CONTRASTEN WAALWIJKSCHE EN LANGSTRAATSCHE COURANT ANNEXATIE. Een Nederland met Gods geest er in! 25 JUNI 1945 Losse nummers 10 cent 68e JAARGANG No. 38 WAAROVER MEN KLAAGT KORTE BERICHTEN. Wat NEDERLAND noodig heelt NIEUWS UIT WAALWIJK. DE ECHO VAN HET ZUIDEN Hoofdredacteur Uitgever JAN TIELEN Redacteur J. A. A. VAN DEN DUNGEN Abonnementsprijs: 15 cent per week; 11.95 per kwartaal Drukker: Waalwijksche Stoomdrukkerij Antoen Tlelon Kennummer 2483 Duizenden flinke Neder- landsche jongens weigerden in de bezettingsjaren voor de moffen te gaan werken. Zij lieten alle oproepen en mooie beloften voor wat ze waren en vervulden hun plicht tegenover het vader land, door onder te duiken De verraders echter sliepen niet. Als in het holle van den nacht de deuren ge beukt werden door de kol ven der geweren en rauwe stemmen barsch schreeuw den om binnengelaten te worden, dan wist men, dat zich weer over een nieuw slachtoffer de tragedie der onwetendheid zou gaan vol trekken. Wij kennen de geschie denissen van concentratie kampen met martelkamers en duizenden satanische kwellingen. Weet men ech ter ook dat die honderden weigeraars om voor de moffen te werken op een beestachtige wijze den dood werden ingejaagd? Geen concentratiekamp, straf kamp, maar toch vond een Waalwijker Hans Kemper man, daar in vier maanden den dood en honderden met hem. Wij zullen U iets ver tellen van de dagindeeling. Niet veel, want variatie was er niet. Om 4 uur 's mor gens appèl- Iedereen moest hierbij verschijnen. Ook de doodzieken, desnoods ge-^ dragen en gesteund door hun kameraden, maar komen' moesten ze. Na dit appèl op marsch naar een of an dere fabriek in de omgeving, alwaar den geheelen dag moest gewerkt worden, tot men om 'savonds 10 uur weer in het kamp terug kwam, doodelijk vermoeid, uitgeput Hier werd het dagrantsoen uitgedeeld, be staande uit Iher water soep en een pond droog brood, waar de uitgehonger de mannen op aan vielen, om dan samengepakt te worden op een strooleger in een erbarmelijke tent, waar driemaal meer men* schen nachtverblijf kregen dan er plaats was. De vol gende dag weer een ge trouwe herhaling van den vorige, 18 uur werk zonder voedsel. Is het wonder dat vrijwel de meesten in een tijds verloop van drie a vier maanden aan honger en uitputting bezweken. Van de 500 Nederlanders die 't kamp Zöchen bij Leipzig sedert Augustus 1944 be traden, beleefden er slechts 57 de bevrijding. Zoo waren er echter duizenden strafkampen, waar zich dezelfde droeve ge beurtenissen hebben afge speeld. Daar wordt niet over gesproken noch ge schreven. Het zijn immers geen concentratie-kampen, het zijn geen kampen van verschrikking, waarvan men reeds huivert als men den naam hoortBuchenwald, Dachau, Belzen, Birkenau enz. Maar ook in die straf kampen werden honderden Nederlanders den dood in gedreven, moedwillig, zon der eenige hulp als beesten werden zij behandeld, erger zelfs, want een normaal mensch kan nog geen dier zien lijden. Het verwondert ons dan ook niet, dat de menschen hier klagen over de veel te goede behandeling, die de krijgsgevangenen en politie ke gevangenen ondervinden. Wij weten het wel, wij willen geen duitschers zijn en wij zullen de duitschers niet volgen in hunne bar- baarschheden, maar de men schen ergeren zich terecht, als zij zien hoeveel beter de gevangenen hier behandeld worden en hoe zij soms zelfs meer krijgen, dan de burgers. „Is het niet hemeltergend te hooren en te zien", zoo schrijft men ons, „hoe hie* de duitsche krijgsgevange nen behandeld worden Dat hun voedsel bestaat uit de Engelsche keuken, versche gebakken spiegeleieren en 50 sigaretten in de week. Dat het mogelijk is, dat de uit Vught naar Maastricht verplaatste N S B - vrouwen meer boter en suiker eisch- ten onder de bedreiging anders den boel in brand te steken en dat hun eisch werd ingewilligd 1 Terwijl duizenden onzer Holland- sche jongens, die Koningin en Vaderland trouw bleven den hongerdood stierven." Met dergelijke maatrege len en het zich niet meester toonen van den toestand werkt men de ontevreden heid in de hand Het zijn dingen, waar elke Neder lander zich aan ergert en die een rechtstreeksche mis kenning zijn van de offers, die honderden en duizenden I voor hun vaderland gebracht 1 hebben 1 De gemeente-veldwachter van Veen, H. de Bruin, werd op 8 Maart j.I. op het terrein van het fort „De Bilt" door de Duitschers gefusilleerd. Op Woensdag 4 Juli a.s. zal hij te Veen met korpseer begraven worden. Het „kaasschandaal" in ons vorig nummer besproken, schijnt nogal ietwat door de Eindhovensche bladeu overdreven te zijn. Er is hier geen sprake van 800 kg. maar mis schien van 100 kg., waarvan nog een deel voor smeerkaas is verwerkt. Voor de geailieerde troepen be hoeven geen bezettingskosten te wor den betaald. Huren, pachten, gebou wen en landerijen zijn voor rekening van Nederland. In een A.R. en C.H. vergadering te Den Haag oefende de heer H. W. Tilanns critiek uit op de eenheids bedoeling der Ned. Volksbeweging, die z.i. ten onrechte Christendom en humanisme wil samenbinden. Op een bijeenkomst te Roosen daal heeft men naar A.A. meldt, mede gedeeld, dat er een goede kans be staat dat er aan het spoorwegperso neel een loonsverhooging van 10 procent gegeven wordt met terug werkende kracht tot 1 Januari 1945. In de openbare vergadering van de commissie te S. Francisco werd met algemeene stemmen een voor stel van een Mexicaansche afgevaar digde aangenomen om Spanje uit te sluiten van het lidmaatschap van de Organisatie der Vereenigde volken. Tijdens de bezetting werd er in onze kerken gecollecteerd voor de bijzondere nooden van het Epis copaat. Het doel van die collecte was allen die om principieele rede- men uit hun betrekking waren gezet, geldelijk te steunen. Duizenden slachtoffers van de Duitsche terreur konden daardoor geholpen worden. In „Sancta Maria" deelt Mgr. Hop mans nu mede dat deze collecte nu nog eenigen tijd zal worden voort gezet om daaruit middelen te vinden voor den steun bij den opbouw van de verwoeste kerken en gebouwen. De Japansche verdediging op Okinawa is ineengestort. De Ame rikanen bereikten de Zuidkust op twee plaatsen. De Japanners zijn op de vlucht en werden zich van de rotsen af in zee. In Tilburg is de eerste zending ruwe Australische wol aangekomen. Eenige fabrieken werken reeds, doch men heeft te kampen met gebrek aan steenkolen. De Belgische Katholieke Partij is georganiseerd. Zij heeft thans een Vlaamsche en een Waalsc'ne sectie en zij zal voortaan bekend zijn als de Christelijke Volks-Partij. Zoowel door de Katholieke Partij in België, voorstandster van den terugkeer van koning Leopold, als door de Communistische Partij, tegenstandster van dien terugkeer, is voorgesteld een volksstemming te houden. In ons land zijn 230.000 h.a. land verloren gegaan door inundatie, den aanleg van vliegvelden en ver sterkingen; 100.000 h.a. staan onder zoet, 80.000 onder zout.water; 6000 boerderijen zijn verwoest. Naar 't Limburgsche Dagblad meldt, heeft de ministerraad thans Wil ons zwaar beproefde, verarmde en leeggeplunderd lapd weer eenigs- zins de zware slagen van oorlog en bezetting te boven komen, dan zal zulks practisch alleen kunnen ge schieden door annexatie van duitsch grondgebied. In een brochure over dit onderwerp noemt R. Mignot drie belangrijke redenen, waarom deze annexatie noodzakelijk isa. als eenige manier om schadevergoeding van Duitsch- land voor ons land te krijgenb. als beste manier om het klemmend vraagstuk van overbevolking voor ons land op te lossen; c. als de noodzakelijke manier om zoowel ons land als Engeland strategisch te be veiligen. Het te annexeereiv gebied zou een oppervlakte beslaan van 2 millioen H. A. en begrensd worden vanaf den Wezer mond in het noorden, vervolgens zuidwaarts langs de rivier de Hunze, verder ten oosten van Os- nabrück en'Munster, in zuide lijke richting verder ten oosten van Hamm tot aan de Ruhr. Den loop van deze rivier westwaarts volgend tot haar uitmonding in den Rijn bij Duisburg. Van hier wordt de grens in zuidelijke richting bepaald door den Rijn tot even ten zuiden van Keulen en dan westwaarts ten zuiden van Di'iren—Aken tot aan den zuidelijken punt bij Vaals. Deze grond komt in het bezit van den Nederlandschen Staat en kan worden verkocht aan de boerenbe volking, terwijl de opbrengst besteed kan worden aan de gedeeltelijke af lossing der door de duitschers ver oorzaakte zware Nederlandsche Staatsschuld. Stellig zijn er aan deze oplossing groote voordeelen verbonden. Het is overbekend dat de boerenbevol king een belangrijk kroost heeft en geen emplooi kan vinden op haar eigen hofstede. Het te annexeeren gebied zal hiertoe een goede gelegen heid schenken. Neemt de aanwas onzer bevolking i,i de toekomst dezelfde vormen aan als in het verleden en daaraan behoeft niet getwijfeld te worden dan komen we in het jaar 2000 aan een getal van 18 millioen. Het is niet mogelijk dat al deze menschen in ons^ kleine landje emplooi vinderi Indien een a anderhalf millioen in woners van het huidige Nederland zich in het te annexeeren gebied zouden vestigen, dan blijven er nog circa 7 millioen inwoners over. Voor de toename van de Nederlandsche bevolking biedt deze annexatie de eenige juiste oplossing. Zij zal het eniigreeren naar overzeesche ge westen, wij zonderen natuurlijk onze Indien uit, overbodig maken, waar door het verlies aan Nederlandsche volkskracht wordt tegengegaan. Het zal natuurlijk vereischte zijn, dat de oorspronkelijke bevolking wordt verwijderd. Hitier klaagde wel steen en been over gebrek aan „Lebensraum", maar het is toch altijd nog een groot verschil, als er in Nederland 264 inwoners per K.M.2 zijn en in Duitschland 138, terwijl dit laatste getal door den oorlog zeker nog gedaald is. Wat de bodemgesteldheid betreft is het gebied grenzende aan Gronin gen—Drente nagenoeg niet in cul tuur gebracht. Een schitterend object dus om deze streek op hetzelfde peil te brengen als onze bloeiende veenkoloniën. Een deel van West- falen grenzende aan Overijsel—Gel derland, komt in geaardheid met deze provincie overeen en onderhoud daarmede historische betrekkingen. Door de aanwezigheid van een mak kelijk te exploiteeren kolenbekken in de nabijheid van Twente, wordt de kolenvoorziening voor dit industrie gebied, aanmerkelijk vereenvoudigd. Als industriegebied zou het noor delijk gedeelte van het Ruhrgebied van bijzonder belang zijn voor de grondstoffenvoorziening onzer in dustrie. Zooals men ziet vele belangrijke factoren die voor annexatie pleiten. Men behoeft met het plan zooals dit hier beschreven is niet geheel en al in te stemmen. Er zullen zeker wel andere mogelijkheden zijn, die niet zoo ver gaan en misschien juist daarom de voorkeur verdienen. Men zal voor groote moeilijkheden komen staan schier onoverkomenlijk wat betreft de vernielde steden. Het is echter niet meer dan rechtvaardig, dat Duitschland ons in den vorm van grondgebied het gestolene terug betaalt, vergoedt de duizenden Hec taren bouwgrond die bedorven en huizen, bruggen enz. die vernield zijn want dit is de eenige manier waarop de schuld kan worden.ingelost. Wij zullen daarom pressie moeten blijven uitoefenen, omdat het onze eenige kans is om er weer bovenop te komen. Radiorede Ir. F. J. Philips, Eindhoven. zijn goedkeuring gehecht aan de Bedrijfsorganisatiewet, wetgevende bevoegdheid voor de mijnindustrie. Montgomery heeft verklaard dat de duitsche S.S. waarschijnlijk 20 jaar gevangen zal worden gehouden; de generale staf zal uit Duitschland worden weggevoerd en in kleine kolonies gevangen gehouden. In het Roergebied^ werken reeds 140 mijnen die dagelijks 40.000 ton kolen produceeren, dat in Augustus 100.000 ton en in het volgend voor jaar 200.000 ton zal bedragen. Montgomery zeide verder, dat dit jaar in Duitschland gerekend moet moet worden op een tekort van 4 millioen ton voedsel. Het was zeker, dat er dezen winter in Duitschland hongersnood zou heerschen, maar hij zou al het mogelijke doen om den voedseltoestand te verbeteren. Gehoopt wordt aan eiken Duitscher in de Britsche zone, 2000 calorieën voedsel per dag te verstrekken. In het' laatste halfjaar heb ik het voorrecht gehad aan vele van m'n medewerkers iets te kunnen zeggen van mijn gedach ten, die mij dagelijks -bezighou den. Het is prettig dan met de men schen van aangezicht tot aange zicht te staan. Nu mag ik iets tot' m'n landgenooten zeggen voor de microfoon. Dat is heel wat anders. Ik voel nu alsof ik bij ieder van U in de huiskamer zift. Ik zal m'n best doen U zoo duidelijk mogelijk te vertellen wat ikvte zeggen heb. Ik wil een punt' aanroeren, dat mijzelf voortdurend bezighoudt, n.l. de vraag „Wat is ons doel voor ons Vaderland"? Velen hebben alles over gehad voor ons Vaderland: Hun gezin, hun leven, hun bezit, hun naam, hun betrekking, hun gezondheid. En nu komen degenen die niet' ge sneuveld zijn, terug; en ook wij, die ons land liefhebben en het ons nu n'og meer bewust' zijn geworden, dan voor den oorlog, gaan aan het werk. Velen weer aan het oude, dagelijksche werk. Sommigen nu direct, anderen later, als de oorlog gewonnen is en Nederland geheel is be vrijd. En dan willen wij werken aan den opbouw van ons land. Sommigen vinden, dat zij be langrijk werk doen, en ande ren vinden, dat' zij eigenlijk een tonig of onbelangrijk werk moe ten doen. Menigeen begrijpt' niet wat zijn opbouw van het land heeft te maken. Hij vindt het' niet de moeite waard, zich er druk over te maken. Voor ve len is hef dan ook moeilijk een doel te hebben om voor te le ven. Ik heb eens hooren zeggen: „Het is gemakkelijker om voor je Vaderland te sterven, dan om er voor t'e leven". Bij den inzet van je leven voel je, dat het' om iets belangrijks gaat; werkelijk om iets groots. En je denkt verder niet na en zegt: „Natuurlijk waag ik het" Je voelt dat je het' doen moet. Maar een doel om eiken dag weer aan te grijpen, eiken dag weer voor te werken, wat' moet dat zijn? De opbouw van ons volk, zeggen we; en we mee- nen het. En waarom Omdat' het' economische leven weer moet rollen? En hoe moet dat er uit zien Ieder een eitje bij het ontbijt'? Een keer per week naar de bioscoop Een onbezorgde oude dag Een gegarandeerd gezinsin komen, hoog genoeg voor iedereen Mooie comfortabele wonin gen Ieder een auto en 's zomers met vacantie Uiteindelijk een veertig urige werkweek Allen prachtig in de kleeren De steden vol mooie gebou wen en plantsoenen En moderne en electrische treinen, die op de minuut rijden Is dat ons doel met den op bouw van ons land Neen, de menschen die hun leven hebben gewaagd voor ons land, vragen iets meer en eigenlijk iets an ders. Dit heele, volledige beeld van eei\ welvarend land-is als de geest er ontbreekt, onbevre digend en doods. Dit alles heb ben de duitschers ons ook voor gehouden met hun eigen orde. Herinnert U zich niet de ver halen over den opbouw van een nieuw Rotterdam de führer zou ons immers een nandje helpen om er een mooie Germaansche stad van te maken Welke geest' moet er in? Voor mij is er maar één antwoord. Gods Geest. Wat ik daarmee bedoel Dat zal ik probeeren uit t'e leggen. Dat is de Geest, die over ons komt, wanneer we iets doen, waarvan we weten dat het goed is. Meestal beteekent het' iets over t'e hebben voor onzen naaste. Het is de geest van den strijdenden soldaat, die een ge wonde kameraad onder vijande lijk vuur in veiligheid brengt, maar evenzeer van een school jongen die terwille van een vriendje alle schuld van een kwajongensstreek op zich neemt. Het' is de geest van een. kantoorbediende, die blijft over werken, opdat zijn vrien(\, een dag extra naar zijn familie kan gaan. Het is de geest van een mijnwerker, die vrijwillig in Roermond op Zondag is gaan puinruimen. In een woord, het' is de geest, die maakt, dat we betere men schen worden. Veel beter dan we zijn. Maar betere menschen beteekent ook betere gezinnen, beteekent beter werk, in een betere sfeer. Zoo komen we te vens tot betere welvaart in ons land. Inderdaad, maar dat is "niet ons hoofddoel. Het' komt' er bij. Het hoofddoel waarvoor we moeten werken en leven, is een leven met Gods geest er in 1 Dan zal een volk eerst werke lijk gelukkig zijn 1 Maar nu zul len sommigen van U denken, dat kan immers toch niet. Wij zijn nu eenmaal een beetje oneerlijk, een beetje egoïst, een beetje humeurig en jaloers. Hoe krij gen we dat nu voor elkaar Ja, dat is een kwestie van willen. Ten eerste: Wilt U dit Neder land van de toekomst Dan ant woorden we: Oh ja, als het' ons maar niet' te veel kost. Dat is geen antwoord. Ja of neen Iemand wordt oorlogsvrijwilli ger of hij wordt het niet. Zegt hij ja dan kan hij niet' het voor behoud maken: „Maar het mag mijn leven niet kosten''. Zo moeten wij ook antwoorden: „Ja, wij willen werken om dit Nederland te verwezenlijken. Maar hoe dan in de praktijk Een ieder van ons is zoo dik wijls met goede voornemens be gonnen. En hoe dikwijls is het niet gelukt'? Daar is maar een Macht, die ons kan helpen; en dat ervaar ik zelf dagelijks dat' is Go,d. Als we maar bereid zijn het aan hem te vragen. Dat vra gen heet bidden, doen wij dat' genoeg Nu wil ik een paar voorbeel den geven; Ik wil werken aan den opbouw van Nederland zoo als het' worden ïnoet. Nu moet ik naar een bespreking, waar iemand bij zal zijn, die moeilijk is om mee samen te werken, en die ik eigenlijk een vervelenden kerel vind. 's Morgens vraag ik: „Heer, help mij en neem alle achterdocht uit mijn hart weg". Ik ga naar die vergadering en na afloop merk ik, dat' alles uit stekend is verloopen. God wil mij helpen, als ik het hem maar vraag, niet voor mijzelf, maai omdat ik voel, dat het voor het geheel het best° is en als ik zelf zoo goed mogelijk wil mee werken. Een ander voorbeeld. We heb ben moeilijkheden met iemand op onze afdeling, er zijn woor den gevallen. We voelen: Het moet in orde komen. Maar hoe Laten we even nadenken en God bidden ons te helpen om de minste te willen zijn. En dat is het, en ik bid om sterkte en bereidheid om de minste te wil len zijn. Als we onze medemen- schen zeggen, waar we zelf ver keerd zijn geweest, en dat' kun nen we met Gods hulp, die ons hart daarvoor bereid maakt, dan is het bij mij altijd het resul taat geweest': Een begrijpen en kunnen samenwerken op een nieuwe basis van vertrouwen en vriendschap. In dit verband wil ik twee citaten uit een redevoering wel ke de nieuwe president Truman, voor eenige jaren gehouden heeft' aanhalen: ,De voornaam ste voorwaarden voor een duur. zame wereldvrede is een nieuwen geest' onder de vol ken". „De strijd voor den vrede moet gestreden worden in het hart van ieder mensch en zoo doende'in de maatschappij om in de wereld gewonnen te wor den". In den strijd moeten wij ons aandeel nemen. Ik hoop dat U mij begrepen hebt; volgens mij kunnen wij allen werken en le ven aan het hoogste doel: Een Nederland met Gods geest er in. Overal kan een stukje daar van groeien. In onze huiskamer, op onzen akker, aan onzen dijk, in onze sectie, op ons schip, in onze werkplaats, op ons kan toor, in onze straat. Overal (Herr.-Ned.) VERZAMELT GOEDEREN VOOR ALLE OORLOGSLACHTOFFERS. Een leest van geven. Wie naar de radio heeft geluisterd heeft, kunnen genieten van het Lichtbaken van Pater Henri de Greeve, over het inzamelen van goederen ten bate van alle oor logsslachtoffers, hoe hij uit men- schenliefde, uit medegevoel met de duizenden, die buiten hun schuld het slachtoffer werden van den oorlog in al z'n wreedheid en van de misdadige practijken van den onderdrukker. Geeft niet, omdat het nu eenmaal moet, of om er maar van af te ziin, neen, geeft met vreugde en uit de volheid van uw hart. Maak het geven tot een feest voor uzelf maar méér nog voor hen, die er door geholpen worden in den grooten nood, waarin zij verkeeren, want groot \s die nood. Pater de Greeve heeft dit met sprekende cijfers zeer duidelijk aangetoond. Bij een feest behoóren, vlaggen, versieringen, muziek, optochten, Welnu landgenooten, helpt allen mede om ook hiermede het feest van de inzameling te doen slagen. Alles is welkom, kleeding, dekens, schoenen, huisraad. Laat ieder een, die niet getroffen werd, zijn kasten eens nakijken, dan is er nog veel, zeer veel te vinden. Maar geef vooral geen rommel, die ge zelf ook niet meer zoudt kunnen gebruiken, want daar mede zijn de gedupeerden niet geholpen. De ingezamelde goederen worden gebracht naar de magazijnen van de HARK (Hulp-Actie Roode Kruis), die zich belast met de verdeeling ervan. In vele plaatsen is reeds een Plaatselijk Comité van de H.A.R.K. gevestigd. Laten deze comité's ieder in hun eigen plaats het feest van de inzameling voorbereiden en leiden. Verzamelt de goederen, maakt er lijsten van en stuurt deze direct naar het Centraal Bureau van de Nationale HARK, IJzerstraat la, Tilburg. Na dere instructies volgen nog. Waar nog geen Plaatselijk Comité be staat, dient er zoo spoedig mogelijk een opgericht te worden. Hoe eerder dit werk ter hand genomen wordt en hoe beter het wordt uitgevoerd, des te eerder is de nood gelenigd. Nederlanders, gij die de schoone traditie van menschlievendheid hebt hoog te houden, laat u ook nu weer van de beste zijde zien. Werkt er allen aan mede om het Geef-feest te laten slagen, om het te maken tot een gebeurtenis waar over nog lang gesproken zal wor den en waarvoor duizenden u van harte dankbaar zullen zijn. Wij rekenen op U. Een deskundige is van oordeel dat het anderhalf jaar zal duren voordat Nederland weer op be scheiden wijze „in de kleeren zit." Voor de eerste drie maanden moet men de beschikking hebben over 1.6 millioen handdoeken, 4.4 mill, hemden, 4.5 mill, camisoles, heerenonderpantalons, directoi res en sokken, 1.5 mill, mans overhemden, 375,000 jongens blouses, 500.000 werkbroeken, 800.000 werkhemden, 800.000 costuums, 250.000 idem voor jongens, 400.000 overalls, 6.5 mill, zakdoeken, 1.125.000 luiers, 1 mill, dekens, 1 mill, moltondekens 400.000 bedden, 1.6 mill, kaartjes garen, 3.2 mill, kaartjes zijde. Voor het dagelijksche leven zijn noodig: 6.4 millioen borden, 3.750.000 tandenborstels, 5.6 mill, paar schoenen, 500.000 rijwielen, 20.000 schrijfmachines en tegen den winter, 1.6 miliioen over jassen. B. N. GEDENKSTEEN. Naar wij vernemen ligt 't in de bedoeling van 't Bestuur van Waalwijks Belang (comité monu ment Burgemeester Moonen c.s.) op 6 September a.s. den len gedenkdag van den duitschcn moord op burgemeester Moonen en Joop Hoffmans, een eenvoudige ge denksteen te onthullen aan de ach terzijde van 't Raadhuis, op de juiste plaats waar de gruweldaad werd voltrokkén. X-.Dit staat geheel buiten het'later op te richten monument, waar voor de inschrijving in dit blad nog steeds blijft opengesteld, OORLOGSSLACHTOFFERS. Aan de lijst der oorlogsslachtQffers in ons vorig nummer ontbreken nog de namen van Waalwijkers die hun leven gaven in dienst van het Vaderland, n.m. Eduard van Zon, matroos s.s. „Slamat" in Mei 1941 omgekomen door vijandelijke han delingen in de omgeving van Kreta. Frans H. A. Thomas, Mess-jongen op het s.s. „Leto" 12 Mei 1942 door vijandelijke handelingen ergens op zee omgekomen. Johannes van Ewijk, gesneuveld 13 Mei (2en Pinksterdag) 1940 Greb- beberg bij Rhenen, echtgen. Walthera van Assen. WONINGNOOD IN WAALWIJK. Was er reeds voor 1940 een be langrijk tekort aan woningen, dit tekort is na het oorlogsgeweld, dat ook onze gemeente een belangrijk verlies aan woningen bracht, in groote mate toegenomen. Hoewel de bewoners van door oorlogsgeweld getroffen woningen alle tamelijk spoedig provisorisch konden worden ondergebracht, toch beteekent dit niet, dat voor hen het woningvraagstuk is opgelost. Naast deze categorie zijn er on noemelijk vele samenwoningen van 2 en soms meer gezinnen. Daarbij wonen vele gezinnen in woningen, die uit hygiënisch oog punt 'totaal ongeschikt moeten worden geacht. Voor deze twee laatste categorien zal evenwel het woningvraagstuk door gebrek aan materiaal en ar beidskrachten voorloopig niet op gelost kunnen worden. Dit is de sombere werkelijkheid. In verband met het bovenstaande en om desillusie te voorkomen, is het misschien goed om er nog eens op te wijzen, in hoever in dezen de overheidsbemoeiing zich uitstrekt. Iedere huiseigenaar is verplicht aan den Burgemeester kennis te geven, wanneer een woning vrijkomt. Ditzelfde geldt voor een gebruiker van een woning, die gedurende 1944- een gedeelte van zijn woning onderverhuurde. De Burgemeester heeft de be voegdheid om deze woning of dit woninggedeelte te vorderen ter

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1945 | | pagina 1