Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
„HOOHD 8RABAI1D
Binnenlandsch Nieuws.
FEUILLETON
VIRGINIA'S KEUZE.
J
m
Dit nummer bestaat uit Drie Bladen
EERSTE BLAD
MIJNHARDTJES"
I
Vrede op aarde.
De gegijzelde collega
NUMMER 103.
VRIJDAG 24 DECEMBER 1937.
60c JAARGANG
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever
Abonnementsprijs, per 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag e|
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
Het is onder vreeselijke omstandig
heden, dat straks de Kerstklokken
zullen luiden; de aarde ligt verscheurd
in strijd en wordt gedrenkt in bloed
van honderdduizenden menschen.
Aan alle kanten der wereld smeult 't
oorlogsvuur en elk oogenblik kunnen
hier en daar, kan óveral, de vlam .uit
slaan. Er zijn conflicten tusschen de
Ver. Staten en Japan, tusschen Enge
land en Japan, tuschen Italië en En
geland, ja, tusschen welke mogend
heden niet meer! Er is werkloosheid
en crisis, maar niet in de oorlogsin
dustrie. In jachtig tempo voeren alle
mogendheden haar bewapening op en
fel intrigeert men tegen elkaar.
De Japanners slaan zich op bloedi
ge wijze door China heen en de Chi-
neezen op hun beurt, van haat ver
vuld, doen Japansche fabrieken in
vlammen opgaan, welke aan 200.000
arbeiders regelmatig werk verschaf
ten.
In Spanje ligt de stad Teruel onder
regelmatig v.uur van.... Spanjaar
den, die daarmee gevolg geven aan de
uitgesproken bedreiging der verwoes
ting.
In Engeland verklaart de minister
van Buit. Zaken in het openbaar, dat
de Italiaansche regeering propaganda
laat voeren in de Engelsche koloniën,
teneinde de inlandsche bevolking tot
opstand en revolutie aan te zetten.
Vrede op aarde
Een utopie? 't Is waar, dit Kerst
woord heeft betrekking op den ziele-
vrede der menschen. Maar hoe moei
lijk zal de Vrede kunnen huizen in de
harten, als de hoofden van haat en
vijandschap zijn vervuld!
Moge de wereld door de genaden
van den geboren Verlosser spoedig
van haar waanzin worden bevrijd.
't Is te hopen, dat aan het drama-
Hansen nog vóór de Kerstmis een ein
de zal komen, anders zal de Haagsche
burgemeester, die al dit persoonlijke
leed over een onschuldige en diens ge
zin bracht, zich onsterfelijk blamee-
ren. En het karakter onzer Nederland-
sche rechtspleging zal er door worden
geschaad.
Inmiddels blijft de pers veel aan
dacht wijden aan de zaak, welke in
derdaad vele kanten heeft. Daar is b.v.
de geheimhoudingsplicht voor raads
leden. Zeer velen blijken er slecht van
op de hoogte, tot hoever deze plicht
reikt. Ten aanzien van het behandel
de in een z.g. besloten zitting bestaat
geen plicht tot geheimhouding. Tot
eventueele geheimhouding van het
verhandelde moet in zulke zitting na
drukkelijk worden besloten, latei-
kan de plicht eerst weer bij nieuw be
sluit worden ongeheven.
Natuurlijk is het de bedoeling van
den wetgever, dat slechts bij hooge
uitzondering, wanneer het gemeente
belang bij ruchtbaarheid ernstig zou
kunnen worden geschaad, geheim
houding wordt opgelegd. Immers, het
is geheel volgens den geest onzer de
mocratische constitutie, dat bestuurs
aangelegenheden door de openbare
meening kunnen worden beoordeeld.
Speciaal ten aanzien van het Haag
sche geval is van geen enkele belang
rijkheid gebleken, welke de oplegging
van geheimhouding zou wettigen.
Wat de gijzeling van den journalist
betreft, die niet als getuige wenscht
te verklaren, van welk raadslid hij z'n
inlichtingen ontving, dit middel is
wel zeer ondeugdelijk om het beoogde
doel te bereiken. Tot wat men Hansen
op den duur zal weten te dwingen, is
moeilijk te voorspellen, maar zijn col
lega's hebben uit het gebeurde een
nuttige les voor het leven getrokken.
Uit enkele pers-uitingen blijkt dui
delijk, dat de justitie wel geen twee
de keer meer een journalist in de
gijzelkamer zal krijgen. Wanneer
overheid of justitie ten onzent een
journalist meent te mogen dwingen
om iets te doen, wat tegen zijn per
soonlijke- en beroepseer indruischt,
dan zal de bedreigde het zich makke
lijk kunnen maken om aan de drei
ging te ontkomen. Het beetje onwaar
achtigheid dat hij daartoe moet plegen
komt op het conto der overheid.
Een journalist, die het een of ander
uit een beslopen vergadering van den
raad publiceert wat op zichzelf,
tenzij 't algemeen belang het vereischt,
te veroordeelen is die behoeft zijn
inlichtingen niet volstrekt van een
raadslid te hebben. Hij kan de ge»
gevens ook hebben ontvangen van zijn
melkboer. Immers, die kan een knecht
hebben, die losse verkeering heeft met
het dienstmeisje van het raadslid Pie-
terse, die thuis, dadelijk na een raads
zitting, geheim of niet, aan zijn vrouw
verslag moet uitbrengen. En daarbij
VERZEKER U BIJ DE
kan mijnheer Pieterse zoo luid hebben
gesproken, dat het meisje het heeft
gehoord.
Er zijn nog vele andere mogelijk
heden. De journalist kan zich zelf de
kaart hebben gelegd en toen het ver
handelde uit de ligging van schoppen
vrouw ten aanzien van hartenboer
hebben gelezen.
Hij kan een anoniem briefje met in
lichtingen van iemand hebben gehad,
hetwelk hij na kennisname verbrand
de. Hij kan door een onbekende, die
mogelijk goede bedoelingen daarmee
had, zijn opgebeld en vervolgens zijn
geïnformeerd. Hij kan ook thuis op
zijn journalistieken duim hebben zit
ten zuigen en toevallig „raak" hebben
gefantaseerd.
Juist zijn fantasie schijnt mijn col
lega Hansen een oogenblik in den steek
te hebben gelaten, toen de rechter
commissaris hem vroeg van welk
raadslid hij zijn inlichtingen had.
Zeker, een mensch mag niet jokken,
óók niet in gevallen, waarbij hij nog
niet onder eede is gesteld. Maar er is
nog een verschil tusschen jokken en
fantaseeren.
Dat dacht die boef óók, die uit de
gevangenis was ontsnapt en door de
politie werd aangehouden, nadat hij
zich in een burgerpakje had kunnen
steken.
Heb je geen ontsnapte gevange
ne gezien? vroeg de politie hem.
Had-ie zoo'n gestreept pakje
aan? was de wedervraag.
Ja! heb je 'm gezien?
Snel", snelriep de eerzame wan
delaar. Hij kan hier nog niet ver van
daan zijn!
En de politie holde voort.
Dat was een „eerlijke" boef, die
man. Geknipt voor de journalistiek in
een democratisch land, waar sommi
ge autoriteiten last hebben van vlagen
van dictatuur-dwaasheden.
DE INVOERING DER PACHTWET.
De voorbereidende werkzaamheden
tot invoering van de Pachtwet zijn op
de departementen van Justitie en Eco
nomische Zaken in vollen gang. De
colleges van Gedeputeerde Staten zul
len een dezer dagen, het verzoek ont
vangen, om van advies te dienen over
de samenstelling van de pachtkamers.
Ook ten aanzien van de pachtbu
reaus: zijn de beslissingen in voorbe
reiding. Het ligt in het voornemen, per
provincie slechts één pachtbureau te
erkennen.
De bureaux hebben de bestemming
de maatschappelijke organisaties,
welke daarvoor in aanmerking ko
men, in de gelegenheid ie stellen, zelf
standig aan de uitvoering van de
Pachtwet mede te werken. De regec-
ring heeft diensvolgens de drie cen
trale landbouw-organisaties verzocht
de organisatie van de pachtbureaus
ter hand te nemen. Aan dit verzoek
verbond zij den wensch, 0111 bij de op
richting dezer bureaux ook de orga-
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Amerikaansch van
TEMPLE BAILEY.
(Nadruk verboden).
9)
Veel te gezellig Midget. Neen, ik
blijf hier, 0111 ervoor te zorgen dat jij
miss Farquhar niet ompraat om je
dien merklap te verkoopen. Ik ken al
je trucs.
Tony bleef dus met zijn moeder en
Virginia op de oude sofa bij den open
haard zitten.
Hoe meer Virginia praatte, des te
meer wed mrs. Bleecker zich bewust
van haar charme en zij zag ook heel
goed, hoezeer Tony ervan onder den
indruk was. Hij scheen niets liever te
willen dan in haar gezelschap te zijn.
En mrs. Bleecker wilde niet, dat hij
liever in het gezelschap was van ie
mand anders dan van haarzelve. Ja,
later was het nog tijd genoeg om zijn
millioenen te vereenigen met die van
een vrouw, even gefortuneerd als hij
zelf. Marty van Duyne bijvoorbeeld.
Maar niet voor dat zij het hem in den
mond gaf. Als hij eenmaal getrouwd
was, zou hij nooit meer haar attente
cavalier zijn, in dien zin als hij het nu
was en die gedachte was haar voor-
loopig onverdraaglijk.
En nu gaf hij zich zonder slag of
stoot gewonnen aan dit mooie meisje
in haar kale groene jumper en haai
ouderwetsche hoedje! Er was geen
twijfel noodig, Tony, de anders zoo
geblasseerde en verveelde Tony, deed
zijn uiterste best om zich aangenaam
te maken in de oogen van Virginia
Farquhar.
Wat bent u van plan te gaan
doen, als u uw huis verkocht hebt?
vroeg hij.
Wij gaan in New York wonen,
mijn broer en ik. Hij wil een boek
schrijven.
Meent u het heusch? Daar moet
u met McMillan over spreken, hij is
uitgever.
Tony noemde den naam van het
tijdschrift.
Virginia kleurde diep.
Uitgever, o, wat heerlijk!
Tony lachte.
Dat mag u niet zoo zeggen, an
ders word ik jaloersch. McMillan is
maar een heel gewoon mensch, net als
ik en de rest.
Hij wendde zich tot zijn moeder.
Midget, hoor je het, miss Far
quhar gaat in New York wonen. Wij
moeten haar vast eens op Derekdale
inviteeren, om haar te laten zien hoe
haar eigendommen daar tot hun recht
komen.
Ik weet nog niet, of ik ze naar
Derekdale zal laten opsturen.
O, waarom niet? Ik zal het wel
tegen Grogan zeggen. Ik zal u wel ko
men halen met de auto voor een week
end, dan kunt u nog eens met ,uw ei
gen lepels eten, miss Farquhar.
Zijn moeder herhaalde de invitatie
niet. Zij keek op haar polshorloge.
Tony, 't is al over drieën. En we
dineeren in Baltimore.
Zij stond op en stak Virginia haai
hand toe.
U neemt het ons toch niet kwa
lijk als wij nu afscheid van u nemen?
Virginia begreep, dat dit het sein
was om te vertrekken. Op mrs. Bleec
ker oefende Virginia niet de minst*,
aantrekkingskracht uit. En als een
gewenschte gast scheen zij haar ook
niet te beschouwen.
En wie waren de Bleeckers eigen
lijk? Rijk geworden burgers, meer
niet. Neen, dan konden de Farquhars
er beter zijn, met hun grafelijk devies
op hun wapen.
Virginia hief haar hoofd fier op. Zij
voelde een onbedwingbaren lust om
mevrouw Bleecker te toonen, dat zij
zich niet op die manier liet behande
len. Maar Anthony was haar nog vóór,
met zijn moeder een lesje te geven.
Ik wandel met miss Farquhar
terug, moeder.
Toen beging mrs. Bleecker een mis
slag, die haar later berouwde.
Maar ik wou je hier houden,
Tony.
Het spijt mij wel, moeder.
En hij opende de deur voor Virginia
alsof zij een koningin was.
Mrs. Bleecker bleef roerloos staan,
toen de twee vertrokken waren. Er
glommen scherpe, lichtjes in haar
oogen. En vreemd, zooals zij daar
stond, leek zij heelemaal niet klein.
Zij scheen te groeien met haar woede.
Het was de eerste maal van zijn
leven, dat Anthony haar wenschen in
den wind sloeg voor die van eenander!
Ik moet u nog eens terugzien, zei
Tony intusschen tegen Virginia.
Vindt u dat noodig?
Ja. Wanneer?
Virginia's hart klopte sneller. Zij
wist zeker, dat zij niet naar een twee
de ontmoeting verlangde, zij wist niet
eens of ze hem eigenlijk wel aardig
vond. Maar het zou een prachtige
wraak zijn op de arrogante houding
van zijn moeder! Hij zou haar bezoe
ken in haar armoedig, oud huis en
dankbaar zijn, dat zij hem dat toe
stond
Daarom zei ze:
Waarom zoudt u morgenavond
niet bij ons komen soupeeren?
Zondag?
Ja, om zeven uur. We zullen wel
in de keuken moeten eten, maar het
is een gezellige, ouderwetsche woon
kamer-keuken. De rest van het hui»
is al onbewoonbaar.
Met u kan het mij niets schelen,
al zoudt u mij in den kelder laten
eten.
Goed, dan verwacht ik u.
U bent een. ik durf het niet
zeggen. Hij lachte triomfantelijk, toen
zij hem haar hand reikte. Is het geen
heerlijke dag geweest? De dag van on
ze eerste ontmoeting!
Zij gaf geen rechtstreeksch ant
woord.
Het is in meer dan één opzicht
een belangrijke dag geweest.
Toen Tony haar verlaten had, liep
Virginia den tuin door, naar het huis
Nieuwe
ideale pijnverdrijvers
nisaties, die de algemeente belangen
van den grondeigendom bevorderen,
toe. Grogan de venduhouder stond in
de open deur met Ricky te praten.
Toen Virginia hen naderde, hoorde zij
dat hij zei:
Ik kan u geluk wenschen met 't
resultaat van den verkoop. Ik had niet
durven droomen, dat we zulke prijzen
zouden maken, maar de menschen
waren gewoon gek op de dingen. Ik
heb nog nooit zoo hooren bieden als
op die kandelaars.
Virginia voelde, hoe al het bloed uit
haar gezicht wegtrok. Zij keek haar
broer aan.
Rickey, heb je dat gedaan?
Hij ontweek haar blik.
Ja, iedereen vroeg er om. Het
zou zonde zijn geweest, als we die
kans hadden laten voorbijgaan. Er is
een reusachtige som voor betaald..
Wie heeft ze gekregen?
Michael McMillan.
Virginia voelde een stekende pijn
in haar hart. O, en hij had haar zoo
fijngevoelig geleken! En nu had hij
haar beroofd van datgene, dat zij had
willen behouden, terwijl hij wist, hoe
zij aan die kandelaars gehecht was,
wat ze voor haar beteekenden!
Zij duwde haar broer opzij en ging
het huis in. Toen hij zag hoe wit zij
was geworden, stamelde Rickey een
verontschuldiging.
Grogan wilde het. Hij zei
Het kan me niets schelen wat hij
zei. O Rickey, hoe heb je het kunnen
doen!
(Wordt vervolgd).
Wulw(jisrlr en Laiigstraatscbe Cooranlji
NEEVI HET ZEKERE VOOR HET ONZEKERE EN
t»
CONCURREEREN DE
TARIEVEN EN VOOR-
DEELIGE VOORWAARDEN
3.
Hartvormige ouweltjes gevuld met
verschillende beproefde geneesmid
delen welke elkander wederkeerig in
hun werking ondersteunen, zoodat
de pijn met vereende krachten ver
dreven wordt Wonder goed en snel
helpen ze bij:
Hoofdpijn. Kiespijn, Zenuwpijnen,
Spil. Spierpijn. Rheumatische pijnen.
Migraine, Periodieke pijnen. Moe
heid, Kou en Griep.
„Mijnhardtjes" nemen gemakkelijk
in en stimuleeren tevens bloedsom
loop en stofwisseling, zonder scha
delijke nevenwerking, zoodat U zich
na verdreven pijnen weer frisch en
opgewekt gevoelt.
Bereid »olgen> ree cd Apolheker Mi|nherd1.
Koker 1 2 ii 50 cl 2 it 10 cl Bij Apoth en Drog.
Zoo zien ze er uit. Let hierop
