F E U I L L ET OH
In de
Gouden Vallei
17 SEPTEMBER-27 SEPTEMBER 1944
DE SLAG OM ARNHEM
Terry en Berry int DE BRIL VAN SULTAN SAR.
schillende orders verloren ge
gaan. Zouden de omliggende
gemeenten geen actie voor
een draaibrug kunnen voe
ren?
De voorz. deed de toezeg
ging dat het zijn volle aan
dacht had.
De heer Dekkers vroeg ver
der of er geen mogelijkheid
was om de werf van wonin
gen te voorzien, daar zij we
gens woongebrek geen be
paalde deskundigen konden
krijgen.
De voorz. was de fa. steeds
ter wille geweest, maar waar
het woningen betrof kon hij
hen absoluut niet helpen; ze
hadden bovendien een extra
toewijzing gekregen, waar
momenteel nog besprekingen
over gevoerd werden.
De heer Te Vruchte vroeg
of er nog iets naders bekend
was over het bouwplan 1947.
Als men naar de randgemeen
ten zag, sloeg Heusden een
pover figuur. Hij meende dat
het anders had gekund, wan
neer men de Heusdense aan
nemers het werk had laten
uitvoeren. Hij wilde dan ook
adviseren het bouwprogram
ma alsnog door Heusdense
aannemers te laten uitvoeren.
De voorz. was 't hier geens
zins mee eens. Allereerst was
er een openbare aanbesteding
geweest, waar zegge en schrij
ve één aannemer op uitge
komen was. Vervolgens had
men persoonlijk contact ge
zocht met de Heusdense aan
nemers, hetgeen volkomen
mislukt was.
De heer Te Vruchte merkte
op, dat de percelen te groot
waren voor de Heusdense
aannemers, wat de voorz. de
opmerking ontlokte, dat zij,
al waren de percelen nog veel
kleiner geweest nog niet ca
pabel waren. Het was alles
bijeen zeer beroerd gelopen,
maar hij hoopte nog deze
maand een nieuwe, openbare
aanbesteding te houden en
dat dan de prijs niet te hoog
zou zijn.
De heer Te Vruchte vroeg
of als de prijs te hoog zou
zijn, de woningen dan voor
Heusden verloren zouden
zijn.
De voorz. zou al het moge
lijke doen dit te voorkomen.
De heer Verschure zou de
weg die de heer Te Vruchte
aangewezen had, ook wel be
wandeld willen zien. Men
moest dit om het enorme be-
VAN
DE ECHO VAN HET ZUIDEN
7)
Zij had een glans van triomf
in de ogen die hem onver
klaarbaar yoorkwam. Hij was
op het punt haar te onder
vragen, toen uit de cantine
eep uitbarsting van luidruch
tige vreugde klonk.
Hoor, de wilde dieren
brullen! riep hij.
Wilt u eens zien hoe ik
ze tem, mr. Courtenay? O ja,
dat kan ik wel!
Hoe dan, stamelde hij.
Alweer lachte zij triomfan
telijk en antwoordde:
-Hoe?Met mijn beide
wapenen die mij nog nooit in
de steek hebben gelaten, mijn
schoonheid en mijn stem.
Kijk, ik heb mijn wapenrus
ting al aan, wijzende op haar
zijden japon en haar armban
den. Hoe woest en luidruch
tig die mannen ook zijn
wilde dieren noemde u ze
immers zo even ik kan ze
zo tam en zo gedwee maken
als lammetjes. En hoe?
Door de macht van mijn
schoonheid en de toverkracht
van mijn stem.
Onmogelijk! Onmoge
lijk. U moet,u mag niet
alleen naar binnen gaan!
Dit zeggende nam hij haar
bij de arm en zij keek la
chend naar hem.
Waarom niet? Ik heb 't
al meer gedaan voor mijn ge
lang nog eens onder ogen
zien. Al waren het er maar
een paar, anders ging mis
schien alles verloren.
De voorz. zou deze moge
lijkheid bezien en trachten
deze bouw te bevorderen,
maar hij voorzag hiervan
echter zeer weinig.
De heer Verschure wees op
andere gemeenten en vroeg
zich af, waarom zij zo laat
waren en waarom zij geen
aannemer konden krijgen. Hij
vroeg of in de toekomst het
Demer-probleem geen spaak
in het wiel zou steken bij de
uitvoering van het bouwpro
gramma; de plannen, aldus
de voorz., waren reeds naar
het architectenbureau.
De heer Verschure leverde
scherpe critiek op de conser-
vatieve politiek van de afge
lopen jaren, waarvan men nu
de zure vruchten plukte, wan- i
Wij mogen nooit verge
ten. De slag om Arnhem
blijve het symbool van
de onverzettelijke strijd
voor onze vrijheid en
zelfstandigheid
Wie Arnhem niet zelf ge
zien heeft, kan zich geen voor
stelling vormen van de vele
wonden, die deze stad toege
bracht werden, en wie deze
stad wel gezien heeft, kan niet
begrijpen, dat deze wonden
nog eenmaal te genezen zijn.
Arnhem is een symbool ge
worden, het symbool van de
heldhaftige strijd, die ook ons
kleine land voerde tegen een
overmachtige en tyrannieke
vijand. Want laten wij toch
nimmer vergeten, dat ook ons i
land zijn bijdrage tot de uit
eindelijke overwinning heeft
geleverd. Mag dan ons aan
deel in geen verhouding staan
tot dat van de machtige geal
lieerden, percentsgewijze was
onze bijdrage zeker groot en
meer dan dat. Met de strijd op
de Grebbeberg, het bombar
dement van Rotterdam, de
slag in de Java-zee, de spoor
wegstaking, de hongertochten
in het Westen, zal de slag om
Arnhem die wij in deze
Septembermaand herdenken
in onze geschiedenis blijven
voortleven.
noegen, om mijn kracht op
de proef te stellen. Waarom
zou ik het dan niet doen nu
er zijn leven mee gemoeid is?
Zoudt u, zijn vriend, mij daar
nu van terughouden. Foei,
schaam u.
Ze zou zich losgerukt heb
ben, maar hij hield haar in
zijn ijzeren greep en zijn ge
laat stond 'hoogst-ernstig.
Ik kan u niet laten gaan!
riep hij. Zelfs niet voor hém;
om hém het leven te redden
mag ik de beledigingen voor
hem riskeren die het gevolg
van uw verschijnen zouden
zijn. Als hij kon spreken zou
hij dit óók zeggen. Zijn leven
is mij dierbaar;' aller dier
baarst, maar toch wil ik u
niet laten gaan.
Gedurende een ogenblik
zweeg zij; toen rukte ze zich
los en zei vastbesloten:
Ik heb gezworen dat ik
hem redden zou en dat zal ik
dan ook doen. Als u bang bent
voor mij, gaat u dan mee,
dan zult u zien hoe onge
grond uw vrees is. Hij slaapt
nu; Matabele zal bij hem wa
ken. Kom, ga nu mee kijken
hoe ik de „wilde dieren" tem.
HOOFDSTUK IV.
Alan draalde nog even,
maar nadat hij de Kaffer
vrouw op het hart gedrukt
had hem te roepen zodra Mal
colm wakker werd, volgde hfj
Nan. Zij wees hem een poort
je buiten het huis, vanwaar
hij ongezien de cantine
kon binnenkijken. Het was
een lang vertrek, laag van
verdieping, met een toonbank
aan de ene kant die vol stond
met flessen en glazen, waar
neer men altijd maar achter
aan bleef hangen, kv/am men
nooit vooruit. Het was alles
een gevolg van de verfoeie-
lijke negatieve geest die er de
laatste jaren geheerst had.
De voorz. verzekerde dat
B. en W. niet stil zaten en al
les deden om een spoedige
bouw te bevorderen, maar zij
konden ook niet alles ineens
dwingen.
De heer v. Bladel vroeg de
aandacht van de voorz. voor
de waterleiding in de boven
huizen, die niet of zeer slecht
functioneerde.
De voorzitter zou zich in
verbinding stellen met de wa
terleidingmaatschappij
Hierna werd de openbare
vergadering met gebed ge
sloten en werd in gesloten
vergadering de reclames hon
denbelasting en schoolgeld
behandeld.
Onder de helden, die in de
Septemberdagen van de 17e
tot de 27e vochten, waren 9000
Nederlanders. Twee derde,
6000 man, keerde niet terug
van
Het waagstuk.
Het was zomer geweest en
ademloos en gespannen had
den wij de verrichtingen van
de geallieerde legers gevolgd.
Met bijna fabelachtige snel
heid trokken de troepen voor
waarts, de Duitse oorlogsma
chine werd lamgeslagen, de
opmars scheen niet te stuiten.
Het werd „Dolle Dinsdag" en
in Amsterdam stonden de op
timisten langs de toegangswe
gen tot de hoofdstad om de
binnentrekkende bondgenoten
met bloemen te begroeten. De
bloemen verwelkten zonder
dienst te hebben gedaan, maar
het werd 17 September en
nieuwe hoop bloeide op. Op
deze dag waren in Engeland
de machtige transportmachi
nes, achter zich aanslepend de
ranke zweefvliegtuigen, opge
stegen om de grootste en. te
vens meest gewaagde lucht
landing van deze oorlog te
volbrengen.
Als de onverwafchte actie
bij Gelre's hoofdstad succes
mocht hebben, als het tweede
Britse leger tijdig hulp in de
achter Donald verschillende
dranken schonk en de klan
ten met een onverschillig air
intussen goed in 't oog hield.
De mannen zaten in groe
pen rond tafeltjes, sommigen
rookten en dronken alleen;
anderen speelden ook kaart
en meestal tegen hoge inzet.
Nan duwde de deur open
en trad binnen. Ze stond met
de rug tegen de toonbank in
fiere houding. Onmiddellijk
bedaarde het ergste rumoer
en één van hen riep luide:
Zo waar, dat is knappe
Nan zelf!
Mannen, begon ze met
een stem als een zilveren
klokje, ik kom u een gunst
vragen. Daar achter die muur
ligt iemand die mij zeer dier
baar is, in zeer critieke toe
stand. Dag en nacht, bijna
een week lang, heb ik bij
hem gewaakt en ik kende
geen slaap en geen vermoeid
heid, omdat anderen en mij
zoveel gelegen is aan zijn le
ven. Maar nu heb ik gedaan,
alles wat ik kon en het enige
is dat ik hem aanbeveel in
uw handen, in zoverre zijn
leven afhangt van de rust die
hij genieten zal.
Met smekend gebaar hief
ze de handen op, terwijl ze dit
zei. Ze was zeer bleek gewor
den; haar lippen trilden en
met bezorgde blik keek zij de
kring rond of ze hun 't ant
woord van het gelaat wilde
lezen.
Doodse stilte volgde, ver
broken door een half-goed-
keurend gemompel. Een stem,
luider dan de andere, grauw
de: Wat gaat die zieke ons
vorm van manschappen en
zware wapenen zou kunnen
aanvoeren, dan zou de door
stoot naar de Zuiderzee, het
IJsselmeer, een kwestie van
minder belang zijn en de Duit
sers in ons land in een hope
loze positie brengen. De grote
riveren bij Grave, Nijmegen
en Arnhem geforceerd, de
Siegfriedlinie onbestormd ge
passeerd: het hart van Duits
land opengelegd.
Weliswaar was de aanvoer
via Eindhoven naar Nijmegen
smal en konden de Duitse
tanks de corridor gevaarlijk
bedreigen, maar er was een
goede mogelijkheid, die ver
groot werd doordat de Duit
sers onvoorbereid stonden ten
opzichte van de plotselinge
operatie.
De grootste luchtlan
ding van deze oorlog.
Zondag 17 September 1944:
luchtlandingen bij Eindhoven,
Nijmegen, Arnhem. Groot of
fensief in Noordelijke richting
vanuit het bruggehoofd over
het Scheldekanaal.
Weinig vermoedden de kerk
gangers in Gelderland en in
Brabant, toen zij zich die Zon
dagmorgen naar het bedehuis
begaven, hoe de oorlogssensa
tie reeds letterlijk boven hun
hoofden hing. Toen zij de kerk
verlieten, hadden de eerste
parachutes hun menselijke
vracht reeds aan de grond ge
zet en daverden machtige
luchtvloten langs de wolken
loze hemel.
De Britse troepen bij Arn
hem werden in de buurt van
Wolfheze afgezet en het duur
de niet lang of de eerste jeeps
met de manschappen door de
lucht aangevoerd, raceden al
Arnhem binnen. Dat dit niet
zonder schermutselingen ge
paard ging, behoeft geen be
toog. Hoewel de Duitsers vol
komen verrast waren door de
feilloos uitgevoerde en boven
verwachting geslaagde lan
ding, bleken de toegangswe
gen tot Arnhem niet zonder
meer te passeren te zijn.
Langs drie kanten rukte
men op met als doel de Rijn
brug. Naarmate men Arnhem
naderde, werd de strijd feller,
de tegenstand heviger. De
Duitsers verzetten zich als
duivels tegen de Britse „Red
Devils" en slechts enkele hon
derden manschappen slaagden
er in tot het hart van Arnhem
aan? Wat geeft het ons, of hij
leeft of sterft?
Nan schrikte; de uitdruk
king op haar gelaat werd
stroef. Ze wierp een vlam
mende blik de kant uit van
waar de stem kwam.
Dit was Ralph Borrie die
daar sprak, zei ze langzaam.
Treedt naderbij, Ralph en
tracht je niet te verbergen
achter de schouders van een
andere man. Je bent er toch
niet bang voor om van aan
gezicht tot aangezicht met mij
te spreken?
Ralph Borrie, een kleine,
gezette man m^t een nors ge
laat, scheen in het eerst niet
veel lust te hebben om ge
volg te geven aan die uitno
diging, maar hij werd door de
anderen naar voren geduwd,
tot hij vlak bij haar stond met
de pijp in de ene hand en een
glas brandy en water in de
andere.
Ze keek naar hem met on
beschrijflijke minachting: Ja,
ik wist wel dat het de stem
was van Ralph Borrie. Ralph
Borrie die een half jaar ge
leden bij mij kwam om hulp,
toen zijn vrouw en kinderen
ziek lagen. Hij was niet ge
lukkig geweest en bezat op
de wereld geen vriend en
geen stuiver; maar ik ging
met hem mee; en, ofschoon
zijn kinderen niet meer te
redden waren, heb ik de moe
der verpleegd tot zij beter
was. Als ik hem toen eens 't
zelfde antwoord had gegeven
als hij zo even gaf: Wat geeft
't mij, of je vrouw en kinde
ren leven of sterven! Moet je
je niet diep schamen, Ralph?
Haar stem trilde vam ver
door te dringen. De verliezen
waren groot, maar de brug
werd bezet. Reeds liep de dag
ten einde, toen genietroepen
aanrukten om de spoorbrug te
bezetten. Dat dit niet gelukte
vond zijn oorzaak in het feit,
dat de Duitsers op het laatste
moment de brug in de lucht
lieten vliegen.
De nacht viel. De Britten
nestelden zich in de huizen
en trachtten hun benarde po
sitie zoveel mogelijk te ver
sterken. Het Noordelijke deel
van de Rijnbrug werd door
hen beheerst, het Zuidelijke
einde was in handen der Duit
sers. Een groep Duitse pant
serwagens, die het Noordelijk
hoofd probeerden te herove
ren, werd volkomen in de pan
gehakt. Dat was reeds in de
morgen van de volgende dag.
De uren verliepen. Het werd
middag, nog slechts een hand
vol Britten was over. Verster
king, versterking. Zij kwam
niet. Vier dagen lang hielden
ongeveer 50 mannen van de
„Royal Engeneers" stand in 'n
school, die (tenslotte volko
men geïsoleerd stond, daar de
vijand alle huizen rondom
stuk of in brand geschoten
had. Niettemin werd een fa
natieke stormloop van de
Duitsers opnieuw afgeslagen.
Bombardementen volgden el
kaar op, stormaanval op
stormaanval. Gebrek aan mu
nitie, geen eten en geen drin
ken. Van de vijftig *£nan zijn
er nog twintig over. Dinsdag,
Woensdag. Tien .man houden
nog stand. Dan heeft langer
tegenstand bieden geen zin
meer. Doorbraakpoging. Een
man slaagt er in door de vij
andelijke linies heen te bre
ken
Deze troep mannen is het
voorbeeld van alle anderen.
Van de drie honderd en vijf
tig soldaten, die de Arnhemse
brug bezetten, keerde een 5e
deel terug, zeventig man.
In de bossen.
Dit waren de weinigen die
in de stad zelf doordrongen.
Het lot van de heldhaftige
strijders in de bossen ten Wes
ten van Arnhem was niet
minder dramatisch. Tot drie
maal toe doorbraken de Duit
sers de smalle corridor, die
vanuit het Zuiden door Bra
bant leidde. Het was generaal
Dempsey daardoor onmogelijk
zijn troepen in voldoende ma-
ontwaardiging en teleurstel
ling.
Ralph Borrie's moed bleek
hier- niet tegen bestand en
hij was blij toen zij de blik
van hem afwendde en hij zich
verbergen kon achter de bre
de schouders van een kame
raad.
Er volgde weer een minuut
stilte; toen vroeg een andere
stem op half spottende toon:
Is de zieke je verloofde,
knappe Nan? Zo ja, dan zul
len wij hem een levenskans
gunnen om jou, niet waar
jongens?
Alan zou niet hebben kun
nen zeggen waarom hem die
woorden zó zeer. troffen en
in de grootste spanning
wachtte hij af, wat Nan hier
op antwoorden zou.
Een blos steeg haar naar de
wangen; haar ogen verloren
hun glans, maar werden heel
zacht van uitdrukking, toen
zij sprak:
En als dit nu eens zo is?
Mag „knappe Nan" zoals
jullie haar noemt niet net
zo goed een verloofde heb
ben? En, of hij die nu is of
niet, wat komt er dit nog op
aan; in ieder geval zouden
jullie er mij een gunst mee
bewijzen als je vanavond bij
zonder kalm wilde zijn. Met
een betoverende glimlach
keek zij de kring weer rond.
Ziet, ik heb mijn mooiste kle
ren aangetrokken om voor
jullie te zingen of te recite
ren. Wat zal het zijn?
Een lied, Nan!
Neen; een gedicht!
(Wordt vervolgd).
te naar de Betuwe te zenden
en de bliksemsnel behaalde
voordelen der luchtlandings
divisies te benutten of zelfs
maar te behouden. De man
nen daar in de bossen konden
slechts vanuit de lucht he
laas te schraal bevoorraad
worden en al toonden de pi
loten der bijkans langs de
grond scherende toevoervlieg
tuigen ware staaltjes van
doodsverachting en helden
moed, het mocht niet baten.
Onophoudelijk barstten de
vijandelijke projectielen in de
steeds dunnende gelederen
uiteen, voortdurend namen
de tankaanvallen in hevigheid
en omvang toe. Hoe de man
nen van Arnhem het zonder
het hoogst nodige, bijna zon
der eten of drinken nog zo
lang hebben volgehouden, is
een wonder. Steeds weer trok
ken de „Rode Duivels" uit hun
stellingen, steeds weer keer
den zij terug met de melding
dat de ,-, aanval afgeslagen"
was, maar steeds ook werd
hun aantal minder. Geheel
Nederland, geheel de be
schaafde wereld leefde mee
met de heldenstrijd bij Oos
terbeek van de 11.000 man der
First Britisch Airborne Divi
sion onder commando van ma
joor Urquart.
Huis na huis werd door hen
in Arnhem verdedigd, slechts
"boom na boom gaven zij langs
de Veluwezoom prijs.
In de regenachtige nacht
van 26 op 27 September werd
't bevel tot terugtrekken aan
de gedecimeerde troepen ge
geven. Zoeklichten flitsten
over de Rijn, zonder onderbre
ken trommelde 't mitrailleur-
vuur over 't water, maar in
volkomen orde en in volle op
offeringsgezindheid geschied
de de overtocht. Vele kleine
afdelingen, die afgesneden
waren van de hoofdmacht ble
ven achter en doken onder.
Dat is echter het verhaal van
onze Binnenlandse Strijd
krachten. Voor hen en voor de
door hen verborgen Engelse
kameraden eindigde de slag
om Arnhem pas in de eerste
dagen van April van het jaar
1945, toen de troepen van ge
neraal Crerar over de IJssel
rukten en de Veluwe binnen
stroomden.
Het lot van Arnhem.
De honderdduizend inwo
ners van Arnhem zagen in de
10 dagen van deze niets ont
ziende strijd hun lieflijke, hun
lachende stad verwoesten tot
een rokende puinmassa, ver
nietigd door het vuur van
vriend en vijand.En alsof
dit niet genoeg was, volgde
daarop het onverbiddellijke
bevel tot algehele evacuatie,
voor velen zo mogelijk nog er
ger dan het moordend oor
logsgeweld. Honderdduizend
mensen trokken weg, 't scha
mel bezit voor zover uit de
chaos gered voorts jouwend
op de rug, in kinderwagens,
in wrakke karretjes. Kunnen
wij ons dit wel goed voorstel
len? Nooit.
En nog was de ellende niet
groot genoeg. Dat wat over
gebleven was, dat wat achter
gelaten moest worden, werd
op bevel van de Rijkscommis
saris geplunderd. Met rovers
hand werd lijkschennis ge
pleegd op een zieltogende stad.
Wat niet geplunderd, wat niet
„in bewaring" gesteld kon
worden, werd vernietigd, in
brand gestoken, verwoest.
Heden, 27 September 1947,
is het drie jaar geleden, dat
de slag om Arnhem, zo vol
elan en met inzet van alle
energie en krachten begonnen,
verloren wasHet is goed,
dat wij aan die heldenstrijd
een wijle aandacht geschon
ken hebben. Wij hebben een
eereschuld aan Arnhem, ge
heel ons land. Wij mogen niet
vergeten. Hij blijve een sym
bool van de onverzettelijke
strijd voor onze vrijheid en
zelfstandigheid: DE SLAG
OM ARNHEM.
NIEUW VREDESPLAN
VAN MARSHAL.
Op de tweede dag van de
zitting der algemene verga
dering der V. N., heeft de
Amerikaanse Minister van
Buitenlandse Zaken aan de
55 landen een nieuw vredes
plan voorgelegd, heigeen
hoofdzakelijk beoogt de op
richting van een veiligheids
commissie en een beperking
van het veto-recht.
De veiligheidscommissie zou
een interim-commissie wor
den, de iedere situatie die de
internationale vrede in ge
vaar zou kunnen brengen,
zou behandelen. Het veto
recht wilde hij beperkt zien
tot gevallen, waarin de V. N.
genoodzaakt zou zijn tot eco
nomische of militaire maat
regelen over te gaan.
Voor de vreedzame regeling
van geschillen zou dus de
dreiging van het veto wegge
nomen worden.
Ten aanzien van de Griek
se kwestie zeide Marshal, na
Joego-Slavië, Bulgarije en
Albanië van agressief optre
den tegen Griekenland te
hebben beschuldigd, dat de
vergadering niet werkeloos
kon toezien, terwijl een lid
van de U.N.O. in gevaar werd
gebracht.
Als de U.N.O. er niet in
slaagde de integriteit van een
kleine staat te waarborgen,
dan kwam de veiligheid van
alle kleine staten in gevaar.
RUSSISCHE REACTIE OP
MARSHALL'S PLAN.
De Russische afgevaardigde
in de vergadering der V. N.,
Wyslinsky, heeft Donderdag
stevig van leer getrokken te
gen de plannen van Amerika,
die Marshall Woensdag op
tafel heeft gelegd. Hij be
schuldigde Engeland en Ame
rika van xaf wij king van de
beginselen der V. N. en zelfs
schending der resoluties. Zij
waren niet bereid te ontwa
penen en belemmerden de
ontwapening in het algemeen.
Zij schreven andere landen
hun politiek voor en de zgn.
hulp aan Griekenland en Tur
kije gebruikten zij als een
politiek wapen.
Het Marshall-plan wasteen
poging de Europese Staten
afhankelijk te maken en om
Europa in twee kampen te
verdelen en een anti-Rus
sisch blok te vormen. Hij
verklaarde dat de gebeurte
nissen in Indië slechts als een
daad van agressie gezien kon
den worden. Hij beschuldigde
de Amerikaanse pers en an
dere instanties van oorlogs
ophitsing. De interim-com
missie zoals door Marshall
was voorgesteld, verwierp hij,
terwijl hij een ontwerpreso
lutie voorstelde, volgens wel
ke de V. N. zouden verklaren
dat zij oorlogspropaganda
veroordelen en dat zij er bij
alle regeringen op aan zou
den dringen oorlogspropagan
da strafbaar te stellen.
BANDENBONNEN LANGER
GELDIG.
De bonnen A 01, A 06, A 16,
A 21 (voor een buitenband)
en B 01, B 06, B 16 en B 21
(voor een binnenband) van
de inschrijvingsbewijzen voor
eerste verstrekking van rij
wielbanden zijn geldig t.m. 31
October a.s. inplaats van t.m.
30 September.
PRINSES JULIANA
TE OUDENBOSCH.
Woensdag bezocht H.K.H.
Prinses Juliana de grootse
land- en tuinbouwtentoon
stelling te Oudenbosch.
Deze sluitingsdag werd be
gonnen met een pontificale
H. Mis in de Kathedraal,
waarbij duizenden bezoekers
tegenwoordig waren, waarna
men in een grootse optocht
naar het metings-terrein trok
waar Mgr. Prof. Dr. Feron
een gloedvolle rede hield.
Hierna had een groot rui
terfeest plaats, afgewisseld
met reidansen door de jonge
boerinnen en gymnastiek
oefeningen door de jonge boe
ren. Tijdens deze feestelijke
en kleurrijke demonstraties,
betrad de Prinses het terrein
in gezelschap van de Commis
saris der Koningin. Zij ver
toefde ruim anderhalf uur op
het feestterrein en op de ten
toonstelling.
HET BETALEN VAN TE
HOGE LONEN EN DE
GEVOLGEN DAARVAN.
In haar strijd tegen inflatie
en vóór ordening, wordt de
overheid in ernstige mate te
gengewerkt door werkgevers,
die hogere lonen betalen dan
door het College van Rijks
bemiddelaars toegestaan is.
Dat de regering niet van
plan is dit maatschappelijk
euvel te laten bestaan, blijkt
wel uit een vonnis van de
Economische Rechter te Am
sterdam, waarbij een veehou
der die te hoge lonen betaal
de, is veroordeeld tot een
week hechtenis met bevel tot
onmiddellijke gevangenne
ming en last tot openbaarma
king van het vonnis.
Wie zich ook op dit ge
vaarlijke pad bevindt, zij dus
gewaarschuwd!
100.000 VERDWENEN.
Toen men in het postkan
toor te Leiden een aangekon
digde geldzending uit Alphen
aan de Rijn van 100.000 gul
den, bestaande uit 100 brief
jes van 1000 in ontvangst
dacht te nemen, bleek 't pak
ket gevuld te zijn met oud
papier.
EEN MILLIOEN GESTOLEN
TEXTIELPUNTEN.
Enorme vangst der Amster
damse recherche.
Een millioen textielpunten
had een 35-jarige koopman in
zijn zak, toen hij, op het mo
ment dat hij in een taxi wil
de stappen, door de Amster
damse politie werd gearres
teerd. Later vond men nog
bonnen voor 1320 luiers.
Dit is wel de grootste slag
die de Amsterdamse economi
sche recherche tot nu toe in
haar strijd tegen de sluikhan
del heeft geslagen.
Het was de politie bekend,
dat in een pand in Amster
dam-Zuid grote zaken op het
gebied van zwarte textiel
werden gedaan. Men hield 't
pand in bet oog, volgde de
bezoekers en speurde langs
verschillende wegen verder.
Donderdag j.l. verlieten 2
mannen het bewuste pand om
in een gereedstaande taxi te
stappen. Volgén's de inlich
tingen van de politie moest
men thans beet hebben.
En inderdaad! Toen men de
mannen aanhield en nader
onderzocht bleek één van hen
500 coupures van 2000 tex
tielpunten elk bij zich te heb
ben.
Beide heren, nummertwee
bleek „compagnon" van de
koopman, zijn daarop natuur
lijk ingerekend.
Op het politiebureau werd
het onderzoek voortgezet.
Daarbij kwam vast te staan,
dat de coupures afkomstig
waren van een inbraak in een
textielfabriek.
De koopman beweerde ze
echter te hebben gekocht van
een zwarthandelaar wiens
naam hij niet kende. Later
vertelde hij ook, dat hij de
punten enige tijd verstopt had
op de Gooise hei. Toen de po
litie op de aangegeven plek
ging graven, vond zij daar
nog 110 bonnen voor elk 12
luiers.
Naar de zwarthandelaar,
die de punten aan de koop
man verkocht en vermoede
lijk ook wel meer van de dief
stal weet, wordt nog ijverig
gezocht.
GOUDEN PRIESTERFEEST
KARDINAAL VAN ROEY.
Woensdag j.l. herdacht Zij
ne Eminentie Kardinaal van
Roey de dag, dat hij voor *50
jaren priester werd' gewijd.
Luisterrijke feesten en
plechtigheden zijn er gehou
den, waarbij vele kerkelijke
en wereldlijke hoogwaardig
heidsbekleders tegenwoordig
waren, o.a. Kardinaal de Jong
en de Commissaris van de
Koningin in Limburg.
De prinsregent bood hem
de versierselen van het groot
lint in de Leopoldsorde (met
gouden biesje) en een borst
kruis aan.
BRANDRAMPEN IN
NOORD-BRABANT.
De directie van Brabants
Volksherstel verzoekt ons
mede te delen, dat tot op he
den een bedrag ad. 40.000.
aan geldelijke giften is ont
vangen voor de leniging van
de pood, die de brandrampen
van de afgelopen zomer heb
ben doen ontstaan. Ook de
gaven in natura zijn aanzien
lijk. Het aantal personen dat
een schenking deed, beloopt
meer dan 2600.
Hoewel deze bewijzen van
daadwerkelijk medeleven
reeds enige verlichting heb
ben gebracht, zal het toch
geen verwondering wekken
dat de tot nu toe geboden
hulp nog niet toereikend kan
worden genoemd, als men be
denkt dat 50 voor het meren
deel kinderrijke gezinnen van
alles moeten worden voor
zien. Vooral is er nog behoef
te aan mannenkleding, on
dergoed, lakens, slopen, hand
doeken, meubilair en keuken
inventaris.
Het adres van de in ont-
vangstname van de goederen
in natura is: G. Remery, Burg.
van Wijnenstraat 22, Asten
of Bureau Brabants Volksher
stel, Willem Il-straat 37 Til
burg, terwijl de giften in geld
gestort kunnen worden op
giro-rekening 162898 ten na
me van Brabants Volksher
stel.
Vragen en meeningen
van onze lezers
Het moet ieder ingezetene
van Sprang-Capelle, speciaal
de weggebruikers van de
Nieuwe vaart Molensteeg
Willem v. Gentsvaart onder
tussen wel zeer duidelijk zijn,
dat de toestand waarin deze
wegen nog steeds verkéren,
onhoudbaar is geworden. Met
de komende winter voor de
deur zij- in dit verband ook
gewezen op de beslist onvol
doende en meestal defect zijn
de straatverlichting speci
aal aan de niet omheinde
„Witte Brug" welke bij
winter en duisternis niet zon
der levensgevaar is te noe
men. Welk een indruk moet
dit alles wel geven aan
vreemdelingen die onze ge
meente hier passeren of er
zich voor zaken ophouden?
Wellicht zullen velen zich
reeds afgevraagd hebben of
hier bewust de klok enige
decennia teruggezet wordt.
Men moet zich toch in be
voegde kringen realiseren,
dat, behalve het onuitspreke
lijk ongemak dat een derge
lijk slecht wegdek veroor
zaakt, bovendien funeste ge
volgen heeft voor het toch al
zo schaarse en dure bedrijfs-
materiaal e.d.??
Het wil ons voorkomen dat
een dergelijke manier van
handelen geenszins te ver
antwoorden is, ook al zijn de
geldmiddelen momenteel be
perkt.
Zonder twijfel is hier het
Franse gezegde: „Regeren is
vooruitzien" zeker op zijn
plaats.
De Heer en Mevrouw
H.E.H. LANGEMEIJER-WEHBERG
geven met vreugde kennis van de
geboorte van hun dochter
Eleonore, Henriëtle
Caroline Marie.
Waalwijk, 17 September '47.
Grootestraat 206.
ONDERTROUWD
DlNY KLERKX
en
PIET BROUWERS
Sergt. Maj. Reg. Stoottroepen
hebben de eer U kennis te geven
van hun voorgenomen huwelijk,
waarvan de voltrekking zal plaats
hebben op Donderdag 9 October a.s.
om half 10 in de parochiekerk van
St. Jan Baptist te Waalwijk.
Waalwijk, Grootestraat 187
Bergen-op-Zoom, Wevershat8
18 September 1947.
Gelegenheid tot gelukwensen
1—2 uur.
t
Heden overleed tot onze diepe
droefheid, na een langdurige,
doch moedig gedragen ziekte,
nog voorzien van het ri. Oliesel,
in de ouderdom van 70 jaren,
onze innig geliefde Man, Vader,
Behuwd- en Grootvader
HENRICUS KOLSTEREN
echtgenoot van
Antonia la Garde.
Waalwijk
A. Kolsterenla Garde
M, Kolsteren
T. Kolsteren
en Verloofde.
Sittard
J. Kolsteren
T. Kolsteren—Trimbagh
en Kinderen,
Waalwijk
B. Kolsteren
en Verloofde.
's-Bosch
W. Kolsteren
Kapelaan.
Waalwijk
N. Kolsteren
Tilburg
L. Kolsteren
T. Kolsteren—Krol
en Kinderen.
Waalwijk, 18 September 1947.
Grootestraat 199-201.
De solemnele uitvaartdienst
heeft plaats gehad op Maandag
22 September om 10 uur in de
parochie van St. Jan Baptist te
Waalwijk.
100)
„Wij moeten een teken ge
ven aan de bevolking", zei de
Sirdar, „men weet, dat op dit
ogenblik de eindstrijd met de
rovers wordt gestreden. Men
weet echter niet waar wij
precies zijn". Hij klom in een
boomtop en met een paar
vlaggetjes die hij van onder
zijn burnoes te voorschijn
haalde, begon hij, naar oud
Perzisch gebruik, seiner* te
geven. Een oude soldaad ont
cijferde de tekens.
„Wij moeten in de boten en
alle mannen van de grootvi
zier omsingelen", riep hij de
vreedzame bevolking toe. Het
werd een geweldige drukte.
Ieder zocht de wapens die hij
maar kon vinden bijeen on 't
duurde niet lang of de bewo
ners der vreedzame dorpen,
de roverplaag moe, staken van
wal.