Toegewijd aan Handei, Industrie en Gemeentebelangen. 95 „NOORD HtABAND" Buitenlandsch Nieuws. FEUILLETON Automatiek PULLES-HEESBEEN. Dit nummer bestaat uit Twee Bladen EERSTE BLAD JAAR Croquetten en Bitterbollen, DE BEDRIEGLIJKE GELIJKENIS. MUMMER 1. WOEïOAG 4 JANUARI 1939. Dit blad verschijnt WOENSDAG en ZATERDAG. Brieven, Ingezonden stukken, gelden, enz. franco te zenden aan den Uitgever. Abonnementsprijsper 3 maanden 1.25. Franco per post door 't geheele rijk 1.40. UITGAVE WAALWIKSCHI STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. Telefoon No. 3. Telegr.-adres: ECHO. Advertentiën moeten Woensdag en Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur in ons bezit zijn. Prijs der Advertentiën: 20 cent per regel; minimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. Bij contract flink rabat. „DE OORLOG NADERT ZIJN EINDE", VOORSPELT FRANCO. „Het jaar 1939 zal voor Spanje het jaar van de zegevierende beslissing zijn. De oorlog nadert met rasse schreden 't einde. En dit einde zal de wapenover winning van de nationale Spanjaarden zijn", aldus voorspelde generaal Fran co in een interview met den hoofdre dacteur van de „Diario Vasco". „De slag in. Catalonië die zich vol gens de vastgestelde plannen ontwik kelt, zal beslissend zijn voor het einde van den oorlog'., zoo vervolgde Fran co. „En deze slag is mogelijk geworden door de nationaal-Spaansche overwin ning aan de Ebro". Franco wees voorts op de beteekenis van Spanje als Middellandsche-Zee- staat. In dit verband merkte hij op, dat er drie motieven zijn, die tot een mo bilisatie en een ingrijpen van Spanje zouden kunnen dwingen, n.l. „de ver dediging van de leer van Christus, als de christelijke kerk bedreigd wordt, voorts bij een invasie door een vreem de mogendheid en ten derde, wanneer men poogt, Spanje in de Middelland- sche Zee de rol van slaaf te geven." Ten slotte betoogde Franco, dat Middellandsche—Zeeaccoorden, - die zonder Spanje werden opgesteld, voor Spanje geen verplichtingen scheppen. Hij eindigde zijn rede met te wijzen op de bijzondere gemeenschap met Por tugal en met de verklaring, dat Spaansch-Marokko een nieuwen bloei te geinoet zal gaan. Het ligt in het voornemen, te Cordova een universiteit voor Oostersche studiën te stichten. DE STRIJD IN CATALONIË. De rechtsche troepen in Catalonië hebben gisteren volgens berichten uit Saragossa Juncosa aan het Zuidelijk deel van het Catalaansche front inge nomen. De opmarsch van de toepen van Franco is thans gekomen op onge veer 40 km. van het punt van i'itgang en halverwege Tarragona. REPRESAILLEMAATREGELEN VAN WASHINGTON? De Amerikaansche regeeriry is voor nemens het Congres gegevers voor te leggen, waaruit blijkt weikei omvang de discriminatie heeft aangtnomen je gens den Amerikaanschen handel in het deel van China, dat docr de Japan ners is bezet en in Duitschland. Hei za afhangen van de kracht der aan der dag tredende gevoelens in het Congrei en in het land, wat voor actie hieroj zal volgen. De president zal geen ge bruik maken van de hem ten dienst, staande bevoegdheden, volgens aldee ling 338 van de wet op de tarieven va 1930, tenzij hij voelt, dat de natie ach ter hem staat. Wanneer het publiek daartoe machtiging verleent, is de re geering gerechtigd om represaillemaat regelen te nemen. TEKORT AAN ARBEIDERS IN DUITSCHLAND. In een artikel in de „Deutsche Volks- wirtschaft" wordt een plan uiteenge zet, om te voorzien in het gebrek ain arbeidskrachten 'in de sleutel-infu- strieën. Volgens dit plan, dat reeds door let arbeidsfront is aangenomen, zullen j<n- gemenschen in de volgende een of twee jaar niet meer opgeleid moien worden voor bakker, slager, kleerna- ker, barbier, stoffeerder, boekbinder en kelner. Door de opleiding voor die vik- ken te staken, zullen meer arbeds- krachten beschikbaar komen voor de metaal- en machine-industrie, ien mijn- en landbouw, welke van het grootste nationale belang worden ge acht. De arbeidsbeurzen zouden streng toezfcht noeten oefenen op de beroeps keuze. M:n verwacht, dat voor deze indislrieëi dan 88.000 leerlingen per jaar beschikbaar zullen komen. Injevolje een uitvoerende bepaling is d: arbeidsdienst uitgebreid tot alle vroiwen onder de 25 jaar, die haar dierstplich: nog niet hebben vervuld en ongehuwd zijn. Jaarlijks wordt het co.tingent daardoor met 300.000 tot 40.000 uitgebreid. Het doel van deze maatregel is. nar United Press verneemt, te voor zen in het gebrek aan vrouwelijke werkkrachten bij den landbouw en in ie huishoudingen. Elke vrouw, die een betrekking wil hebben, onverschillig in welk bedriji, is verplicht eerst een jaar arbeidsdienst te verrichten. Tot nu toe gold die bepaling slechts voor meisjes, die naar kantoor wilden gaan, fabrieks arbeidsters en vrouwelijk personeel in de kleedingindustrie. DALADIER IN CORSICA. De Fransche Minister-president is Zondag door een geestdriftige menigte te Corsica ontvangen, waar hij werd Levensverzekering 1843 GEEFT ZECERHEID. DOOR ERVARNG STERK. verwelkomd door Fabiani, waarne mend burgemeester van Ajaccio. In zijn antwoord op de rede van Fa biani, den waarnemenden burgemeester van Ajaccio, zeide minister-president Daladier o.a. dat hij Corsicaansch bloed in zijn aderen heeft. Corsica ligt aan een van de wegen over de Middel landsche Zee, die steeds aan betee kenis wint en het is een natuurlijke schakel tusschen Frankrijk en Noord- Afrika. Na dit bezoek aan Ajaccio, heeft Da ladier met den kruiser Foch de reis voortgezet naar Bastia, waar hij Maan dagmiddag aankwam. Terstond na het aan land gaan werd hij begroet door de toejuichingen van een geestdriftige menigte. De premier begaf zich naar) het monument, dat is opgericht ter nagedachtenis aan de 40 duizend gesneuvelde Corsicanen. Al vorens naar het monument voor de ge vallenen te gaan, had Daladier te Bas tia de revue gepasseerd over de garni zoenstroepen. Het publiek brak daarop door de afzetting heen en stuwde letter lijk den stoet naar het monument der gevallenen. Hier vormden oudstrijders een afzetting. Daladier legde een bou quet bloemen bij het monument, waar op allen gedurende een minuut stil ble ven. Na het in acht nemen der minuut stilte, sprak de voorzitter der oudstrij- dersvereeniging de volgende woorden uit: „Laat ons op onze wapenen, onze vrouwen en onze wiegen zweren, dat wij als Franschen zullen leven en ster ven". De menigte antwoordde hierop als een man: „Ja, laat ons zweren". Om kwart voor vijf ging Daladier scheep naar Tunis, waar hem inmiddels een feestelijke intocht bereid is. CHAMBERLAIN EN HALIFAX NAAR ROME. Het programma. Officieel wordt thans uit Rome me degedeeld, dat de Britsche minister president en de minister van buiten- landsche zaken in den middag van den 11 den Januari met een extra trein te Rome zullen aankomen. Chamberlain en Halifax zullen in de villa Madama logeeren. Nog denzelfden dag worden zij door Mussolini ontvangen en des KOMT EVEN SMULLEN. uitsluitend van Ie kwaliteit k a I f s v I e a s c h. avonds biedt de Duce in het Palazzo Venezia een maaltijd aan. Op 12 Januari zullen de gasten kran sen neerleggen op de koningsgraven in het Pantheon en op het graf van den Onbekenden Soldaat. Vervolgens wor den zij door den koning-keizer ontvan gen, die te hunner eere een noenmaal aanbiedt. Des middags wonen Cham berlain en Halifax een uitvoering van de fascistische jeugdorganisaties op het Forum Mussolini bij, waarna in de ko ninklijke opera een gala-voorstelling volgt.' Ciano biedt daarna een maaltijd aan. Des Vrijdagsochtends brengen de staatslieden een bezoek aan het Vati- caan en in den middag worden de au- tarkieëntentoonstelling en de tentoon stelling voor den kolonisatie-arbeid be zoldigd. De y uit Veine ui Vair Römè houdt dan een ontvangst op het Kapi- tool. Des avonds biedt de Britsche am bassadeur een maaltijd aan. Zaterdag middag vertrekken de gasten. Men neemt algemeen aan dat een be langrijk gedeelte van dit programma gewijd zal zijn over besprekingen over de Spaansche kwestie. DOODVONNISSEN IN RUSLAND. De krijgsraad te Kiew heeft t dood vonnis uitgesproken tegen vijf vroege re ambtenaren van de Moldavische af- deeling van het volkscommissariaat van binnenlandsche zaken. Talrijke getui gen verklaarden, dat de beklaagden hen op onwettige wijze hadden gearresteerd en beschuldigingen tegen hen verzon nen hadden, terwijl zij misdadige mid delen hebben gebruikt om bekentenis sen af te dwingen. ADVERTEERT IN DIT BLAD van „De Echo van het Zuiden". 9) Dit was de belooning voor Sybil. De jonge predikant Rupert Amyas, die tijdelijk hier zijn standplaats had, stond zeer in de gunst bij Sybil. Hij was een opgewekte jongeman, van be schaafde familie en ook Halfont mocht hem graag. Een geschikte vent, die Amyas, zei Halfont nog. Nu was hij zeker, dat zijn zusters vanmiddag het beloofde bezoek zouden afsteken Hij liep om het huis naar den ande ren kant, die in de schaduw van enke le hooge ceders lag en vanwaar men een schitterend uitzicht op de duinen had. Het huis zelf stond op een heuvel en werd door enkele groote boomen te gen nieuwsgierigen inkijk beschermd. Een aantal oude eiken stond aan den voorkant en aan de zijde van hel park was 'n overvloed van rode ro zen, die nu in de zon schitterden. Van de plek waar Halfont stond zag hij een rood dak en een paar kerktorens en boven alles uit stak de oude toren van het klooster. In de verte kon men nog de huizen van Coltfield zien liggen en het kostte halfont geen moeite de boerderij van Bicksted met haar hoo ge schoorsteenen te herkennen. Voor geen geld ter wereld zou hij hebben will enbekennen, dat hij naar (,eze plaats was gegaan, om een blik op die boerderij te werpen. Was hij er vroeger niet tientallen malen op zijn wandelingen langs gekomen, zolder er naar te zien? Door de opmerkingen van zijn zus ter waren gedachten over zijn politie in hem wakker gemaakt. Hij wa in staat geweest voor zichzelf te zoi^en, maar nooit lang achter elkaar op de zelfde manier en toen zijn vader :ijn vermogen gekregen had, had hij de uitnoodiging om naar Engeland teko- ■men, graag aangenomen. Maar nu vil de hij wel dat hij een baantje had!Hij was op een schitterenden leeftijd, ïog jong, maar zoowel in zijn uiterlijk als in zijn „savoir vivre" leek hij een suk ouder dan hij was. Hij had er alijd maar zoo'n beetje op los geleefd en groote resultaten had hij nimmer le- reikt. Den laatsten tijd was hij zch hier vaker dan ooit van bewust ge worden en nooit had hij er zich x>o ongelukkig door gevoeld als op iit oogenblik. Waarom? Wat had hij ooit gedaan, wat ziu hij ooit doen? vroeg hij zichzelf af. En het antwoord op beide vragen luiddi: „niets". Hij had groote gebreken; en hij wts er zich bewust van. Soms vervulde 't hem met stomme wanhoop. En nu scheen er plotseling iets in zijn levj'n gekomen te zijn, dat wel de moate waard was. Het was een bespotteljk idee, ja, sterker, zuiver idiotisne. Waarom werd zijn blik zoo getroffen door die schoorsteenen in de verte, <ie hij vroeger de moeite van het aanlij ken niet waard had gevonden? Het was een mooilandgoed, dat hij rondom zag en eenszou het grooten- deels zijn eigendom zijn. Maar men - schelijkerwijze gespcken, kon dal nog wel jaren duren. Eniij verlangde niet naar dien dag. En wt lag er tusschen dien dag en heden? n ieder geval het overige deel van dei zomer. Het geluid van ht slaan van een klok deed hem uitüjn gepeins ont waken en hij herinerde zich, dat hij een afspraak in de tad had. Hij kon den trein nog net ham als ze de dog- car met den grootstnogelijken spoed klaar maakten en Ij had nog heele- maal vergeten te ze^en, 'dat er inge spannen moest wordn. Zelfs wanneer er haast geen overbdige tijd met het inspannen verloren du gaan, zou het nog zeer de vraag zij of hij den trein nog zou kunnen hak. De wensch was echter ook de vadeivan de gedachte. Hij had er het land an op zoo'n mooi- en dag in stoffige :raten te moeten wandelen en nog mer om zijn lunch in een verlaten clube moeten gebrui ken. Maar het was In zakenreisje en het moest gemaakt.vorden; het was karakteristiek voorHalfont, dat hij de mogelijkheid ovfKoog zich er aan te onttrekken. We hebben 'amüddag je vrien den eens opgezoch, lalfont, zei Sybil, toen de familie a»n afel zat. En hoe vtnl je ze wel? Erg aardi« meischen. Heb ik fet je niet gezegd? En toch scheen j er tegenop te zien om ze op te zoeke- .101111 zijn zoo stijf als harken en jd'ie houdt ieder die geen titel heeft, voor een dief, of een moor denaar, tenzij hij uitgebreide aanbe velingen van iemand met een titel heeft. Ik heb er nooit bezwaar tegen gehad om ze eens op te zoeken, zei Sy bil openhartig. Je hebt de verkeerde te pakken, oude jongen. Natuurlijk, stemde hij toe, met een blik naar zijn oudste zuster. Maar deze voelde er niets voor zich over de nieuwe kennissen uit te laten; zeker niet in gunstigen zin. Die mijnheer Ingatrew maakt 'n verbazend verstandigen indruk; ik moet bepaald eens waT van hem lezen. Dat heb ik hem ook gezegd. Dat vond hij zeker nogal aange naam? Probeer nu niet hatelijk te zijn, Halfont. Hij ziet er werkelijk goed uit. En dat is toch maar het voor naamste in het oog van een vrouw, hè Amyas? Waarom ook niet?»zei hij. Maar ik moet er om denken, dat ik die men- schen eens opzoek. Ik heb ze al een paar keer gezien, maar ik wist niet waar ze logeerden. Twee menschen zouden met genoe gen gezien hebben, dat de onschuldi ge Amyas op dat oogenblik door den grond gezonken was. De eene was Sy bil, die zich ervan bewust was, dat Amyas ver van leelijk en de ander Halfont, die maar al te goed wist, dat Agnes Ingatrew buitengewoon inne mend was. HOOFDSTUK VI. I)e rest van den zomer. Waar de duinen in bosschen over gingen, had men het uitzicht over een schoon landschap, 't Groen was, niet tegenstaande de herfst naderde, nog bijna even frisch als in de eerste weken van den stralenden zomer. Halfont liep over een der duinpaden helling op, helling af, met den veer- krachtigen tred van een man in dc kracht van zijn leven, die niet weet wat ziekte of vermoeidheid is. Zijn wandeling voerde door een boschje en toen hij aan den anderen kant daar van kwam, had hij het uitzicht op een glooiende weide in de diepte, die aan drie zijden door boomen tegen den wind beschut was. Toen hij hiei kwam, was Halfont zich ervan be wust, dat hij niet de eenige was, die van de rust en het schoone uitzicht genoot. Als dat wèl het geval was ge weest, zou hij ook leelijk teleurgesteld zijn De ander was een meisje, dat bezig was deze verrukkelijke omgeving op een doek vast te leggen. Ze zat op een vouwstoeltje voor een ezel en was ver diept in haar werk. Ze draaide met 'n glimlach haar hoofd in de richting van den nieuw aangekomene, maar bleef zitten. Dus zelfs op zoo'n afgelegen plek je word ik niet meer met rust gelaten vroeg zij, en reikte hem een van haar blanke, slanke handen, die hij gretig en met meer dan gewone hartelijkheid drukte. (Wordt vervolgd). Waalwybscbe en langstraatscbe Courant, MCWJOBAIWH)

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1939 | | pagina 1