nm
De Algemeene Toestand.
ffl
Zaterdag 23 September 1939 No. 75
De Echo van het Zuiden
Tweede Blad
ke Duitsche minderheden wonen
is geoefend. De Roemeensche graan
schuren en vooral de Roemeensche
petroleumvelden trokken de Nazi's
aan. En vooral een begrenzing van
het rijk door de Zwarte Zee, Roeme-
nië's kust. De Zwarte Zee, welke toe
gang geeft tot het Verre Oosten, Azië,
Indië
Maar thans hebben de Russen zich
gezet tusschen het Poolsche gebied,
dat de Duitschers veroverden en Roe
menië. Zij hebben Hitier den
weg naar het Oosten afgesneden.
't Is duidelijk, dat Rusland niet Po
len is binnengevallen als Duitschlands
bondgenoot, zoo min als om hulp te
verleenen aan de democratieën. Rus
land is Polen binnengevallen om zijn
eigen belangen veilig te stellen en zijn
politieke oogmerken te verwezenlij-
Ken.
Er zijn zelfs profeten die voorspel
len, dat Rusland binnenkort een pact
zal onderteekenen, hetwelk de Zwarte
Zee voor alle vreemde mogendheden
sluit, hetgeen een belemmering te
meer zou zijn voor Duitschlands drang
naar het Oosten.
Let men op de houding, die Rus
land in het Verre Oosten thans jegens
Japan aanneemt en hoe de bolsjewis
ten gemaskerd als bondgenooten
zich tusschen de Duitsche legers en
het Roemeensche grondgebied heb
ben geschoven, dan lijkt het, of een
oud verdeelingsplan weer tot richt
snoer wordt genomen, waarbij Rus
land, Afghanistan en Indië (voorloo»
pig Britsch-Indië) voor zich reser
veert, terwijl aan Japan de vrije hand
wordt gelaten in China en aan
Duitschland de overheersching in
Midden- en West-Europa wordt over
gelaten.
Daarbij komt, dat
de stemming in Italië
zich meer en meer tegen Duitschland
keert, niet alleen uit onverholen sym
pathie jegens Polen, maar ook uit
toenemend wantrouwen jegens de be
doelingen van Duitschland op den
Balkan, waar Italië de hanhaving van
zijn invloed als een bestaansvoorwaar
de beschouwt. Die invloed wordt op
het oogenblik èn van Duitsche zijde
èn van den kant van Duitschlands
splinternieuwe vrienden, de Russen,
ernstig bedreigd.
En al kan men natuurlijk niet defi
nitief weten wat Italië doen zal, wat
Roemenië en Turkije tenslotte in '1
schild voeren, zeker is dat buiten de
zen de krachten der dominions van
Engeland steeds toenemen en de re
serves aan manschappen en goederen
zijn daar onuitputtelijk zeker als En
geland de zeeen blijft beheerschen,
en Japan het dit land niet te moeilijk
maakt in 't Verre Oosten.
T enslotte kan men er op aan, dat
uiteindelijk Amerika het Angelsak
sisch karakter zal laten spreken.
Om dit alles zal Hitier, hoe hij ook
anders spreken mag, den voortduur
van den oorlog vreezen, evenals de
geheele wereld dit doet, waar nog zoo
veel ontzettende gebeurlijkheden mo
gelijk zijn.
Maar dien vrede zien wij vooreerst
niet komen.
DE HOUDING VAN ITALIË.
In het „Hsgz." troffen wij een cor
respondentie uit Rome, waarin o.m.
gezegd wordt:
Thans, nu ons allen de angstige
vraag bezig houdt, of de tegenwoordi
ge oorlog slechts van korten duur zal
zijn en betrekkelijk beperkt, dan wel
of nog een verder deel van de wereld
mede zal worden gesleurd in den af
grond, is de houding van Italië een
probleem, waarvan een ieder onmid
dellijk het belang inziet. Deze hou
ding wordt in alle hoofdsteden dei-
wereld met gespannen aandacht ge
volgd, en omgekeerd kunnen wij zeg
gen, dat de reactie der verschillende
hoofdsteden op de Italiaanschc hou
ding hier in Rome nauwkeurig wordt
bestudeerd.
Naar al hetgeen wij hier zoowel in
de verantwoordelijke kringen der re
geering als onder de verschillende
klassen der bevolking hooren, lijkt
het ons uitgesloten, dat Italië ooit aan
zijn bondgenootschap met Duitsch
land of aan zijn ideologische vriend
schap met Hitier en het Nationaalso-
cialisme zou verzaken.
De algemeene opinie in diplomatie
ke kringen van Rome is, dat Musso
lini binnenkort nog een poging zal
doen, langs een breed opgezette diplo
matieke actie ondanks alles den we
reldvrede te stabiliseeren, waarbij
ook nog met de vitale belangen van
het Poolsche volk rekening zou kun
nen worden gehouden. Een dergelijke
actie zou op de volle medewerking
kunnen rekenen van den Heiligen
Stoel.
DALADIER HERHAALT ZIJN
AANKLACHT.
Een duidelijk overzicht van
Hitlers beloften.
Daladier heeft in z'n radio-rede nog
eens duidelijk uiteengezet waarom
Frankrijk en Engeland ten oorlog zijn
getrokken, niet om veroveringen te
maken, alleen voor 't ideale doel, om
de kleinere staten, om de wereld te
Hitlers rede in Uantzig.
Het moet een groote dag voor den
Funrer zijn geweest, toen hij Dins-
*uag j.l. zijn triomialen ïniocnt in ue
ouue, Historische uuuscne vrijstau
deed, welke thans niet het geweftl
van Duitsche wapenen binnen het
Duitsche rijksverhand werd terugge-
braent. Maar tóch heeft hij zich dezen
dag anciers voorgesteld gehad. Dij
lieeit voorheen altijd Verzekerd, dat
Danzig tot het Duitsche rijk zou weer-
keeren zónder oorlog, zonder bloed
vergieten, zonder strijd. Det feit, dat
de Tartijüag van den Vrede was be
paald op ueh 2den September j.l.,
sprak nog een keer le meer van Hit
lers vertrouwen, dat de Westersche
democratieën geen oorlog zouden aan
durven, als Duitschland Polen in Dan
zig en in den Corridor voor een vol
dongen feit had gesteld.
En nu nóg gelooit, hóópt de Führer
altham*, dat een oorlog met het Wes
ten zal zijn te vermijden. Hij heeft
Dinsdag te Danzig op de Westersche
democratieën gesmaald, hij heeft de
leiders der democratische regeeringen
gehóónd, hij heeft gepocht op de
kracht van het Duitsche geweld in
Polen, hij heeft de Westersche demo
cratieën uitgedaagd. Hij heeft het met
stemverheffing uitgeroepen: of een
oorlog met deze democratieën 3 jaar
of langer nog zal duren, hangt óók
nog een beetje van Duitschland en
van Duitschlands kracht af. Dat heeft
hij allemaal gezegd, maar tenslotte
was de voornaamste inhoud van zijn
rede een
vredesaanbod aan het Westen.
Juist zooals de laatste dagen in de
Duitsche pers was betoogd, heeft Hit-
Ier herhaald in Danzig: Polen is thans
vernietigd en het Westen kan geen
verdragsverplichtingen meer hebben
ten aanzien van een staat, welke niet
meer is. Van Frankrijk en Engeland
hebben we niets te vorderen, waar
om zouden we dus oorlog voeren?
Deze herhaalde Duitsche sugges
ties van vrede aan het adres van En
geland en Frankrijk toonen Hitiers
zwakke zijde, zijn
vrees voor een langdurigen oorlog,
welks einde zijn ongp.rustheid welkt.
Wanneer Duitschland, óók wat zijn
uithoudingsvermogen betreft, zoo
machtig, zoo onweerstaanbaar, zoo
duidelijk overheerschend was als Hit-
Ier telkens ook thans weer in Danzig,
voorgeeft, zou Hitier zich en zijn land
dan laten smaden met een oorlogs-
verKiuiiug van rraiiKnjK en J&ngeiunu
en uezen tauuen van zijn vreuene-
venuneiu hnjven verzeKeren, terwijl
nun soiuaien vecnien op zijn uun-
scnen houein?
Te meer verbaast het hernieuwde
vreaesaanooü van mtler aan het Wes
ten, waar gehjKe aannieuirigen -reeus
eeruer kort en kraentig weruen aige-
wezen. Het zou trouwens een cirogre-
uen zijn, wanneer Hngelanü en t rauK-
rijk, ene om Polen en de bescnernnng
der kleine landen in den oorlog zeg
gen te zijn gegaan, den strijd zouden
opgeven onuer aanvoering van het
motief, dat Polen niet meer verde
digd hoeft te worden, omdat het niet
meer bestaat! Daarmee zouden ze er
kennen, dat onrecht wel te aanvaar
den zou zijn, wanneer 't maar grondig
genoeg werd gepleegd. Ook België was
verdwenen, doch is krachtiger herre
zen.
Ook thans hebben Frankrijk en
Engeland weer onmiddellijk op Hit
ler's aanbod gereageerd door een
krachtige afwijzing.
De Fransche regeering heeft
Woensdag na een ministerraad op het
Elyssèe, voorgezeten door den presi
dent der republiek, een verklaring af
gegeven, waarin Frankrijk zijn besluit
herhaalt om de vijandelijkheden te
gen Duitschland voort te zetten, tot
dat een geallieerde victorie zal zijn
bevochten. En Chamberlan heeft het
zelfde gezegd in een rede, welke hij
dienzellden dag in liet Lagerhuis
hield ten antwoord op het Danziger
betoog van Hitier. Beide regeeringen
hebben bovendien officieel geprotes
teerd tegen den Russischen inval in
Polen, welke Chamberlain ongerecht
vaardigd heette.
Russische bedoelingen.
De Russen hebben thans het gehee
le Oekraïnische en Witrussische ge
bied van Polen bezet. De meeste haast
hebben ze echter betoond met de be
zetting van het gedeelte van Polen,
dat aan Roemenië grenst. Deze Russi
sche oorlogsdaad beteekent een slag
in Hitiers aangezicht, want het Groot-
Germaansche Rijk, dat de Führer zich
als oorlogsdoel in het Oosten heeft
gesteld, had moeten reiken van Noord
zee en Oostzee tot de Zwarte Zee. Men
herinnere zich maar eens, welken
welken druk vanuit Berlijn in den af-
geloopen zomer op Roemenië waar
in Zevenburgen bovendien belangrij-
mag niet in de werkplaats komen. Dat
is je voor eens en voorgoed verboden.
Later, als je groot genoeg bent om als
knecht bij me te komen, is het wat
anders. Ik vind het wel prettig, dat je
je voor de zaak interesseert, want ik
hoop, dat jij mijn mooie vak zult over
nemen, als ik te oud ben om te wer-<
ken. Maar nu moet je er nog uitblij
ven. Je bent nog maar een kleine jon
gen en vader weet hoeveel gevaren er
in de werkplaats zijn. Als je hand on
der de cirkelzaag of onder een andere
zaag komt, is het te laat voor berouw.
Dan is je hand er al helemaal af en
misschien je hele arm erbijDan
helpt het je niet meer of je al spiit
hebt!"
Tom was wel een beetje onder de
indruk van alles wat vader hem daar
ertelde en hij besloot om niet meer
in de werkplaats te komen.
Maar de volgende dag was hij dat
voornemen alweer vergeten. Toen va
der en Jaap even weg waren om ma
ten te nemen, sloop Tom vlug de
werkplaats binnen. Op klaarlichte dag
zag alles er veel minder gevaarlijk uit
dan 's avonds. Daar stond de cirkel
zaag Zou dat ding nu heus zoo ge
vaarlijk zijn. De zaag draade nog
steeds heel snel in het rond. Vader
had hem zeker vergeten af te zetten
of hij kwam zo vlug terug, dat het
niet de moeite waard was om hem af
te zetten. Hij was alleen even achter
op het erf bezig. Kijk, daar lag een
flink blokje hout. Daar moest hij het
eens even mee proberen. Maar dan
heel voorzichtig zijn.
Vader had juist zijn dikke potlood
uit zijn .zak genomen om iets af te
tekenen,, toen hij de zaag hoorde zin
gen. „Is Frans (dat was de tweede
knecht) binnen met iets bezig?" vroeg
hij aan Jaap. Deze schudde zijn hoofd.
„Nee, Frans is even naar Verburg om
die spaken te halen."
„Maar danvader keek zijn
knecht ongerust aan. Ze dachten alle
bei aan hetzelfde. Meteen sprong va
der op en liep naar de werkplaats. Hij
was nog niet hij de deur, toen hij een
snerpende kreet hoorde. In een paar
passen was hij binnen.
Tom stond bij de cirkelzaag. Hij was
doodsbleek en huilde, terwijl hij met
zijn ene hand stijf zijn andere hand
vasthield. Direct zag vader wat er ge
beurd was. Gelukkig viel het nogal
mee. ITet had veel erger kunnen zijn.
Tom had met de cirkelzaag het topje
van zijn duim afgezaagd. Alleen nog
maar het vel al was het al een lelijke
wond. Het been was nog niet geraakt.
Vader nam hem meteen mee naar
huis en verbond hem daar zorgvuldig.
„Zo, en nugaan we even naar den
dokter, die zal er wel het goede mid
del op doen", zei vader, terwijl Tom
nog steeds een beetje nasnikte. „Zie
je nu, dat het gevaarlijk is voor klei
ne jongens, zoals jij, die nog niet eens
willen luisterenHet loopt nog vrij
goed af, je hele vinger had efaf kun
nen zijn! Dit bovenste stukje zal wel
weer in orde komen. Ik hoop, dat dit
een lesje voor je geweest is!"
Nu, dat was het zeker. Tom dacht
er niet meer over om in de werkplaats
te gaan. Een enkele keer, als hij vader
iets moest brengen, liep hij in een
grote boog om alle zagen en motoren
heen, zodat vader eens lachend zei:
„Ik zal later nog moeite krijgen, om
je bij een machine te krijgen."
NOG LICHTER DAN KURK.
Tot grote verwondering van de be
woners van Peru en Ecuador, kwam
enige tijd geleden een hele troep
verlossen, van het voortdurende on
dragelijke juk van agressie, van ver-
overings-lust van het tegenwoordige
Duitsche regime.
Er moet een einde komen aan de
voortdurende onrust, onveiligheid en
dreigementen in Europa.
Men kan hieronder nog eens cate
gorisch en duidelijk lezen, hoe de we
reld in een onmogclijken toestand
wordt gebracht juist door 't feit dat
men op afspraken, op pacten niet aan
kan, wat tot slot op een uitbarsting
moest uitloopen en tot den ondragelij-
ken toestand moestl ciden. Deze uit
de wereld te helpen, is het doel van
den strijd.
Hij beschuldigde Duitschland en de
Sovjet-Unie, een pact gesloten te heb
ben, alleen met het doel gezamenlijk
een land als Polen te verdeelen.
Hij beschuldigde er Hitler van, zijn
beloften i.z. Locarno, Oostenrijk, Ce-
cho-Slovakije en Polen te hebben ge
schonden en er eveneens op uit te zijn,
Frankrijk te vernietigen.
De Franschen strijden niet vóór,
doch mèt Engeland en vertrouwen op
de gemeenschappelijke overwinning.
Het terrcurregime bestaat al jaren
in Duitschland, het teistert Oostenrijk
en Cecho-Slovakije, het wordt thans
overgebracht naar Polen.
Maar op het oogenblik, dat de
Poolsche infanteristen en cavaleris
ten den strijd aanbonden tegen de
Duitsche gemotoriseerde divisies,
waarop zij den vijandelijken opmarsch
tegenhielden en waarop Warschau
zich aangordde om den aanval te stui
ten, trok het Russische leger Polen
binnen, op grond van een geheim
pact. In werkelijkheid was reeds op
23 Augustus tusschen Duitschland en
de Sovjet-Unie een accoord gesloten
voor de verdeeling van Polen.
Hitier beweerde, dat hij slechts
Danzig, een autoweg en een volks
stemming over den Corridor wensch-
te. Hij verzekerde dat, terwijl hij het
Duitsch-Russische verdrag in handen
had ter verdeeling van de nog levende
prooi.
Welk eerlijk mensch, in welk land
ter wereld zou nog kunnen gelooven
aan de woorden van hen, die thans
verklaren, bevredigd te zijn. terwijl
zij nog met bloed bedekt zijn?
Oude beloften.
Welke Franschman gelooft nog in
de beloften van den man, die sedert
jaren alle verplichtingen geschonden
en alle handteekeningen verscheurd
heeft?
Op 17 Maart 1934 heeft Hitler ver
klaard, dat de Duitsche regeering de
geldigheid van Locarno niet in twij
fel stelde. Op 7 Maart 1936 verschcur-
Noord-Amerikaanse vliegtuigfabri
kanten in hun land. Ze waren op zoek
naar de Balsa- bossen. Balsa is de
naam van een boom met heel licht
hout. Het hout is nog minder zwaar
dan kurk. Een klein kind kan een he
le boomstam gemakkelijk op zijn
schouders dragen. Het spreekt van-
zell, dat zulk heel licht hout heel ge
schikt is voor bepaalde doeleinden en
de Amerikaanse fabrikanten zijn van
plan om dit hout voor hun vliegtuig
bouw te gebruiken Plotseling zagen
de bewoners van Peru en Ecuador
toen in, dat ze grote kans liepen om
hun kostbare bomen te verliezen. Ze
hadden vroeger nooit ingezien, dat
deze bomen van zo heel veel belang
konden zijn. Nu de vreemde fabrikan
ten allemaal even begerig waren om
het hout te kopen, begrepen ze, dal
ze er heel zuinig mee moesten zijn.
Daarom wil men nu snel maatregelen
treffen, waardoor het hout niet alle
maal uitgevoerd kan worden, opdat
de wonderlijke boom niet uitgeroeid
zal worden.
EEN HOOFDKUSSEN VAN GOUD.
Een politieagent, die de ronde deed
door het bekende Grant-park in Chi
cago vond daar een hele familie, die
in het gras lag te slapen. Het waren
een vader, een moeder en een paar
kinderen. Hij merkte, dat de vader een
zak onder zijn hoofd had gelegd, waar
stenen in zaten. Bij nader onderzoek
bleken die stenen brokken gouderts
te zijn. Deze brokken alleen hadden
al een waarde van 1000 dollar. Door
een toeval had het echtpaar, Mac
Dertmor genaamd, in de bergen een
goudmijn ontdekt. Ze hadden er met
een, zoals dat bij goudzoekers de ge
woonte is, paaltjes omheen gezet en
het op die manier tot hun eigen ge
bied gemaakt, maar de vader des hui
zes had niet genoeg geld'zo voor de
hand de mijn meteen te ontginnen.
Sinds de agent en de andere mensen
dat wisten, waren ze allemaal even
vriendelijk voor het echtpaar en nie
mand zou hen nu meer uit het park
durven jagen!
EEN FLINKE LES.
Door Jan van Leeuwen.
„Ben je daar nu al waar? Ik heb
je toch duidelijk genoeg gezegd, dat
ik je niet in de werkplaats wil zien!"
zei vader boos, toen hij zijn elfjarige
zoon Tom in de grote werkplaats zag
rondlopen. „Je hebt hier niets te ma
ken. Vooruit, ga weg!" Tom keek zijn
vader een beetje onzeker aan, maar
toen deze nog eens riep: „Maak dat
je wegkomt!" zag hij, dat het ernst
was en toen ging hij maar weer naar
buiten. Toen hij alweer buiten stond,
hoorde hij Jaap, de eerste knecht, la
chen. Tom kreeg een kleur van woede.
Ze moesten hem nog maar uitlachen
ook! Wat dachten ze wel, zo'n klei
ne jongen was hij toch niet meer! Hij
zou heus nergens tegenaan lopen, en
nijdig schopte hij tegen een steentje.
Intussen zei Jaap binnen tegen zijn
baas den wagenmaker: „Gelijk hebt
u, baas! De jongen heeft hier niets te
zoeken en er komen maar ongelukken
van, als zo'n jong hier tussen de za
gen en al het andere in loopt!"
Als Tom dat had gehoord, zoli hij
helemaal woedend geworden zijn. Jaap
moest zich niet verbeelden, dat hij zo
veel verstandiger was dan Tom. Stel
je voor! Alsof hij nog niet met zo'n
zaag zou kunnen omgaan. Zo moeilijk
kon dat toch niet zijn, hij had het va
der al een paar keer zien doen. Maar
desnoods zou hij ver van de zagen af
blijven en alleen tussen de wagens en
de meubels doorlopen, die in de
werkplaats stonden om gemaakt te
worden. Het was alleen al prettig om
in die werkplaats te zijn, waar de za
gen hun hoog snerpend lied zongen en
de electrische motor bromde! En dan
was het altijd een leuk werkje om
houtblokjes te verzamelen. Er lagen
er zoveel op de grond, die toch niet
meer gebruikt werden. Waarom zou
hij die niet mee mogen nemen! Hij
zou er heus geen kwaad mee doen en
hij kon er allemaal leuke dingen van
maken.
Die avond nam vader zijn zoon nog
eens goed onder handen. „Ik zeg het
je nooit meer, jongen", zei hij, „je