nm De Algemeene Toestand. ffl Zaterdag 23 September 1939 No. 75 De Echo van het Zuiden Tweede Blad ke Duitsche minderheden wonen is geoefend. De Roemeensche graan schuren en vooral de Roemeensche petroleumvelden trokken de Nazi's aan. En vooral een begrenzing van het rijk door de Zwarte Zee, Roeme- nië's kust. De Zwarte Zee, welke toe gang geeft tot het Verre Oosten, Azië, Indië Maar thans hebben de Russen zich gezet tusschen het Poolsche gebied, dat de Duitschers veroverden en Roe menië. Zij hebben Hitier den weg naar het Oosten afgesneden. 't Is duidelijk, dat Rusland niet Po len is binnengevallen als Duitschlands bondgenoot, zoo min als om hulp te verleenen aan de democratieën. Rus land is Polen binnengevallen om zijn eigen belangen veilig te stellen en zijn politieke oogmerken te verwezenlij- Ken. Er zijn zelfs profeten die voorspel len, dat Rusland binnenkort een pact zal onderteekenen, hetwelk de Zwarte Zee voor alle vreemde mogendheden sluit, hetgeen een belemmering te meer zou zijn voor Duitschlands drang naar het Oosten. Let men op de houding, die Rus land in het Verre Oosten thans jegens Japan aanneemt en hoe de bolsjewis ten gemaskerd als bondgenooten zich tusschen de Duitsche legers en het Roemeensche grondgebied heb ben geschoven, dan lijkt het, of een oud verdeelingsplan weer tot richt snoer wordt genomen, waarbij Rus land, Afghanistan en Indië (voorloo» pig Britsch-Indië) voor zich reser veert, terwijl aan Japan de vrije hand wordt gelaten in China en aan Duitschland de overheersching in Midden- en West-Europa wordt over gelaten. Daarbij komt, dat de stemming in Italië zich meer en meer tegen Duitschland keert, niet alleen uit onverholen sym pathie jegens Polen, maar ook uit toenemend wantrouwen jegens de be doelingen van Duitschland op den Balkan, waar Italië de hanhaving van zijn invloed als een bestaansvoorwaar de beschouwt. Die invloed wordt op het oogenblik èn van Duitsche zijde èn van den kant van Duitschlands splinternieuwe vrienden, de Russen, ernstig bedreigd. En al kan men natuurlijk niet defi nitief weten wat Italië doen zal, wat Roemenië en Turkije tenslotte in '1 schild voeren, zeker is dat buiten de zen de krachten der dominions van Engeland steeds toenemen en de re serves aan manschappen en goederen zijn daar onuitputtelijk zeker als En geland de zeeen blijft beheerschen, en Japan het dit land niet te moeilijk maakt in 't Verre Oosten. T enslotte kan men er op aan, dat uiteindelijk Amerika het Angelsak sisch karakter zal laten spreken. Om dit alles zal Hitier, hoe hij ook anders spreken mag, den voortduur van den oorlog vreezen, evenals de geheele wereld dit doet, waar nog zoo veel ontzettende gebeurlijkheden mo gelijk zijn. Maar dien vrede zien wij vooreerst niet komen. DE HOUDING VAN ITALIË. In het „Hsgz." troffen wij een cor respondentie uit Rome, waarin o.m. gezegd wordt: Thans, nu ons allen de angstige vraag bezig houdt, of de tegenwoordi ge oorlog slechts van korten duur zal zijn en betrekkelijk beperkt, dan wel of nog een verder deel van de wereld mede zal worden gesleurd in den af grond, is de houding van Italië een probleem, waarvan een ieder onmid dellijk het belang inziet. Deze hou ding wordt in alle hoofdsteden dei- wereld met gespannen aandacht ge volgd, en omgekeerd kunnen wij zeg gen, dat de reactie der verschillende hoofdsteden op de Italiaanschc hou ding hier in Rome nauwkeurig wordt bestudeerd. Naar al hetgeen wij hier zoowel in de verantwoordelijke kringen der re geering als onder de verschillende klassen der bevolking hooren, lijkt het ons uitgesloten, dat Italië ooit aan zijn bondgenootschap met Duitsch land of aan zijn ideologische vriend schap met Hitier en het Nationaalso- cialisme zou verzaken. De algemeene opinie in diplomatie ke kringen van Rome is, dat Musso lini binnenkort nog een poging zal doen, langs een breed opgezette diplo matieke actie ondanks alles den we reldvrede te stabiliseeren, waarbij ook nog met de vitale belangen van het Poolsche volk rekening zou kun nen worden gehouden. Een dergelijke actie zou op de volle medewerking kunnen rekenen van den Heiligen Stoel. DALADIER HERHAALT ZIJN AANKLACHT. Een duidelijk overzicht van Hitlers beloften. Daladier heeft in z'n radio-rede nog eens duidelijk uiteengezet waarom Frankrijk en Engeland ten oorlog zijn getrokken, niet om veroveringen te maken, alleen voor 't ideale doel, om de kleinere staten, om de wereld te Hitlers rede in Uantzig. Het moet een groote dag voor den Funrer zijn geweest, toen hij Dins- *uag j.l. zijn triomialen ïniocnt in ue ouue, Historische uuuscne vrijstau deed, welke thans niet het geweftl van Duitsche wapenen binnen het Duitsche rijksverhand werd terugge- braent. Maar tóch heeft hij zich dezen dag anciers voorgesteld gehad. Dij lieeit voorheen altijd Verzekerd, dat Danzig tot het Duitsche rijk zou weer- keeren zónder oorlog, zonder bloed vergieten, zonder strijd. Det feit, dat de Tartijüag van den Vrede was be paald op ueh 2den September j.l., sprak nog een keer le meer van Hit lers vertrouwen, dat de Westersche democratieën geen oorlog zouden aan durven, als Duitschland Polen in Dan zig en in den Corridor voor een vol dongen feit had gesteld. En nu nóg gelooit, hóópt de Führer altham*, dat een oorlog met het Wes ten zal zijn te vermijden. Hij heeft Dinsdag te Danzig op de Westersche democratieën gesmaald, hij heeft de leiders der democratische regeeringen gehóónd, hij heeft gepocht op de kracht van het Duitsche geweld in Polen, hij heeft de Westersche demo cratieën uitgedaagd. Hij heeft het met stemverheffing uitgeroepen: of een oorlog met deze democratieën 3 jaar of langer nog zal duren, hangt óók nog een beetje van Duitschland en van Duitschlands kracht af. Dat heeft hij allemaal gezegd, maar tenslotte was de voornaamste inhoud van zijn rede een vredesaanbod aan het Westen. Juist zooals de laatste dagen in de Duitsche pers was betoogd, heeft Hit- Ier herhaald in Danzig: Polen is thans vernietigd en het Westen kan geen verdragsverplichtingen meer hebben ten aanzien van een staat, welke niet meer is. Van Frankrijk en Engeland hebben we niets te vorderen, waar om zouden we dus oorlog voeren? Deze herhaalde Duitsche sugges ties van vrede aan het adres van En geland en Frankrijk toonen Hitiers zwakke zijde, zijn vrees voor een langdurigen oorlog, welks einde zijn ongp.rustheid welkt. Wanneer Duitschland, óók wat zijn uithoudingsvermogen betreft, zoo machtig, zoo onweerstaanbaar, zoo duidelijk overheerschend was als Hit- Ier telkens ook thans weer in Danzig, voorgeeft, zou Hitier zich en zijn land dan laten smaden met een oorlogs- verKiuiiug van rraiiKnjK en J&ngeiunu en uezen tauuen van zijn vreuene- venuneiu hnjven verzeKeren, terwijl nun soiuaien vecnien op zijn uun- scnen houein? Te meer verbaast het hernieuwde vreaesaanooü van mtler aan het Wes ten, waar gehjKe aannieuirigen -reeus eeruer kort en kraentig weruen aige- wezen. Het zou trouwens een cirogre- uen zijn, wanneer Hngelanü en t rauK- rijk, ene om Polen en de bescnernnng der kleine landen in den oorlog zeg gen te zijn gegaan, den strijd zouden opgeven onuer aanvoering van het motief, dat Polen niet meer verde digd hoeft te worden, omdat het niet meer bestaat! Daarmee zouden ze er kennen, dat onrecht wel te aanvaar den zou zijn, wanneer 't maar grondig genoeg werd gepleegd. Ook België was verdwenen, doch is krachtiger herre zen. Ook thans hebben Frankrijk en Engeland weer onmiddellijk op Hit ler's aanbod gereageerd door een krachtige afwijzing. De Fransche regeering heeft Woensdag na een ministerraad op het Elyssèe, voorgezeten door den presi dent der republiek, een verklaring af gegeven, waarin Frankrijk zijn besluit herhaalt om de vijandelijkheden te gen Duitschland voort te zetten, tot dat een geallieerde victorie zal zijn bevochten. En Chamberlan heeft het zelfde gezegd in een rede, welke hij dienzellden dag in liet Lagerhuis hield ten antwoord op het Danziger betoog van Hitier. Beide regeeringen hebben bovendien officieel geprotes teerd tegen den Russischen inval in Polen, welke Chamberlain ongerecht vaardigd heette. Russische bedoelingen. De Russen hebben thans het gehee le Oekraïnische en Witrussische ge bied van Polen bezet. De meeste haast hebben ze echter betoond met de be zetting van het gedeelte van Polen, dat aan Roemenië grenst. Deze Russi sche oorlogsdaad beteekent een slag in Hitiers aangezicht, want het Groot- Germaansche Rijk, dat de Führer zich als oorlogsdoel in het Oosten heeft gesteld, had moeten reiken van Noord zee en Oostzee tot de Zwarte Zee. Men herinnere zich maar eens, welken welken druk vanuit Berlijn in den af- geloopen zomer op Roemenië waar in Zevenburgen bovendien belangrij- mag niet in de werkplaats komen. Dat is je voor eens en voorgoed verboden. Later, als je groot genoeg bent om als knecht bij me te komen, is het wat anders. Ik vind het wel prettig, dat je je voor de zaak interesseert, want ik hoop, dat jij mijn mooie vak zult over nemen, als ik te oud ben om te wer-< ken. Maar nu moet je er nog uitblij ven. Je bent nog maar een kleine jon gen en vader weet hoeveel gevaren er in de werkplaats zijn. Als je hand on der de cirkelzaag of onder een andere zaag komt, is het te laat voor berouw. Dan is je hand er al helemaal af en misschien je hele arm erbijDan helpt het je niet meer of je al spiit hebt!" Tom was wel een beetje onder de indruk van alles wat vader hem daar ertelde en hij besloot om niet meer in de werkplaats te komen. Maar de volgende dag was hij dat voornemen alweer vergeten. Toen va der en Jaap even weg waren om ma ten te nemen, sloop Tom vlug de werkplaats binnen. Op klaarlichte dag zag alles er veel minder gevaarlijk uit dan 's avonds. Daar stond de cirkel zaag Zou dat ding nu heus zoo ge vaarlijk zijn. De zaag draade nog steeds heel snel in het rond. Vader had hem zeker vergeten af te zetten of hij kwam zo vlug terug, dat het niet de moeite waard was om hem af te zetten. Hij was alleen even achter op het erf bezig. Kijk, daar lag een flink blokje hout. Daar moest hij het eens even mee proberen. Maar dan heel voorzichtig zijn. Vader had juist zijn dikke potlood uit zijn .zak genomen om iets af te tekenen,, toen hij de zaag hoorde zin gen. „Is Frans (dat was de tweede knecht) binnen met iets bezig?" vroeg hij aan Jaap. Deze schudde zijn hoofd. „Nee, Frans is even naar Verburg om die spaken te halen." „Maar danvader keek zijn knecht ongerust aan. Ze dachten alle bei aan hetzelfde. Meteen sprong va der op en liep naar de werkplaats. Hij was nog niet hij de deur, toen hij een snerpende kreet hoorde. In een paar passen was hij binnen. Tom stond bij de cirkelzaag. Hij was doodsbleek en huilde, terwijl hij met zijn ene hand stijf zijn andere hand vasthield. Direct zag vader wat er ge beurd was. Gelukkig viel het nogal mee. ITet had veel erger kunnen zijn. Tom had met de cirkelzaag het topje van zijn duim afgezaagd. Alleen nog maar het vel al was het al een lelijke wond. Het been was nog niet geraakt. Vader nam hem meteen mee naar huis en verbond hem daar zorgvuldig. „Zo, en nugaan we even naar den dokter, die zal er wel het goede mid del op doen", zei vader, terwijl Tom nog steeds een beetje nasnikte. „Zie je nu, dat het gevaarlijk is voor klei ne jongens, zoals jij, die nog niet eens willen luisterenHet loopt nog vrij goed af, je hele vinger had efaf kun nen zijn! Dit bovenste stukje zal wel weer in orde komen. Ik hoop, dat dit een lesje voor je geweest is!" Nu, dat was het zeker. Tom dacht er niet meer over om in de werkplaats te gaan. Een enkele keer, als hij vader iets moest brengen, liep hij in een grote boog om alle zagen en motoren heen, zodat vader eens lachend zei: „Ik zal later nog moeite krijgen, om je bij een machine te krijgen." NOG LICHTER DAN KURK. Tot grote verwondering van de be woners van Peru en Ecuador, kwam enige tijd geleden een hele troep verlossen, van het voortdurende on dragelijke juk van agressie, van ver- overings-lust van het tegenwoordige Duitsche regime. Er moet een einde komen aan de voortdurende onrust, onveiligheid en dreigementen in Europa. Men kan hieronder nog eens cate gorisch en duidelijk lezen, hoe de we reld in een onmogclijken toestand wordt gebracht juist door 't feit dat men op afspraken, op pacten niet aan kan, wat tot slot op een uitbarsting moest uitloopen en tot den ondragelij- ken toestand moestl ciden. Deze uit de wereld te helpen, is het doel van den strijd. Hij beschuldigde Duitschland en de Sovjet-Unie, een pact gesloten te heb ben, alleen met het doel gezamenlijk een land als Polen te verdeelen. Hij beschuldigde er Hitler van, zijn beloften i.z. Locarno, Oostenrijk, Ce- cho-Slovakije en Polen te hebben ge schonden en er eveneens op uit te zijn, Frankrijk te vernietigen. De Franschen strijden niet vóór, doch mèt Engeland en vertrouwen op de gemeenschappelijke overwinning. Het terrcurregime bestaat al jaren in Duitschland, het teistert Oostenrijk en Cecho-Slovakije, het wordt thans overgebracht naar Polen. Maar op het oogenblik, dat de Poolsche infanteristen en cavaleris ten den strijd aanbonden tegen de Duitsche gemotoriseerde divisies, waarop zij den vijandelijken opmarsch tegenhielden en waarop Warschau zich aangordde om den aanval te stui ten, trok het Russische leger Polen binnen, op grond van een geheim pact. In werkelijkheid was reeds op 23 Augustus tusschen Duitschland en de Sovjet-Unie een accoord gesloten voor de verdeeling van Polen. Hitier beweerde, dat hij slechts Danzig, een autoweg en een volks stemming over den Corridor wensch- te. Hij verzekerde dat, terwijl hij het Duitsch-Russische verdrag in handen had ter verdeeling van de nog levende prooi. Welk eerlijk mensch, in welk land ter wereld zou nog kunnen gelooven aan de woorden van hen, die thans verklaren, bevredigd te zijn. terwijl zij nog met bloed bedekt zijn? Oude beloften. Welke Franschman gelooft nog in de beloften van den man, die sedert jaren alle verplichtingen geschonden en alle handteekeningen verscheurd heeft? Op 17 Maart 1934 heeft Hitler ver klaard, dat de Duitsche regeering de geldigheid van Locarno niet in twij fel stelde. Op 7 Maart 1936 verschcur- Noord-Amerikaanse vliegtuigfabri kanten in hun land. Ze waren op zoek naar de Balsa- bossen. Balsa is de naam van een boom met heel licht hout. Het hout is nog minder zwaar dan kurk. Een klein kind kan een he le boomstam gemakkelijk op zijn schouders dragen. Het spreekt van- zell, dat zulk heel licht hout heel ge schikt is voor bepaalde doeleinden en de Amerikaanse fabrikanten zijn van plan om dit hout voor hun vliegtuig bouw te gebruiken Plotseling zagen de bewoners van Peru en Ecuador toen in, dat ze grote kans liepen om hun kostbare bomen te verliezen. Ze hadden vroeger nooit ingezien, dat deze bomen van zo heel veel belang konden zijn. Nu de vreemde fabrikan ten allemaal even begerig waren om het hout te kopen, begrepen ze, dal ze er heel zuinig mee moesten zijn. Daarom wil men nu snel maatregelen treffen, waardoor het hout niet alle maal uitgevoerd kan worden, opdat de wonderlijke boom niet uitgeroeid zal worden. EEN HOOFDKUSSEN VAN GOUD. Een politieagent, die de ronde deed door het bekende Grant-park in Chi cago vond daar een hele familie, die in het gras lag te slapen. Het waren een vader, een moeder en een paar kinderen. Hij merkte, dat de vader een zak onder zijn hoofd had gelegd, waar stenen in zaten. Bij nader onderzoek bleken die stenen brokken gouderts te zijn. Deze brokken alleen hadden al een waarde van 1000 dollar. Door een toeval had het echtpaar, Mac Dertmor genaamd, in de bergen een goudmijn ontdekt. Ze hadden er met een, zoals dat bij goudzoekers de ge woonte is, paaltjes omheen gezet en het op die manier tot hun eigen ge bied gemaakt, maar de vader des hui zes had niet genoeg geld'zo voor de hand de mijn meteen te ontginnen. Sinds de agent en de andere mensen dat wisten, waren ze allemaal even vriendelijk voor het echtpaar en nie mand zou hen nu meer uit het park durven jagen! EEN FLINKE LES. Door Jan van Leeuwen. „Ben je daar nu al waar? Ik heb je toch duidelijk genoeg gezegd, dat ik je niet in de werkplaats wil zien!" zei vader boos, toen hij zijn elfjarige zoon Tom in de grote werkplaats zag rondlopen. „Je hebt hier niets te ma ken. Vooruit, ga weg!" Tom keek zijn vader een beetje onzeker aan, maar toen deze nog eens riep: „Maak dat je wegkomt!" zag hij, dat het ernst was en toen ging hij maar weer naar buiten. Toen hij alweer buiten stond, hoorde hij Jaap, de eerste knecht, la chen. Tom kreeg een kleur van woede. Ze moesten hem nog maar uitlachen ook! Wat dachten ze wel, zo'n klei ne jongen was hij toch niet meer! Hij zou heus nergens tegenaan lopen, en nijdig schopte hij tegen een steentje. Intussen zei Jaap binnen tegen zijn baas den wagenmaker: „Gelijk hebt u, baas! De jongen heeft hier niets te zoeken en er komen maar ongelukken van, als zo'n jong hier tussen de za gen en al het andere in loopt!" Als Tom dat had gehoord, zoli hij helemaal woedend geworden zijn. Jaap moest zich niet verbeelden, dat hij zo veel verstandiger was dan Tom. Stel je voor! Alsof hij nog niet met zo'n zaag zou kunnen omgaan. Zo moeilijk kon dat toch niet zijn, hij had het va der al een paar keer zien doen. Maar desnoods zou hij ver van de zagen af blijven en alleen tussen de wagens en de meubels doorlopen, die in de werkplaats stonden om gemaakt te worden. Het was alleen al prettig om in die werkplaats te zijn, waar de za gen hun hoog snerpend lied zongen en de electrische motor bromde! En dan was het altijd een leuk werkje om houtblokjes te verzamelen. Er lagen er zoveel op de grond, die toch niet meer gebruikt werden. Waarom zou hij die niet mee mogen nemen! Hij zou er heus geen kwaad mee doen en hij kon er allemaal leuke dingen van maken. Die avond nam vader zijn zoon nog eens goed onder handen. „Ik zeg het je nooit meer, jongen", zei hij, „je

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1939 | | pagina 5