Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
95
„NOORD BRABAND"
AKKERTJE
VIRGINIA'S KEUZE
BINNENLAND.
Dit nummer bestaat uit Drie Bladen
EERSTE BLAD
IS SPAREN NOG EEN DEUGD?
JAAR
FEUILLETON
NUMMER 51.
ZATERDAG 25 JUNI 1938.
61e JAARGANG.
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever
Abonnementsprijs, per 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALW1JKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag d
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
Is sparen nog een deugd? Sommigen
zeggen: 't is alleen maar 'n stommiteit,
als je vandaag je geld niet opmaakt,
is het morgen gedevalueerd of de fis
cus neemt het je af. Sparen? Vóór je
oud bent is de wereld voor drie-kwart
vergaan en als je tot de overlevenden
mocht behooren, heb je meer aan een
paar stevige handen dan aan zakken
vol geld.
Sparen? Wie thans geld hebben ver
gaard, weten er geen rente van te ma
ken en in elke belegging schuilt zóó
veel risico, dat de spaarders hun bezit
angstvallig vasthouden.
Sparen? Als je gespaard hebt en je
wordt werkeloos, dan moet je éérst je
potje opmaken, hypotheek nemen op je
huis, vóór je steun krijgt. Wie alles
heeft opgemaakt, valt bij werkloosheid
„aanstonds in de termen" om geholpen
te worden.
De deugd van sparen gaat ten onder
aan de geestelijke misvorming van de
wereld.
't Is nog maar enkele decennia gele
den, dat de mensch het als een moreele
ramp placht te beschouwen, wanneer
hij een financieele verplichting niet kon
nakomen. Liever at men toen de vin
gers van z'n hand op alvorens deze óp
te houden voor „steun" welke „aal
moes" werd geheeten. Sparen was in
die dagen een algemeen erkende plicht.
Tegenwoordig
Laten we er de menschen individueel
niet te hard om vallen. De spaarzin
verdween mét het vertrouwen der men
schen.
Pas in de laatste decennia heeft de
mensch het moeten ondervinden, dat
regeeringen van landen haar schulden
eenvoudig annuleerden. We denken
daarbij niet enkel aan Rusland, maar
ook aan landen als Engeland, Frank
rijk en andere, die op een gegeven dag
Washington lieten weten: we scheiden
er uit met het betalen van rente en af
lossing van oorlogsleeningen!
Pas in de laatste decennia heeft de
mensch het ervaren, dat de staat op n
gegeven moment kan en durft zeggen
nou zijn de gespaarde centen voortaan
nog maar „zóóveel waard!
Door al deze dingen is het vertrou
wen der individuen geschokt.
Niet alleen ons vertrouwen is weg,
maar ook ons zelfrespect, ons zelfbe
wustzijn. Vroeger nam de mensch het
als vanzelfsprekend aan, dat hij eerst
alle eigen bronnen van verzorging
moest hebben uitgeput, vóór hij verza
diging kon gaan vragen bij een ander.
Tegenwoordig beschouwt men steun
als een recht.
Wanneer de mensch een onbelast
eigen huis heeft en hij wordt werkloos,
dan voelt hij het als een onrecht, wan
neer de overheid hem verplicht om
door opname van een hypotheek voor-
loopig een poosje van zijn spaarpennin
gen te leven. Hij vindt het heel natuur
lijk, dat hem uit de publieke kas, d.i.
uit de portemonnaie van anderen
óók van menschen die geen eigen huis
en wél zwaardere zorgen hebben
een weekinkomen wordt verzekerd.
De deugd van het sparen had twee
grondslagen: het materieele voordeel
en de persoonlijke trots van den
mensch: zooveel mogelijk in alle om
standigheden des levens zich zelf te
kunnen „redden". De eerste grondslag
is aan het sparen ontnomen door het
geschokte vertrouwen; de tweede
grondslag verviel met de toenemende
overheidszorg op allerlei sociaal en
economisch gebied.
We betreuren het niet dat de over
heid die zorg aan zich trok de tijds
omstandigheden leidden er toe maar
we betreuren de gevolgen van demora
lisatie, welke de nieuwe overheidstaak
met zich bracht.
De mensch leeft tegenwoordig naar
het beginsel: het is beter te ontvangen
dan te geven. Zoo denkt niet alleen de
arbeider er over, maar iedereen. Ook
zij, die een goed en groot en loonei.d
bedrijf voeren ageeren voor overheids
steun in een of anderen vorm en be
schouwen dezen „steun waarvoor ze
niets hoeven te deen, als de éérst en
gemakkelijkst behaalde „winst
Schaamtegevoel is een onpractische
hebbelijkheid geworden, waarmee men
niets „koopt" in de huidige maatschap
pij.
Daarvan gaven b.v. dezer dagen nog
een 20-tal inwoners van Borculo blijk
door een adres aan den raad, waarin
ze er op aandrongen, dat het potje,
overgebleven uit de inzameling voor de
slachtoffers van de stormramp, nou
maar eens zou worden verdeeld. Ze
vinden het onzin, dat, ieder geval op
een goudschaaltje zou worden afgewo
gen, hoeveel materieele schade door
een ieder was geleden". Ze vinden,
dat naast de materieele schade ook wel
betaald mag worden hetgeen ze hebben
„doorstaan aan leed en ellende
Binnenhalen wat er te krijgen is,
dat is de leuze van den dag.
Het ophouden van de hand is de bes
te en meest loonende bezigheid gewor
den. Zóó zal ook de 59-jarige Rotter-
damsche havenarbeider hebben ge
dacht, toen hij werkloos werd. Hij hield
zijn hand op aan het loket van de pu
blieke kas, niettegenstaande zijn weke-
lijksche gezinsinkomsten (door werken
de zoons) ƒ50.— bedroegen.Hij tou
cheerde aldus „ten onrechte" 5700.
't Is de vraag, of de man dat wel be
greep, toen hij dezer dagen voor dat
feit een jaar tegen zich hoorde eischen.
Want als je werkloos bent, heb je
„recht" op uitkeering, óók al heb
je een eigen huis of 'n paar zoons, die
samen 50 per week verdienen.
Het lied, hierboven gezongen is een
lamentatie zonder meer.
Waar is de remedie. De tijd moet
zijn last dragen en de last zal ho
pelijk - eens de bezinning brengen,
welke tot normale verhoudingen, voor
zoover deze goede waren, doet terug-
keeren.
Levensverzekering
1843
1938
GEEFT ZEKERHEID.
DOOR ERVARING STERK,
DE WEG—1938.
Hoogseizoen, mooi weer, 't was
deze week overal druk op de plaatsen
van ontspanning en reactie. Scheve-
ningen had er een groot aandeel „van"
en „in". Bijzondere drukte gaf daar
het internationaal wegencongres,
waaraan 2000 afgevaardigden uit 50
verschillende landen deelnamen. Te
gelijk met dit congres werd de ten
toonstelling „De Weg1938" in gang
gezet. De Prins onze Prins gaf èn
op congres èn op tentoonstelling door
zijn aanwezigheid blijk van zijn be
langstelling. De tentoonstelling is op
„Houtrust" ondergebracht.
De Prins nam met groote belang
stelling de verschillende stands in
oogenschouw, onder welke die van
den provincialen en rijkswaterstaat,
van Ned.-Indië; van de vereeniging
voor veilig verkeer en verschillende
huitenlandsche stands.
EEN LAFFE HEILIGSCHENNIS.
In den nacht hebben laffe heilig
schenners op het ILK. St. Janskerk-
hof te Laren, waar 's anderen daags de
befaamde jaarlijksche openbare pro
cessie zou uittrekken, een groot kruis
beeld, een altaar en altaarbeelden met
carbolineum besmeurd en andere
wandaden uitgericht, welke groote er
gernis bij de bevolking hebben ge
wekt. Met krijt hadden de bedrijvers
op twee plaatsen hun firmanaam ge
schreven, n.l. „Wraak van de V.R.O.".
De V.R.O. is de Vrijdenkers Radio
Omroep, welke uit den aether verdre
ven werd. De politie heeft nog geen
spoor van de daders, zoodat ook nog
niet is vast te stellen, of men hier
inderdaad met 'n Dageraadsactie heeft
te doen dan wel of 't werk betreft van
provocateurs.
WEER 2100 NATURALISATIE-
AANVRAGEN.
Strijdmethoden als hiervoren aan
geduid, waren in ons land tot heden
gelukkig nog ón-, althans weinig be
kend. Zijn de fatale gedachten door
vreemdelingen geïmpoteerd; zijn ze
althans van vreemden overgenomen?
Niet zonder zorg beschouwen velen
den invloed, dien de vreemdelingen
als gevolg van internationale verhou
dingen, gebeurtenissen en nieuwe
ideologiën, in ons land verkrijgen.
In de Memorie van Antwoord aan
de Eerste Kamer betreffende een
groot aantal naturalisatie-wetsont
werpen zegt de minister van Justitie
o.m.:
Dat naturalisatie in Nederland ge-
Neem dadelijk
bespaar U die nare dagen
Binnen een kwartier verdwijnen Uw
pijnen, Uw lusteloosheid, Uw mi
graine en gevoelt ge U vroolijk en
opgewekt. Let op het AKKER-merk.
Per koker van 13 stuks - 12 stuivers.
Per doos van 2 stuks - 2 stuivers.
CADAMTIC Wij garandeeren de goede
UAKANI It werking van "AKKERTJES",
want ze bevatten een bijzondere combina
tie van uiterst geneeskrachtige stoffen,
volgens recept van Apotheker Dumonf
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Amerikaansch van
TEMPLE BAILEY.
(Nadruk verboden).
60)
Toen zij de laatste regel gezegd had
en op het kleed voor den haard ineen
was gezakt riep Rickey uit:
Dat is prachtig! Waar heb je het
idee vandaan gehaald, Mary Lee?
Uit mijn eigen hoofd. Maar jij
moet 't schrijven. De menschen snak
ken naar iets nieuws op tooneelgebied
en jij en ik kunnen hun dat geven.
Ik heb geld genoeg om het op touw
te zetten.
Waarom zou ik jouw geld ge
bruiken?
En toen zei Mary Lee iets wonder
lijks.
Ik wil dat je mijn geld gebruikt,
om Marty later te kunnen doen inzien,
wat zij verworpen heeft.
Marty van Duyne?
Ja, want ik haat haar.
Hij staarde haar aan.
Haat je haar? Waarom?
Omdat ze jou verdriet heeft aan
gedaan, Rickey.
Mary Lee keek hem niet aan. Zij
stond heel stil naast zijn bed. Plotse
ling legde Rickey zijn hand op de ha
re. De liefde in Mary Lee's oogen was
balsem voor zijn gewond hart.
XXVII.
RICKEY HOORT DE WAARHEID.
Rickey herstelde heel langzaam,
maar zijn ziekte had toch een groot
voordeel voor hem gehad; zij had de
scherpe kanten van zijn afscheid van
Marty als het ware doen afslijten. Er
warén nog wel dagen, als hij zich door
zijn moedeloosheid liet overmeeste
ren en willoos en geslagen in zijn bed
lag, dagen dat zelfs de dokter ont
moedigd was, maar langzamerhand
kwam dat minder voor, en tenslotte
zat hij in een grooten stoel op zijn ka
mer en Mary Lee vond hem toen zij
binnenkwam met een potlood in de
hand.
Ik ben bezig met het stuk, Mary
Lee, zei hij. Luister.
Hij las haar voor wat hij geschreven
had en nam het met haar door. Zij
leerde de regels snel, en daarna repe
teerden zij de scène. Mary Lee weer
in de vlinder jas, en met de zwarte
sjaal om haar hoofd.
Toen zij het tenslotte heelemaal zoo
hadden als zij het wilden hebben, rie
pen zij Virginia binnen. Zij zat adem
loos en verrukt toe te kijken.
Kinderen, hoe hebben jullie het
verzonnen? vroeg ze, na de stilte, die
er op de finale was gevolgd. Het is
een kunststukje!
Mary Lee legde haar hand over die
van Rickey.
Wij hebben het samen gemaakt,
zei ze zacht, en Rickey greep haar vin
gers in de zijne.
Maar niet altijd kreeg Mary Lee
zulke aanmoedigingen. Rickey was
nog dikwijls norsch en prikkelbaar
tegen haar. Soms stuurde hij haar
midden in een scène weg.
Ik ben moe, zei hij dan, maar
dan wist zij, dat de gedachte aan Mar
ty hein te hevig werd.
Toen hij den eersten dag in Micha
el's bibliotheek zat, dacht hij ook aan
Marty. Hij was alleen in het vertrek.
Virginia bevond zich op één van haar
mysterieuse tochten die tot doel had
den Michael te ontmoeten; de vei-
pleegster was in de keuken met iels
bezig, en Nogi, de Japansche bedien
de, was in de bijkeuken het zilver aan
het poetsen.
Rickey keek met belangstelling het
vertrek rond. Alles in deze kamer was
mooi en smaakvol: de zware boeken
kast met de oude, in leer en perka
ment gebonden deelen, de antieke
meubels, de enkele stukken heeld-
houwwerk hier en daar, het Spaan-
sche schilderij boven den haard.
In zoo'n kamer zou hij hebben wil
len wonen als hij met Marty getrouwd
was. Zij hadden er dikwijls over ge
praat
Even later bracht Nogi een paar
blinkend gepoetste zilveren kande
laars binnen en ging weer weg. Nogi
had het erg druk. De kok was ziek en
nu moest Nogi het werk voor twee
doen. Vandaar zijn vergeetachtigheid.
Rickey lag met gesloten oogen in
zijn leuningstoel aan Marty te denken.
Een zacht Mei-windje kwam door het
open raam en blies koelte over zijn
voorhoofd. Ook een zonnestraal viel
door het open raam naar binnen en
scheen juist op één van de kandelaars
die Nogi had binnengebracht.
Toen Rickey zijn oogen opende,
volgde hij den zonnestraal. Hij keek
en keek weer. Toen richtte hij zich op
en er ontsnapte hem een scherpen uit
roep. Ginds op den schoorsteenmantel
stonden de welbekende kandelaars, de
kandelaars, die Virginia had willen
bewaren en die hij letterlijk voor haar
neus had verkocht! En plotseling be
greep Rickey wat er was gebeurd. Hij
bevond zich in het appartement van
Michael McMillan! Die hoeken waren
Michael's boeken en het bed, waarin
hij zoolang gelegen had, was Michael's
bed.
Nogi kwam haastig naar binnen om
zijn misstap goed te maken, maar zag
dat het al te laat was. In al die jaren
van conscientieuse plichtsbetrachting
was dit zijn eerste fout. Hij had de in
structie gekregen de kandelaars niet
in de kamer te brengen, zoolang als
mr. Farcjuhar er was. En nu stelde de
zieke mijnheer hem allerlei vragen.
Toen Nogi Michael een uur later
zag, zei hij:
Ik heb vergeten. Ik kandelaars
in de kamer brengen en zieke mijn
heer het merken. Hij mij vragen
of hier woont mr. McMillan. Ik zeggen
niets. Zijn zuster komen en zegt
hem.
Toen Michael de eetkamer binnen
ging, die aan de bibliotheek grensde,
hoorde hij Rickey's stem.
Ik blijf hier geen minuut langer,
Jinny. Als ik aangekleed ben zal ik
een taxi laten roepen.
Maar waar wil je heengaan?
Dat kan me niet schelen. Naar de
maan voor mijn part.
Michael kon hem nu zien: Rickey
in zijn grooten stoel, Virginia met een
wanhopig gezichtje voor den haard.
Haar stem klonk gebroken:
Rickey, lieveling, als je weggaat,
ga ik met je mee.
Toen trad Michael binnen. Hij hield
zijn hoofd hoog opgeheven, en veront
waardiging straalde uit zijn oogen. Hij
ging dadelijk naast Virginia staan.
Wat heeft dit te beteekenen?
vroeg hij en sloeg zijn arm om haar
heen. Zij verwelkomde hem met een
dankbaar lachje, terwijl Rickey ze«
Dus je dacht, dat je me voor den
gek kon houden, McMillan?
Michael keek hem aan, maar zijn
oogen waren niet hard meer.
Het leek ons hier beter voor je dan
in het ziekenhuis, Farquhar.
Als ik het geweten had, dat dit
jouw huis was, dan was ik nog liever
ginds op het zolderkamertje gebleven!
(Wordt vervolgd).
De Echo van het Zuiden,
Waalwpscbe en Langstraatsebe Courant*