IIETTE COLPOHHMtS. zijn bijzonder GESCHIKTE SINTERKLAAS-CADEAUX THUISSTIKSTERS EEN CHEF voor de afdeling THUISSTIKSTERS. AFLAPMACHINE r Onze FIJNE LEDERWAREN, LEDEREN HANDSCHOENEN EN REISARTIKELEN vraagt Fiinke provisie. B. en W. blijven verantwoordelijk. Zij kwamen na jaren terug. Ziet onze speciale Sinterklaas-étalages! Leest onze extra Surprise-Aanbiedingen in de volgende „Echo". WERKSTER HANDZWIKKERS AUTOPED. Rode en zwarte bessen Een grote LEOERWARENFABRIEK in de Langstraat ZWIKKER en tevens AFMAKER en nette aankomende Jongen. Groote Chemische Wasscherij en Stoomververij Brandstoffenhandel Fa. A. Schilders 8t Zn. NIEUWS UIT WAALWIJK EN OMGEVING. Keuze uit vele artikelen vanaf f0.75 tot f250.— in alle LEDERWAREN ruime sortering bij V E R W I E L's Lederwarenhuis Markt 2, WAALWIJK - (Fa. v. ADELBERG) GEVRAAGD: Maat- en Confectieschoenfabriek een of twee TE KOOP s TE KOOP: Mastplanten 10 stuks jonge KRIELKIPJES Chr. Landbouw- huishoudschool VERSTELCURSUS Voor ST. NICOLAAS VULPENHOUDERS vanaf f9.75 GiEL VAN BOXTEL GEVRAAGD Voor directe indiensttreding. Fa. LEENHEERS EN ZWAANS ZOEKT snijderij en schalm-afdeling. GEVRAAGD JAC. VAN WOENSEL - KAATSHEUVEL voor WAALWIJK en KAATSHEUVEL Tevens Filialen of Depots. N.V. Schoenfabriek v.h. A. PULLES VAN GERWEN Co. W A A L W IJ K ENKELE PRIMA TE KOOP een in prima staat zijnde merk Germania. WEGENS HUWELIJK GESLOTEN op Dinsdag 16 en Woensdag 17 November 1948 DE NIEUWSTE RADIO'S 5-lamps Super vanaf f225.— RADIO-HANDEL EN REPARATIEINRICHTING W. BRASPENNING, Mr. v. Coothstraat 3 WAALWIJK. Geboorte - Aankondigingen DONDERDAG 18 NOVEMBER 1948. LOSSE NUMMERS 10 CENT. 71e JAARGANG No. 93 Waalwijksche en Langstraatsche Courant verschijnt Dinsdag en Donderdag De taak der „Adviescommissie* WETGEVER EN WOONRUIMTE Sociaal-Economische Hoekje. VOOR BESCHUIT JAC. SARS Van de meest luxueuze lederen koffer tot 't eenvoudigste beursje 0 Van de fijnste reptieltas tot 't soberste kindertasje Van 't uitgebreidste reisnécessaire tot 't gewone schooltasje. voor kantoor voor een voor- of namiddag per' week. Aanmelden kantoor GASBEDRIJF KAATSHEUVEL. Door TE WAALWIJK worden voor direct GEVRAAG D die tevens HOUTENHAKKEN kunnen zetten voor de fabriek of eventueel THUISWERK. Brieven onder No. 2661 Bureau van dit blad. Een z. g. a. n. Chrispijnstraat 45, WAALWIJK en 'n grote partij G. v. HULTEN Veilingstr. 6 DRUNEN TE KOOP AANGEBODEN wegens plaatsgebrek Burg. Smeelelaan 30, WAALWIJK TE SPRANG-CAPELLE. Bij voldoende deelname zal op Donderdagnamiddag van half drie tot half vijf een gegeven worden van 6 lessen. Degenen, die hieraan wensen deel te nemen, worden op Donderdag 25 November 1948 om half drie in de school aan de Nieuwevaart verwacht. Lesgeld f 2.50. Meebrengen naaigerei en ver stelwerk. prachtige sortering met gouden Pen. Schitterende Verfdozen en Kleurboeken. Schoolstraat 11 KAATSHEUNEL Schoenfabriek ,,Perfect" Grotestraat 1 2 WAALWIJK. Brieven onder No. 2663 Bureau van dit blad. Schoenfabriek Gasthuisstraat 55 Brieven onder No. 2662 Bureau van dit blad. vraagt Zoo mogelijk met eigen machine. Indien geen machine aanwezig, dan kan deze eventueel door fabriek in bruikleen worden gegeven. Brieven onder No. 2660 Bureau van dit blad. Laageinde 94 WAALWIJK. Koopt Uw RADIO bij den man Die hem straks ook repareren kar». Wij ontvingen een keurige collectie Waalwijksche Stoomdrukkerij Anioon Tielen De Echo van het Zuiden Hoofdredacteur-Uitgever: JAN TIELEN Abonnementsprijs: 15 cent per week, 1.95 per kwartaal Drukker: Waalwijkse Stoomdrukkerij Ant. Tielen Niet zelden hoort men de klacht dat B. en W. het huisvestingspro bleem en de verordeningen prak tisch in hoofdzaak overlaten aan de Commissie van Advies, en dat woningzoekenden of anderen die met een of andere vraag of klacht terzake ten gemeentehuize komen, zonder meer worden verwezen naar bedoelde commissie. Het is begrijpelijk, dat B. en W. in deze vaak de wens tot vader der ge dachte bombarderen en zij de zware en vervelende taak, welke hun toch al door de Woonruimte- wet op de schouders is gelegd, zoveel mogelijk van zich af trach ten te schuiven. Maar het blijft niettemin onjuist. Evenals b.v. een -gemeentesecretaris of ander ge meenteambtenaar geen deel uit maakt van het gemeentebestuur en ook niet verantwoordelijk is voor het gevoerde beleid, doch enkel advies geeft, voorzover hem dat door de Raad, door B. en W. of door de burgemeester wordt gevraagd, zo maakt ook de ad viescommissie geen deel uit van het college van B. en W„ ook niet bij de uitvoering der woon- ruimtewet, en is dus die com missie niet verantwoordelijk voor die uitvoering, d.i. voor de vorde ringen, de woonvergunningen enz. Dit zijn B. en W. alléén. B. en W. kunnen de commissie advies vragen en zij moeten dit zelfs vragen volgens de wet, als het gaat over vordering. De Com missie moet dan haar advies ge ven en voor dit advies als zoda nig is zij natuurlijk wel verant woordelijk. Het zal dus wel nodig zijn, dat de commissie bekend is III. met de stand van de beschikbare woonruimte, de behoefte enz., want anders kan zij niet met het nodige oordeel haar adviezen uit brengen. Maar zelfstandig of min of meer zelfstandig optreden en bedisselen omtrent de beslissing of iemand een woning in gebruik of medegebruik neemt of omtrent vordering, dat behoort niet tot de taak der commissie en ligt niet op haar weg. Enigszins anders wordt het misschien wel, als de commissie meer is dan zuiver een commissie als bedoeld in art. 8 der Woon- ruimtewet. Er bestonden en be staan nog in vele gemeenten z.g. huisvestingscomité's, woningver- delingscommissies of hoe men die dan ook noemen wil; en deze kre gen een meer omvattende taak en een werkzaam aandeel in de ver deling der woonruimte en in het algemeen in de oplossing van 't huisvestingsprobleem, ook zelfs wat betreft het bouwen en herstel len van woningen. !n vele ge meenten is, toen het vorig jaar een adviescommissie van bepaalde samenstelling volgens de wet ver eist werd voor de vordering van woonruimte, op de bestaande commissies of comités voortge bouwd en werden de leden, voor zover zij daarvoor nog in aan- J» merking konden komen, aangewe zen als lid der adviescommissie. De meeste juristen vinden deze combinatie ongewenst De grote vraag is echter vooral, of het wel juist is. Immers, welke wettelijke basis hebben die door de raad benoemde commissies dan als al gemene commissie, dus buiten het geen zij zijn als op art. 8 der woonruimtewet steunende advies commissie? Commissies van Bij stand als bedoeld in art. 60 der Gemeentewet, kunnen het niet zijn, want daargelaten nog de vraag of de door de wet aan B. en W. opgelegde uitvoering der Woonruimtewet behoort tot de huishouding der gemeente (een K.B. van 11 Aug. 1948, Stbl. I, 363, beantwoordt die vraag ont kennend), zodanige commissies kunnen enkel bestaan uit Raads leden, hetgeen met de Advies commissies zelden het geval is en j zelfs niet altijd en overal zou kunnen zijn. Doch bovendien kun nen commissies van bijstand al léén dan worden ingesteld door de raad, als B. en W. dit willen, terwijl de commissies van advies er moeten zijn volgens de wet, ook al zouden B. en W. ze bijgeval liever niet hanteren. In elk geval lijkt de combinatie zeer ongewenst en bedenkelijk. Wil men een algemeen huisvestings comité, men zoeke dan zélf maar uit, welke wettelijke grondslag en welke vorm men het meent te kunnen geven, maar men boude het gescheiden van de advies commissie volgens de Woonruim tewet, die een afgebakende slechts zuiver adviserende taak heeft. In begin October is een zeven tal priesters uit de Republiek te ruggekeerd naar Nederlands Ge bied' en ik heb de eer gehad deze mensen te spreken en hun erva ringen in de Republiek aan te ho ren. Het waren Nederlandse en Indonesische priesters, die na een missie in de Republiek naafl hun oorspronkelijk Noviciaat te Oen- garan moesten terugkeren. Ze hadden heel veel meegemaakt de ze mensen, want in de Japanse tijd'was ieder, die een blanke huid had, of iets met de Nederlanders had uit te staan, een vijand, die verdween in het interneringskamp. Ook .de priesters waren vijanden van v staat en moesten daarom twee en een half jaar onder de Japanse bezetting in het kamp doorbrengen. Nadien, in de dagen dat de revolutie over Java brand de en Soekarno de Republiek uit riep, volgde nog een half jaar van internering en toen werden ze vrij gelaten. Toen mochten ze be ginnen aan het herstel van het Godsdienstig leven op Java, dat f ooral in die dagen dringend een resfeuratie van node had. Ik vroeg aan een van hen of hij eens wilde vertellen van de - moeilijkheden, die ze ongetwijfeld in deze dagen hadden moeten on dervinden. Ik verwachtte een re laas, zoals ik dat al zo vaak had gehoord, van brandstichterij en moord, van beledigingen en mis kenningen. Maar niet aldus hel verhaal dat de priester me deed. Hij had het alleen maar over het volk dat het zo moeilijk had, om dat ze, kinderen die ze nog wa ren, zo uit de band sprongen. Om dat er te weinig scholen waren voor de kinderen en omdat de mensen de materie aanhingen en niet de geestDat vond de priester zo erg. Hij heeft zeker langer dan een kwartier hierover gesproken, maar zijn eigen moei lijkheden kwamen absoluut niet ter sprake. Natuurlijk waren de moeilijkheden van het volk ook zijn moeilijkheden, maar over zich zelf spreken deed hij in het ge heel niet. Ik heb me ontzettend verwon derd over zijn enorme liefde voor dezelfde mensen die hem in het kamp hadden gesloten en ik was zeer verbaasd toen hij vertelde dankbaar te zijn voor hetgeen hij had geleden. „Want", zo zei hij, „in zo'n kamp leer je de mensen zo goed kennen en er is zoveel mooi werk te doen, dat ik blij was, dit te mogen meemaken!" j Hij vertelde heel simpel hoe ze vaak werden nageroepen voor „asoe-belandsh" (blanke hond) en dat ze dat helemaal niet erg von den, want daardoor wisten ze dat ze door daden moesten tonen geen hond, maar wel blandah te zijn... Ze voelden geen vreugde dat ze naar Nederlands gebied mochten. Het leven moest daar voor hen toch veel mooier zijn, want in dit gebied waren ze veilig en daar was ook nog veel te doen, maar neen, ze waren liever in de Re publiek gebleven, omdat er daar de laatste tijd minder priesters dan communisten zijn. Toen ik de priester vroeg of ze bp hun reis naar Nederlands ge- bied-nog moeilijkheden hadden ge had, vertelde hij van niet. Hij vond het zelfs zeer logisch dat men hen niet zo erg vertrouwde. Hij begreep heel goed dat ze van het kastje naar de muur gestuurd werden toen ze de grens over wilden. Het was helemaal niet zo vreemd dat ze twintig kantoren moesten bezoeken eer ze een pas kregen om de S. Q.-lijn over te gaan Naderhand sprak ik een ande re priester en deze liet zich ver leiden iets over zichzelf te ver tellen. Hij 'sprak over een reis door een dessa waarbij ze met modder werden gesmetenIk luisterde onmiddellijk met intense belangstelling, maar er kwam een andere priester bij, die het gesprek afbrak door over zijn eigen arres tatie te gaan vertellen. Ik was meteen een en al aandacht, want nu zou het komen. Maar neen, ook deze keer niets over de sla gen die ze kregen, niet van hon ger en ontbering, maar een relaas van een Indonesiër die op het kantoor van de gevreesde Kem- Pei-Tai was gekomen en had ge zegd, dat deze priesters geen Ne derlanders waren, maar vaders. Ze waren met het volk ver groeid en als de" Ken-Pei-Tai hen interneerde zou dat het volk erg veel schade doen, want ze kon den hun vaders niet missen. Het heeft de priesters niet veel j geholpen, want de Jap geloofde J alleen maar in de kracht van zijn j Samurai, maar de priesters von den dat zó treffend dat het nog eens in geuren en kleuren wordt verteld. „Tja", hoor ik nu de lezer zeg gen. „Tja, is dat nu alles?" Ja het is inderdaad alles, tenminste als ge hebt begrepen, dat deze priesters een Commissie van héél goede diensten hebben gevormd. Dat zij onopvallend en zonder al de publiciteit en vertoon van de echte Commissie van Goede Diensten een schitterend stuk werk hebben verricht. Een prach tig werk voor de bevolking van dit land en voor ons, Nederlan ders. Ze hebben in hun eenvoud en hun oprechte liefde voor de mensen de naam van Nederlan der 'hooggehouden en laten zien dat er Nederlands en Nederlan ders zijn Dit alles overdenk ik als de priesters, nu niet zevenen bij el kaar dat geval van die Indone siër op het Ken-Pei-Tai-kantoor bespreken en overwegen wat voor gevaren die man daarbij moet hebben gelopen IX. Publiekrechtelijke Bedrijfsorganisatie. We zouden nu eens gaan bekijken welke bevoegdheden aan de bedrijfsschappen en daarmee bedoelen we dan ook productschappen en hoofd bedrijfsschappen zijn toe gekend. Het wetsontwerp kent deze bevoegdheden toe in zeer algemene termen; het geeft aan de bedrijfsschappen de bevoegdheid om bindende verordeningen te maken, die nodig zijn om de taak te vol brengen, die haar is opge legd. Die taak hebben we al eens in een vorig artikel be sproken: bevordering van het algemeen belang, het gemeen schappelijk belang van de aan gesloten ondernemingen en dat van de daarbij betrokken personen. De vorderingen, die een bedrijfsschap maakt, zul len bindend zijn en moeten op straffe van boete, door al le belanghebbenden worden nagekomen. Men moet dat dus goed begrijpen: een be drijfsschap zal over het alge meen worden ingesteld op initiatief van de z.g. vrije or ganisaties, maar de verorde ningen die ze vaststellen gel den voor alle bedrijfsgenoten. Natuurlijk is het nodig dat precies wordt aangegeven waarover een bedrijfsschap verordeningen kan maken. Zo'n algemene richtlijn als in de bedoelde wet gegeven wordt, is onvoldoende. Men ziet er alleen maar weer uit dat deze wet een raamwet is, die de grote lijnen vaststelt. Een nauwkeurige omschrij ving van de gebieden zal in de toekomst worden vastge legd bij elke wet waarbij een bedrijfsschap wordt ingesteld, dus bij de z.g. instellingswet ten. Toch is het voor "onze lezers wel van belang er een kijk op te krijgen, wat dan zo al aan een bedrijfsschap ter regeling kan worden overge laten. Daarom laten we het wetsontwerp dus even los en gaan we het voorontwerp dat door de Commissie v. d. Ven was gemaakt, van dit punt eens even bekijken. Dit voor ontwerp geeft n.l. een punts gewijze opsomming van wat door een bedrijfsschap gere geld moet kunnen worden. Nu willen we er nogmaals op wijzen dat deze opsomming dus niet voorkomt in het te genwoordige wetsontwerp. g> vermelden ze hier alleen 'om^ te kunnen nagaan, wélke taak in de latere instelling: wetten aan de bedrijfsschappen zal kunnen gegeven wc-.tten. We zullen het betreffende artikel van het voorontwerp Van de Ven eerst even onge veer woordelijk overnemen. Het luidt aldus: Onderwerpen, waarvarl de regeling of nadere regeling aan een product- of een be drijfschap kan worden over gelaten, zijn: a. de voortbrenging, de afzet, de verdeling en de aanwen ding, waaronder mede begre pen de opslag en de be- en verwerking van goederen; b. de mededinging; c. de mechanisatie en de ra tionalisatie van bedrijven; d. de normalisatie van voort brengselen en bedrijfsmidde len; e. de administratie van on dernemingen; f. de lonen en de andere ar beidsvoorwaarden g. de arbeidsbemiddeling, de aanstelling en het ontslag van personeel h. de vakopleiding, omscho ling en herscholing en de vast stelling van getalsverhoudin gen in ondernemingen; i. de voorkoming en aanvul ling van een tekort aan ar beidskrachten j. de verruiming van de werkgelegenheid en de voor koming van werkloosheid; k. de voorziening in de ge volgen van werkloosheid; 1. fondsen en andere instel lingen in het belang der be drijfsgenoten. Men ziet: dit is een hele lijst. De Regering schijnt ech ter niet van plan te zijn zo ver te gaan. Zij merkt in haar Memorie van Toelichting op, dat zij zich voorstelt de nodige terughoudendheid te betrach ten. We stellen ons voor, de volgende keer boven opge somde lijst hier en daar eens nader te bekijken. K. H. Ik voelde behoefte iets te zeg gen waardoor ze zouden weten, dat ook wij, in het soldatenpak waardering hebben voor dat mooie werk dat ze in de Repu bliek hebben verricht, en zeg: „li bent eigenlijk een uitstekende Ne derlandse ambassadeur geweest, pater!" Het antwoordt luidt iets anders dan ik verwachtte, want voor ik was uitgesproken antwoordde een van hen:. „We waren geen Ne derlandse ambassadeurs, maar we kwamen uit naam van de aller hoogste Koning! Dat die toevallig ook de Koning van veel Neder landers isEnfin, misschien heb je toch gelijk en heeft het een beetje geholpen dat we in de Republiek zijn geweest DE GOUDEN BRUILOFT VAN HET ECHTPAAR A. C. v. d. HEIJDEN-v. LOON. Ze hebben gisteren Guust en zijn echtgenote in de bloemetjes gezet. In zijn dankwoord op de receptie zeide de heer Tini van der Heijdenhet gebeurt zelden -dat de daden, in de zomer van 't leven gesteld, in de winter nog gewaardeerd worden. Zelden ge beurt dit, maar wanneer het ge beurt, dan is cr ook een grote re-' den voor en dit was bij dit gou den huwelijksfeest het geval. Men heeft Guusje en zijn vrouw op alle mogelijke manieren zijn sympathie betuigd ontelbare schriftelijke gelukwensen waren er en vele bloemstukken, 's Mor gens om 9 uur was er een plech tige H. Mis, waaronder een ver sterkt zangkoor de gezangen zong. Het moet de oude musicus zeer getroffen hebben. Na de H. Mis ging men door de stralende na jaarsdag weer naar de woning waar het feest werd gevierd en die door de buurt zeer stijlvol was versierd. Nadat enkele van de bruidjes, die het gouden paar omstuwden, op hun manier het bruidspaar hadden gefeliciteerd, was er om 12 uur de receptie.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1948 | | pagina 1