Toegewijd aan Handel, Industrie en Gemeentebelangen. „NOORD- BRABAND" 1843 De Algemeene Toestand BRAND" wonden KIDOSTERBALSEM Binnenlandsch Nieuws. Ditnummer bestaat uit Drie Bladen EERSTE BLAD heerlijk gekruide SPECULAAS a 25 cent per hall pond. AKKER'S NUMMER 93. ZATERDAG 25 NOVEMBER 1939. 62c JAARGANG. - Dit blad verschijnt Advertentiën moeten Woensdag en WOENSDAG en ZATERDAG. UITGAVE Vrijdag des morgens om uiterlijk 9 uur Brieven, Ingezonden stukken, gelden. :nz. franco te zenden aan den Uitgever. STOOMDRUKKERIJ ANTOON TIELEN. in ons bezit zijn. WAALWIJKSCHE Prijs der Advertentiën: Abonnementsprijsper 3 maanden f 1.25. Franco per post door 't geheele Telefoon No. 38. GIRO-No. 50798. Telegr.-adres: ECHO. 20 cent per regel: minimum 1.50. Reclames 40 cent per regel. rijk 1.40. Bij contract flink rabat. y 1)E OORLOGSWAANZIN. O]) een drijvende mijn geloopen We hebben het een oogenblik, maar toch slechs ten deele, beseft, wat het voor de betrokken opvarenden zeggen wil: bet schip is op een mijn geloopen! We hebben het leed en den jammer geproefd, omdat de Simon Bolivar een Nederlandsch schip was, met eeni- ge honderden Nederlandschc opvaren den aan boord. Daarom hebben we ons ingedacht, hoe het zijn moet, als er, dobberende op de onmetelijke zee, een bom ont ploft onder het schip, de ledematen van opvarenden om je heen vliegen, de vrouwen van de mannen worden gescheiden in het aangezicht van den dood, omdat vrouwen en kinderen vóórgaan in de reddingsbooten. We hebben ons de kou, méér nog den angst ingedacht van de velen, die hul peloos in zee ronddreven in een smeer boel van olie, wanhopig zich vasthou dende aan een stuk wrakhout, terwijl ze verstikten. Het heeft ons aangegrepen, omdat het een Nederlandsch schip betrof en Nederlanders. Maar elk endag vergaan er zóó sche pen op zee. Eiken dag lezen we er van in de kranten. Nu eens zijn er zóóveel „vermisten", dan weer zóóveel. We raken den tel kwijt, van schepen en van menschen. Schepen met vreemde, onuitsprekelijke namen; menschen, die ver van ons woonden. Maar het zijn toch menschen. Er gens ter wereld hebben zij een vader en moeder, kinderen, die om hun dood treuren, zooals wij treuren om de doo- den van de Simon Bolivar. Als de wereld-, als alle volkeren maar eens dachten in menschenleed en in menschenverlies, niet scheidende in wat „eigen" was en „vreemd"! El- ken dag vinden menschen een einde als dat, hetwelk het deel was van cir ca honderd opvarenden van de Simon Bolivar. De tientallen, die verzinken naar den bodem der zee, opgesloten in een duikboot, die getroffen is door een bom of 'n granaat, zij zijn óók men schen. En ze verstikken even benauwd als elk ander inensch het in gelijke om standigheden zou doen. De mannen, die mijnen srooien, opdat een onge kend schip met ongekende opvaren den zal vergaan, /ij zijn óók men schen. Ook hun lichaam, dat in flar den uiteen wordt gerukt, als de ge legde mijn ontijdig ontploft, is gescha pen naar Gods beeld en gelijkenis. Als we ons konden indenken den ge- zamenlijken menschenjammer van al len dag, den jammer van het leed dat we elkander aandeden, dan zou de wereld moeten ontwaken uit den waan zin, die haar gevangen houdt en de el lende doet onderscheiden naar natio naliteit. DE HOLLANDSCHE WATERLINIE. In een Belgisch dagblad vonden wij een militair-deskundig artikel, ge schreven naar aanleiding van de oor logscrisis, welke veertien dagen ge leden. Als dergelijke crisis zich veel- terde. Wel is er toen geen enkel schot gelost en geen vijand in onze lijnden gezien, maar tóch is er oorlogsleed ge leden. Als dergelijke crises zich veel voudig zouden voordoen, dan zal bel aantal klanten der neurologen op ont zettende wijze toenemen, want slechts weinig menschen zijn bestand tegen den stortvloed van alarmeerende, on juiste en overdreven berichten, die zoolang de oorlog duren zal dag in dag uit, soms van uur tol uur, een vroeger ongekend snelle verspreiding vinden, vooral in dagen van een door bijzondere maatregelen gekenmerkte „spanning". De psyche der. menschen lijdt vaak méér van het gevaar, dat er niet is doch gevreesd moet worden, dan van de gruwzame werkelijkheid. Men ex- cuseere ons deze herhaling van wat Jbr. de Geer in zijn jongste radio-rede het volk voorhield en waartoe hij een oud vers citeerde, 't Is zoo ten volle juist, wat hier werd gezegd. Hoe gruw zaam de oorlogsellende ook is, men stelt ze zich meestal nóg erger voor dan de werkelijkheid en daarom is, deze laatste zelfs in staat om een ze kere mate van rust te hergeven aan degenen, die zich bij de dreiging van het gevaar door overdreven voorstel lingen van streek hebben gebracht. Aan nerveuze opwinding ontkomt in crisisdagen als die, welke we twee weken geleden beleefden, vrijwel nie mand. Ook zij zijn er niet aan ontko men, die toen hartelijk moesten „la chen om de comedie" en met groote beslistheid verzekerden, dat er niets gebeuren zou. Hun uitbundigheid is dikwijls een andere uitingsvorm van hun onrust en een met bravour ge speeld gokje in een ook hen enervee rend kansspel. Verliezen ze, dan zijn ze er niet minder aan toe dan anderen, winnen ze, dan eigenen ze zich hun prijs: den fijnen glimlach van den man, die zijn weetje wel weet en wist. Hun kans was steeds die van één te gen één. mag worden gehecten, de onbaatzuch tigheid zelve is en desgewenscht gaar ne voor het goede doel zou sneven. Neen, 't was een uitgever met zeer materialistische opvattingen, een die, naar hij zeide, gaarne een matige ren te zou willen ontvangen van het ka pitaal, dat hij in de krant had gesto ken en zelf óók nog wel een beschei den loontje voor zijn arbeid deelach tig wenschte te worden. Maar er is haast niemand, klaagde hij, die dat redelijk vindt. De winkelier, die 'n klant zou weg kijken uit z'n zaak, als-ie probeerde af te dingen, probeert het haast eiken keer als hij een advertentie komt op geven of een contractje afsluiten om op den regelprijs te pingelen. Elke ad vertentie is immers pure winst. De krant moet tóch vol en er op een be paalde ruimte nou een onnoozel stuk je staat van Jan de Bakker of 'n ad vertentie, dat scheelt niets in de moeite Er is slechts een middel tegen gees telijke ontsporing op den weg, dien ons volk in dezen tijd moet gaan en dat is een strenge discipline van den geest. We moeten voortdurend besef fen, dat oorlog geen natuurramp is, welke ons onafhankelijk van den men- schelijken wil „zóó maar", soms op het meest onverwachte moment, kan overvallen, maar dat oorlog een teis tering is, welke de mensch den an deren mensch, het eene volk het an dere volk aandoet uit menschelijke berekening. Wanneer de rede vreem de volkeren niet leidt tot de conclusie, dat een oorlog tegen ons voor hen voordeelig is, dan zal men ons de el lende daarvan ook niet aandoen. Welnu, herhaaldelijk blijkt het den laatsten tijd, dat men in het buiten land onze neutrale positie volkomen verzekerd acht door de defensieve kracht van onze waterlinie. Belgische militaire deskundigen achten zelfs de veiligheid van hun land door deze, onze waterlinie, verhoogd. In vredestijd wordt het vaak „zon de en jammer", door velen ook wel „nutteloos" geacht, wanneer honder den millioenen worden „verdaan" aan onze nationale defensie. Maar welke rente brengen deze millioenen thans op! Is er eigenlijk wel een prijs, welke té hoog geacht kan worden voor het behoud van den vrede? Het moreel van ons volk moet ook zoo krachtig blijven als onze Water linie; het eerste kunnen we onder houden door op de hechtheid van deze laatste te blijven vertrouwen. DE KRANT EN HET GOEDE DOEL. Laatst beklaagde zich 'n andere uit gever van een krant tegenover ons over de onduldbare wijze, waarop hij „voor het goede doel" wordt uitgebuit. Let wel: 't was niet de uitgever van deze krant, die, naar algemeen bekend LEVENSVERZEKERING WAALWIJK Geen Vereeniging voor Luchtbe scherming zal het wagen om een be stelling van gasmaskers te plaatsen, vragende om de dingen gratis te mo gen ontvangen „voor het goede doel". Maar waarom durft men wel kostbare reclameruimte in de krant te vorde ren „voor niets", als het gaat om op roepingen voor vergaderingen, het ge ven van waarschuwingen enz. enz.? Men beschouwen het vorenstaande slechts als een voorbeeld; het heeft geen betrekking op een bepaald feit. Alle mededeelingen, van welken aard ook en van welke organisatie ze afkomstig zijn, hooren in de adver tentie-rubriek thuis en behooren te gen normaal tarief te mogen worden berekend. De redactie heeft een taak van algemeene voorlichting, waar door ze zeer nuttig werk verricht ten behoeve van de openbare diensten. Voor die taak vraagt de uitgever geen vergoeding; om ze te doen vervullen getroost bij zich zelfs aanmerkelijke VANAF HEDEN dagelijks VERSCH verkrijgbaar ONZE ZEER BEKENDE mas. PULLES-HEESBEEN geldelijke offers. „Ieder het zijne" behoort daarte genover hem zoo goed als ieder ander te gelden. Daarenboven moet men dan soms nog ervaren, dat firma's van beteeke- nis, hoewel het eigen blad hun een huis-aan-buis-bezorging in de geheele streek garandeert met een uitzonder lijke service, heil zoeken in gelegen heids-blaadjes elders, terwijl zij zelf steeds hun mond vol hebben van „Koop in eigen plaats enz."!! De menschen hebben er geen idee van, hoe „kostelijk" een krantenbe- drijf is: papier, zet- en drukmacbincs, los lettermateriaal, zetters en druk kers, redactie en administratie, agen ten en correspondenten, pers en toto- bureaux enz. enz. Het is ondoenlijk om de abonne mentsprijzen te laten fluctueeren met de papierprijzen. Het gevolg daarvan is, dat de uitgever meermalen tijden heeft gekend, waarin hij méér moest betalen voorh et blanco-, dus onbe drukte papier, dan hij aan abonne mentsgelden terugontving. Een kran- tenbedrijf kan ook enkel dan in stand blijven, wanneer de krant behalve als publiciteitsorgaan ook als reclame spreektrompet zijn zakelijk nut voor den uitgever blijft afwerpen. Helaas begrijpen ook vele openbare instanties het niet, dat de uitgevei zijn krant als een zakelijke aangele genheid moet blijven bezien om de j idëele taak, welke hij op zich nam, te kunnen blijven volvoeren. Geen dag gaat er voorbij, of van alle zijden bereiken hem verzoeken om „voor het goede doel" gratis re clameruimte ter beschiking te stellen. Vooral in den tegenwoordigen >tijd groeit deze methode tot 'n waar euvel uit. Distributie, luchtbescherming, militaire zaken, waarschuwingen, aan wijzingen, oproepingen, ontspanning voor de militairen, de breierij, ver keersstremmingen, enfin, veel te veel om op te noemen voor al deze en dergelijke zaken doet men een be roep op den goeden wil van den uit gever. En als hij met zijn eigen goeden wil nou maar zijn zetters en drukkers, correspondenten en agenten, zijn pa pierleveranciers en anderen kon beta len, dan was de zaak gezond. Maar 't is anders. „Er gebeurt zoo weinig in dezen oor logHet is de opmerking, welke men telkens hoort herhalen en welke men geneigd is om ze met een instem mend hoofdknikken te beantwoorden. En tóch is ze onjuist. Eiken keer als we het buitenlandsch overzicht samenstel len, vinden we ongezocht de gelegen heid om de aandacht van den lezer op nieuwe verrassende gebeurtenissen te vestigen. Wanneer we uiting geven aan den indruk, dat er zoo weinig gebeurt in de zen oorlog, dan bedoelen we eigenlijk te zeggen, dat de oorlog heelemaal niet het verloop heeft, dat we van dezen hadden verwacht. Aan 't gewone front te land gebeurt inderdaad niets opmer kelijks. Maar het voornaamste front ligt heel ergens anders, ter zee n.l. Voorloopig althans. Ter zee gebeurt heel wat; daar wordt een verbitterde strijd gestreden met niets ontziende middelen: daar val len bijna dagelijks vele slachtoffers helaas meerendeels onder de niet-oor- logvoerenden en daar worden regel matig enorme waarden vernietigd. Het is die strijd ter zee vaak met geniepige en wreede middelen gevoerd welke op het oogenblik in een voor de algemeene oorlogsconstellatie ge vaarlijk stadium is gekomen en den vre de van andere volkeren bedreigt. In ieder geval: er kunnen uit dit ver loop van zaken weer nieuwe internatio nale verwikkelingen ontstaan en in Ita lië voorziet men deze reeds. Men wijst er daar overigens op, dat er vele we gen zijn, waarover de Duitsche expor ten buitenlandsche naties kunnen be reiken. (Italië grenst aan Duitschland en de Britten zoowel als de Franschen hebben het tot nog toe niet gewaagd om de Italiaansche scheepvaart lastig te vallen). De Italiaansche pers voorspelt van verscherpte blokkade-maatregelen een uitbreiding van het conflict. Ciano's blad „Telegrafo di Livorno" schrijft o.a.: Het blokkade-probleem is niet langer meer economisch, doch ook van politieken aard, het bereidt den weg tot ernstiger gevaren. De oorlog voerende landen, die van deze blokka de te lijden hebben en deze zullen bre ken, zouden daardoor gedwongen kun nen worden om het veld van hun mili taire operaties uit te breiden tegen elk neutraal land, dat zich vrijwillig of te gen zijn wil neerlegt en samenwerkt met de blokkade, het hoofd buigend voor de „gewetenlooze Britsche eischen". vereischen onmiddellijk goede verzorging! Vaak vormt zich een pijnlijke brandblaar. Zorg er voor, dat deze niet stuk gaat. Bedek de brandwond direct met een flinke laag AKKER S Kloosterbalsem en.- wègis de pijn! Het gebeurde bij Venlo. Eindelijk mochten we hier in Neder land dan toch zoo ongeveer weten, wat er op 9 November bij Venlo is ge schied. Het werd ons medegedeeld door Berlijn! Misschien mogen we nu ook de Nederlandsche lezing nog eens verne men. Volgens Berlijn betreft de gebeurte nis een spionnage-affaire. De in Den Haag aanwezige centrale van den Brit- schen Geheimen Dienst zou verbinding hebben gezocht met z.g. ontevreden ele menten in Duitschland, ook met zooda nige officieren. Dezen zouden van de Britsche agenten ook n bepaald radio- zend- en ontvangtoestel hebben ont vangen, waarmee ze contact konden onderhouden met den Britschen Gehei men Dienst. Dat laatste is ook gebeurd, maarde Duitsche officieren, die zich voor deze spionnage leenden, de den dat in overleg met de Duitsche au toriteiten. Het was er dus om begonnen om de Britten in de val te lokken. Op 9 November zouden twee der Britsche agenten, de heeren Best en kapitein Stevens een onderhoud heb ben aan de grens. Ze werden toen door de Duitsche grenswachten overweldigd en „als gevangenen bij de staatspolitie et Zuiden, Waaiwpsclii! en Laagslraalsrke Courante Akker's Kloosterbalsem vervangt tUdeltJk de vernie de huid. zuivert en geneest en Is door zijn weefsel-herstellende werking een ware balsem voor brandwon len en brand blaren. Zij genezen dan zonder lltteekens. Onovertroffen als huldgenezend middel bU schaafwonden, ontvellingen, open huid, scnrale huid. gesprongen handen, kloven, winterhanden, wintervoeten, winterooren. Per pot van 95 Oram f 6Ci/2. pot van 50 Gram f 1.04 4 nr

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1939 | | pagina 1