DE OORLOG.
WIE WAS MAGINOT?
Zaterdag 16 September 1939 No. 73
De Echo van het Zuiden
Tweede Blad
RING ROND WARSCHAU
GESLOTEN.
Berlijn zegt: Gdynia gevallen.
Communique's van Donderdagavond.
De ring, welke door de Duitsche
troepen om Warschau getrokken werd,
is thans ook ten Oosten van de Pool-
sche hoofdstad gesloten.
De Duitschers zijn op verschillende
punten ten Noorden van de samen
vloeiing met de San over den Weich-
sel getrokken. De troepen, die aan den
straatweg Siedlce—Warschau operee-
ren, zijn voor een deel naar het Wes
ten en Zuidwesten afgezwenkt.
Vanochtend om kwart over tien zijn
de Duitschers voorts, naar het D.N.B.
bericht, Gdynia binnengerukt. De
Poolsche commandant heeft de stad
overgegeven. Ten Noorden van deze
havenplaats wordt echter nog gevoch
ten.
Het Poolsche communiqué van gis
teravond meldde, dat in het district
Kutno-Lowicz (ten Westen van War
schau) de strijd werd voortgezet en
den vijand zware verliezen werden toe
gebracht. Dertig vijandelijke vliegtui
gen, aldufe het legerbericht, zijn neer
geschoten.
IN HET WESTEN.
Omtrent de situatie aan het Weste
lijk front zeggen de communiqué s der
beide partijen, welke hedenmorgen wer
den gepubliceerd, het volgende:
Fransch legerbericht: „Krachtige ac
tiviteit van de zware artillerie van den
vijand, gericht op de hoogten ten Zui
den van Saarbrücken."
Duitsch legerbericht: „In het Westen
zijn in het tusschen Saarbrücken en
"Hornbach ver voor den Westwall
vooruitspringende Duitsche gebied ster
kere Franschen strijdkrachten dan tot
dusverre tegen onze gevechtsvoorpos
ten opgetreden. In de mijnvelden en in
het Duitsche afweervuur bleven zij lig
gen."
Het opperbevel van de Duitsche
weermacht deelde vanmorgen mede:
„De operaties in Zuid-Polen stuiten
slechts op geringen weerstand en ma
ken een snel oprukken in Oostelijke
richting mogelijk. Sterke afdeelingen
hebben bij Rawaruska en Tomaszow
den straatweg van Lublin naar Lem-
berg bereikt. Ten Noorden van Sando-
mir zijn de troepen op verschillende
punten den Weichsel overgetrokken.
Het voorloopige resultaat van den
vernietigingsslag bij Radom is dat
60.000 gevangenen zijn gemaakt, onder
wie tal van generaals, 143 stukken ge
schut en 38 pantserwagens.
De aanval op de Poolsche divisies,
die rond Kutno ingesloten zijn, vordert.
De ring om de Poolsche hoofdstad
is gisteren ook in het Oosten gesloten,
i en Oosten van Modlin over de Narew
oprukkend, naderen de Duitsche troe
pen ook van het Noordwesten uit de
stad. De strijdkrachten aan den straat
weg WarschauSiedlce zijn gedeelte
lijk naar het Zuidwesten en Westen af
gezwenkt. De achttiende Poolsche di
visie, waarbij ook de divisie-staf, heeft
gisteren ten Noorden van Ostrwo-Ma-
zowieka de wapens neergelegd. Zes
duizend man werden gevangen geno
men en dertig stukken, geschut buitge
maakt.
De strijdkrachten, die in de richting
van Brest-Litowsk oprukken, naderen
snel de stad.
Als laatste der vestingen aan de
Poolsche grens is gisteren Ossowiec
door de Oostpruisische troepen ingeno
men.
Niettegenstaande de ongunstige
weersgesteldheid heeft het luchtwapen
met succes een aanval ondernomen op
den Oostelijken rand van Warschau en
de achterwaartsche Poolsche verbin
dingswegen. Twee vijandelijke toestel
len zijn neergeschoten.
Het Poolsche communiqué, dat Don
derdagavond om halfelf werd uitgege
ven, meldt nog:
Onze afdeelingen hebben een aanval
op de lijn ModlinZegrz (aan de sa
menvloeiing van Narew en Boeg) afge
slagen. Het bombardement van War
schau duurt voort.
Ten Zuiden van de lijn Kaluszyn
Siedlce (ten Oosten van Warschau)
trekken wij onder het leveren van he
vige gevechten terug voor de gepant
serde afdeelingen van den vijand. De
strijd duurt voort tegen den vijand, die
bij Annopol (ten Zuidwesten van Lu
blin) over den Weichsel getrokken is.
Lemberg heeft een aanval van een
gemotoriseerde colonne afgeslagen. De
gevechten bij Gdynia en Kepa Oksyws-
ka duren voort.
FRANSCHE TROEPEN OVER DE
MOEZEL?
Communiqué van Vrijdag-ochtend:
Het Fransche opperbevel heeft
over den oorlog in het Westen het vol
gende communiqué gepubliceerd:
„Plaatselijke vorderingen, waarbij
wij gevangenen gemaakt hebben".
Volgens te Brussel door United
Press ontvangen berichten is een groot
aantal Franschen met tanks er in ge
slaagd op 500 meter afstand van de
Luxemburgsche grens bij Schengen over
de Moezel te trekken. De Franschen
deden onmiddellijk een aanval op den
Duitschen oever der rivier. Te Schen
gen werd duidelijk mitrailleur- en artil
lerievuur gehoord, waaruit werd gecon
cludeerd, dat een hevig gevecht gevoerd
werd.
In Polen is de Duitsche opmarsch
voornamelijk gericht op Lemberg en het
afsnijden van de verbindingen tusschen
deze stad en Roemenië. Volgens berich
ten uit Roemeensche bron zouden de
Duitschers zich bij Stryj, op 63 K.M.
ten Zuiden van Lemberg bevinden.
DUITSCHERS IN POOLSCHE
KRIJGSGEVANGENSCHAP.
Het Poolsche Telegraaf-agentschap
P.A.T., deelt, volgens een bericht van
Havas uit Bern, mede, dat volgens tot
12 September opgestelde berekeningen
het aantal niet-gewonde Duitsche
krijgsgevangenen 13.000 bedraagt, on
der wie 350 officieren, die voor het
meerendeel tot de luchtmacht behooren
en tot de gepantserde wapens.
Acht en veertig stukken geschut, 15
mitrailleurs, 170 tanks en ruim duizend
auto's zijn op den vijand buitgemaakt.
280 Duitsche vliegtuigen werden neer
gehaald.
GEEN BACTERIËN- EN GAS-
OORLOG.
Naar de Britsche minister van Bui-
tenlandsche Zaken, lord Halifax, in het
Hoogerhuis mededeelde, heeft de Duit
sche regeering verklaard in den huidi-
gen oorlog geen gebruik te zullen ma
ken van gas of bacteriën, zoowel als de
Westersche mogendheden.
VREDESKLANKEN UIT ITALIË?
In goed ingelichte nazi-kringen
aldus United Press aan de Maasb.
wordt gezegd, dat Italië mogelijkerwij
ze in den loop van de volgende week
een direct en formeel beroep op Frank
rijk za ldoen en daarbij zijn goede dien
sten zal aanbieden, om de vredesonder
handelingen te heropenen.
Dit aanbod, zoo verwacht men, is het
directe resultaat van de intense Itali-
aansche diplomatieke activiteit, die dit
land gedurende de laatste weken aan
den dag gelegd heeft.
DE SLOWAKEN ZIJN REEDS
AAN HET VERDEELEN.
Zonder dat er lot nu toe een oor
log is verklaard en reeds voordat de
ze strijd, die geen oorlog mag wor
den genoemd, ten einde is, wordt be
gonnen met de vierde verdeeling van
Polen. Zooals de Duitsche bladen
berichten, heeft namelijk de regee-
De naam Maginol-linie ligt op
ieders lippen. Over en weer wordt
er gediscussieerd over deze onmete.
lijke Fransche versterkingen, waar
van zelfs veie Fransche officieren
de meeste bijzonderheden niet ken
nen leder herinnert zich de plaatjes,
die in alle bladen zijn verschenen
en waar de Maginot-linie veel weg
heeft van een groot ondergrondsch
paleis, dat op sommige plaatsen
zelfs zes verdiepingen schijnt te
bevatten. De Maginot-linie vormt
een wereldje op zich, en begrijpe
lijkerwijs gaan onze gedachten uit
naar den Franschman aan wien
deze verdedigingslinie haarnaamte
danken heeft.
ANDRÉ MAGINOT.
André Maginot was iemand, die
enkele bijzondere eigenschappen had.
'Allereerst was hij heel lang n.l. niet
minder dan 1.90 Meter. Bovendien
was hij dol op oesters en ten derde
had hij behalve een groote hoeveel
heid vaderlandsliefde een bijzondere
voorliefde voor Elzas-Lotharingen
Maginot werd geboren in 1878 te
Parijs uit een Lotharingschefamilie.
Steeds bleef hij kleurloos hetgeen
hem in het Frankrijk van dien tijd
lang niet altijd meeviel. In 1910
dus op 32 jarige leeftijd maakte hij
zijn groote entrée in het Fransche
ministerie van Oorlog, waarbij hij
achtereenvolgens verschillende ran
gen doorliep. Hij maakte vrij snel
promotie en stond op het randje
van hetonder-staats-secretarisschap,
toen in 1914 den oorlog uitbrak.
Alle raadgevingen van zijn talrijke
vrienden in den wind slaande nam
Maginot dienst in het leger en sinds
dien bleef hij voor zijn vrienden
»de sergeant«.
Voor Verdun werd hij in 1916
ernstig gewond aan zijn been, ten
gevolge waarvan hij zijn heele leven
mank liep.
Maginot was echter trotsch op dit
euvel en vertelde aan iedereen dat
hij dil mankement had opgeloopen
voor Verdun. Een cadeautje van de
Duitschers.
In 1916 moest Maginot tengevolge
van deze verwondingen het leger
verlaten, en met het Kruis van het
Legioen van Eer en de Medaille
Militaire op de borst zien wij hem
in 1917 te Parijs als minister van
Koloniën in het ministerie Ribot.
Na den oorlog werd hij minister
voor de pensioenen en eindelijk in
1924 kreeg hij van Francois Marsal
het ministerie van Oorlog onder zijn
bewind.
Van dien tijd af namen de plannen
van Maginot om een onneembare
verdedigingslinie te vormen aan
Frankrijks Oostgrens, die hij reeds
gedurende langen tijd had gekoes
terd ten einde zijn geliefd Elzas-
Lotharingen voor invallen te be
schermen. vaster vormen aan.
Het kabinet-Marsal kon zich
echter slechts een paar weken hand
haver.;
Dan gaat André Maginot zich in
verbinding stellen met technici, die
hij polst omtrent zijn plannen, hij
bestudeerde de werken van Vauban
en wanneer Maginot in 1928 weer
het ministerie van Oorlog in handen
krijgt wordt de Maginot linie ge
boren.
Zelf bepaalde hij zich tot degroote
trekken, de uitvoering berustte bij
de generaals Weygand en Debeney
en een heel legertje ingenieurs
Zelf heeft hij de voltooiing van
zijn werk niet mogen beleven, want
reeds in 1932, dus op 54-jarigen
leeftijd, stier! hij tengevolge van
kwaadaardige koortsen, die veroor
zaakt werden door het gebruik van
zijn geliefde oesters, maar hij liet
zijn land een kostbare erfenis.
ring van Slovakije besloten de
Poolsch-Slovaaksche grens van 1920
te herstellen. Dat wil zeggen, dat het
gebied, hetwelk na den wereldoorlog
door het vredesverdrag van Versail
les onder Poolsche souvereiniteil
werd gebracht, alsmede de land-
strook, welke de Polen in November
1938 bij de verkaveling der Cecho-
Slovaaksche republiek bezetten, weer
door Slovakije werd ingelijfd.
In het officieele bericht uit Bratis
lava heet het, dat een regeerings-
eominissie in opdracht van den op
perbevelhebber van het Slovaaksche
leger van 7 tot 9 September een in
spectiereis door dit gebied heeft ge
maakt, waarbij hij „Javorina, Zako
pane, Neumarkt, Cierny Dunajec en
het gebied van de Orova en de Bo-
venzips bezocht, hetwelk naar het
moederland zal terugkeeren". Reeds
hebben de Slovaaksche instanties in
dit gebied eigen postkantoren geo
pend.
DUITSCHLAND BREIDT DE
LIJST DER CONTRABANDE.
GOEDEREN UIT.
De Duitsche rijksregeering maakt be
kend: de Duitsche regeering heeft, met
IN EEN AUTO DOOR
HET OERWOÜD.
Door E. S.
Het is iets heel bijzonders om dooi
de wildernis van Afrika te reizen, met
een auto. Alles is anders dan ergens
anders. Daar stond bijvoorbeeld op
een keer onze auto (ik reisde samen
met mijn vriend George) voor onze
tent. Het was heel vroeg in de morgen
en we hoorden allerlei geluiden uit
het bos, die je 's nachts niet hoort.
We hadden vaak bij het bos stilge
houden om nog op de open weg, eigen
lijk is de naam „weg" veel te mooi er
voor, te kunnen overnachten. We had
den de auto goed dichtgedaan met het
oog op de slangen, die een grote voor
liefde schenen te koesteren voor de
zachte leren kussens van de achter
banken.
We waren juist wakker, toen ik
iets aan de wagen hoorde rammelen.
Ik boog me voorzichtig uit de tent om
te zien, wat de oorzaak van dat won
derlijke geluid was. Het was een jonge
hyena, die zeker uit nieuwsgierigheid
naderbij was gekomen, en die nu aan
de banden zat te knagen.
Het beest deed het meer om te spe
len dan uit honger, maar met zijn
scherpe tanden beet het heele stuk
ken rubber uit de banden.
Het was maar goed, dat we zulke
stevige banden om de wielen hadden
gedaan. Maar zelfs deze banden wa
ren op de duur niet tegen de tanden
van een jonge hyena bestand en om
dat ik dat heel goed wist, besloot ik
om andere maatregelen te nemen.
Schieten kon ik niet, want dan zou ik
door de band moeten schieten en
daarmee veroordeelde ik ons meteen
om twee uur te ploeteren in de warm
te voor we weer verder konden rijden.
Ik moest er dus iets anders op vinden.
Plotseling kreeg ik een ingeving, nam
een van mijn hoge rijlaarzen en gooi
de die naar de hyena.
Meteen liet het jonge dier de band
los en keek verontwaardigd naar wat
daar zo plotseling naar hem toekwam
vliegen. Daarna rook hij eens goed
aan dat zwarte ding. Eerst scheen hij
het nog niet erg te vertrouwen. Hij
draaide nog een paar keer om de
laars heen, keek eens om zich heen,
likte eens aan de band, alsof hij daar
niet goed van kon scheiden, en beet
toen grommend in de laars. Trots
richtte hij toen zijn kop weer op en
verdween in het bos. Zonder laars kon
ik hem niet achterna gaan en mijn
vriend en de inlandse begeleider, slie
pen nog. Ik heb de hyena nooit terug
gezien en mijn laars ook niet!
Het was maar goed, dat ik nog een
extra paar laarzen bij me had, anders
had ik op mijn sokken door de wil
dernis van Afrika moeten reizen en
dat was een beetje gevaarlijk geweest!
OVER HERBERGEN EN
UITHANGBORDEN.
Altijd hebben de mensen wonder
lijke verhalen verteld over herbergen
en hotels waar ze gelogeerd hadden.
Al van heel vroeg af. De een had in
het grootste hotel gewoond, de ander
in de oudste herberg geslapen, een
derde was in een hotelletje geweest,
dat zo eenzaam was, dat het leek als
of het op het uiterste puntje van de
wereld lag. De een vertelde het de an
der en zo wist men verhalen te ver
tellen, van herbergen, waar de ver
teller zelf nooit was geweest. Tot ver
over de grenzen waren bepaalde ho
tels bekend.
Om de aandacht van de reizigers di
rect op het hotel te vestigen, liet de
waard meestal een uithangbord ma
ken, waarop, door de een of andere
figuur de naam van het hotel werd
duidelijk gemaakt. Verschillende uit
hangborden zijn echte kunstwerken en
zijn door grote schilders en bekende
smeden gemaakt.
Aan sommige uithangborden is een
hele geschiedenis verbonden en dik
wijls ook zijn ze door een vergissing
ontstaan, zooals je kunt zien aan de
onderschriften bij de plaatjes!
Al eeuwen en eeuwen geleden be
stonden er eenvoudige herbergen voor
arme reizigers, en grote hotels voor
voorname mensen, die het beter kon
den betalen.
In Plateae in Griekenland werd in
de Peloponesische oorlog, die van
431501 voor Christus geduurd heeft,
naast de tempel voor de godin Hera
een groot hotel gebouwd met ver
schillende verdiepingen, waarin ruime
kamers, badkamers en keukens wa
ren.
Die oude hotels waren erg „mo
dern". Alles wat tot het gemak en
genoegen van de gasten kon dragen,
was erin te vinden. De reizen waren
altijd erg vermoeiend.
Het viel lang niet mee om grote af
standen af te leggen met paard en wa
gen over de slechte wegen, die je je
maar denken kunt en de Romeinen
wilden dan ook echt uitrusten in hun
hotels.
Meestal waren ze stijf en ziek als ze
na een lange tocht aankwamen. Maar
dan stond er een lekker bad voor hen
klaar en konden ze zich weer hele
maal opknappen.
Er werd in de Oudheid al veel ge
reisd, en het zou ons lang niet mee
vallen, als wij op dezelfde manier
moesten reizen als de oude Romeinen
en Grieken.
Toen de Romeinen naar het Noor
den trokken, moesten ze natuurlijk on
derweg heel dikwijls overnachten en
dan moesten ze zich tevreden stellen
met in de open lucht te slapen. Maar JF'
als ze dan in een herberg kwamen,
hadden ze dubbel plezier. In die ho-
tolletjes was altijd veel te doen. Uit
oude geschriften weten we bijvoor
beeld van een hotel in St. Gallen in
Zwitserland, dat toen bij een klooster
boorde en dat een van de meest be
kende tussenstations was, dat er da
gelijks ongeveer 20 runderen geslacht
moesten worden en dat er ongeveer
1000 broden per dag werden opgege
ten!
Later namen de kloosters de rol
van de herbergen over en toen zorg
den de monniken voor de reizigers.
In Engeland is een klein hotelletje met
de naam „Pig and carrot" (Varken en
peen). Een paar Fransen hadden dat
gezien en omdat deze niet begrepen,
wat het betekende en alleen de klank
overnamen, maakten zfj er in Frank
rijk van „Piqué et carreau", wat be
tekent „Schoppen en Ruiten", de ter
men uit het kaartspel.
In Parqs heette vroeger een herberg
„au lit on dort" (In het bed, waarin
men slaapt) maar in de loop der tyd
is dit geworden „au lion d'or" (In de
Gouden Leeuw).
In Straatsburg is een hotel „Zur blan
ken Schwalbe" (In de witte Zwaluw),
maar de oorspronkelijke naam was
Frans „Au cheval blanc" wat bete
kent. „In het witte paard". Ook hier
weer is het misverstand ontstaan, om
dat de Duitsers die Franse woorden
niet kenden.
In de Elsasz kan men de onverklaar
bare naam vinden „Zur Sau waage"
(In de Varkensweegschaal), die ont
staan is uit het Franse „au sauvage",
wat beter te bergijpen is, want dit be
tekent „In den Wilden Man".
NIEUWE RAADSELS.
1. Welke steenen, die lang duren
Metselt men toch nooit in muren?
2. Wie is er van u allen,
Die mij eens daad'lijk zegt,
Welk ei nooit door een vogel
In 't nest nog werd gelegd.
3. Nu aan alleman gevraagd:
Waarom hfj een dasje draagt?
4. Met welk een lepel,
't Is geen grap,
At geen van ons ooit
Soep of pap?
5. Wie is de vrouw, die Moeder heet
En toch nooit heeft geleefd,
En die, al klinkt het ook heel raar,
Toch ook geen kind'ren heeft?
6. Toe, zeg my toch eens: welke kat
Ving nimmer nog een muis of rat?
7. Ik ben een haan, maar kraai nooit
mee.
Ik ben een haan, maar woon in zee.
Ik ben een haan, maar heb koud
bloed;
Ik krabbel nooit, maar zwem heel
goed.
Welke haan ben ik?
