NIEUWS UIT DE
LANGSTRAAT EN OMGEVING
FEUILLETON
DRUNEN.
DUSSEN.
HERPT.
KAATSHEUVEL.
DE BEDRIEGLIJKE GELIJKENIS.
ternationalen toestand, ontvangt de
A.N.W.B. talrijke telefonische aanvra
gen 0111 inlichtingen omtrent even
tueel afgesloten wegen aan de grens.
In verband hiermede meent de A.N.
VV.B. er goed aan te doen onder de
aandacht van de weggebruikers te
brengen, dat het aanbeveling verdient
bij het berijden van wegen in de nabij
heid der grens, de meest mogelijke
voorzichtigheid in acht te nemen, we
gens eventueele versperringen en om
leggingen, waarbij het verkeer op
aanwijzing van de betrokken militaire
autoriteiten, langs een omweg om de
versterkingen wordt heengeleid.
ZORG VOOR JEUGDIGE WERK-
LOOZEN.
Naar wij vernemen, hebben het
wetsontwerp betreffende de invoering
van een staat-van-dienst-boekje voor
jeugdige mannelijke personen alsmede
een wetsontwerp, houdende een sup-
pletoire begrooting voor het dienst
jaar 1939 het departement van sociale
zaken verlaten. Laatsbedoeld wets
ontwerp houdt verband met de voor
genomen uitbreiding der voorzienin
gen .inzake zorg voor de werklooze
jeugd als kampwerk, centrale werk
plaatsen, werkobjecten, cursussen,
dienstbodenopleiding enz.
WIJZIGINGEN IN DE SPOORWEG
TARIEVEN.
ABONNEMENTEN, WEEKTRAJECT-
KAARTEN EN AVONDRETOURS.
Naar het „U.D." verneemt, zijn op
het oogenblik wederom eenige belang
rijke tariefswijzigingen bij de Neder-
landsche Spoorwegen in overweging,
die van groot belang zijn voor het rei
zende publiek en die, zoo zij worden
ingevoerd, het reizigersvervoer waar
schijnlijk in belangrijke mate zullen
stimuleeren.
In de eerste plaats wordt overwogen
den prijs van een algemeen abonne
ment, die op het oogenblik voor de
eerste maand waarvoor het abonne
ment wordt aangevraagd, duurder is
dan voor de volgende maanden, voor
die eerste maand te verlagen. Wel zal
de eerste abonnementsmaand duurder
blijven dan de volgende, doch het ver
schil zal niet meer zoo groot zijn als
thans.
Voorts ligt het in de bedoeling, ge
zelschapsbiljetten beschikbaar te stel
len voor groepen van 5 tot en met 9
personen. Momenteel is het minimum
aantal personen, waarvoor men een
gezelschapsbiljet kan krijgen bij de
spoorwegen, bepaald op tien, maar
door dezen nieuwen maatregel wordt
bijvoorbeeld voor groote gezinnen
het reizen goedkooper.
Is het blad wel ingelicht, dan is ook
in overweging de goedkoope avond
retours geldig te verklaren tot 8 uur
in den ochtend volgend op den dag
waarop het biljet is gekocht zoodat
men in de gelegenheid wordt gesteld
met een avondretour den volgenden
ochtend in de vroegte terug te keeren.
En tevens ligt het in de bedoeling
binnenkort in te voeren weektraject-
kaarten, die een tussehenvorm zullen
zijn tusschen de op het oogenblik be
staande weekkaarten en de traject-
kaarten, die, zooals men weet een
maand geldig zijn. Deze weektraject-
kaaiten zullen in alle treinen geldig
zijn, doch iets duurder zijn dan de ge
wone kaarten.
Het Raadhuis.
De eerste teekening van het nieuwe
Baadhuis wordt zichtbaar. Voor een
groot deel is men klaar niet het
grondwerk, terwijl men reeds be
gonnen is met den bouw van ver
schillende muren. Er komt reeds
iets te staan en de bewoners zijn er
thans van overtuigd, dat Drunen een
nieuw raadhuis zal krijgen. Het was
daarom wel aan te raden, dat zich
het comité, waarover reeds eerder
gesproken werd aan het werk ging
om de bij het gereedkomen van het
nieuwe raadhuis voorgenomen
plannen nader te gaan uitwerken
Vergissen wij ons niet dan hield dat
zooiets in van een monumentalen
lantaarn voor het raadhuis en de
inwendige versieringen van den
nieuwbouw.
Werkloosheid.
Vorige week stond bij het agent
schap der arbeidsbemiddeling alhier
121 werkzoekenden ingeschreven,
waarvan 19gedeeltelijk werkloos. 48
personen waren in de werkverschaf
ling te werk gesteld.
De Wetszonen.
Zondag na de Hoogmis kwamen
»De Wetszonen» in café Pulles onder
presidium van den heer van Bladel
in algemeene vergadering bijeen.
Besloten werd om hetschietseizoen
met ingang van Zondag 16 April te
openen. Meteen zal op dien dag een
onderlinge wedstrijd worden geor
ganiseerd ter samenstelling van het
zestal, dat de vereeniging zal moeten
vertegenwoordigen op het handboog
concours te Haarsteeg. Besloten
werd verder de algemeene jaarver
gadering te houden op Zondag 30
April a.s. om half twee.
De Volharding.
Op de gehouden bestuursvergade
ring van de Kon. Erk. Harmonie
»De Volharding» werd als nieuw
bestuurslid aangewezen de heer A
Jansen, Thans zijn alle functiesin
het bestuur aangevuld en blijft de
heer P. Elshout Thzn. de voorzitter
van dit gezelschap.
Overzicht van de
enorme Paasch-
drukte op de bou
levard te Sche-
veningen.
Bakfietsen botsing,
Op den Heusdenschen wegkwamen
twee bakfietsen metelkaarin botsing.
De voertuigen werden nogal be
schadigd nadat de bestuurders elkaar
de waarheid omtrent de aanrijding
hadden verteld werd de schade toch
in der minnen geschikt.
Bij zijn werkzaamheden kreeg
den heer v. d. Oort een zwaren
houten hamer tegen zijn hoofd,
welke zoo ongelukkig terecht kwam
dat de jongen bewusteloos bleef
liggen. Hij bleek een zware her-
senschudding te hebben bekomen.
Door het afstooten van een
puistje op de hand kreeg het 7-jarig
zoontje van den heer Vink bloed
vergiftiging welke een zoodanige
vorm aannam dat overbrenging naar
het ziekenhuis noodzakelijk bleek.
Later is het jongentje aan de ge
volge overleden.
HANK.
Een dezer nachten is brand uit.
gebroken in het kippenhok van W.
van Sprang, op polder »De Steen»
alhier, De brand sloeg over op een
loods, die er vlak bij stoud, waarin
zich verschillende landbouwmachi
nes bevonden. Kippenhok met een
veertig kippen en loods branden in
zijn geheel af. De brand is vermoe
delijk ontstaan, door een kunst
moeder. Gedeeltelijke verzekering
dekt de schade.
Het 3-jarig dochtertje van A.
van Ham alhier, had het ongeluk
bij hel spelen, haar arm te breken.
Dr. van Vuure uit Dussen, verleende
geneeskundige hulp en heef; het
armpje gezet.
Bij de gehouden verpachting
van hooi- en weiland in den polder
»Jannezand» alhier, werden hooge
prijzen besteed. Verschillende per-
ceelen brachten f120 a 130, per
H.A. op. Zulke hooge huren zijn
in geen jaren voorgekomen.
Zaterdagmorgen geraakte een mi
litaire vrachtauto onder onze ge
meente van den weg in de sloot;
een der inzittende militairen brak
hierbij een been terwijl een andere
licht gekwetst werd aan zijn vingers.
Met assistentie van E.H.B.Ü.'ers
uit onze plaats verleende Dr. Ver
hoeven uit Heusden geneeskundige
hulp.
De gewonde werd naar het zieken
huis overgebracht terwijl men na
den middag met veel moeite de
wagen weer op den weg kreeg die
op eigen krachten de rit kon
vervolgen.
Wes het getal honoraire leden
en donateurs der harmonie »De
Eendracht» de laatste jaren slinken
de, thans heeft men zijn beste beentje
nog eens naar voren gezet en isdit
getal dusdanig versterkt dat men
voorloopig niet beboeit te vreezen
voor het opheffen van deze schoone
en nuttige vereeniging voor een
kleine plaats.
ABONNEERT U OP DIT BLAD.
'or' PLECHTIGE AANNEMING
JONGE WERKMAN.
Nadat een 20-tal condidaten de vor- rj
mingslessen hebben gevolgd had op
2de Paaschdag de plechtige aanneming
van de nieuwe leden voor de Jonge
Werkman plaats. Onder de H. Mis van
8 uur, die voor de geestelijke en tijde
lijke belangen van de Jonge Werkman
werd opgedragen, naderden allen ter
H. Tafel. Op het middaguur hielden de
jongens onder tromgeroffel en ba
zuingeschal een rondwandeling door
het dorp.
Om half vijf werd een plechtig Lof
gecelebreerd door den Zeereerw. heer
pastoor. De J.W.'ers zongen de Gre-
goriaansche gezangen, onder leiding
van kapelaan van Vugt. Hierna legden
20 nieuwe leden in handen van den
pastoor de J.W.'ers gelofte af, waarna
pastoor Schoenmakers een kernach
tige toespraak tot alle J.W.'ers hield
en de nieuwaangenöinefifeh feliciteer-
de. j,
WOENSEL—D.E.S. 4—3.
De Dessers, die hun prima midvoor
van der Ven missen, trekken al direct
flink ten aanval, doch de zeer goed
spelende Eindhovensche .verdedigers
retourneeren voorloopig alles; mcl
flinke trappen worden de voorspelers -
aan het werk gezet, die goed combi
neerend het de Dessers erg lastig
maken.
Na 10 minuten weet Woensel met
een hard schot Vloemans te verschal
ken. Na een kwartier spelen heeft
Woensel een 20 voorsprong. DES
weet het hooge tempo goed volste hou-
van „De Echo van het Zuiden".
37)
Ting-ting.
De fietsbel achter hem deed hem
uit zijn gedachten ontwaken en plot
seling opzij springen. Hij had nog net
den tijd om zijn pet af te nemen, toen
de Ingatrews hem voorbij reden.
Hij had echter óók nog tijd om het
vriendelijke hoofdknikje en het lach
je van Agnes, als antwoord op zijn
groet, op te merken.
We zien Halfont den laatsten tijd
ook niet veel meer, zei Paul, toen ze
een eindje verder waren.
Neen, vaak zien we hem niet,
antwoordde ze droog.
Paul keek zijn zuster uitvorschend
aan en ging door; Hij komt nooit meer
bij ons in de buurt.
Neen.
Er kwam een haast-uitdagende
glimlach op haar gezicht, waarvan hij
niet wist, wat te denken.
Schei toch eens uit, viel hij boos
uit; ik kan heusch niet wijs uil je
worden. Toen je dacht dat hij dóód
was, heb je je dat erg aangetrokken
wat ook heel natuurlijk was. En
nu hij dan weer gezond en levend te
rug komt, doe je net, alsof je hem
nooit in je leven gezien hebt'.
Hoe kan ik nu anders, na wat jij
ontdekt hebt?
Dit antwoord ging ook weer verge
zeld van een uitdagenden glimlach.
Zelfs dan nog gedraag je je zon
derling. Je wilt toch niet zeggen, dal
hij je onverschillig is?
Paul, zei zij min of meer plech
tig, zal je niet omvallen, als ik je wat
vertel? En er nooit over praten en,
wat nog belangrijker is, nooit laten
merken, dat je iets weet of zelfs maar
vermoed
Ja, natuurlijk. Ga verder.
Nu pas op, want je zult er van
schrikken.... dit is Halfont niet!
Wel voor den drommel, wat be
doel je?
Nel wat ik zeg. Dit is Halfont
niet.
Paul keek alsof zijn zuster ineens
krankzinnig was geworden.
Zoo, wie is het dan wel? vroeg
hij spottend.
Dat zouden we nog eens kunnen
onderzoeken, maar Hal font is 't niet.
Zie je, ik had al van het eerste oogen
blik zoo mijn idee over dezen sinjeur,
maar nu ben ik er zeker van, dat hij
Halfont niet is. Ik heb het gemerkt
aan dingen, waar ik met hem over
gesproken heb en waarvan hij niets
wist en 't sterkst door vragen, waar
op hij geen antwoord wist te geven,
wat nooit mogelijk geweest zou zijn,
als hij Halfont was. En dan was er
verder nog mijn vrouwelijke intuïtie,
maar dat zal voor jouw niet van zoo
veel gewicht zijn.
Maar zijn vader.... zijn fami
lie.... de bedienden, zien die Jiem
allernaar maar voor Halfont aan, ter
wijl hij het niet is? Als hij het niet is,
lijkt hij op Halfont als de eene drup
pel water op de andere, zelfs hetzelfde
litteeken heeft hijMaar, als dit Hal
font niet is, wel, dan is Halfont waar
schijnlijk dood.
Ik ben er zeker van dat hij het
niet is en we zullen nog heel wat be
leven. Let maar op, we zullen hier
binnenkort vreemde dingen zien ge
beuren.
HOOFDSTUK XXIV.
Bij de Gcoma.
De zon ging op over de met dooden
bezaaide vallei van de Gcoma. In de
eerste uren van den nieuwen dag was
een dikke mist komen opzetten, die
nu ook de rivier, die men op korten af
stand hoorde kabbelen, aan het oog
onttrok.
Halfont werd wakker en trilde over
al zijn leden. De vochtige frischheid
van den morgen had zijn koorts doen
verdwijnen en ofschoon zijn hoofd nog
erg klopte door den schok, dien hij
gekregen had, toen de groote tak
die door de granaat afgescheurd was
van den boom waar hij onder stond
op zijn hoofd viel, was zijn geest
weer volkomen helder, het natuurlijke
instinct van zelfbehoud deed hem
overeind gaan zitten en om zich heen
kijken.
Hij kon door den mist niet ver zien
slechts enkele nieters. Maar wat hij
zag, bracht den nacht met al zijn ver
schrikkingen in zijn geheugen terug.
Op hoogstens drie stappen van hem
af lag hel mismaakte en opgezwollen
lichaam van den reusachtigen wilde,
die zijn assegaai, waarmee hij even
voordat zijn einde kwam, een laatste
poging gedaan had om zijn vijand
naar de andere wereld mee te nemen,
nog omklemd hield.
Halfont voelde geen dorst meer, wat
het gevolg was van den mist, die zijn
lippen reeds eenigen tijd bevochtigd
had. En toen de mist een weinig op
trok, was hij daar toch dankbaar voor,
want wat hij zag deed het bloed in z'n
aderen stollen. Half op den kant, half
in de rivier lagen de lijken van een
groot aantal verslagen vijanden. Neen,
hoe de dorst hem ook gekweld zou
hebben, hij zou nu geen druppel van
dat water gedronken hebben.
Hij bleef verder stil liggen en maak
te plannen. Als de zon eenmaal goed
en wel boven den horizon was, zou de
mist wel optrekken en voor dien tijd
had het geen nut om weg te gaan. Hij
wist naar welken kant de troepen zou
den trekken, maar hij twijfelde er aan,
of hij in staal zou zijn hen te bereiken,
verzwakt als hij was en in een geac
cidenteerd terrein, te voet en zonder
voedselHij voelde reeds die eigen
aardige kriebeling in zijn maag, die
de voorbode van een razenden honger
was.
Maar er was nog een gevaar, waar
mee hij rekening moest houden. In
naam was het dal van wilden gezui
verd, maar Halfont wist ook wel, dat
er steeds achterblijvers waren, die aan
nasporingen van de troepen of aan 't
granaatvuur waren ontkomen.
En nauwelijks was hij tol deze con
clusie gekomen, of hij hoorde vlakbij
onbestemde geluiden, die hij even la
ter herkende als afkomstig van bloole
voeten op den boschgrond en het ge
kletter van assegaaien. Zijn geheele
lichaam trilde. Zouden zij hem in den
mist onopgemerkt voorbij trekkken?
Zou hij net doen of hij dood was?
Maar dit laatste denkbeeld verwierp
hij direct weer, want als zij het lijk
van een blanke vonden zouden zij het
zeker schennden, zooals hun gewoonte
was. Doch hij behoefde al niet meer
te beslissen, want verscheidene figu
ren, spookachtig groot in den mist,
doken plotseling uit hel donker op.
Dit was het einde, dacht hij, hij hoopte
alleen maar, dat het snel en pijnloos
mocht zijn.
Whau
Ze waren op een meter of twee van
hem blijven staan. Nu brachten zij hun
hand aan hun mond en stootten hun
kreet van dood en verderf uit. Er wa
ren er zes.
Assegaaien werden opgeheven en
een grijns van haat en triomf kwam
op de gezichten van de wilden. Het
einde was gekomen: de dood!
Hall'ont verroerde zich niet; wat
had het voor nut? Hij was ongewa
pend. Hij bleef zitten en staarde.
Maar een van de wilden sprong
vooruit en hield met een bevelend ge
baar de speren tegen. Op hetzelfde
oogenblik steeg er een kreet van ver
bazing uit het groepje op.
Whau! U Havi!
Dit was de naam, dien de wilden
aan Harland gegeven hadden hun
uitspraak van zijn voornaam. Er ont
waakte weer hoop in Halfont. Ze za
gen hem ontegenzeggelijk voor Har-
land zijn dubbelganger aan, en
Harland was op hun hand. Hij dacht
op dit oogenblik niet aan de ruzie tus
schen Harland en Ndabamatoba;
maar spoedig zou die hem en op een
verre van vriendelijke wijze, weer in
herinnering gebracht worden.
Twee wilden waren tot achter hem
doorgeloopen en het volgende oogen
blik voelde hij zich vastgegrepen en
op den rug geworpen. Op allebei zijn
armen zat een wilde, zoodat hij «Is het
ware aan den grond vastgespijkerd
zat.
U Havi! Whau! U Havi! riepen
zij, hoonend op hem neerkijkend.
We moeten hem meenemen, zei
de khela, die reeds eerder tusschen-
beiden was gekomen. Het zal het op
perhoofd plezier doen.
Eén oogenblik kwam de gedachte
bij Halfont op om hun te vertellen,
dat hij Harland niet was, maar hij be
dacht dat als hij dat deed de kans
duizend legen een was, dat zij zonder
uitstel een einde aan zijn leven zou
den maken. Maar als hij hun in den
whan liet, dat hij Harland U Havi
was, dan zouden zij hem zeker naar
Ndabamatoba brengen, al begreep
Halfont ook wel, dat Harland bij de
zen geen al te vriendelijke ontvangst
te wachten stond.
Bind hem, beval de kaffer, die
de leiding genomen had.
Maar dat ging niet zoo makkelijk
omdat er niets in de buurt was om
hem mee te binden. In hun lichte veld-
tenue dragen wilden geen onnoodige
riemen met zich mee, alleen voor het
geval, dat zij een gevaarlijken, gevan
gene zouden moeten binden. Boven
dien is het hun gewoonte niet gevan
genen te maken! Een van de wilden
kreeg echter een goed idee en even
later werd Halfont's jas in stukken
gescheurd en met de reepeAi linnen
werden zijn armen in een Oogwenk
tegen zijn lichaam aangebonden. Toen
hij overeind geheschen was, zou hij
zeker direct weer gevallen zijn als
twee wilden hem niet stevig overeind
hadden gehouden. En door dit twee
tal ondersteund, legde hij den langen
weg af over allerlei terrein-oneffen
heden, over steenachtige pAflen en
door dik kreupelhout, naar het dichte
bosch, waar Ndabamatoma zich met
de trieste rest van zijn leger verscho
len hield.
(Wordt vervolgd).
m'H
Z - C