F E U I L L ET OH In de Gouden Vallei 17 SEPTEMBER-27 SEPTEMBER 1944 DE SLAG OM ARNHEM Terry en Berry int DE BRIL VAN SULTAN SAR. schillende orders verloren ge gaan. Zouden de omliggende gemeenten geen actie voor een draaibrug kunnen voe ren? De voorz. deed de toezeg ging dat het zijn volle aan dacht had. De heer Dekkers vroeg ver der of er geen mogelijkheid was om de werf van wonin gen te voorzien, daar zij we gens woongebrek geen be paalde deskundigen konden krijgen. De voorz. was de fa. steeds ter wille geweest, maar waar het woningen betrof kon hij hen absoluut niet helpen; ze hadden bovendien een extra toewijzing gekregen, waar momenteel nog besprekingen over gevoerd werden. De heer Te Vruchte vroeg of er nog iets naders bekend was over het bouwplan 1947. Als men naar de randgemeen ten zag, sloeg Heusden een pover figuur. Hij meende dat het anders had gekund, wan neer men de Heusdense aan nemers het werk had laten uitvoeren. Hij wilde dan ook adviseren het bouwprogram ma alsnog door Heusdense aannemers te laten uitvoeren. De voorz. was 't hier geens zins mee eens. Allereerst was er een openbare aanbesteding geweest, waar zegge en schrij ve één aannemer op uitge komen was. Vervolgens had men persoonlijk contact ge zocht met de Heusdense aan nemers, hetgeen volkomen mislukt was. De heer Te Vruchte merkte op, dat de percelen te groot waren voor de Heusdense aannemers, wat de voorz. de opmerking ontlokte, dat zij, al waren de percelen nog veel kleiner geweest nog niet ca pabel waren. Het was alles bijeen zeer beroerd gelopen, maar hij hoopte nog deze maand een nieuwe, openbare aanbesteding te houden en dat dan de prijs niet te hoog zou zijn. De heer Te Vruchte vroeg of als de prijs te hoog zou zijn, de woningen dan voor Heusden verloren zouden zijn. De voorz. zou al het moge lijke doen dit te voorkomen. De heer Verschure zou de weg die de heer Te Vruchte aangewezen had, ook wel be wandeld willen zien. Men moest dit om het enorme be- VAN DE ECHO VAN HET ZUIDEN 7) Zij had een glans van triomf in de ogen die hem onver klaarbaar yoorkwam. Hij was op het punt haar te onder vragen, toen uit de cantine eep uitbarsting van luidruch tige vreugde klonk. Hoor, de wilde dieren brullen! riep hij. Wilt u eens zien hoe ik ze tem, mr. Courtenay? O ja, dat kan ik wel! Hoe dan, stamelde hij. Alweer lachte zij triomfan telijk en antwoordde: -Hoe?Met mijn beide wapenen die mij nog nooit in de steek hebben gelaten, mijn schoonheid en mijn stem. Kijk, ik heb mijn wapenrus ting al aan, wijzende op haar zijden japon en haar armban den. Hoe woest en luidruch tig die mannen ook zijn wilde dieren noemde u ze immers zo even ik kan ze zo tam en zo gedwee maken als lammetjes. En hoe? Door de macht van mijn schoonheid en de toverkracht van mijn stem. Onmogelijk! Onmoge lijk. U moet,u mag niet alleen naar binnen gaan! Dit zeggende nam hij haar bij de arm en zij keek la chend naar hem. Waarom niet? Ik heb 't al meer gedaan voor mijn ge lang nog eens onder ogen zien. Al waren het er maar een paar, anders ging mis schien alles verloren. De voorz. zou deze moge lijkheid bezien en trachten deze bouw te bevorderen, maar hij voorzag hiervan echter zeer weinig. De heer Verschure wees op andere gemeenten en vroeg zich af, waarom zij zo laat waren en waarom zij geen aannemer konden krijgen. Hij vroeg of in de toekomst het Demer-probleem geen spaak in het wiel zou steken bij de uitvoering van het bouwpro gramma; de plannen, aldus de voorz., waren reeds naar het architectenbureau. De heer Verschure leverde scherpe critiek op de conser- vatieve politiek van de afge lopen jaren, waarvan men nu de zure vruchten plukte, wan- i Wij mogen nooit verge ten. De slag om Arnhem blijve het symbool van de onverzettelijke strijd voor onze vrijheid en zelfstandigheid Wie Arnhem niet zelf ge zien heeft, kan zich geen voor stelling vormen van de vele wonden, die deze stad toege bracht werden, en wie deze stad wel gezien heeft, kan niet begrijpen, dat deze wonden nog eenmaal te genezen zijn. Arnhem is een symbool ge worden, het symbool van de heldhaftige strijd, die ook ons kleine land voerde tegen een overmachtige en tyrannieke vijand. Want laten wij toch nimmer vergeten, dat ook ons i land zijn bijdrage tot de uit eindelijke overwinning heeft geleverd. Mag dan ons aan deel in geen verhouding staan tot dat van de machtige geal lieerden, percentsgewijze was onze bijdrage zeker groot en meer dan dat. Met de strijd op de Grebbeberg, het bombar dement van Rotterdam, de slag in de Java-zee, de spoor wegstaking, de hongertochten in het Westen, zal de slag om Arnhem die wij in deze Septembermaand herdenken in onze geschiedenis blijven voortleven. noegen, om mijn kracht op de proef te stellen. Waarom zou ik het dan niet doen nu er zijn leven mee gemoeid is? Zoudt u, zijn vriend, mij daar nu van terughouden. Foei, schaam u. Ze zou zich losgerukt heb ben, maar hij hield haar in zijn ijzeren greep en zijn ge laat stond 'hoogst-ernstig. Ik kan u niet laten gaan! riep hij. Zelfs niet voor hém; om hém het leven te redden mag ik de beledigingen voor hem riskeren die het gevolg van uw verschijnen zouden zijn. Als hij kon spreken zou hij dit óók zeggen. Zijn leven is mij dierbaar;' aller dier baarst, maar toch wil ik u niet laten gaan. Gedurende een ogenblik zweeg zij; toen rukte ze zich los en zei vastbesloten: Ik heb gezworen dat ik hem redden zou en dat zal ik dan ook doen. Als u bang bent voor mij, gaat u dan mee, dan zult u zien hoe onge grond uw vrees is. Hij slaapt nu; Matabele zal bij hem wa ken. Kom, ga nu mee kijken hoe ik de „wilde dieren" tem. HOOFDSTUK IV. Alan draalde nog even, maar nadat hij de Kaffer vrouw op het hart gedrukt had hem te roepen zodra Mal colm wakker werd, volgde hfj Nan. Zij wees hem een poort je buiten het huis, vanwaar hij ongezien de cantine kon binnenkijken. Het was een lang vertrek, laag van verdieping, met een toonbank aan de ene kant die vol stond met flessen en glazen, waar neer men altijd maar achter aan bleef hangen, kv/am men nooit vooruit. Het was alles een gevolg van de verfoeie- lijke negatieve geest die er de laatste jaren geheerst had. De voorz. verzekerde dat B. en W. niet stil zaten en al les deden om een spoedige bouw te bevorderen, maar zij konden ook niet alles ineens dwingen. De heer v. Bladel vroeg de aandacht van de voorz. voor de waterleiding in de boven huizen, die niet of zeer slecht functioneerde. De voorzitter zou zich in verbinding stellen met de wa terleidingmaatschappij Hierna werd de openbare vergadering met gebed ge sloten en werd in gesloten vergadering de reclames hon denbelasting en schoolgeld behandeld. Onder de helden, die in de Septemberdagen van de 17e tot de 27e vochten, waren 9000 Nederlanders. Twee derde, 6000 man, keerde niet terug van Het waagstuk. Het was zomer geweest en ademloos en gespannen had den wij de verrichtingen van de geallieerde legers gevolgd. Met bijna fabelachtige snel heid trokken de troepen voor waarts, de Duitse oorlogsma chine werd lamgeslagen, de opmars scheen niet te stuiten. Het werd „Dolle Dinsdag" en in Amsterdam stonden de op timisten langs de toegangswe gen tot de hoofdstad om de binnentrekkende bondgenoten met bloemen te begroeten. De bloemen verwelkten zonder dienst te hebben gedaan, maar het werd 17 September en nieuwe hoop bloeide op. Op deze dag waren in Engeland de machtige transportmachi nes, achter zich aanslepend de ranke zweefvliegtuigen, opge stegen om de grootste en. te vens meest gewaagde lucht landing van deze oorlog te volbrengen. Als de onverwafchte actie bij Gelre's hoofdstad succes mocht hebben, als het tweede Britse leger tijdig hulp in de achter Donald verschillende dranken schonk en de klan ten met een onverschillig air intussen goed in 't oog hield. De mannen zaten in groe pen rond tafeltjes, sommigen rookten en dronken alleen; anderen speelden ook kaart en meestal tegen hoge inzet. Nan duwde de deur open en trad binnen. Ze stond met de rug tegen de toonbank in fiere houding. Onmiddellijk bedaarde het ergste rumoer en één van hen riep luide: Zo waar, dat is knappe Nan zelf! Mannen, begon ze met een stem als een zilveren klokje, ik kom u een gunst vragen. Daar achter die muur ligt iemand die mij zeer dier baar is, in zeer critieke toe stand. Dag en nacht, bijna een week lang, heb ik bij hem gewaakt en ik kende geen slaap en geen vermoeid heid, omdat anderen en mij zoveel gelegen is aan zijn le ven. Maar nu heb ik gedaan, alles wat ik kon en het enige is dat ik hem aanbeveel in uw handen, in zoverre zijn leven afhangt van de rust die hij genieten zal. Met smekend gebaar hief ze de handen op, terwijl ze dit zei. Ze was zeer bleek gewor den; haar lippen trilden en met bezorgde blik keek zij de kring rond of ze hun 't ant woord van het gelaat wilde lezen. Doodse stilte volgde, ver broken door een half-goed- keurend gemompel. Een stem, luider dan de andere, grauw de: Wat gaat die zieke ons vorm van manschappen en zware wapenen zou kunnen aanvoeren, dan zou de door stoot naar de Zuiderzee, het IJsselmeer, een kwestie van minder belang zijn en de Duit sers in ons land in een hope loze positie brengen. De grote riveren bij Grave, Nijmegen en Arnhem geforceerd, de Siegfriedlinie onbestormd ge passeerd: het hart van Duits land opengelegd. Weliswaar was de aanvoer via Eindhoven naar Nijmegen smal en konden de Duitse tanks de corridor gevaarlijk bedreigen, maar er was een goede mogelijkheid, die ver groot werd doordat de Duit sers onvoorbereid stonden ten opzichte van de plotselinge operatie. De grootste luchtlan ding van deze oorlog. Zondag 17 September 1944: luchtlandingen bij Eindhoven, Nijmegen, Arnhem. Groot of fensief in Noordelijke richting vanuit het bruggehoofd over het Scheldekanaal. Weinig vermoedden de kerk gangers in Gelderland en in Brabant, toen zij zich die Zon dagmorgen naar het bedehuis begaven, hoe de oorlogssensa tie reeds letterlijk boven hun hoofden hing. Toen zij de kerk verlieten, hadden de eerste parachutes hun menselijke vracht reeds aan de grond ge zet en daverden machtige luchtvloten langs de wolken loze hemel. De Britse troepen bij Arn hem werden in de buurt van Wolfheze afgezet en het duur de niet lang of de eerste jeeps met de manschappen door de lucht aangevoerd, raceden al Arnhem binnen. Dat dit niet zonder schermutselingen ge paard ging, behoeft geen be toog. Hoewel de Duitsers vol komen verrast waren door de feilloos uitgevoerde en boven verwachting geslaagde lan ding, bleken de toegangswe gen tot Arnhem niet zonder meer te passeren te zijn. Langs drie kanten rukte men op met als doel de Rijn brug. Naarmate men Arnhem naderde, werd de strijd feller, de tegenstand heviger. De Duitsers verzetten zich als duivels tegen de Britse „Red Devils" en slechts enkele hon derden manschappen slaagden er in tot het hart van Arnhem aan? Wat geeft het ons, of hij leeft of sterft? Nan schrikte; de uitdruk king op haar gelaat werd stroef. Ze wierp een vlam mende blik de kant uit van waar de stem kwam. Dit was Ralph Borrie die daar sprak, zei ze langzaam. Treedt naderbij, Ralph en tracht je niet te verbergen achter de schouders van een andere man. Je bent er toch niet bang voor om van aan gezicht tot aangezicht met mij te spreken? Ralph Borrie, een kleine, gezette man m^t een nors ge laat, scheen in het eerst niet veel lust te hebben om ge volg te geven aan die uitno diging, maar hij werd door de anderen naar voren geduwd, tot hij vlak bij haar stond met de pijp in de ene hand en een glas brandy en water in de andere. Ze keek naar hem met on beschrijflijke minachting: Ja, ik wist wel dat het de stem was van Ralph Borrie. Ralph Borrie die een half jaar ge leden bij mij kwam om hulp, toen zijn vrouw en kinderen ziek lagen. Hij was niet ge lukkig geweest en bezat op de wereld geen vriend en geen stuiver; maar ik ging met hem mee; en, ofschoon zijn kinderen niet meer te redden waren, heb ik de moe der verpleegd tot zij beter was. Als ik hem toen eens 't zelfde antwoord had gegeven als hij zo even gaf: Wat geeft 't mij, of je vrouw en kinde ren leven of sterven! Moet je je niet diep schamen, Ralph? Haar stem trilde vam ver door te dringen. De verliezen waren groot, maar de brug werd bezet. Reeds liep de dag ten einde, toen genietroepen aanrukten om de spoorbrug te bezetten. Dat dit niet gelukte vond zijn oorzaak in het feit, dat de Duitsers op het laatste moment de brug in de lucht lieten vliegen. De nacht viel. De Britten nestelden zich in de huizen en trachtten hun benarde po sitie zoveel mogelijk te ver sterken. Het Noordelijke deel van de Rijnbrug werd door hen beheerst, het Zuidelijke einde was in handen der Duit sers. Een groep Duitse pant serwagens, die het Noordelijk hoofd probeerden te herove ren, werd volkomen in de pan gehakt. Dat was reeds in de morgen van de volgende dag. De uren verliepen. Het werd middag, nog slechts een hand vol Britten was over. Verster king, versterking. Zij kwam niet. Vier dagen lang hielden ongeveer 50 mannen van de „Royal Engeneers" stand in 'n school, die (tenslotte volko men geïsoleerd stond, daar de vijand alle huizen rondom stuk of in brand geschoten had. Niettemin werd een fa natieke stormloop van de Duitsers opnieuw afgeslagen. Bombardementen volgden el kaar op, stormaanval op stormaanval. Gebrek aan mu nitie, geen eten en geen drin ken. Van de vijftig *£nan zijn er nog twintig over. Dinsdag, Woensdag. Tien .man houden nog stand. Dan heeft langer tegenstand bieden geen zin meer. Doorbraakpoging. Een man slaagt er in door de vij andelijke linies heen te bre ken Deze troep mannen is het voorbeeld van alle anderen. Van de drie honderd en vijf tig soldaten, die de Arnhemse brug bezetten, keerde een 5e deel terug, zeventig man. In de bossen. Dit waren de weinigen die in de stad zelf doordrongen. Het lot van de heldhaftige strijders in de bossen ten Wes ten van Arnhem was niet minder dramatisch. Tot drie maal toe doorbraken de Duit sers de smalle corridor, die vanuit het Zuiden door Bra bant leidde. Het was generaal Dempsey daardoor onmogelijk zijn troepen in voldoende ma- ontwaardiging en teleurstel ling. Ralph Borrie's moed bleek hier- niet tegen bestand en hij was blij toen zij de blik van hem afwendde en hij zich verbergen kon achter de bre de schouders van een kame raad. Er volgde weer een minuut stilte; toen vroeg een andere stem op half spottende toon: Is de zieke je verloofde, knappe Nan? Zo ja, dan zul len wij hem een levenskans gunnen om jou, niet waar jongens? Alan zou niet hebben kun nen zeggen waarom hem die woorden zó zeer. troffen en in de grootste spanning wachtte hij af, wat Nan hier op antwoorden zou. Een blos steeg haar naar de wangen; haar ogen verloren hun glans, maar werden heel zacht van uitdrukking, toen zij sprak: En als dit nu eens zo is? Mag „knappe Nan" zoals jullie haar noemt niet net zo goed een verloofde heb ben? En, of hij die nu is of niet, wat komt er dit nog op aan; in ieder geval zouden jullie er mij een gunst mee bewijzen als je vanavond bij zonder kalm wilde zijn. Met een betoverende glimlach keek zij de kring weer rond. Ziet, ik heb mijn mooiste kle ren aangetrokken om voor jullie te zingen of te recite ren. Wat zal het zijn? Een lied, Nan! Neen; een gedicht! (Wordt vervolgd). te naar de Betuwe te zenden en de bliksemsnel behaalde voordelen der luchtlandings divisies te benutten of zelfs maar te behouden. De man nen daar in de bossen konden slechts vanuit de lucht he laas te schraal bevoorraad worden en al toonden de pi loten der bijkans langs de grond scherende toevoervlieg tuigen ware staaltjes van doodsverachting en helden moed, het mocht niet baten. Onophoudelijk barstten de vijandelijke projectielen in de steeds dunnende gelederen uiteen, voortdurend namen de tankaanvallen in hevigheid en omvang toe. Hoe de man nen van Arnhem het zonder het hoogst nodige, bijna zon der eten of drinken nog zo lang hebben volgehouden, is een wonder. Steeds weer trok ken de „Rode Duivels" uit hun stellingen, steeds weer keer den zij terug met de melding dat de ,-, aanval afgeslagen" was, maar steeds ook werd hun aantal minder. Geheel Nederland, geheel de be schaafde wereld leefde mee met de heldenstrijd bij Oos terbeek van de 11.000 man der First Britisch Airborne Divi sion onder commando van ma joor Urquart. Huis na huis werd door hen in Arnhem verdedigd, slechts "boom na boom gaven zij langs de Veluwezoom prijs. In de regenachtige nacht van 26 op 27 September werd 't bevel tot terugtrekken aan de gedecimeerde troepen ge geven. Zoeklichten flitsten over de Rijn, zonder onderbre ken trommelde 't mitrailleur- vuur over 't water, maar in volkomen orde en in volle op offeringsgezindheid geschied de de overtocht. Vele kleine afdelingen, die afgesneden waren van de hoofdmacht ble ven achter en doken onder. Dat is echter het verhaal van onze Binnenlandse Strijd krachten. Voor hen en voor de door hen verborgen Engelse kameraden eindigde de slag om Arnhem pas in de eerste dagen van April van het jaar 1945, toen de troepen van ge neraal Crerar over de IJssel rukten en de Veluwe binnen stroomden. Het lot van Arnhem. De honderdduizend inwo ners van Arnhem zagen in de 10 dagen van deze niets ont ziende strijd hun lieflijke, hun lachende stad verwoesten tot een rokende puinmassa, ver nietigd door het vuur van vriend en vijand.En alsof dit niet genoeg was, volgde daarop het onverbiddellijke bevel tot algehele evacuatie, voor velen zo mogelijk nog er ger dan het moordend oor logsgeweld. Honderdduizend mensen trokken weg, 't scha mel bezit voor zover uit de chaos gered voorts jouwend op de rug, in kinderwagens, in wrakke karretjes. Kunnen wij ons dit wel goed voorstel len? Nooit. En nog was de ellende niet groot genoeg. Dat wat over gebleven was, dat wat achter gelaten moest worden, werd op bevel van de Rijkscommis saris geplunderd. Met rovers hand werd lijkschennis ge pleegd op een zieltogende stad. Wat niet geplunderd, wat niet „in bewaring" gesteld kon worden, werd vernietigd, in brand gestoken, verwoest. Heden, 27 September 1947, is het drie jaar geleden, dat de slag om Arnhem, zo vol elan en met inzet van alle energie en krachten begonnen, verloren wasHet is goed, dat wij aan die heldenstrijd een wijle aandacht geschon ken hebben. Wij hebben een eereschuld aan Arnhem, ge heel ons land. Wij mogen niet vergeten. Hij blijve een sym bool van de onverzettelijke strijd voor onze vrijheid en zelfstandigheid: DE SLAG OM ARNHEM. NIEUW VREDESPLAN VAN MARSHAL. Op de tweede dag van de zitting der algemene verga dering der V. N., heeft de Amerikaanse Minister van Buitenlandse Zaken aan de 55 landen een nieuw vredes plan voorgelegd, heigeen hoofdzakelijk beoogt de op richting van een veiligheids commissie en een beperking van het veto-recht. De veiligheidscommissie zou een interim-commissie wor den, de iedere situatie die de internationale vrede in ge vaar zou kunnen brengen, zou behandelen. Het veto recht wilde hij beperkt zien tot gevallen, waarin de V. N. genoodzaakt zou zijn tot eco nomische of militaire maat regelen over te gaan. Voor de vreedzame regeling van geschillen zou dus de dreiging van het veto wegge nomen worden. Ten aanzien van de Griek se kwestie zeide Marshal, na Joego-Slavië, Bulgarije en Albanië van agressief optre den tegen Griekenland te hebben beschuldigd, dat de vergadering niet werkeloos kon toezien, terwijl een lid van de U.N.O. in gevaar werd gebracht. Als de U.N.O. er niet in slaagde de integriteit van een kleine staat te waarborgen, dan kwam de veiligheid van alle kleine staten in gevaar. RUSSISCHE REACTIE OP MARSHALL'S PLAN. De Russische afgevaardigde in de vergadering der V. N., Wyslinsky, heeft Donderdag stevig van leer getrokken te gen de plannen van Amerika, die Marshall Woensdag op tafel heeft gelegd. Hij be schuldigde Engeland en Ame rika van xaf wij king van de beginselen der V. N. en zelfs schending der resoluties. Zij waren niet bereid te ontwa penen en belemmerden de ontwapening in het algemeen. Zij schreven andere landen hun politiek voor en de zgn. hulp aan Griekenland en Tur kije gebruikten zij als een politiek wapen. Het Marshall-plan wasteen poging de Europese Staten afhankelijk te maken en om Europa in twee kampen te verdelen en een anti-Rus sisch blok te vormen. Hij verklaarde dat de gebeurte nissen in Indië slechts als een daad van agressie gezien kon den worden. Hij beschuldigde de Amerikaanse pers en an dere instanties van oorlogs ophitsing. De interim-com missie zoals door Marshall was voorgesteld, verwierp hij, terwijl hij een ontwerpreso lutie voorstelde, volgens wel ke de V. N. zouden verklaren dat zij oorlogspropaganda veroordelen en dat zij er bij alle regeringen op aan zou den dringen oorlogspropagan da strafbaar te stellen. BANDENBONNEN LANGER GELDIG. De bonnen A 01, A 06, A 16, A 21 (voor een buitenband) en B 01, B 06, B 16 en B 21 (voor een binnenband) van de inschrijvingsbewijzen voor eerste verstrekking van rij wielbanden zijn geldig t.m. 31 October a.s. inplaats van t.m. 30 September. PRINSES JULIANA TE OUDENBOSCH. Woensdag bezocht H.K.H. Prinses Juliana de grootse land- en tuinbouwtentoon stelling te Oudenbosch. Deze sluitingsdag werd be gonnen met een pontificale H. Mis in de Kathedraal, waarbij duizenden bezoekers tegenwoordig waren, waarna men in een grootse optocht naar het metings-terrein trok waar Mgr. Prof. Dr. Feron een gloedvolle rede hield. Hierna had een groot rui terfeest plaats, afgewisseld met reidansen door de jonge boerinnen en gymnastiek oefeningen door de jonge boe ren. Tijdens deze feestelijke en kleurrijke demonstraties, betrad de Prinses het terrein in gezelschap van de Commis saris der Koningin. Zij ver toefde ruim anderhalf uur op het feestterrein en op de ten toonstelling. HET BETALEN VAN TE HOGE LONEN EN DE GEVOLGEN DAARVAN. In haar strijd tegen inflatie en vóór ordening, wordt de overheid in ernstige mate te gengewerkt door werkgevers, die hogere lonen betalen dan door het College van Rijks bemiddelaars toegestaan is. Dat de regering niet van plan is dit maatschappelijk euvel te laten bestaan, blijkt wel uit een vonnis van de Economische Rechter te Am sterdam, waarbij een veehou der die te hoge lonen betaal de, is veroordeeld tot een week hechtenis met bevel tot onmiddellijke gevangenne ming en last tot openbaarma king van het vonnis. Wie zich ook op dit ge vaarlijke pad bevindt, zij dus gewaarschuwd! 100.000 VERDWENEN. Toen men in het postkan toor te Leiden een aangekon digde geldzending uit Alphen aan de Rijn van 100.000 gul den, bestaande uit 100 brief jes van 1000 in ontvangst dacht te nemen, bleek 't pak ket gevuld te zijn met oud papier. EEN MILLIOEN GESTOLEN TEXTIELPUNTEN. Enorme vangst der Amster damse recherche. Een millioen textielpunten had een 35-jarige koopman in zijn zak, toen hij, op het mo ment dat hij in een taxi wil de stappen, door de Amster damse politie werd gearres teerd. Later vond men nog bonnen voor 1320 luiers. Dit is wel de grootste slag die de Amsterdamse economi sche recherche tot nu toe in haar strijd tegen de sluikhan del heeft geslagen. Het was de politie bekend, dat in een pand in Amster dam-Zuid grote zaken op het gebied van zwarte textiel werden gedaan. Men hield 't pand in bet oog, volgde de bezoekers en speurde langs verschillende wegen verder. Donderdag j.l. verlieten 2 mannen het bewuste pand om in een gereedstaande taxi te stappen. Volgén's de inlich tingen van de politie moest men thans beet hebben. En inderdaad! Toen men de mannen aanhield en nader onderzocht bleek één van hen 500 coupures van 2000 tex tielpunten elk bij zich te heb ben. Beide heren, nummertwee bleek „compagnon" van de koopman, zijn daarop natuur lijk ingerekend. Op het politiebureau werd het onderzoek voortgezet. Daarbij kwam vast te staan, dat de coupures afkomstig waren van een inbraak in een textielfabriek. De koopman beweerde ze echter te hebben gekocht van een zwarthandelaar wiens naam hij niet kende. Later vertelde hij ook, dat hij de punten enige tijd verstopt had op de Gooise hei. Toen de po litie op de aangegeven plek ging graven, vond zij daar nog 110 bonnen voor elk 12 luiers. Naar de zwarthandelaar, die de punten aan de koop man verkocht en vermoede lijk ook wel meer van de dief stal weet, wordt nog ijverig gezocht. GOUDEN PRIESTERFEEST KARDINAAL VAN ROEY. Woensdag j.l. herdacht Zij ne Eminentie Kardinaal van Roey de dag, dat hij voor *50 jaren priester werd' gewijd. Luisterrijke feesten en plechtigheden zijn er gehou den, waarbij vele kerkelijke en wereldlijke hoogwaardig heidsbekleders tegenwoordig waren, o.a. Kardinaal de Jong en de Commissaris van de Koningin in Limburg. De prinsregent bood hem de versierselen van het groot lint in de Leopoldsorde (met gouden biesje) en een borst kruis aan. BRANDRAMPEN IN NOORD-BRABANT. De directie van Brabants Volksherstel verzoekt ons mede te delen, dat tot op he den een bedrag ad. 40.000. aan geldelijke giften is ont vangen voor de leniging van de pood, die de brandrampen van de afgelopen zomer heb ben doen ontstaan. Ook de gaven in natura zijn aanzien lijk. Het aantal personen dat een schenking deed, beloopt meer dan 2600. Hoewel deze bewijzen van daadwerkelijk medeleven reeds enige verlichting heb ben gebracht, zal het toch geen verwondering wekken dat de tot nu toe geboden hulp nog niet toereikend kan worden genoemd, als men be denkt dat 50 voor het meren deel kinderrijke gezinnen van alles moeten worden voor zien. Vooral is er nog behoef te aan mannenkleding, on dergoed, lakens, slopen, hand doeken, meubilair en keuken inventaris. Het adres van de in ont- vangstname van de goederen in natura is: G. Remery, Burg. van Wijnenstraat 22, Asten of Bureau Brabants Volksher stel, Willem Il-straat 37 Til burg, terwijl de giften in geld gestort kunnen worden op giro-rekening 162898 ten na me van Brabants Volksher stel. Vragen en meeningen van onze lezers Het moet ieder ingezetene van Sprang-Capelle, speciaal de weggebruikers van de Nieuwe vaart Molensteeg Willem v. Gentsvaart onder tussen wel zeer duidelijk zijn, dat de toestand waarin deze wegen nog steeds verkéren, onhoudbaar is geworden. Met de komende winter voor de deur zij- in dit verband ook gewezen op de beslist onvol doende en meestal defect zijn de straatverlichting speci aal aan de niet omheinde „Witte Brug" welke bij winter en duisternis niet zon der levensgevaar is te noe men. Welk een indruk moet dit alles wel geven aan vreemdelingen die onze ge meente hier passeren of er zich voor zaken ophouden? Wellicht zullen velen zich reeds afgevraagd hebben of hier bewust de klok enige decennia teruggezet wordt. Men moet zich toch in be voegde kringen realiseren, dat, behalve het onuitspreke lijk ongemak dat een derge lijk slecht wegdek veroor zaakt, bovendien funeste ge volgen heeft voor het toch al zo schaarse en dure bedrijfs- materiaal e.d.?? Het wil ons voorkomen dat een dergelijke manier van handelen geenszins te ver antwoorden is, ook al zijn de geldmiddelen momenteel be perkt. Zonder twijfel is hier het Franse gezegde: „Regeren is vooruitzien" zeker op zijn plaats. De Heer en Mevrouw H.E.H. LANGEMEIJER-WEHBERG geven met vreugde kennis van de geboorte van hun dochter Eleonore, Henriëtle Caroline Marie. Waalwijk, 17 September '47. Grootestraat 206. ONDERTROUWD DlNY KLERKX en PIET BROUWERS Sergt. Maj. Reg. Stoottroepen hebben de eer U kennis te geven van hun voorgenomen huwelijk, waarvan de voltrekking zal plaats hebben op Donderdag 9 October a.s. om half 10 in de parochiekerk van St. Jan Baptist te Waalwijk. Waalwijk, Grootestraat 187 Bergen-op-Zoom, Wevershat8 18 September 1947. Gelegenheid tot gelukwensen 1—2 uur. t Heden overleed tot onze diepe droefheid, na een langdurige, doch moedig gedragen ziekte, nog voorzien van het ri. Oliesel, in de ouderdom van 70 jaren, onze innig geliefde Man, Vader, Behuwd- en Grootvader HENRICUS KOLSTEREN echtgenoot van Antonia la Garde. Waalwijk A. Kolsterenla Garde M, Kolsteren T. Kolsteren en Verloofde. Sittard J. Kolsteren T. Kolsteren—Trimbagh en Kinderen, Waalwijk B. Kolsteren en Verloofde. 's-Bosch W. Kolsteren Kapelaan. Waalwijk N. Kolsteren Tilburg L. Kolsteren T. Kolsteren—Krol en Kinderen. Waalwijk, 18 September 1947. Grootestraat 199-201. De solemnele uitvaartdienst heeft plaats gehad op Maandag 22 September om 10 uur in de parochie van St. Jan Baptist te Waalwijk. 100) „Wij moeten een teken ge ven aan de bevolking", zei de Sirdar, „men weet, dat op dit ogenblik de eindstrijd met de rovers wordt gestreden. Men weet echter niet waar wij precies zijn". Hij klom in een boomtop en met een paar vlaggetjes die hij van onder zijn burnoes te voorschijn haalde, begon hij, naar oud Perzisch gebruik, seiner* te geven. Een oude soldaad ont cijferde de tekens. „Wij moeten in de boten en alle mannen van de grootvi zier omsingelen", riep hij de vreedzame bevolking toe. Het werd een geweldige drukte. Ieder zocht de wapens die hij maar kon vinden bijeen on 't duurde niet lang of de bewo ners der vreedzame dorpen, de roverplaag moe, staken van wal.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1947 | | pagina 2