Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen;
Binnenlandsch Nieuws.
„HOOR D-BRABA n D"
PUR0L3E
FEUILLETON
VIRGINIA'S KEUZE.
V Bolsjewistische wethouders,
„Normale snelheid"
Dit nummer bestaat uit Drie Bladen
EERSTE BLAD
NUMMER 97.
ZATERDAG 4 DECEMBER 1937.
60e JAARGANG,
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever
Abonnementsprijs, per 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
UITGAVE;
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. i i Telegr.-adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag el
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
In de pers circuleeren schrik-
barende verhalen over het »beleid«
van de communistische wethouders
in Finsterwolde, de eenige Neder-
landsche gemeente met een com
munistische raadsmeerderheid. De
heeren hebben b.v. een collecte
verboden van een damescomité,
waarin de burgemeestersvrouw als
presidente fungeerde, ten behoeve
der aanschaffing van luiermand-
uitzetten voor ón- en minvermo
gende kraamvrouwen. De heeren
graaien er ten behoeve van hun ka-
meraden zelf royaal uit de publieke
kas 1 Kortom, het is er een Janboel,
De burgemeester klaagt steen en
been over den toestand en zegt het
niet te kunnen begrijpen, dat de
regeering aan ambtenaren verbiedt
om communist te zijn, maar een
heele gemeente door communisten
laat »regeeren«. Er zijn méér
menschen, die zulke inconsequentie
niet begrijpen 1 Een ongelimiteerde
vrijheid is bandeloosheid.
Het droeve ongeval dat den prins
1.1. Maandag overkwam moge voor
velen een les zijn.
Het is toch eigenlijk fataal, dat
door eenige groote bladen herhaal
delijk wordt gesugereerd dat een
snelheid van 90100 K.M. op een
weg als die van 'i Gooi-Amsterdam
(geen zuivere auto weg als b.v. Zalt-
bommel - Utrecht) volkomen nor
maal is.
Dat brengt voorzichtige automo
bilisten, die maximaal »60« »70«
rijden slechts op de gedachte, dat
ze verkeerssukkelaars zijn en er
best een paar schepjes op kunnen
leggen.
Elke snelheid is geschikt in de
haar geëigende »normale« omstan
digheden, maar men vergete nooit,
dat de veiligheid niet alleen wordt
bepaald door den rijder, maar
door alle rijders tesamen, door alle
weggebruikers, door alle mogelijke
omstandigheden, ja, door eiken
hond, die het in zijn kop kan
krijgen om onverwachts een weg
over te steken.
Met 90 -100 K.M. snelheid be-
heerscht men een situatie niet,
welke door toedoen van anderen
onverwachts ontstaat.
HUMANITAIRE HULP IN CHINA.
In de Septembervergadering van den
Volkenbond is in principe besloten tot
het bieden van medische hulp aan Chi
na, in het bijzonder met het oog op het
voorkomen van epidemische ziekten en
de verbreiding hiervan in het Verre
Oosten. Verschillende Staten, die be
langen in het Oosten hebben, waaron
der Nederland, hebben toen deelneming
aan deze zuiver humanitaire hulpver
leening toegezegd.
Ter bestrijding van de uitgaven
hiervoor te doen, voor zoover Neder
lands aandeel hier betreft, zal nu eer
lang door de regeering een suppletoir
crediet worden aangevraagd.
DE WANTOESTANDEN AAN
DE GRENS.
In den Belgischen senaat is gisteren
de ergerlijke toestand ter sprake geko
men, die bestaat aan de Limburgsche
grens, waar een aantal „vermaaksgele-
genheden" ingericht is, die mede door
het drukke bezoek van jeugdige Neder
landers, een doorn in het oog zijn ge
worden van vele weidenkenden. De li
berale senator Olyff, stelde n.l. den mi
nister van justitie vragen naar aanlei
ding van de hierover in de Nederland-
sche pers gevoerde campagne.
De minister van justitie verklaarde,
dat de door de Nederlandsche bladen
aan de kaak gestelde toestanden inder
daad aanwezig zijn en dat maatregelen
zullen worden genomen om hieraan
een einde te maken.
NEDERLANDER IN FRANKRIJK
VEROORDEELD.
De krijgsraad heeft den Nederlander
G. van H. op grond van spionnage ver
oordeeld tot tien jaar opsluiting en
twintig jaar ontzegging van verblijf.
De veroordeelde, die de hem ten las-
VERZEKER U BIJ DE
te gelegde feiten niet kon ontkennen
gaf voor een speelbal van anderen ge
weest te zijn en in de meening te heb
ben verkeerd dat hij slechts handelsin
lichtingen verzamelde.
BRANDSTOFFENBIJSLAG.
De minister van Sociale Zaken heeft
besloten den termijn gedurende welken
brandstoffenbijslag mag worden ver
strekt, te verlengen tot en met 16 April
1938. Gedurende het tijdvak van 28
November t.m. 12 Maart mag in plaats
van 1.— (aan kostwinners) en 0.50
(aan kamerbewoners) worden ver
strekt resp. 1.30 en 0.65.
Het voorschrift, dat door de ver
strekking van brandstoffenbijslag bij
geheele werkloosheid de som van
steunbedrag en brandstoffenbijslag en
bij gedeeltelijke werkloosheid de som
van het loon van den ondersteunde, het
steunbedrag en brandstoffenbijslag ten
hoogste mag bedragen 95 van het
loon, dat de betrokken arbeider ten
tijde van de ondersteuning in het vrije
bedrijf zou kunnen verdienen, indien
hij niet werkloos was, blijft bestaan.
„UITPONDERIJ"
NIET TOELAATBAAR.
In verband met het verschillend in
zicht, dat door diverse instanties wordt
ingenomen met betrekking tot het al
dan niet geoorloofd zijn der uitponderij,
is de minister van Economische Zaken
voornemens in een rondschrijven aan
de betreffende autoriteiten zijn stand
punt t.a.v. deze aangelegenheid uiteen
te zetten.
Onder uitponderij wordt verstaan 't
verkoopen van vleesch afkomstig van
vee, door de veehouders zelf geslacht.
Waar het bedrijf van den uitponder
niet regelmatig wordt uitgeoefend doch
slechts tusschentijds plaats vindt, heb
ben de slagersbonden gemeend, dat dit
bedrijf in strijd geacht moet worden met
de bepalingen van de Vestigingswet-
Kleinbedrijf, die krachtens den spertijd
inmiddels op de uitoefening van het
slagersbedrijf van toepassing zijn. Ook
de minister van Economische Zaken
deelt deze meening.
Ruwe huid
Ruwe handen
verzacht en geneest
Verschillende burgemeesters echter,
in wier gemeenten de uitponderij wordt
bedreven, alsook de rechterlijke macht
in veel gevallen is geweigerd een
strafvervolging in te stellen geven
als hun standpunt te kennen, dat de uit
ponder geen nieuw bedrijf waarin het
slagersbedrijf wordt uitgeoefend ves
tigt. Daardoor wordt in verscheidene
gevallen dit bedrijf nog toegestaan. In
meerdere gemeenten echter hebben de
burgemeesters aan de uitponderij reeds
een einde gemaakt.
Genoemde minister zal zich daarom
binnenkort tot de daarvoor in aanmer
king komende autoriteiten wenden en
als zijn meening te kennen geven, dat
de uitponderij krachtens de Vestigings
wet-Kleinbedrijf als niet toelaatbaar
moet worden geacht en niet in over
eenstemming met den voor het slagers
bedrijf geldenden spertijd.
EUWE BEREIKT TOCH NOG
REMISE.
Na 50 zetten werd de drie en twintigste
partij beëindigd.
De drie en twintigste partij van de
match om het wereldkampioenschap
schaken tusschen dr. Euwe en dr. Alje-
chin, die afgebroken was in een stel
ling, waarin dr. Euwe een pion minder
bezat, werd na verdere tien zetten na
den 50en zet van wit remise gegeven.
De stand luidt thans: dr. Aljechin
13j^; dr. Euwe 9]/2.
De 24ste partij van de match om het
wereldkampioen schaken tusschen dr.
Euwe en dr. Aljechin, werd in de Doe
lenzaal te Rotterdam gespeeld en na
veertig zetten afgebroken in een stel
ling, waarin dr. Euwe een pion achter
is geraakt en een tweede pion dreigt te
verliezen.
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Amerikaansch van
TEMPLE BAILEY.
(Nadruk verboden).
3)
Zij vond zijn stem even prettig als
die van inrs. Bleecker onaangenaam.
Het was "om mrs. Bleecker, dat zij de
kandelaars had teruggenomen. Ze kon
de gedachte niet verdragen, dat die
lieve, oude dingen het eigendom zou
den worden van die onsympathieke
vrouw
En nu zij ze eenmaal aan haar ge
weigerd had, wist zij ook, dat zij ze
aan niemand meer kon afstaan. Zelfs
niet aan dezen man met zijn prettige
diepe stem. Daarom zei zij nog eens:
Het spijt mij wel.
Het spijt mij ook, verklaarde hij.
Zij aarzelde een oogenhlik en legde.
toen uit:
Ik had er alleen maar in toege
stemd om ze op den verkoop te bren
gen, omdat mijn broer erop stond. Ik
had niet moeten toegeven. Ziet u, zij
hebben al onze intieme feestjes ver
licht.
Zij zweeg plotseling, niet in staat
om door te spreken.
Valt het u hard? vroeg hij, met
een sympathieken klank in zijn stem.
O, het is verschrikkelijk. Al die
herinneringen.
Hij kon niet dadelijk een antwoord
vinden. Haar kinderlijke smart ont
roerde hem diep.
Geeft u het huis ook op? vroeg
hij tenslotte.
Ja. Het is zwaar belast, wij kun
nen het niet behouden. Ik zou het niet
zoo erg vinden, als ik maar zeker wist
dat er iemand inkwam, die er van zou
houden en het zou waardeeren.
Zij deed haar best om haar zelfbe-
heersching te herwinnen. Hij hielp
haar door van onderwerp te verande
ren.
Er zijn drie dingen, die ik graag
zou hebben, de kandelaars, de oud-
Hollandsche lepels en het Chippenda
le stoeltje.
U bedoelt dat met den ladderrug?
Dat was moeder's stoel. Zij zat er al
tijd in.
Is ze dood?
Neen, zij is weggegaan met va
der. Hij is erg ziek Dit was zijn eenige
kans op herstel. Daarom zijn wij tot
den verkoop overgegaan.
Zij zweeg, daar er een jongeman de
deur inkwam. Michael zag dadelijk,
dat het haar broer was. De jonge Far-
quhar was langer dan zijn zuster,
maar hij had denzelfden slanken en
sierlijken lichaamsbouw, en hetzelfde
koperkleurige haar. Alleen was er dit
verschil, dat Virginia een veel krach
tiger indruk maakte. Richard liep met
lichtelijk gebogen schouders en ook
zijn gelaatstrekken drukte niet die
wilssterkte uit, die men op Virginia's
gezicht kon lezen.
De veiling begint over een paar
minuten, zei hij. Ik dacht dat je er
wel liever niet bij zoudt willen zijn.
Wij gaan uit het zolderkamertje
den boel bekijken, verklaarde zij aan
Michael.
Op dat oogenhlik zag Richard de
kandelaars in haar arm.
Waar breng je ze naar toe, Jinny?
Er klonk iets smeekends in haar
stem:
Ricky, ik verkoop ze niet.
Waarom niet? vroeg hij scherp.
Omdat. we moeten toch iets
van alles redden
Maar ze zijn één van de meest
waardevolle nummers van de heele
lijst. Grogan zegt het zelf. Hij zal ze
pas het allerlaatst aan den man bren
gen.
Hij zal ze heelemaal niet aan den
man brengen.
Och jij, sentimenteele onzin!
Het meisje werd wit, maar hij liep
geprikkeld door.
Mijn broer is niet altijd zoo, ver
ontschuldigde zij hem tegenover Mc
Millan.
Daar ben ik van overtuigd, zei hij
hartelijk.
Haar gezichtje klaarde op.
Ik hoop, dat u de andere dingen
krijgt, die u hebben wilt. Ik denk wel,
dat u moeder's stoeltje met eerbied
zult behandelen.
Vóór hij kon antwoorden draaide
zij zich om en ging de trap op. Michael
McMillan volgde haar met zijn oogen,
en, uit de kamer, keek ook Anthony
Bleecker haar na.
II.
DE MAN OP HET TAFELTJE.
Virinia vond het onaangenaam om
boven Rickey te ontmoeten. Hij zou
natuurlijk blijven praten over die kan
delaars. En zij was niet van plan om
toe te geven. Gewoonlijk wist Rickey
zijn zin wel door te drijven, maar dit
maal zou het hem niet gelukken!
Maar zij had zich vergist. Toen zij de
zolderkamer inkwam, stond Rickey
bij het raam.
Kom hier, Jinny, zei hij opge
wonden. Heb je ooit zooiets gezien?
Die laatste auto heeft een paar groot
handelaren uit New-York gebracht.
Eén. van de vendumeesters vertelde
mij, dat zij al jaren een oogje op ons
huis hebben gehad, in de hoop, dat
we zouden verkoopen.
Zij kwam naast hem staan. Beneden
haar lag de tuin in felle tinten, als een
modern schilderijvlammende kleu
ren van bloeiende chrysanten tegen
het bijna zwarte groen van de palm-
struiken, een bonte kleurenmengeling
van groepjes kijkers, daarboven het
harde blauw van de lucht en op den
achtergrond het blauw van de rivier
die den hemel in zich gevangen scheen
te houden.
Virginia had een gevoel, alsof het
niet echt was wat er gebeurde. Haar
heele leven was dit haar huis geweest,
hdar tuin. Een kale, oude gevangenis
had het haar soms geleken, maar nu,
nu het niet langer van héar zou zijn,
kreeg het groote waarde. Haar thuis.
Zij was hier geboren. De meubels, die
de venduhouder aankondigde, waren
haar meubels geweest, het bed waar
zij in had geslapen, de tafel waarvan
zij had gegeten, waren ook haar eigen
dom geweest. Zij wendde zich plotse
ling om en snikte.
Rickey sloeg zijn arm, stevig om
haar heen.
Kom, Jin, suste hij, we gaan toch
niet huilen, wel?
Die lieve Rickey! Dat was echt iets
voor hem, om zoo iets te doen. Zij had
ruzie verwacht, en nu troostte hij
haar!
Ze waren nu aan vader's bureau.
De stem van den verkooper verhief
zich met frissche kracht:
Dames en heeren, antiek koper-
drijfwerk aan de sloten en een kope
ren adelaar met gespreide vleugels!
Virginia hief haar hoofd weer op
en luisterde. De oude adelaar, de lieve
vriend uit haar kinderjaren! O, en de
geschiedenis van het oude bureau,
waaraan zij aar vader zoo dikwijls
had zien zitten, terwijl zijn smalle
witte hand met den grooten zegelring
aan den ringvinger, over het blanke
papier schoof! Het bureau kende va
der's onstuimige geestdrift uit de eer
ste dagen, dat hij was begonnen te
dichten. Maar het kende ook de neder
laag van zijn droomen, de nederlaag,
die zijn teere, fijngewrochte verzen
leden in dezen modernen tijd, met zijn
nieuwe vormen en zijn onversierd rea
lisme. De adelaar, die Virginia eerst een
triomfverkonder had toegeschenen, was
haar langzamerhand een symbool der
mislukking geworden.
(Wordt vervolgd).
De Echo van het Zuiden,
jVaalwybsclie en Liigstriatsrht Courant,
NEEM HET ZEKERE VOOR HET ONZEKERE EN
CONCURREERENDE
TARIEVEN EN VOOR-
DEELIGE VOORWAARDEN
D°01 3° 60 ct. Bl) ApotH »n OroflUUn
MijNHARDT wmamm
