I
fame
AKKERTJES
Binnenlandsch Nieuws.
GEMENGD NIEUWS.
Zaterdag 1 Juli 1939 No. 52
De Echo van het Zuiden
Tweede Blad
Het goud van Mr. Kalaghan
's Ministers beleid in de zaak-Oss
veroordeeld.
In een zitting, die bijna zes uren
duurde, heeft de Tweede Kamer
Woensdagmiddag een uitspraak
gedaan, in de bekende kweste üss.
Met 62—28 stemmen alleen de
Katholieken stemden tegen werd
de eerste conclussie der commissie-
Schouten aanvaard. De Tweede
Kamer heeft daardoor uitgesproken,
dat de maatregel tegen de voor
malige Ossche brigade niet door de
feiten en omstandigheden gerecht
vaardigd wordt, terwijl aan hetgeen
nadien is gebleken in elk geval geen
motiveering voor dit-n maatregel kan
worden ontleend.
De tweede conclussie, waarbij de
Kamer de nota van minister Gose-
ling voor kennisgeving aanneemt,
werd zonder hoofdelijke stemming
aangenomen met de N.S.B.-fractie
tegen.
Politieke gevolgen heett het votum
van het parlement niet. Minister
Goseling, die zijn standpunt hand
haafde, constateerde dat er slechts
zakelijke verschillen bestaan tusschen
de Kamer en hem en dat aan zijn
onkreukbaarheid niet wordt getwij
feld. Nogmaals verdedigde de mi
nister de stappen, die hij tegen de
marechaussees heeft ondernomen.
Hij deelde mede, dat het contact
met het corpscommando verder zal
worden verbeterd.
In vervolg op hetgeen wij in ons vo
rig nummer over de rede van den mi
nister en de verdere behandeling zei
den, geven we nog een en ander uit de
behandeling in de Kamer.
De minister ging o.m. de vijf geval
len in vijf maanden en drieégevallen
in zes weken na, waarin de- maré
chaussee te Oss onjuist zijn opgetre
den, waarna direct ingrijpen noodig
werd.
8pr. heeft nooit niet de kerkelijke
overheid eenig contact in deze zaak
genua. Voor wenschen van die zijde
zou spr. nooit toegankelijk geweest
zijn. Het is duidelijk, dat de kerkelijke
overheid in deze zaken belang moest
stellen.
Tegen den p.-g. zijn heel wat felle
aanvallen en aantijgingen gericht.
Soms scheen het, of het nog feller
ging tegen hem dan tegen mij. Spr. is
niet bereid het hoofd van den p.-g. te
komen aanbieden, daar hij niet de
overtuiging heeft, dat hij heeft gefaald.
Hij is een man van zeer bijzondere be
kwaamheden, onkreukbaar en van on
gewone werkkracht. Natuurlijk heeft
hij fouten. De p.-g. zag toestanden in
ongewenschte richting groeien. Een
oordeel achteraf heeft het bezwaar,
dat men zich niet in de omstandighe
den kan terugplaatsen. Spr. had wèl
gewenscht, dat de p.-g. met den nieu
wen divisie-commandant betere be
trekkingen had onderhouden. Spr.
mocht zich niet door een onvervulden
wensch laten leiden.
De minister heeft niet de bevoegd
heid rechtstreeks eorrigeerend op te
treden op politioneel gebied. Het toe
gepaste middel was nieuw in Neder
land. Dit was het zachtste, meest voor
de hand liggende middel. Gestraft is
er niet. Voor de verdiensten der bri
gade heeft de minister oog gehad. Was
de maatregel genomen tegenover de
rijksveldwaclrt, dan was geen rucht
baarheid gevolgd. Spr. heeft zich ver
gist in den Weerslag in een deel van
ons land. Hij betreurt, dat tegenstel
lingen zijn ontstaan.
Tegen de wijze van onderzoek in
de zaak tegen pastoor V. heeft spr. de
zwaarste bedenkingen, zoowel ten op
zichte der kinderen, als de vrouwelij
ke getuige in den Haag.
De opwinding en de onrust zijn
thans in Oss verdwenen, de samen
werking van maréchaussee en ge
meentepolitie is verbeterd. Op dit punt
heeft spr. tenminste doel bereikt.
Hij ontkent de bedoeling om het
gcheele corps te treffen. De gevolgen
heeft hij niet kunnen verwachten.
Zijn bedoelingen zijn verwrongen.
Het vertrouwen in het wapen heeft dt
minister nog.
Spr.'s conclusies verschillen niet
veel van die van 7 April 1938. Wan
neer deze zaak geregeld is, dan zal spr.
alles doen om liet contact met het
corpscommando te verbeteren.
Hel zou spr. verheugen, indien de
Kamer conclusies in dien geest zou
willed aanvaarden. Als er verschil van
meening blijft bestaan, zal dit hem
niet verontrusten. Hij heelT door alles
heen behouden de rust van zijn gewe
ten. Dit kan niemand hem ontnemen.
Nu oi later, de erkenning, dat zijn
handelen goed is geweest voor het va
derland, zal komen.
De heer Schouten verdedigde nog
maals het rapport der commissie én
hield hare conclusie staande en zeide
ten slotte:
Een „consilium abeundi" (raad om
heen te gaan) bevat de conclusie niet.
De Kamer zal goed doen bij de aan
vaarding van de conclusie er de betec-
kenis aan te hechten, welke de com
missie er aan geeft en er geen ander
karakter aan toe te kennen.
Hierbij sloot Jhr. de Geer zich aan
en laakte de houding van den lieer
Kersten, die een beleediging is van 't
protestantisme.
De heer Rost van Tonningen viel
den heer Schouten, het rapport en den
minister aan, daarin bijgestaan dooi
den heer Wijnkoop.
De heer Zandt had nog steeds geen
zekerheid dat hel Nederlandsche recht
tegenover geestelijken wordt toege
past.
Nog spraken de heeren Biersema,
van Houen en mevrouw Mackay-Katz,
waarop de minister repliceerde.
De eerste conclusie komt in stem
ming. Zij wordt aangenomen met 62
tegen 28 stemmen. Tegen de Katho
lieken.
De tweede conclusie wordt z.h.st.
aangenomen met aanteekening, dat de
N.S.B. wenscht geacht te worden te
hebben tegengestemd.
Spoor en Bus.
De Hond van Bedrijfsautohouders
en de Spoorwegen zijn in Botterdam
samengekomen om demogelijkheid
van samenwerking van het vervoer
over rails en langs den weg na te
gaan. Prof. Goudriaan, de president
directeur van de N. S., heeft hierbij
het standpunt van de Spoorwegen
uiteengezet.
Zijn betoog legt het Vad. in drie
punten vast
De N. S. is bereid tot elke be-
drijfsinkrimping,indien de economie
van het Nederlandsche vervoers-
apparaat hierbij gediend is.
De N. S. zal nimmer trachten de
lasten van het motorvervoer op den
den weg kunstmatig hooger te
maken.
De N. S. heeft het grootste belang
bij goedgeleide en rendeerende auto
busbedrijven en taxi ondernemingen
om het vervoersapparaat zoo doel
matig mog lijk te laten werken.
PRINS BERNHARD's VERJAARDAG.
VERRASSING VAN DE KONINGIN.
H.M. de Koningin kwam om kwart
over twaalf Prins Bernhard op liet
Paleis Soestdijk feliciteeren met zijn
verjaardag. Een lakei droeg bet ca
deau, dat zorgvuldig in papier gewik
keld was. Het is een schilderij van de
Koningin zelf, voorstellende liet paard
van Prins Bernhard. Op een morgen,
zes weken geleden ongeveer, toen de
Prinses en de Prins uit waren, heeft
H.M. het dier op een stille plaats in den
tuin geschetst.
Er is in den lande overal groote be
langstelling geweest voor den verjaar
dag van den Prins.
Dr. WALTER FUNK NAAR
NEDERLAND.
Naar wij vernemen, zal de rijksmi
nister voor Economische Zaken, te
vens president van de Rijksbank,
Walter Funk, aanstaanden Dinsdag
een officieel bezoek aan Nederland
brengen. De minister zal van een klei
nen staf medewerkers en adjudanten
vergezeld zijn. De minister is door de
Nederlandsche regeering uitgenoo-
digd; zijn bezoek is te beschouwen als
een tegenbezoek na de reis, welke de
Nederlandsche minister van Economi
sche Zaken, mr. Steenberghe, in Maart
naar Leipzig en de rijkshoofdstad
beeft gemaakt en waar hij thans be
sprekingen zal voeren.
TWEE AUTO'S RIJDEN IN HET
WINSCHOTERDIEP.
Twee vrouwen en een jongen
verdronken.
Een auto-ongeluk, dat drie men-
schenlevens heeft gekost, heeft schrik
en ontzetting gebracht in de gemeente
Scheemda.
Twee personenauto's, die elkaar wil
den passeeren, zijn bij deze manoeuvre
op elkaar en daarna in het diepe Win-
schoterdiep gereden.
Drie inzittenden van de aanrijden
de auto konden zich uit de auto be
vrijden, den inzittenden van den an
deren wagen lukte dat niet. Ondanks
het kranig optreden van een juist pas-
seerenden soldaat, R. Boersman, zijn
drie hunner verdronken.
De slachtoffers zijn: de 32-jarige
mevrouw A. G. WiersmaHarding,
haar zesjarig zoontje, Siebrand Ger-
brand, en haar ongeveer zestigjarige
moeder, mevrouw H. Harding-Schu
ring, allen afkomstig uil Bierum.
De vierde inzittende van deze auto
de heer Wiersma, bracht er het levend
af.
MOTORRIJDER VERONGELUKT.
Op den Amersfoortschen straatweg
onder Nijkerk is een ernstig verkeers
ongeluk gebeurd, waarbij een motor
rijder om het leven kwam en een ze
venjarig meisje is gewond.
Twee motorrijders uil Hilversum,
de heeren L. C. de Frenne en A. Hui
gen waren op weg naar de T.T.-races
te Assen. Ter lioogtè van den Laak-
weg moest de heer de Frenne plotse
ling uitwijken voor het dochtertje van
de familie van der Bunt te Nijkerk,
dat daar fietste. Nog juist raakte de
motorfiets het rijwiel van het meisje,
tengevolge waarvan de motorrijder de
macht over het stuur verloor en aan
den linkerkant van den weg tegen een
boom reed. Hij werd zwaar aan het
hoofd gewond en is enkele oogenblik-
ken na het ongeluk overleden.
Het meisje sloeg tegen den grond
en brak een been. Na verbonden te zijn
is het kind naar de ouderlijke woning
vervoerd.
Het stoffelijk overschot van der»
motorrijder is naar het lijkenhuisje te
Nijkerk gebracht.
DOOR EEN AUTO OVERREDEN
EN GEDOOD.
Te Enschedé is in de De Ruyterlaan
de 71-jarige heer A. A. Rakers bij hel
plotseling oversteken van den rijweg
door een bestelauto aangereden.
De oude heer kreeg een schedelba-
sisfractuur en werd naar het R.K. zie
kenhuis te Enschedé vervoerd. Daar
is hij later op den middag aan de ge
volgen overleden.
GEWELDIGE BRAND IN LONDEN.
Acht pakhuizen in vlammen.
Alle beschikbaar brandweennate-
i'iaal van de Londensche County Coun
cil is uitgerukt tot bestrijding van een
geweldigen brand, die in het hart van
de city was uitgebroken in een uit vijf
verdiepingen bestaand pakhuis op den
door M. BURGHOUTS.
Ieder wist wat daar mee bedoeld
werd. Alle geweren werden in aanslag
gehouden en ieder zocht een mikpunt
uil. De mitrailleurs ratelden op volle
kracht en daar doorheen hoorde men
de ontelbare geweersalvo's van de
andere mannen. Dit duurde enkele
minuten. De verliezen aan de over
zijde waren geweldig. Er ontstond een
grote aarzeling onder de aanvallers en
een ogenblik nadien sloegen zij op de
vlucht, met achterlating van talrijke
doden en gewonden.
Beekman, de tactiek van de negers
kennende, waarschuwde echter di
rect, dat deze terugtocht slechts een
tijdelijk karakter droeg. Natuurlijk
gingen de zwarten andere plannen be
ramen, nu zij gezien hadden, dat zij op
deze manier te grote verliezen leden.
„In ieder geval mensen, nu zijn we
er van af en kunnen we eens even uit
puffen."
„Ja Wim, en dan kunnen we hen
weer dubbel zoo goed onthalen" zei
Konoyo.
De mannen legden de geweren neer
Rn strekten hun ledematen uit in het
zachte gras. De stilte deed weldadig
aan, na het donderende krijgsrumoer.
Janus en twee Abessijnen hielden de
wacht, terwijl de anderen het een en
ander na gingen kijken. Niemand was
gewond, zodat men het er voor de eerste
°iaal dus wel bijzonder goed had af
gebracht.
Nu was thet maar de vraag, wan
neer zouden de zwarten terugkomen
en hoe zouden ze hun volgende aan
val beramen, want het was wel zeker,
(lat ze het er nog niet bij zouden la
ten zitten.
Konoyo veronderstelde, dat ze nu
de vesting aan verschillende kanten
onder hun pijlen-regen zouden nemen,
terwijl tevens andere groepen pogin
gen zouden doen, en ook aan verschil
lende kanten om een bres in de sterke
muur Van auto's te krijgen. Daarom
werd nogmaals alles nagekeken, maar
veel was er niet meer aan te verbete
ren, want de borstwering had niets
geleden.
I)e rust deed hen goed en de stem
ming in het kamp werd vrolijk. Men
lachte om de strijd van de negers en
met de pogingen van den Egyptenaar
om het goud van Mr. Kalaghan in han
den te krijgen. Het zou hun lang niet
glad zitten, daar zouden ze van over
tuigd kunnen zijn. Het was beter ge
weest voor de 300 negers en ook voor
den Egyptenaar met zijn handlangers
om de expeditie maar met rust te
laten.
Zelfs de Abessijnen waren hun
sombere stemming te boven gekomen
en werden weer wat optimistischer,
vooral toen ze van die heerlijke koe
ken kregen, die de moeder van Wim
en Annie met haar dochter voor de
mannen had gebakken.
Dan verscheurde plots een door
dringende kreet de betrekkelijke stilte.
Janus en een van de Abessijnen waren
voor een kijkgat gaan staan, beiden
aan verschillende kanten, 0111 de even
tuele nadering van de negers spoedig
te kunnen zien. De andere Abessijn
echter was tegen het uitdrukkelijk
bevel van Konoyo in, in de uitkijk
post geklommen 0111 een beter over
zicht te hebben over het terrein. In
geen velden of wegen kon hij den
vijand bekennen, doch nauwelijks had
hij zijn hoge post beklommen of hij
hoorde het bekende suizen van een
pijl en even nadien voelde hij een
stekende pijn in zijn schouder.
De mensen beneden in het kamp, za
gen alras wat er aan de hand was en
aangezien de gewonde man zich nau
welijks vast kon houden en zeker niet
langs de stijle ladder naar beneden
kon komen, klauterde Beekman naar
boven, 0111 het eerste slachtoffer te
halen.
Hij nam hierbij de uiterste voorzich
tigheid in acht, zodat hij buiten schot
van den vijand bleef. Boven gekomen,
nam hij de man op zijn sterke schou
ders en droeg hem naar beneden, waar
direct de eerste hulp werd verleend.
Hel bleek dat de wonde niet levens
gevaarlijk was, en hoogstwaarschijn
lijk zou de onvoorzichtige binnen een
paar dagen hersteld zijn.
Dan klom Beckmann behoedzaam op
nieuw naar boven, zo voorzichtig mo
gelijk, ten einde ook niet verrast te
worden op een vijandelijk presentje.
Hij liet zijn ogen over de wil
dernis dwalen, maar kon niets
ontdekken. Nogmaals keek hij rond
enststststst, rakelings vloog
een pijl langs hem heen. Hij zocht nog
verdere dekking en liet nogmaals zijn
arendsogen door de omgeving gaan.
Ja, daar in die bomengroep, daar
zaten de heren. Drie negers hielden
daar toezicht op het kamp en begrij
pelijkerwijs hadden zij gaarne eens
een staaltje van hun kunnen laten
zien. Snel legde Beckmann aan
een schoten een van de negers
tuimelde onder een luide kreet aan de
voet van de eeuwenoude boom. De twee
anderen kozen eieren voor hun geld
en lieten zich behoedzaam zakken. Zij
hadden het blijkbaar niet op den
blanken scherpschutter begrepen. Zich
zoveel mogelijk schuil houdend ach
ter de bomen verdwenen zij in de
veste. - (Wordt vervolgd).
ELLY's EERSTE OPTREDEN.
door Iet Hoogers.
Vervolg.
De kennismaking met
Ina Hesker
Toen ze de volgende keer bij haar
zanglerares, juffrouw Veger kwam,
was daar een andere juffrouw. Juf
frouw Vegers stelde Elly aan haar
voor en zei: „Elly, dit is Ina Hesker,,
je weet wel, die dame, die zo dikwijls
voor de radio zingt!" en lachend zei
ze daarna tegen Ina Hesker: „Elly
Brugge is mijn beste leerling. Eigen
lijk moest u haar eens horen zingen,
ze is nog heel jong, maar ze zingt al
bijzonder goed en zuiver. Wil je iets
zingen, Elly?"
Eerst wilde Elly nee zeggen, maar
toeii dacht ze er opeens aan, dat Ina
Hesker dikwijls in de studio kwam en
dat die haar misschien wel zou kun
nen helpen. Daarom besloat ze om
maar iets te zingen.
Ze zong een van haar lievelings
liedjes en toen dit uit was, klapte de
zangeres in haar handen en zei: „Je
zingt werkelijk heel goed, meisje. Je
moet maar flink blijven oefenen, mis
schien wordt je nog wel eens een be
roemde zangeres!"
Elly straalde bij die lof en ze voelde
zich de hele dag opgewonden van ple
zier.
Een onverwachte gelegenheid.
Het was bijna twee maanden later,
toen juffrouw Vegers plotseling op
belde en zei: „Kind, maak heel gauw
voort. Ik heb reuze nieuws voor je!
Morgenmiddag moest Ina Hesker voor
de radio zingen in een speciaal uurtje
niet kinder- en wiegeliedjes. Nu is ze
plotseling ziek geworden en belde mij
op om te vragen of ik een plaatsver
vangster voor haar wist. Dat is wel
niet de gewoonte, maar in dit geval,
zou het wel erg goed zijn. Ik dacht di
rect aan jou en ze vond het goed. Ze
beeft met den directeur over je ge
praat en hij zei, dat je vanmiddag
maar moest komen voorzingen!"
Elly kon niets antwoorden van
schrik en verbazing. Ze hoorde nog
naar een r-ar bijzonderheden en liep
een warn- 1 later a' iri een droom
naar de studio. De portier schoot weer
uil zijn loge en wilde haar tegenhou
den, maar ze zei: „Ik wordt verwacht,
belt u maar op!" en toen liet hij baai-
verbaasd door.
De directeur was een aardige man
en bij stelde haar al gauw op haar ge
mak. „Dus dat is de jeugdige zange
res?" vroeg hij en knikte haar eens
toe. Toch zal ieder wel begrijpen, dat
Elly nog erg zenuwachtig was, toen ze
haar eerste liedje voor moest zingen.
Haar stem trilde een beetje, maar bij
het tweede was ze er al beter in en toen
hel was afgelopen, zei de directeur:
„Dat is goed. Het is natuurlijk nog
lang niet zo goed als de stem van Ina
Hesker, maar dat kan ook nog niet.
Kom vanavond maar repeteren en dan
morgen om 3.45 uur zingen. Afgespro
ken?"
Elly had een kleur gekregen en
knikte alleen maar. Ze was te opge
wonden 0111 iets te zeggen. Ze holde
weer naar huis, vroeg of ze een tele
gram mocht sturen naar Engeland en
toen ze alles verteld had, vond 00111,
dat dadelijk goed. Even later vlogen
de woordfcn al door de lucht naar een
plaatsje in Engeland: „Luister 0111
3.45 uur op station X. Grote verras
sing. Elly."
Voor de radio.
En zo kwam het, dat Elly Brugge
de volgende middag al om kwart over
drie bij de studio was en zenuwachtig
op haar beurt wachtte. Ze had van
iedereen veel goede wensen meegekre
gen en juffrouw Vegers zei, dat ze
zich maar niet te bang moest maken.
Het zou best gaan. Het half uur wach
ten kroop 0111. Het leek wel of het
nooit haar beurt werd, maar eindelijk
gloeide liet lichtje aan en met knik
kende knieën liep Elly naar de micro
foon. De omroeper zei: „Nu boort u
de jeugdige Elly Brugge, die in plaats
van Ina Hesker vanmiddag de kin
derliedjes voor u zal zingen. Het is de
eerste keer, dat dit jonge zangeresje
voor u optreedt!"
Toen begon de piano te spelen. Elly
slikte een paar maal en begon toen
te zingen. Zacht en trillerig in het be
gin, maar daarna werd het steeds be
ter. Ze zag in gedachten haar ouders
en zusjes en kleine broer luisteren,
verweg in Engeland en het was op
eens alsof ze alleen voor hén zong.
P
Waarom zoudtGe nog hoofd-
Eijn hebben, als Ge in een
warder er van af kunt zijn!
Neem 'n AKKERTJE het nieu
we merkwaardiae middel,
dat alle pijnen vlug verdrijft
en Uw lichaam niet schaadt.
"AKKERTJES" zijn de geluk
kige vinding van Apotheker
Dumont in den gemakkelijk,
in te nemen ronden cachet-
vorm, veel nagemaakt en
toch nog nooit geëvenaard!
Laat U niets anders aanpra
ten en iet op 't AKKER-merk.
tegen pijnen, nare dagen, koorts, kou
Doos: 1» stuks - 12 stuivers: 2stuks - 2 stuivers.
17).
