10 cent per week.
Buitenlandsch Nieuws.
Tweede Blad.
Zaterdag 22 Juli 1939 No. 57
De Echo van het Zuiden
Het goud van Mr. Kalaghan
POOLSCHE DOUANIER NEER
GESCHOTEN.
Door collega uit Danzig.
Hel Duitsche Nieuwsbureau deelt
mede: Een douanebeambte van Dan
zig bemerkte in de buurt van 't grens
station Postelau op een ronde een
Poolschen beambte door wien bij werd
aangevallen. Eerstgenoemde douanier
werd gedwongen van zijn wapen ge
bruik te maken en heeft in noodweer
den Poolschen neergeschoten. Er
wordt een onderzoek ingesteld.
Havas seint uit Warschau de vol
gende lezing:
Donderdag heeft zich een incident
voorgedaan aan de Poolsch-Dantzig-
sche grens, waarbij een Poolsch grens
wachter door Dantzigers gedood is.
Om tien uur overschreden bij Trzions-
ki, een Poolschen douanepost, gelegen
op 30 meter van deg rens bij Tozew,
een Dantzigsch douane-ambtenaar en
twee nalionaal-socialisten de grens,
drongen op Poolsch gebied door en
doodden met een revolverschot den
grenswachter Witold, die trachtte hen
te arresteeren. De moordenaars vlucht
ten naar Dantzigsch gebied.
HET GAAT OM DE DUITSCHE
HEGEMONIE OVER EUROPA.
In het Fransche blad „Ordre"
schrijft Claude Vivieres naar aanlei
ding van de geruchten volgens welke
Duitschland zou willen onderhande
len met Warschau:
„Duitschland, dat stuit op de
Fransch-Britsche versperring, tracht
eens te meer de elementen van deze
versperring van elkaar los te maken.
Door het gerucht de ronde te laten
doen, dat het bereid zou zijn te transi-
geeren, streeft het er naar, de Polen
zelf als onverzoenlijk voor te stellen.
Warschau zou op die wijze in een on
aangename positie geplaatst worden
enz. Zooals men kan denken, zou Ber-
lijn niet in gebreke blijven stemmen
te vinden in Londen en Parijs om te
drijven naar een in den steek laten
van hel oorlogszuchtige Polen. Dit
sluwe en perfide plan zal niet slagen.
Frankrijk en Groot-Brittannië zijn ge
waarschuwd sedert 15 Maart. Evenals
de Sudeten-Duitschers slechts een
voorwendsel vormden om den Tsjecho-
Slowaakschen staat te verstikken,
evenzoo vormt Dantzig een voorwend
sel om den Poolschen staat te verstik
ken. Het gaat niet om de stad of om
de bevolking alleen. Het gaat om de
Duitsche hegemonie over Europa in
de eerste plaats en vervolgens over de
wereld. Het probleem is sinds Septem
ber niet veranderd. Maar wel is iets
anders veranderd, in 't klimaat. Op
het huidige oogenblik is maar één tac
tiek mogelijk: Standhouden. Krachtig
blijven. Tot het einde. Het is een moei
lijke beproeving, maar van levenslang.
Door den „zenuwoorlog" te winnen,
zullen wij kort en bondig den oorlog
winnen, maar niet langs anderen weg".
KING HALL EN DE DUITSCHE PERS.
King Hall blijft een eerste plaats in
nemen in de Duitsche bladen. Met sen-
sationeele opschriften kondigt de
„Völkischer Beobachter" zijn lezers
nieuwe „onthullingen" over King Hall
aan.
Het blad heeft een onderzoek inge
steld naar het vroegere journalistieke
optreden van den Engelschen dag
bladschrijver en besluit daaruit, dat
hij een vijand van Duitschland is, die
zich onder een vriendschappelijke mom
aan het Duitsche volk voordoet.
Het orgaan baseert deze meening
vooral op het feit, dat King Hall in
1938 de vorming had bepleit van een
kabinet Churchill-Eden-Sir Archibald
Sinclair. Het verwijt hem tevens uit
treksels te hebben gepubliceerd uit
Duische liederen, bestemd voor de
jeugd, om te bewijzen, dat de Duitsche
kinderen in een barbaarsch milita
risme worden opgevoed.
BOTSINGEN TUSSCHEN PERU
EN EQUADOR?
Naar verluidt, hebben zich bloedige
botsingen voorgedaan tusschen de le
gers van Equador en Peru, op de
grens van de provincies El Oro en
Tumbez, resp. aan Equador en Peru
toebehoorend. Er zouden dooden en
gewonden zijn. Het bericht wordt van
officieele zijde niet bevestigd.
HET JODENVRAAGSTUK.
ENGELAND BEREID TOT
FINANCIEELEN STEUN.
In de zitting van de Evian-commis-
sie voor de regeling der emigratie,
welke Woensdagmiddag in de Locarno-
zaal van het Foreign Office is gehou
den, zijn twee belangrijke mededee-
lingen gedaan:
le. Heeft de voorzitter, lord Win-
lerton, op verzoek van Chamberlain
medegedeeld, dat de Britsche regee
ring bereid is financieelen steun te
verleenen ter bevordering van de emi
gratie, indien ook de andere regce-
ringen willen medewerken.
2e. Zijn Lord Winterton en de vice-
voorzitters (o.w. de Nederlandsche ge
zant, graaf Van Limburg Stirum) door
president Roosevelt uitgenoodigd, om
niet hem te Washington het vluchte
lingenprobleem te bespreken.
DE LES VAN DE „THETIS".
BRITSCHE MARiNE NEEMT
MAATREGELEN.
In het Lagerhuis heeft de Britsche
onderstaat-secretaris van Marine, Sha
kespeare, medegedeed, dat een aantal
maatregelen zal worden getroffen om
een herhaling van de ramp met de
„Thetis" te voorkomen.
Duikbooten, welke proefvaarten
maken, zullen vergezeld worden van
marinevaartuigen, uitgerust met toe
stellen om met de duikbootbemanning
in verbinding te komen.
Voorts zal bij duikproeven een boei
de plaats aanwijzen, waar de onder
zeeër is gedoken.
In de derde plaats zal het aantal op
varenden bij duikproeven beperkt
worden.
Ten slotte zal aan burgers, die zich
aan boord bevinden, te voren gele
genheid worden gegeven te oefenen
met de Davis-apparaien.
VEEL SCHOON GOED
VOOR WEINIG GELD
TiawMigregHnoi
II
Waalwijksche en Langstraatsche Courant
is het eenige blad dal U de
belichten, verslagen van ge
meenteraad en andere belang
rijke vergadeiingen uitvoerig en
volledig geelt #van Waalwijk, de
Langstraat en omgeving.
in dit blad vmdi men vraag
en aanbod van personeel uit
de industrie, veikoopingen van
notarissen, ingezonden stukken
enz.
DE NEUTRALITEITSWET.
DE BEHANDELING UITGESTELD.
Op het Witte Huis is de aangekon
digde conferentie belegd ter bestu-
deering van de mogelijkheden van een
hervatting der beraadslagingen over
een herziening der neutrahteitswet tij
dens deze zitting van het congres.
Ter conferentie, die drie uur duurde
waren aanwezig president Roosevelt,
vice-president Garner, staatssecretaris
Hull, Bailey, de leider der democra
ten in den senaat en de republikein-
sche senatoren Pittman, MacNary,
Austin en Borah.
President Roosevelt en Huil hebben
hun hardnekkige pogingen, gedurende
deze zitting van het congres de neu-
traliteitswet in behandeling te nemen,
opgegeven, zoodat zij pas in 1940 in
behandeling zal komen.
De. president en Huil verklaarden
nadrukkelijk, dat in Europa gevaar
voor oorlog bestaat.
Huil verklaarde, dat zijn meening
gegrond is op zeer betrouwbare be
richten van diplomatieke vertegen
woordigers van de Vereenigde Staten
in Europa.
Roosevelt zal zich tot het volk wen
den.
RICHT BELGRADO ZICH MEER
NAAR HET WESTEN?
Prins Pauls reis zou er op wijzen.
In sommige politieke kringen te
Belgrado ziet men in de reis van Prins
Regent Paul naar Londen en Parijs
een aanduiding, dat de Joegoslavische
politieke koers zich weep naar het
Westen zou gaan richten en dat het
kabinet een wijziging in dien zin zou
ondergaan. In dat geval zou wellicht
Lazar Markowitsj, vertegenwoordiger
van de oude radicale partij, als minis
ter van Binnenlandsche Zaken weer
in de regeering worden opgenomen.
In politieke kringen ziet men een
parallel in zijn positie en die van Sto-
jadinowitsj, die in 1935 als alleen
staande politieke persoonlijkheid in
de regeering Jeftitsj werd opgenomen
en er later een aantal van zijn vrien
den inbracht, waarmede de partij dei-
radicale unie gesticht werd. Het op
nemen van Markowitsj zou naar men
meent dergelijke gevolgen kunnen
hebben.
.verloren dagen", heelle hel
vroeger. Nu niet meer - nu
zijn er "AKKERTJES"! Een paar
per dag, wèg pijn en narigheid!
Volgens onbevestigde geruchten in
militaire kringen zou het nekoelen der
Joegoslavische sympathieën voor de
as, waarvan men spreekt, verband
houden met misnoegen over het uit
blijven van Duiische wapenleveran
ties.
in verband hiermede zou de Joego
slavische minister valt Financiën,
Djoeritsjitsj, die op het oogenblik Le
Parijs is, Daladier gepolst hebben
over de mogelijkheid van bewape-
nings-credieien aan Joegoslavië.
NEW YORK WORDL'S FAIR
GEEN SUCCES.
Salarisverlagingen en ontslag van
personeel.
Whalen, de president van de wereld
tentoonstelling, heeft medegedeeld,
dat met ingang van 1 Aug. a.s. de sa
larissen en loonen van het personeel
der wereldtentoonstelling van hoog
tot laag, met 10 pCt. zullen worden
verminderd.
Deze maatregel, welke ook voor
Whalen geldt, is genomen, aangezien
op de tentoonstelling weinig bedrijvig
heid heerscht en het aantal bezoekers
niet zoo groot is dan werd verwacht.
Eenige honderden leden van het
personeel zijn ontslagen. Hoewel het
juiste aantal niet bekend is, wordt ge
sproken van 500 tot (iOO, doch het
kunnen er ook duizend of meer zijn.
De meeste employe's namen het vol
gens Reuter nogal kalm op, doch een
groep studenten, die bij de afdeeling
inlichtingen werkte ol als gids op
trad, heeft gedemonstreerd. Het
verluidt, dat de geheele afdeeling in
lichtingen, waaraan 276 personen
werkten, is opgeheven.
De studenten hebben uit protest
tegen hun ontslag in het meer van de
tentoonstelling in de buurt van 't
standbeeld voor George Washington
gewaad. Zij vormden spreekkoren.
Sedert begin Juli komen per dag
100.000 personen minder op de ten
toonstelling dan noodig is om haar te
doen rendeeren.
door M. BURGHOUTS.
20).
De negers kwamen niet meer terug.
Hun leiders waren gedood en vele ka
meraden hadden zij op het slagveld
achter moeten laten. Haastig waren zij
vertrokken, met achterlating van tal
rijke doden. Hun gewonden makkers
hadden zij later in de nacht, toen alles
rustig was weggedragen. De mensen
in het kamp hadden dit gezien, maar
toch lieten zij hen rustig hun gang
gaan. Deze Christen-plicht moest men
bij de heidenen toch zeker niet be
lemmeren.
Voor alle zekerheid had men ge
durende het verdere gedeelte van de
nacht de wacht gehouden, zodat de
overigen rustig konden slapen en het
duurde dan ook niet lang of allen
rusten, oververmoeid door de inspan
nende strijd in Morpheus' armen.
Tot laat in de morgen sliep men,
maar toen sprongen allen geleidelijk
aan, fris en monter op van hun veld
bed.
Eerst toen was de ramp in zijn volle
omvang te aanschouwen. Het terrein
voor hen lag vol met doden, minstens
100 negers waren gedood. De licha
men van den Egyptenaar en de Abes--
sijnen waren door de negers gruwelijk
verminkt en nauwelijks meer te her
kennen.
Het duurde lang voor men met het
treurige werk van het begraven dei-
doden klaar was en het verdere ge
deelte van de dag heerste er een droe
vige stemming, want hoewel het bit
tere noodzaak was, dat zij de negers
hadden gedood, greep het hen, vooral,
nu zij vlak bij de doden waren, zeer
aan.
Dien dag werd er dan ook niet veel
meer gedaan en allen waren blij toen
de avond begon te vallen en zij hun
leger konden gaan opzoeken.
De volgende morgen was het echter
al heel anders. Nu zij allen goed waren
uitgerust bleek ook hun stemming be
ter te zijn en vol moed en vertrouwen
ging men weer aan het werk.
Het kamp werd opengegooid en een
groep Abessijnen onder leiding van de
vader van Wim en Annie trok weg,
om wat wild te verschalken. Wim ren
de hen achterna, want ook hij wilde
van de partij zijn.
Oom Koos had nu niet zo heel veel
pijn meer en met zijn arm en schou
der stevig in een groot verband wan
delde hij met Konoyo en Beekman op
gewekt door het kamp. Straks als de
vader van Wim en Annie terug wa
ren zou men „krijgsraad" houden,
want Oom Koos wilde nu zo spoedig
mogelijk weer vertrekken. Het zou
toch nog wel een paar dagen aanlopen
en dan zouden de gewonden voldoen
de hersteld zijn om de moeilijke reis
mee te maken.
Vol lof was Oom Koos over zijn
mannen en iedereen moest van hem
een opwekkend woord in ontvangst
nemen. Hij kon niet uitgepraat ko
men over „den kleinen Wim". Wat
had die kerel zich toch moedig gedra
gen, je zou haast alleen een gevecht
willen hebben om die jongen aan te
zien hè, vol vuur was hij toch steeds
voorzichtig. En hoe prachtig vloerde
hij de leiders nieten zo ratelde
Oom Koos maar verder en het was
maar goed dat de jongen er niet bij
was, want anders zou hij zich zeker
op een hoog voetstuk gepaatst zien.
(Wordt vervolgd.
„HET GELD MOET NAAR
TEXAS".
door Jan van Leeuwen.
In de grote petroleummaatschappij
in Roswell in Nieuw-Mexico, heerste
een onweerstemming. De bedienden
liepen op hun tenen door de gangen,
want de directeur kon op het ogen
blik geen geluid verdragen. In de
grote vergaderzaal zaten de hoge he
ren van de directie om de lange tafel
en keken allemaal even somber en
ernstig. John Maxwell, de directeur
van de petroleummaatschappij, sloeg
met zijn vuist op tafel en bulderde:
„Dat is nu al voor de tweede keer, dat
een geldtransport overvallen is! Als
het zo doorgaat, kunnen we de zaak
wel sluiten!"
„Kom, kom, zo erg is het nu ook
nog niet," suste de onder-directeur,
„we zullen heus wel een oplossing
vinden!"
„Daar is geen oplossing voor te vin
den!" brulde Maxwell weer. „Er moet
vanavond iemand met het loon van de
arbeiders in Texas weggaan, want
anders is het te laat! De arbeiders
zullen staken, als ze hun geld nog
niet krijgen en u weet allemaal hoe erg
dat is voor de maatschappij. Makke
lijk praten, dat er wel iets op gevon
den zal worden, maar hoe dan? Er
heeft zich niemand bereid verklaard
om het transport op zich te nemen!"
Het was heel goed te begrijpen, dat
Maxwell zich zo opwond. Twee keer
achter elkaar was de man, die het
geld naar de grote petroleumvelden
moest brengen, door bandieten aan
gevallen en mishandeld. Al het geld
hadden ze hem afgenomen en de man
had lange tijd zonder hulp langs de
weg gelegen.
„Kunnen we dan niet een paar sol
daten met den bode meesturen?"
vroeg een van de heren.
„Dat heb ik al gevraagd, maar de
soldaten kunnen niet eerder dan over
vijf dagen hier zijn en zolang willen
onze arbeiders heus niet wachten. Het
is ook wanhopig, dat die afstanden
hier allemaal zo groot zijn. Het is
eigenlijk te gek, dat je dagen lang
van je eigen mannen af zit!" De di-#
recteur zuchtte eens heel diep en
wreef met zijn hand over zijn voor
hoofd.
„Kunnen we Tom Rub niet sturen?"
vroeg de onder-directeur nu weer.
„Tom Rub? Is dat niet die man, die
nog geen maand in dienst is? Hoe
kunt u nu zoiets zeggen! Hij heeft
toch helemaal geen verstand van de
zaak!"
„Daar heeft hij in dit geval ook
niets aan. De hoofdzaak is, dat hij
goed kan autorijden en dat kan hij.
En als er geschoten wordt, zal het
hem heus niet helpen of hij iets van
de petroleum en onze maatschappij af
weet. Dan komt het er alleen maar op
aan of hij terug kan schieten! En dat
kan hij ook!"
„Goed, ik zal hem eens laten roe
pen", zei Maxwell en nam de hoorn
van de huistelefoon op. Hij zei, dat
Tom Rub geroepen moest worden en
even later kwam deze in de vergader
zaal.
Denk aan de soup-auto's.
„Rub", begon de directeur, „we ko
men met een moeilijke opdracht. Je
hebt natuurlijk ook wel gehoord, dat
het geldtransport weer overvallen is.
Maar het loon moet weg! De arbei
ders in Texas zitten er op te wachten
en als ze het niet krijgen, zullen ze
staken en dat is een te grote schade
voor de petroleumvelden. Het geld
moet vanavond nog naar Waco. Nie
mand van onze ondergeschikten wil
het doen zonder militaire geleide en
de soldaten kunnen pas over vijf da
gen hier zijn. Wil jij gaan? Ik zeg er
eerlijk bij, dat deze tocht niet zonder
gevaar is. We zijn hier niet in een
grote stad en de weg gaat dwars dooi
de bergen. Je komt er geen mens te
gen."
„Ik zal gaan", zei Tom Rub. „Ik ben
niet bang en de arbeiders moeten hun
geld hebben. Zegt u mij maar pre
cies wat ik moet doen."
„Er valt niet veel meer te zeggen",
zei de directeur, terwijl hij Tom vrien
delijk aankeek. „Alleen één ding: Het
is mogelijk, dat je onderweg een soup
tegenkomt. Weet je niet wat een soup
is? Ik dacht dat je daar misschien al
wel over gehoord zou hebben. We
hebben in de velden niroglycerine no
dig. Dat wordt met grote vrachtauto's
vervoerd en deze auto's zijn er apart
voor gemaakt. Ze zijn knalrood ge
verfd, zodat ze direct te herkennen
zijn. De nitroglycerine wordt in rub
ber kannen gedaan en zo vervoerd.
Je moet namelijk weten, dat het een
erg ontplofbaar goedje is en de rub
berkannen houden het schokken een
beetje tegen. Deze auto's rijden alleen
's nachts, moeten zoveel mogelijk om
de steden heenrijden en in aparte ga
rage's gestald worden. Door stoten
ontploft het goedje en als de wasen
erg schokt zou alles in de lucht sprin
gen. De chauffeur waagt bij elke rit
zijn leven, want bij elke kuil in de
weg, kan de boel uit elkaar springen.
Alle mensen gaan dan ook in een grote
bocht om de rode wagens heen. Ze zijn
allemaal doodsbang voor de auto's en
vluchten zover mogelijk weg, als ze er
een zien. Dit heb ik alleen verteld voor
't geval je een soup-auto mocht tegen
komen. Je weet nu, dat je ze uit de
weg moet gaan. Ik vind het moedig
van je, dat je met het geld wilt ver
trekken en je zal er goed voor be
loond worden. Vanavond krijg je het
geld voor de arbeiders. Ik wens je
veel geluk op je tocht."
Rub ging weg en zocht toen zijn
vriend op, met wien hij nog het een
en ander wilde bespreken.
(Wordt vervolgd).
i Jft
,1 It M
