WIE WAS ZIJ TOCH?
NIEUWS UIT WAALWIJK EN OMGEVING.
i
Gemeenteraad van Waalwijk
Nieuwe vermakelijkheidsbelasting
aangenomen na ampele discussie.
Het voetbalterrein van W.S.C. in het geding.
Gemeenteraad Heusden.
FEUILLETON
Terry en Berry in: DE WITTE ELAND.
wen, zelfbestuur maken MET
een hele kermis etc.
Nog iets anders; in de
Echo van 12 Februdri maakt
de Elshoutse correspondent
een salto-mortale (U ziet, hoe
geheel wij de Echo lezen,
zelfs den Elshout) bij de re
censie van het toneelspel
„Oessin Blanda (dit moet zijn
belanda).
Hij schrijft daarin zonder
blikken of blozen (dat is fi
guurlijk, ik heb hem niet zien
schrijven) 't volgende fraai's:
„Dit tropische (lekker warm
hè) stuk geeft ons (wie?) een
inzicht in de verhoudingen ir
Indonesië tussen blank en
bruin. Het laat ons zeer dui
delijk (even duidelijk als de
recensie?) %izien hoe de blan
ken hun macht (hu.) mis
bruiken tegen hun bruine on
derdanen (is H.M. de Konin
gin bedoeld? die heeft onder
danen, 'ik niet hoor). Geluk
kig is de bruine Oessin een
man met eer en geweten, di"
zich niet laat omkopen (heel
normaal, welke kleur hij ooi-
heeft) en de Europeanen eer
bewijs geeft van de trouv
van de inlander".
En even later over de edel'
heer van Vliet „terwijl hi;
toch ook een blanke was".
Eerst even een terechtzet-
ting, de 2e zin gaarne als
volgt: Hoe sommigen hun
macht misbruikten, want dat
doen niet alleen blanken,
maar ook bruinen, vraag hen
maar eens die hier in kam
pen hebben gezeten tijdens de
Japanse bezetting. Maar dit
is niet het ergste, de schrijver
maakt de indruk alsof er een
spreekwoordelijke trouw van
de inlander bestaat, ja, dat
hebben we gezien; hoeveel
Nederlandse jongens zijn er
niet gevallen door die „trouw"
van Indiërs. En dan nog „ter
wijl hij toch ook een blanke
was" gelukkig, één goede uit
zondering, want de blanken
zijn vreselijke mensen.
Ook dit nu, geachte heer,
gaat te ver, dat voelt U wel.
Geachte lezers, ik schei er
uit met critiseren, anders
word ik kwaad en dat wil ik
niet, want ik ben jarig van
daag en dat zou mijn goede
stemming bederven.
Vanavond ga ik mijn ver
jaardag" vieren bij kennissen
in de stad, tot half tien; ik
vroëg er avondpermissie voor.
maar de compagniescomman
dant wenste dit niet te ver-
'enen.
Zulke lui zijn er óók.
De nieuwe verordening op de vermakelijkheidsbelasting en
het toekennen van grond en een vergoeding aan W.S.C.,
heeftnog al wat stof op doen waaien in de vergadering,
die de raad van Waalwijk Donderdagavond hield en waar
bij de heer v. d. Hoven n.'e aanwezig was. Zo vond men de
vermakelijkheidsbelasting in sommige opzichten, vooral wat
dansen betreft, te laag, terwijl men het niet nodig achtte aan
W.S.C. de grond tegen b.ll Ke prijs te verkopen en hun bo
vendien nog een vergoedin van 1000.—te geven. Toch
zijn beide voorstellen van B en W. zonder meer aangeno
men, zodat het dansen duurder wordt en W.S.C. op een
schappelijke manier aan ee i nieuw terrein komt.
Na het vaststellen van de no
tulen werden de ingekomen stuk
ken, die we evenals de prae-ad-
viezen reeds in onze vorige num
mers opnamen, voor kennisgeving
aangenomen en besloot men de
Chr. Landbouwschool te Sprang
een subsidie toe te kennen van
15.— per leerling met ingang
van 1947, de Landbouwschool te
Vlijmen een subsidie van 8.52
per lee-iing, ingaande '47 en de
Gewestelijke Sociale Avondschool
alhier een subsidie van 15.—
per leerling per cursus, in tegen
stelling met de 390.—, die men
gevraagd had, welk bedrag het
netto tekort, was.
Men besloot voorts medewer
king te verlenen voor de bouw
van de nieuwe jongensschool voor
lager onderwijs, die geprojecteerd
is in de St. Antoniusparochie.
Vermakelijkheidsbelasting,
Toen de vaststelling van de
verordening op de vermakelijk
heidsbelasting aan de orde was,
merkte de heer v. Beijnen op dat
er nogal erg van de regeringsre
geling werd afgeweken, hetgeen
financiële kosten voor de gemeen
te met zich bracht.
B. en W., aldus de voorz. had
den het echter juister gevonden
de maxima niet door te voeren,
bovendien werd men. in principe
vrijgelaten, terwijl het nog niet
geheel zeker was dat de korting
op de uitkering uit het gemeente
fonds zou worden toegepast, de
mogelijkheid bestond nog slechts.
Daarom achtte men het wel ge-
rechtvaardgd enigszins van de
aanbevolen regeling af te wijken.
De heer v. Beijnen had boven
dien de heffing op vermakelijkhe
den, waar uitsluitend zang en mu
ziek ten gehore werd gebracht,
graag 20% zien bedragen, maar
de voorz. antwoordde hem dat
plaatselijke motieven in aanmer
king mochten worden genomen.
Als motief hiervoor gold de "posi
tieve steun aan culturele verenigin
gen en aan de meest positieve ui
tingen van volkskunst in onze ge
meente. Men zou hiertegen geen
bezwaar hebben en het misschien
niet eens in mindering brengen.
Bovendien was het bedrag voor
de gemeente niet zo belangrijk
voor de verenigingen daarentegen
wel.
Wat betreft de ontspanning,
vond de heer v. Seters, dat het
dansen nog al eens ontaardde. Het
ging niet alleen meer om het dan
sen. zoals wel bleek uit de moei
lijkheden die nog al eens voor
kwamen.
Hij protesteerde er verder tegen
dat men met Ca-naval een dans
tent zette op de plaats waar in de
oorlog slachtoffers waren geval
len. „Men danste a.h.w. op hun
lijken, men kon de doden nog niet
met rust laten." Hierop verzocht
de voorz. hem dit voor de rond
vraag te bewaren, daar het geen
betrekking had op het agenda
punt. Verder deelde hij hem me
de dat men het dansen niet meer
kon verhogen, daar het maximum
al cieheven werd.
De heer Brouwer vond 'n ver
hoging van 25.per half jaar
voor danslessen te weinig. Men
zou zich lukraak bij een cursus
aan gaan sluiten om toch goed
koop te kunnen dansen en zo
doende de dansgelegenheden pas
seren. Men mocht er gerust nog
50.— bij doen en dan stond men
nog ver beneden ande e vereni
gingen. Nadat de voorz. opge
merkt had dat deze verhoging de
maximale was, gingen de heren
raadsleden, waarschijnlijk moe ge
worden van de voor Waalwijk
breedvoerige discussie met het
voorstel accoo~d.
Het W.S.C.-terrein*
Het voorstel tot verkoop van
grond aan de P.N.E.M. voor het
bouwen van een tweetal gebouw
tjes nabij het oude raadhuis in Be-
soijen ontmoetten in het geheel
geen teqenstand. Het .voorstel tot
beschikbaar stellen van grond aan
W.S.C. echter wel.
Toen de voo-z. op een vraag
van de heer Pullens geantwoord
had dat de huurprijs die was,
welke men gewoonlijk voor der
gelijke gronden vraagt, merkte de
ze op dat dit bedrag wel werd ge
vraagd wanneer de grond ge
bruikt werd voor landbouwdoel
einden, maar niet voor sportbe
oefening. De voorz. wist niet of
de gemeente dezelfde maatstaf
kon aanleggen als particulieren.
Voor de gemeente had de grond
geen hoge-e waarde.
De heer v. Seters vond het toe
kennen van een vergoeding van
1000.—, waartoe de vereniqinr
de gemeente niet kon verplichten,
niet voldoende gemotiveerd de
vereniging wist immers bi't'ids dat
zij het terrein moesten verlaten.
Inderdaad, aldus de voorz., kon
de vereniging de gemeente hiertoe
niet verplichten, maar anderzijds
vn<! V>(»t voor de nemeente niet
prettig de vereniging van het er-
rein te verjagen. Men had nog ge
vraagd of men in het seizoen '47
het terrein kon blijven bespe
len en B. en W. hadden bevesti
gend geantwoord, omdat men nog
niets wist van de extra toewiizinn
bouwvolume, die hen noodzaakte
W.S.C. te verzoeken op zeer kor
te term'in het terrein te ontrui
men. Bovendien had men nu de
Lehoorliike recette van de tribu
ne nemist.
De hee- Brouwer was bang dat
er misschien nog meer verenigin
gen zouden komen, die graag
grond zouden huren die 150%
aoedkooer was. Hierover moest
hij zich, aldus de voorz.. maar
niet druk maken. Ande~e vereni
gingen zou men bovendien niet zr
oemakkel''k aan grond kunnen
helpen. Wat He heer Brouwer dr
onmerking ontlokte, dat dit moqe-
li'k een stimulans zou zijn voor de
grondeigenaars de prijs te verla
gen.
De heer Buykx merkte o.m. op
dat de huurprijs van 90.per
H.A. een telken jare terugkerend
voordeel was en hij vroeg zich af
of het da/i nog nodig was hun
bovendien een vergoeding te ge
ven van 1000.—. De voorz. re
pliceerde dat men deze dingen
niet van elkaar kon scheiden. Het
college was er van overtuigd dat
de huurpijs billijk was en dat zij
daarnaast recht hadden op een
redelijke vergoeding.
De heer v. Beijnen meende nog
dat men zodoende een gevaarlijk
precedent ging scheppen. Doch de
voorz. stelde hem gerust, alleen
als er termen voor aanwezig wa
ren, zou men een vergoeding toe
kennen. Deze vergoeding moest
men vooral zien in verband met
de plotselinge opzegging. Derge
lijke gevallen zouden zich niet
meer voordoen. Maar de heer v.
Beijnen wees op de eigenaars van
de percelen, die de gemeente vo
rig jaar kocht. Deze percelen,
antwoordde de voorz., waren ech
ter met hun instemming gekocht,
terwijl er van een plotselinge op
zegging geen sprake was en dit
was het enige motief dat tot deze
vergoeding geleid had. Bovendien,
niemand had rechten in dit ver
band ten aanzien van de ge
meente.
De heer v. Nooy achtte 't niet
billijk dat de gemeente van de
boeren grond kocht om deze weer
^an derden te verkopen. Boven
dien kende men de vereniging toch
een subsidie toe, hoewel een voor
aanstaand W.S.C.'er hem gezegd
had dat zij de gemeente niet meer
■•odin hadden. Doch ook deze op-
-nerkine ontzenuwde de voorzit
ter, waarna het voorstel zonder
hoofdelijke stemming werd aange
nomen.
Nadat men zich accoord ver
klaard had met de wijziging in de
begroting 1947, sloot de voorz. de
openbare vergadering, waarna de
leden in gesloten vergade-ing aan
B. en W. vragen kónden stellen.
'N VLOTTE VERGADERING.
KORTE BERICHTEN.
Mr. F. Teulings uit Den
Bosch, heeft aan de K.V.P.
meegedeeld, dat hij geen can-
didatuur voor de Tweede Ka
mer meer aanvaardt. Dit be
sluit werd door hem genomen
op medisch advies en in ver
band met gezins-omstandig-
heden.
De Tribunalen zullen vol-
rens de verklaring van de
Minister van Justitie in ieder
geval met 1 Juni a.s. verdwe
nen zijn.
VAN
DE. ECHO VAN IIET ZUIDEN
Naar het Engels.
15)
Lady Barbara deed haar
hand open en legdie die op
zijn knie, waardoor hij dus
het gouden hartje kreeg te
zien, dat hij nu gauw naar
zich toe trok.
„Dat had je niet moeten
nemen, BarbaraWaarom
heb je het eigenlijk ge
daan? Je had niet in mijn
schrijftafel moeten komen!"
„Maar dit is niet uit uw
schrijftafel, Oom Alan. Want
dit is ook niet het gouden
hartje, dat u mij hebt laten
zien! U heeft dit zelve vóór
meer dan twintig jaren ge
zien, toen u het gaf aan uw
vrouw".
Zij drukte op de veer en
het hartje vloog open. Hui
verend en met een gelaat dat
nog bleker zag dan het hare,
boog Lord Southmoor zich
voorover en las de woorden
die in het hartje waren ge
graveerd: „Alan aan Isabel.
Trouw tot in de dood!"
Het gleed uit zijn hand en
bleef aan het kettinkje ha
ken.
Geleid door een plotselinge
ingeving sloeg Lady Barbara
de armen om zijn hals en
barstte in snikken uit. 1
„O, Oom, ik ben op „De
Berg" geweest en daar zag
ik dat zij het om de hals
droeg. Ik heb het onmiddel
lijk herkend. Ze vertelde mij
dat haar moeder het haar
had omgehangen toen het
schip ten onder ging en dat
zij het sindsdien altijd gedra
gen heeft. Maar zij wist niet
dat het open ging. Dat weet
zij nog nóg niet en dat moet
u haar vertellen. O, denk toch
eens aan: ze heeft steeds vlak
bij u gewoond en u hebt daar
niets van geweten! Uw eigen
dochter, het enig kind van
uw vrouw!"
HOOFDSTUK XVI.
De sneeuw, die heel de dag
al gedreigd had, was gaan
vallen zodra het avond werd.
Om acht uur viel ze dik en
weldra waren velden en we
gen overdekt door een wit
kleed.
Maar, hoe gezellig het daar
ook was, de vtouw en de
heer des huizes op „De Berg"
stonden onder de portiek
naar buiten te staren, ont
steld en bezorgd.
Er was iets niet in orde op
de hoeve. Een paar maal was
Mr. Garland tot aan het hek
getreden en was dan terug
gekeerd met een dikke laag
donzige sneeuw op hoofd en
schouders.
Hij was nu bezig de witte
vlokken af te schudden, ter
wijl hij vroeg:
„Wanneer zei je ook weer,
dat je haar voor het laatst
gezien hebt, vrouw?"
„Zowat om een uur of zes,
even nadat Lady Barbara weg
was. Ik was boven geweest en
toen ik naar beneden ging,
ontmoette ik haar bij haar
kamer. Ik zei er iets van
dat Mr. Haydon lang weg
bleef, maar zij gaf geen ant
woord, sloeg enkel de. armen
om mijn hals en kuste mij,
liep haar kamer weer binnen
en schoof de grendel op haar
deur. Ik vond 't vreemd van
Klok, want het was niets voor
haar om je op die manier te
kussen. Ik riep haar ook toe,
of haar iets scheelde; of zij
misschien ziek was, of hoofd
pijn had en zij riep terug dat
zij wel wat pijn i*i het hoofd
had, maar dat zij heel gauw
beneden zou komen. En ik
dacht niet meer over haar,
tot Mr. Haydon, nu een
half uur geleden' thuis
kwam en zij weg was
„Maar waar kan zij dan
toch heengegaan zijn?" vroeg
Mr. Garland, andermaal in de
duisternis turend. „Wat zou
ze buiten hebben te doen?"
„Dat mag de Hemel weten'
Maar daar kan ze flink kou
mee vatten! Hoor je nog
niets, vader?"
„Zijn, Mr. Haydon en Tom
samen er op uitgegaan?"
vroeg Mr. Garland.
„Neen, Mr. Havdon is naar
het Huis en Tom naar he+
dorp. Maar laten wij binnen
gaan; ik ben half bevroren en
met al ons uitkijken krijgen
we haar toch nooit eerder te
rug!"
Nauwelijks waren de oude
lui binnen, of er werd luide
op de deur gekloot; - Tom
trad binnen en riep opge
wekt:
,,'t Is alles in orde, hoor!"
„Heb je haar gevonden9
Waar is ze? Heb je haar bii
je?" rieoen vader en moeder
door elkaar.
„Neen, maar ze zal hier da
delijk zijn. Mr. Haydon heeft
haar gevonden. Hij zag ze
juist en zou het u gaan ver
tellen. Daar zijn ze zeker!
Nat als katten!"
Er werd andermaal aan de
deur geklopt. Tom deed open
en stond versteldDaar
traden de beide gedaanten
binnen van Lord Southmoor
én Lady Earbara, toch nog
goed kenbaar, hoezeer ook
oversneeuwd door dat kleine
eindje van het hek naar de
deur.
Ze zagen er beiden bleek
en ontdaan uit. Lord South
moor was zelfs zó opgewon
den, dat het hem niet eens
trof, hoe ontsteld de luidj es
op „De Berg" keken. Onver
wijld vertelde hij hun de ge
schiedenis van het hartje, in
zo weinig mogelijk woorden*
Het was het souveniertje, da+
hij aan zijn vrouw had ge
geven, aan zijn jonge vrouw,
van wie ze misschien niet
eens hadden gehoord; die,
dit wist hij zeker was vQr-
<*aan bij een schmbreuk. He+
droeg dan ook haar naam en
de zijne. Hij zou hun het pen
dant er van laten zien. D5t
hield hij hun voor met tril
lende handen en terwijl zijn
oog .vochtig was van ontroe-
rin g.
En 't meisie, wier leven zij
hadden gered en die dat klei
nood nu al meer dan twintig
jaren had gedragen, was....
zijn doch+er! Ze hadd°u geen
bewijs nodig: hij hoefde geen
ander dan dat al in 7iin be
zit was. Zii was zijn dochter.
Lady Tabel Dashwood. en, als
hasr vader, kwam hij haar
opeisen!
„Niet", zei hij en hij va+t°
met grote hartelijkheid de
hand van Mr. Garland, „dat
ik verwacht, hoe ik nog in
lange tijd aanspraak kan ma
ken op zoveel tederheid, als
u en uw vrouw bezitten en
ik. zal ook nooit trachten haar
van u af te halen. Daarvoor
is mijn dankbaarheid te groot,
zó groot zelfs, dat ze niet kan
denken aan vergelding. Maar
mijn erkentelijkheid is diep!
Waar is mijn dochter nu? Dat
ik haar aan het hart kan
drukken!"
„Ze is laat op de middag
uitgegaan, mylord, en ze is
nog niet teruggekeerd. Maar
Mr. Haydon is haar gaan zoe
ken en ieder ogenblik ver?
wachten wij haar terug".
Nauwelijks had Mr. Gar
land deze woorden gesoroken
of er werd haastig op de deur
geklopt en Mr. Havdon trad
binnen; maar.... alléén!
Hij boog werktuiglijk voor
de graaf, maar keek steeds
naar Tom.
„Waar is zij? Heb je haar
gevonden?"
„Ik haar gevonden? Na
tuurlijk niet! Ik heb haar met
u gez:en!"
„Met mij?Ik heb haar
in het geheel niet gezien! Wat
bedoel ie? Maar ik heb ge
zien!" betuigde Tom met gro
te nadruk. „Naar de kant van
het laantie, waar de weg om
buigt, naar de Rode KliD."
„Ik ben die richting niet
uitgegaan: ik ben naar Schor-
ne geweest. Maar heb je Klok
gezien?"
(Wordt vervolgd).
De gemeente/aad heeft Don
derdagavond rijn lange agen
da in 'n vlotj tempo afgehan
deld. En varen blijkbaar
geen punten, waarin de leden
wezenlijk van mening ver
schilden. Behalve misschien
dat de heer iTe Vruchte de
verhoging van de belasting
op bals erg veel vond. Maar
hij legde er zich toch bij neer.
De rondvraag bracht een uit
val van de heer Dekkers.
Na opening en voorlezing der
notulen werden de ingekomen
stukken voor kennisgeving aan
genomen. Naar aanleiding van 'n
schrijven van GtfL Staten stelde
de Voorz. voor het raadsbesluit
waarin was vastgesteld dat het
recht tot het verhuren van ge
meentewoningen van de raad op
B. en W. zou overgaan, in te
trekken. Z. h. st. accoord.
De verordening* bedoeld in punt
4 van -de agenda (zie ons vorig
nummer) werd zónder hoofdelijke
stemming vastgesteld.
Naar aanleiding van de Ver
makelijkheidsbelasting antwoord
de de Voorz. op een vraag van
de heer Dekkers, dat het een wij
ziging was van het oude regle
ment, terwijl er bovendien voor
zieningen waren getroffen in leem
ten van vroeger.
De heer Te \|ruchte vond de
belasting op besloten bals wel erg
hoog. waa-tegen», de Voorz. in
bracht dat dit geheel in de lijn van
de overheid lag. Het was dus ge
daan, merkte de heer Dekkers op,
om het dansen te beteugelen om
dat er zoveel echtscheidingen uit
voortkwamen. Dat wilde de heer
Te Vruchte allemaal graag toe
geven, maar zo'r
was toch ook nie
buitenmensen naa
trekken. En aan
werd de kans or
een avond te gi
bracht hier weer
hoge belasting
«•bevorderlijk om
de gemeente te
de verenigingen
inomen om eens
i'en. De Voorz.
:egen in dat dit
"adeel kon verr Inderd worden
door entrée te he fen. Toen legde
ook de heer Te
het voorstel neer
h. st. aangenomei
Daarna werden
7ruchte zich bij
en werd het z.
z. h. st. aange
nomen de verordeningen van de
punten 6 en 7 vali de agenda.
De voornaamst? wiifcigingen in
het reolement van orde voor de
-aadsvernnderingen, die werden
vooraesteld, waren: het ter inzaqe
legcien van de notulen, zodat deze
in de vergaderingen zelf niet meer
zouden wo~den voorgelezen, en
dat er voortaan alleen schriftelijk
vranen gesteld jföuden kunnen
worden, die dan I mondeling of
schriftel':k zoudeif worden beant
woord. Dat deze ibeide punten z.
h. st. werden aargenomen, zal in
de toekomst zeker
ken van de agencja ten goede ko
men.
In verband me
het vlot afwer-
de vaststelling
van hpt huumegkment, vroeq de
heer Verschure of op grond hier
van het contract (zou worden ge
sloten. Het r^qlerttent zou in het
contract worden opgenomen, ant
woordde de Voorz. Vender wilde
heer Verschut*® weten of B en
W. een waarborgsom van 25.—
voHoende vonden; terwiil de hui
zen tch een arote som uit de ge
meentekas kostten; DeVoorz. vond
dat een hooer bedrag voor som
mige mensen te veel zou worden
en men kon toch geen .uitzonde-
-inoen gaan maken. In bepaalde
revalen wel, meende de heer Ver-
schttre. maar h" zpg toch ook wel
in dat het moeilik was te beoor
delen wie die b(joaalde oevallen
waren. De huur zou in de lonende
week geïnd worden. De raad ging
toen z. h. st. met het voorstel ac
coord.
Vet*volgens werd besloten aan
de leden v. d. Commissie Woon
ruimte Vit 1 -50! vergoeding toe
te kennen per bijdewoonde verga
dering (ten hooofee 2 per week)
en aan de secrepris bovendien
30.— per jaar.
A's olaatsverv? igende, leden v.
genten der Godshuizen werden
benoemd de heer M. Wijnsteker
met 5 te-^n de heer D. Kamerman
j stem. Als nlaatsvervangend amb
tenaar van de burgerlijke stand
werd met algemene stemmen de hr.
Chr. Lith, ambtenaar ter secreta
rie. benoemd.
Vroeger waren er in Heusden
drie -stierenverenigingen of liever
„drie verenigingen van stieren".
Deze waren na veel beraadslagin
gen overgegaan in een „De Toe
komst", gevestigd te Heusden. Dit
laatste om politieke redenen. Met
deze toelichting van de Voorz.
stelden B. en W. voor om de ver
eniging 150.— per jaar te ver
lenen, waarmee de raad z. h. st.
accoord ging.
De heer Dekkers bracht verslag
uit van de commissie van onder
zoek naar de rekening van Gods
huizen en burgerlijk armbestuur
Herpt 1946. De eerste sloot met
een voordelig saldo van 3788.66,
terwijl van de tweede inkomsten
en uitgaven gelijk waren. De ka-
pitaaldienst had een batig slot van
8.92.
De reclames schoolgeld en van
de hondenbelasting zouden in
geheime vergadering worden be
handeld. Eerst echter stelden B.
en W. voor om een aantal perce
len te kopen voor prioriteitswo
ningen en andere. Enkele andere
wilden zij laten onteigenen omdat
de eigenaren zich niet met de
vastgestelde prijs konden vereni
gen of hun perceel niet wilden af
staan. De raad ging er z. h. st.
mee accoord.
Van de laatste gelegenheid om
mondeling vragen te stellen maak-
tè de heer Dekkers gebruik om
nog eens naar Weth. Kant te in
formeren. Had hij bericht gezon
den? De Voorz. antwoordde ont
kennend. Dan stelde de heer Dek
kers voor om spijkers met koppen
te slaan en de heer Kant voor een
voldongen feit te plaatsen door
hem te vragen ontslag te nemen.
Hij sprak namens de protestantse
fractie en vond het onbeschoft om
zo met.de belangen der gemeente
te spelen. Hierop antwoordde de
Voorz. dat het niet op de weg lag
van het gemeentebestuur om een
raadslid ontslag te geven.
Tenslotte wilde de heer Dek
kers nog het een en ander weten
over het botenhulsje dat aan de
Maas zou komen. Maar de Voorz.
vroeg hem in dit stadium er niet
verder op in te gaan, daar hij op
die - manier de belangen der ge
meente zou kunnen schaden.
Hierna werd de openbare ver
gadering met gebed gesloten.
d. Commissie Wc
werden met alg
cekozen de heren
re, A. van Blade
Van der Zalm e
Als lid van het
onruimtewet '47
mene stemmen
h. C. Verschu-
8. J. Deurloo,
Van Hoorn,
-ollege van Re-
OPENBARE
SPREEKCEL.
Met ingang van 26 Februari
1948 is de openbare spreekcel
in de St. Antoniusstraat we
der in dienst gesteld.
R.K. FABRIEKSARBEIDERS
EN HET
ARBEIDSBUREAU.
Het afdelings-bestuur van
de R. K. Fabrieksarbeiders-
(sters) Bond heeft besloten
voor de afvaardiging in de
adviescommissie van het Ar
beidsbureau, bijkantoor Waal
wijk, te bedanken.
Als reden geeft men op dat
het bestuur zich niet meer
met de besluiten en 't stand
punt dat door het Arbeids
bureau wordt ingenomen, kan
verenigen.
De afdeling is van mening
dat de toestand in de Schoen
en Lederindustrie dermate is
veranderd, dat een soepeler
standpunt kan worden inge
nomen. Zij is ook van me
ning dat een wijziging van
het B.B.A. zeer gewenst is.
De leden worden aange
raden in gevallen van ontslag
of verandering van werkge
ver, zich te wenden tot het
bestuur.
c
Naar aanleiding van boven
staand bericht dat reeds el
ders werd gepubliceerd, deelt
het Arbeidsbureau ons mede,
dat dit in elk geval voorbarig
is, daar nog besprekingen met
autoriteiten gaande zijn.
JA AR VERG A DERING
K.J.M.V.
Woensdagavond hield de
Katholieke Jonge Midden
stands Vereniging een alge
mene ledenvergadering in de
zaal van huize „Ancilla".
Na de opening en een wel
komstwoord door de voorzit
ter de' heer L. van Bladel,
hield de geestelijk adviseur de
Weleerw. Heer Kapelaan v.
Hoeckel een kleine bezinning
op de betekenis van de Vas
ten, die een tijd van boete
was en versterving.
Uit het financiëel jaarver
slag van de penningmeester
bleek, dat de 3e en 4e sterrit
niet aan de verwachtingen
beantwoord hadden en de kas
geen goed hadden gedaan. De
Kerststal- en de St. Nicolaas-
actie daarentegen waren be
hoorlijk geslaagd. De kas sloot
echter met een nadelig slot.
Het jaarverslag van de se
cretaris maakte o.m. gewag
van de vele acties die de ver
eniging het afgelopen jaar op
touw had gezet en die een
bewijs waren van de grote
activiteit die de vereniging
•kenmerkt.
De voorzitter deelde verder
nog enkele kleinigheden me- 1
de, waarna men overging tot
een redenaars wedstrijd, die
de nodige hilariteit verwekte
en waaraan prijzen verbon
den waren.
Hierna sloot de voorzitter
deze geanimeerde vergade
ring, die door een bevredi
gend aantal leden bezocht
werd.
VERENIGING VOOR
HEEMKUNDE.
Donderdagavond hield voor
deze vereniging het lid dhr.
J. Loeff uit 's-Gravenmoer 'n
interessante causerie over
„Een Middeleeuws groot
grondbezitter in onze streek".
Bedoeld is hier Willem van
Duy ven voir de, of Willem van
Oisterhout of Willem van
Snikkeriem, die rond 1300 de
rijkste man was van de Ne
derlanden en als zodanig de
grondslag legde voor het for
tuin van het huis der Oranje-
Nassau's, welk huis steeds als
het rijkste van Europa heeft
gegolden. Nu waren er geen
vorsten meer in Europa waar
mee men onze koningin zou
kunnen vergelijken!
Willem van Duyvenvoorde
heeft namelijk het belangrijk
ste deel van zijn bezit waar
onder de goederen rond Rid-
derkerke en de heerlijkheid
Breda, o.a. nagelaten aan een
oomzegger Jan van PouLme,
daar hij zelf geen kinderen
had. Deze Jan gaf het weer
aan zijn dochter die huwde
met Graaf Engelbert van
Nassau.
Willem van Duyvenvoorde
is eigenlijk geen Brabander,
maar werd in de buurt van
Haarlem geboren en hij nam
aan het Hof van Holland een
zeer belangrijke plaats in als
naaste vertrouwensman van
de Graaf en zijn financiëel
expert. Hij stichtte later als
het ware een klein rijk on de
grens van Brabant en Hol
land en pronageerde in zeke
re zin de Benelux-gedachte.
in zoverre hij een nauwere
samenwerking en verbonden
heid tot stand wilde brengen
tussen Holland, Brabant en
Henegouwen. In Geertruiden-
berg had hij een groot Kas
teel, waar vaak zeer illustre
gezelschappen, waaronder de
Keizerin van Duitsland en de
Koning van Engeland ver
toefden.
In Raamsdonk stichtte hij
een altaar in de kerk, waar
voor hij speciaal een priester
aanstelde: hij stichtte in Oos
terhout een kapel en in Geer-
truidenberg een Kartuizer
klooster. Al de grond tussen
Waalwijk en Ge^rtruidenber?
mocht hij de zijne noemen,
terwijl hij bovendien bezitter
was van een brede strook, die
over Breda en Oosterhout
naar het Zuiden liep. Ook in
Holland en Utrecht had hij
veel bezit.
De heer Loeff toonde ver
der nog aan hoe dit heerschap
in staat was zich zo'n fortuin
te verwerven, dat hij bij zijn
dood 10.000.000.in tegen
woordige geldwaarde kon na
laten. Hij belichtte zijn be
tekenis ook op politiek ge
bied als contactpersoon a.h.w.
tussen Holland, Brabant en
Henegouwen en vertrouwens
man van de respectievelijke
graven. Hij stierf in 1353 en
werd begraven in de Klaris-
senkerk in Brussel.
HET PROBLEEM
DUITSLAND.
Lezing bij Vedehova.
De vereniging van Vak
schoolleerlingen kenmerkt
zich in verhouding met vori
ge jaren door een grote acti
viteit die o.m. aan de dag
wordt gelegd, in het organi
seren van lezingen en voor
drachten, die zeer bevorder-
40)
Nadat Terry zonder onge
lukken de overkant van het
slappe koord had bereikt, ging
Malone zover, hem op een
ton te laten wandelen, die op
het koord in evenwicht moest
blijven. Dit was natuurlijk
veel te moeilijk voor Terry,
die zich hierin nog nooit had
geoefend. Het resultaat kan
men zich dan ook indenken:
nog vóór hij een meter oo 't
touw had afgelegd, was Ter
ry al, tezamen met zijn ton,
tegen de grond gesmakt. Ge
lukkig was de hoogte gering,
maar Terry voelde zijn botten
kraken. Het publiek, inplaats
van medelijden te tonen met
een aldus mislukte artisten-
loopbaan, begon met eieren,
fruit en andere versterkende
middelen te gooien. Mensen
die er niet aan zouden den
ken ooit een ei of een sinaas
appel- ter beschikking te stel
len van behoeftige medebur
gers, deden er nu maar al te
gemakkelijk afstand van. De
eieren suisden als geweldige
hagelkorrels door de tent en
sommigen er van troffen Ter
ry. Hij zag er dan ook ontoon
baar uit.
Malone had niet de moed
in enige vorm tegen het pu
bliek op te treden. Hij nam
Terry hardhandig in zijn nek
vel en bracht hem naar de
woonwagen.
lijk zijn voor verruiming
van ae blik, die anders
alleen zou blijven rusten op
leer en schoenen, evenals ook
hun „Contact"-orgaan van
groot belang mag worden ge
acht.
Zo was Woensdagavond de
heer de Bruin, chef-inkoper
van de Kon. Lederfabriek
Oisterwijk bij hen te gast, om
hun het een en ander te ver
tellen over zijn reizen naar
Duitsland, die hij in opdracht
van de Vakgroep had ge
maakt.
De heer Greve, voorzitter
van het kernbestuur, verwel
komde de aanwezigen, die
plaats hadden genomen in de
zaal van de Twee Kolommen
en moest tot zijn spijt mede
delen dat de heer v. Liempt
van het T.A.B. verhinderd
was de film over de Sprink-
ler-brandblus-installatie te
vertonen, daar deze weer naar
Engeland terug was en dat hij
het te druk had een lezing
over dit onderwerp te hou
den. Hij wees nog even op de
betekenis die Duitsland steeds
voor ons land geha4 had en
nog had en gaf dan 't woord
aan de heer de Bruin.
Deze begon met op te mer
ken, dat ondanks alles wat er
was gebeurd, de zakenman
toch zijn begrijpelijke tegen
zin moest overwinnen en in
contact moest treden met on
ze Oostelijke naburen; ook
Duitsland had belang bij dit
contact. Men moest zoveel
mogelijk alle politiek en per
soonlijk sentiment laten va
ren.
Op zijn le reis die hij ge
maakt had in Sept. van het
vorig jaar, was hem vooral
opgevallen de grote apathie
van de bevolking, die 't on
mogelijk maakte over zaken
te spreken. Van wederopbouw
was practisch geen sprake en
de industrie had ook zeer
weinig mogelijkheden, hoewel
de toestand in de Amerikaan
se zóne gunstiger was dan in
de Engelse of Franse. Maar
toch was de toestand nog veel
ongunstiger dan in Nederland
vlak na de bevrijding. De in
dustrie werd door verschil
lende factoren ernstig gehan
dicapt, zoals de eindeloze
reeks formaliteiten en de zeer
moeilijke reisgelegenheden.
Op zijn 2e reis was hem ge
bleken dat de apathie bij de
intellectuëlen had plaats ge
maakt voor het gezond ver
stand en de wil uit de ellende
te geraken, doch deze werd
sterk afgeremd door de grote
moeilijkheden, zoals de for
maliteiten en de slechte reis-
en logiesgelegenheden, gelijk,
we reeds zagen, (liefst 57 for
mulieren moesten bij een ex
port-order worden ingevuld).
Dan was er nog de gebrek
kige voedselvoorziening, het
rantsoen was zeer klein en
nog moest men blij zijn als
men kon krijgen wat er aan
gewezen werd, het woningge
brek, de verdeling in zones,
het transportwezen en de
oorlogsschade. Hij zei nog in
teressante dingen over de
zwarte markt en de pogingen
die het volk doet om in het
leven te blijven.
Hij kwam tenslotte tot de
conclusie dat de toestand zo
niet kon blijven voortduren,
daar zij de bodem rijp maak
te voor het communisme. Hij
las de conclusie voor van de
Amerikaanse Congrescommis
sie voor buitenlandse aange
legenheden, die van mening
was dat de zuivering stooge-
zet moest worden en amnes
tie verleend, dat de Duitse
industrie moest worden terug
gegeven eti de demonta1?*
stopgezet etc., wilde men een
catas+ronhe voorkomen. On-
getwiifeld zou deze komen als
de hulp van het Marshallolan
niet. kwam en de toestand zo
bleef.
Na de pauze beantwoordde
de spreker nog enkele vra
gen, die de toestand in Duits
land meer gedetailleerd weer
gaven en verschafte hij in
lichtingen bQt.reffende de aan
koop van machines e d.
De directeur dQr kakschool
de heer Ir. Roelofs HevrmanS
d.pnVt.e hem voor zijn uiteen
zetting.
EEN WAALWIJKSE
KUNSTENARES.
Philo van Riel exposeert
te Brussel.
De jeugdige tot voor kort
hier onbekende beeldhouw
ster Philo van Riel, heeft
dezer dagen in de „Vlaamse
Club" in Brussel haar werk
geëxposeerd. We zouden hier
geen aandacht aan besteden,
zo deze kunstenares geen
Waal wij kse van geboorte was,
wier vader de heer Jan Van
Riel, zoals bekend momenteel
in Antwerpen woont en ons
nog meermalen bezocht.
Stephane Rey, de kunst
criticus van het Brusselse
blad „Le Phare" begroet deze
nieuwe figuur, wier kunst zo
min mogelijk vrouwelijk is,
met vreugde. Alles in haar
kunst is leven en maat. Even
wicht en innerlijke bewogen
heid. Er schuilt iéts in dat
van binnen komt, dat aan de
oppervlakte opbloeit en dat
de artiste met een slag van
haar bijtel op wonderlijke wij
ze van de stof los maakt
Want Philo van Riel is één
met haar werk, waar zij hoog
achting voor heeft en dat zü
wil vervolmaken. Zij heeft da
nobele inborst van een -arbei
der en geenszins de pretentie
van de modeleuse, die zich
een genie waant. Zij werkt
naarstig gelijk eertijds de am
bachtslui aan de kathedralen.
Zij verwacht in genen dele
dat men haar waarderen zaL
Zij maakt iets moois en een
voudigs. Zij verlangt alleen
haar werk te kunnen voort
zetten, omdat 't haar bestem
ming is mooie vormen te doen
ontstaan.
Zoveel bescheidenheid bij
een zo edel talent zal de wa
re kunstvrienden niet onge
voelig laten. Zij zullen de
persoon van Philo van Riel
spoedig in de aandacht van
het publiek plaatsen, zoals 't
ook haar grote monumentale
motieven zullen doen, haar
portretten, die van een stra
lend plastiek zijn, of haar
weinige tekeningen, zo sober
en zo sprekend van vorm.
In deze zin schrijft Le Pha
re. Wij menen er de kunst en
de lezers mede te dienen,
wanneer wij even de aan
dacht vestigen op deze Kun
stenares van Waalwijkse ori
gine.
LOGIES TIJDENS DE
TENTOONSTELLING.
Wij vestigen de aandacht
op achterstaande advertentie,
waarin het Tentoonstellings-
Comité een beroep doet op de
ingezetenen om logies be
schikbaar te stellen tijdens de
a.s. tentoonstellingsdagen.
Wij hopen dat velen het
Comité hiermee van dienst
7ullen willen zijn, daar men
het belang der onderneming
en der bezoekers hiermee
zeker dient.
BURGERLIJKE STAND
WAALWIJK.
Geboren: Anna M E C dv.
W A van Oostrum-Damen te
Loonopzand Maria J dv. J
M van Helvoirtde Rooij
Marius J zv. J Kemmeren-
Mahieu Cornelis A C zv.
H J van den Meijdenberg-v.
Loon Rosa M C dv. G Sala-
van den Berg te Aneldoorn
Petrus zv. P J Kleijssen-
Dekkers Maria H dv. H
Th J Minke-Jansen Johan
na M dv. P A Kuijpers-de
Werd David A L zv. L v.
Boxtel-Leijtens Francina C
M dv. M van Loon-de Gouw
Andreas L M zv. J M de
Kloe-Popowa.
Gehuwd: M W Vervloet 24
j. en J M Stassen 23 j., beiden
te Waalwijk.
Huw.-aangift.en: Geen.
Overleden: Geen
Ingekomen: Geen.
Vertrokken: E van Meer-
ten naar Rotterdam JA
Mulders naar Ossendrecht
A C M de Mol naar Vught
M P Swinkels naar Roermond
CC Naninck en gezin naar
's-Bosch J van den Berg
naar Drunen J M v. Bladel
naar Vlijmen J G de Leij-
er naar Amersfoort H J
Goossens naar Geertruiden-
berg.
