Buitenlandsch Nieuws. rï^n De drie tovergaven Koop eerst een andere tandpasta Zaterdag 20 Augustus 1938 No. 66 De Echo van het Zuiden Tweede Blad De Japanners vluchten. Het Ghineesche offensief. De Chineezen zetten hun offensief voor bel oogenblik met veel succes ononderbroken voort en op tal van plaatsen drijven ze de Japanners voor zich uit. Maan Sjan, een tragisch punt, dat eenige dagen geleden door de Japan ners was genomen, is thans door de Chineezen heroverd. De Chineesche troepen blijven vorderfen in de richting van Kioe liiang. Zij hebben een verrassenden aanval ondernomen op deJapansche stellingen ten Noorden van Sjaho. De vijand vluchtte in alle richtingen en liet vijfhonderd kisten granaten, twee machinegeweren en voorraden cic h ter# Ten Noorden van Jang 1 se wordt de Japansche opmarsch door de overstroomingen onmogelijk ge maakt. In het Zuiden van Ahnwei zijn de Chineezen op 13 Aug. uit vijf rich tingen tot een aanval op \Voehoe overgegaan en rukken naar de stad op. De spoorwegverbindingen tns- schen Woehoe en Win Tsji zijn reeds verbroken, terwijl de „Tijgers- heuvel door de Chineezen Her overd is. Doordat de Chineesche troepen Loe Wang Fen heroverd hebben, is het spoorwegverkeer op het Noorde lijke traject van den spoorweg Peiping—Hankau gestremd. De Ja- panners hebben hier zware verliezen geleden. Men moet zich intusschen van,het eindresultaat dezer Cüineesche over winningen niet te veel voorstellen. De Japanners zijn militair zeer sterk en straks zullen ze, na aan komst van nieuwe troepen, de Chi neesche overwinningen weer teniet doen. Maar het front wordt grooter en grooter, op andere punten zullen de Chineezen hun aanvalspel herhalen, de Japanners van maand op maand, z.n. van jaar op jaar, steeds meer afmattende. Mgr. Hlinka overleden. Slowaaksch autonomistenleider. Het Slowaaksche volk, dat in samenwerking met de Tejechen maar onder dezen! de hegemonie voert in den Tsjechoslowaakschen staat, heeft een gevoelig verlies geleden door den dood van een hunner grootste leiders, Mgr. Hlinka. die het de regeering te Praag den laalsten tijd niet gemakkelijk heeft gemaakt.j Mgr. Hlinka was autono misthij wilde bestuurlijke zelf standigheid voor zijn volk binnen Tsjechoslowaakschen staat, een on- afhankelijkheid, zooals die was be loofd in de befaamde overeenkomst van Pittsburg, waarin Tsjechen en Slowaken het was in het oorlogs. jaar 1918 de onderlinge verhou ding in den toekomstigen staat vastlegden. Mgr. Hlinka was een typische emotioneele figvur, die zijn God aan het altaar diende, zijn volk op het spreekgestoelte enin de ge vangenis. Meermalen werd hij ver oordeeld, toen Slowakije nog tot Hongarije behoorde. Anderj Hlinka werd den 29sten September 1804 te Cerno in Slowa kije als zoon van een erfboer ge boren. Hlinka heeft het Slowaaksche nationale bewustzijn herwektjaren lang heeft hij tegen de Hongaarsche overheerscbing geageerd vele malen heeft hij voor die agitatie in den kerker geboet. Ook in de gevangenis echter bleef Hlinka werken voor zijn Slowaak sche en geestelijke idealen. In den kerker van Szegedin vertaalde hij het Oude Testament in het Slowaaksch en in Mürau voltooide hij »De apo logie van het Christendom.» De autonomie van Slowakije heeft hij ook tegen de regeering van Praag verdedigd. Op een bijeenkomst van de Slo waaksche volkspai tij begin Februari 1938 opende Hlinka opnieuw een buitengewoon felle campagne tegen de Praagsche regeering. Hij kwam daarbij te spieken over het partij- congres, dat in Juni van hetzelfde jaar zou plaats hebben, en zeide toen het volgende: «Begin Juli komen delegaties uit Amerika over en brengen den origineelen tekst van het verdrag van Pittsburg mede. Ik zal met dit verdrag naar Praag gaan en den president en de regeering vragen, of de handteekening op het verdrag die van Masaiyk is ot niet. De overeenkomst van Pittsburg is een program, waarmede wij dit jaar tot een aanval zullen overgaan, zooals Slowakije nog nooit gezien heeft." Deze verklaringen herhaaldeHlinka ook op 'n vergadering, welke den 27sten Februari '38 te Roezomberok werd gehouden. Einde Maart 1938 kwam het be licht, dat Hlinka ernstig ziek was. Desniettemin verscheen hij kort daarna weer op een bijeenkomst van zijn partij, waarin hij opnieuw wees op de beteekenis van het jaar 1938, dat voor de Slowaken even belangrijk zou zijn als 1918. Tegenover een vertegenwoordiger van de Slovensky lilas herhaalde hij begin April 1938, dat zijn partij alleen dan nog aan de regeering zou deelnemen, indien de reeds zoo lang gevraagde autonomie verleend werd. Nog op zijn sterfbed zou hij daar voor werken en strijden. Mgr. Hlinka heeft zijn woord gehouden en hoe wel zijn krachten zienderoogen af namen, heeft hij toch juist in deze voor het Slowaaksche volk zoo beteekenisvolle stonde tot het einde toe voor zijn idealen gestreden Hij heeft intusschen en dit is de tragiek van dit leven zelf de verwezenlijking ervan niet mogen aanschouwen. De Spaansche Burgeroorlog. Aan het front in Estramadura oefenen de rechtschen een krach- tigen druk uit in den sector van Gabeza de Buey, waarbij zij den spoorweg naar Cludad Real volgen Zij trachten de regeeringsstellingen te bezetten aan den linkeroever van de Rio Zujar. De aanvallen zijn echter afgeslagen. Aan het front van Albarracin wordt de actie voortgezet in de bergen, waarbij de strijd echter geen grooten omvang aanneemt. De recht schen zijn er in geslaagd, den Allo de la Muela en den Mojon Blanco te bezetten, kleine hoogten, die de omringende dorpen beheerschen. Betreffende het bombardement, waaraan Madiid gisteravond is on dei worpen, woidt gemeld,daldaarbij lien personen zijn gedood en drie- en-twintig zijn gewond. Uit Saragossa wordt aan Havas gemeld, dat de rechtschen aan het Estramadui a-front 6.0U0 vierkante kilon.eter terrein veroverd hebben, sedert de generaals Quelpo de Llano en Saliguer de operaties op dit front hebben ingezet. Wat in de provincie Badajoz nog te doen blijft, om de operaties te voltooien, is slechts weinig. De rechtschen hebben dan ook besloten, hun opmarsch te ver tragen, teneinde zorgvuldig hat in de laatste dagen veroverde terrein te zuiveren. Bisschoppen te Fulda bijeen. Te Fulda is in de groote zaal van het priesterseminarie de Duitsche bisschoppenconferentie begonnen. Dat ook in het buitenland aan deze conferentie beteekenis gehecht wordt blijkt uit het feit. dat tal van bui- tenlandsche bladen speciale verslag gevers naar Fulda hebben gezonden. Het is evenwel zeer de vraag of dit iets zal opleveren, aangezien de beraadslagingen evenals ieder jaar geheim zijn en zelfs de Duitsche kardinaals en bisschoppen hun eigen secretarissen niet in de conferentie zaal mogen meenemen. Omtrent hetgeen besproken wordt doen verschillendelezingen deronde. Terwijl van de eene zijde verklaard wordt, dat de schoolkwestie op den voorgrond der discussie zal staan, beweren anderen met stelligheid, dat kardinaal Faulbaber van Mün chen het rassenprobleem als belang rijkste onderwerp ter sprake zal brengen. Ook doen nog steeds ge ruchten de ronde, volgens welke een deel van de debatten aan de ver houding tusschen het Duit-che en het voormalige Oostenrijksche epis copaat gewijd zal zijn. Een groote radio-rede van Huil. De Engelsche staatssecretaris Cor- dell Huil heeft voor de radio een redevoering uitgesproken, waarin hij een waarschuwing uitsprak tegen internationale wetteloosheid en tegen het vertrouwen op wapengeweld. Heden ten dage, aldus Huil, vor. njen invallen iu het gebied van sduvereine staten, vernieling van wettig gevormde regeeringen, ge welddadig in beslag nemen van tot dusverre onafhankelijke politieke eenheden, ingrijpen in de binnen- landsche aangelegenheden van an dere naties, schending op groote schaal van vaststaande verdrags verplichtingen, en pohingen cm internationale geschillen te beslech ten met wapengeweld, evenzoovele bewijzen voor een verval, dat ernstig de grondslagen zelve van onze be schaving aantast. Er bestaat en er kan geen twijfel beslaan ten opzichte van den voorkeur en het verlangen van het volk in dit land, aldus spreker. Wij gelooven in en geven steun aan oeconomischen wederop bouw, als grondslag vai een stabiele, internationale welvaart, eerbied en inachtneming der verdragen zoowel als wijziging van die verdragen, wanneer dat noodig is in een geest van hulpvaardigheid en aanpassing, zellbeheersching bij het nastreven van een politiek van niet inmenging in de binnenlandsche aangelegen heden van andere naties, en regeling van geschillen door vreedzame onderhandelingen, internationale samenwerking en een zoo vrij moge lijk intellectueel verkeer; zoodat door wederzijdsch begrip de pro blemen vananderen en de problemen die zich v< or allen gemeenschap pelijk voordoen, op vreedzame en snellere wijze geregeld kunnen wor den. Wij bevelen deze zaken allen naties aan. Aangezien meer en meer naties den wil toonen te werken aan herstel van gezonde oeconomische betrek kingen, een gezonde internationale moraal en gezonde beginselen voor volkenrecht en rechtvaardigheid, zal het, zelis voor de naties, die thans verklaren uitsluitend te vertrouwen op een politiek van wapengeweld, duidelijker worden, dat deoverwel. digende meerdeiheid der mensch- heid den vasten wil heeft te leven in een wereld, waar de wetteloosheid niet wordt geduld en waarin vreed zame,oeconomische en cultu reele be trekkingen niet worden geschonden. DOOR LIES HELGERS. Er waren eens een koning en een koningin, die een heel lieve dochter hadden. Ze was altijd vriendelijk en alle mensen hielden dan ook heel veel van haar. Toen de prinses 15 jaai werd, nodigde de koningin de drie verstandigste vrouwen van het land uit om in het paleis te komen en haar dochter geluk te wensen. Ze namen de uitnodiging onmiddellijk aan en gaven de prinses iets, dat ze het beste voor haar vonden. „Ik geef je grote kracht" zei de ene. „Van deze dag af zal je sterker zijn dan den sterksten man in het hele koninkrijk. Maar bedenk, prinses, dat je deze kracht alleen voor jezelf mag gebruiken. Zodra je haar gebruikt om een ander te helpen, verlies je haar en ben je weer even zwak als ieder an der mensenkind." De twede zei: „Ik schenk je de gave om de toekomst te weten, zo gauw je dat maar wilt. Alles wat morgen, overmorgen en over jaren zal gebeu ren, zal je van tevoren kunnen zien. Maar één ding moet je bedenken prin ses: Als het misschien mocht gebeu ren, dat je iets verdrietigs in de toe komst ziet, dan moet je dat zonder mopperen aanvaarden, want je kunt het maar eenmaal veranderen en dan verlies je daarmee meteen de gave om de toekomst te kunnen zien." De derde, die de machtigste van de drie was, gaf de macht over leven en dood aan de prinses. Ze zou onsterfe lijk zijn en altijd jong en mooi blijven. „Maar er is één voorwaarde" zei ze, „je mag nooit vragen om een ander in leven te laten. Want zodra deze wens vervuld is, moet je zelf sterven, zoals ieder mens." De prinses dacht aan alles, wat de drie vrouwen haar gezegd hadden en het kwam precies zo uit, als ze haar voorspeld hadden. Ze werd erg sterk, ze kon in de toekomst zien en ze was jong en mooi. Op een dag trok de prinses hele maal alleen door het land, om het rijk, dat later van haar zou zijn, goed te leren kennen. Ze kwam aan een grote brede rivier en ze wist, dat die rivier de grens van het koninkrijk was. Toen ze nu op de hoge oever stond en haar hand boven haar ogen hield, wat er aan de andere kant van de rivier was, zag ze aan de overkant een jonge man, die zijn paard uit de rivier liet drin-- ken. En toen ze zag, dat hij een gou den kroon op het hoofd droeg, begreep ze dat hij een koningszoon moest zijn. Daarom knikte ze vriendelijk, toen hij haar zag en met zijn hand groette. De koningszoon vond haar zo mooi en zo lief, dat hij zijn paard besteeg cn pro beerde om over de rivier te springen. Het lukte hem bijna, maar de oever was zo steil, dat het paard uitgleed en met zijn berijder in de rivier viel. De prinses zag hoe het woeste water hem mee trachtte te sleuren in de diep te. „Ik ben de enige, die hem redden kan", dacht ze. Maar toen dacht ze ineens aan de woorden van de vrouw, dat ze haar grote kracht zou verliezen als ze een ander ermee hielp. „Mis schien komt hij er toch zelf nog wel uit", hoopte ze, maar toen zag ze, dat de prins met zijn gouden harnas in het tuig van het paard vast zal en dat hij onmogelijk los kon komen. Toen sprong de prinses in het water met al haar kleren aan en met haar kroon nog op. Ze zwom met krachtige slagen naar de plaats waar de prins lag en redde hem en zijn paard. Maar toen ze hen beide op de kant getrokken had, voelde ze zich plotseling zo moe en zwak, dat ze haar ogen sloot en op de grond neerzakte. De koningszoon kuste haar en zei„Word wakker lie ve prinses. Aan jou heb ik mijn leven te danken. Hoe zal ik je dat ooit kun nen vergelden. Wil je mijn V1'°11^ worden cn de koningin van m'n rijk?" Bij deze woorden sloeg de prinses haar ogen weer op en keek den prins aan. Toen knikte ze en de prins tilde haar op en voerde ze op zijn paard naar het kasteel, waar de bruiloft met vaar en zelfs de dood zijn heter dan een heel leven lang hulpeloos te zijn. Ik zou er alles voor over hebben als ik dit lot van mijn zoon kon afwen den!".... Toen vervaagden de beel den voor haar ogen en hoe ze ook haar best deed, ze kon nooit meer iu de toekomst zien. Maar ze vond het helemaal niet erg, want ze had het er best voor over. Ze wist, dat ze haar kind voor een vreselijk lot had ge spaard. Zo gingen de jaren voorhij. De ko ningin zag haar echtgenoot ouder wor den en tenslotte stierf hij. Ze zag, hoe haar jonge zoon een machtig heerser grote pracht werd gevierd. De jonge koningin had er helemaal geen spijt van, dat ze haar grote kracht verloren had, want ze ging erg veel van haar man houden, omdat hij zo goed en dapper was cn zo sterk, als een mens op aarde maar zijn kan. Na een jaar werd een klein prinsje geboren. De koningin hield ongelofe lijk veel van haar zoontje en hij was ook zo lief en fijn, dat iedereen met bewondering naar hem keek. Hij groeide tot een flinke jongen op en op een dag zei de koningin: „Ik wil weten wat de toekomst voor mijn zoon zal brengen. Wat er ook gebeurt, hij moet gelukkig zijn." Toen zag ze als in een droom haar jongen groot worden. Hij sprong op zijn paard en trok weg om mee te vechten in een oorlog. Hij was de moe digste van allemaal en de koningin was erg trots op hem. Maar toen zag ze hem plotseling op een ziekbed lig gen. Hij was zwaar gewond cn zou zijn hele verdere leven op bed moeten blijven zonder zijn ledematen te kun nen gebruiken. De. koningin begon erg te huilen, toen ze dat zag en riep: „Nood en ge werd en dat iedereen in het land van hem hield. Alleen zij zeil' veranderde niet en bleef even jong en mooi als ze vroeger was. Toen gebeurde het dat er vijanden in het land kwamen, die alles in brand staken en verwoestten. De koning ging met het leger mee en zijn moeder kon het toen niet langer meer uithou den in het paleis. Ze ging ook naar slagveld, om tenminste dicht bij haar zoon te kunnen zijn. Er werd vreselijk gevochten en aan heide kanten vielen duizenden dappere soldaten. Midden tussen de vijanden vocht de koning met zijn trouwe dienaren. De vijan den weken |d een beetje terug, want ze konden niet tegen den koning en zijn officieren op, maar toen werd de koning plotseling door een pijl ge troffen en viel op de grond. Zodra de vijanden dit zagen, kwamen ze weer naar voren en vochten met nieuwe moed verder. De koningin had vanaf een berg naar het gevecht gekeken. Toen ze haar zoon zag vallen rende ze naar be neden en sprong midden tussen de strijders. £e kon door geen schot of pijl getroffen worden, want ze was immers onsterfelijk. Ze zag hoe alle pijlen, die op haar werden afgescho ten, met een wijde boog om haar heen vielen. Ze liep door naar de plaats waar haar zoon op de grond lag en riep toen luid: „Waarom gaan alle pijlen om mij heen? Durft niemand mij te treffen, maar wel mijn dappe ren zoon?" Ze knielde bij haar zoon neer en streelde hem over zijn haar: „Wees niet bang, mijn jongen", zei zi en tranen stonden in haar ogen, „je hoeft nergens bang voor te zijn. Je zult overwinnen, dat weet ik. Je blijtt gespaard voor ons land en voor de mensen. Regeer over hen, zoals je al tijd hebt gedaan, dan is alles goed." Daarna kuste ze hem en riep over het veld: „Ik wil sterven en mijn zoon zal leven!" De koning opende de ogen en het was alsof er nieuwe kracht in hem gekomen was. Hij stond op en liep naar z'n soldaten. De vijanden schrok ken zo vreselijk, toen ze hem zagen, dat ze op de loop gingen en onder luid gejuich werd de koning tussen z n sol daten opgenomen. Zo behaalden ze een grote overwinning. Maar toen hij hij zijn moeder terugkwam, lag ze op het slagveld en was dood. Nog nooit heeft een volk zoo om zijn koningin getreurd als om haar en zolang er dichters en zangers in het land waren, werd haar lof gezongen. RAADSELS. 1 Van welke vis is de kop het verst van de staart verwijdert? 2 Wie heeft geen lichaam, en is toch zichtbaar? 3 Welk ijzer wordt van goud ge maakt? 4 Welke edelman is zonder kop een vogel? Oplossingen van vorige week. VERBORGEN PLAATSNAMEN. 1 Uden. 2 Heerlen. 3 Delft. 4 Onfmen. 5 Velp. Oplossing spreekwoord. Herberg, Anderen, Kenteeken, Hun keren, Mat, Stuk. Men kent de gekken het beste aan hun kuren. ANECDOTEN. Vader: „Emma je leest te eentonig, je moet met meer nadruk lezen". Emma: „Maar pa, vooraan in het boek staat toch nadruk verboden". cn liefst de duurste die er is en probeer daa-n» Ivorol (volgens Nieuw recept). Dan neemt U waar hoe Ivorol in reinigend-, witmakend- en schuimend vermogen alle andere verre overtreft.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1938 | | pagina 5