Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
VIRGINIA'S KEUZE
95
„NflOHB-BRABANB"
FEUILLETON
V Werkgelegenheid benoodigd.
Vastgeroest in het gareel.
De Onderwijsmethode aan onze
Middelbare Scholen.
Dit nummer bestaat uit Drie Bladen
EERSTE BLAD
JAAR
NUMMER 37.
ZATERDAG 7 MEI 1938.
61e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever
Abonnementsprijs, per 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag efl
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
Van méér kanten begint zich een
sterker wordend verlangen te open
baren naar een krachtiger initiatief
van de regeering inzake het schep
pen van arbeidsgelegenheid.
De C.-H. »Nederlander« heeft zich
in het koor gemengd.
»Het groote gevaar aldus
»De Nederlander« dat van
binnen uit ons volksleven bedreigt,
is, dat wij het als normaal gaan
accepteeren, dat er onder ons
leven duizenden, ja honderddui
zenden mannen, in de kracht van
hun leven, die meenen, »dat zij
overbodig zijn«. Leggen wij ons
hierbij neer, dan brengen wij
«ons zelfstandig volksbestaan niet
minder in gevaar dan wanneer
wij onze defensie verwaarloozen«.
De «overwinning van de werk
loosheid® verdient evenzeer de
zorg van de regeering als de
landsverdediging. Wie de werk
loosheid ziet in het groote ver
band van de volksgemeenschap,
zal zich «nooit of te nimmer«
bij den bestaanden toestand mo
gen neerleggen. Bij de slachtoffers
moet het den weerstand tegen
«volksvreemde politieke stelsels«
verzwakken.
Inderdaad, er moet iels gebeuren,
d.w.z. «iets® buiten het tot heden
gevolgde stelsel van pappen en
warmhouden om.
Het plan Gelissen, dat wij onlangs
in ons blad mededeelden heeft
fouten, bezwaren, zooals elk plan.
Laat ons de bezwaren niet te hoog
aanslaan. Dit of een ander plan.
Als er maar iets geprobeerd wordt.
Aan het winnen gaat het wegen
vooraf
We zitten vastgeroest in hetcude
economische gareel.
We moeten het eens schuren en
oppoetsen en sommige onderdeelen
door andere en betere vervangen.
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Amerikaansch van
TEMPLE BAILEY.
(Nadruk verboden).
Hoe hard het voor Rickey was, wis
ten zij geen van beiden. Hij zal in zijn
hut en keek door de patrijspoort naai
de golven, maar zijn oogen zagen niets
anders dan Marty en Tony op het
zonnige dek. Zij had hem weggestuurd
om Bleecker. Zij had hem behandeld
als een klein kind. Rickey zag spier
wit en hij voelde een behoefte om te
huilen. Hij viel voor zijn tafel neer en
begon te schrijven. De woorden vloei
den heftig uit zijn pen maar toen hij
overlas, wat hij geschreven had, ver
scheurde hij het.
Toen legde hij met een snik zijn
hoofd op zijn armen. Hij had al zoo
v bonderden vellen verscheurd, sinds
hij met Marty hier aan boord was.
Zijn inspiratie had hem verlaten. Zijn
stormachtige emoties slingerden hem
heen en weer, hij werd als verteerd
door zijn adoratie voor de zilveren
Wij lazen dezer dagen, dat we
meer dan honderd verschillende
belastingen ten onzent kennen en
in dat verband vonden wij ook de
volgende verzuchting neergeschre
ven
Is het juist in deze dagen, waarin
zich het streven kenbaar maakt
de vrouw terug te brengen naar
het huishouden, niet te meer op.
vallend, dat er voor het gebruik
maken van de diensten van het
dienstmeisje belasting moet wor
den betaald? Is het, de huiselijk
heid bevorderende huis-biljart niet
vrijwel verdwenen door de greep
die de fiscus er naar deed En zijn
de voorbeelden van dezen aard
niet legio
Deze soort belastingen werden
bepaald in een tijd, toen »luxe«,
ondanks belasting, kon worden
bekostigd.
Tegenwoordig gaat dat niet meer.
Uit de publieke kas moeten de
werkloozen worden onderhouden,
want er is een tekort aan arbeids
gelegenheid. Is het in deze omstan
digheid nieteendwaasheid geworden,
dat men degenen met een extra-
belasting bedreigt, die anderen aan
arbeid en loon willen helpen
En nou die belasting op biljarts
in particuliere huizen. Hoeveel van
dergelijke biljarts staan er nog,sedert
het bezit er van met f20 hoofdsom
plus, meestal, 200 opcenten, d i. in
totaal met f60 per jaar wordt
gestraft?
Ik mag op mijnf zolder een rol
schaatsenbaan makli en in mijn
kelder een kegelbaan in de kinder,
kamer mag ik een draaimolen op
stellen en in de eetkamer een ping
pong tafel.-Dat alles is onbelast.
Maar als ik in mijn werkkamer
een biljart wil doen zetten, moet ik
tenzij ik me vergenoeg met een
speelgoed-apparaatje 60 gulden
belasting betalen
De opbrengst van deze belasting
is natuurlijk practisch nihil. Nul
komma nul. Maar ze belemmert
nochtans de ontplooiing van een
bepaalde nijverheid; ze onthoudt
arbeid aan tientallen
Die dingen zijn toch waarlijk
ergernisgevend.
Daar hebben we ons motorver
keerswezen. Wie een auto of motor
fiets berijdt, wordt van alle kanten
zoo ge..,. ja, zeker: genept en
gedrukt, als hoorde hij tot een laag
hartige categorie van burgers, die
men moet trachten uit te roeien.
In ons land konden 5 maal zooveel
motorrijtuigen worden gebruikt
met als gevolg enorm uitgebreide
arbeids- en handelsmogelijkheden
wanneer men den automobilisten
fiscaal even goed gezind ware als in
de Ver. Staten.
Over de tegenwerking der overheid
van de motor bedrijvigheid klaagde
terecht Jhr. mr. J. Th. A. Smits van
Oyen in de jaarlijksche vergadering
van de K. N. A. C.
Hij noemde de positie van het
automobilisme in ons land «bepaal
delijk zwak« en voegde er bij, dat
«opnieuw moet worden getuigd
van nieuwe lasten en een steeds
nauwer toegehaald net van belem
meringen, en tevergeefs zoekt men
tot dusverr§ in ons land naar 'n
wijziging der mentaliteit in dien zin,
dat het molorwegverkeer de erken
ning vindt als een bron, welke in
Levensverzekering
1843
GEEFT ZEKERHEID.
staat is de welvaart te bevorderen,
ook op geheel andere wijze dan door
uitsluitend millioenen rechtstreeks
in de schatkist te doen vloeien.
Nog steeds wordt gewacht op een
kloek initiatief, waarbij men het
aandurft door lastenvermindering
het grootere verbruik der motor
rijtuigen te stimuleeren, en zoo niet
alleen het prijs gegeven bedrag te
compenseeren, doch over hoogere
inkomsten de beschikking te krijgen.
Het niet willen treden in dit vraag
stuk kan, naar spr.'s meening, toch
niet anders beteekenen, dan dat men
doelbewust de ontwikkeling van dit
verkeersmiddel wil tegenhouden, ter
wille van andere verkeersmiddelen®.
Doelbewust de ontwikkeling van
dit verkeersmiddel tegenhouden ter
wille van andere verkeersmiddelen.
In een democratisch land 1
Met een zich op de democratie
beroemende volks vertegen woord i
ging!
Doelbewust.... reactie.
Bij de behandeling van de be
grooting van onderwijs in de Eerste
Kamer, heeft de heer Briët in zijn
rede er o.m. opgewezen, dat men
allerlei niet bekwame leerlingen
Middelbaar Onderwijs wil laten
volgen, Er schuilt in deze opmer
king een kern van waarheid. Inder
daad is het Middelbaar Onderwijs
in den vorm, waarin het thans ge
geven moet worden voor eer. groot
deel van de leerlingen uiterst zwaar,
zoo niet te zwaar.
Het bewijs hiervoor levert een
artikel in de «N. R. Crt.» waarin
uit Onderwijskringen geschreven
wordt dat de arbeidstijd van een
begaafd leerling, de niet bekwamen
dus nog buiten beschouwing gelaten,
na de schooluren veel te lang moei
zijn om het hem opgegeven werk
behoorlijk uit te voeren en dat alles
om zijn bekwaamheid vastgelegd te
zien in een droog cijfer.
De proefwerkellende, die op iedere
hoogere burgerschool bestaat, is een
gevolg, ten eerste van den te grooten
omvang der leerstof van elk vak,
en ten tweede, van de cijfermethode.
Het gaat er momenteel alleen om
hoe de cijfers zijn waarna de be-
bekwaamheid van den leerling
wordt afgemeten en deze wijze van
beoordeelen is de oorzaak van het
feit, dat het geheele leerplan, dat in
zijn wezen wel goed is in den geest
van den leerling blijft liggen als een
ongeordend restant van broksgewijze
ingestampte schoollesjeskennis.
Wanneermen zich den gedachten-
gang van een leerling kan inbeelden,
dan zal men weten dat bij dezen
meermalen de vraag naar voren
komt; wat heb ik nu eigenlijk aan
een vak, als nemen wij nu maar
eens, scheikunde. In zekeren zin is
deze vraag ook zeer juist, daar dit
vak voor dien leerling later in zijn
maatschappelijk leven totaal geen
waarde behoeft te hebben
Nu weten wij wel dat dealgemeene
ontwikkeling van een leerling een
zeker voorname factor is. De maat.
schappelijke samenleving immers
wordt steeds ingewikkelder, stelt
steeds hooger wordende eischen aan
hen, die, zij het ook op bescheiden
posten, een leiding gevende fuuctie
hebben te vervullen.
De vakken, die op een hoogere,
burgerschool worden onderwezen,
zijn alle nuttig voor het latere leven.
Het is evenwel maar de vraag
tooverfee. Hij wilde aan haar voeten
de gave van zijn genie neer leggen,
maar hij kon niets voortbrengen. Hij
was uitgebrand, de vlam van de in
spiratie was gebluscht? En als dat niet
zoo was, wat had hij dan om Marty
aan te bieden?
XIX.
HET HART DER DINGEN.
In de twee maanden, die volgden op
Virginia's vlucht van Derekdale werk
te Michael McMillan zooals hij nog
nooit had gewerkt. Na uren van bijna
bovenmenschelijke inspanning op zijn
bureau keerde hij naar zijn huis terug
om tot diep in den nacht manuscrip
ten te keuren.
Dag en nacht. dag en nacht
zijn bestaan werd als een tredmolen.
Hij voelde nauwelijks meer dat hij
leefde. Hij had geen hart, geen ziel,
geen geest, alleen maar het gevoel dat
hij werken moest, werken om de
zwaarte van zijn hart niet te voelen.
Hij probeerde niet om Virginia nog
te ontmoeten of te schrijven. Hij voel
de, dat hel afgeloopen was. Zij zou
met Bleecker trouwen en vergeten,
dat er ooit een man in haar leven was
geweest, die Michael McMillan heette.
En hij zou het nooit, nóóit kunnen ver
geten. Hij zei zichzelf, dat hij een
dwaas was geweest om ooit in haar
te hebben geloofd. Zij was even op-
pervlakkig als de rest Zij zou met
Tony trouwen en de kleine dingen
des levens accepteeren. Hij durfde
's-morgens nauwelijks meer de kran
ten inkijken, uit vrees hun verloving
te zien aangekondigd.
De kamer, waarin hij 's-avonds zat,
was de bibliotheek van zijn apparte
ment. Er waren verschillende herin
neringen aan Virginia in 't stoeltje
met den ladderrug stond tegenover
zijn clubfauteuil, de andere leuning
stoel stond bij de tafel, de zilveren
kandelaars brandden op den schoor
steenmantel. Hij wilde, dat hij den
moed had, om al die herinneringen
uit zijn nabijheid te verbannen, maar
hij kon niet. Het was het eenige, wat
hij nog van haar bezat: zijn herinne
ringen.
Op een stormachtigen avond in
Maart kwam Nogi, zijn Japansche be
diende als iederen avond hem vragen
of er nog iets van zijn dienst was.
Neen Nogi, je kunt naar bed gaan.
Michael wist, dat hij ook naar bed
behoorde te gaan. Hij voelde wel, dat
hij te veel van zichzelf vergde. Het
zou het beste zijn, als hij voor een
tijdje op reis ging een paar weken
naar de Rivièra, of Constantinopel,
Madrid of Londen.
Het was doodstil in de kamer. Het
vuur was uitgebrand, zoodat er nog
slechts een laag gloeiende kolen in
den haard lag. Toen plotseling, scheur
de midden door de stilte het schrille
telefoonbelletje.
Intercommunaal en een vreemde
stem! Tante Molly was ziek. Kon hij
dadelijk overkomen? Was 't zoo ern
stig? Neen, hoop was er nog wel. Maar
zij vroeg om Michael. Het beste zou
zijn, als hij den eersten trein nam,
dan zou hij afgehaald worden van het
station. Michael beloofde dat bij er
voor het ontbijt zou zijn.
Hij ging naar bed en vond, tegen
zijn verwachting in, onmiddellijk den
slaap. Lang vóór het ochtend was riep
hij Nogi, liet zijn ontbijt klaar maken
en zijn koffer pakken en was al op weg
vóór de stad ontwaakt was. Hij had
zijn auto boven den trein verkozen,
het was heerlijk om langs de rivier
te rijden. Het land was nog kaal en
zwart, maar toch was het reeds of de
natuur zich voorbereidde op liet ko
mende wonder van de lente.
Tante Molly lag in haar kamer op
de eerste verdieping, ondersteund
door een berg van kussens. Zij haalde
slechts met moeite adem.
Lieve jongen, zei ze dankbaar,
toen ze Michael zag, en hield zijn hand
lang in de hare.
Daarna scheen zij een beetje te sla
pen. Michael bleef naast haar zitten,
en toen zij even later weer haar oogen
opende hoorde hij hoe ze fluisterde:
Ik hoop dat je gelukkig zult wor
den.
Zij sluimerde weer in, om wat later
weer tot zichzelf te komen.
Michael, ik heb deze boerderij
aan jou vermaakt. Je moet hier 's zo
mers met Virginia komen. Zij kan dan
voor mijn eendjes zorgen. Jullie kin
deren.... zullen dol zijn op mijn
eendjes, Michael.
Zij glimlachte gelukkig. Hij was
blij, dat hij haar nog niet verteld had,
dat Virginia voor hem verloren was,
dat zij met Tony Bleecker zou trou
wen.
Zul je haar eens gauw meebren
gen, Michael?
Hij loog dapper:
Ja.
Daarna scheen zij weer te slapen. De
pleegzuster kwam en fluisterde:
Zij heeft slaap noodig. Als zij
dien zou kunnen krijgen, misschien....
Het klonk hoopvol. Michael vroeg
aan den dokter of die hoop gerecht
vaardigd was.
Zij kon er wel doorkomen. Zij is
sterk, maar ze heeft zichzelf nooit
ontzien.
Ik geloof, dat zij liever zou ster
ven door anderen te helpen, dan zich
zelf te ontzien, zei Michael heesch.
De dokter knikte. Hij kende de ou
de dame al jaren.
(Wordt vervolgd).
Laygstrulsrkc («irut,
47)
rXVWOBOAfWll)
1938
DOOR ERVARING STERK.
HET LAAGST IN PRIJS EN
BOVENAAN IN KWALITEIT!
PRO-18-0203 A
Mi 6$