Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. ANNE .ROORDBRAESnD FEUILLETON Dit nummer bestaat uit Vier Bladen EERSTE BLAD JOOST VAN DEN VONDEL. DE EENIGE CONCLUSIE. TWINTIG JAAR SOVJET-UNIE. MET VERRASSINGSPAKKET NUMMER 93. ZATERDAG 20 NOVEMBER 1937. 60c JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever Abonnementsprijs, per 3 maanden 1.25. Franco per post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO. Advertentiën moeten Woensdag e| Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel: minimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. Bij contract flink rabat. 17 November was het 350 jaar gele den, dat Joost van den Vondel werd ge boren, n.l. 17 November 1587 te Keu len. Hij is de grootste Nederlandsche dichter geweest uit onze gansche litte ratuur en 't is dan ook niet ten onrech te, dat hij wel genoemd werd ,,de Prins der dichters". Zijn ouders woonden aanvankelijk te Antwerpen, doch moesten wegens hun Doopsgezindheid" vandaar vluchten en vestigden zich toen in Keulen, waar Joost geboren werd. In 15Q8 vertrok de familie naar Am sterdam, waar de vader een kousen- nandel begon op den hoek van de Oude Brugsteeg en Warmoesstraat, ,,'t Huis der Trou". De vader van Joost stierf in net jaar 1608. Joost was toen 21 jaar oud en hij zette met zijn moeder den kousenhandel voort. In 1610. dus op 23-jarigen leeftijd, huwde hij met Marike de Wolf, uit welk huwelijk 4 kindeien werden gebo ren. Zijn vrouw kwam te overlijden in 1635: in 1640 ging Joost tot den katho lieken godsdienst over. In latere jaren brachten zorgen over zijn zoon hem in groote financ'ctle moeilijkheden, zoo dat hij het ten slotte als een uitkomst hes'.houwde, toen hij in 1658 de be trekking van suppoost aan de Bank van I eening kon aanvaarden. Deze betrek king nam hij waar tot 1668, in welk jaar hij ontslagen werd met behoud van traoternent. Nog altijd wordt de Bank van I eening aan do Oudezijds Voor burgwal aan de vreemdelingen aange wezen als de plaat? waar onze groot ste dichter voor een loon van 650.— per jaar werkte. Behalve een menigte groote en kleine dichtwerken, schreef hij niet minder dan 32 treurspelen. We noe men hiervan in de eerste plaats ,,de Gijsbrecht van Aemstel", dat ter in wijding van den nieuwen Amsterdam- schen Stadsschouwburg in 1638 werd opgevoerd en heden ten dage nog jaar lijks op de eerste dagen des jaars wordt gespeeld. Verder zijn nog zeer bekend: Lucifer, Jephtha, Palamedes, Maria Stuart, Koning Depidus, Salmoneus, Adam in Ballingschap en anderen. Aan de Nederlandsche taal heeft hij een rijkdom verleend, welke het onver gankelijk bezit van het Nederlandsche volk is geworden en de grootheid van zijn dichterschap straalt uit al zijne werken. Met groot enthousiasme en waardig heid heeft overal in den lande de Von delherdenking plaats. De Amsterdam- sche Universiteit verleende bij deze ge legenheid 7 eere-doctoraten, o.m. aan prof. Molkenboer uit Nijmegen, eenige Vlaamsche schrijvers, een Duitsch en Engelsch professor. Overal zijn Vondel-uitvoeringen, re- citeerwedstrijden gehouden. Kortom de herdenking van onzen grooten natio- nalen dichter, die op 91-jarigen leeftijd op 8 Febr. 1679 stierf en in de Nieuwe Kerk op den Dam te Amsterdam be graven ligt, is op grootsche en passen de wijze geschied. De debatten in onze Tweede Kamer zijn weer begonnen, de algemeene be schouwingen over de regeerings-poli- tiek. Vooral de regeerings-formatie en de finantieele positie waren een dankbaar onderwerp voor critiek. De minister president heeft op een en ander duide lijk antwoord gegeven. We laten de kabinetsformatie hier buiten beschouwing en dan komen we wat de defensie en de finantiën be treft tot de eenige conclusie, in het licht beschouwd van de wenschen die tal van kamerleden op verschillend ter rein hebben geuit. Militaire kwestie en finantieele poli tiek zijn eigenlijk onafscheidelijk ge worden, nu de eerste binnen enkele ja ren het jaarlijksch budget zal opdrijven met een som, die zeker tusschen de 65 en 80 millioen ligt. Het is naar onze overtuiging zich blinddoeken, als men meent, dat bij aanneming van deze De fensie-uitgaven nog verdere uitgaven van eenigen omvang mogelijk zijn. Men moge al bezwaar maken tegen belas- tingverhooging, minister De Wilde heeft aan de heeren De Geer en Schou ten bereids beduid, dat hij geen won deren kan doen en dus alvast mikt op 20 millioen uit verzwaarde belasting. De minister had ook alle respect voor de berekeningen van mr. Teulings. Af gezien van de ramingen inzake de be lastingopbrengst, waarbij men twisten kan over de vraag, wie juist oordeelt, al gelooven wij met mr. Teulings, dat de opbrengst hooger zal zijn dan het af- geloopen jaar, gaf de minister feitelijk toe, dat er meer gesaneerd is in de be grooting en dat er meer speling in zit dan uiterlijk blijkt. Maar, redeneert de E£N POLIS- LEVE N S VE R ZEKERIN G heer De Wilde, daar heb ik niets aan voor de rijks-begrooting en ik zit toch nog met een dikke zeventig millioen te kort, al valt zij een millioen of tien mee. Voor de werkloozen heeft minister Romme nog 2.2 millioen mogen afknij pen, die nog gedekt moeten worden. Verdere berekeningen op dit punt? Niet te berekenen, wat dat kosten zou. Vermindering indirecte belastingen? Idem. Uitbreiding van de ouderdoms- verzekering? Kost 12 millioen. Verla ging van de leerlingenschaal? Kost 5]/2 millioen. Salarisverhooging van de ambtenaren met 5 procent? Kost, alléén voor het Rijk, 15 millioen. Het kabinet wil het allemaal wel, maar minister De Wilde zegt, met het oog de schatkist, werkelijk geen kans ta zien, n u aan de ze verlangens te voldoen. Wij hadden graag willen zeggen, dat onze eindindruk na de gehoorde rede voeringen optimistisch was, maar wij zouden dan onze lezers blij maken met een doode musch. Als de Kamer zich buigen moet voor de uiteengezette fi nantieele politiek en als zij mee moet gaan met de Defensie-politiek, dan zul len vele dingen, die niet weinigen wen schen en die tot voor zeer kort moge lijk schenen, achterwege moeten blij ven. Zelfs als men de Defensie-uitga ven matigt, kan men alleen belasting stijging voorkomen. De eenige troost is dan: blij te zijn met wat men heeft en Vb baas iS in een goed humeur Het iS nüpe Ster Tabak tot dusver handhaven kon. Weinig misschien, als men alleen in Nederland kijkt, veel als men een en ander met elders (de heer Colijn noemde b.v. Zweden) vergelijkt. We mogen al eens kankeren over de toestanden en opvattingen in het eigen land, elders is het óók niet alles. Denken we maar eens aan Spanje, HET GOEDKOOPE ZELFWERKENDE WASCHMIDDEL probeerHZden eerstvolgenden waschdagï van „De Echo van het Zuiden' Naar het Engelsch bewerkt door J. VAN DER SLUYS. (Nadruk verboden). 71) Mevrouw. we hebben ons onge rust gemaakt over mevrouw. Even kreeg Nicholas een koude hui- vehing. Wat is er? Nurse wilde den dokter laten ko men, maar ik zei dat we beter konden wachten tot u thuis was. Wat is er? Mevrouw zit al sedert ,u weg bent in de studeerkamer. Nurse kan haar niet bewegen om weg te gaan zelfs niet om naar Master Tony te kijken. Zij en Harman zijn heel erg ongerust. Nicholas trok zijn jas uit. Mevrouw heeft slecht nieuws ontvangen wij beiden. Ik ga naar haar toe. Nurse heeft er op aangedrongen dat ze thee zou drinken. Ik dacht dat u niet goed vondt, dat wij den dokter lieten halen voordat u thuiskwam. Neen dat is goed. Hij kwam in de studeerkamer in 'n alleronverkwikkelijkste stemming. Publieke opinie er was niet aan te ontkomen. Bedienden, vrienden, be kenden, de pers je kon je leven niet eens zoo inrichten, zonder dal ieder een hel merkte als er iets bijzonders gebeurd was. Hij had Jenny zijn bit tere minachting laten voelen en was er vandoor gegaan. Hij was teruggeko men, voelde Emmot's bezorgdheid, de publieke opinie in zijn eigen huishou ding. Jenny zat nog net als toen hij haar verlaten had. Harman opgewonden en verontrust, bevond zich aan het eene eind van het vertrek. Ze ging weg toen hij binnen kwam en wierp nog een verschrikten blik achterom. Toen de deur gesloten was, hief Jenny haar hoofd op. Ze zag er uit alsof ze uren lang geschreid had. Het licht van de leeslamp op de tafel deed haar haren als goud glanzen. De gor dijnen waren dichtgetrokken en de kamer was op het eene licht na in duisternis gehuld. Nicholas bracht zijn hand aan de schakelaar en draaide 't bovenlicht aan. Ik dacht dat je weg was, zei Jen ny- Ik hen teruggekomen. Hij liep naar den haard en bleef er, met den eenen arm op den schoor steen mantel, zijn gezicht donker en zonder uitdrukking. Zijn oogen vermeden Jenny aan te zien. Waarom heb je het gedaan Dat heb ik je verteld. Je had geld noodig. Waarom? De gedachte aan het geld was haar al die uren een obsessie geweest. Ik moest het hebben. Jenny's stem klonk zwak en uitgeput. Hoeveel was het? Vijfhonderd pond. Je moest vijfhonderd pond heb ben. Afpersing dus. Jenny onderdrukte een kreet. Dus het was afpersing? Wie heeft je dat verteld? Het is nogal duidelijk. Misschien wil je mij wel vertellen waarom dat was. Jenny streek haar haren naar ach teren. Nicholas had het gevoel alsof hij een vreemde sterke steek kreeg. Zoo had ze gekeken toen hij haar ge zien had nadat Tony geboren was. Ben je van plan het mij te vertel len? vroeg hij ruw. Jenny stond op. Al haar bewegingen waren stijf en langzaam. Ze hield zich aan een stoel vast en zei met fluiste rende stem: Het had eigenlijk niets te beteekenen. Maar je zult me niet ge looven. Anne zei dat ze 't je vertellen zou, maar ik wist toch dat je me niet gelooven zou. Dus ik moest het geld hebben. Nu moet je het me toch vertellen. Het heeft geen zin. Maar het hin dert niet het had niets te beteeke nen. Er was een man. Ik wist dat hij getrouwd was. Hij was in tante Jen ny's cantine. Hij was verliefd op mij. Toen hij naar het front terugging, schreef ik hem. Wat schreef je? Brieven niets geen bijzonders. Hij zei dat hij niemand had die hem schreef. En? Jenny aarzelde. Nicko, het was niets bijzonders. Nicholas zei: Vijfhonderd pond. Zijn hand ging een oogenblik om hoog, viel toen vveer omlaag. Er was iets beslissends in zijn beweging. Het was toen hij met verlof thuis kwam, hernam Jenny vlug. Hij schreef dat we samen naar de schouwburg en zoo zouden gaan. Toen ik zei dat tanie Jenny het niet goed zou vinden, zeide hij, dat ze het niet hoefde te weten ik kon in het hotel logeeren, waar hij ook logeerde. Ik wist het niet, Nicko, ik wist het werkelijk niet, ik dacht dat het leuk zou zijn. En je ging er heen? Jenny huiverde van zijn stem. Neen, dat deed ik niet. Hij is ge sneuveld. Nicholas keek haar strak aan. Hij is gesneuveld. En zij stuur den zijn bezittingen naar zijn huis naar zijn vrouw ze stuurden haar mijn brieven. Nicko, ze was een vree- selijk mensch. Ze zag mijn foto in de krant, nadat wij ons verloofd hadden en ze kwam hij mij en zei dat als ik haar die brieven niet afkocht, zij ze jou zou laten zien. En toen ik haar vertelde dat ik geen geld had zei ze: En die paarlen dan, die u draagt? Zoo ben ik op de gedachte van de paarlen gekomen. Anne zei dat ik het jou be hoorde te vertellen dat heeft ze al tijd gezegd. Ze meende dat je mij ge looven zou. Maar ik kon het niet doen. Hoe oud was je? vroeg Nicholas abrupt. Zestien, Nicko, o, ik wist 't niet. Waarom wilde je het mij niet vertellen? Dat kon ik niet. Ik gaf er zoo vreeselijk veel om hoe je over me dacht. Ik gaf er zooveel om dat ik het niet kon. Ze ging weer zitten alsof ze geen kracht meer had om te staan. Nicholas geloofde haar. Hij zei: Heb je mij alles verteld, Jenny? Ik geloof van wel. Toen, na een lange pauze: Wat hen je.van plan te doen? Ik weet het niet. Ben je van plan om mij weg te sturen? Scheiding en honderd tongen die zich van het nieuws meester maakten. Jenny alleen en eenzaam er zouden velen zijn, die haar zouden willen troosten. Nicholas kende zijn wereld hij kon heel duidelijk Jenny's toe komst zien. Als hun scheiding defini tief zou zijn; zou er maar één gevolg zijn; als het voor tijdelijk was, wat zou er dan mee gewonnen zijn behal- ven een opspatten van veel modder? Zijn brein dat koel werkte, verwierp deze oplossingen. En nobele trek in zijn karakter deed hem een schuld er kennen aan Anne, die hij niet mocht lijden, en een verplichting aan Jenny, van wie hij hield. Hij voelde niet dat hij van haar hield, maar hij wist het in de teedere, koele plaatsen van zijn hersens. Hij wist dat hij niet van haar kon scheiden, omdat ze hem nog nooit zoo noodig had gehad. Het ergerde hem, maar het was als een dwang. (Slot volgt.) en Langstraatscöe Courant, GESLOTEN BIJ DE GEEFT ZEKERHEID VOOR DE TOE KOMST VAN U EN DE UWEN. I» (Het pakket bevat een dezer aardige geschenken) MA6-om

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1937 | | pagina 1