Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
ANNE
„RfiflRB BRABAHD
Super-kwaliteit!
FEUILLETON
Merkwaardige Evolutie
Overheid en Middenstand.
Dit nummer bestaat uit Drie Bladen
EERSTE BLAD
r 10 ct. i
Verkouden Kinderen!
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever
Abonnementsprijs, per 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.«adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag e|
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel: minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
Wij hebben reeds herhaalde malen
kunnen wijzen op de gelukkige evolutie
die zich voltrekt in de socialistische par
tij ten aanzien b.v. van 't koningshuis,
het leger, het Nationale leven enz., al
heeft de partij het nog niet van zich
zelf kunnen krijgen om te stemmen voor
eventueele verwijdering van revolu
tionaire elementen die langs illegale we
gen het staatsbestel zouden willen om
verwerpen.
Toch komen telkens nieuwe teekenen
van die evolutie. Zoo lazen we zelfs in
't religieus-socialistisch weekblad ,,Tijd
en Taak" een artikel, waarin de schrij
ver tot de conclusie komt, dat men mee
voelt met het rechtzinnig christelijk
volksdeel, „dat alle luidruchtige uiter
lijkheid vloekt met de stille bezinning
„die aan den Zondag eigen is." Zoo
waar dus op den weg naar Zondags
heiliging.
Uit dien kring is dit zeker een merk
waardig geluid. Natuurlijk wil de schrij
ver niets van dwang weten. En inder
daad, een heiliging, waartoe wordt ge
dwongen, zou slechts een ontheiliging
zijn. Tot rust kan men iemand des
noods dwingen, tot heiliging nooit.
Een uniforme regeling van de Zon
dagsrust" is op zich zelf trouwens óók
al heel moeilijk. De sfeer in verschillen
de streken loopt daartoe te ver uiteen.
Dit laatste tusschen haakjes, waar zij
't hadden over den nieuwen gedachten-
gang in de S.D.A.P. Een duidelijk
staaltje daarvan geeft een rede van dr.
Henri de Man, minister van financiën
en theoreticus van de socialistische par
tij van België.
„Jarenlang", zoo zeide de heer de
Man, „zijn wij als een partij, die moest
groeien, ook een oppositie-partij ge
weest en wij hebben veel moeite gehad
om ons te ontdoen van het revolution-
nair romantisme uit de eerste jaren van
het socialisme.
Thans moeten de socialisten den
moed hebben, om niet alleen in hun re-
geeringswerk, maar ook in hun dage-
lijksche propaganda zich te laten zien
zooals zij zijn en te rekenen, dat het so
cialisme van 1937 geheel anders is dan
dat van 1846 en zelfs van 1900.
Voortgaande beweerde de minister
nog het volgende: „Aan degenen die
ons voorstellen als vijanden van den
godsdienst moeten wij antwoorden, dat
wij geen verschil maken tusschen ge-
loovigen en ongeloovigen. Wij zijn
geen materialisten en meer dan wie
ook, brengen wij, zoowel in de prac-
tijk als in de theorie, de moreele en de
menschelijke waarden op een hooger
plan dan de materieele waarden".
„Ons oordeel over het kapitalisme
verschilt niet met het oordeel hierom
trent van de encycliek „Quadragesimo
Anno" en op schoolgebied voeren wij
geen anderen strijd dan den strijd van
al de scholen tegen de onwetendheid.
Aan degenen, die ons voorstellen als
vijanden van den eigendom, zeggen
wij: voor ons is elk bezit, dat steunt op
den arbeid, heilig en verre van het te
willen afnemen, willen wij dit bezit ver
dedigen tegen de expropatie door de
monopoliseerende machten van het hy-
per-kapitalisme.
Als men óns verwijt, dat wij op klas
senstrijd aansturen, dan moeten wij
antwoorden: wij baseeren ons socialis
me niet op het klassebelang, maar op de
menschelijke waardigheid en op den
geest van rechtvaardigheid.
In werkelijkheid doen wij niet méér
aan klassenstrijd dan de katholieke syn
dicaten.
De socialisten moeten voortaan spre
ken van „ons" land, „ons" leger, „on-
•ze" gendarmen, in de beteekenis dat
dit niet van de socialisten alleen is,
maar van allen en dus ook van de so
cialisten. De staat, het leger, de ambte
naren, de rechters, de politie, de regee
ring, de koning en België, zijn voor en
van allen.
Om al deze redenen, zoo besloot de
Man, willen wij regeeringspartij blijven,
niet om de regeering ten onzen voor-
deele te monopoliseeren, maar om sa
men te werken aan de gemeenschappe
lijke taak van al de democraten."
Het Handelsblad wees er een
dezer dagen op, dat de Federatie
van Boekhandelaren aan den groot
handel heeft verzocht om zich te
onthouden van directe levering aan
de Ver. van Ned. Gemeenten.
Dat wijst er op, hoe een nuttige
maatschappelijke klasse als de mid
denstand letterlijk van alle zijden
in zijn bestaan wordt bedreigd,
zélfs van den kant der overheid,
wier gezag en eigen positie in den
middenstand een harer hechtste
pijlers heeft.
Aanleiding tot dit verzoek was
het steeds toenemend misbruik van
de Vereen, van Ned. Gemeenten
om op te treden als centraal in
koopbureau voor de verschillende
gemeentebesturen. Voor kantoorbe
hoeften e.d. geschiedt zulks met
volledige uitschakeling van den
tusschenhandel.
Als symptoom van de steeds
meer blijkende onverschilligheid
voor de rechten der middenstanders,
is de zaak hoogst belangrijk. Lang
hebben de winkeliers voor hun
behoud moeten strijden tegen de
coöperatieve ondernemingen van
boeren, van arbeiders en van de
MGDPDBPABAND
c^~> WMLWUttf2P
burgerij in zijn geheel. Vele slechte
uitkomsten dezer coöperaties heb
ben het velen eindelijk bewezen,
dat ook de winkelier zijn loon als
arbeider (distribuant) waard is en
in het algemeen niets te veel be
rekent voor zijn bemoeienissen en
risico's.
En nu begint de overheid een
zelfde spel met den middenstander.
We zagen dat met de distributie
van gehakt in blik. Na heel veel
moeite wisten de slagers zich ein
delijk ingeschakeld te kiijgen, ze
werden toen voor al hun werk en
zorg beloond met een hal ven cent
per omgezet blik 1 Toen de werk-
looze arbeiders met B steun tege
moet gekomen moesten worden,
kocht de regeering rechtstreeks
wollen dekens en schoenen bij de
fabrikanten om deze waren vervol
gens door de gemeentebesturen te
laten uitdeelen De Ver. van Ned.
Gemeenten koopt thans, papit r »in
het groot« om de gemeenten de
winst der boekhandelaren te laten
verdienen 1
Een bloeiende middenstand is
uiterst voordeelig voor de overheid
een middenstander draagt in de
verhouding van zijn maatschappe
lijke kracht ontzaglijk veel bij in
de kosten van het bestuursapparaat.
Hij betaalt hooge personeele belas
ting, gebruikt veel licht, kortom,
hij betaalt in zijn doen en laten
altijd extra. Is het billijk, dat de
zelfde overheid hem passeert, als er
wat te verdienen valt?
Men misgunt hem eenvoudig
zijn 10 of 20 pet. winst, onder voor
geven, dat hij geen enkel risico
draagt bij levering aan de gemeente,
daar hij de bestelde waar slechts
eenvoudig heeft over te geven. Dat
is het motief, hetwelk elke klant
kan laten gelden, die met de centen
in zijn hand komt koopen. Zóó
geredeneerd, zou de winkelier dan
alleen nog »nuttig« werkzaam kun
nen zijn ten behoeve van wanbe
talers en chicaneurs. Het bestaan
van den winkelier is gegrond op
een gemiddeld risico; als alle klan
ten, die voor 100 pet. safe zijn,
hem uitschakelen, dan kan hij zijn
deur wel grendelen.
Het is ook niet juist, dat een
winkelier de bestelde waren slechts
heeft over te zetten. Er is heel wat
geschrijf, overleg, overtuiging
door te gaan zien of het.... te
ondervinden nóódig, om op de
hoogte te blijven van het beste, wat
hij zijn klanten kan bieden. Zijn
winkel, zijn belasting, zijn verlicb.
ting, zijn administratie, zijn perso
neel, ze moeten eveneens be
taald worden, uit het verschil n.l.
tusschen zijn inkoop- en verkoop
prijzen.
De klant van den winkelier is
ook veel lastiger, veel méér eischend,
dan de klant van de coöperatie of
van het centrale inkoopbureau.
Laat b v. een gemeentebestuur bij
den boekhandelaai ter plaatse cy-
clostile-papier bestellen en ge
lukkig niet overal en in alle om
standigheden hij krijgt het terug,
omdat hel te dik of te dun of te
glad of te ruw is. De gemeente, die
hij het Centraal Inkoopbureau be
stelt, neemt eenvoudig, zonder mop.
peren of klacht datgene aan, wat
ze krijgt toegestuurd.I
Indien Uw kinderen hoesten of verkouden zijn,
wrijf dan 's avonds keel, rug en borsije in
met DAMPO, dan zijn ze weer spoedig beter.
Doos 30, Pot 50 ct. Bij Apoth. en Drogisten.
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch bewerkt door
J. VAN DER SLUYS.
(Nadruk verboden).
ATTENTIE.
Zooals onze lezers wel bemerkt
zullen hebben, werd in ons No. van
1.1. Woensdag een foutief gedeelte van
onze feuilleton opgenomen, waardoor
het verhaal niet volgde.
Wij nemen nu het gedeelte op, dat
Woensdag opgenomen had moeten
worden en dat aansluit bij het gedeel
te van 1.1. Zaterdag, en vervolgens dan
weer gewoon.
Red.
62)
„Beste Anne,
Ik begin zoo omdat ik heelemaal
geen zin heb om op het oogenblik
„Lieveling" te schrijven. Maar je
krijgt dezen brief pas morgenoch
tend, dus als ik dan niet meer boos
ben, stuur ik je een telegram. Je
brief is meer dan verschrikkelijk.
Ik begrijp maar niet waarom je
hem geschreven hebt. Om te begin
nen was het tijd verspillen, verder
was het een slecht gestelde brief. Ik
geloof niet, dat je de kunst van
brievenschrijven verstaat. Je hoort
links bovenaan te beginnen met
„Liefste John" of „Mijn lieve John".
Of, als je in een booze bui bent, zoo
als ik vrees dat het geval was, kun
je tenminste „Lieve John" er boven
zetten. Ik heb een man gekend, die
ook niet wist hoe hij een behoor
lijken brief moest schrijven. Maar
hij gebruikt een „Brievenboek voor
den Welopgevoeden jongeman".
Daaruit kun je leeren hoe je brieven
moet schrijven. Hij was met drie
meisjes tegelijk verloofd en hij
hij schreef hen iedere week. En ze
zeiden allemaal, dat ze nog nooit m
hun leven zulke brieven hadden
ontvangen. Ik geloof, dat een „Brie
venboek voor de welopgevoede
jongedame" voor jou ook goed zou
zijn. Ik zal zien een exemplaar voor
je zien te bemachtigen. Zondag kom
ik op den gewonen tijd. Zorg dat je
niet zoo laat bent; anders denk ik
dat je niet komt; dan zou ik je moe
ten halen en dat zou mischien een
heele schrik zijn voor mevrouw
Fossick Yates. Ik ben niet erg dol
op haar, maar ik jaag haar toch
liever geen doodschrik op het lijf.
Wees alsjeblieft op tijd. Ik zal om
half drie bij den hoek zijn en tot
drie uur op je wachten. Als je ei
dan nog niet bent, zal er niets an
ders opzitten, dan mevrouw Fossick
Yates een doodschrik te bezorgen.
P.S. Ik ben nog vreeselijk kwaad".
Anne ontving deze brief met de eer
ste post. Bij het lezen ervan werd ze
beurtelings rood en bleek. Toen begon
ze te lachen. Het was ongetwijfeld een
prettige gewaarwording, John Wave-
ney kwaad te hebben gemaakt. Ze
werd hoe langer hoe vroolijker.
Plotseling rinkelde de telefoonbel.
Anne snelde erheen. Gesteld, dat hij
werkelijk een telegram had gestuurd!
Gesteld, dat mevrouw Fossick Ya
tes
Ze pakte den hoorn op en ving de
woorden op: Een telegram voor Jones.
Een onderdrukt geluid ontsnapte
aan haar lippen. Het was een verwen-
sching aan het adres van John, maai
de persoon aan den anderen kant van
de lijn meende, dat de naam onduide
lijk verstaan was.
J voor Johnny; O voor.
Neen, -neen, neen! zei Anne zacht
met een wanhopige stem.
J voor Johnny; O voor.
Neen, heehaalde Anne. Dat heb
ik verstaan. Zegt u den inhoud van '1
telegram.
Het telegram is voor J-O-N-E-S,
Jones.
Ja, dat weet ik. Geeft u het maar
op.
Voor Jones, 183 Ossington Man
sions, Ossington Road. Verstaat U
mij?
Ja, gaat u verder.
Ik ga al verder. Voor Jones, 183
Ossington Mansions, Ossington Ro
ad
Ja, ja.
Afgegeven in Vere Street om 8
uur. Verstaat u mij?
Anne hoorde een deur achter haar
open gaan. Ze dorst niet om te kijken.
De wanhoop greep haar aan. Ze zei:
Ja, zeker, en voelde haar knieën tril
len.
Dit is het telegram: Tweede le
zing aannemelijk. J. M. W.
Anne legde de hoorn met een beve
rige hand neer en toen ze zich om
keerde zag ze, dat meneer Fossick
Yates haar vol belangstelling aankeek.
Was dat voor mij? vroeg hij.
Neen, meneer.
Gelukkig.
Anne wilde heengaan. Zou hij haai
nog meer vragen? Het scheen van niet.
Ze loosde een zucht van opluchting
en zocht haar toevlucht in de keuken
Om tien uur ontving ze een pakje.
Het bevatte een klein boekje met een
rooden band, waarop in vergulde let
ters stond
„Het brievenboek voor de welopge
voede Jongedame".
Anne stopte het boek onder in haar
koffer en draaide met een nijdige be
weging den sleutel om. Daarna ging
ze naar de keuken om het zilver te
poetsen.
Ze wreef de lepels en vorken zoo
hard ze kon. Ze huilde en lachte tege
lijk en was kwaad op John. Ze zei
„Spook" tegen zichzelf en wreef uit
alle macht op den koffiepot.
XXXIV.
HET VUUR AAN DE SCHENEN.
Zondags regende het. De lucht was
loodgrijs en hing laag over de stad;
de regen kletterde eentonig, er was
geen wind. Een mistroostige dag.
Je hebt vandaag geen geluk,
kindlief, zei juffrouw Brownling, ter
wijl Anne de koffietafel afruimde.
Zou hij op je wachten? Een heeleboel
zouden het niet doen met dit weer.
Ik weet niet, wat u bedoelt, ant
woordde Anne ongeduldig.
Nou kind! barstte ze uit. Toen
lachte ze.
Anne vond het afschuwelijk haar
grijze mantelpak aan te moeten trek
ken. Ze deed er haar blauwen mantel
overheen en na een laatsten onder
zoekenden blik op het weer te hebben
geworpen, zette ze haar zwart vilten
hoedje op. Als John redelijk was, zou
hij haar niet verwachten vooral
niet nadat ze gezegd had, dat ze niet
komen wilde. Ze had zich voorgeno
men niet te gaan en ze zou het ook
zeker niet gedaan hebben, als John
niet gedreigd had haar te komen ha
len. Dat was ook niet bepaald een ple
zierig vooruitzicht.
Anne stampvoette, zette haar hoed
je op zonder een blik in de spiegel tc
slaan; toen ze bij de deur was, ging ze
terug, zette het opnieuw op, zich on
derwijl van alle kanten in den spiegel
bekijkend. Dit duurde precies tien mi
nuten.
Haastig liep ze Ossington Road af,
doodsbenauwd, dat John het wachten
moede geworden was en op weg naar
haar toe. Toen ze den hoek omging,
zag ze hem op zijn horloge kijken.
Je weet zeker, dat je laat bent?
Je bent toch werkelijk niet punctu
eel. Ik begrijp niet waarom ik met je
wil trouwen. Ik heb den auto niet bij
me. We zullen een taxi nemen. Ik heb
Aurora opgebeld, we gaan bij haar
theedrinken.
Anne bleef plotseling staan. Neen
dat kan ik niet doen!
John pakte haar bij den arm en
schoof haar voor zich uit.
Ik wou, dat je niet zoo onaange
naam was. Het weer is al onaange
naam genoeg.
(Wordt vervolgd).
en Lanptraatscbe Courant*
VA* VTWUUOlVC co Mf Tiivw
&42A uil
Zich verzekeren bij een
goede maatschappij is een
wijze voorzorgsmaatregel
WIST U DAT ESN HALF MILLIOEN
PI
PERSONEN BIJ DE
VERZEKER D ZIJN
De „NOORD-BRABAND" betaalde in 1936
circa f 1.500 OOO uit aan hare verzekerden
i/jWUUUIJJMM
BLAUW BAND VQL AROMA
WIT BAND EXTRA LICHT
Het is rijpe Ster Tabak