Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
Buitenlandsch Nieuws.
95
„N00BD-BSAB4ND"
Virginia's Keuze.
Wèg die Migraine!
AKKERTJES
FEU'LLETON
Dit nummer bestaat uit Twee Bladen
EERSTE BLAD
JAAR
NUMMER 26.
WOENSDAG 30 MAART 1938.
61e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever
Abonnementsprijs, per 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag ef
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
NAT. UNIE OF VOLKSFRONT.
FRANKRI.JKS TOESTAND.
Deze week zal in het Fransche par
lement de strijd worden uitgevochten
voorloopig althans over de
vraag: nationale unie of voortzetting
van de volksfrontformatie. En waar
deze laatste ongetwijfeld haar einde
snel nadert, zal de strijd subsidiair om
de overigens zeer belangrijke vraag
uitgevochten worden onder wiens lei
ding de union sacrée tot stand zal ko
men, onder die van den socialist
Blum of van den radicaal Herriot.
Misschien komt bij deze ontwikkeling
nog een andere kwestie naar voren,
n.l. of het niet gewenscht zou zijn een
nieuwe volks-raadspleging uit te
schrijven.
Zeker is het in Frankrijk allerminst
traditie tusschentijdsche verkiezin
gen te houden, maar de omstandighe
den lijken nu wel heel bijzonder.
De overtuiging, dat het zóó niet
langer gaat, wint bij den dag veld.
In een interessante beschouwing
over den huidigen toestand in Frank
rijk, verwerpt de kroniekschrijver
van de Msg., inderdaad objectief oor
deelend, de gedachte, dat de schuld en
verantwoordelijkheid van alles op
Blum alleen, of op de socialisten en
communisten alleen, zou moeten wor
den geschoven. Het heden is slechts
een faze in een lange ontwikkeling:
van ontkerstening, sociale wantoe
standen, verminking der gezonde de
mocratische gedachte; van politieke
vuilheid en verzwakking, zelfs uit
moording van alle nationale krachten.
Het volksfront is ook lang niet alleen
verantwoordelijk voor den Europee-
schen toestand, onder welken het 't
bewind moest voeren. Wel echter is
gebleken, dat het tegen de moeilijk
heden niet opgewassen was; dat het
deze verveelvoudigd heeft door een
nationale en internationale politiek,
welke in het geheel geen rekening met
de tijdsomstandigheden heeft willen
houden.
Frankrijk heeft nationaal, finan
cieel, economisch en internationaal
nooit zoo zwak gestaan als op den
dag van heden. En dat is de schuld,
de groote, geweldige schuld van het
volksfront; derhalve van alle samen
stellende partijen, hetzij het de drij
vende krachten of de voortgestuwde
zwakkelingen waren. En als het nog
eenigen tijd zoo zou voortgaan, zal
het Fransche parlementarisme zelf
ongetwijfeld op de allereerste plaats
het slachtoffer van zijn machteloos
heid om Frankrijk te redden worden.
Een democratie zooals die in Frank
rijk beoefend wordt, schreeuwt om
de harde, niets ontziende- dictatuur.
De toestand is zelfs nu reeds zoo, dat
alleen het ontbreken van de aange
wezen persoonlijkheid om het moei
lijk bestuurbare Fransche volk met
ijzeren vuist en met den knoet te re-
geeren een evolutie tegengehouden
heeft, welke, als niet snel het roer
omgeworpen wordt, onvermijdelijk
moet komen.
Het is zeker triest dit te moeten
constateeren. Maar men kan de dui
delijke teekenen eenvoudig niet meer
loochenen. Frankrijk leeft in een
ernstige binnenlandsche crisis, welke
nog diepere beteekenis krijgt door de
groote Europeesche crisis van het he
den. Ernstig kan men zich de vraag
stellen: wat heeft het huidige Frank
rijk, dat in 1918 oppermachtig in
Europa stond op het oogenblik nog
te beteekenen? Innerlijk en door zijn
bondgenootschappen
Naar de dictatuur van de straat
Nadat de regeering-Blum vorige
week Donderdag tot twee maal toe
een nederlaag had geleden in den Se
naat m,et zijn financieele plannen,
heeft zij daaruit niet de consequen
ties van ontslag getrokken, welke
Blum in het vooruitzicht had gesteld,
maar heeft Blum zich naar de eischen
van den Senaat geschikt en heeft hij
zijn financieele voorstellen herzien in
den geest, als door den Senaat aange
geven. Inmiddels heeft de Kamer deze
gewijzigde voorstellen aanvaard.
Blum heeft bovendien een geheel
nieuw plan van financieele hervor
ming aangekondigd. Wat de nieuwe
voorstellen zullen inhouden, is nog
volkomen onbekend; het is zeer goed
mogelijk, dat Blum zelf, toen hij zijn
toezegging deed, zich nog niet volko
men realiseerde, wat hij de volgende
week aap kamer en senaat zal voor
leggen. Blum heeft met Roosevelt ge
meen, dat hij een man van experimen
ten is. Lukt de eene gedachte niet,
Levensverzekering
1843
1938
GEEFT ZEKERHEID.
DOOR ERVARING STERK.
dan werpt hij zich op de andere, en
nu heeft hij gezegd, dat het zijn veel
of alles-omvattend financieel program
niet aan gebrek aan moed en open
hartigheid zal ontbreken. We wach
ten in dit opzicht dus af, al weten we,
dat dit in tegenstelling met Roose
velt, die bij zijn proeven aan geen be
paalde beginselen gebonden blijkt
Bluin vastgekentend ook is aan de
communistische afgevaardgden, die
via de vakvereenigingen een geweldi
gen nruk op het politieke volksfront
uitoefenen.
DUITSCHLAND EN DE
KATH. KERK.
Naar een verzoening
Fr is wederom sprake van een
verzoening lusschen de Duitsche rijks-
regeering en de katholieke Kerk. Aan
wijzingen daartoe vindt incn in het
herhaalde overleg te Berlijn tusschen
von Ribbentrop, min. van Buitenland-
sche Zaken en den Pauselijken nun
tius, mgr. Orsenigo.
De bezoeken van mgr. Orsenigo bij
van Ribbentrop vielen samen met een
te Berlijn uitgesproken verschijnings
verbod tegen het Duitsche weekblad
„Durchbruch", dat een duidelijken
aanval op het Vaticaan had gedaan.
In zulk een maatregel ziet men al
gemeen een concessie aan het Vati
caan en een eersten stap om een alge-
heele regeling tusschen het rijk en de
Katholieke Kerk te vergemakkelijken,
hetgeen na de aaneensluiting met
Oostenrijk noodig is geworden.
Sinds den Anschluss heeft het
aantal Duitsche katholieken de 27
millioen bereikt. Zij vormen dus een
minderheid van beteekenis en dit, zoo
meent men, zou de rijksregeering er
toe kunnen brengen, de besprekingen
met het Vaticaan te hervatten
Tevens wordt vernomen, dat het ce
remonieel van Hitler's bezoek aan
Rome, dat definitief scheen geregeld
te zijn en geen bezoek aan het Vati
caan inhield, eenige belangwekkende
wijzigingen zou kunnen ondergaan.
OOSTENRIJK'S EPISCOPAAT.
Adviseert tot „ja"-stemmen.
In alle Oostenrijksche katholieke
kerken is j.l. Zondag een brief voor
gelezen van het gezamenlijke episco
paat, waarin de vervulling van het
duizendjarige verlangen der Oosten
rijkers naar vereeniging in een groot
Duitsch rijk, wordt geprezen en tot
„ja"-stemmen op 10 April wordt ge
adviseerd, óók op grond van een ver
klaring van den gevolmachtigde van
den Fuhrer voor dé volksstemming in
Oostenrijk, gouwleider Buerckel, die
den bisschoppen van de oprechtheid
van Hitler's politiek heeft getuigd,
welke tot motto zal hebben: Geeft
God wat Godes is en den keizer wat
des keizers is.
De bisschoppen hebben van hun
advies aan de geloovigen kennis ge
geven in een brief aan Buerckel, welke
besluit met „Heil Hitier!"
In Berlijnsche regeeringskringen is
men met de verzoeningsgezinde hou
ding der Oostenrijksche bisschoppen
zeer ingenomen en verklaard wordt,
dat op 10 April het Duitsche volk voor
het eerst in geschiedenis één zal zijn
en ook niet door de religie wordt ge
scheiden.
Ook in Italië betuigt men z'n in
stemming.
De Giornale d'Italia, het officieele
orgaan in Italië, besluit baar com
mentaar aldus:
Wij mcenen niet bezijden de waar
heid le zijn, wanneer wij veronder
stellen, dat juist deze verwachting er
toe heeft bijgedragen het Oostenrijk
sche episcopaat tot deze houding te
Als de dag voor U verloren lijkt,
als alles U hindert: licht, reuk en
geluid, dan werken als 'n wonder
AKKER.CACHETS
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Amerikaansch van
TEMPLE BAILEY.
36)
(Nadruk verboden).
Waarom vraagt u dat?
Omdat hij je lief heeft, en omdat
ik het erg prettig zou vinden.
Maar ik houd niet van hem, zei
ze eenvoudig.
Zou je het ook niet kunnen op
den duur?
Ik geloof van niet.
Is er een ander?
Zij hield haar adem in.
Ja.
O, dat spijt mij.
Zij zaten een oogenblikje zwijgend,
toen begon hij weer.
Het spijt mij meer, dan ik je kan
zeggen. Tony moet een vrouw hebben
zooals jij bent. Hij Is niet kwaad, maar
hij is op het verkeerde pad, en jij kan
hem op 't goede brengen. Ik wil zijn
moeder er niet de schuld van geven,
dit is nu eenmaal haar wereld en zij
zou er niet buiten kunnen. De schuld
jgt bij mij, ik had mijn idealen moe
ten opgeven, maar ze aan Tony moe
ten voorbehouden. O, je hoeft mij niet
te vertellen, lieve Virginia, dat jij in
het leven gelooft en in de liefde en in
alle andere mooie goede dingen, waar
zoovelen van ons mee spotten.
Hij zweeg en staarde naar het schil
derij vóór hem.
Dat is mijn huisgezin, tien jaar
na mijn huwelijk geschilderd.
Virginia keek naar het groote schil
derij. Zij had het dien middag niet
gezien. Het stelde Jane Bleecker voor,
in een statig blauw sleep-toilet, met
een hoog kapsel, waarin een diaman
ten diadeem fonkelde. Zij zat in een
gebeeldhouwden armstoel, en haar
echtgenoot stond achter de leuning
ervan. De oude Anthony was toen nog
een jonge Anthony, en hij leek zoo
sprekend op Tony, dat Virginia er
bijna van schrok. Tony, een jongetje
van acht jaar, zat op een kussen aan
zijn moeder's voeten en tegen Jane
Bleecker's knie geleund stond een
klein meisje in een wit jurkje.
Het kleine meisje was ons doch
tertje, verklaarde Anthony. Zij stierf,
toen zij vijf jaar was. Zij heette naar
mijn grootmoeder uit Maryland, Cyn
thia Howard. Tony aanbad haar. Ik
geloof, dat hij er nooit overheen is
gekomen. Het is juist om wat hij voor
Cynthia was, dat ik weet, wat hij voor
jou zou kunnen zijn. Hij was altijd
heel teeder en beschermend.
Zij legde haar hand op zijn arm.
Ik wou dat het waar kon zijn.
Kun je onmogelijk?
Zij schudde het hoofd.
Ik geef toch alle hoop niet op, zei
hij glimlachend. Ik zou niemand lie
ver als de meesteres van Derekdale
willen zien.
De meesteres van Derekdale....
de meesteres van Derekdale.
Tonny's woorden schoten haar
weer te binnen en zij had wéér het
gevoel van een dreigend onheil.
Een stem in de deur zeide:
Anthony!
Het was Jane Bleecker. Zij droeg
een tulen, bleekrose avondtoilet, dat
glinsterde van de opgestikte kralen.
Zij zag er jong genoeg uit, om voor
de kleindochter van de dame op hei
portret te kunnen doorgaan.
Over een paar minuten gaan wij
soupeeren, kom je niet beneden, An
thony?
En tegen Virginia:
Michael McMillan vroeg naar ,u.
Zij zei niet, dat Tony ook naar haar
vroeg.
Zij is weggeloopen van onze
mistletoe cotillon, Jane, legde haar
man haar uit. Het was een beetje te
luidruchtig naar haar smaak
Jane haalde haar schouders op.
Beste Anthony, wij leven niet
meer in den tijd van koningin Vic
toria
Virginia had een scherp antwoord
op haar lippen, maar zij hield zich in.
Uw man heeft mij uw schilderij
laten zien, mrs. Bleecker. U ziet er nu
jonger uit dan toen.
Dat komt door het korte haar en
mijn kleeren, zei Jane. Zij keek op
naar de dame in het blauw en plotse
ling rustten haar oogen op het meisjt>
in het wit.
Als Cynthia er nog was, zou zij
nu bijna twintig zijn, zei ze, en het
leek Virginia of haar stem zachter
klonk. Zij vroeg zich af, of er ook een
mistletoe-cotillon zou zijn geweest als
de dochter van Jane Bleecker dit
Kerstbal had meegemaakt.
Jane wendde zich af van het schil
derij.
Kom Anthony, wij moeten naar
beneden.
Met hun drieën gingen zij de trap
af. Maar bij de deur van de balzaal
verliet Virginia hen en begaf zich naai
de bibliotheek. Vóór zij er binnentradt,
sprak zij in de hall een bediende aan.
Kent u mr. McMillan?
En toen de man bevestigend ant
woordde:
Zoudt u hem willen vragen om
in de bibliotheek te komen bij miss
Farquhar?
Toen de man zich omdraaide, voel
de Virginia haar wangen gloeien. Wat
zou hij wel van haar denken?
Zij zette zich op den divan achter
het scherm en wachtte. Dadelijk zou
hij voor haar staan, haar toelachen
met zijn lieve, blauwe oogen. Hij kwam
inderdaad even later, maar niet alleen,
en niet in antwoord op haar bood
schap. Rickey was bij hem. Uit haar
schuilplaats hoorde zij hun stemmen;
eerst die van Michael
Weet je misschien waar je zus
ter is?
Toen Rickey:
Al wist ik het dan zou ik het u
nog niet zeggen.
Het spijt me, dat je er zoo over
denkt, Farquhar.
Hoe zou ik er anders over kun
nen denken? Het is niet mooi van ,u,
om Jinny uw attenties op te dringen,
alleen omdat ik u duizend dollar
schuldig ben.
Zij hoorden Michael's scherpen uit
roep
Als je jezelf was, zou ik je dat
laten terugnemen!
Ik neem niets terug, en ik ben
bereid om met u te vechten.
Virginia sprong op. Zij voelde, dat
zij nu moest te voorschijn komen,
maar Michael's volgende woorden
hielden haar terug.
Laat ons vrienden zijn, Farquhar.
Dank je voor de eer. Ik zal je je
geld terugbetalen, maar ik wil niets
met je tijdschriften le doen hebben,
noch met jou
Doodsche stilte, waarna Michael
weer sprak
Er is geen reden, om dit onder
houd voort te zetten, is het wel? Mis
schien zul je je excuus komen maken,
als je weer jezelf bent.
Rickey begon te lachen en plotse
ling bemerkte Virginia, dat het lachen
verder en verder weg klonk. Zij kwam
haastig van achter het scherm te voor
schijn, maar de beide mannen waren
weg. In de hall klonk nog de flauwe
nagalm van Rickey's lachen.
Zij stond stokstijf midden in het
vertrek, wit en bevend, alles om
haar heen scheen te draaien. Wat had
Rickey bedoeld, toen hij zei, dat hij
Michael duizend dollar schuldig was?
Wordt vervolgd).
Laigstraatscle Courant*
rvïwBPAfwil'
Volgens recept van Apotheker Dumont