Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. Buitenlandsch Nieuws. 95 „N00BD-BSAB4ND" Virginia's Keuze. Wèg die Migraine! AKKERTJES FEU'LLETON Dit nummer bestaat uit Twee Bladen EERSTE BLAD JAAR NUMMER 26. WOENSDAG 30 MAART 1938. 61e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever Abonnementsprijs, per 3 maanden 1.25. Franco per post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO. Advertentiën moeten Woensdag ef Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. Bij contract flink rabat. NAT. UNIE OF VOLKSFRONT. FRANKRI.JKS TOESTAND. Deze week zal in het Fransche par lement de strijd worden uitgevochten voorloopig althans over de vraag: nationale unie of voortzetting van de volksfrontformatie. En waar deze laatste ongetwijfeld haar einde snel nadert, zal de strijd subsidiair om de overigens zeer belangrijke vraag uitgevochten worden onder wiens lei ding de union sacrée tot stand zal ko men, onder die van den socialist Blum of van den radicaal Herriot. Misschien komt bij deze ontwikkeling nog een andere kwestie naar voren, n.l. of het niet gewenscht zou zijn een nieuwe volks-raadspleging uit te schrijven. Zeker is het in Frankrijk allerminst traditie tusschentijdsche verkiezin gen te houden, maar de omstandighe den lijken nu wel heel bijzonder. De overtuiging, dat het zóó niet langer gaat, wint bij den dag veld. In een interessante beschouwing over den huidigen toestand in Frank rijk, verwerpt de kroniekschrijver van de Msg., inderdaad objectief oor deelend, de gedachte, dat de schuld en verantwoordelijkheid van alles op Blum alleen, of op de socialisten en communisten alleen, zou moeten wor den geschoven. Het heden is slechts een faze in een lange ontwikkeling: van ontkerstening, sociale wantoe standen, verminking der gezonde de mocratische gedachte; van politieke vuilheid en verzwakking, zelfs uit moording van alle nationale krachten. Het volksfront is ook lang niet alleen verantwoordelijk voor den Europee- schen toestand, onder welken het 't bewind moest voeren. Wel echter is gebleken, dat het tegen de moeilijk heden niet opgewassen was; dat het deze verveelvoudigd heeft door een nationale en internationale politiek, welke in het geheel geen rekening met de tijdsomstandigheden heeft willen houden. Frankrijk heeft nationaal, finan cieel, economisch en internationaal nooit zoo zwak gestaan als op den dag van heden. En dat is de schuld, de groote, geweldige schuld van het volksfront; derhalve van alle samen stellende partijen, hetzij het de drij vende krachten of de voortgestuwde zwakkelingen waren. En als het nog eenigen tijd zoo zou voortgaan, zal het Fransche parlementarisme zelf ongetwijfeld op de allereerste plaats het slachtoffer van zijn machteloos heid om Frankrijk te redden worden. Een democratie zooals die in Frank rijk beoefend wordt, schreeuwt om de harde, niets ontziende- dictatuur. De toestand is zelfs nu reeds zoo, dat alleen het ontbreken van de aange wezen persoonlijkheid om het moei lijk bestuurbare Fransche volk met ijzeren vuist en met den knoet te re- geeren een evolutie tegengehouden heeft, welke, als niet snel het roer omgeworpen wordt, onvermijdelijk moet komen. Het is zeker triest dit te moeten constateeren. Maar men kan de dui delijke teekenen eenvoudig niet meer loochenen. Frankrijk leeft in een ernstige binnenlandsche crisis, welke nog diepere beteekenis krijgt door de groote Europeesche crisis van het he den. Ernstig kan men zich de vraag stellen: wat heeft het huidige Frank rijk, dat in 1918 oppermachtig in Europa stond op het oogenblik nog te beteekenen? Innerlijk en door zijn bondgenootschappen Naar de dictatuur van de straat Nadat de regeering-Blum vorige week Donderdag tot twee maal toe een nederlaag had geleden in den Se naat m,et zijn financieele plannen, heeft zij daaruit niet de consequen ties van ontslag getrokken, welke Blum in het vooruitzicht had gesteld, maar heeft Blum zich naar de eischen van den Senaat geschikt en heeft hij zijn financieele voorstellen herzien in den geest, als door den Senaat aange geven. Inmiddels heeft de Kamer deze gewijzigde voorstellen aanvaard. Blum heeft bovendien een geheel nieuw plan van financieele hervor ming aangekondigd. Wat de nieuwe voorstellen zullen inhouden, is nog volkomen onbekend; het is zeer goed mogelijk, dat Blum zelf, toen hij zijn toezegging deed, zich nog niet volko men realiseerde, wat hij de volgende week aap kamer en senaat zal voor leggen. Blum heeft met Roosevelt ge meen, dat hij een man van experimen ten is. Lukt de eene gedachte niet, Levensverzekering 1843 1938 GEEFT ZEKERHEID. DOOR ERVARING STERK. dan werpt hij zich op de andere, en nu heeft hij gezegd, dat het zijn veel of alles-omvattend financieel program niet aan gebrek aan moed en open hartigheid zal ontbreken. We wach ten in dit opzicht dus af, al weten we, dat dit in tegenstelling met Roose velt, die bij zijn proeven aan geen be paalde beginselen gebonden blijkt Bluin vastgekentend ook is aan de communistische afgevaardgden, die via de vakvereenigingen een geweldi gen nruk op het politieke volksfront uitoefenen. DUITSCHLAND EN DE KATH. KERK. Naar een verzoening Fr is wederom sprake van een verzoening lusschen de Duitsche rijks- regeering en de katholieke Kerk. Aan wijzingen daartoe vindt incn in het herhaalde overleg te Berlijn tusschen von Ribbentrop, min. van Buitenland- sche Zaken en den Pauselijken nun tius, mgr. Orsenigo. De bezoeken van mgr. Orsenigo bij van Ribbentrop vielen samen met een te Berlijn uitgesproken verschijnings verbod tegen het Duitsche weekblad „Durchbruch", dat een duidelijken aanval op het Vaticaan had gedaan. In zulk een maatregel ziet men al gemeen een concessie aan het Vati caan en een eersten stap om een alge- heele regeling tusschen het rijk en de Katholieke Kerk te vergemakkelijken, hetgeen na de aaneensluiting met Oostenrijk noodig is geworden. Sinds den Anschluss heeft het aantal Duitsche katholieken de 27 millioen bereikt. Zij vormen dus een minderheid van beteekenis en dit, zoo meent men, zou de rijksregeering er toe kunnen brengen, de besprekingen met het Vaticaan te hervatten Tevens wordt vernomen, dat het ce remonieel van Hitler's bezoek aan Rome, dat definitief scheen geregeld te zijn en geen bezoek aan het Vati caan inhield, eenige belangwekkende wijzigingen zou kunnen ondergaan. OOSTENRIJK'S EPISCOPAAT. Adviseert tot „ja"-stemmen. In alle Oostenrijksche katholieke kerken is j.l. Zondag een brief voor gelezen van het gezamenlijke episco paat, waarin de vervulling van het duizendjarige verlangen der Oosten rijkers naar vereeniging in een groot Duitsch rijk, wordt geprezen en tot „ja"-stemmen op 10 April wordt ge adviseerd, óók op grond van een ver klaring van den gevolmachtigde van den Fuhrer voor dé volksstemming in Oostenrijk, gouwleider Buerckel, die den bisschoppen van de oprechtheid van Hitler's politiek heeft getuigd, welke tot motto zal hebben: Geeft God wat Godes is en den keizer wat des keizers is. De bisschoppen hebben van hun advies aan de geloovigen kennis ge geven in een brief aan Buerckel, welke besluit met „Heil Hitier!" In Berlijnsche regeeringskringen is men met de verzoeningsgezinde hou ding der Oostenrijksche bisschoppen zeer ingenomen en verklaard wordt, dat op 10 April het Duitsche volk voor het eerst in geschiedenis één zal zijn en ook niet door de religie wordt ge scheiden. Ook in Italië betuigt men z'n in stemming. De Giornale d'Italia, het officieele orgaan in Italië, besluit baar com mentaar aldus: Wij mcenen niet bezijden de waar heid le zijn, wanneer wij veronder stellen, dat juist deze verwachting er toe heeft bijgedragen het Oostenrijk sche episcopaat tot deze houding te Als de dag voor U verloren lijkt, als alles U hindert: licht, reuk en geluid, dan werken als 'n wonder AKKER.CACHETS van „De Echo van het Zuiden". Naar het Amerikaansch van TEMPLE BAILEY. 36) (Nadruk verboden). Waarom vraagt u dat? Omdat hij je lief heeft, en omdat ik het erg prettig zou vinden. Maar ik houd niet van hem, zei ze eenvoudig. Zou je het ook niet kunnen op den duur? Ik geloof van niet. Is er een ander? Zij hield haar adem in. Ja. O, dat spijt mij. Zij zaten een oogenblikje zwijgend, toen begon hij weer. Het spijt mij meer, dan ik je kan zeggen. Tony moet een vrouw hebben zooals jij bent. Hij Is niet kwaad, maar hij is op het verkeerde pad, en jij kan hem op 't goede brengen. Ik wil zijn moeder er niet de schuld van geven, dit is nu eenmaal haar wereld en zij zou er niet buiten kunnen. De schuld jgt bij mij, ik had mijn idealen moe ten opgeven, maar ze aan Tony moe ten voorbehouden. O, je hoeft mij niet te vertellen, lieve Virginia, dat jij in het leven gelooft en in de liefde en in alle andere mooie goede dingen, waar zoovelen van ons mee spotten. Hij zweeg en staarde naar het schil derij vóór hem. Dat is mijn huisgezin, tien jaar na mijn huwelijk geschilderd. Virginia keek naar het groote schil derij. Zij had het dien middag niet gezien. Het stelde Jane Bleecker voor, in een statig blauw sleep-toilet, met een hoog kapsel, waarin een diaman ten diadeem fonkelde. Zij zat in een gebeeldhouwden armstoel, en haar echtgenoot stond achter de leuning ervan. De oude Anthony was toen nog een jonge Anthony, en hij leek zoo sprekend op Tony, dat Virginia er bijna van schrok. Tony, een jongetje van acht jaar, zat op een kussen aan zijn moeder's voeten en tegen Jane Bleecker's knie geleund stond een klein meisje in een wit jurkje. Het kleine meisje was ons doch tertje, verklaarde Anthony. Zij stierf, toen zij vijf jaar was. Zij heette naar mijn grootmoeder uit Maryland, Cyn thia Howard. Tony aanbad haar. Ik geloof, dat hij er nooit overheen is gekomen. Het is juist om wat hij voor Cynthia was, dat ik weet, wat hij voor jou zou kunnen zijn. Hij was altijd heel teeder en beschermend. Zij legde haar hand op zijn arm. Ik wou dat het waar kon zijn. Kun je onmogelijk? Zij schudde het hoofd. Ik geef toch alle hoop niet op, zei hij glimlachend. Ik zou niemand lie ver als de meesteres van Derekdale willen zien. De meesteres van Derekdale.... de meesteres van Derekdale. Tonny's woorden schoten haar weer te binnen en zij had wéér het gevoel van een dreigend onheil. Een stem in de deur zeide: Anthony! Het was Jane Bleecker. Zij droeg een tulen, bleekrose avondtoilet, dat glinsterde van de opgestikte kralen. Zij zag er jong genoeg uit, om voor de kleindochter van de dame op hei portret te kunnen doorgaan. Over een paar minuten gaan wij soupeeren, kom je niet beneden, An thony? En tegen Virginia: Michael McMillan vroeg naar ,u. Zij zei niet, dat Tony ook naar haar vroeg. Zij is weggeloopen van onze mistletoe cotillon, Jane, legde haar man haar uit. Het was een beetje te luidruchtig naar haar smaak Jane haalde haar schouders op. Beste Anthony, wij leven niet meer in den tijd van koningin Vic toria Virginia had een scherp antwoord op haar lippen, maar zij hield zich in. Uw man heeft mij uw schilderij laten zien, mrs. Bleecker. U ziet er nu jonger uit dan toen. Dat komt door het korte haar en mijn kleeren, zei Jane. Zij keek op naar de dame in het blauw en plotse ling rustten haar oogen op het meisjt> in het wit. Als Cynthia er nog was, zou zij nu bijna twintig zijn, zei ze, en het leek Virginia of haar stem zachter klonk. Zij vroeg zich af, of er ook een mistletoe-cotillon zou zijn geweest als de dochter van Jane Bleecker dit Kerstbal had meegemaakt. Jane wendde zich af van het schil derij. Kom Anthony, wij moeten naar beneden. Met hun drieën gingen zij de trap af. Maar bij de deur van de balzaal verliet Virginia hen en begaf zich naai de bibliotheek. Vóór zij er binnentradt, sprak zij in de hall een bediende aan. Kent u mr. McMillan? En toen de man bevestigend ant woordde: Zoudt u hem willen vragen om in de bibliotheek te komen bij miss Farquhar? Toen de man zich omdraaide, voel de Virginia haar wangen gloeien. Wat zou hij wel van haar denken? Zij zette zich op den divan achter het scherm en wachtte. Dadelijk zou hij voor haar staan, haar toelachen met zijn lieve, blauwe oogen. Hij kwam inderdaad even later, maar niet alleen, en niet in antwoord op haar bood schap. Rickey was bij hem. Uit haar schuilplaats hoorde zij hun stemmen; eerst die van Michael Weet je misschien waar je zus ter is? Toen Rickey: Al wist ik het dan zou ik het u nog niet zeggen. Het spijt me, dat je er zoo over denkt, Farquhar. Hoe zou ik er anders over kun nen denken? Het is niet mooi van ,u, om Jinny uw attenties op te dringen, alleen omdat ik u duizend dollar schuldig ben. Zij hoorden Michael's scherpen uit roep Als je jezelf was, zou ik je dat laten terugnemen! Ik neem niets terug, en ik ben bereid om met u te vechten. Virginia sprong op. Zij voelde, dat zij nu moest te voorschijn komen, maar Michael's volgende woorden hielden haar terug. Laat ons vrienden zijn, Farquhar. Dank je voor de eer. Ik zal je je geld terugbetalen, maar ik wil niets met je tijdschriften le doen hebben, noch met jou Doodsche stilte, waarna Michael weer sprak Er is geen reden, om dit onder houd voort te zetten, is het wel? Mis schien zul je je excuus komen maken, als je weer jezelf bent. Rickey begon te lachen en plotse ling bemerkte Virginia, dat het lachen verder en verder weg klonk. Zij kwam haastig van achter het scherm te voor schijn, maar de beide mannen waren weg. In de hall klonk nog de flauwe nagalm van Rickey's lachen. Zij stond stokstijf midden in het vertrek, wit en bevend, alles om haar heen scheen te draaien. Wat had Rickey bedoeld, toen hij zei, dat hij Michael duizend dollar schuldig was? Wordt vervolgd). Laigstraatscle Courant* rvïwBPAfwil' Volgens recept van Apotheker Dumont

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1938 | | pagina 1