Uit &e.t ieven van. omvza
£and&v.\ouwa 31AUGCSTDS "MH
TEN AFSCHEID.
311 AUGUSTUS 1H807
31 AUGUSTUS 1898
(Vdii een bijzondere medewerker)
Wie zich, half schuil gaande achter een onaandoen
lijke stapel herdenkingsboeken en gedeeltelijk ver
geelde artikelen in de beslotenheid van zijn studeer
kamer terugtrekt teneinde aan het nog blanke
papier de volzinnen toe te vertrouwen, die het leven
van H.M. Koningin Wilhelmina van haar geboorte
tot haar 68e verjaardag in beeld brengen, zal spoedig
ervaren, zzich een onmogelijk te bereiken doel ge
steld te hebben.
Wie het besluit neemt zich dan te beperken tot de
hoogtepunten uit het leven van een ware „Moeder
des Vaderlands'', komt eveneens in moeilijkheden.
Er zijn duizend en één gebeurtenissen, die vermel
ding vragen zonder nochtans in een dergelijk artikel
gememoreerd te kunnen worden.
Daarom zal de lezer goed doen hiermede rekening
te houden bij lezing van de hier volgende, summiere
terugblik op het leven van een Oranjevorstin, die
zich een onvergelijkelijke plaats in de harten van
haar landgenoten verwierf en Die de hechtste
banden, ooit tussen een volk en zijn vorstin be
staand, wist te smeden.
JEUGDJAREN
Wij schrijven 31 Augustus
1880: er heerst vreugde in Ne
derland als overal de tijding
doordringt, dat H.M. Konin
gin Emma, de tweede vrouw
van koning Willem III, het
leven heeft geschonken aan
een dochtertje, aan een Prin
ses van Oranje, die op 12 Oc
tober van dit voor de dynastie
zo bij uitstek belangrijke jaar
in de Willemskerk in Den
Haag gedoopt wordt met de
namen Wilhelmina, Helena,
Paulina, Maria, welke plech
tigheid verricht werd door ds.
Van Koetsveld. Vier jaar is
prinses Wilhelmina oud, als 't j
Hof in rouw gedompeld wordt
door 't overlijden van kroon
prins Alexander, die in 1884
enkele jaren na zijn broer
Willem de ogen sluit. En
daarmede staat het vast dat
prinses Wilhelmina, vier jaar
oud, kroonprinses is gewor
den die haar vader, de oude
koning, zal opvolgen.
Ondanks de zorgeloze, zon
nige jeugdjaren, waarin pop
pen, huisjes, ponies en geitjes
hoe kalm liet de kroonprin
ses zich niet in haar panier,
getrokken door de ponies,
door de straten van Apel
doorn trekken, om even later
in de lanen van Het Loo de
snelheid aanmerkelijk op te
voeren een voorname rol
spelen, kan men zeggen, dat
I de opvoeding van de jonge
kroonprinses reeds in 1884 ter
hand genomen wordt, tenein-
(Bij de Voorpagina)
Gedurende 50 jaar hebben Nederland en de Overzeese
Gebiedsdelen de zegeningen ondergaan van de regering
van H.M. Koningin Wilhelmina. Bij het einde van deze
periode past het stil te staan bij het vele, dat in het ge
hele rijksgebied tot stand werd gebracht. Wij zien dan een
mengeling van allerlei gebeurtenissen aan ons oog voorbij
trekken, iedere nuance in onze samenleving is hierin ver
tegenwoordigd en toch, hoe verscheiden deze reeks ook
zijn mag, één punt van overeenkomst vinden wij overal:
de warme belangstelling van onze Koningin.
Wij hebben in de tekening de grote afwisseling weer
gegeven, die het Nederlandse volk een wereldnaam heeft
gegeven, wij vinden er de talloze takken van industrie
welker producten een weg vonden tot in alle uithoeken
der wereld, onverschillig of het nu radion of radiobuizen,
sigaren, textiel of koek, jenever of zuivelproducten, kunst
voorwerpen, schepen of schoenen waren.
Ook de agrarische bedrijven wisten zich tot een hoog
niveau op te werken. Wij herinneren slechts aan ons we
reldvermaarde stamboekvee, onze bloembollencultuur, de
voortbrengselen van onze landbouw, de bomen- en bloe-
men-kwekerijen en de geperfectionneerde fruitteelt. Ook
onze vissers hebben hun deel in de goede klank die de
naam Nederland overal geniet.
Hoeveel schoons volt er niet te genieten in ons kleine
land op het gebied van de bouwkunst. Talloze kerken en
gebouwen van klassieke schoonheid, zowel als manifes
taties van de moderne bouwkunst. Tussen de beide perio
den waarin de Dom te Utrecht en de Waalbrug te Nij
megen werden gebouwd, kende ons land vele grote bouw
meesters.
Maar wij zouden de mannen van de wetenschap te kort
doen, door ook deze categorie die steeds een sieraad voor
ons volk was, niet te noemen. Het is niet zonder grondige
reden, dat de faam van onze geleerden en de Nederlandse
Hogescholen tot ver over onze grenzen is doorgedrongen.
Naast deze geestelijke reikwijdte van ons land, staat de
materiële.
Evenals de roep van onze producten en de gedegenheid
van de Nederlandse wetenschappen de aarde in zijn ge
heel omvatte, zo omvatten ook onze verkeerslijnen, ter
zee of in de lucht, de gehele wereld. Schepen, treinen en
vliegtuigen brengen onze producten naar verre landen en
voeren op de thuisreis vele buitenlanders aan, die in het
kleine Nederland het natuurschoon, de pittoreske dorpen
leren kennen en die met verbazing het taaie, volhardende
volk gadeslaan, dat het klaar speelde in één jaar de tijdens
de oorlog aan de zee prijsgegeven gebieden te herwinnen.
Daarnaast tonen zij eerbied voor een volk dat er niet
voor terugdeinsde een dijk dwars door zee aan te leggen;
dat zijn vleugels uitsloeg, ook toen direct na de bevrijding
de situatie op alle gebieden zo wanhopig was. Dat volk
weet zich gedragen door de toewijding van een vrouw, de
Koningin, die gedurende een halve eeuw haar zorgen
wijdde aan de belangen van ons land. Het is mede door
deze zorgen, deze toewijding, dat het volk van Nederland
zijn Koningin Wilhelmina nimmer zal vergeten
Prinses Wilhelmina,
15 jaar oud, in een
Zeeuws costuum.
de haar voor te bereiden op
haar komende taak.
De ouders nog zes jaar ver
heugt prinses Wilhelmina zich
in het bezit van een vader
vinden daarbij grote steun in
de drie gouvernantes: de Ne
derlandse baronesse Van
Heemstra, de Engelse Miss
Winter en de Franse Made
moiselle Iiotard.
Met geduld en toewijding
waarbij ook de gezellige mo
menten uit een kinderleven,
kinderpartijtjes in het paleis,
niet ontbreken wordt prin
ses Wilhelmina voorbereid op
het wachtend koningschap.
Koning Willem, de laatste ja
ren van zijn leven lijdend,
sterft in 1890 en het is H.M.
Koningin Emma die bij. zijn
dood het Regentschap op zich
neemt, zich daarbij voorna
melijk voor ogen houdend de
band te herstellen tussen
Oranjehuis en volk, die in
derdaad tijdens het leven van
koning Willem was verwijd.
Daarin is de Koningin-Regen- 1
tes volkomen geslaagd. Met
dezelfde liefde, toewijding en
zorg, waarmee zij over de on
bezorgde jeugd van prinses
Wilhelmina waakte, bereidde
zij haar dochter in de nu ko
mende acht jaar voor op de
taak, die haar wachtte.
Moeder en dochter brach
ten samen bezoeken aan alle
Nederlandse provincies (Fries
land en Zeeland konden de
kroonprinses zelfs in de natio
nale klederdracht toejuichen),
er werden met een troffel
van zilver en ivoor eerste
stenen gelegd, o.a. aan het
Amsterdamse Wilhelmina
Gasthuis, en er werden in
alle eenvoud reizen naar
Duitsland en Berlijn gemaakt
in 1893 en 1895.
In de Duitse hoofdstad nam
onze kroonprinses ijverig deel
aan een parodie, welke zij met
de Duitse prinsen opvoerde
t.a.v. een ontvangst ten hove;
en de oude koningin Victoria
van England, die haar vijftig
jarig regeringsjubileum al 8
jaar geleden vierde, kwam
zoveel mogelijk alle wensen
van haar jonge gast tegemoet
in het Kasteel Windsor. En al
verbood de strenge hofetiket-
te de Nederlandse kroonprin
ses het bijwonen van een re
ceptie in Buckingham Palace,
in een aan de receptiezaal
grenzende kamer stond een
spiegel opgesteld die de pracht
en praal, alsmede de echt-
Engelse stijfheid van een der
gelijke ontvangst ten hove,
uitstekend weerspiegelde.
Men behoeft niet te vragen,
wie met volledig geconcen
treerde aandacht in de spie
gel deze receptie gadesloeg!
Twee jaar voor de troonbe
stijging volgde in 1896
des Kroonprinses toetreden
tot de Nederlandse Hervorm
de Kerk, daarna naderde
nadat moeder en dochter met
nog meer eenvoud dan tij
dens de reis naar Berlijn in
1893 en twee jaar later naar
Engeland een bezoek aan Pa
rijs hadden gebracht met
rasse schreden de dag, dat
Kroonprinses Wilhelmina vol
gens de grondwet meerder
jarig zou worden 31 Augustus
1898.
DE KRONING
Het was op 30 Augustus van
het jaar 1898 dat in de Neder
landse Staatscourant een pro
clamatie verscheen, waarin de
Koningin-Regentes afscheid
nam van de regering, deze te
gelijkertijd overdragend aan
haar dochter, die op 31 Au
gustus 18 jaar werd. „Ons
land zij groot in alles, waarin
ook een klein land groot kan
zijn!" Dat waren de afscheids
woorden van een Regentes,
die door haar beminnelijke
eenvoud en goedheid, met
haar dochter door de Nder-
landers op de handen werd
gedragen. „Oranje kan nooit,
ja nooit genoeg voor Neder
land doen"; deze woorden van
Koning Willem III maakte een
18-jarige koningin tot de hare
bij haar kroning. Maar nog
meer spraken tot de Neder
landers de eenvoudige woor
den uit de proclamatie in de
Nederl. Staatscourant van 31
Augustus 1898: „Sedert Mijn
vroegste jeugd hebt GijJ3Mij
omgeven met Uwe liefde".
Het was op 5 September 1398
dat Moeder en dochter per
trein in Amsterdam arriveer
den voor de kroningsplech
tigheid op 6 September in de
Nieuwe Kerlc, een dag uit het
leven van een Vorstin en
Haar Volk, die onvergetelijk
blijft.
Voor het koorhek in de kerk
bevond zich de troon; een
baldakijn van witte zijde met
gouden sterren bevatte het in
gouden letters geborduurde
devies: „Je Maintiendrai".
Voor de koninklijke zetel la
gen op een fluwelen kussen
de oude symbolen: gouden
kroon, dito scepter en rijks
appel en de Grondwet!
Toen onze 18-jarige Vorstin
om 11 uur het Paleis op de
Dam in de hoofdstad verliet,
gehuld in de met hermelijn
gevoerde, purperen konings
mantel, waarop in gouddraad
de klimmende leeuwen,
dreunden dof de kanonscho
ten over de hoofdstad, zich
vermengend met het gebeier
der kerkklokken.
De duizenden buiten de kerk
samengestroomd om Neder-
land's jonge koningin toe te
juichen, werd de ontroering
evenzeer te machtig als de
honderden genodigden die in
de kerk de plechtigheid van
nabij volgden.
„Ik zweer dat ik de onafhan
kelijkheid en het grondgebied
des Rijks met al Mijn ver
mogen zal verdedigen en be
waren", met muzikale, overal
verstaanbare stem legde de
jonge vorstin de eed op cle
Grondwet af, gevolgd door 't
voorlezen der Troonrede, die
zij zelve had opgesteld. Daar
mede was de luisterrijke
plechtigheid, een ware hoog
tijdag voor het Huis van
Oranje en het Nederlandse
Volk ten einde. De volgende
dag aanvaardde 's werelds
jongste Vorstin het passende
kroningsgeschenk van de Am
sterdamse burgerijde Gou
den Koets.
Het Nederlandse Volk;vergat
na de kroning ook de Konin
gin-Moeder niet. Een bedrag
van 300.000.werd bijeen
gebracht voor passend hulde
blijk aan haar, die gedurende
Koningin-Moeder Emma en II.M. Koningin Wilhelmina na
de kroning in Amsterdam, tijdens hun rijtoer door de stra
ten van de hoofdstad; in de Utrechtse straat zag een Engelse
tekenaar het zoals hierboven afgebeeld.
acht jaar het koninklijk ge
zag in de Nederlanden uit
oefende. En het was een in
alle harten weerklank vin
dend, geheel bij de persoon
van koningin Emma passend
besluit, dit bedrag te bestem
men voor de inrichting van
het Sanatorium „Oranje-Nas-
sau Oord".
HUWELIJK
Twee jaar na de kronings
plechtigheid juist als het
laatste jaar van de negentien
de eeuw zich ten einde spoedt
wordt op 16 October in een
proclamatie de verloving van
H.M. met Hendrik Wladimir
Albrecht Ernst, hertog van
Mecklenburg Schwerin, be
kend gemaakt. En nog is ons
volk niet bekomen van zijn
vreugde over deze zo verheu
gende mededeling, of Konin
gin Wilhelmina laat de krui
ser „Gelderland" zee kiezen
om Paul Kruger van Louren-
co-Marquez te halen en naar
Europa te brengen, teneinde
hem in de gelegenheid te
stellen de zaak van Transvaal,
in strijd met Engeland, bij de
diverse Europese regeringen
te bepleiten. En zij is het, die
„Oom Paul" bij zijn komst
aan de Nederlandse legatie in
Parijs een hartelijk welkomst
telegram doet toekomen;
daarmede gaf onze jonge ko
ningin uiting aan de gevoe
lens van haar volk, verraste
.zij de wereld door haar hou
ding, tegelijkertijd tactvol er
voor zorgend, dat Engeland
zich niet gekwetst zou ge
voelen.
Op 7 Februari 1901 voltrekt
onze minister van justitie, mr.
P. W. A. Cort van der Linden,
het burgerlijk huwelijk tus
sen Koningin Wilhelmina en
Prins Hendrik, die zich al
spoedig zulk een geheel eigen
plaats in de harten der Ne
derlanders verovert, ten pa-
leize, gevolgd door de Kerke
lijke plechtigheid in de Grote
St. Jacobskerk, waarvan dr.
Van der Mier leiding had. En
natuurlijk is het de Gouden
Koets, het kroningsgeschenk
van Amsterdam, waarin de
jonggehuwden van het paleis
naar de kerk rijden. Het hu
welijksgeschenk van het Ne
derlandse Volk bestond uit
•sieraden: een diadeem, een
halssieraad en twee armban
den. En daarnaast stroomden
uit alle delen van de wereld
geschenken: Frankrijk zond
oen gobelin, de oude Paul
Kruger een zilveren inkstel,
met in zilver een getrouwe
copie van „De Gelderland".
EEN PRINSES
Welk een grote plaats H.M.
Koningin Wilhelmina zich in
een luttel aantal jaren in de
harten van alle Nederlanders
had verworven, bleek wel bij
de ernstige ziekte die Haar
weken lang aan het bed ge
kluisterd hield. In April 1902
werd ons volk er van in ken
nis gesteld, dat typheuze
koortsen het weerstandsver
mogen der koninklijke patiën
te ernstig op de proef stelden.
Met diepe bezorgdheid las
men in die dagen de bulletins
omtrent de gezondheidstoe
stand en groot was de vreug
de toen het gevaar als ge
weken werd beschouwd.
En wie herinnert zich niet de
ongerustheid waarmede het
Nederlandse Volk kennis nam
van de botsing tussen een rij
tuigje, bestuurd door Prins
Hendrik, waarin ook H.M. de
Koningin was gezeten en de
Haagse tram? Gelukkig liep
alles goed af!
Een jaar later kan het Neder
landse Volk op spontane, niet
te miskennen wijze uiting
geven aan zijn grote vreugde
over de geboorte van H.K.H.
Prinses Juliana, die op 30
April 1909 als prinses van
Oranje Nassau het levenslicht
aanschouwt.
Twee jaar voor de eerste We
reldoorlog uitbreekt bezoeken
„la Reine Blanche", de
Na een jachtpartij op
Het Loo met de Prins-
Gemaal poserend voor
de fotograaf.
charmante Fransen hadden
deze bijnaam voor onze ko
ningin bedacht ir.. verband
met haar voorliefde voor lich
te toiletten en de Prins-
Gemaal Parijs, waarbij zij
waarlijk op grootse wijze door
de lichtstad bejubeld worden.
Het is weer Koningin Wilhel
mina die in de uiterst moei
lijke jaren van de wereld
oorlog haar volk een lichtend
voorbeeld is: ondanks de
spanningen, ondanks de her
haalde bedreiging van onze
neutraliteit, is het besef le
vendig dat een „moeder"
waakt, dat een Oranje mede
ons lot bestiert, een Oranje
die zich niet spaart en die
bij rampen .en overstromin
gen steeds troost weet te
brengen, als er landgenoten
in rouw gedompeld worden.
Het is onze koningin tenslotte
die persoonlijk het initiatief
neemt tot het Koninklijk Ne
derlands Steuncomité, opge
richt ter leniging van de oor-
logsnood, welke ook in ons
land tallozen had getroffen.
En na de ineenstorting van
het Duitse leger in 1918 toont
onze vorstin zich opnieuw de
troon waardig door de uit
levering te weigeren van de
naar ons land gevluchte Duit
se keizer en diens zoon.
Ons volk heeft haar beslis
sing zonder meer kunnen ac
cepteren, omdat zijn vorstin
daarmede uiting gaf aan ge
voelens, die in Nederland stil
zwijgend hoog werden gehou
den.
Na de „vergissing" van Pieter
Jelles Troelstra in het jaar
1918 was het de „Haagse"
huldiging op de Maliebaan
toen de paarden van het ko
ninklijk rijtuig door een geest
driftige massa werden uitge
spannen die de hechte band
tussen Oranje en volk nog
maals accentueerde in een
triomftocht waarbij op tref
fende wijze uiting werd ge
geven aan de gevoelens, die
in de Nederlandse harten ge
groeid waren voor de konin
gin!
Al kenmerkten zich de na
oorlogse jaren door diverse
moeilijkheden, in 1923 vieren
Nederland en de beide met 't
moederland verbonden ge
biedsdelen het zilveren re
geringsjubileum op een wij
ze, die nogmaals de plaats
symboliseert, welke deze
Oranje-vorstin zich verover
de: op 21 September 1923 aan
vaardde H.M. het jubileum
geschenk, de restauratie van
het Koor in de Nieuwe Kerk
te Delft.
HET JAAR 1934
Inmiddels is ons kroonprin
sesje opgegroeid tot een prin
ses die zich evenals de ko
ningin-moeder en de prins
gemaal algemeen in de lief
de van het volk koestert.
Voor moeder en dochter bre
ken in het jaar 1934 droevige
ogenblikken aan, waarin heel
ons volk met hen treurt over
het verscheiden van konin
gin Emma (5 Maart), enkele
maanden later gevolgd door
het overlijden van Prins Hen-
drig (3 Juni), waarbij het ge
hele hof op wens van de prins
witte rouw aannam.
TWEE VROUWEN
Twee vrouwen zijn achterge
bleven in het paleis Noord
einde: een koningin en haar
dochter, de kroonprinses, dan
25 jaar oud. Reeds lang heeft
het Nederlandse volk zich af
gevraagd wanneer de verlo
ving van Prinses Juliana ge
vierd zal worden. Het is Sep
tember 1936 wanneer H.M.
Koningin Wilhelmina en Prin
ses Juliana in alle eenvoud,
de vreugdige tijding bekend
maken dat Prins Bernhard
von Lippe-Biesterfeld de uit
verkorene is. „We zijn het
zeer eens geworden", klinkt
de ons zo vertrouwde stem
van Prinses Juliana door de
aether. Reeds op 7 Januari
1937 is er bruiloft aan het Ne
derlandse Hof, luisterrijk door
het gehele volk meegevierd.
31 Januari 1938: Koningin
Wilhelmina's eerste kleinkind
aanschouwt het levenslicht.
Beatrix Wilhelmina Armgard
is nog maar een half jaar oud
wanneer Nederland zich op
maakt zijn Koningin te hul
digen in verband met haar
40-jarig regeringsjubileum. Op
5 Augustus 1939 wordt het
prinselijk gezin verblijd met
de geboorte van prinses Irene
„Zij, die de vrede brengt".
Helaas, ditmaal was de naam
geen voorteken; luttele weken
later is Europa opnieuw het
toneel van een oorlog en en
kele maanden later, vlak voor
Pinksteren 1940, breekt het
onheil ook over ons land los!
VLAMMEND PROTEST
Op de 10e Mei overvallen de
Duitse horden op verraderlij
ke wijze een buurland, dat
zich opnieuw strikt neutraal
had gehouden. Wie zal ooit de
zinsnede vergeten uit de pro
clamatie van onze Koningin,
gedateerd 1940, Den Haag 10
Mei, luidende:
„Ik richt hierbij een vlam
mend protest tegen deze
voorbeeldeloze schending-
van de goede trouw en de
aantasting van wat tussen
beschaafde staten behoor
lijk is".
Ondanks dappere tegenstand
is de situatie voor ons land
onhoudbaar; weldra dringt de
tijding door dat onze Konin
gin zich om redenen van
veiligheid van Den Haag
naar elders heeft begeven,
weinige uren later gevolgd
door het prinselijk gezin en
onze regering.
Wie aanvankelijk teleurstel
ling heeft gevoeld over dit be
sluit dat onze „moeder" stel
lig zwaar, zeer zwaar geval
len is, begreep weldra dat in
derdaad het vertrek uit het
moederland de beste beslis
sing is geweest, die in deze
critieke dagen genomen kon
worden.
IN BALLINGSCHAP
H. M. Koningin Wilhelmina,
gastvrij in Engeland ontvan
gen, heeft zich in de tijd dat
de Geallieerden tegenslag op
tegenslag ondervonden, niet
gespaard. Hoe vaak hebben
wij in het bezette gebied
troost geput uit haar radio
toespraken.
Dicht, te dicht liggen de jaren
van ballingschap, de „Londen-
se" jaren, nog in ons geheu
gen. Laat ons mogen aanstip-
.pen dat onze Koningin het
devies „Je Maintiendrai" hoog
heeft gehouden, dat haar hou
ding, haarbemoedigende
woorden, ons in bezet gebied
steeds een lichtend voorbeeld
zijn geweest, ook toen Indië
door de Japanners onder de
voet werd gelopen. Tweemaal
is H.M. in de Londense tijd
naar Canada geweest, de eer
ste keer voor een bezoek aan.
het prinselijk paar in Mei '42,
waarbij zij tevens een drie
daags bezoek aan wijlen pre
sident Roosevelt brengt, voor
afgegaan door een bezoek aan
New York.
Terug in Londen sticht zij
„Oranjehaven" voor de Enge
landvaarders, een „tehuis"
waar zij zo vaak in hun mid
den toeft!
Een jaar na het eerste bezoek
aan Canada volgt 't tweede,
vijf maanden na de geboorte
van prinses Margriet. Maar
dan is ook de ommekeer in de
oorlog reeds nabij, blijkt
steeds meer dat het vertrou
wen van Koningin Wilhelmi
na in de overwinning op
hechte grondslagen is ge
bouwd.
13 MAART 1945
Ondanks de „vertraagde" be
vrijding van Nederland komt
op 13 Maart 1945 het grote
moment voor een land, een
volk en voor onze Koningin:
de terugkeer na bijna 5 volle
jaren ballingschap, de terug
keer, waarbij zij te voet bij
Eede in Zeeuws Vlaanderen
de grens passeert.
Een „moeder" is weer in het
midden van haar volk en
enorm groot is het enthou
siasme waarmede de konink
lijke familie overal begroet
wordt: eerst in het bevrijde
Zuiden, later na de span
nende Mei-dagen in 1945
in West Nederland. Dan is de
oorlog geëindigd, kunnen een
vorstin en een volk en een
geschonden, geplunderd land
na de bevrijdingsfeesten
de duizend-en-één problemen,
samenhangend met de weder
opbouw, onder de ogen zien.
Het is latere geschiedschrij
vers voorbehouden de histo
rie van de jaren na de bevrij
ding van ons land en Indo
nesië tot aan de dag, waarop
Koningin Wilhelmina een hal
ve eeuw aan het roer staat,
onder te brengen tegen de
achtergrond van de talloze
gebeurtenissen, die zich af
speelden. Zij, die het voor
recht genieten het jubileum
van onze „moeder des Vader
lands" van nabij te beleven,
weten alleen, dat ook in deze
drie jaar zij haar taak heeft
vervuld op een wijze die haar
siert en ons doet beseffen,
steeds weer opnieuw, dat on
ze Koningin één van ons is.
Hoe heeft Nederland meege
leefd met de geboorte van 't
vierde prinsesje, hoe heeft
ons volk niet elke gelegen
heid gretig aangegrepen aan
Op het balcon van het Paleis op De Dam, na de rijtoer
door de straten van de hoofdstad op de kroningsdag in
1898