Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. 95 „NOORD SR4BAND" "AKKERTJE SEIZ0EN0PRUIMIN G kweereen daverend SUCCES GROOTE FABRIEKSPARTIIEN FEUILLETON Dit nummer bestaat uit Drie Bladen EERSTE BLAD Het bezoek van het Engelsche koningspaar aan Frankrijk. De uitspraak. „Daar in het Zuiden". NUMMER 58. ZATERDAG 23 JULI 1938. 61e JAARGANG. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever Abonnementsprijs, per 3 maanden 1.25. Franco per post door 't geheele rijk 1.40. UITGA VEi WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO. Advertentiën moeten Woensdag et Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. Bij contract flink rabat. Maandenlang heeft Parijs en heeft Frankrijk zich voorbereid op het be zoek van Koning George en Koningin Elisabeth van Engeland en het be hoeft daarom geen verwondering te wekken dat hoe langer hoe meer de spanning steeg, tot eindelijk de „groote dagen" daar waren. Het enthousiasme bij de ontvangst ging dan ook alle beschrijving te bo ven, doch ook de pracht en de praal en de natuurlijke schoonheid van Pa rijs droegen er toe bij om de stad meer dan ooit den naam van „Lichtstad" waardig te doen zijn. Het mag dan ook een bezoek van bijzondere politieke en historische be- teekenis worden genoemd. Koningen gaan meestal niet alleen voor hun plezier uit en deze reis droeg wel in het bijzonder een staatkundig karakter en moest gelden als een spe ciale allergewichtigste demonstratie van de Fransch-Engelsche eenheid. Zoo werd ze althans in beide landen opgevat; en ook buiten deze landen zag men in de allereerste plaats de politieke beteekenis van het Engel sche koningsbezoeft aan Frankrijk. Bij de ongerustheid, die de interna tionale gebeurtenissen wekken voor een verstoring van den vrede, hetgeen de Franschen beschouwen als de grootste ramp, die hen, hun land en hun werelddeel zou kunnen treffen, zagen zij in deze uiting van vriend schap en gelijkgestemdheid van de zijde van Engeland, een waarborg dat de vrede niet verstoord zal worden. Men staat er thans heel anders voor dan in 1914, toen, in weerwil van alle vriendschapsverklaringen, toch om trent de houding, die Engeland in een eventueel Fransch-Duitsch conflict zou aannemen, niet de minste zekerheid bestond; men wéét nu dat men zoowel in Spaansche als in de Tsjechoslo- waaksche kwestie, die den Europee- schen vrede bedreigen, volkomen op Engeland rekenen kan. In het bezoek mogen we dus zien een toehalen van de moreele banden van het Engelsche en het Fransche volk en in het kritieke stadium, waarin Europa zich nog steeds bevindt een vermaan aan alle krachten, die woelen om zich te beteugelen en de voorkeur te geven aan rustige onderhandelingen en geduld. gesteld wordt; de houding van den beginne af aangenomen geeft hier geen andere uitweg dan volhouden tot het hittere einde. Wel is na deze uitspraak de hou ding van vele bladen veel kalmer ge worden. Men leest thans heel wat minder over verdorvenheid van het Zuiden, over de dictatuur der Staats partij, over rechtsverkrachting en wat dies meer zij. Nu de rechtsvraag is opgelost, nu gooit men 't over een andere boeg n.l. de doelmatigheid. Men stelt nu de vraag of 't doelmatig was zulke krasse maatregelen te nemen en of die gezien de feiten, wel noodig waren Zooals bekend, heeft het Ambtena rengerecht uitspraak gedaan terzake Oss en minister Goseling op beide punten in 't gelijk gesteld. Commen taar verscheen in de bladen, waarbij „de Telegraaf" natuurlijk zich direct „geheel onbevredigd" verklaarde. Dit blad kan natuurlijk niet bevredigd zijn als minister Goseling in 't gelijk JAAR Levensverzekering 1843 1938 GEEFT ZEKERHEID. DOOR ERVARING STERK. Zoo komt de zaak Oss terug tot een gewoon verschil van meening, of in deze hetzelfde doel niet bereikt had kunnen worden, zonder zulke straffe maatregelen. En dan vragen wij op onze beurt of het dan anderzijds noodig ware ge weest zulk een kabaal te maken, zulk 'n kras krantengeschrijf, zulke ophit sing van politieke hartstochten, waar deze aangelegenheid in rustige sfeer had kunnen hekeken en opgelost wor den. Zeker heeft dit geschrijf en ge schreeuw en wat daarvan 't gevolg geweest is, veel kwaad gedaan aan de onderlinge vestandhouding en waar deering onder de Nederlanders van verschillend politiek inzicht en zeker in het Zuiden, iets wat zeer te bejamme ren blijft. De „beleidskwestie", waarover we hierboven spraken, zal met 'de nota van Minister Goseling in de Kamer wel ter sprake komen en tot een be vredigend resultaat komen. Men ziet hieruit dat de zaak „Oss" met veel minder geschetter en ge schimp omgeven had kunnen worden, waardoor de belangen van velen, vooral het algemeen belang minder waren geschaad. Voorkomen blijft nog altijd gemakkelijker dan genezen! Het „Handelsblad" schrijft in een commentaar op de uitspraak van het Haagsche Ambtenarengerecht: „Er is daar in het Zuiden op politioneel ge bied dikwijls bijzonder moeilijk en zwaar werk te verrichten. Toon de Soep en zijn kornuiten, mitsgaders hun Neem dadelijk Stop die razende kiespijn! "AKKERTJES" zijn onfeilbare pijn stillers en bevrijden U direct van zenuwpijnen, spierpijnen, hoofdpijn. Onschadelijk. Lel op '1 AKKER-merk. Per koker van 13 stuks -12 stuivers. Per doos van 2 stuks - 2 stuivers mentaliteit hebben dat inderdaad zeer overtuigend bewezen". Ei zoo, is dat de gedachte van de Hollandsche heeren over „Het Zui den"? vraagt De Maasbode en ver volgt: En dat, nu de Utrechtsche politie in één maand tijds een kleine 100 het waren er 84 processenver- baal opmaakte wegens schennis der in Manufacturen, Dames- en Heerenconfectie, Woninginrichting worden tegen abnormaal LAGE PRIJZEN aangeboden van „De Echo van het Zuiden". HET DIAMANTEN MEDAILLON. Naar het Engelsch van CHARLOTTE M. BRAME. Nadruk verboden. 4) Den volgenden dag en vele dagen daarna bezocht lord Stair de „Wood* lands". Het was Marguerite die hem er heen trok en zijn liefde voor haar groeide tot zulk een machtig gevoel, dat hij haar na eenigen tijd vroeg zijn vrouw te willen worden. Ze was eerst bijna verschrikt; ge dachten aan liefde en huwelijk waren nog nauwelijks bij haar wakker ge worden. Lord Stair zag dien verschrikten en verwonderden blik. Vertel me eens, Marguerite, zei hij, heb je ooit zooveel van iemand ge houden, dat je met hem zou willen trouwen? Daar heb ik nog nooit aan ge dacht. Heeft iemand ooit zoo aan jou gedacht? vroeg hij. Ze antwoordde ernstig, dal ze er ze ker van was, dat nog niemand haar tot vrouw begeerd had. Wil je dan mijn vrouw worden? vroeg lord Stair. Ik zal je gelukkig maken. Ze keek hem aan met bijna plechti ge verbazing. Ik ben pas zestien, zei ze, ik kan nu nog niet trouwen. Wil je dan probeeren om van me te houden? vroeg hij. Ja, dat wil ik, maar dat andere niet. Ik zal wachten, zei lord Stair, als je me beloven wilt je best te doen om van me te houden. Ze gaf hem haar belofte onder het licht van de sterren, verward en bijna angstig. En zoo kwam het keerpunt van haar leven. HOOFDSTUK V. Toen Douglas, lord Stair, Margue rite ten huwelijk vroeg, had ze nauwe lijks begrepen wat hij bedoelde. In haar kleine wereld was niemand ge trouwd; haar vader leefde alleen, Da vid Anson had geen vrouw en de pre dikant ook niet, ze had nooit hooren praten over liefde en trouwen. Lord Stair had hierover ook niet gepraat bij zijn eerste bezoeken. Toen plotse ling op dien avond was hij naar haar toegekomen en had haar met een vreemd-donkere stem verteld, dat hij haar liefhad en niet Ron leven zonder haar Toen kwam er een andere Juni avond. Cyril Nairne en David Anson waren verdiept in een compositie van Bach. Lord Stair, die hen niet wilde storen, stond in den tuin naar de mu ziek te luisteren. Plotseling zag hij Marguerite tus- schen de bloemen. Zijn hart bonsde, de muziek verstomde voor hem Marguerite Marguerite, zei hij, wat heerlijk dat je hier bent. Ze glimlachte hem vriendelijk tot en dacht bij zichzelfik hoop, dat hij nu niet weer begint over liefde en hu welijk. Marguerite, begon hij, wil je nu naar mij luisteren? Hij dacht er aan, dat hij altijd door vrouwen gezocht was en nu hier stond tegenover een tenger meisje van zes tien, geslingerd tusschen hoop en vrees, gemarteld door passie. Zou hij ooit een woord van liefde hooren van deze lippen, ooit een blik van liefde zien in deze mooie oogen? Heb je nagedacht over wat ik je gevraagd heb? Ze stond met haar oogen neergesla gen. Ik weet niet wat ik zeggen moet, Lord Stair. Als ik met u trouw, zal ik altijd bij u moeten zijn, is het niet? Dat hoop ik, antwoordde hij. Man en vrouw wonen toch altijd in hetzelf de huis. Waarom vraag je dat? Het lijkt me zoo vreemd, altijd met u in hetzelfde huis te zijn. Plotseling keek ze schuw naar hem °P- Wij zijn zoo verschillend, zei ze. U is zoo groot en zooveel ouder dan ik. Maar jij bent niet klein, Margue rite, en juist omdat ik ouder ben, zal ik beter voor je kunnen zorgen. Ik ben nog nooit in zoo'n groot huis geweest als waar u woont. Ik weet niets van al die dingen af waar je in een groot huis van op de hoogte moet zijn, en als ik met u trouw zal ik daar immers meesteres zijn. Dat zal je zeker, antwoordde hij. En zijn er dan veel bedienden? vroeg zij verder. Heel veel! Maar hoe kan ik daar dan mees teres over zijn? Wij hebben nooit meer dan één dienstmeisje gehad, die de baas over ons speelde, inplaats van wij over haar. Wat zou ik moeten be ginnen met zoo'n leger bedienden? Hij merkte wel dat er van liefde bij haar geen sprake was. Hij las slechts angst in haar groote kinderoogen, angst dat ze niet tegen de uiterlijke moeilijkheden zou zijn opgewassen. Marguerite, dat zijn allemaal din gen van weinig belang. Denk je heusch dat ik al die lasten op jouw kleine schouders zou leggen? Je moet niet met me praten over huizen en bedien den. Ze lachte vroolijk. Moet ik dan met u praten over liefde? antwoordde ze- Maar daar weet ik nog minder van dan van al die andere dingen. Laat mij het je dan leeren, fluis terde hij. De stralende schoonheid van haar gezicht scheen hem te verblinden. Hij moest haar winnen en haar wegvoe ren uit haar eenvoudig thuis naar een paleis; hij voelde een groot verlangen om haar te kleeden in zijde en flu weel, haar te tooien met juweelen en haar al de groote liefde van zijn hart te offeren. Als ik geld genoeg had, zei ze op eens, zou ik vaders composities alle maal kunnen laten uitgeven. Zeker, zei Lord Stair, maar nau welijks had hij dit gezegd of hij kreeg het gevoel alsof hij haar poogde om te koopen. Je vader zal in elk geval be roemd worden, zei hij, hij is een genie, Denkt u dat werkelijk? zei ze. O wat heerlijk Hij greep haar mooie, blanke han den en zeiLieveling, doe wat ik je vraag; als ik dacht dat je ongelukkig met me zou zijn, zou ik je vrij laten, hoeveel ik ook van je houd. Probeer het Marguerite! Maar, weerde ze nog eens af. U is zoo heelemaal anders dan ik. Zoo ernstig en voornaam. Voor jou niet, lieveling. Misschien niet, maar uw karak ter is zoo ernstig en koel en trotsch en ik ik hen zoo onstuimig en zeg alles wat ik denk. Ik hen altijd een vrij vogeltje geweest. Ik weet niets van vormen en etiquette. Ik houd van je zooals je bent, viel hij haar in de rede. Je bent mijn koningin. Ik zou voor niets ter wereld willen dat je anders was, ik heb je juist lief omdat je bent zooals je bent. De zomerwind bewoog de rozen zacht en de klank van de muziek klonk op uit het huis. (Wordt vervolgd). De Echo van het Zuiden, Waahvtjksebe en Langstraatsche Courant* rtCOH)W\lVVll>

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1938 | | pagina 1