Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
95
„NfiORD-BBkBMD"
AKKERTJE
Y Persoonlijkheid hoven
verdeeldheid.
FEUILLETON
Op de stoep gelaten,
Het eigen land als vacantie-
oord ongeschikt?
Dit nummer bestaat uit Drie Bladen
EERSTE BLAD
JAAR
HET DIAMANTEN MEDAILLON.
NUMMER 64.
ZATERDAG 13 AUGUSTUS 1938.
61e JAARGANG.
'S
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever
Abonnementsprijs, per 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
UITGAVE:
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38. Telegr.-adres: ECHO
Advertentiën moeten Woensdag e|
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
Pastoor Peiquin, voorzitter van
de K.R.O., is overleden en inmiddels
ter aarde besteld. Ik wilde daarover
alléén hier niet nader gewagen,
de lezer is over die gebeurtenis
voldoende ingelicht. Maar ik wil het
niet een paar woorden hebben over
een treffende omstandigheid bij bet
voornoemde verscheiden de alge-
meene waardeering, welke bleek voor
de persoonlijkheid van den over
ledene. De verschillende Nederland-
sche radio-omroepen hebben jaren
lang scherp tegenover elkander ge
staan. Dat ten deze een belangiijke
verbetering is ingetreden, danken al
die omroepen thans als om strijd
aan Pastoor Perquin. Hij was de
voorzitter van een der «sectarische»
vereenigingen, maar hij blijkt groote
diensten te hebben bewezen aan de
algemeene vrede in den aether.
Avro, Vara, Vpro, Ncrv,ze nebben
allen den ontslapene in redevoeringen
herdacht en een speciale uitzending
georganiseerd met orgelmuziek en
treurzang.
Want ze zullen hem zoo missen,
aldus de eensluidende verklaring!
Ze zullen hem missen in de onder
linge bijeenkomsten van belangheb
bende bij den omroep, in welke
bijeenkomsten Perquin's woord gezag
had, omdat het zoo eerlijk was zoo
openhartig en zoo ioeaaderend.
Het heengaan van den voorzitter
eener «sectarische» vereeniging wordt
gevoeld als een verlies voor het
algemeen.
Zoo zien we, dat «sectarisme»
niet het grootste gevaar voor de
eenheid kan zijn. Wees z.n. secta-
risch, maar tot samenwerking bereid
en ge dient de eenheid. Wees
«algemeen» duld geen sectarisme van
geest en ge zijt een dwingeland.
Wees groot in uw persoon, edel
als mensch en.... uw hoofd zal
boven alle scheidingsmuren uitsteken
uw geest zal het algemeen ver
vullen.
De Gouv.-Generaal van Indië
heeft de heeren Van Geelkerken en
graaf de Marchant et d'Ansembourg
als afgezanten van Mussert op hel
stoepje laten staan.
De motiveering ter zake is, dat
de Nalionaal-Socialistische Bewe
ging in Nederland de aldaar ge
vestigde regeering pleegt te bestrij
den op een wijze, welke het den
landvoogd minder gewenscht doet
voorkomen, de beide zendboden te
ontvangen.
Juist! Critiek, soit! Gezonde
critiek is goed. Maar geen critiek
om de afbraak te bewerken.
Ir. Mussert is indertijd door den
vorigen landvoogd, jhr. mr. B. C.
de Jonge, tot tweemalen toe in
gehoor ontvangen. Zulks heeft toen
veel stof doen opwaaien.
Gemotiveerd werd destijds de
houding van den G.-G. aldaar, dat
deze het nuttig ocrdeelde, den heer
Mussert bij zijn komsteen en ander
mede te deelen. Evenzoo kan hij
het nuttig geacht hebben, den heer
Mussert vóór zijn vertrek nog eens
te spreken.
De tegenwoordige landvoogd
neemt klaarblijkelijk een ander
standpunt in en de regeering laat
hem daarin geheel vrij.
De groote meerderheid van het
volk zal de houding van den
nieuwen G.-G. beter begrijpen en
verstaan dan die van zijn voor
ganger.
Het begrip »vacantie« schept ten
onzent geleidelijk een belangrijk
economisch probleem. Ten eerste
omdat het vacantiegenoegen niet
langer slechts aan de beter-gesitu-
eerden werd voorbehouden, maar
een volkszaak is geworden en twee-
der.s, omdat steeds meerdere dui
zenden Nederlanders hun ontspan
ning in het buitenland gaan zoeken.
Er wordt een groot kapitaal naar
den vreemde gebracht en verteerd,
er staat daartegenover geen be-
teekenende bate van verteer door
vreemden ten onzent. Demillioenen
aan nadeelig verschil zijn voor de
Nederlandsche huishouding verlo
ren, in het bijzonder onze mid
denstand is daarvan dupe.
Nederland staat ten aanzien van
het toeristisch verkeer in een na-
deelige positie, welke zich niet laat
opheffen. Ons land is vlak en al
heeft het daardoor en daarnaast
zijn eigen bekoring zijn typische
Levensverzekering
naxoNMfwi»
1843
1938
GEEFT ZEKERHEID.
DOOR ERVARING STERK,
luchten, zijn wijde horizonten, zijn
vredige weiden enz. de »gemid-
delde« mensch is er gauw op uit
gekeken, omdat de mogelijkheid van
genieting van het Nederlandsche
landschap een gecultiveerden smaak
vereischt. Vele streken in het bui
tenland bieden door de geacciden
teerdheid van het terrein aan allen
de afwisseling van beeld en de ver
rassing van het onverwachte, welke
aantrekkelijk is voor hen, die ge
durende korten tijd een ontspanning
zoeken, welke een geestelijke in
spanning noodig maakt.
Aan deze naluuurlijke dispositie
van ons land ten aanzien van het
toeristiseh verkeer is niets te ver
anderen.
Toch zouden vele Nederlanders
bij voorkeur in eigen land hun
vacantie doorbrengen, vooral wan
neer ze een paar maal hun nieuws
gierigheid in het buitenland hebben
bevredigd, wanneer het reizen en
trekken ten onzent niet zoo.... duur
was.
Het eigen land biedt den landge
nooten, die tijdens hun vacantie op
rust en gemak zijn gesteld, voor
deden, welke ze in het buitenland
missen de eigen keuken, de eigen
gebruiken.
Maar de meesten kunnen het
reizen en trekken in eigen land niet
betalen 1 We zeggen niet, dat in de
Nederlandsche hotels en restaurants
woekerprijzen worden berekend,
maar zij zijn uit welke oorzaken
dan ook te hoog. De lasten zijn
waarschijnlijk te zwaar. In elk ge
val de oorzaken dienen te worden
vastgesteld en weggenomen, anders
gaat het volstrekt mis met het Ne
derlandsche hotel-, restaurant- en
caféwezen. In een behoorlijk Ne-
derlandsch hotel moet men voor
logies nog steeds f 2.50 per persoon
betalen twee personen betalen
f 5.—. In het buitenland bespreken
man en vrouw een kamer in een
hotel en krijgen die in Frankrijk
en België in een prima zaak, vaak
met eigen ineenloopende toiletka
mer, voor 25 k 30 franc, d.i. voor
1 1,50 tot f 2,00 voor twee personen
samen. Ontbijt is 5 franc per per
soon extra. Men luncht of dineert
er zeer, zéér goed voor in Ne-
derlandsch geld 50 75 cent
p.p meestal tafeldrank, Wijn of
bier, er bij inbegrepen.
Is men op reis, dan kan men
geen twaalf uur per dag blijven
lóópen zit men op 'n stoel, dan
komt er een bediende, die vraagt,
wat men gebruiken zal. Dat juist
maakt het reizen duur; het héél
den dag door uitgeven van allerlei
kleinigheden. Ten onzent betaalt
men voor bier, limonade, thee e.d.
normaal 20 k 25 ct.in België en
Frankr ijk kan men op 't terras van
'n behoorlijk calé plaats nemen en
'n »quart« bestellen, 'n kleintje pils.
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch
van
CHARLOTTE M. BRAME.
Nadruk verboden.
10)
Maar waarom ga je niet eventjes?
vroeg hij.
Ik ben er al geweest. Vanmorgen
vóór achten. Toen baby me zag, begon
ze te schreien en stak de handjes naar
me uit maar, juffrouw Merwin zei, dat
ik maar liever niet terug moest komen
vandaag, omdat baby een beetje ziek
was en schreien haar koortsig maakte.
Er schitterden tranen in haar oogen.
Als je mij nog één woord zegt, ga
ik „Zonnestraaltje" voor je halen, zei
hij opgewekt.
Ze lachte weer. Laten we naar de
Plas gaan, we kunnen net vóór de
lunch terug zijn.
Een uur later zaten ze aan het wa
ter, als kinderen, onbewust van het
gevaar dat komen ging. Kapitein Este
had een groote bewondering voor Mar
guerite opgevat. Hij vond haar mooi
en origineel en zijn gevoel van ge
negenheid was vermengd met iets van
ridderlijkheid. Hij wist dat zij zich
eenzaam voelde. Lord Stair werd in
beslag gennoinen door zijn boeken en
zijn muziek, lady Perth hield niet van
haar en hij vond het hard dat ze zelf
niet voor haar kind mocht zorgen.
Langzamerhand werd het een ge
woonte van de twee om de zonnige
ochtenden door te brengen bij de Plas,
en terwijl de dagen voorbij gingen,
groeiden ze steeds meer naar elkaar
toe. Op een avond, toen de zon onder
ging in een weelde van roze en rood
en goud, kwam lord Stair thuis. Op
het terras zag hij een gelukkige kleine
groep.
Lady Perth was genadig geweest en
had de baby toegestaan een uurtje met
haar moedertje te spelen. Kapitein
Este had er een soort feest van ge
maakt en een rooden fauteuil naar
buiten gedragen, om, naar hij zei, als
troon te dienen voor de liefste konin
gin.
Dit was het toneeltje dat lord Stair
trof en dat hem later altijd bij bleef.
Het gouden zonlicht, de weelde van
bloemen, het rood van de fauteuil, het
diepe blauw van Marguerite's japon
en het goudblonde hoofd dat ziel; fee
der boog over het bundeltje witte kant
op haar schoot
De begroeting was hartelijk en
vroolijk.
Na een paar minuten haalde lord
Stair een étui te voorschijn.
Ik heb iets voor je meegebracht,
Marguerite; kom eens kijken. Darcy
en Phamer, jullie ook, en zeg eens hoe
jullie het vinden.
En niets voor Ethel? vroeg lady
Stair.
Het zou hoogverraad zijn geweest
om kleine Ethel te vergeten. Ik heb
voor jullie hetzelfde cadeau meege
bracht.
HOOFDSTUK XII.
Lord Stair opende het étui. Op
zwart satijn lagen twee ovale, met dia
manten bezette medaillons, elk met
een prachtig uitgevoerd miniatuur van
lord Stair erin. Het donkere gezicht
leek minder trotsch en koud dan ge
woonlijk, er was een glimlach in de
oogen en een uitdrukking van teeder-
heid om de dunne lippen.
Het miniatuur was klein en in dia
manten van bet zuiverste waLer gezet,
vijf-en-lwintig om iedere medaillon.
De medaillons hingen aan een gou
den ketting.
Lady Stair schonk minder aandacht
aan de edelsteenen dan aan het minia
tuur zelf.
Douglas, zei ze opeens, ik wist
niet, dat je zóó knap was!
Ik ben blij dat je mij knap vindt,
lachte lord Stair vroolijk.
Zonnestraaltje kraaide en greep
naar de schitterende steenen.
Mag ze ze even hebben? vroeg
Marguerite en haar echtgenoot legde
het medaillon voorzichtig in 't kleine
kinderhandje.
Kijk eens, riep lady Stair, kijk
eens, hoe mooi ze het vindt.
De sekse verloochent zich niet,
lachte de kapitein.
De vader nam den ketting en maak
te hem vast om het kleine halsje. Hij
bukte zich en kuste het hoofdje van
het kind.
Hier baby, zei hij, dat is mijn
eerste geschenk voor jou.
En lady Stair, getroffen door zijn
liefde voor „Zonnestraaltje", kuste
hem. Het was voor de eerste maal dat
ze hem ongevraagd liefkoosde, een
donkere blos kleurde haar gezicht
toen ze zich bewust werd wat ze ge
daan had.
Dat is Ethel's dank, dien ze zelf
nog niet kan uiten, zei ze.
Toen nam lord Stair het andere me
daillon en bestudeerde het aandachtig.
Ik heb nooit twee dingen zoo
precies gelijk gezien, zei hij.
Laat me je deze omdoen, Mar
guerite.
Lady Perth keek naar baby en zei
geërgerd: Je doet beter die van Ethel
op te bergen. Diamanten zijn geen
speelgoed voor een klein kind en met
een ging ze naar binnen.
De anderen bleven nog een poosje
buiten in het milde licht van de da
lende zon. Later, toen Marguerite het
sieraad van Ethel's halsje afnam, leg
de ze het in een mooie kleine doos en
schreef op het deksel: „Voor mijn
dochter Ethel, wanneer ze oud genoeg
is om haar vaders gelaat te herken
nen".
Marguerite had gezien dat aan den
achterkant van het geschenk de ini
tialen waren gegraveerd D. S.
Ik zal dat van mijzelf dikwijls
dragen, dacht ze bij zichzelf.
De eerstvolgende dagen was lord
Stair veel samen met zijn huisgenoo-
ten. Hij wandelde en reed paard met
zijn vrouw en kapitein Este.
Je gezelschap heeft lady Stair
goed gedaan, zei hij op een dag tegen
zijn neef, ze is levendiger en vroolijker.
Ze is een allerbekoorlijkst gezel
schap, zei de jonge officier openhar
tig. Ik heb vroeger nooit geweten dat
een vrouw zoo lief en mooi kan zijn.
Je moet een vrouw zoeken als
Marguerite, antwoordde lord Stair.
Dat zou ik graag doen, maar ik
geloof niet dat er een tweede is als
Marguerite, zei Darcy Este en lord
Slair was hem erkentelijk voor deze
woorden.
Doch deze gelukkige tijd duurde
lang. De heer van Oakcliff keerde te
rug tot zijn boeken en de schaduw
tusschen hem en zijn vrouw werd die
per en donkerder.
Kapitein Este!
Het was de oude geschiedenis. Al
tijd waren de twee samen! Hij was on
derhoudend, romantisch en levendig,
bevangen in de eerste ontroering van
een machtige genegenheid. Ze waren
bijna steeds bij elkaar: vroeg in den
morgen, vóór het ontbijt, dan weer tot
lunchtijd, de lange middaguren in de
serre of bij de Reigers Plas, 's avonds
op het terras in de schemering totdat
zonder dat ze het zelf wisten, hun
twee zielen, hun twee levens samen
vergroeid waren.
Lady Perth protesteerde niet langer.
Maar ze zag alles. Ze wist wat komen
zou, lang voordat de twee het zelf wis
ten, doch stak geen vinger uit om het
onheil af te wenden!
(Wordt vervolgd).
Neem dadelijk 'n
en die migraine trekt weg!
Binnen 'n kwartier voelt Ge U als her
boren. Ge hebt Uw dag gered! Wer
ken verrassend snel. Onschadelijk I
Per koker van 13 stuks - 12 stuivers.
Per doos van 2 stuks - 2 stuivers.
GARANTIF garandeeren de goede
vHlinli I IC Werking van "AKKERTJES".
Waalwykscne en Langstraatscbe Courant*
