HET SLACHTOFFER
NIEUWS UIT WAALWIJK EN OMGEVING.
Uit de Provincie.
FEU ILLETON
AAN DE VOET VAN DE
BOEKIT BARISAN.
Terry en Berry in: DE WITTE ELAND.
VAN INVASIE TOT VICTORIE.
van het Volksfront en 17 van
de Christen-Democraten. In
de Senaat zullen de Christen-
Democraten dus niet de ab
solute meerderheid verwer
ven.
De onbeschrijflijke opluch
ting in Italië na de spanning
der laatste weken brak zich
Woensdagmiddag baan in een
spontane hulde aan Premier
De Gasperi, waarin het ge
hele partijbestuur van de De-
mocrazia Christiana moest de
len. Een enorme mensenme
nigte verzamelde zich voor de
zetel van het partijbestuur op
de Via del Corso in het cen
trum van Rome en De Gas
peri werd gedwongen een
rede te houden.
„De beslissende periode is
begonnen", zei de premier,
die er de nadruk op legde dat
„andere partijen" niet zou
den worden uitgesloten, maar
de Christen-Democraten de
volledige verantwoordelijk
heid op zich moeten nemen.
„Wij zullen naar verzoening
streven met allen die belo
ven de wapens neer te leggen
en hun strijdkrachten te de
mobiliseren".
GOUDEN BRUILOFT.
Op 15 November van dit
jaar hopen de heer en mevr.
A. C. v. d. Heijden-van Loon
hun gouden bruiloft te vieren
Bereids heeft zich een co
mité gevormd om dit heuge
lijke feit waardig te herden
ken en waar het hier een zo
bekend en gewaardeerd
plaatsgenoot betreft enig bij
zonder cachet te geven, wat
wij van harte toejuichen.
Het comité bestaat uit de
heren:
A. Hendriks, voorzitter;
H. J. van Beurden, secre
taris;
F. Baars, penningmeester;
G. Jansen, A. Leijtens,
Sjoerd Dijkstra en M. Klijn
commissarissen.
DE WARE GLORIE.
Onder auspiciën van de Stich-
.ting 1940-'45 draaide Donderdag
in Musis Sacrum de film „De
Ware Glorie", een documentaire
film over de jongste oorlog vanaf
D-day tot aan de capitulatie van
Duitsland. We zagen er de voor
bereidingen tot deze grootse on
derneming, zowel het trainen van
de soldaten, als hoe aanval op
aanval vanuit .de lucht op de
Duitse versterkingen en industrie
werd genomen. Dan het begin
van de operatie op de Normandi-
sche kust, Caen, Cherbourg, Pa
rijs, Brussel, Arnhem, de Arden
nen en dan Duitsland. Als een
van de laatste episodes zagen we
een broederlijke omhelzing tussen
Amerikaanse en Russische solda
ten!
Gedurende een korte pauze
werd de aanwezigen het werk van
de Stichting 1940-'45 nog eens
onder de aandacht gebracht. Hoe
zij eigenlijk het werk doet dat de
regering op zich had moeten ne
men, de verzorging van de nage
laten betrekkingen van verzets
mensen en de verzorging van
oud-illegalen. De spreker wees er
op dat deze mensen er toch wel
recht op hebben. Vooral Brabant,
de Langstraat en Waalwijk had
den reden om dankbaar te zijn
aan het verzet. Hij riep de dagen
van Kerstmis 1944 in herinnering
en het werk van de Groep André
met name van Jan de Rooij, in
<4eze gevaarlijke tijd. Wat zou er
anders 'van deze streken gewor
den zijn? Als men nadacht moest
men wel overtuigd worden dat
men aan dezen nu geen hulp
mocht weigeren, wanneer ze die
nodig hadden. In de loop van de
komende maanden zou er wel ge_
legenheid gegeven worden om te
helpen.
De zaal was bijna geheel ge
vuld met belanastellenden, waar
onder burgemeester Lambooy.
K. J. M. V.
Ook de vergadering die de
K T.M.V. vorige week in hotel de
Twee Kolommen hield, was maar
matig bezocht, mogelijk was daar
het mooie weer de oorzaak van.
Laat het hun echter een troost
zijn dat zij niet de enige vere
niging zijn die hierover te klagen
heeft. Toch was de vergadering
belangrijk, want de diocesane aal
moezenier, kapelaan Schraven en
de diocesane voorzitter Ad Schel
lens kwamen 'spreken over de
positie van de Middenstand en
daarbij aansluitend de taak van
de middenstander, speciaal van
de jonge middenstander. De eer
ste spreker belichtte dit onder
werp meer van geestelijk, ideëel
standpunt. Beiden hadden echter
veel wetenswaardigs te vertellen
en daarom is het wel jammer dat
niet meerderen van hun belang
stelling blijk hadden gegeven.
EEN SCHEEPSSCHROEF
VAN 6.60 M.
Vorige week werd bij de
fa. N. V. Schroevengieterij
Lips te Drunen de grootste
schroeg gegoten, die ooit door
een Nederlandse firma werd
vervaardigd. Zij is in dia
meter 1 meter groter dan de
schroeven die voor de „Ruys"
werden vervaardigd, namelijk
6.60 M. diameter. Eén dezer
dagen werden om 12 uur
's nachts de ovens aangesto
ken en 's middags om 4 uur
werd de schroef gegoten. De
schroef gegoten, die ooit door
boot van de Holland-Ameri-
ka-lijn. Zij is aangenomen op
de recordtijd van 4 maanden
levertijd.
A. JURRIAAN
ZOETMULDER
GEHULDIGD.
Ter gelegenheid van zijn
zilveren jubileum als direc
teur-hoofdredacteur van het
Eindhovens Dagblad is de
heer A. Jurriaan Zoetmulder
in Trianon te Eindhoven op
grootse wijze gehuldigd. Een
onafzienbare reeks van bloem
stukken en tal van fraaie ca-
deaux w.o. een door Theo
van Delft geschilderd portret
stonden in de receptiezaal
opgesteld. De belangstelling
uit kringen van de dagblad
wereld en van 't Eindhovens
openbare leven was overwel
digend. Burgemeester van
Kolfschoten feliciteerde de
jubilaris in een geestige
speech, waarop deze een
hartelijk dankwoord sprak.
W. D. V.
De onderlinge competitie is
weer ten einde. Het tiental is als
volgt samengesteld voor de aan
staande competitie van de Neder
landse Dambond: 1. A, Schilders,
2 F. v. Munster, 3 A. Moonen,
4 F. v. d. Gouw, 5 A. Hollemans,
6 J. Langerwerf, 7 P. Heuveling,
8 U. Nijholt, 9 W. Dooremans,
10 M. Mens.
Nu zijn er twee groepen ge
vormd, A. en B.
Groep A: A. Schilders, A. Moo
nen, P. Heuveling, M. Mens, A.
Dooremans, A. Hollemans.
Groep B: F. v. Munster, F. v.
d. Gouw, U. Nijholt, J. Langer-
wrf, H. Heuveling, P. Damen.
Hier volgen de uitslagen in
groep A.:
A. Schilders^-M. Mens 2—0.
P. Heuveling-A. Hollemans 0-2
A. Moonen—P. Heuveling 0-2.
M. MensW. Dooremans 0-2.
A, Hollemans-A. Schilders 0-2.
Groep B.:
F. v. Munster-F. v. d. Gouw
2-0.
P. Damen-F. v. Munster 0-2.
H. Heuveling-J. Langerwerf 2-0
Zij die lid wensen te worden,
kunnen zich opgeven aan de
voorzitter F. v. d. Gouw, Burge
meester Smeelelaan 6 of wel in
het café Jac. Passier.
Clubavond 's Maandags.
ONGELUK.
Vorige week kwam in de Sta
tionsstraat een vrachtauto, be
stuurd door K. in aanraking met
een met paard 'bespannen wagen
van S. uit v.m. Baardwijk, waar
op behalve S. ook twee kinderen
zaten. De wagen kantelde, met 't
gevolg dat S. en de twee kinde
ren op straat terecht kwamen. S.
moest zich onder doktersbehande
ling stellén en 'n kind liep enkele
lichte schaafwonden op, terwijl
het andere er zonder enig letsel
af kwam. De politie heeft de zaak
in onderzoek.
BURGERLIJKE STAND.
Geboorten: Hubertus G J M
zv J H v Wees-v Well. Maria
J P dv A Oerlemans-Smid te
Loonopzand. Maria A M dv
W J v Beek-van der Kooij te
Sprang-Capelle. Clasina M dv
H van der Lee-van Kuik. Hen-
drikus M zv M Smetsers-Pulles
te Drunen. Maria A J dv C H
Brok-Brok te Drunen. Johan
nes A M zv C H Brok-Brok te
Drunen. Jacobus W zv N A
Leijtens-Swinkels. Maria J F
dv P A Schoemans-v Leeuwer.
Huwelijksaangiften: Jacob van
Tilborg 29 jaar te Sprang-Capelle
en Geertruida H Bakkeren 26 jaar
te Waalwijk. Herman A Koe
ken 44 jaar en Fernande Th A
Hustinx 30 jaar beiden alhier.
Wilhelmus J de Loos 26 jaar te
Vlijmen en Gerdina'P v Heeswijk
26 jaar alhier. Marinus W
Dingemans 20 jaar te Loonop
zand en Cornelia Th C Wijk-
mans 17 jaar te Waalwijk.
Huwelijken: Adrianus v Don
gen 37 jaar te Loonopzand en Jo
hanna S Verhoofstad 41 jaar al
hier. Henricus J Verhoevep
27 jaar te Heusden en Jacoba H
van Nooij 3! jaar alhier.
Overlijden: Hendrikus M Smet-
sers 3 dagen te Drunen.
Ingekomen personen: A. de
Rooij uit Waspik. J Czer-
winski uit Breda. P. de Werd
uit Loonopzand. PC Janssen
en gezin uit Breda. J. v. Dam
me uit Kerkwerve. M A J A
Vermeulen uit Tilburg. D J M
Raessens uit Nuenen c.a. -GE
H de Roos uit Boxmeer.
Vertrokken personen: J G Gcm-
pen naar Vught. J F Verschu.
ren naar Loonopzand. ML
Moerenhout naar Terheijden,
J W Havens naar Boxmeer.
HEUSDEN.
De afd. Heusden van het Ned.
Rode Kruis, onder voorzitter
schap van de heer Duijne, kwam
in vergadering bijeen. Mevrouw
Knoop bracht verslag uit over
1946 en 1947, waaruit bleek 'dat
de afd. 339 leden telt en tevens
dat in '47 een jeugd Rode Kruis
dag werd gehouden, waaraan
door alle gezindten spontaan
werd deelgenomen. De heer C.
Verhoeven, penningm., bracht
verslag uit over de financiën; er
bleek een bedrag van ruim 1700
in kas te zijn. De voorz. bracht
beiden dank voor het werk dat zij
deden en doen voor de afdeling.
Door de vergadering werd
goedkeuring gehecht aan het be
stuursvoorstel, om een sportco-
lonne in- het leven te roepen; de
leden der E.H.B.O. zullen in de
ze hun meedewerking verlenen.
Het bestuur werd tevens ge
machtigd stappen te doen voor 't
verkrijgen van een bloedtransfu
siedienst. De voorz. sprak - een
dankwoord voor de opkomst der
aanwezigen' en sprak de hoop uit
dat een volgende vergadering be
ter bezocht zou zijn.
GEERTRUIDENBERG.
Dodenherdenking Mei 1948.
Ter herdenking van allen die
goed en bloed geofferd hebben
voor de bevrijding van ons va-
dertand, zullen ook in onze ge
meente bijeenkomsten gehouden
worden, onder auspiciën van het
plaatselijk Oranje-Comité.
Des morgens om 8.30 uur vindt
in de R.K. Kerk een speciale
rouwdienst plaats. Vanaf 6 uur
's avonds zullen vanaf de open
bare gebouwen de vlaggen half
stok hangen. De burgerij wordt
verzocht dit eveneens te doen.
Om 7 uur begint in de Ned.
Herv. Kerk een dankdienst, waar
in Ds. Kalmijn een herdenkings
woord zal spreken. Het kerkkoor
verleent daarbij medewerking.
Door middel van sirenes zal 't
ogenblik aangegeven worden,
waarop alom in den lande 2 mi
nuten stilte in acht genomen zul
len worden (klokke 8)Hierna-
VAN
DE ECHO VAN HET ZUIDEN
Naar het Engels.
15)
„Ik -zou graag willen, Mr.
Blake, dat u alles in Midd-
lestoke van mij verkocht en
dat u alle zaken in verband
daarmee regelde. Binnen een
paar dagen kom ik in Lon
den bij u op kantoor. Intus
sen zou ik graag vast duizend
pond hebben!"
„Als u mij een machtiging
geeft, sir, dan zal ik één van
mijn klerken naar de bank
sturen".
„Dank u. En dan zou ik
graag hebben dat u Miss Aga
tha Kelvin meedeelde dat u
mij gesproken hebt en dat u
haar mijn excuses boodt dat
ik haar vandaag onmogelijk
bezoeken kon!"
„Nog één ding, Mr. Severn"
zei Mr. Blake, een safe ont
sluitend. „Hier zijn twee brie
ven die mij speciaal voor u
werden toevertrouwd: twee
brieven van overledenen".
Roger herkende het hand
schrift van zijn moeder en
van Mr. Kelvin, nam de brie
ven van hem over en verliet
het kantoor zonder verder
iets te zeggen.
HOOFDSTUK XII.
Twee brieven van
overledenen.
Roger zat weer in de trein
die hem terugvoerde naar
Londen. Hij stak een sigaar
op eh besloot om allereerst
de brieven te lezen, die hem
door de zaakwaarnemer ter
hand gesteld waren. Het
schrijven van zijn moeder
was zeer uitgebreid; het zien
van haar geliefd handschrift
had hem ontroerd. De brief
van Mr. Kelvin trok hem
niets aan; dus legde hij die
voorlopig naast zich op de
bank, waarna hij begon te
lezen
„Beste jongen,
Als deze je in handen
komt, dan zal ik enkel nog
een herinnering voor je zijn
daar de brief je niet ge
geven zal worden, vóór
mijn echtgenoot en ik, wij
beiden, overleden zijn.
Je zult er een geheim uit
te horen krijgen;' ik hoop
en vertrouw dat je het mij
vergeven zult, als je beseft
dat ik slechts de onschul
dige oorzaak ben van je
ontering. Je bent steeds op
gevoed in de waan, dat
mijn echtgenoot, William
Kelvin, ook je vader zou
zijn. Maar inderdaad werd
je geboren, een half jaar
voor we getrouwd waren
en van de identiteit van je
eigenlijke vader kan ik
niets meer zeggen, dan dat
ik er van weet. Ik-zal je de
beschamende geschiedenis
vertellen, zó dat je zien
kunt dat, hoe dwaas ik
ook heb gehandeld ik
niet moedwillig zonde be
ging, maar dat je vader er
mij toe gebracht heeft.
Op tien-jarige leeftijd
was ik een wees, afhanke
lijk van Mary Severn, de
ongetrouwde zuster van
mijn vader, die volgens
haar inzichten haar
plicht jegens mij heeft ge
daan, maar op een manier
dat ik niet van haar hield;
en dit, terwijl mijn hart
smachtte naar liefde. Is het
dan wonder dat ik ten
prooi viel aan de eerste de
beste gewetenloze man, die
mijn weg kruiste?
Wij woonden in Grey-
stoke, een dorpje zo wat 7
mijlen van Basingstoke en
zo'n heel jaar door zagen
we niemand, daar Tante
zich met geen mens be
moeide.
Op een goede dag was ik,
zoals gewoonlijk, alleen
uitgegaan, toen ik op het
pad door de' velden een
vreemde heer ontmoette,
die mij de weg vroeg naar
Basingstoke. Het was een
lange, donkere man, met
een knap gezicht en iets in
zijn houding en manieren
dat zeer innemend was voor
een jong meisje. Ik zei, dat
ik hem een kortere weg kon
wijzen dan de velden en
zo liepen wij een eind op.
Hij vertelde dat hij daar
ergens gelogeerd was en
noemde de naam van Lord
Odiham, één van de grote
heren daar uit de omtrek,
wat mij een waarborg was
dat ik te doen had met een
man van, eer!
Hoe het kwam weet ik
niet, maar na die eerste
keer ontmoetten we elkaar
telkens weer en lang duur
de het niet of ik had liefde
voor hem opgevat en we
hadden elkaar trouw be
loofd. Zijn naam was O'
Connell, zei hij, en om par
ticuliere redenen waar
ik hiet naar vroeg zou
onze verloving voor ieder
een geheim blijven.. Hij
stelde mij voor, dat ik zou
weglopen en met hem trou
wen zou in het geheim, tot
hij het aan iedereen zou
kunnen vertellen. Ik stem
de toe; wel met enige
angst in het hart voor zulk
een stout ondernemen,
maar ik vertrouwde hem nu
eenmaal blindelings. Hij be
loofde dat hij de nodige
schikkingen zou maken en
ik bleef mij in de zevende
hemel voelen!Onze af
spraak luidde, dat we bin
nen een maand zouden
trouwen en ik gebruikte
drie weken om mij zo goed
mogelijk voor te bereiden,
terwijl ik tegelijkertijd mijn
best moest doen dat Tante
Mary niet mijn geluk van
mijn gelaat zou aflezen.
De volgende morgen om
zeven uur zou ik op de ge
wone plek met hem samen
komen en we zouden naar
het dorpje Lam worth rij
den, waar om acht uur« de
huwelijks-voltrekking zou
plaats hebben. In Londen
zouden we onze „witte-
broodsdagen" doorbrengen.
Daarna vestigden we ons in
het dorp Preswick, tussen
Middlestoke en Chester,
daar mijn echtgenoot zei,
dat zijn zaken hem voort
durend naar Londen en Ier
land riepen.
Gedurende die eerste da
gen van het huwelijk be
handelde hij mij als geen
jonge vrouw het beter ge
wenst zou hebben, maar zo
langzamerhand had hij van
die onstuimige buien waar
ik bang van werd. Iets wat
mij ook begon te hinderen
v/as het feit, dat hij nooit
.iets van zichzelve, zijn fa
milie, of zijn zaken vertel
de. We woonden in Pres
wick op - kamers. Steeds
bleCjL hij langer weg en ie
dere keer als hij terugkwam
scheen hij mij minder lief
te hebben.
Toen we precies tien
maanden getrouwd waren
begreep ik, dat ik moeder
zou worden en dit vervulde
mij met een grote vreug
de; ik had ftlle hoop dat
mijn aanstaande moeder
schap mijn echtgenoot weer
geheel tot mij voeren zou.
Maar, hij bleef een hele
maand weg en eindelijk
kreeg ik op een morgen
een brief. De aanhef luid
de: „Beste Margreet", maar
overigens zei hij geen
woord van liefde, sloot en
kel honderd pond aan
bankpapier in en raadde
mij terug te gaan naar mijn
Tante. De ondertekening
luidde: „Dennis O'Connell,
maar dit was niet zijn wa
re naam zoals hij er bij
schreef, zo min als ons hu
welijk geldig was. De om
standigheden veroorloofden
hem niet om met mij te
trouwen; dus zou het beter
zijn voor ons om zonder
verdere bijeenkomsten of
correspondentie te scheiden
(Woi;dt vervolgd).
zullen de klokken
ken geluid warden.
„Centraal" heeft
8.15 uur de verton
de, documentaire fi
Glorie (The True
van de opbrengst c
komt van de na,
kingen van de stri,
vrij en onafhanke'
De Zangvereniging
berg" zal 'enkele to
deren ten gehore b
door de heer J. Ie
poëzie gedeclameei
dere bijzonderheden
door middel van
folders huis aan hi
maakt.
De circa 137 i lelnemers aan
de „Ronde van Ne erland 1948"
zullen op 1 „Mei a.: vermoedelijk
tussen 13.40 en 1 .MO uur, deze
gemeente passeren in de route
Made—Den Bosch.
A.s. Zaterdai zal 'een col
lecte worden geho iden ten bate
van de Emmabloen ter bestrij
ding van de t.b.c.
LOON-OP-ZAND
Abeelen-a ond.
Woensdagavond ïad alhier de
aan het Festival ve jonden Abee-
len-avond plaats, v larvan de op
brengst ten goede komt aan de
r3n beide ker-
In de zaal
ervolgens om
ng plaats van
m „De Ware
Glory)waar-
eheel ten bate
ie daten betrek-
i jers voor een
'•lc Nederland.
.Geertruiden-
passelijke lie-
engen, terwijl
jloble verzets-
wordt. Na-
worden tijdig
mbiljetten en
s bekendge-
achtergebleven bet
wijlen de heer H.
leven instructeur-i
van de Kon. Harir
Vereniging".
Deze' herdenkin
gegeven in de groti
dhr. Paashuis, die
gelegenheid niet al
schikbaar stelde.
op andere wijze
liet.
Nadat het aanv
z'n plaatsen ha<
speelde de harmon:
treurmuziek, waarn
ter, de heer J. v.
herdenkingsrede uitsprak, waarin
hij de prestaties m
de heer P. v. d.
het ogenblik dat dc
leiding over de the is jubilerende
harmonie nam tot
nu ruim twee jaar
ker somde op al
die deze eminente
te boeken, vanaf z
tweede afdeling tot
ste onderscheidinge
ders dan dat na 1
van deze musicus
op iemand ander
worden gelegd dan
Slechts korte tij
deze zijn vader oj
ia dien korten tijd
nen z'n grote capai
zikaal gebied en i
schitterende succes
van Sophia verbir
jeugdigen leeftijd
waarts gedragen,
vrouw en zeer jeu
achterlatend; te v
directeur gewerkt
veel van z'n krac
Spreker viel de ee
het graf van de
woord te voeren.
De grote sympal
ren, waarover hij
de dierbare overlt iene toedroe
gen, deed hen dan
tot stichting van
voor een bepaalde
zegt spr., de ove
zijn loon hebben
hiernamaals.
Op korte termij
gingen in 't werk
kernen tot het ben
opvolger. Hoewel
mogelijkheid ondei
gezien van de ber
heer Frans v: d.
deze benoeming
blijven-ter oorzak
connecties die de
werd unaniem bc
zoek, te richten to
ter, van wie een
uitging.
Na deze herdenk
om met toepasseli
ïkkingen van
Abeelen, in
recteur o.m.
nie „Sophia's
avond werd
danstent van
ze voor deze
en gratis be-
ch zich ook
et onbetuigd
zige publiek
ingenomen,
toepasselijke
de voorzit-
Heuyel, z'n
moreerde van
ibeelen vanaf
:e in 1910 de
an zijn dood,
seleden. Spre-
successen
lirecteur wist
begin in de
aan de hoog-
Kon het an-
t verscheiden
van formaat,
beslag' zou
p diens zoon?
echter zou
'olgën, doch
m hij ook to-
teiten op mu-
i naam met
:n aan die
en. Op nog
erd hij graf-
:n nog jonge
dige kinderen
heeft deze
daardoor te
en gevraagd,
te beurt aan
/erledene het
ie die de ko-
leiding had,
ook besluiten
(Jen steunfonds
tijd. Moge,
raden directeur
oitvangen in 't
werden po-
Jjesteld om te
:men van een
mvankelijk de
het oog werd
eming van de
beelen, moest
achterwege
van de vele
reeds had en
'ten een aan-
de heer Kot-
'ede reputatie
ig die weder-
muziek be
sloten werd, vrqe^de voorzitter
enige ogenblikken tilte teneinde
de overleden direi euren te ge
denken.
Hierna deed spr nog enkele
mededelingen, o.m. dankte hij de
dames die zich geh :1 belangeloos
hadden belast met deverkoop
der plaatskaarten voor deze
avond, verder de eer Paashuis
voor het bereidwillig afstaan van
deze gelegenheid en de heer Lini
Brands, die de winst van de ijs
verkoop van deze avond geheel
afstond voor het goede doel. Ten
slotte deelde de voorzitter mede
dat de leider van de jubileum
revue verhinderd was aanwezig
te zijn en derhalve door een an
der zou worden vervangen.
Na het Wilhelmus, dat door
allen staande werd aanhoord,
werd overgegaan tot het meer
vermakelijke gedeelte van deze
avond, bestaande uit muziek,
voordracht en dans, wat werd
voortgezet tot ongeveer 12 uur.
Ongeval.
Terwijl mej. v. Breugel tij
dens de schoonmaak een trapje
gebruikte, brak hiervan 't touw
en gleed de trap uit met het ge
volg dat zij zodanig kwam teval„
len dat zij haai- enkel brak.
Geneeskundige hulp was spoe
dig ter plaatse, die overbrenging
naar het ziekenhuis noodzakelijk
achtte.
ii.
Als ze een liaan of tak als
weg gebruiken, lijkt het als
of die tak leeft als een slang.
De rode, rennende mieren op
de grijs-grauwe ondergrond
geven een betoverende kleur-
v/isseling, temeer als het de
zon lukt, door het dichte loof
heen met een paar zonnestra
len het beeld nog te verleven
digen. Een kanjer van een
duizendpoot is zo stom een
mierensnelweg te willen
doorkruisen. Het was onvrij
willig zijn laatste wil.
B/ij iets wat men een kruis
punt zou kunnen noemen,
houden we even halt om de
„kaarf'-kompas en „de we
duwe" aan te spreken. Dan
weer „teroes sad ja". Glibbe
rend, omgevallen bomen om
trekkend, bamboe-doeri ont
wijkend. Dat bamboe-doeri is
venijnig spul. Het schijnt spe
ciaal gemaakt te zijn om on
gewenste bezoekers te belet
ten de oeten door te kruipen.
Lange slierten, met millioe-
nen kleine venijnige scherpe
weerhaakjes bijten zich in je
kleren, je handen of je ge
zicht. Het lijkt wel of ze het
speciaal op de randjes van je
oren voorzien hebben. Eén
zo'n „vishaakje" is in staat om
een colonne een paar minuten
te stoppen. Ze slaan direct
gaatjes die gaan bloeden en
waarin het zweet gaat bran
den. Soms gaat ons paadje
over in een slokan, een diepe
groef, door het water uitge
vreten en gladder dan ijs.
Het is een scherpe voer zon
der bodem, waarin je bij elke
stap overzwaait van links
naar rechts. Plots duikt de
voer via enkele wanstaltige
wortels diep naar beneden in
een kali, die nat, maar vlak
is als er geen rattende verra
derlijke gladde stammen in
liggen. Aan de overkant moet
je je in de volgende slokan
aan de worels optrekken. Een
beetje "seun zoekend aan dè
bruin-rose glibberige modder.
Een vijftig meter verder is 't
pad weer ideaal, tenminste 't
ligt weer horizontaal.
Langzaam vorderen we,
zwijgend en iuisterend naar
de duizenden geluiden die om
ons heen zijn en die we trach
ten te elimineren en onder
kennen. De myriaden insec
ten, ieder soort zijn eigen
eenvoudig lied, de vogels die
je hport, maar zelden ziét,
met hun verliefde lokroep.
Soms vliegt er één, verbaasd
wegfladderend, laverend tus
sen de warwinkel van tak
ken, slingers, lianen en dra
den, dwars over het wegge
tje, een waarschuwend ge-
tjoek uitstotend.
De jungle is vol leven, vol
geluiden van het water, de
wind en de dieren die elkaar
besluipen, beloeren en be
vechten, maar toch elkaar
waarschuwend, ieder op zijn
eigen manier. Vol geluiden,
die ondanks hun veelheid en
verscheidenheid samen één
geheel vormen. Hoog boven
onze op-en-neer duikende
koppen zingt de dikke vacht
van het bladerdak in de wind,
hetgeen een beetje weemoe
dig i maakt, want het brengt
herinneringen naar boven aan
de zee, zoals je hem hoort als
je lui in een blakerende duin
pan ligt, in Holland.
Al die geluiden zijn teza
men als een machtig koraal,
een betoverende samenzang
waar je naar moet luisteren,
hoewel het gevaarlijk is om
dat het je oplettendheid in
slaap tracht te wiegen en het
die geluiden camoufleert die
je moeten waarschuwen, die
je iets te zeggen hebben en
die je moet horen, wil je weer
gezond uit deze ongerepte,
woeste natuur te voorschijn
komen.
Daar ligt een verlaten
ladang.
Dan begint het lichter te
worden, langzaam maar zeker
en plotseling staan we, knip
ogend tegen het felle, mee
dogenloze zonlicht, tegenover
een laaiend alang-alang veld:
een verlaten ladang.
Een stukje op het oerbos
gewonnen mensenwerk, dat,
na de mens gediend te heb-
•en, weer teruggenomen
ordt met de hardnekkigheid
en onverzettelijkheid, de
jungle eigen. Nog een kilo
meter door de ladangs. De
alang-alang lijkt tot stof ge
worden vlammen, geel en
brandend! Eindelijk de kam
pong. Wij blijven even staan
om met een vrije arm het
zweet weg te vegen, dat in de
ogen loopt en het begeerde
doel eens rustig te bekijken.
Lange, slanke, fiauw-gebo-
gen palmen neigen over de
systeemloos neergeplante
buisjes-op-palen.
Een kunstig, van bamboe
opgetrokken hekwerk moet
de tuihtjes tegen de babi's be
schermen. Nutteloos!
Op sommige plaatsen zijn
sporen die bewijzen dat een
honderd kilo zwaar babi-Ii-
chaam er dwars doorheen gj-
rold is.
Het is stil in de kampong,
wat te verwachten is zo mid
den op de dag. De bewoners
werken, op de ladangs.
Een paar geiten met jongen
op grappig-stuntelige poten,
zoeken mekkerend en met on
intelligente spleetoogjes een
paar malse sprietjes. Het
rundvee ligt ergens in de
schaduw, flegmatiek te her
kauwen en met dromerige,
volle, zwarte ogen verbaasd
te kijken naar een onverzorg
de haan, die met trots opge
heven kop en driftige bewe-
gingkjes van kam en lellen
zijn stand tracht op te hou
den. En onmogelijke hen met
sprieterige veren vergeet een
ogenblik haar moederplichten
en komt onder bekoring, ter
wijl vier donzige propjes met
verbaasde kraaloogjes toekij
ken. Een koperkleurig vrouw
tje met glanzend blauw-zwart
strak achterover getrokken
haar, heeft padi op matten in
de zon te drogen gelegd en
zit op het trapje van haar
huisje, een bamboe in de hand
boos kloekende kippen weg
te jagen. 'Traag en dromerig,
zoals de geest die de kam
pong ademt.
Onwillekeurig lopen we ook
langzaam als we tussen de
huizen komen, maar toch ver
andert alles direct.
De hen draaft met grote
schichtige stappen weg, ge
volgd door het eskadertje pul
len, die ma niet bij kunnen
houden en trachten zichzelf
door middel van hun nietige
vleugelstompjes meer vaart
te geven dan hun sprietige
pootjes kunnen produceren.
Achter een korf duikt plots
een raar gedrocht op. Een
oud kereltje, wanstaltig, vies
en afstotelijk. Zijn sprieterig-
dunne benen met uitstekende
knieknobbels en bedekt met,
door grote, zwarte vliegen
bezette zweren, geplant in
een paar te platte voeten,
dragen een uitgemergeld li
chaam, schonkig, vol littekens
en uitstekende beenderen,
waardoor de armen veel te
lang lijken en het amandel-
vormige hoofd op een mager
halsje van vellen, rimpels en
strakke, dunne spieren wie
gelt. De mond is een groot
sirihrood gat tussen in ruim-
teplooien gevatte wangzak
ken. De neus een wrat. Het
grijze haar ligt als een ladang
na te zware regenval.
Maar de ogen, als glimmen
de sawoh-pitten zijn vol leven
en staren begeesterd en fon
kelend naar een punt, ergens
boven ons. Als we onwille
keurig omkijken staat daar de
kepala-kampong, kaarsrecht,
het hoofd in de nek.
„Dia gila", hij is gek, zegt
deze.
Terwijl Bear O'Connelly,
door de revolver van de she
riff gedwongen, met zijn han
den in de hoogte naar het po-
litie-bureau wandelde, werd
Terry weer door mevrouw
Malone aan zijn oude tafel
poot vastgebonden.
„Je moet niet denken, dat
die harige familie van jou de
Malones ooit te slim af kan
zijn, lelijke aap", zei mevrouw
Malone schamper. Terry, die
zich diep vernederd voelde,
antwoordde niet.
„Wij moeten dadelijk de
hele zaak inpakken", zei Pug
Malone tegen zijn vrouw, ,,'t
is zeker, dat die smerige beer
vrij komt".
„En dat hij dan terug komt"
voegde zijn vrouw er aan toe.
„En dan moeten wij hoog
en breed verdwenen zijn", zei
Pug Malone en hij begon de
haringen van de tent uit de
grond te trekken.
„Hier hebt U het portret
van mijn neef Terry", zei
Oom Bear, die zijn kalmte nu
had teruggekregen, toen hij
op het politie-bureau tegen
over de sheriff zat.
„Ik was te heftig en dat is
-fout: Maar hoe is men wan
neer een dierbaar familielid
wederrechtelijk wordt ont
voerd?".
„U bent vrij en kunt op de
bescherming der wet reke
nen!" zèi de sheriff,'toen Oom
Bear alles had verteld.
We geven handen, wat de
kepala kennelijk in verlegen
heid brengt en hem zijn
waardigheid doet verliezen.
Dan nodigt hij ons uit zijn
woning te betreden, laat pi
sang en arèn-sap komen en
v/ij hurken neer.
Het lijstje wordt afgeweekt:
zieken, ladangs, oogst, var
kens, rust én orde. Als ser
geant Vlaming hiermee bezig
is, laten we onze blikken
eens rondzwerven, nadat ze
gewend zijn geraakt aan de
dampige duisternis van de
burgemeesters-woning.
Op een verhoging ontdek
ik leven. Een jongetje van een
jaar of drie ligt ons huive
rend van de malaria-koortsen
met verbaasde en glinsteren
de ogen aan te staren. Hij
heeft nog nooit een blanke
gezien. Naast hem zit be
dremmeld een naakt zusje,
dat zich beduusd en bedacht
zaam op het voetbal-buikje
krabbelt. Er komt een „sau-
daar" binnen en we eten,
drinken en draaien „wedu
wen" op de kennismaking.
(Wordt vervolgd).
„Veni, vidi, vici", rapporteerde
Julius Caesar aan de Romeinse
Senaat, nadat zijn heldhaftige le
gioenen een schitterende overwin
ning hadden bevochten. We krij
gen zo de indruk, dat Julius zijn
vijanden in een Blitzkrieg in de
pan had gehakt.
Generaal Eisenhower kwam
ook, zag ook en overwon ook,
maar tussen zijn komst naar het
onder het nazi-regem zuchtende
Europa en de dag, waarop hij
zijn vijand had verslagen, lag 'n
tijdsbestek van bijkans drie jaar:
'In Juni van het jaar 1942 stak
Eisenhower de Oceaan over om
te gaan werken aan' de plannen
voor de invasie op het vasteland
van Europa, Juni 1944 werden de
eerste stormaanvallen op de At
lantic Wall ondernomen, Mei '45
werden de laatste, nog altijd fa
natiek vechtende Hitlerianen uit
de weg geruimd of gevangen ge
nomen. In tegenstelling met Cae
sar, die in zijn rapport met drie
woorden meende te kunnen vol
staan, heeft Eisenhower onder de
titel „Van Invasie tot Victorie"
een verslag van deze geweldige
militaire operatie gegeven, dat in
een lijvig boek vervat, in Neder
landse vertaling verscheen bij A.
J. G. Strengholt's Uitg. Mij. te
Amsterdam.
Rommel's misrekening.
Terwijl met koortsachtige ijver
de laatste hand wordt gelegd aan
de bouw van de Vesting^ Europa,
werkt Eisenhower met zijn staf
van deskundigen aan de plannen
de onderdrukte volkeren door 'n
geweldig offensief te bevrijden.
Generaal Rommel inspecteert
dag aan dag de vestingwerken,
waarop de geallieerde legers te
pletter moeten lopen. Goed. hij
mag dan uit de Libysche woestijn'
zijn verdreven, ditmaal zal hij die
Anglo-Amërikanen wel eens een
lesje geven. Ook bij Rommel was
de wens de vader der gedachten
en tenslotte raakte hij zo onder
de indruk, ja de bekoring van zijn
Wall, dat hij er zeker van was,
dat deze fortificaties nooit of te
nimmer door de vijand zouden
kunnen worden doorbroken.
Hij achtte het dan ook totaal
overbodig om achter deze verde
digingswerken een tweede verde
digingslinie te bouwen.
Dat werd hem noodlottig, want
toen de geallieerden hun verras
sende invasie begonnen, beschik
te Rommel hier niet over de nodi
ge beweeglijke reserves om de op
mars te stuiten en daarmede de
inrichting van een geallieerd le-
geringsgebied te voorkomen.
Daarin lag de voornaamste
factor van de successen, die Ei
senhower en zijn medewerkers na
de ontschepingen behaalden.
Mars viert feest.
Hitler gelooft blijkbaar even
eens in de onkwetsbaarheid van
deze verdedigingsgordel. In zijn
redevoeringen nodigt hij zijn te
genstanders uit naar Europa over
te steken, hij zal dan een flinke
lap grond beschikbaar stellen,
waar beide partijen hun legers
kunnen opstellen om op een ge
geven ogenblik op elkander in te
hakken
Zo o_p het eerste gezicht een
beau geste van de Führer-aller-
Germanen, want het schijnt een
schier onmogelijke taak voet aan
wal te zetten. We weten, dat de
kust van Noorwegen tot Spanje
een keten van fortificaties vorm
de en dat vooral de havens bui
tengewoon sterk verdedigd wa
ren en hoe moet men zonder over
losgelegenheden te beschikken,
z'n legersravitailleren? De stel
ling „Wie de zee beheerst
werd in Hitler's brein verdrongen
door de stelling Wie de havens
onder zijn controle heeft. De
stranden werden eveneens zwaar
gebarricadeerd. Hele wouden
werden gekapt, de boomstammen
bij scheepsladingen tegelijk naar
de kust vervoerd. In onafzienbare
rijen werden zij aan de laagwa-
terlijn in het strand geslagen.
Rommel-asperges en andere be
tonnen obstakels, waaraan een le_
gio aantal mijnen werd bevestigd
voltooiden de versperring. Wei
landen, gelegen achter de kust,
werden eveneens tjokvol palen
gezet, zwaar prikkeldraad ver
bond als een grillige guirlande
de feestviering van Mars deze
hindernissen van top tot top.
Hiertegen zouden de zweefvlieg
tuigen te pletter slaan.
Waar en wanneer
Wij kunnen ons voorstellen dat
Eisenhower en zijn mannen mees
muilden, toen Hitler zo stond te
brallen. Wat zou Adolf in zijn
vuistje hebben gelachen, als zij
op zijn voorstel waren ingegaan,
als na gezamenlijk overleg een
strijdperk was uitgekozen en het
aanvangsuur van het duel even
eens op deze wijze was bepaald.
Maar dat was het juist: Met
zijn komst naar Europa nam Ei
senhower terstond het initiatief in
handen. Hij bepaalde waar de
inval zou worden gedaan, hij ook
zou het sein geven tot de aanval.
En dat wilde wat zeggen, waar
deze factoren van onschatbare
betekenis waren.
Hitler stelde alle middelen in 't
werk om er achter te komen,
.waar en wanneer de vijand zou
opduiken. Zijn intuïtie faalde op
dit terrein en aan zijn spionnen
had hij bitter weinig door de
voorzirgsmaatregelen, die de ge
allieerden met het oog op de in
vasie hadden getroffen.
Geruimen tijd vqor 'de aarival
op de „onneembare" vesting werd
ondernomen, verklaarde Eisenho
wer een brede kuststrook van
den terrein, diplomaten werd het
Zuid-Oost-Engeland tot verbo-
reizen van en naar Engeland ver
boden, alle post werd scherp ge
censureerd, het burgerlijke ver
keer tussen Brittannië en Ierland
werd stop gezet in Ierland ver
tegenwoordigden Duitse agenten
nog steeds officieel hun regering
enz.
Eisenhower, moment.
Hitler nodigde ,uitmaar in
zijn hart zal hij zeer zeker ge
hoopt hebben, dat Eisenhower
hem nog maar een tijdje met.rust
liet. Immers, had hij de Russen
nog steeds niet „achter de Oeral,
waar zij thuis hoorden", kunnen
jagen.
Och, dit deed geenszins afbreuk
aan zijn prestige tegenover zijn
volgelingen, zijn trouwe aanhan
gers, die voor hem door het vuur
gingen. Want hij had de weergo
den tegen, net als indertijd Napo
leon. Diens fatale veldtocht voor
ogen, zou Hitler zich niet door
„de Sovjet-horden, die wilde kud.
den, die analfabeten", aldus zijn
minister-van-propaganda, de goed
van de tongriem gesneden Goeb-
bels, laten verschalken. Zodra de
winter was geweken, zou hij Sta
lin mores leren en het hakenkruis
hijsen op het Rode Plein, dat on
middellijk een heilige-Hitler-doop
zou ondergaan. Zodra de wegen
in de Sovjet-Unie begaanbaar
zouden zijn, zou hij verder opruk-
ken, de Russen verslaan en on
middellijk daarop zijn gehele le
germacht naar het Westen zen
den. Dus, Eisenhower, een strijd
aan twee fronten tegelijk is nooit
prettig. (Wordt vervolgd).
