Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. 95 „NOORD BRABAND" AKKERTJE VIRGINIA'S KEUZE BINNENLAND. Dit nummer bestaat uit Drie Bladen EERSTE BLAD IS SPAREN NOG EEN DEUGD? JAAR FEUILLETON NUMMER 51. ZATERDAG 25 JUNI 1938. 61e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever Abonnementsprijs, per 3 maanden 1.25. Franco per post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE: WAALW1JKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO. Advertentiën moeten Woensdag d Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. Bij contract flink rabat. Is sparen nog een deugd? Sommigen zeggen: 't is alleen maar 'n stommiteit, als je vandaag je geld niet opmaakt, is het morgen gedevalueerd of de fis cus neemt het je af. Sparen? Vóór je oud bent is de wereld voor drie-kwart vergaan en als je tot de overlevenden mocht behooren, heb je meer aan een paar stevige handen dan aan zakken vol geld. Sparen? Wie thans geld hebben ver gaard, weten er geen rente van te ma ken en in elke belegging schuilt zóó veel risico, dat de spaarders hun bezit angstvallig vasthouden. Sparen? Als je gespaard hebt en je wordt werkeloos, dan moet je éérst je potje opmaken, hypotheek nemen op je huis, vóór je steun krijgt. Wie alles heeft opgemaakt, valt bij werkloosheid „aanstonds in de termen" om geholpen te worden. De deugd van sparen gaat ten onder aan de geestelijke misvorming van de wereld. 't Is nog maar enkele decennia gele den, dat de mensch het als een moreele ramp placht te beschouwen, wanneer hij een financieele verplichting niet kon nakomen. Liever at men toen de vin gers van z'n hand op alvorens deze óp te houden voor „steun" welke „aal moes" werd geheeten. Sparen was in die dagen een algemeen erkende plicht. Tegenwoordig Laten we er de menschen individueel niet te hard om vallen. De spaarzin verdween mét het vertrouwen der men schen. Pas in de laatste decennia heeft de mensch het moeten ondervinden, dat regeeringen van landen haar schulden eenvoudig annuleerden. We denken daarbij niet enkel aan Rusland, maar ook aan landen als Engeland, Frank rijk en andere, die op een gegeven dag Washington lieten weten: we scheiden er uit met het betalen van rente en af lossing van oorlogsleeningen! Pas in de laatste decennia heeft de mensch het ervaren, dat de staat op n gegeven moment kan en durft zeggen nou zijn de gespaarde centen voortaan nog maar „zóóveel waard! Door al deze dingen is het vertrou wen der individuen geschokt. Niet alleen ons vertrouwen is weg, maar ook ons zelfrespect, ons zelfbe wustzijn. Vroeger nam de mensch het als vanzelfsprekend aan, dat hij eerst alle eigen bronnen van verzorging moest hebben uitgeput, vóór hij verza diging kon gaan vragen bij een ander. Tegenwoordig beschouwt men steun als een recht. Wanneer de mensch een onbelast eigen huis heeft en hij wordt werkloos, dan voelt hij het als een onrecht, wan neer de overheid hem verplicht om door opname van een hypotheek voor- loopig een poosje van zijn spaarpennin gen te leven. Hij vindt het heel natuur lijk, dat hem uit de publieke kas, d.i. uit de portemonnaie van anderen óók van menschen die geen eigen huis en wél zwaardere zorgen hebben een weekinkomen wordt verzekerd. De deugd van het sparen had twee grondslagen: het materieele voordeel en de persoonlijke trots van den mensch: zooveel mogelijk in alle om standigheden des levens zich zelf te kunnen „redden". De eerste grondslag is aan het sparen ontnomen door het geschokte vertrouwen; de tweede grondslag verviel met de toenemende overheidszorg op allerlei sociaal en economisch gebied. We betreuren het niet dat de over heid die zorg aan zich trok de tijds omstandigheden leidden er toe maar we betreuren de gevolgen van demora lisatie, welke de nieuwe overheidstaak met zich bracht. De mensch leeft tegenwoordig naar het beginsel: het is beter te ontvangen dan te geven. Zoo denkt niet alleen de arbeider er over, maar iedereen. Ook zij, die een goed en groot en loonei.d bedrijf voeren ageeren voor overheids steun in een of anderen vorm en be schouwen dezen „steun waarvoor ze niets hoeven te deen, als de éérst en gemakkelijkst behaalde „winst Schaamtegevoel is een onpractische hebbelijkheid geworden, waarmee men niets „koopt" in de huidige maatschap pij. Daarvan gaven b.v. dezer dagen nog een 20-tal inwoners van Borculo blijk door een adres aan den raad, waarin ze er op aandrongen, dat het potje, overgebleven uit de inzameling voor de slachtoffers van de stormramp, nou maar eens zou worden verdeeld. Ze vinden het onzin, dat, ieder geval op een goudschaaltje zou worden afgewo gen, hoeveel materieele schade door een ieder was geleden". Ze vinden, dat naast de materieele schade ook wel betaald mag worden hetgeen ze hebben „doorstaan aan leed en ellende Binnenhalen wat er te krijgen is, dat is de leuze van den dag. Het ophouden van de hand is de bes te en meest loonende bezigheid gewor den. Zóó zal ook de 59-jarige Rotter- damsche havenarbeider hebben ge dacht, toen hij werkloos werd. Hij hield zijn hand op aan het loket van de pu blieke kas, niettegenstaande zijn weke- lijksche gezinsinkomsten (door werken de zoons) ƒ50.— bedroegen.Hij tou cheerde aldus „ten onrechte" 5700. 't Is de vraag, of de man dat wel be greep, toen hij dezer dagen voor dat feit een jaar tegen zich hoorde eischen. Want als je werkloos bent, heb je „recht" op uitkeering, óók al heb je een eigen huis of 'n paar zoons, die samen 50 per week verdienen. Het lied, hierboven gezongen is een lamentatie zonder meer. Waar is de remedie. De tijd moet zijn last dragen en de last zal ho pelijk - eens de bezinning brengen, welke tot normale verhoudingen, voor zoover deze goede waren, doet terug- keeren. Levensverzekering 1843 1938 GEEFT ZEKERHEID. DOOR ERVARING STERK, DE WEG—1938. Hoogseizoen, mooi weer, 't was deze week overal druk op de plaatsen van ontspanning en reactie. Scheve- ningen had er een groot aandeel „van" en „in". Bijzondere drukte gaf daar het internationaal wegencongres, waaraan 2000 afgevaardigden uit 50 verschillende landen deelnamen. Te gelijk met dit congres werd de ten toonstelling „De Weg1938" in gang gezet. De Prins onze Prins gaf èn op congres èn op tentoonstelling door zijn aanwezigheid blijk van zijn be langstelling. De tentoonstelling is op „Houtrust" ondergebracht. De Prins nam met groote belang stelling de verschillende stands in oogenschouw, onder welke die van den provincialen en rijkswaterstaat, van Ned.-Indië; van de vereeniging voor veilig verkeer en verschillende huitenlandsche stands. EEN LAFFE HEILIGSCHENNIS. In den nacht hebben laffe heilig schenners op het ILK. St. Janskerk- hof te Laren, waar 's anderen daags de befaamde jaarlijksche openbare pro cessie zou uittrekken, een groot kruis beeld, een altaar en altaarbeelden met carbolineum besmeurd en andere wandaden uitgericht, welke groote er gernis bij de bevolking hebben ge wekt. Met krijt hadden de bedrijvers op twee plaatsen hun firmanaam ge schreven, n.l. „Wraak van de V.R.O.". De V.R.O. is de Vrijdenkers Radio Omroep, welke uit den aether verdre ven werd. De politie heeft nog geen spoor van de daders, zoodat ook nog niet is vast te stellen, of men hier inderdaad met 'n Dageraadsactie heeft te doen dan wel of 't werk betreft van provocateurs. WEER 2100 NATURALISATIE- AANVRAGEN. Strijdmethoden als hiervoren aan geduid, waren in ons land tot heden gelukkig nog ón-, althans weinig be kend. Zijn de fatale gedachten door vreemdelingen geïmpoteerd; zijn ze althans van vreemden overgenomen? Niet zonder zorg beschouwen velen den invloed, dien de vreemdelingen als gevolg van internationale verhou dingen, gebeurtenissen en nieuwe ideologiën, in ons land verkrijgen. In de Memorie van Antwoord aan de Eerste Kamer betreffende een groot aantal naturalisatie-wetsont werpen zegt de minister van Justitie o.m.: Dat naturalisatie in Nederland ge- Neem dadelijk bespaar U die nare dagen Binnen een kwartier verdwijnen Uw pijnen, Uw lusteloosheid, Uw mi graine en gevoelt ge U vroolijk en opgewekt. Let op het AKKER-merk. Per koker van 13 stuks - 12 stuivers. Per doos van 2 stuks - 2 stuivers. CADAMTIC Wij garandeeren de goede UAKANI It werking van "AKKERTJES", want ze bevatten een bijzondere combina tie van uiterst geneeskrachtige stoffen, volgens recept van Apotheker Dumonf van „De Echo van het Zuiden". Naar het Amerikaansch van TEMPLE BAILEY. (Nadruk verboden). 60) Toen zij de laatste regel gezegd had en op het kleed voor den haard ineen was gezakt riep Rickey uit: Dat is prachtig! Waar heb je het idee vandaan gehaald, Mary Lee? Uit mijn eigen hoofd. Maar jij moet 't schrijven. De menschen snak ken naar iets nieuws op tooneelgebied en jij en ik kunnen hun dat geven. Ik heb geld genoeg om het op touw te zetten. Waarom zou ik jouw geld ge bruiken? En toen zei Mary Lee iets wonder lijks. Ik wil dat je mijn geld gebruikt, om Marty later te kunnen doen inzien, wat zij verworpen heeft. Marty van Duyne? Ja, want ik haat haar. Hij staarde haar aan. Haat je haar? Waarom? Omdat ze jou verdriet heeft aan gedaan, Rickey. Mary Lee keek hem niet aan. Zij stond heel stil naast zijn bed. Plotse ling legde Rickey zijn hand op de ha re. De liefde in Mary Lee's oogen was balsem voor zijn gewond hart. XXVII. RICKEY HOORT DE WAARHEID. Rickey herstelde heel langzaam, maar zijn ziekte had toch een groot voordeel voor hem gehad; zij had de scherpe kanten van zijn afscheid van Marty als het ware doen afslijten. Er warén nog wel dagen, als hij zich door zijn moedeloosheid liet overmeeste ren en willoos en geslagen in zijn bed lag, dagen dat zelfs de dokter ont moedigd was, maar langzamerhand kwam dat minder voor, en tenslotte zat hij in een grooten stoel op zijn ka mer en Mary Lee vond hem toen zij binnenkwam met een potlood in de hand. Ik ben bezig met het stuk, Mary Lee, zei hij. Luister. Hij las haar voor wat hij geschreven had en nam het met haar door. Zij leerde de regels snel, en daarna repe teerden zij de scène. Mary Lee weer in de vlinder jas, en met de zwarte sjaal om haar hoofd. Toen zij het tenslotte heelemaal zoo hadden als zij het wilden hebben, rie pen zij Virginia binnen. Zij zat adem loos en verrukt toe te kijken. Kinderen, hoe hebben jullie het verzonnen? vroeg ze, na de stilte, die er op de finale was gevolgd. Het is een kunststukje! Mary Lee legde haar hand over die van Rickey. Wij hebben het samen gemaakt, zei ze zacht, en Rickey greep haar vin gers in de zijne. Maar niet altijd kreeg Mary Lee zulke aanmoedigingen. Rickey was nog dikwijls norsch en prikkelbaar tegen haar. Soms stuurde hij haar midden in een scène weg. Ik ben moe, zei hij dan, maar dan wist zij, dat de gedachte aan Mar ty hein te hevig werd. Toen hij den eersten dag in Micha el's bibliotheek zat, dacht hij ook aan Marty. Hij was alleen in het vertrek. Virginia bevond zich op één van haar mysterieuse tochten die tot doel had den Michael te ontmoeten; de vei- pleegster was in de keuken met iels bezig, en Nogi, de Japansche bedien de, was in de bijkeuken het zilver aan het poetsen. Rickey keek met belangstelling het vertrek rond. Alles in deze kamer was mooi en smaakvol: de zware boeken kast met de oude, in leer en perka ment gebonden deelen, de antieke meubels, de enkele stukken heeld- houwwerk hier en daar, het Spaan- sche schilderij boven den haard. In zoo'n kamer zou hij hebben wil len wonen als hij met Marty getrouwd was. Zij hadden er dikwijls over ge praat Even later bracht Nogi een paar blinkend gepoetste zilveren kande laars binnen en ging weer weg. Nogi had het erg druk. De kok was ziek en nu moest Nogi het werk voor twee doen. Vandaar zijn vergeetachtigheid. Rickey lag met gesloten oogen in zijn leuningstoel aan Marty te denken. Een zacht Mei-windje kwam door het open raam en blies koelte over zijn voorhoofd. Ook een zonnestraal viel door het open raam naar binnen en scheen juist op één van de kandelaars die Nogi had binnengebracht. Toen Rickey zijn oogen opende, volgde hij den zonnestraal. Hij keek en keek weer. Toen richtte hij zich op en er ontsnapte hem een scherpen uit roep. Ginds op den schoorsteenmantel stonden de welbekende kandelaars, de kandelaars, die Virginia had willen bewaren en die hij letterlijk voor haar neus had verkocht! En plotseling be greep Rickey wat er was gebeurd. Hij bevond zich in het appartement van Michael McMillan! Die hoeken waren Michael's boeken en het bed, waarin hij zoolang gelegen had, was Michael's bed. Nogi kwam haastig naar binnen om zijn misstap goed te maken, maar zag dat het al te laat was. In al die jaren van conscientieuse plichtsbetrachting was dit zijn eerste fout. Hij had de in structie gekregen de kandelaars niet in de kamer te brengen, zoolang als mr. Farcjuhar er was. En nu stelde de zieke mijnheer hem allerlei vragen. Toen Nogi Michael een uur later zag, zei hij: Ik heb vergeten. Ik kandelaars in de kamer brengen en zieke mijn heer het merken. Hij mij vragen of hier woont mr. McMillan. Ik zeggen niets. Zijn zuster komen en zegt hem. Toen Michael de eetkamer binnen ging, die aan de bibliotheek grensde, hoorde hij Rickey's stem. Ik blijf hier geen minuut langer, Jinny. Als ik aangekleed ben zal ik een taxi laten roepen. Maar waar wil je heengaan? Dat kan me niet schelen. Naar de maan voor mijn part. Michael kon hem nu zien: Rickey in zijn grooten stoel, Virginia met een wanhopig gezichtje voor den haard. Haar stem klonk gebroken: Rickey, lieveling, als je weggaat, ga ik met je mee. Toen trad Michael binnen. Hij hield zijn hoofd hoog opgeheven, en veront waardiging straalde uit zijn oogen. Hij ging dadelijk naast Virginia staan. Wat heeft dit te beteekenen? vroeg hij en sloeg zijn arm om haar heen. Zij verwelkomde hem met een dankbaar lachje, terwijl Rickey ze« Dus je dacht, dat je me voor den gek kon houden, McMillan? Michael keek hem aan, maar zijn oogen waren niet hard meer. Het leek ons hier beter voor je dan in het ziekenhuis, Farquhar. Als ik het geweten had, dat dit jouw huis was, dan was ik nog liever ginds op het zolderkamertje gebleven! (Wordt vervolgd). De Echo van het Zuiden, Waalwpscbe en Langstraatsebe Courant*

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1938 | | pagina 1