Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. VIRGINIA'S KEUZE 95 „NflOHB-BRABANB" FEUILLETON V Werkgelegenheid benoodigd. Vastgeroest in het gareel. De Onderwijsmethode aan onze Middelbare Scholen. Dit nummer bestaat uit Drie Bladen EERSTE BLAD JAAR NUMMER 37. ZATERDAG 7 MEI 1938. 61e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever Abonnementsprijs, per 3 maanden 1.25. Franco per post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO. Advertentiën moeten Woensdag efl Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. Bij contract flink rabat. Van méér kanten begint zich een sterker wordend verlangen te open baren naar een krachtiger initiatief van de regeering inzake het schep pen van arbeidsgelegenheid. De C.-H. »Nederlander« heeft zich in het koor gemengd. »Het groote gevaar aldus »De Nederlander« dat van binnen uit ons volksleven bedreigt, is, dat wij het als normaal gaan accepteeren, dat er onder ons leven duizenden, ja honderddui zenden mannen, in de kracht van hun leven, die meenen, »dat zij overbodig zijn«. Leggen wij ons hierbij neer, dan brengen wij «ons zelfstandig volksbestaan niet minder in gevaar dan wanneer wij onze defensie verwaarloozen«. De «overwinning van de werk loosheid® verdient evenzeer de zorg van de regeering als de landsverdediging. Wie de werk loosheid ziet in het groote ver band van de volksgemeenschap, zal zich «nooit of te nimmer« bij den bestaanden toestand mo gen neerleggen. Bij de slachtoffers moet het den weerstand tegen «volksvreemde politieke stelsels« verzwakken. Inderdaad, er moet iels gebeuren, d.w.z. «iets® buiten het tot heden gevolgde stelsel van pappen en warmhouden om. Het plan Gelissen, dat wij onlangs in ons blad mededeelden heeft fouten, bezwaren, zooals elk plan. Laat ons de bezwaren niet te hoog aanslaan. Dit of een ander plan. Als er maar iets geprobeerd wordt. Aan het winnen gaat het wegen vooraf We zitten vastgeroest in hetcude economische gareel. We moeten het eens schuren en oppoetsen en sommige onderdeelen door andere en betere vervangen. van „De Echo van het Zuiden". Naar het Amerikaansch van TEMPLE BAILEY. (Nadruk verboden). Hoe hard het voor Rickey was, wis ten zij geen van beiden. Hij zal in zijn hut en keek door de patrijspoort naai de golven, maar zijn oogen zagen niets anders dan Marty en Tony op het zonnige dek. Zij had hem weggestuurd om Bleecker. Zij had hem behandeld als een klein kind. Rickey zag spier wit en hij voelde een behoefte om te huilen. Hij viel voor zijn tafel neer en begon te schrijven. De woorden vloei den heftig uit zijn pen maar toen hij overlas, wat hij geschreven had, ver scheurde hij het. Toen legde hij met een snik zijn hoofd op zijn armen. Hij had al zoo v bonderden vellen verscheurd, sinds hij met Marty hier aan boord was. Zijn inspiratie had hem verlaten. Zijn stormachtige emoties slingerden hem heen en weer, hij werd als verteerd door zijn adoratie voor de zilveren Wij lazen dezer dagen, dat we meer dan honderd verschillende belastingen ten onzent kennen en in dat verband vonden wij ook de volgende verzuchting neergeschre ven Is het juist in deze dagen, waarin zich het streven kenbaar maakt de vrouw terug te brengen naar het huishouden, niet te meer op. vallend, dat er voor het gebruik maken van de diensten van het dienstmeisje belasting moet wor den betaald? Is het, de huiselijk heid bevorderende huis-biljart niet vrijwel verdwenen door de greep die de fiscus er naar deed En zijn de voorbeelden van dezen aard niet legio Deze soort belastingen werden bepaald in een tijd, toen »luxe«, ondanks belasting, kon worden bekostigd. Tegenwoordig gaat dat niet meer. Uit de publieke kas moeten de werkloozen worden onderhouden, want er is een tekort aan arbeids gelegenheid. Is het in deze omstan digheid nieteendwaasheid geworden, dat men degenen met een extra- belasting bedreigt, die anderen aan arbeid en loon willen helpen En nou die belasting op biljarts in particuliere huizen. Hoeveel van dergelijke biljarts staan er nog,sedert het bezit er van met f20 hoofdsom plus, meestal, 200 opcenten, d i. in totaal met f60 per jaar wordt gestraft? Ik mag op mijnf zolder een rol schaatsenbaan makli en in mijn kelder een kegelbaan in de kinder, kamer mag ik een draaimolen op stellen en in de eetkamer een ping pong tafel.-Dat alles is onbelast. Maar als ik in mijn werkkamer een biljart wil doen zetten, moet ik tenzij ik me vergenoeg met een speelgoed-apparaatje 60 gulden belasting betalen De opbrengst van deze belasting is natuurlijk practisch nihil. Nul komma nul. Maar ze belemmert nochtans de ontplooiing van een bepaalde nijverheid; ze onthoudt arbeid aan tientallen Die dingen zijn toch waarlijk ergernisgevend. Daar hebben we ons motorver keerswezen. Wie een auto of motor fiets berijdt, wordt van alle kanten zoo ge..,. ja, zeker: genept en gedrukt, als hoorde hij tot een laag hartige categorie van burgers, die men moet trachten uit te roeien. In ons land konden 5 maal zooveel motorrijtuigen worden gebruikt met als gevolg enorm uitgebreide arbeids- en handelsmogelijkheden wanneer men den automobilisten fiscaal even goed gezind ware als in de Ver. Staten. Over de tegenwerking der overheid van de motor bedrijvigheid klaagde terecht Jhr. mr. J. Th. A. Smits van Oyen in de jaarlijksche vergadering van de K. N. A. C. Hij noemde de positie van het automobilisme in ons land «bepaal delijk zwak« en voegde er bij, dat «opnieuw moet worden getuigd van nieuwe lasten en een steeds nauwer toegehaald net van belem meringen, en tevergeefs zoekt men tot dusverr§ in ons land naar 'n wijziging der mentaliteit in dien zin, dat het molorwegverkeer de erken ning vindt als een bron, welke in Levensverzekering 1843 GEEFT ZEKERHEID. staat is de welvaart te bevorderen, ook op geheel andere wijze dan door uitsluitend millioenen rechtstreeks in de schatkist te doen vloeien. Nog steeds wordt gewacht op een kloek initiatief, waarbij men het aandurft door lastenvermindering het grootere verbruik der motor rijtuigen te stimuleeren, en zoo niet alleen het prijs gegeven bedrag te compenseeren, doch over hoogere inkomsten de beschikking te krijgen. Het niet willen treden in dit vraag stuk kan, naar spr.'s meening, toch niet anders beteekenen, dan dat men doelbewust de ontwikkeling van dit verkeersmiddel wil tegenhouden, ter wille van andere verkeersmiddelen®. Doelbewust de ontwikkeling van dit verkeersmiddel tegenhouden ter wille van andere verkeersmiddelen. In een democratisch land 1 Met een zich op de democratie beroemende volks vertegen woord i ging! Doelbewust.... reactie. Bij de behandeling van de be grooting van onderwijs in de Eerste Kamer, heeft de heer Briët in zijn rede er o.m. opgewezen, dat men allerlei niet bekwame leerlingen Middelbaar Onderwijs wil laten volgen, Er schuilt in deze opmer king een kern van waarheid. Inder daad is het Middelbaar Onderwijs in den vorm, waarin het thans ge geven moet worden voor eer. groot deel van de leerlingen uiterst zwaar, zoo niet te zwaar. Het bewijs hiervoor levert een artikel in de «N. R. Crt.» waarin uit Onderwijskringen geschreven wordt dat de arbeidstijd van een begaafd leerling, de niet bekwamen dus nog buiten beschouwing gelaten, na de schooluren veel te lang moei zijn om het hem opgegeven werk behoorlijk uit te voeren en dat alles om zijn bekwaamheid vastgelegd te zien in een droog cijfer. De proefwerkellende, die op iedere hoogere burgerschool bestaat, is een gevolg, ten eerste van den te grooten omvang der leerstof van elk vak, en ten tweede, van de cijfermethode. Het gaat er momenteel alleen om hoe de cijfers zijn waarna de be- bekwaamheid van den leerling wordt afgemeten en deze wijze van beoordeelen is de oorzaak van het feit, dat het geheele leerplan, dat in zijn wezen wel goed is in den geest van den leerling blijft liggen als een ongeordend restant van broksgewijze ingestampte schoollesjeskennis. Wanneermen zich den gedachten- gang van een leerling kan inbeelden, dan zal men weten dat bij dezen meermalen de vraag naar voren komt; wat heb ik nu eigenlijk aan een vak, als nemen wij nu maar eens, scheikunde. In zekeren zin is deze vraag ook zeer juist, daar dit vak voor dien leerling later in zijn maatschappelijk leven totaal geen waarde behoeft te hebben Nu weten wij wel dat dealgemeene ontwikkeling van een leerling een zeker voorname factor is. De maat. schappelijke samenleving immers wordt steeds ingewikkelder, stelt steeds hooger wordende eischen aan hen, die, zij het ook op bescheiden posten, een leiding gevende fuuctie hebben te vervullen. De vakken, die op een hoogere, burgerschool worden onderwezen, zijn alle nuttig voor het latere leven. Het is evenwel maar de vraag tooverfee. Hij wilde aan haar voeten de gave van zijn genie neer leggen, maar hij kon niets voortbrengen. Hij was uitgebrand, de vlam van de in spiratie was gebluscht? En als dat niet zoo was, wat had hij dan om Marty aan te bieden? XIX. HET HART DER DINGEN. In de twee maanden, die volgden op Virginia's vlucht van Derekdale werk te Michael McMillan zooals hij nog nooit had gewerkt. Na uren van bijna bovenmenschelijke inspanning op zijn bureau keerde hij naar zijn huis terug om tot diep in den nacht manuscrip ten te keuren. Dag en nacht. dag en nacht zijn bestaan werd als een tredmolen. Hij voelde nauwelijks meer dat hij leefde. Hij had geen hart, geen ziel, geen geest, alleen maar het gevoel dat hij werken moest, werken om de zwaarte van zijn hart niet te voelen. Hij probeerde niet om Virginia nog te ontmoeten of te schrijven. Hij voel de, dat hel afgeloopen was. Zij zou met Bleecker trouwen en vergeten, dat er ooit een man in haar leven was geweest, die Michael McMillan heette. En hij zou het nooit, nóóit kunnen ver geten. Hij zei zichzelf, dat hij een dwaas was geweest om ooit in haar te hebben geloofd. Zij was even op- pervlakkig als de rest Zij zou met Tony trouwen en de kleine dingen des levens accepteeren. Hij durfde 's-morgens nauwelijks meer de kran ten inkijken, uit vrees hun verloving te zien aangekondigd. De kamer, waarin hij 's-avonds zat, was de bibliotheek van zijn apparte ment. Er waren verschillende herin neringen aan Virginia in 't stoeltje met den ladderrug stond tegenover zijn clubfauteuil, de andere leuning stoel stond bij de tafel, de zilveren kandelaars brandden op den schoor steenmantel. Hij wilde, dat hij den moed had, om al die herinneringen uit zijn nabijheid te verbannen, maar hij kon niet. Het was het eenige, wat hij nog van haar bezat: zijn herinne ringen. Op een stormachtigen avond in Maart kwam Nogi, zijn Japansche be diende als iederen avond hem vragen of er nog iets van zijn dienst was. Neen Nogi, je kunt naar bed gaan. Michael wist, dat hij ook naar bed behoorde te gaan. Hij voelde wel, dat hij te veel van zichzelf vergde. Het zou het beste zijn, als hij voor een tijdje op reis ging een paar weken naar de Rivièra, of Constantinopel, Madrid of Londen. Het was doodstil in de kamer. Het vuur was uitgebrand, zoodat er nog slechts een laag gloeiende kolen in den haard lag. Toen plotseling, scheur de midden door de stilte het schrille telefoonbelletje. Intercommunaal en een vreemde stem! Tante Molly was ziek. Kon hij dadelijk overkomen? Was 't zoo ern stig? Neen, hoop was er nog wel. Maar zij vroeg om Michael. Het beste zou zijn, als hij den eersten trein nam, dan zou hij afgehaald worden van het station. Michael beloofde dat bij er voor het ontbijt zou zijn. Hij ging naar bed en vond, tegen zijn verwachting in, onmiddellijk den slaap. Lang vóór het ochtend was riep hij Nogi, liet zijn ontbijt klaar maken en zijn koffer pakken en was al op weg vóór de stad ontwaakt was. Hij had zijn auto boven den trein verkozen, het was heerlijk om langs de rivier te rijden. Het land was nog kaal en zwart, maar toch was het reeds of de natuur zich voorbereidde op liet ko mende wonder van de lente. Tante Molly lag in haar kamer op de eerste verdieping, ondersteund door een berg van kussens. Zij haalde slechts met moeite adem. Lieve jongen, zei ze dankbaar, toen ze Michael zag, en hield zijn hand lang in de hare. Daarna scheen zij een beetje te sla pen. Michael bleef naast haar zitten, en toen zij even later weer haar oogen opende hoorde hij hoe ze fluisterde: Ik hoop dat je gelukkig zult wor den. Zij sluimerde weer in, om wat later weer tot zichzelf te komen. Michael, ik heb deze boerderij aan jou vermaakt. Je moet hier 's zo mers met Virginia komen. Zij kan dan voor mijn eendjes zorgen. Jullie kin deren.... zullen dol zijn op mijn eendjes, Michael. Zij glimlachte gelukkig. Hij was blij, dat hij haar nog niet verteld had, dat Virginia voor hem verloren was, dat zij met Tony Bleecker zou trou wen. Zul je haar eens gauw meebren gen, Michael? Hij loog dapper: Ja. Daarna scheen zij weer te slapen. De pleegzuster kwam en fluisterde: Zij heeft slaap noodig. Als zij dien zou kunnen krijgen, misschien.... Het klonk hoopvol. Michael vroeg aan den dokter of die hoop gerecht vaardigd was. Zij kon er wel doorkomen. Zij is sterk, maar ze heeft zichzelf nooit ontzien. Ik geloof, dat zij liever zou ster ven door anderen te helpen, dan zich zelf te ontzien, zei Michael heesch. De dokter knikte. Hij kende de ou de dame al jaren. (Wordt vervolgd). Laygstrulsrkc («irut, 47) rXVWOBOAfWll) 1938 DOOR ERVARING STERK. HET LAAGST IN PRIJS EN BOVENAAN IN KWALITEIT! PRO-18-0203 A Mi 6$

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1938 | | pagina 1