WAALWIJKSCHE EN LANGSTRAATSCHE COURANT ONDERNEMINGSRADEN. E.n be.a„grijk i in. DEZE DRIE. Waalwijk opnieuw in rouw gedompeld. te„ 27 APRIL 1945 Losse nummers 10 cent 68e JAARGANG No. 21 n- "j s- or r s 21 Juliana-collecte van het Roode Kruis. eau en iwe TS, UÏL Vijf jonge levens in Duitsch concentratiekamp vernietigd. Men zal zich herinneren dat in den nacht van 8 Oc tober 1944, van Zaterdag op Zondag, een aantal fa milies uit Waalwijk door de SS uit hun bed werden ge licht en opgesloten in de garage van Dommelen. Nie mand van hen was zich be wust, zich ergens aan schul dig te hebben gemaakt, maar men bracht het gebeurde in verband met een al dan niet vermeende aanslag op den beruchten NSB'er MVis senberg, die daarover een aanklacht zou hebben inge diend en de namen van de mogelijke verdachten zou hebben opgegevenZoo be vond zich op dien fatalen Zondagmorgen een gezel schap van 14 vrouwen, jon gens en mannen in deze garage bijeen, waarvan er uiteindelijk zes werden weg- gevoerd naar Gorinchem, te weten vader Slaats met zijn vier zoons, Jules 16 jaar, Georg 21 jaar, Gerard 22 jaar en de gehuwde Herman 34 jaar, benevens de 18- jarige Kees van Loon. Dat juist deze zes werden weg gevoerd, was stom toeval en dat de anderen later werden losgelaten, was puur geluk. Aanvankelijk was men van meening, dat het met de weggevoerden zoo'n vaart niet zou loopen. Vader Slaats werd in Gorinchem naar huis gestuurd en men dacht dat de anderen wel ergens te werk zouden wor den gesteld, omdat de men- schenjagers zich bij herha ling in dien geest hadden uitgelaten De vier broers en Kees van Loon werden vanuit Gorinchem direct op trans port gesteld naar Amers foort en vandaar op 14 Oc tober overgebracht naar het beruchte concentratiekamp Neuengamme bij Hamburg, waar zij als politieke gevan genen werden opgesloten. Vijf oersterke, gezonde jonge kerels in een Duitsch concentratiekamp. Vijf flinke jongens, van goede families, op wier naam niets was aan te mer ken, bij ieder geacht en met ontelbare vrienden, zij zijn den weg gegaan van zoovele duizenden voor hen, na en kele maanden waren zij dood. De waarheid moet te ver schrikkelijk zijn, dat men huivert om over de werke lijkheid na te denken. Op 9 December stierf Jules, drie dagen later op 12 December Herman en op 17 December Kees van Loon. Georg was overgebracht naar het kamp Meppen, waar hij op 29 Januari stierf en Gerard stierf op 25 Februari in het kamp Bergen-Belsen. Een golf van ontroering sloeg over Waalwijk, toen men hier deze ontstellende tijding vernam. En aller spontane medeleven gaat uit naar de diepbedroefde fa milies, die in schier ondra gelijke smart gedompeld zijn. Een nieuwe misdaad is toe gevoegd aan de lange onaf zienbare rij van misdaden, die het barbarendom over de beschaafde wereld ge bracht heeft. Troost kan hier niet gegeven worden. Het leed is te groot en de straf voor alle gruweldaden voltrekt zich ïeeds thans met niet gedachte gestrengheid over een volk, dat eens de wereld met zijn gruwelen beheerschen wilde, maar slechts verachting en diepste walging oogstte. Aan het Duitsche volk voltrekt zich de straf, welke het zelf over zich afgeroe pen heeft. Wee ook dengene die de oorzaak is van het leed, dat thans weer over Waalwijk gekomen is en dit door tijdige tusschenkomst misschien had kunnen ver hinderen. BUCHENWALDE. ider ider DE ECHO VAN HET ZUIDEN /ele jen. ge- die I alle a en I ich- I of jpofdredacteur UitgeverJAN HELEN den tedacteurtJ. A. A. VAN DEN DUNGEN lien Abonnementsprijs 15 cent per week 11.95 per kwartaal Drukker: WaalwIJksche Stoomdrukkerij Antoon Helen Kennummer 2483 agd ed- 211 □r zoo :ten lek- ibe- aan Door den Raad voor Maatschappelij- o-a. -en Wederopbouw t.e Waalwijk is een be- >elangrijk initiatief genomen, dat van len, verstrekkende beteekenis mag worden le- eerwacht voor den gang van zaken in in le onderneming in het algemeen en voor ioe- Je verhouding werkgever-—werknemer in len. iet bijzonder. Door de sociaal-economi- zijn che afdeeling van dezen Raad en de eea kommissie Arbeiders en de Commissie te .'abrikanten is een concept voor instel- on- ing van Ondernemingsraden opgesteld En net een overkoepelende Centrale van om Ondernemingsraden, waarbij op alle pun- >rijs en volledige overeenstemming werd be- lige -eikt. Dit concept is aan alle leden van dat jen Fabrikantenkring Langstraat toege- der jonden. ade Bij het opstellen is men er van uitge- sen. gaan, dat men aan de algemeen erkende inig organisaties van werknemers en van ïes- werkgevers een voorstel moest doen toe gen <omen, hetwelk op dit oogenblik plaat selijk reeds verwezenlijkt kan worden en Ier- hetwelk ligt in de lijn van de toekom- zo- stige corporatieve inrichting van de dit maatschappij. De Ondernemingsraad, ar- zooals die is voorgesteld, kan al of niet Vat in gewijzigden vorm, worden ingevoerd -a- in all.e industriëele ondernemingen van erd Waalwijk, en De centrale van ondernemingsraden wordt ook plaatselijk eventueel streeksgewijs gedacht. De opstellers zijn n.l. van meening, dat er, bij invoe- ring van ondernemingsraden, willen zij N werkelijk effectief werken, noodzakelijk een hoogere instantie moet zijn, welke boven de afzonderlijke ondernemingsra den staat en allen overkoepelt. Daarom wordt een Centrale van Ondernemings raden voorgesteld, welke direct bereik baar is en de ondernemingsraden van alle industrieën overkoepelt. Men is echter van meening, dat de „Centrale van Ondernemingsraden" slechts tijdelijk moet zijn en dat het ligt in de lijn van de corporatieve inrichting der maatschappij, dat deze Centrale straks wordt opgeheven en haar taak wordt overgenomen door een Bedrijfs- raad, welke d.e ondernemingsraden per bedrijfstak overkoepelt. Deze Bedrijfs- raad zal echter veel uitgebreidere be voegdheden moeten hebben, dan de voor gestelde Centrale van Ondernemingsra den en in het raam van de totale taak van den Bedrijfsraad, zullen de werk zaamheden welke zij overneemt van de Centrale van Ondernemingsraden slechts een kl.ein onderdeel vormen. Boven den Bedrijfsraad uit wordt een sociaal-econo mische raad gedacht, welke alle indus trieën omvat. Wanneer thans wordt voorgesteld, zoo zegt het begeleidend schrijven, te streven naar instelling van Ondernemingsraden met een overkoepelende Centrale van Ondernemingsraden, dan wil dit niet zeg gen, dat de voorstellers van meening zouden zijn, dat niet tegelijkertijd ge streefd kan worden naar instelling van Bedrijfsraden. Integendeel. Men is van UIL meening, dat tegelijkertijd naar instelling <G van Bedrijfsraden gestreefd moet worden. Zij liggen een stap verder op den weg Kin- naar een corporatieve maatschappij en 3 liggen in een geheel ander vlak dan de aad Ondernemingsraden. De primaire taak L 'van de Bedrijfsraden is namelijk gelegen in het treffen van regelingen voor alle ondernemingen in den bedrijfstak geza- and. menlijk. De Ondernemingsraden beperken zich tot d.e vraagstukken binnen de af- >EN zonderlijke ondernemingen. Dit is geheel BUW 'n ^en 9eest van de corporatieve inrich- r ting der maatschappij, want daarbij blij- Ven namelijk de afzonderlijke onderne- ties- mingen autonoom t.a.v. die problemen, 39 welke in die afzonderlijke ondernemingen nen ^luis hooren. Het is trouwens niet voor tegenspraak vatbaar, dat de afzonderlijke eeI1 ondernemingen met hun Ondernemings- ren- raden'de meest natuurlijke en meest ge- een schikte organen zijn om de interne pro- nde k'emen te behandelen. Men geeft toe, dat de voorstellen voor in. juitloopèn op de straks komende wettelijke 3ur. regeling, m.b.t. de ordening van het be drijfsleven. Men meent echter, dat dit -alleen maar winst kan beteekenen, omdat den thans reeds gewerkt wordt aan het kwee- V.o. ken van een goeden geest, welken geest i aan de straks komende ordening „leven" en „inhoud" zal moeten geven. Deze V.O. geest moet, naar men m.eent, reeds thans voorbereid worden en de „Onderne- 7. d, mingsraden" beschouwt men als het daar- >ior voor meest geschikte orgaan. De voorstellers hopen en vertrouwen, dat in het belang van de Gemeenschap, an- 'n het belang van de individueele onder den nemin9en en in het belang van alle in de ondernemingen werkzame ondernemings- genooten, de voorstellen ernstig bestu- l X. -deerd zull.en worden en tot uitvoering, in al of niet gewijzigden vorm, zal wor den overgegaan. Op een gehouden vergadering van den Fabrikantenkring Langstraat, waar deze plannen werden voorgelegd, stond men er in het algemeen sympathiek tegen- lver;, het concept „Ondernemings raad wordt in artikel 2 als doel ge steld: het doen tot stand komen van een echte werkgemeenschap, waarin alle on derneming sgenooten werken voor het zelfde doel, n.l. het produceeren van goe deren. Door dit werken voor hetzelfde O on^staat een samenwerking op basis .van gemeenschappelijke belangen. Werk- SSe. gevert en werknemers moeten beseffen, 13, dat zij wederkeerig elkaar aanvullen en EL. voor e^ander onmisbaar zijn en dat er dus een wederzijdsche afhankelijkheid be staat. Tusschen alle ondernemingsgenoo- ten zal moeten groeien een geest van or- klcen ganische verbondenheid in het belang van bc- jje gemeenschap en wordt door de onder- d. initiatief. neming in optimalen vorm deelgenomen aan den maatschappelijken wederopbouw van het Vaderland. In artikel 3 en 4 worden resp. samenstelling en verkiezing van d.en Ondernemingsraad geregeld, ter wijl artikel 5 de taak van den Onderne mingsraad bepaalt. Hierin wordt o.m. gezegd: het behartigen van de belangen van de onderneming; het aankweeken van een gevoel van verbondenheid van de ondernemingsgenooten met de onder neming; het aankweeken van verant woordelijkheidsgevoel en een kameraad schappelijke sfeer; voorts medezeggen schap betreffende de secundaire arbeids voorwaarden; regelmatigheid in den be- drijfsgang; orde in de fabriek; regelingen ter bevordering van arbeidsvreugde, de gezondheid en veiligheid; regeling en medebeheer van de instellingen ten be hoeve van de arbeiders; personeelbe- schikkingen; vrouwelijke en jeugdige ar beidskrachten; gratificaties of aandeel in den winst indien de onderneming hiertoe overgaat; organisatie van bepaalde tech nische kwesties, bijv. opstellen van ma chines, indeelen loopende band, arbeids- tempo, enz. In het concept „Centrale van Onderne mingsraden" wordt als taak gezien het kennis nemen van den uitslag van ver kiezingen van de verschillende onderne mingsraden. Worden bij de kennisgeving bezwaren ingebracht tegen de toelating van een bepaald werknemerslid, dan on derzoekt de Centrale deze bezwaren. De Centrale beslist over al of niet toelating. Een lid-werknemer kan slechts worden geweigerd als .er gegronde vrees bestaat, dat zijn werkzaamheid als lid van den betrokken ondernemingsraad niet in het belang van de onderneming is en daar door niet in het belang van de onder nemingsgenooten. De Centrale beslist, wanneer in de afzonderlijke onderne mingsraden geschillen bestaan; over competentievraagstukken; verstrekken van ongevraagde adviezen. De samenstelling wordt gezien als bestaande uit één on partijdig voorzitter; vijf leden werkne mers te kiezen door de algemeen erkende werknemersorganisaties en vijf leden werkgevers te kiezen door de algemeen De Juliana-collecte van het Roode Kruis op 28 en 29 April moet iets grootsch worden, dat grootsche, waarmee wij, klein volk, altijd nog de bewondering der wereld hebben afgedwongen De onderlinge hulp bereidheid bij nationale rampen. Op de bewogen en dramatische blad zijden onzer geschiedenis kennen wij niet een tweede ramp als deze, waarbij da afgesnoerde, dichtstbevolk te en vitale centra geïsoleerd liggen in den met het uur doodelijker greep van een vijand, die in wreedheid zijn wederga niet heeft en die gezworen heeft, dat aan zijn ondergang de onze zal voorafgaan. In vele dingen ge doemd tot oogenblikkelijke daadloos heid tegenover het onbevrijde Noorden, kunnen wij één ding doen een hulp samenbrengen, waaruit s raks bij wijze van spreken zonder voor behoud kan worden geput, om te voeden, te genezen, te huisvesten, bij te staan. Alles wat wij nu voelen aan bitterheid, aan angst, aan drang tot redding, aan impulsen van eenheid en verbondenheid met hen, die, ge scheiden van ons, met ons het eene, zwaar beproefde vaderland vormen, kunnen wij ook nu weer tot uitdrukking brengen in deze collecte. Laat ieder er zich van bewust zijn, dat ook de omvang zijner bijdrage het grootsch en aangrijpend slagen dezer collecte mede verwezenlijkt. ANTOON COOLEN. (Herr. Ned.) erkende werkgeversorganisaties. Stellig zijn er tegen de ingediende voorstellen bezwaren in te brengen. Naar onze meening wordt de beteekenis en de waarde ervan daardoor niet verkleind en het kan toch minstens van groot belang geacht worden, wanneer men er in zou slagen de voorstellen in De Langstraat ingevoerd te krijgen, om hun waarde aan de practijk te toetsen. Daaruit zou, wij zeggen het d.e voorstellers na, slechts „winst" verkregen worden. De Koningin, ónze Koningin, heeft ze ons vooral de laatste maanden meerdere malen voor oogen gehouden, deze drie cardinale eigenschappen, die als pilaren de nieuwe maatschappij moeten dragen en stutten: rechtvaardigheid, waarheid en naasten liefde. Het zijn drie groote woorden, die ont zettend veel inhouden, die men thans bijna dagelijks hoort gebruiken, maar die zoo dikwijls in den mond genomen wor den, zonder dat men ze doorvoelt en er de consequenties van aanvaardt. Dat is erg jammer, want het zijn zulke waar- dévolle begrippen en alles verliest van zijn waarde en inhoud, al is het nog zoo groots, wanneer het al te dikwijls licht vaardig en onnadenkend gebruikt wordt. Rechtvaardigheid, getemperd en ver zacht door naastenliefde, en beide zuiver gehouden door de waarheid. Is er een idealere gemeenschap denkbaar dan die, waarin deze drie grootheden de allesbe- heerschende gedachte vormen, die bij alles helder vooropgesteld wordt, die het „leitmotief" uit maakt van al de handelingen dier samenleving? MAATSCHAPPELIJKE WEDEROPBOUW LANGSTRAAT. Rechtvaardigheid, wat dekt dit begrip al niet? Het wil zeggen, dat we ieder het zijne moeten geven, waarop hij recht heeft, zoowel op stoffelijk als op geeste lijk gebied. Het beteekent, dat we iemand niet mogen onttrekken of zelfs trachten te onttrekken, wat hem toekomt, en dat we onszelf niet mogen toeëigenen wat ons niet toekomt. Het beteekent ook, dat we iemand niet mogen bevoordeelen ten koste van een ander, m.a.w. geen „vriendjespolitiek" erop nahouden. Na tuurlijk denkt iedereen het eerst aan zijn eigen vrienden, eerder dan aan verre kennissen. Maar we mogen toch nooit iemand voor het een of ander aanbevelen enkel en alleen omdat het een goede relatie van ons is, als we daardoor tege lijkertijd een ander met betere capacitei ten opzettelijk zouden voorbijgaan, aan gezien hij ons ni.et zoo na is. „De juiste man op de juiste plaats" is een eisch van de rechtvaardigheid, maar nog lang niet overal wordt die omgezet in de practijk en dat wekt terecht veel ergernis. Ook op het niet stoffelijke gebied moet de rechtvaardigheid ons richtsnoer zijn, ook daar moeten we een ander recht laten wedervaren. Dat houdt o.a. ook in, dat we iemand zijn goeden naam niet mogen ontnemen, waarop hij aanspraak maakt. Den evenmensch dingen in de schoenen schuiven, die eenvoudig niet waar zijn of die we op zijn minst niet kunnen ver antwoorden, is een aanslag op de recht vaardigheid, en des te ernstiger en mis dadiger naarmate de persoon in kwestie er weer nadeel van ondervindt. Rechtvaardig moeten we zijn niet slechts tegenover den enkeling, maar ook tegenover de samenleving als geheel. Wat bedoeld is om de geheele gemeen schap ten nutte te zijn, mogen we niet aanwenden voor ons persoonlijk voor deel en belang. En de grootste grofheden tegen de rechtvaardigheid worden waarschijnlijk wel bedreven, ook nil nog, in den zwar ten handel. We hebben al zooveel ver slagen gelezen over voedseltoestanden in nog bezet Nederland, ook van officiëele persbureaux. En steeds heeft het ons dan pijnlijk getroffen, daarin te lezen, hoe men, om het peil van de ellende aan te geven, ons dan als iets vanzelfspre- kens gewoonweg fantastische bedragen noemde, die betaald werden voor een mud aardappelen en zoo meer. In die verslagen lag wel steeds de tendenz te lezen: als er zulke prijzen gevraagd wor den, moet het daar toch wel bar zijn. Maar wij hebben daarin steeds de mo raal gemist, di.e we zoo graag daar naast gezien hadden: als er zulke prijzen gevraagd durven worden, dan moet het rechtvaardigheidsgevoel, niet alleen van dengene, die er zooveel voor rekent, maar in nog hoogere mate van dengene, die er zooveel voor betaalt - terwijl anderen het eenvoudig niet kunnen betalen toch wel heel erg afgestompt zijn en een zeer roestig begrip zijn geworden. Rechtvaardigheid eischt echter ook, dat iemand d.e straf wordt gegeven, die hij door zijn gedrag verdiend heeft en die in verhouding staat naar zijn daden. Het moet niet mogelijk zijn, dat iemand, die in de afgeloopen jaren op groote schaal landverraad heeft gepleegd en daarmee de gemeenschap heeft uitgebuit een lich tere straf krijgt dan iemand, die mis schien uit kortzichtigheid of pure dom heid zijn „kleine landverraadje" heeft begaan. Rechtvaardigheid is een hoogst ge wichtige zaak en waar ze niet wordt geëerbiedigd moet noodzakelijkerwijs .er gernis en ontevredenheid groeien. Maar rechtvaardigheid alleen is niet voldoende. Louter recht is hard en koud, de menschelijke mildheid ontbreekt er aan. En daarom moet de rechtvaardigheid gepaard worden aan de naastenliefde, welke dat alles in een zachter en edeler licht zet en een meer menschelijke warm te geeft. Waar rechtvaardigheid heerscht zonder liefde, groeit niets. Daar kan niets groeien, omdat de bodem te schraal is. Maar als die rechtvaardigheid gegrond is in de naastenliefde, zal ze daaruit de schoonheid putten en het warme gevoel, dat noodig is voor een vruchtbare toe passing ervan. Want die liefde zal er het ijzige aan ontnemen en ze van de scherpe kanten ontdoen. Want per slot van rekening blijft rechtvaardigheid alleen steeds een harden plicht, maar de liefde bezit de teedere steen van de weldaad. Rechtvaardigheid oordeelt en redeneert, maar d.e liefde komt uit het hart en voelt. Rechtvaardigheid en naastenliefde moeten elkaar in evenwicht houden zon der elkaar te verdringen en ze moeten niet eenzijdig worden toegepast. We moeten niet tegenover anderen enkel maar rechtvaardig en tegenover onszelf enkel lief willen zijn. We moeten ook onszelf de strengheid van de rechtvaar digheid aanmeten en ook de anderen tegemoet treden in de bereidwilligheid van de naastenliefde. Daarom zal de waarheid ons den juisten weg en de juiste verhouding moeten aangeven tus schen h.et recht en de liefde, opdat geen bij-motieven en bij-bedoelingen onze mee ning en intentie vertroebelen, maar we al onze daden stellen in een geest van waarachtigheid en oprechtheid. Rechtvaardigheid, waarheid en naas tenliefde. Deze drie. Dan zal onze nieu we gemeenschap werkelijk nieuw zijn, omdat ze dan rust op de groote waarden, die weliswaar al oeroud zijn, maar door hun onvergankelijkheid steeds nieuw blijven. „Herrijzend-Nederland" wijdde de volgende beschouwing aan het pas door de geallieerden veroverde concentratiekamp Buchenwald. Een breede autoweg voert naar den „Totes- hügel, zooals het kamp onder de bevolking bekend staat. Even voor de waterscheiding splitst de weg zich, en daar staat een rijk gebeeldhouwde wegwijzer. Op de linkerarm, die naar de kazerne wijst, een paar „sieges- bewuszte" S.S.-soldatenop de rechter arm een S.S.-held, die een priester, een monnik en een Jood het concentratiekamp binnen bracht. Boven de poort het opschrift: „Recht oder Unrecht, mein Vaterland." Daardoor gingen de eerste Nederlanders een concentratiekamp binnen. In Juli 1940 kwa men er ruim twee honderd Indische gijzehtars, in October van dat jaar aangevuld met een aantal Nederlanders die zelfs niets met Indië te maken hadden. Het was spijtig voor de S.S., dat de gewone, ruwe methoden niet op hen konden worden toegepast, om dat zij onder de bescherming van het Zweedsche gezant schap stonden en daarom naar fijnere sadis tische plagerijen moest worden gegrepen. Het kamp ligt aan de windzijde van den heuvelrug, van October tot Mei dik onder de sneeuw, en het kan er zoo koud zijn, dat het is voorgekomen, dat zelfs Joden en de Polen niet hoefden te werken. De slechte verzorging en volkomen ontoereikende geneeskundige hulp hebben den Indischen gijzelaars twaalf dooden gekost, waax-onder Minister Goseling en Jonk heer Verheyen, de Opperstalmeester van H. M. de Koningin. Toen kwam Rauter, want dat kon last geven met de Nederlandsche regeering, die immers 2000 Duitsche geinter- neerden in Indië in handen had en de Indische gijzelaars gingen naar een kamp in Nederland, onder voorwaax-de, dat ze daar niet meer zouden „krepieren". Maar intusschen waren er andere Neder landers binnengebracht, die geen internatio nale bescherming genoten, en waarop de S.S. haar hartstochten kon botvieren. Er arriveerden 450 Amsterdamsche Joden, jonge, krachtige kerels, zoo van de straat op gepakt. Na een paar weken sleurden zij zich nog met moeite voort. En na een maand werden de laatste 50 overlevenden naar een ander kamp overgebracht. Toch hadden ze den moed tot het laatste oogenblik weten te bewaren, en als ze langs de Indische gijzelaars kwamen en deze konden ze toefluisteren, dat het goed ging, dan leefden ze weer even op. Er kwamen nog andere Nederlanders. Wat er van hen geworden is, of ze nog leven, niemand weet het. De normale sterkte van het kamp was 10.000 man, de gemiddelde jaarlijksche sterfte meer dan 3.000. Een galg was er niet, maar ondervoeding, afbeuling, marteling, satanisch getreiter, losspringende rotsblokken in de steengroeve, en revolver schoten bij zoogenaamde ontvluchtingspogin gen gaven geregeld werx aan de vt rassching"- ovens. Met hen leden Tsjechen, Polen, Belgen, enkele Spanjaarden, enDuitschers. Op een zomex-dag arriveerden er 2000 gestraften uit een ander kamp, uit Dachau, die de S.S. naakt in het kamp liet marcheex-en. Een hun ner, een man van 1 meter 75 lang. woog 27 kilogram, en de dijbeenen hadden een omvang van een normale pols. De rest was navenant. Het schijnt ongelooflijk, maar de foto's ervan zijn ir. de Duitsche kranten verschenen, want de ergste gevallen zijn in Buchenwald gefoto grafeerd. Alleen luidde het onderschrift, dat zij waren aangetroffen in Rusland, slacht offer-s onder de burgerbevolking van het Sov jet-regime. Dat alles speelde zich af, acht kilometer van Weimarwaar eens Goethe zijn onster felijke gedichten gemaakt heeft. Buchenwald is nu in handen van de geal lieerden, en de vrijheid waar tien duizenden naar gesnakt hebben is eindelijk gekomen. Maar voor velen, voor heel velente Iaat! De geallieerden hebben hier vreesclijke toe standen gevondenhonderden en hondex-den onbegraven lijkenhonderden gevangenen die niet meer konden loopen of staan, de vree- selijkste martelwerktuigen, die men denken kan. Van de 60.000 man die hier zijn binnen gegaan, zijn er 40.000 vermoord. De Amerikanen hebben 1000 inwonexs uit Weimar gedwongen deze gruwelplaats te be zoeken, zij hebben hen gevoerd door stinkende stallen vol lijken, door z.g. laboratoria, waar z.g. professoren proeven namen op de onge- lukkigen met 90% sterftekans. Velen van hen schreidden en vielen in onmacht.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1945 | | pagina 1