Buitenlandsch Nieuws.
rï^n
De drie tovergaven
Koop eerst een andere tandpasta
Zaterdag 20 Augustus 1938 No. 66
De Echo van het Zuiden
Tweede Blad
De Japanners vluchten.
Het Ghineesche offensief.
De Chineezen zetten hun offensief
voor bel oogenblik met veel succes
ononderbroken voort en op tal van
plaatsen drijven ze de Japanners
voor zich uit.
Maan Sjan, een tragisch punt, dat
eenige dagen geleden door de Japan
ners was genomen, is thans door de
Chineezen heroverd.
De Chineesche troepen blijven
vorderfen in de richting van Kioe
liiang. Zij hebben een verrassenden
aanval ondernomen op deJapansche
stellingen ten Noorden van Sjaho.
De vijand vluchtte in alle richtingen
en liet vijfhonderd kisten granaten,
twee machinegeweren en voorraden
cic h ter#
Ten Noorden van Jang 1 se wordt
de Japansche opmarsch door de
overstroomingen onmogelijk ge
maakt.
In het Zuiden van Ahnwei zijn de
Chineezen op 13 Aug. uit vijf rich
tingen tot een aanval op \Voehoe
overgegaan en rukken naar de stad
op. De spoorwegverbindingen tns-
schen Woehoe en Win Tsji zijn
reeds verbroken, terwijl de „Tijgers-
heuvel door de Chineezen Her
overd is.
Doordat de Chineesche troepen
Loe Wang Fen heroverd hebben, is
het spoorwegverkeer op het Noorde
lijke traject van den spoorweg
Peiping—Hankau gestremd. De Ja-
panners hebben hier zware verliezen
geleden.
Men moet zich intusschen van,het
eindresultaat dezer Cüineesche over
winningen niet te veel voorstellen.
De Japanners zijn militair zeer
sterk en straks zullen ze, na aan
komst van nieuwe troepen, de Chi
neesche overwinningen weer teniet
doen. Maar het front wordt grooter
en grooter, op andere punten
zullen de Chineezen hun aanvalspel
herhalen, de Japanners van maand
op maand, z.n. van jaar op jaar,
steeds meer afmattende.
Mgr. Hlinka overleden.
Slowaaksch autonomistenleider.
Het Slowaaksche volk, dat in
samenwerking met de Tejechen
maar onder dezen! de hegemonie
voert in den Tsjechoslowaakschen
staat, heeft een gevoelig verlies
geleden door den dood van een
hunner grootste leiders, Mgr. Hlinka.
die het de regeering te Praag den
laalsten tijd niet gemakkelijk heeft
gemaakt.j Mgr. Hlinka was autono
misthij wilde bestuurlijke zelf
standigheid voor zijn volk binnen
Tsjechoslowaakschen staat, een on-
afhankelijkheid, zooals die was be
loofd in de befaamde overeenkomst
van Pittsburg, waarin Tsjechen en
Slowaken het was in het oorlogs.
jaar 1918 de onderlinge verhou
ding in den toekomstigen staat
vastlegden.
Mgr. Hlinka was een typische
emotioneele figvur, die zijn God aan
het altaar diende, zijn volk op het
spreekgestoelte enin de ge
vangenis. Meermalen werd hij ver
oordeeld, toen Slowakije nog tot
Hongarije behoorde.
Anderj Hlinka werd den 29sten
September 1804 te Cerno in Slowa
kije als zoon van een erfboer ge
boren.
Hlinka heeft het Slowaaksche
nationale bewustzijn herwektjaren
lang heeft hij tegen de Hongaarsche
overheerscbing geageerd vele malen
heeft hij voor die agitatie in den
kerker geboet.
Ook in de gevangenis echter bleef
Hlinka werken voor zijn Slowaak
sche en geestelijke idealen. In den
kerker van Szegedin vertaalde hij het
Oude Testament in het Slowaaksch
en in Mürau voltooide hij »De apo
logie van het Christendom.»
De autonomie van Slowakije heeft
hij ook tegen de regeering van Praag
verdedigd.
Op een bijeenkomst van de Slo
waaksche volkspai tij begin Februari
1938 opende Hlinka opnieuw een
buitengewoon felle campagne tegen
de Praagsche regeering. Hij kwam
daarbij te spieken over het partij-
congres, dat in Juni van hetzelfde
jaar zou plaats hebben, en zeide toen
het volgende: «Begin Juli komen
delegaties uit Amerika over en
brengen den origineelen tekst van
het verdrag van Pittsburg mede. Ik
zal met dit verdrag naar Praag gaan
en den president en de regeering
vragen, of de handteekening op het
verdrag die van Masaiyk is ot niet.
De overeenkomst van Pittsburg is
een program, waarmede wij dit jaar
tot een aanval zullen overgaan,
zooals Slowakije nog nooit gezien
heeft."
Deze verklaringen herhaaldeHlinka
ook op 'n vergadering, welke den
27sten Februari '38 te Roezomberok
werd gehouden.
Einde Maart 1938 kwam het be
licht, dat Hlinka ernstig ziek was.
Desniettemin verscheen hij kort
daarna weer op een bijeenkomst
van zijn partij, waarin hij opnieuw
wees op de beteekenis van het jaar
1938, dat voor de Slowaken even
belangrijk zou zijn als 1918.
Tegenover een vertegenwoordiger
van de Slovensky lilas herhaalde hij
begin April 1938, dat zijn partij
alleen dan nog aan de regeering zou
deelnemen, indien de reeds zoo lang
gevraagde autonomie verleend werd.
Nog op zijn sterfbed zou hij daar
voor werken en strijden. Mgr. Hlinka
heeft zijn woord gehouden en hoe
wel zijn krachten zienderoogen af
namen, heeft hij toch juist in deze
voor het Slowaaksche volk zoo
beteekenisvolle stonde tot het einde
toe voor zijn idealen gestreden Hij
heeft intusschen en dit is de
tragiek van dit leven zelf de
verwezenlijking ervan niet mogen
aanschouwen.
De Spaansche Burgeroorlog.
Aan het front in Estramadura
oefenen de rechtschen een krach-
tigen druk uit in den sector van
Gabeza de Buey, waarbij zij den
spoorweg naar Cludad Real volgen
Zij trachten de regeeringsstellingen
te bezetten aan den linkeroever van
de Rio Zujar. De aanvallen zijn
echter afgeslagen.
Aan het front van Albarracin
wordt de actie voortgezet in de
bergen, waarbij de strijd echter geen
grooten omvang aanneemt. De recht
schen zijn er in geslaagd, den Allo
de la Muela en den Mojon Blanco
te bezetten, kleine hoogten, die de
omringende dorpen beheerschen.
Betreffende het bombardement,
waaraan Madiid gisteravond is on
dei worpen, woidt gemeld,daldaarbij
lien personen zijn gedood en drie-
en-twintig zijn gewond.
Uit Saragossa wordt aan Havas
gemeld, dat de rechtschen aan het
Estramadui a-front 6.0U0 vierkante
kilon.eter terrein veroverd hebben,
sedert de generaals Quelpo de Llano
en Saliguer de operaties op dit front
hebben ingezet. Wat in de provincie
Badajoz nog te doen blijft, om de
operaties te voltooien, is slechts
weinig. De rechtschen hebben dan
ook besloten, hun opmarsch te ver
tragen, teneinde zorgvuldig hat in
de laatste dagen veroverde terrein
te zuiveren.
Bisschoppen te Fulda bijeen.
Te Fulda is in de groote zaal van
het priesterseminarie de Duitsche
bisschoppenconferentie begonnen.
Dat ook in het buitenland aan deze
conferentie beteekenis gehecht wordt
blijkt uit het feit. dat tal van bui-
tenlandsche bladen speciale verslag
gevers naar Fulda hebben gezonden.
Het is evenwel zeer de vraag of dit
iets zal opleveren, aangezien de
beraadslagingen evenals ieder jaar
geheim zijn en zelfs de Duitsche
kardinaals en bisschoppen hun eigen
secretarissen niet in de conferentie
zaal mogen meenemen.
Omtrent hetgeen besproken wordt
doen verschillendelezingen deronde.
Terwijl van de eene zijde verklaard
wordt, dat de schoolkwestie op den
voorgrond der discussie zal staan,
beweren anderen met stelligheid,
dat kardinaal Faulbaber van Mün
chen het rassenprobleem als belang
rijkste onderwerp ter sprake zal
brengen. Ook doen nog steeds ge
ruchten de ronde, volgens welke een
deel van de debatten aan de ver
houding tusschen het Duit-che en
het voormalige Oostenrijksche epis
copaat gewijd zal zijn.
Een groote radio-rede van Huil.
De Engelsche staatssecretaris Cor-
dell Huil heeft voor de radio een
redevoering uitgesproken, waarin hij
een waarschuwing uitsprak tegen
internationale wetteloosheid en tegen
het vertrouwen op wapengeweld.
Heden ten dage, aldus Huil, vor.
njen invallen iu het gebied van
sduvereine staten, vernieling van
wettig gevormde regeeringen, ge
welddadig in beslag nemen van tot
dusverre onafhankelijke politieke
eenheden, ingrijpen in de binnen-
landsche aangelegenheden van an
dere naties, schending op groote
schaal van vaststaande verdrags
verplichtingen, en pohingen cm
internationale geschillen te beslech
ten met wapengeweld, evenzoovele
bewijzen voor een verval, dat ernstig
de grondslagen zelve van onze be
schaving aantast. Er bestaat en er
kan geen twijfel beslaan ten opzichte
van den voorkeur en het verlangen
van het volk in dit land, aldus
spreker. Wij gelooven in en geven
steun aan oeconomischen wederop
bouw, als grondslag vai een stabiele,
internationale welvaart, eerbied en
inachtneming der verdragen zoowel
als wijziging van die verdragen,
wanneer dat noodig is in een geest
van hulpvaardigheid en aanpassing,
zellbeheersching bij het nastreven
van een politiek van niet inmenging
in de binnenlandsche aangelegen
heden van andere naties, en regeling
van geschillen door vreedzame
onderhandelingen, internationale
samenwerking en een zoo vrij moge
lijk intellectueel verkeer; zoodat
door wederzijdsch begrip de pro
blemen vananderen en de problemen
die zich v< or allen gemeenschap
pelijk voordoen, op vreedzame en
snellere wijze geregeld kunnen wor
den. Wij bevelen deze zaken allen
naties aan.
Aangezien meer en meer naties
den wil toonen te werken aan herstel
van gezonde oeconomische betrek
kingen, een gezonde internationale
moraal en gezonde beginselen voor
volkenrecht en rechtvaardigheid, zal
het, zelis voor de naties, die thans
verklaren uitsluitend te vertrouwen
op een politiek van wapengeweld,
duidelijker worden, dat deoverwel.
digende meerdeiheid der mensch-
heid den vasten wil heeft te leven
in een wereld, waar de wetteloosheid
niet wordt geduld en waarin vreed
zame,oeconomische en cultu reele be
trekkingen niet worden geschonden.
DOOR LIES HELGERS.
Er waren eens een koning en een
koningin, die een heel lieve dochter
hadden. Ze was altijd vriendelijk en
alle mensen hielden dan ook heel veel
van haar. Toen de prinses 15 jaai
werd, nodigde de koningin de drie
verstandigste vrouwen van het land
uit om in het paleis te komen en haar
dochter geluk te wensen. Ze namen de
uitnodiging onmiddellijk aan en gaven
de prinses iets, dat ze het beste voor
haar vonden.
„Ik geef je grote kracht" zei de ene.
„Van deze dag af zal je sterker zijn
dan den sterksten man in het hele
koninkrijk. Maar bedenk, prinses, dat
je deze kracht alleen voor jezelf mag
gebruiken. Zodra je haar gebruikt om
een ander te helpen, verlies je haar en
ben je weer even zwak als ieder an
der mensenkind."
De twede zei: „Ik schenk je de gave
om de toekomst te weten, zo gauw
je dat maar wilt. Alles wat morgen,
overmorgen en over jaren zal gebeu
ren, zal je van tevoren kunnen zien.
Maar één ding moet je bedenken prin
ses: Als het misschien mocht gebeu
ren, dat je iets verdrietigs in de toe
komst ziet, dan moet je dat zonder
mopperen aanvaarden, want je kunt
het maar eenmaal veranderen en dan
verlies je daarmee meteen de gave om
de toekomst te kunnen zien."
De derde, die de machtigste van de
drie was, gaf de macht over leven en
dood aan de prinses. Ze zou onsterfe
lijk zijn en altijd jong en mooi blijven.
„Maar er is één voorwaarde" zei ze,
„je mag nooit vragen om een ander
in leven te laten. Want zodra deze
wens vervuld is, moet je zelf sterven,
zoals ieder mens."
De prinses dacht aan alles, wat de
drie vrouwen haar gezegd hadden en
het kwam precies zo uit, als ze haar
voorspeld hadden. Ze werd erg sterk,
ze kon in de toekomst zien en ze was
jong en mooi.
Op een dag trok de prinses hele
maal alleen door het land, om het rijk,
dat later van haar zou zijn, goed te
leren kennen. Ze kwam aan een grote
brede rivier en ze wist, dat die rivier
de grens van het koninkrijk was. Toen
ze nu op de hoge oever stond en haar
hand boven haar ogen hield, wat er
aan de andere kant van de rivier was,
zag ze aan de overkant een jonge man,
die zijn paard uit de rivier liet drin--
ken. En toen ze zag, dat hij een gou
den kroon op het hoofd droeg, begreep
ze dat hij een koningszoon moest zijn.
Daarom knikte ze vriendelijk, toen hij
haar zag en met zijn hand groette. De
koningszoon vond haar zo mooi en zo
lief, dat hij zijn paard besteeg cn pro
beerde om over de rivier te springen.
Het lukte hem bijna, maar de oever
was zo steil, dat het paard uitgleed en
met zijn berijder in de rivier viel.
De prinses zag hoe het woeste water
hem mee trachtte te sleuren in de diep
te. „Ik ben de enige, die hem redden
kan", dacht ze. Maar toen dacht ze
ineens aan de woorden van de vrouw,
dat ze haar grote kracht zou verliezen
als ze een ander ermee hielp. „Mis
schien komt hij er toch zelf nog wel
uit", hoopte ze, maar toen zag ze, dat
de prins met zijn gouden harnas in
het tuig van het paard vast zal en dat
hij onmogelijk los kon komen. Toen
sprong de prinses in het water met
al haar kleren aan en met haar kroon
nog op. Ze zwom met krachtige slagen
naar de plaats waar de prins lag en
redde hem en zijn paard. Maar toen
ze hen beide op de kant getrokken
had, voelde ze zich plotseling zo moe
en zwak, dat ze haar ogen sloot en op
de grond neerzakte. De koningszoon
kuste haar en zei„Word wakker lie
ve prinses. Aan jou heb ik mijn leven
te danken. Hoe zal ik je dat ooit kun
nen vergelden. Wil je mijn V1'°11^
worden cn de koningin van m'n rijk?"
Bij deze woorden sloeg de prinses
haar ogen weer op en keek den prins
aan. Toen knikte ze en de prins tilde
haar op en voerde ze op zijn paard
naar het kasteel, waar de bruiloft met
vaar en zelfs de dood zijn heter dan
een heel leven lang hulpeloos te zijn.
Ik zou er alles voor over hebben als
ik dit lot van mijn zoon kon afwen
den!".... Toen vervaagden de beel
den voor haar ogen en hoe ze ook
haar best deed, ze kon nooit meer iu
de toekomst zien. Maar ze vond het
helemaal niet erg, want ze had het er
best voor over. Ze wist, dat ze haar
kind voor een vreselijk lot had ge
spaard.
Zo gingen de jaren voorhij. De ko
ningin zag haar echtgenoot ouder wor
den en tenslotte stierf hij. Ze zag, hoe
haar jonge zoon een machtig heerser
grote pracht werd gevierd.
De jonge koningin had er helemaal
geen spijt van, dat ze haar grote
kracht verloren had, want ze ging erg
veel van haar man houden, omdat hij
zo goed en dapper was cn zo sterk,
als een mens op aarde maar zijn kan.
Na een jaar werd een klein prinsje
geboren. De koningin hield ongelofe
lijk veel van haar zoontje en hij was
ook zo lief en fijn, dat iedereen met
bewondering naar hem keek. Hij
groeide tot een flinke jongen op en op
een dag zei de koningin: „Ik wil weten
wat de toekomst voor mijn zoon zal
brengen. Wat er ook gebeurt, hij moet
gelukkig zijn."
Toen zag ze als in een droom haar
jongen groot worden. Hij sprong op
zijn paard en trok weg om mee te
vechten in een oorlog. Hij was de moe
digste van allemaal en de koningin
was erg trots op hem. Maar toen zag
ze hem plotseling op een ziekbed lig
gen. Hij was zwaar gewond cn zou
zijn hele verdere leven op bed moeten
blijven zonder zijn ledematen te kun
nen gebruiken.
De. koningin begon erg te huilen,
toen ze dat zag en riep: „Nood en ge
werd en dat iedereen in het land van
hem hield. Alleen zij zeil' veranderde
niet en bleef even jong en mooi als ze
vroeger was.
Toen gebeurde het dat er vijanden
in het land kwamen, die alles in brand
staken en verwoestten. De koning
ging met het leger mee en zijn moeder
kon het toen niet langer meer uithou
den in het paleis. Ze ging ook naar
slagveld, om tenminste dicht bij haar
zoon te kunnen zijn. Er werd vreselijk
gevochten en aan heide kanten vielen
duizenden dappere soldaten. Midden
tussen de vijanden vocht de koning
met zijn trouwe dienaren. De vijan
den weken |d een beetje terug, want
ze konden niet tegen den koning en
zijn officieren op, maar toen werd de
koning plotseling door een pijl ge
troffen en viel op de grond. Zodra de
vijanden dit zagen, kwamen ze weer
naar voren en vochten met nieuwe
moed verder.
De koningin had vanaf een berg
naar het gevecht gekeken. Toen ze
haar zoon zag vallen rende ze naar be
neden en sprong midden tussen de
strijders. £e kon door geen schot of
pijl getroffen worden, want ze was
immers onsterfelijk. Ze zag hoe alle
pijlen, die op haar werden afgescho
ten, met een wijde boog om haar heen
vielen. Ze liep door naar de plaats
waar haar zoon op de grond lag en
riep toen luid: „Waarom gaan alle
pijlen om mij heen? Durft niemand
mij te treffen, maar wel mijn dappe
ren zoon?" Ze knielde bij haar zoon
neer en streelde hem over zijn haar:
„Wees niet bang, mijn jongen", zei zi
en tranen stonden in haar ogen, „je
hoeft nergens bang voor te zijn. Je
zult overwinnen, dat weet ik. Je blijtt
gespaard voor ons land en voor de
mensen. Regeer over hen, zoals je al
tijd hebt gedaan, dan is alles goed."
Daarna kuste ze hem en riep over het
veld: „Ik wil sterven en mijn zoon zal
leven!"
De koning opende de ogen en het
was alsof er nieuwe kracht in hem
gekomen was. Hij stond op en liep
naar z'n soldaten. De vijanden schrok
ken zo vreselijk, toen ze hem zagen,
dat ze op de loop gingen en onder luid
gejuich werd de koning tussen z n sol
daten opgenomen. Zo behaalden ze
een grote overwinning. Maar toen hij
hij zijn moeder terugkwam, lag ze op
het slagveld en was dood.
Nog nooit heeft een volk zoo om
zijn koningin getreurd als om haar en
zolang er dichters en zangers in het
land waren, werd haar lof gezongen.
RAADSELS.
1 Van welke vis is de kop het verst
van de staart verwijdert?
2 Wie heeft geen lichaam, en is
toch zichtbaar?
3 Welk ijzer wordt van goud ge
maakt?
4 Welke edelman is zonder kop een
vogel?
Oplossingen van vorige week.
VERBORGEN PLAATSNAMEN.
1 Uden.
2 Heerlen.
3 Delft.
4 Onfmen.
5 Velp.
Oplossing spreekwoord.
Herberg, Anderen, Kenteeken, Hun
keren, Mat, Stuk.
Men kent de gekken het beste aan
hun kuren.
ANECDOTEN.
Vader: „Emma je leest te eentonig,
je moet met meer nadruk lezen".
Emma: „Maar pa, vooraan in het
boek staat toch nadruk verboden".
cn liefst de duurste die er is en probeer daa-n» Ivorol (volgens Nieuw recept). Dan neemt U
waar hoe Ivorol in reinigend-, witmakend- en schuimend vermogen alle andere verre overtreft.