Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen.
95
„NOORD BRABAND"
AKKERTJE
FEUILLETON
Dit nummer bestaat uit Drie Bladen
EERSTE BLAD
JAAR
HET DIAMANTEN MEDAILLON,
NUMMER 68.
ZATERDAG 27 AUGUSTUS 1938.
61c JAARGANG.
n aai
de vaj
e dief
lekt, ij
politi
I gee
LFT
ïufe t| 4
igevee
-jarigj
irdronj
rbijva-
drogJ
politie
as me
de le
geluk
poêdig
dooc
Dit blad verschijnt
WOENSDAG en ZATERDAG.
Brieven, Ingezonden stukken, gelden,
enz. franco te zenden aan den Uitgever.
Abonnementsprijs per 3 maanden
1.25. Franco per post door 't geheele
rijk 1.40.
UITGAVE
WAALWIJKSCHE STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN.
Telefoon No. 38.
Telegr.-adres: ECHO.
Advertentiën moeten Woensdag en
Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur
in ons bezit zijn.
Prijs der Advertentiën:
20 cent per regel; minimum 1.50.
Reclames 40 cent per regel.
Bij contract flink rabat.
AUTARCHIE OP
MONETAIR TERREIN.
Het Derde Rijk heeft gepretendeerd
dat het zich onafhankelijk kon maken
en -houden van het buitenland door
zijn eigen en nieuwe financieel-econo-
mische methoden.
In het buitenland heeft men de wer
king van dit systeem met ongeloof en
wantrouwen gevolgd. Men kreeg er
daar geen begrip van. Men zag alleen
dat het practisch eigenlijk roofbouw
beteekende, gepleegd op het buiten-
landsch crediet van het land. Men
hield vast aan de gedachte: dat moet
op den duur, misgaan.
Echter: dat oogenblik van „mis
gaan" liet zich zóó lang wachten, dat
degenen, die van geldzaken en wissel-
verkeer geen verstand hebben, begon
nen te redeneeren: ze doen het toch
maar! En al die tien soorten marken
mogen dan, in onze leeken-oogen, een
vreemdachtig aanzien hebben, als
zaak leek die nieuwe financieele poli
tiek lang niet onvoordeelig!
De böel is vastgeloopen. Dat kan
zelfs een leek zien, als hij uit de wis
selkoersen in zijn avondblad vast
stek!, dat b.v. het Duitsche bankpa
pier meer dan een punt, op sommige
dagen althans, in waarde zakt. In
Engeland verzeker! men zelfs, dat het
marken-geval hopeloos is.
Wat thans geschiedt de groote
koersdaling van aandeelen te Berlijn
en de waardevermindering van mar
ken in het buitenland wordt alge
meen aangemerkt als natuurlijk
gevolg van 't bovengeschetste.
Een dringend gemis aan liquide
middelen zou de ondernemingen tot
realisatie van fondsen noodzaken. Ge
mis aan vertrouwen, dan wel een te
kort aan voor belegging beschikbare
middelen beide factoren zullen
waarschijnlijk wel hand in hand gaan
zouden het absorbtievermogen van
de Berlijnsche beurs beperken.
Met een economische debacle in het
Derde Rijk zou Duitschland geteis
terd en de overige wereld niet ge
holpen worden, 't Is daarom te hopen,
dat alles zich nog te rechten tijd ten
goede zal keeren, hetgeen zou moeten
geschieden met de hulp van andere
staten en door terugkeer, in Duitsch
land, tot een reëeler en eerlijker econo
mie. Het is een verheugend teeken,
dat ten behoeve van zulken terugkeer
in het Derde Rijk met zeer bevoegde
stemmen opgaan.
Wanneer de Duitsche regeering,
thans staande misschien voor den
financieel-economischen afgrond, in
derdaad tot het inzicht komt, dat de
weg van autarchie, welke ze in
„eigen" wijsheid meende te moeten
gaan, de verkeerde was en dat het
Derde Rijk zich weer behoort in te
schakelen in het vrije internationale
handelsverkeer, dat de beste denkbare
verdecling der grondstoffen van de
wereld en de uitwisseling van elkan
ders overproductie verzekert, dan is er
voor het Derde Rijk weer welvaart en
sympathie in het verschiet.
En zouden ook voor ons land
en heel de wereld de handelsecono-
mische perspectieven opeens veel
helderder worden.
Om voorloopig te zwijgen van de
dan eveneens veel verbeterde vooruit
zichten van den vrede.
DE NEDERLANDSCHE
TAAL.
De taal is in Nederland vanouds
een verwaarloosd vak geweest, vooral
op de kweekscholen. Onderwijzers,
voor zoover ze geen hijzonder ontwik
kelden taalknohhel hebben, zondigen
dikwijls méér tegen vorm en schrijf
wijze van het Nederlandsch dan de
genen, die met goed gevolg H.B.S. of
gymnasium hebben doorloopen. In het
algemeen gesproken natuurlijk!
Dat is jammer. De Nederlandsche
taal is het lijdend voorwerp in de
jacht naar acten Duitsch, -Fransch,
-Engelsch, -wiskunde, -hoofdacte enz.,
welke uitzicht of recht op salarisver-
hooging geven.
Het ligt in het voornemen der re
geering om den duur der opleiding
van onderwijzers(essen) van drie op
vier jaar te brengen.
Moge het jaar méér in hoofdzaak
Levensverzekering
1843
1938
GEEFT ZEKERHEID.
DOOR ERVARING STERK.
aan de Nederlandsche taal worden
gewijd, nadatde regeering hel
gevoel voor taalzuiverheid zal hebben
herontwikkeld door herstel van regel,
orde en tucht in de schrijfwijze.
RASSENWAANZIN.
De „Nederlander" acht terecht een
van de weerzinwekkendste bestand-
deelen der huidige dictaturen: de
wetenschappelijke onzinnige, maar
propagandistisch blijkbaar voordeeligc
rassenleer.
Het Duitsche volk, dat uit tal van
rassen is samengesteld, is desondanks
tot „het" Nordische ras geprocla
meerd.
En Mussolini, is een dergelijken on
zin op zijn manier gaan navolgen.
Waarmede alweer een denkbeeldig
ras, dat natuurlijk ook weer „het" ras
ter wereld is, is ontstaan.
Tot welk een verdierlijking een
consequentie doorvoering van derge
lijke theorieën voert, blijkt uit een
vertaling, die de Nieuwe Koerier geeft
van een artikel in het „Archiv für
Biologie und Rassenlehre der National
Socialistischen Deutschen Arbeiter
partei".
Het artikel is van de hand van een
officier en draagt tot titel: Het nut
van luchtbombardementen gezien van
het standpunt der rassenkeur en dei-
sociale hygiëne".
In vertaling cileeren wij:
„De sterkst bevolkte stadswijken
zullen van de luchtbombardementen
het meeste te lijden hebben. Deze
wijken worden door arme lui be
woond, die een leven zonder succes
hebben geleid. Onterfden der gemeen
schap, die men op deze wijze kwijt
zal raken. I)e explosie van hommen
van een of meer ton zal buiten ma-
terieele schade absoluut zeker talrijke
gevallen van waanzin veroorzaken.
Lieden met een slecht zenuwgestel
zullen een bombardement niet uithou-
Neem dadelijk 'n
en wèg is Uw kiespijn,
dank zij de bijzondere samenstelling
die dadelijk élke piin verdrijft! Wei
ger namaak. Let op hel AKKER-merk.
uüai .ü.l;i
den. Zoo zullen de bombardementen
ons helpen zenuwlijders te ontdekken
en hen uit het sociale leven uit te del
gen. Zoodra de.ze zieken ontdekt zijn,
behoeft men ze slechts nog te sterili-
seeren, en de rassenkeur wordt er
door bevorderd."
Veel behoeven wij hieraan niet toe
te voegen.
Het woord verdierlijking, dat wij
hierboven gebruikten, is niets te
sterk, doch veeleer te zwak om de
mentaliteit die uit het gegeven citaat
spreekt, te kenschetsen.
Iets inenschelijks is immers in dit
geschrijf niet meer te vinden.
van „De Echo van het Zuiden".
Naar het Engelsch
van
CHARLOTTE M. BRAME.
Nadruk verboden.
14)
En ze had gelijk: Marguerite had
al haar hoop en moed verloren. Met
een vertwijfelden blik keek ze lady
Perth aan en riep: Bedoel je dat ik
niet meer waard ben om mijn eigen
kind te zien?
Dat is precies wat ik bedoel. Ik
heb het alleen niet zoo onbewimpeld
willen zeggen. Na alles wat ik van
middag gezien heb, durf ik je je ei
gen kind niet meer toevertrouwen.
Het beste wat je doen kunt is je min
naar te volgen. Je schuld spreekt maar
al te duidelijk uit je bleek gezicht en
uit je verschrikte oogen. Je heele we
zen getuigt er van.
Je weet toch dat we elkaar nooit
meer zullen terugzien, als je alles ge
hoord hebt, moet je ook dat gehoord
hebben, sprak Marguerite tot lady
Perth.
Ik zie niet in dat dit er iets mee
te maken heeft, was het antwoord.
Voor het kwaad dat geschied is, niet
voor dat wat nog zou kunnen gebeu
ren, zal ik je aanklagen.
Heb je dan geen medelijden, geen
gevoel? Ik ben misschien onvoorzich
tig geweest en dwaas, misschien had
ik niet naar de Reigers Plas moeten
gaan, maar je weet toch dat ik geen
kwaad van plan ben geweest.
Ik oordeel naar wat ik gezien
heb, was het antwoord. En daarnaar
zal ook lord Stair oordeelen. Maar ik
ben overtuigd dat geen man ooit van
zijn vrouw door de vingers ziet wat
vanmiddag is gebeurd. Dat is de waar
heid die je onder oogen zult hebben
te zien.
Denk aan Ethel. Zwijg terwille
van haar, klonk het wanhopig.
Je had liever vanmiddag aan
haar moeten denken, was 't antwoord.
Het is juist terwille van dat kind dat
ik mijn plicht zal doen. Tenslotte ge
loof ik dat je niet het minste verant
woordelijkheidsgevoel hebt. Zie je hec-
lemaal niet wat je boven het hoofd
kan hangen?
Neen stamelde Marguerite.
Dan zal ik trachten het je duide
lijk te maken. Je hebt een anderen
man gekust, ik heb je gezien met je
armen om zijn hals en je was over
weldigd door je verdriet. Dit verschaft
lord Stair voldoende reden voor een
echtscheiding.
Marguerite wist nauwelijks wat een
echtscheiding was, iets wreeds en vree-
selijks, iets zoo schandelijks dat ze
liever duizend dooden zou sterven dan
dat door te maken In haar gedachten
was de gedachte aan echtscheiding
verbonden met al wat laag was en
schandelijk.
HOOFDSTUK XVIII.
Lady Stair was in gedachten ver
dient, haar hoofd leunde tegen de
kussens, haar gezicht stond bleek en
spookachtig in het zwakke licht van
de gasvlam aan het plafond.
Nu ze weg was van Oakcliff, was ze
nog angstiger geworden. Welke macht
had lord Stair over haar? Misschien
zou hij haar terug laten halen uit Inis-
fail! Was het misschien niet beter om
om te komen van honger op straat,
beter om te sterven in een ziekenhuis,
dan naar de „Woodlands" te gaan en
vandaar naar Oakcliff te worden te
ruggehaald met al de schande en ver
nedering van het proces dat zou vol
gen?
Ze had baars vaders huis gevoeld
als een veilige wijkplaats, zijn liefde
beschouwd als een nooit falende be
scherming en n,u plotseling overwel
digde de gedachte haar, dat niemand
haar tegen lord Stair kon beveiligen.
Neen, ze zou niet naar huis gaan,
tenminste nog niet niet voordat
maanden, jaren misschien voorbij wa
ren, totdat lord Stair haar vergeten en
alle vrees voor hei proces geweken zou
zijn. Ze zou naar Londen gaan. Ze
had nog geld en kon werken alles
liever dan terug te moeten naar Oak
cliff.
Ze keek naar buiten in den zwarten
nacht. Alles duister, behalve nu en
dan het schijnsel van een rood lichtje.
Hoe laat is het, Phoebe? vroeg
ze, en het meisje haalde het met ju-
weelen versierde horloge te voorschijn.
Precies zes uur, mevrouw, ant
woordde ze, zal ik nu uw horloge te
ruggeven?
Nee, houd het voorloopig maar,
ik heb het niet noodig. Zes uur! Dan
zijn we halfweg Londen.
Over een uur zou lord Stair thuis
komen en het vreeselijke verhaal hoo-
ren waarin zoo weinig waarheid was,
maar dat zij toch niet zou kunnen
weerleggen.
De trein daverde voort door den
nacht. Nu en dan huilde de wind langs
de rijtuigen met een lang, klagend ge
huil of klonk de fluit van de locomo
tief schril en hoog.
We zijn bij de tunnel, zei Phoebe
en op hetzelfde oogenblik raasde de
trein de donkere diepte in.
Vijf jaar geleden werd mijn neef
gedood door een spoorwegongeluk in
deze tunnel, begon Phoebe. De woor
den waren nauwelijks over haar lip
pen of er klonk een oorverdoovend la
waai, een gillend geknars, donderend
schokken, huiveringwekkend ge
kraak
Vlammen laaiden op, hartverscheu
rende kreten klonken. Phoebe Askern
had nog getracht lady Stair te grijpen,
doch op dit zelfde oogenblik werd het
rijtuig waarin ze zaten versplinterd en
stonden de overblijfselen in lichte
laaie.
Phoebe lag bedolven onder bran
dend hout en verbogen ijzerwerk, ter
wijl lady Stair met een geweldigen
schok tegen den tunnelwand werd ge
slingerd en bewusteloos bleef liggen.
Toen er hulp kwam opdagen, werd
onder de overblijfselen van een eerste
klas rijtuig het lijk gevonden van een
vrouw, zoo vreeselijk verminkt, dat de
mannen zich huiverend en vol af
schuw hadden afgewend. Het bran
dend hout was gevallen op het hoofd
en de borst en er was niets overge
bleven dan een onherkenbare verkool
de massa. Ze vonden een gouden hor
loge met initialen, een beurs met een
monogram. In den zak van den ge
deeltelijk verbranden mantel zat een
zilveren étui, en daarin een half ver
schroeid visitekaartje waarop: Lady
Stair.
De mannen keken elkaar aan. De
vrouw van lord Stair van Oakcliff, we
moeten dadelijk seinen.
Geen meter verder lag lady Stair,
half ontwakend uit haar diepe bezwij
ming. Waar was ze? Zij onderscheid
de flauw den gloed van vlammen en
het rossige licht van fakkels. Het hart
verscheurende gekreun van gewonden
klonk haar in de ooren. Wat was er
gebeurd?
Dicht bij zich zag ze een groep man
nen, maar ze was niet bij machte om
zich te bewegen of om hulp te roepen,
maar ze zag en hoorde!
Een paar mannen kwamen naderbij.
Hoe staan de zaken hier? vroeg
een autoritaire stem.
Een dame dood, mijnheer, onder
een eerste klas-rijtuig.
De aangesprokene boog zich voor
over, een huivering van afgrijzen ging
door hem heen. Niemand zal haar
kunnen herkennen, zei hij.
Maar er is een horloge, een étui
en enkele andere dingen.
Het moet lady Stair zijn, zei de
man met de bevelende stem, toen hij
de voorwerpen had bekeken. Draag
haar naar de loods en leg deze dingen
bij haar.
Twee mannen legden het stoffelijk
overschot op een geïmproviseerde
baar en droegen het zwijgend weg.
„Lady Stair van Oakcliff, nog heel
jong, onherkenbaar verbrand", ging 't
gerucht van mond tot mond onder de
redders.
Marguerite zag de fakkels verdwij
nen. Ze realiseerde zich dat men ge
loofde dat ze dood was.
Dit was een kans! Met de uiterste
krachtsinspanning richtte ze zich op
en kroop tot het eind van de tunnel.
Eindelijk voelde ze een kouden lucht
stroom, ze wist dat ze hel einde van
de tunnel bereikt had en viel uitgeput
neer.
HOOFDSTUK XIX.
Zes uur! Lady Perth liep ongedurig
in de witte salon op en neer. Was ze
niet te ver gegaan? vroeg ze zich af.
Ze wist dat ze het ongelukkige kind
half waanzinnig van angst had ge
maakt, maar ze praatte zich voor dat
dit haar plicht was geweest.
Haar broeder's huwelijk was een
vergissing geweest, van het begin af.
Het meisje was zijn liefde en de positie
die hij haar gegeven had onwaardig.
(Wordt vervolgd).
r
De Echo van het Zuiden,
Waalwybsche en Langstraatscbe ('onraiit,
NCÜOOBDAJWll)
e^jWAALWlJrt
