E Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. PINKSTEREN n 95 „NOORD BRA8AND" ABDIJSIROOP F'UILLETON VIRGINIA'S KEUZE Stop dien hoest Het prmlegium fori. Dit nummer bestaat uit Drie Bladen EERSTE BLAD JAAR AKKER's verstèrkte NUMMER 45. ZATERDAG 4 JUNI 1938. 61e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever Abonnementsprijs, per 3 maanden 1.25. Franco per post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE; WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adrea: ECHO. Advertentiën moeten Woensdag el Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. Bij contract flink rabat. Het Wonder, dat zich herhaalt. Alle groote christelijke feesten steunen in hun oorsprong en be- teekenis op een gebeurtenis van bovennatuurlijke beteekenis. Wonderbaar immers is de geboorte van Gods Zoon als Mensch (Kerst mis) een mysterie is zijn Lijdenen Dood (Goede Vrijdag); een mirakel Zijn Verrijzenis (Paschen) een on- begrepen glorie is 's Heeren Hemel vaart. Ook de beteekenis van Pinksteren steunt op een Wonder. Maar het Wonder van Pinksteren staat nader dan de vorengenoemde mysteriën tot de menschelijke rede. Om twee redenen. Eerstens om zijn menschelijk- begrijpelijke consequentie, zijn logische aansluiting op de andere groote Wonderen, welke het Ver lossingswerk betroffen. De Verlos sing beteekende genade voor ons* Maar hoe zouden we deze genade kunnen behouden zonder de kracht daartoe De andere reden, waarom het Pinksterfeest de menschelijke rede zoo na is, ligt omsloten in de ge regelde herhaling van het Wonder. Wat was het Pinksterwonder V De bekrachtiging van den menschelij- ken geest door den Heiligen Geest, d i.door den geest Gods.Eenvoudige en ongeletterde lieden, wien de Waarheid was geopenbaard, maar die deze in menschelijke zwakte nog zoo weinig hadden vermogen te verwerken, dat ze voortdurend van de eene weifelmoedigheid in de andere waren gevallen, vonden zich plots terug in de zekerheid van het weten en in het vermogen om van hun eigenzekerheid aan anderen mee te deelen. Dat is het Wonder, dat zich nog eiken dag door Gods genade aan den mensch voltrekt. Maar niet aan allen. Onmenschelijk groot was de taak, voor welke de apostelen, eenvou dige menschen, zich gesteld zagen. Ze moesten de wereld veroveren voor God; domheid, vooroordeel, dwaling en afgoderij verdringen om plaats te maken voor de Waarheid. Wat moeten ze niet dikwijls voor overmoedigen en dweepers zijn aan gezien, voor onpractische idea listen En tóch: ze gingen huns weegs, ijverend, hun zending vervullende. En ze volbrachten haar. Omdat ze het geloof hadden. Wie waarlijk gelooven ontvangen kracht. Ook thans nog. De geest van sommigen dikwijls van slechts weinigen wordt ge dragen door idealen. De massa verwondert zich over dezulken zij begrijpt niet, hoe de idealisten hun tijd en moeiten kunnen voordoen aan een zaak, welke hopeloos lijkt. Géén ideaal echter is hope loos, dat uit een vast gelooven voor komt. Een klein groepje idealisten kan met Gods hulp groote dingen wrochten, omdat het geloof een kracht is zonder begrenzing. Nooit is een zaak verloren, waar voor apostelen in oprechtheid ijveren. Maar het tijdstip, waarop we de genade der uiteindelijke overwinning deelachtig zullen worden, kennen we niet, Dat staat genoteerd in het Boek, dat de Voorzienigheid schrijft. I Hoezeer was het geloof der aposte len niet beproefd door alle feiten en gebeurtenissen de vervolging en de Dood van Jezus welke schenen te getuigen tegen wat hun als de Waarheid was geopenbaard? Hoevelen zien we in onze dagen hun vaandel niet verlaten, waar onder ze streden, de zaak verraden, waarin ze zeiden te gelooven, enkel en alleen, omdat de wereld feiten van schijnbare tegenspraak stelt? Het geloof, dat onder de beproeving bezwijkt, is geen waarachtig gelooven geweest. Zij, die oprecht gelooven, versagen nietzij weten zich verzekerd van de overwinning.de overwinning van het hooge ideaal. trots tehenslag, vervolging en verguizing. Dót gelooven geeft kracht. Kracht om blijmoedig vol te houden tegen de verdrukking in. Kracht om met overtuiging te blijven getuigen, ter wijl de tegenstander machtsbewust höónt. De apostelen, die op Pinksteren begenadigd werden met de kracht van den Heiligen Geest, hebben in Gods Naam, gezegevierd. Ze zijn vervolgd, de meesten stierven een geweldadigen dood. Maar juist die dood, de wijze, waarop ze dezen ingingen, werd hun triomf, want ze getuigde van den offerzin, dien de Waarheid hun gebood welke ze predikten. Elk menschenoffer aan de Waar», heid is een mijlpaal op den weg der overwinning. Wie zóó leert zien, die gelóóft. En ontvangt zijn kracht van den Heiligen Geest op dezen Pinksterdag. Levensverzekering 1843 1938 GEEFT ZEKERHEID. DOOR ERVARING STERK, Oss laat de geesten nog niet los. Ds. Kersten had het in de Kamer gehad over het canonnieke recht, dat den katholieken zou verbieden om geestelijken voor den burger lijken rechter te brengen. Van Ds Kersten pleegt men zulke dingen niet voetstoots aan te nemen. Maar men kan niet weten en daarom... De redactie van de Arbeiderspers is op eigen houtje een onderzoek gaan instellen, na zich op de borst geklopt te hebben en met zich zelf te hebben afgesproken, dat ze haar «licht niet wilde opsteken bij anti. papistische, zoogenaamde deskun- digen«. We zouden willen vragen waarom nog niet een stapje verder gegaan en het gevraagd aan de menschen, die het in de eerste plaats behooren te weten aan de katholieken Op de redactie zelf zetelt trouwens iemand, die zulke dingen wel weten kan, omdat hij persoonlijk eens het priesterkleed droeg. Enfin, de redactie heeft zelf ge zocht en gevonden. In een Duitsch boek: «Katholisches Kiichenrecht«. (Volksblad van 25 Mei). En ja, hoor, het bestaat. Het bedoelde verbod voor katholieken steunt op het «privilegium fori« ('t voorrecht der geestelijkheid op een eigen rechtbank). Wel vond de redactie in het boek een clausule, welke luidt, dat de Paus dit voorrecht voor bepaalde streken kan opheffen, maar ze weet niet, dat zulke uit zondering voor Nederland geldt. Weet iemand anders het? vraagt de redactie. Ze kan gerust zijn. Eerstens ontheft het «privilegium foricc geen katholieken ambtsdrager van zijn plicht om ambtshalve, waar ter wereld ook, zijn plicht te doen tegenover iedereen. En wat de leeken betreft en dezer recht tot aanklagenbij wijze van spreken geen enkele katholieke burger ten onzent leeft in de gedachte, dat hij een geestelijke niet op goede gron den voor den rechter zou mogen dagen. Instellingen als het «privilegium fori« stammen uit den tijd toen- en gelden nog voor de landen waar van „De Echo van het Zuiden". Naar het Amerikaansch van TEMPLE BAILEY. (Nadruk verboden). 54) Weenie kwispelde met zijn staart en volgde Virginia naar het aangren zende vertrek. Het leek wel of hij zich haar beschermer voelde. Hij was wel niet groot, maar hij bezat een moedig hartje. 't Lijkt zoo vreemd, zei Virginia, terwijl ze Ihee inschonk, dat Rickey juist nn trouwen wil. Ik hoop, dat het hagelsteenen regent in Florida, was Mary's wraak zuchtig antwoord. Haar opmerking zou grappig hebben geklonken als ze niet met zooveel ernst was gemaakt. Ik ben bang om alleen te zijn, zei ze bijna ademloos. Ik wil niet den ken. Ik ga naar de lunch dadelijk naai de stad maar mag ik terugkomen? Dan gaan we samen ergens eten en daarna naar het theater. Virginia stemde toe en zij kusten telkaar toen zij afscheid namen. Vir ginia keerde naar de tafel terug, zich van niets anders bewust dan van de stilte om haar heen. Zij ging door met werken, aan een stuk doorschrijvend, uur na uur, terwijl de gedachten aan Rickey over de bladzijden dansten. Waarom zou zij werken als Rickey speelde? En waarom zou zij zich nog om zijn schuld bezorgd maken als hij het geld van Mary zou hebben om die schuld aan Michael te betalen? Michael Michael, die haar had vergeten! O, als hij van haar had ge houden, dan zou hij gekomen zijn. Ie dere man, die lief heeft, vindt den weg naar de vrouw, die hij bemint. Zou hij haar niet gezocht hebben? Tony had haar toch ook gevondenEn als op dit oogenblik Tony bij haar zou binnen komen en met zijn charme de duister nis van haar verlatenheid verlichten, wat zou ze hem dan wel niet kunnen zeggen? Neen, néén! Zij zou Tony nooit zeggen, dat zij van hem hield. Zij hield van Michael, alleen van Michael. Het schemerde reeds, toen mrs. Bar low en Roger thuis kwamen. Zij waren een film wezen zien en Roger was in extase. Hij kwam binnen 0111 er Vir ginia van te vertellen en zijn moeder kwam mee en met z'n drieën zaten zij rond de kleine kachel. Roger demon- treerde hoe de held van het stuk had gedaan. Zie je, verklaarde hij, hij hield van het meisje en droeg haar weg en ze was blij. Natuurlijk was ze dat, Roger. En toen zette hij haar op een paard en zij deed nel of zij niet wilde maar ze ging toch. Dat doen de meesten. Het kind vertelde verder van de film en mrs. Barlow, die een scherp waarneemster was, bemerkte dat Vir ginia iets hinderde. Er was bezorgd heid in haar stem, toen zij vroeg: Is er iets gebeurd? Mijn broer gaat trouwen. Is dal slecht nieuws? Misschien. Maar misschien is het alleen maar zelfzucht van me. Ik heb hem noodig 0111 zelf gelukkig te zijn. U kunt niet egoïstisch zijn. Daar ben ik niet zoo zeker van. Zijn huwelijk zal hem van mij afne men en ik houd van hem. Haar stem trilde en mrs. Barlow legde haar rustige hand op Virginia's hand. U bent tot nu toe zoo dapper ge weest. U moet dit aanvaarden, zooals 11 al het andere aanvaard hebt. Toen mrs. Barlow en Roger waren weggegaan, hoorde zij nog alweer: U moet dit aanvaarden, zooals 11 al het andere hebt aanvaard. O, het was heel mooi 0111 moedig te zijn, maar zij wilde gelukkig zijn! Zij viel neer in den stoel voor haar bureau en bedekte het gezicht met de handen. Het hondje werd weer angstig. Het drong zich tegen haar beenen en schoof zijn kop onder haar hand. Hij voelde de beweging van haar vingers, die hem streelden en achter in zijn kleine handenhersens was hij el- zich van bewust, dat zijn tegenwoordigheid haar troostte. Hij hield er niet van haar te hooren huilen en nu huilde zij. Hij huilde zacht mee. Toen hooi de hij plotseling heelemaal beneden aan de trap de bons, die de komst van het avondblad meldde. I)it ging hij altijd halen 0111 het dan, als hij terugkeerde, zóólang in zijn bek te houden tot zijn meesteresje het had aangenomen en hem met een waardeerend gestreel achter zijn oorcn had bedankt. Drie lange trappen had hij af te leg gen en zijn pootjes waren maar kort. Zijn nagels tikkehlen op het harde hout terwijl hij omlaag liep. Op de trappen kwam hij geen mensch tegen, totdat hij het laatste portaal had be reikt; toen keek hij naar beneden en zag hij een man bij den stijl van de trap staan. Die man was Michael. Hij had het getikkel van de pootjes op de trap ge hoord en keek opzijn hart sprong op van vreugde, want Virginia's hond stond hem met zijn schitterende oog jes aan te staren. Weenie? zei hij onzeker en Wee nie kwispelde voorzichtig onderzoe kend met z'n staart. Toen het hondje de hall had bereikt, nam het de krant in zijn bek, keek Michael schuin van terzijde aan, maakte een kleinen om weg 0111 de hand te ontwijken die hem wilde tegenhouden en schoot de trap pen op. Michael volgde. De kamer was dui ster, toen hij binnentrad. Hij stond op den drempel van de open deur en riep zacht Virginia! Zij antwoordde fluisterend Michael! Zij stond op en ontmoette hem in het midden van de. donkere kamer. Hij sloeg zijn armen om haar heen. Toen wist zij dat hij het werkelijk was en niet een hersenschim, welke haar ver langen naar hein had opgeroepen. Zij klemde zich aan hem vast Michael, Michael! Het hondje, dat met de krant in z'n bek naast hen stond werd niet opge merkt. Toen legde het de krant aan Virginia's voeten en ging er zelf met een tevreden zuchtje naast liggen. Michael en Virginia zaten bij het venster en praatten. Ruiten was het donker en de regen stroomde. Maar Michael zeide: Wist je dan niet dat het mij niets kon schelen, wat Rickey deed of doen zou? Jij alleen bent voor mij van be teekenis. Wist je dat niet. lieveling? O, zij wist het. Telkens herhaalde zij hel. Hoe had zij zoo dom kunnen zijnMaar zij hield van hem en nu was alles goed. Toen Mary Lee 0111 zes uur kwam was de lamp aangestoken en trof zij Michael aan, die wachtte 0111 met haar heiden ergens te gaan dineeren. We gaan er 'n feestje van ma ken. Ik weet een goed restaurant Ma ry Lee, jou mag ik het wel vertellen ik ga met Virginia trouwen. Ik geloof, dat iedereen gaat trou wen, zei Mary Lee. Sprak ze je nog van Rickey? Ja. Heeft ze nog iets naders gehoord? Neen. Ik dacht, dat er nog nieuws over de trouwpartij zou zijn. (Wordt vervolgd). Waalwüksche en Langstraatscke Cooranti nCÜU0BJM\N> welke U overdag kwelt en 's nachts belet te slapen. Stop dien hoest direct, maar bedenk dat die hardnekkige hoest-buien alleen maar kunnen worden verdreven door een krachtig en doeltreffend werkend mid del de nieuwe verstèrkte Abdijsiroop. Abdijsiroop is vanouds een natuurlijk kruiden- middel. bereid uit oude beproefde geneeskruiden, welker verrassende werking op aandoeningen der ademhalings-organen wordt erkend en geroemd. Bovendien echter is in de nieuwe Abdijsiroop nu nog toegevoegd de krachtigste hoest-bedwingen- de stof welke er bestaat, namelijk de ..codeine". De nieuwe versterkte Akker's Abdijsiroop ver- eenigt dus nu in zich de zachte maar grondige werking der geneeskruiden en de snelle zeer krachtige werking der codeine en daarom noemt men Abdijsiroop: .,'s Werelds bèstc Hoest-siroop". Flacon 90 ct., f 1.50, f2.40, '4.20. Overal verkrijgbaar. Hoe grooter flacon, hoe Joordeeliger het gebruik.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1938 | | pagina 1