CONTRASTEN
WAALWIJKSCHE EN LANGSTRAATSCHE COURANT
ANNEXATIE.
Een Nederland met Gods geest er in!
25 JUNI 1945
Losse nummers 10 cent
68e JAARGANG No. 38
WAAROVER MEN KLAAGT
KORTE BERICHTEN.
Wat NEDERLAND
noodig heelt
NIEUWS UIT
WAALWIJK.
DE ECHO VAN HET ZUIDEN
Hoofdredacteur Uitgever JAN TIELEN
Redacteur J. A. A. VAN DEN DUNGEN
Abonnementsprijs: 15 cent per week; 11.95 per kwartaal
Drukker: Waalwijksche Stoomdrukkerij Antoen Tlelon
Kennummer 2483
Duizenden flinke Neder-
landsche jongens weigerden
in de bezettingsjaren voor
de moffen te gaan werken.
Zij lieten alle oproepen en
mooie beloften voor wat ze
waren en vervulden hun
plicht tegenover het vader
land, door onder te duiken
De verraders echter sliepen
niet. Als in het holle van
den nacht de deuren ge
beukt werden door de kol
ven der geweren en rauwe
stemmen barsch schreeuw
den om binnengelaten te
worden, dan wist men, dat
zich weer over een nieuw
slachtoffer de tragedie der
onwetendheid zou gaan vol
trekken.
Wij kennen de geschie
denissen van concentratie
kampen met martelkamers
en duizenden satanische
kwellingen. Weet men ech
ter ook dat die honderden
weigeraars om voor de
moffen te werken op een
beestachtige wijze den dood
werden ingejaagd? Geen
concentratiekamp, straf
kamp, maar toch vond een
Waalwijker Hans Kemper
man, daar in vier maanden
den dood en honderden
met hem.
Wij zullen U iets ver
tellen van de dagindeeling.
Niet veel, want variatie was
er niet. Om 4 uur 's mor
gens appèl- Iedereen moest
hierbij verschijnen. Ook de
doodzieken, desnoods ge-^
dragen en gesteund door
hun kameraden, maar komen'
moesten ze. Na dit appèl
op marsch naar een of an
dere fabriek in de omgeving,
alwaar den geheelen dag
moest gewerkt worden, tot
men om 'savonds 10 uur
weer in het kamp terug
kwam, doodelijk vermoeid,
uitgeput Hier werd het
dagrantsoen uitgedeeld, be
staande uit Iher water
soep en een pond droog
brood, waar de uitgehonger
de mannen op aan vielen,
om dan samengepakt te
worden op een strooleger
in een erbarmelijke tent,
waar driemaal meer men*
schen nachtverblijf kregen
dan er plaats was. De vol
gende dag weer een ge
trouwe herhaling van den
vorige, 18 uur werk zonder
voedsel.
Is het wonder dat vrijwel
de meesten in een tijds
verloop van drie a vier
maanden aan honger en
uitputting bezweken. Van
de 500 Nederlanders die 't
kamp Zöchen bij Leipzig
sedert Augustus 1944 be
traden, beleefden er slechts
57 de bevrijding.
Zoo waren er echter
duizenden strafkampen, waar
zich dezelfde droeve ge
beurtenissen hebben afge
speeld. Daar wordt niet
over gesproken noch ge
schreven. Het zijn immers
geen concentratie-kampen,
het zijn geen kampen van
verschrikking, waarvan men
reeds huivert als men den
naam hoortBuchenwald,
Dachau, Belzen, Birkenau
enz. Maar ook in die straf
kampen werden honderden
Nederlanders den dood in
gedreven, moedwillig, zon
der eenige hulp als beesten
werden zij behandeld, erger
zelfs, want een normaal
mensch kan nog geen dier
zien lijden.
Het verwondert ons dan
ook niet, dat de menschen
hier klagen over de veel te
goede behandeling, die de
krijgsgevangenen en politie
ke gevangenen ondervinden.
Wij weten het wel, wij
willen geen duitschers zijn
en wij zullen de duitschers
niet volgen in hunne bar-
baarschheden, maar de men
schen ergeren zich terecht,
als zij zien hoeveel beter de
gevangenen hier behandeld
worden en hoe zij soms
zelfs meer krijgen, dan de
burgers.
„Is het niet hemeltergend
te hooren en te zien", zoo
schrijft men ons, „hoe hie*
de duitsche krijgsgevange
nen behandeld worden Dat
hun voedsel bestaat uit de
Engelsche keuken, versche
gebakken spiegeleieren en
50 sigaretten in de week.
Dat het mogelijk is, dat de
uit Vught naar Maastricht
verplaatste N S B - vrouwen
meer boter en suiker eisch-
ten onder de bedreiging
anders den boel in brand te
steken en dat hun eisch
werd ingewilligd 1 Terwijl
duizenden onzer Holland-
sche jongens, die Koningin
en Vaderland trouw bleven
den hongerdood stierven."
Met dergelijke maatrege
len en het zich niet meester
toonen van den toestand
werkt men de ontevreden
heid in de hand Het zijn
dingen, waar elke Neder
lander zich aan ergert en
die een rechtstreeksche mis
kenning zijn van de offers,
die honderden en duizenden
I voor hun vaderland gebracht
1 hebben 1
De gemeente-veldwachter van
Veen, H. de Bruin, werd op 8 Maart
j.I. op het terrein van het fort „De
Bilt" door de Duitschers gefusilleerd.
Op Woensdag 4 Juli a.s. zal hij te
Veen met korpseer begraven worden.
Het „kaasschandaal" in ons
vorig nummer besproken, schijnt
nogal ietwat door de Eindhovensche
bladeu overdreven te zijn. Er is hier
geen sprake van 800 kg. maar mis
schien van 100 kg., waarvan nog een
deel voor smeerkaas is verwerkt.
Voor de geailieerde troepen be
hoeven geen bezettingskosten te wor
den betaald. Huren, pachten, gebou
wen en landerijen zijn voor rekening
van Nederland.
In een A.R. en C.H. vergadering
te Den Haag oefende de heer H. W.
Tilanns critiek uit op de eenheids
bedoeling der Ned. Volksbeweging,
die z.i. ten onrechte Christendom en
humanisme wil samenbinden.
Op een bijeenkomst te Roosen
daal heeft men naar A.A. meldt, mede
gedeeld, dat er een goede kans be
staat dat er aan het spoorwegperso
neel een loonsverhooging van 10
procent gegeven wordt met terug
werkende kracht tot 1 Januari 1945.
In de openbare vergadering van
de commissie te S. Francisco werd
met algemeene stemmen een voor
stel van een Mexicaansche afgevaar
digde aangenomen om Spanje uit te
sluiten van het lidmaatschap van de
Organisatie der Vereenigde volken.
Tijdens de bezetting werd er
in onze kerken gecollecteerd voor
de bijzondere nooden van het Epis
copaat. Het doel van die collecte
was allen die om principieele rede-
men uit hun betrekking waren gezet,
geldelijk te steunen. Duizenden
slachtoffers van de Duitsche terreur
konden daardoor geholpen worden.
In „Sancta Maria" deelt Mgr. Hop
mans nu mede dat deze collecte nu
nog eenigen tijd zal worden voort
gezet om daaruit middelen te vinden
voor den steun bij den opbouw van
de verwoeste kerken en gebouwen.
De Japansche verdediging op
Okinawa is ineengestort. De Ame
rikanen bereikten de Zuidkust op
twee plaatsen. De Japanners zijn op
de vlucht en werden zich van de
rotsen af in zee.
In Tilburg is de eerste zending
ruwe Australische wol aangekomen.
Eenige fabrieken werken reeds, doch
men heeft te kampen met gebrek
aan steenkolen.
De Belgische Katholieke Partij
is georganiseerd. Zij heeft thans een
Vlaamsche en een Waalsc'ne sectie
en zij zal voortaan bekend zijn als
de Christelijke Volks-Partij.
Zoowel door de Katholieke Partij
in België, voorstandster van den
terugkeer van koning Leopold, als
door de Communistische Partij,
tegenstandster van dien terugkeer,
is voorgesteld een volksstemming
te houden.
In ons land zijn 230.000 h.a.
land verloren gegaan door inundatie,
den aanleg van vliegvelden en ver
sterkingen; 100.000 h.a. staan onder
zoet, 80.000 onder zout.water; 6000
boerderijen zijn verwoest.
Naar 't Limburgsche Dagblad
meldt, heeft de ministerraad thans
Wil ons zwaar beproefde, verarmde
en leeggeplunderd lapd weer eenigs-
zins de zware slagen van oorlog en
bezetting te boven komen, dan zal
zulks practisch alleen kunnen ge
schieden door annexatie van duitsch
grondgebied.
In een brochure over dit onderwerp
noemt R. Mignot drie belangrijke
redenen, waarom deze annexatie
noodzakelijk isa. als eenige manier
om schadevergoeding van Duitsch-
land voor ons land te krijgenb. als
beste manier om het klemmend
vraagstuk van overbevolking voor
ons land op te lossen; c. als de
noodzakelijke manier om zoowel ons
land als Engeland strategisch te be
veiligen.
Het te annexeereiv gebied zou
een oppervlakte beslaan van 2
millioen H. A. en begrensd
worden vanaf den Wezer
mond in het noorden, vervolgens
zuidwaarts langs de rivier de
Hunze, verder ten oosten van Os-
nabrück en'Munster, in zuide
lijke richting verder ten oosten
van Hamm tot aan de Ruhr. Den
loop van deze rivier westwaarts
volgend tot haar uitmonding in
den Rijn bij Duisburg. Van hier
wordt de grens in zuidelijke
richting bepaald door den Rijn
tot even ten zuiden van Keulen
en dan westwaarts ten zuiden
van Di'iren—Aken tot aan den
zuidelijken punt bij Vaals.
Deze grond komt in het bezit van
den Nederlandschen Staat en kan
worden verkocht aan de boerenbe
volking, terwijl de opbrengst besteed
kan worden aan de gedeeltelijke af
lossing der door de duitschers ver
oorzaakte zware Nederlandsche
Staatsschuld.
Stellig zijn er aan deze oplossing
groote voordeelen verbonden. Het
is overbekend dat de boerenbevol
king een belangrijk kroost heeft en
geen emplooi kan vinden op haar
eigen hofstede. Het te annexeeren
gebied zal hiertoe een goede gelegen
heid schenken.
Neemt de aanwas onzer bevolking
i,i de toekomst dezelfde vormen aan
als in het verleden en daaraan
behoeft niet getwijfeld te worden
dan komen we in het jaar 2000 aan
een getal van 18 millioen. Het is niet
mogelijk dat al deze menschen in
ons^ kleine landje emplooi vinderi
Indien een a anderhalf millioen in
woners van het huidige Nederland
zich in het te annexeeren gebied
zouden vestigen, dan blijven er nog
circa 7 millioen inwoners over. Voor
de toename van de Nederlandsche
bevolking biedt deze annexatie de
eenige juiste oplossing. Zij zal het
eniigreeren naar overzeesche ge
westen, wij zonderen natuurlijk onze
Indien uit, overbodig maken, waar
door het verlies aan Nederlandsche
volkskracht wordt tegengegaan.
Het zal natuurlijk vereischte zijn,
dat de oorspronkelijke bevolking
wordt verwijderd. Hitier klaagde wel
steen en been over gebrek aan
„Lebensraum", maar het is toch altijd
nog een groot verschil, als er in
Nederland 264 inwoners per K.M.2
zijn en in Duitschland 138, terwijl
dit laatste getal door den oorlog
zeker nog gedaald is.
Wat de bodemgesteldheid betreft
is het gebied grenzende aan Gronin
gen—Drente nagenoeg niet in cul
tuur gebracht. Een schitterend object
dus om deze streek op hetzelfde
peil te brengen als onze bloeiende
veenkoloniën. Een deel van West-
falen grenzende aan Overijsel—Gel
derland, komt in geaardheid met deze
provincie overeen en onderhoud
daarmede historische betrekkingen.
Door de aanwezigheid van een mak
kelijk te exploiteeren kolenbekken in
de nabijheid van Twente, wordt de
kolenvoorziening voor dit industrie
gebied, aanmerkelijk vereenvoudigd.
Als industriegebied zou het noor
delijk gedeelte van het Ruhrgebied
van bijzonder belang zijn voor de
grondstoffenvoorziening onzer in
dustrie.
Zooals men ziet vele belangrijke
factoren die voor annexatie pleiten.
Men behoeft met het plan zooals dit
hier beschreven is niet geheel en al
in te stemmen. Er zullen zeker wel
andere mogelijkheden zijn, die niet
zoo ver gaan en misschien juist
daarom de voorkeur verdienen.
Men zal voor groote moeilijkheden
komen staan schier onoverkomenlijk
wat betreft de vernielde steden. Het
is echter niet meer dan rechtvaardig,
dat Duitschland ons in den vorm van
grondgebied het gestolene terug
betaalt, vergoedt de duizenden Hec
taren bouwgrond die bedorven en
huizen, bruggen enz. die vernield zijn
want dit is de eenige manier waarop
de schuld kan worden.ingelost. Wij
zullen daarom pressie moeten blijven
uitoefenen, omdat het onze eenige
kans is om er weer bovenop te
komen.
Radiorede Ir. F. J. Philips, Eindhoven.
zijn goedkeuring gehecht aan de
Bedrijfsorganisatiewet, wetgevende
bevoegdheid voor de mijnindustrie.
Montgomery heeft verklaard dat
de duitsche S.S. waarschijnlijk 20
jaar gevangen zal worden gehouden;
de generale staf zal uit Duitschland
worden weggevoerd en in kleine
kolonies gevangen gehouden.
In het Roergebied^ werken reeds
140 mijnen die dagelijks 40.000 ton
kolen produceeren, dat in Augustus
100.000 ton en in het volgend voor
jaar 200.000 ton zal bedragen.
Montgomery zeide verder, dat dit
jaar in Duitschland gerekend moet
moet worden op een tekort van 4
millioen ton voedsel. Het was zeker,
dat er dezen winter in Duitschland
hongersnood zou heerschen, maar
hij zou al het mogelijke doen om
den voedseltoestand te verbeteren.
Gehoopt wordt aan eiken Duitscher
in de Britsche zone, 2000 calorieën
voedsel per dag te verstrekken.
In het' laatste halfjaar heb ik
het voorrecht gehad aan vele
van m'n medewerkers iets te
kunnen zeggen van mijn gedach
ten, die mij dagelijks -bezighou
den.
Het is prettig dan met de men
schen van aangezicht tot aange
zicht te staan. Nu mag ik iets
tot' m'n landgenooten zeggen
voor de microfoon. Dat is heel
wat anders. Ik voel nu alsof ik
bij ieder van U in de huiskamer
zift. Ik zal m'n best doen U zoo
duidelijk mogelijk te vertellen
wat ikvte zeggen heb.
Ik wil een punt' aanroeren, dat
mijzelf voortdurend bezighoudt,
n.l. de vraag „Wat is ons doel
voor ons Vaderland"? Velen
hebben alles over gehad voor
ons Vaderland: Hun gezin, hun
leven, hun bezit, hun naam, hun
betrekking, hun gezondheid. En
nu komen degenen die niet' ge
sneuveld zijn, terug; en ook wij,
die ons land liefhebben en het
ons nu n'og meer bewust' zijn
geworden, dan voor den oorlog,
gaan aan het werk. Velen weer
aan het oude, dagelijksche werk.
Sommigen nu direct, anderen
later, als de oorlog gewonnen
is en Nederland geheel is be
vrijd. En dan willen wij werken
aan den opbouw van ons land.
Sommigen vinden, dat zij be
langrijk werk doen, en ande
ren vinden, dat' zij eigenlijk een
tonig of onbelangrijk werk moe
ten doen. Menigeen begrijpt' niet
wat zijn opbouw van het land
heeft te maken. Hij vindt het'
niet de moeite waard, zich er
druk over te maken. Voor ve
len is hef dan ook moeilijk een
doel te hebben om voor te le
ven. Ik heb eens hooren zeggen:
„Het is gemakkelijker om voor
je Vaderland te sterven, dan
om er voor t'e leven". Bij den
inzet van je leven voel je, dat
het' om iets belangrijks gaat;
werkelijk om iets groots. En je
denkt verder niet na en zegt:
„Natuurlijk waag ik het" Je
voelt dat je het' doen moet.
Maar een doel om eiken dag
weer aan te grijpen, eiken dag
weer voor te werken, wat' moet
dat zijn? De opbouw van ons
volk, zeggen we; en we mee-
nen het. En waarom Omdat' het'
economische leven weer moet
rollen? En hoe moet dat er uit
zien
Ieder een eitje bij het ontbijt'?
Een keer per week naar de
bioscoop
Een onbezorgde oude dag
Een gegarandeerd gezinsin
komen, hoog genoeg voor
iedereen
Mooie comfortabele wonin
gen
Ieder een auto en 's zomers
met vacantie
Uiteindelijk een veertig urige
werkweek
Allen prachtig in de kleeren
De steden vol mooie gebou
wen en plantsoenen
En moderne en electrische
treinen, die op de minuut
rijden
Is dat ons doel met den op
bouw van ons land Neen, de
menschen die hun leven hebben
gewaagd voor ons land, vragen
iets meer en eigenlijk iets an
ders. Dit heele, volledige beeld
van eei\ welvarend land-is als
de geest er ontbreekt, onbevre
digend en doods. Dit alles heb
ben de duitschers ons ook voor
gehouden met hun eigen orde.
Herinnert U zich niet de ver
halen over den opbouw van een
nieuw Rotterdam de führer zou
ons immers een nandje helpen
om er een mooie Germaansche
stad van te maken
Welke geest' moet er in? Voor
mij is er maar één antwoord.
Gods Geest. Wat ik daarmee
bedoel Dat zal ik probeeren
uit t'e leggen.
Dat is de Geest, die over ons
komt, wanneer we iets doen,
waarvan we weten dat het goed
is. Meestal beteekent het' iets
over t'e hebben voor onzen
naaste. Het is de geest van den
strijdenden soldaat, die een ge
wonde kameraad onder vijande
lijk vuur in veiligheid brengt,
maar evenzeer van een school
jongen die terwille van een
vriendje alle schuld van een
kwajongensstreek op zich
neemt. Het' is de geest van een.
kantoorbediende, die blijft over
werken, opdat zijn vrien(\, een
dag extra naar zijn familie kan
gaan. Het is de geest van een
mijnwerker, die vrijwillig in
Roermond op Zondag is gaan
puinruimen.
In een woord, het' is de geest,
die maakt, dat we betere men
schen worden. Veel beter dan
we zijn. Maar betere menschen
beteekent ook betere gezinnen,
beteekent beter werk, in een
betere sfeer. Zoo komen we te
vens tot betere welvaart in ons
land.
Inderdaad, maar dat is "niet
ons hoofddoel. Het' komt' er bij.
Het hoofddoel waarvoor we
moeten werken en leven, is een
leven met Gods geest er in 1
Dan zal een volk eerst werke
lijk gelukkig zijn 1 Maar nu zul
len sommigen van U denken, dat
kan immers toch niet. Wij zijn
nu eenmaal een beetje oneerlijk,
een beetje egoïst, een beetje
humeurig en jaloers. Hoe krij
gen we dat nu voor elkaar
Ja, dat is een kwestie van
willen.
Ten eerste: Wilt U dit Neder
land van de toekomst Dan ant
woorden we: Oh ja, als het' ons
maar niet' te veel kost. Dat is
geen antwoord. Ja of neen
Iemand wordt oorlogsvrijwilli
ger of hij wordt het niet. Zegt
hij ja dan kan hij niet' het voor
behoud maken: „Maar het mag
mijn leven niet kosten''. Zo
moeten wij ook antwoorden:
„Ja, wij willen werken om dit
Nederland te verwezenlijken.
Maar hoe dan in de praktijk
Een ieder van ons is zoo dik
wijls met goede voornemens be
gonnen. En hoe dikwijls is het
niet gelukt'? Daar is maar een
Macht, die ons kan helpen; en
dat ervaar ik zelf dagelijks dat'
is Go,d. Als we maar bereid zijn
het aan hem te vragen. Dat vra
gen heet bidden, doen wij dat'
genoeg
Nu wil ik een paar voorbeel
den geven; Ik wil werken aan
den opbouw van Nederland zoo
als het' worden ïnoet. Nu moet
ik naar een bespreking, waar
iemand bij zal zijn, die moeilijk
is om mee samen te werken, en
die ik eigenlijk een vervelenden
kerel vind. 's Morgens vraag ik:
„Heer, help mij en neem alle
achterdocht uit mijn hart weg".
Ik ga naar die vergadering en
na afloop merk ik, dat' alles uit
stekend is verloopen. God wil
mij helpen, als ik het hem maar
vraag, niet voor mijzelf, maai
omdat ik voel, dat het voor het
geheel het best° is en als ik
zelf zoo goed mogelijk wil mee
werken.
Een ander voorbeeld. We heb
ben moeilijkheden met iemand
op onze afdeling, er zijn woor
den gevallen. We voelen: Het
moet in orde komen. Maar hoe
Laten we even nadenken en God
bidden ons te helpen om de
minste te willen zijn. En dat is
het, en ik bid om sterkte en
bereidheid om de minste te wil
len zijn. Als we onze medemen-
schen zeggen, waar we zelf ver
keerd zijn geweest, en dat' kun
nen we met Gods hulp, die ons
hart daarvoor bereid maakt, dan
is het bij mij altijd het resul
taat geweest': Een begrijpen en
kunnen samenwerken op een
nieuwe basis van vertrouwen
en vriendschap.
In dit verband wil ik twee
citaten uit een redevoering wel
ke de nieuwe president Truman,
voor eenige jaren gehouden
heeft' aanhalen: ,De voornaam
ste voorwaarden voor een duur.
zame wereldvrede is een
nieuwen geest' onder de vol
ken".
„De strijd voor den vrede
moet gestreden worden in het
hart van ieder mensch en zoo
doende'in de maatschappij om
in de wereld gewonnen te wor
den".
In den strijd moeten wij ons
aandeel nemen. Ik hoop dat U
mij begrepen hebt; volgens mij
kunnen wij allen werken en le
ven aan het hoogste doel: Een
Nederland met Gods geest er
in. Overal kan een stukje daar
van groeien. In onze huiskamer,
op onzen akker, aan onzen dijk,
in onze sectie, op ons schip, in
onze werkplaats, op ons kan
toor, in onze straat. Overal
(Herr.-Ned.)
VERZAMELT GOEDEREN
VOOR ALLE
OORLOGSLACHTOFFERS.
Een leest van geven.
Wie naar de radio heeft geluisterd
heeft, kunnen genieten van het
Lichtbaken van Pater Henri de
Greeve, over het inzamelen van
goederen ten bate van alle oor
logsslachtoffers, hoe hij uit men-
schenliefde, uit medegevoel met de
duizenden, die buiten hun schuld
het slachtoffer werden van den
oorlog in al z'n wreedheid en van
de misdadige practijken van den
onderdrukker.
Geeft niet, omdat het nu eenmaal
moet, of om er maar van af te
ziin, neen, geeft met vreugde en
uit de volheid van uw hart. Maak
het geven tot een feest voor uzelf
maar méér nog voor hen, die er
door geholpen worden in den
grooten nood, waarin zij verkeeren,
want groot \s die nood. Pater de
Greeve heeft dit met sprekende
cijfers zeer duidelijk aangetoond.
Bij een feest behoóren, vlaggen,
versieringen, muziek, optochten,
Welnu landgenooten, helpt allen
mede om ook hiermede het feest
van de inzameling te doen slagen.
Alles is welkom, kleeding, dekens,
schoenen, huisraad. Laat ieder
een, die niet getroffen werd, zijn
kasten eens nakijken, dan is er
nog veel, zeer veel te vinden.
Maar geef vooral geen rommel,
die ge zelf ook niet meer zoudt
kunnen gebruiken, want daar
mede zijn de gedupeerden niet
geholpen.
De ingezamelde goederen worden
gebracht naar de magazijnen van de
HARK (Hulp-Actie Roode Kruis),
die zich belast met de verdeeling
ervan. In vele plaatsen is reeds een
Plaatselijk Comité van de H.A.R.K.
gevestigd. Laten deze comité's ieder
in hun eigen plaats het feest van de
inzameling voorbereiden en leiden.
Verzamelt de goederen, maakt er
lijsten van en stuurt deze direct naar
het Centraal Bureau van de Nationale
HARK, IJzerstraat la, Tilburg. Na
dere instructies volgen nog. Waar
nog geen Plaatselijk Comité be
staat, dient er zoo spoedig mogelijk
een opgericht te worden. Hoe eerder
dit werk ter hand genomen wordt
en hoe beter het wordt uitgevoerd,
des te eerder is de nood gelenigd.
Nederlanders, gij die de schoone
traditie van menschlievendheid hebt
hoog te houden, laat u ook nu
weer van de beste zijde zien.
Werkt er allen aan mede om het
Geef-feest te laten slagen, om het
te maken tot een gebeurtenis waar
over nog lang gesproken zal wor
den en waarvoor duizenden u van
harte dankbaar zullen zijn.
Wij rekenen op U.
Een deskundige is van oordeel
dat het anderhalf jaar zal duren
voordat Nederland weer op be
scheiden wijze „in de kleeren
zit."
Voor de eerste drie maanden
moet men de beschikking hebben
over
1.6 millioen handdoeken, 4.4
mill, hemden, 4.5 mill, camisoles,
heerenonderpantalons, directoi
res en sokken, 1.5 mill, mans
overhemden, 375,000 jongens
blouses, 500.000 werkbroeken,
800.000 werkhemden, 800.000
costuums, 250.000 idem voor
jongens, 400.000 overalls, 6.5 mill,
zakdoeken, 1.125.000 luiers, 1
mill, dekens, 1 mill, moltondekens
400.000 bedden, 1.6 mill, kaartjes
garen, 3.2 mill, kaartjes zijde.
Voor het dagelijksche leven
zijn noodig: 6.4 millioen borden,
3.750.000 tandenborstels, 5.6 mill,
paar schoenen, 500.000 rijwielen,
20.000 schrijfmachines en tegen
den winter, 1.6 miliioen over
jassen. B. N.
GEDENKSTEEN.
Naar wij vernemen ligt 't in de
bedoeling van 't Bestuur van
Waalwijks Belang (comité monu
ment Burgemeester Moonen c.s.)
op 6 September a.s. den len
gedenkdag van den duitschcn
moord op burgemeester Moonen en
Joop Hoffmans, een eenvoudige ge
denksteen te onthullen aan de ach
terzijde van 't Raadhuis, op de juiste
plaats waar de gruweldaad werd
voltrokkén.
X-.Dit staat geheel buiten het'later
op te richten monument, waar
voor de inschrijving in dit blad nog
steeds blijft opengesteld,
OORLOGSSLACHTOFFERS.
Aan de lijst der oorlogsslachtQffers
in ons vorig nummer ontbreken nog
de namen van Waalwijkers die
hun leven gaven in dienst van het
Vaderland, n.m. Eduard van Zon,
matroos s.s. „Slamat" in Mei 1941
omgekomen door vijandelijke han
delingen in de omgeving van Kreta.
Frans H. A. Thomas, Mess-jongen
op het s.s. „Leto" 12 Mei 1942 door
vijandelijke handelingen ergens op
zee omgekomen.
Johannes van Ewijk, gesneuveld
13 Mei (2en Pinksterdag) 1940 Greb-
beberg bij Rhenen, echtgen. Walthera
van Assen.
WONINGNOOD
IN WAALWIJK.
Was er reeds voor 1940 een be
langrijk tekort aan woningen, dit
tekort is na het oorlogsgeweld, dat
ook onze gemeente een belangrijk
verlies aan woningen bracht, in
groote mate toegenomen.
Hoewel de bewoners van door
oorlogsgeweld getroffen woningen
alle tamelijk spoedig provisorisch
konden worden ondergebracht, toch
beteekent dit niet, dat voor hen het
woningvraagstuk is opgelost.
Naast deze categorie zijn er on
noemelijk vele samenwoningen van
2 en soms meer gezinnen.
Daarbij wonen vele gezinnen in
woningen, die uit hygiënisch oog
punt 'totaal ongeschikt moeten
worden geacht.
Voor deze twee laatste categorien
zal evenwel het woningvraagstuk
door gebrek aan materiaal en ar
beidskrachten voorloopig niet op
gelost kunnen worden.
Dit is de sombere werkelijkheid.
In verband met het bovenstaande
en om desillusie te voorkomen, is
het misschien goed om er nog eens
op te wijzen, in hoever in dezen de
overheidsbemoeiing zich uitstrekt.
Iedere huiseigenaar is verplicht
aan den Burgemeester kennis te
geven, wanneer een woning vrijkomt.
Ditzelfde geldt voor een gebruiker
van een woning, die gedurende
1944- een gedeelte van zijn woning
onderverhuurde.
De Burgemeester heeft de be
voegdheid om deze woning of dit
woninggedeelte te vorderen ter