V.Cjfi jooK oeêede*
VRIJHEID
Wijde WereldJ
Waalwijkse en Langsiraaise Courant
Belasting - vraagstukken.
UIT DE
V
Een kou, een griep
DONDERDAG 27 OCT. 1949
Uitgever
Waalwijkse Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
DE ECHO VM HET ZUIDEN
72e JAARGANG No. 87
Abonnement
15 cent per week
1.95 per kwartaal
2.25 franco p.p
Advertentie-prijs
9 cent per m.M
Contract-advertenties
speciaal tarief.
OPGERICHT 1878.
Bureaux GROTESTRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38. SCHOOLSTRAAT 11 KAATSHEUVEL TEL. 66.
TEL.-ADRES „ECHO".
Als zich de gelegenheid voordoet, laat de mens eens
graag zijn gedachten teruggaan over een belang
rijke gebeurtenis. Deze gelegenheid hebben wij, nu
we op 30 October de vijfde verjaardag vieren van
Waal wij ks bevrijding. Hoe hadden we ons die dag
voorgesteld als een feest, waarop we allen intens
blij en onbekommerd zouden zijn omdat we een
juk van ons hadden afgeschud, de tyrannie, en een
groot goed weer hadden teruggekregen: de vrijheid!
Nu, intens blij waren we, maar er lag een schaduw
over omdat die bevrijding werd voorafgegaan door,
en gepaard ging met zo grote smart voor velen
onder ons. Daarom is 30 October niet alleen een
feestdag, maar ook een dag van herdenken.
Een monument voor
hen die vielen.
Het is daarom een goede ge
dachte geweest om de vijfde
verjaardag van onze bevrij
ding eigenlijk in het teken te
plaatsen van hen die vielen.
De voornaamste plechtigheid
a.s. Zondag zal immers zijn
de onthulling van 't oorlogs
monument en de overdracht
aan de gemeente, en dat is
juist. Het is al zo vaak gezegd
en geschreven dat zij het bes
te gaven wat zij konden ge
ven, dat het een gemeen
plaats lijkt het nog eens te
herhalen. En toch is het ér
niet minder waar om. Of men
nu een gesneuvelde neemt, 'n
gefusilleerde of een slachtof
fer van concentratiekamp of
oorlogsgeweld, zij allen heb
ben de hoogst mogelijke tol
betaald voor de vrijheid. Wij
moeten hen met dankbaarheid
gedenken.
Er verrijst een monument
voor de gevallenen, de verwe
zenlijking van een idee dat
wij al in ons eerste nummer
na de bevrijding, 4 November
1944, in 'n artikel „De Droeve
Dag" onder woorden brach
ten. Er staat daar namelijk:
„En er moge een monument
verrijzen, dat het verre nage
slacht zal herinneren aan 6
Sept. '44 en aan hen die ver
der voor de vrijheid vielen,
en dat voortdurende getuige
nis zal afleggen van onze gro
te liefde, waardering en dank
baarheid voor deze helden".
Dit initiatief viel blijkbaar in
goede aarde, want reeds in 't
nummer van 17 November
konden wij de eerste gift ver
antwoorden: 50.gestort
door A. S(chaap). Velen volg
den dit goede voorbeeld.
In de bestuursvergadering
van Waalwijks Belang op 4
Mei 1945, verzocht de secre
taris van de vereniging als
hoofdredacteur van „De Echo
van het Zuiden" dat Waal
wijks Belang de zorg voor 't
fonds verder op zich zou ne
men; het bestuur nam dit on
der dankzegging graag aan en
zo kon er ruim ƒ4000 worden
overgedragen.
Nu is het zover dat het mo
nument a.s. Zondag onthuld
zal worden. Het is geworden
tot een aandenken aan alle
Waalwijkse slachtoffers van
het oorlogsgeweld. Men kan
er een symbool in zien van
ons aller verplichting tegen
over de gevallenen, dat het
tevens overgedragen wordt
aan de gemeente. Laat dan
dat monument ons altijd blij
ven herinneren aan die plicht
tegenover hen, niet alleen bij
de enkele herdenkingsdagen,
maar iedere dag opnieuw. Wij
moeten niet alleen tonen dat
wij hen niet vergeten hebben
en niet zullen vergeten, maar
vooral bewijzen dat wij het
erfdeel willen bewaren waar
voor zij gevallen zijn, voor
God, Koningin en Vaderland.
Dit is onze grote verantwoor
delijkheid die wij hebben
overgehouden uit de oorlog
en de bevrijding en daar mag
niemand van ons zich aan
onttrekken. We moeten er
voor waken niet van de ene
tyrannie in de andere te val
len, ook niet geestelijk; en dat
dit gevaar niet denkbeeldig
is, blijkt iedere dag opnieuw.
Zij die vielen, zorgden dat wij
redelijke levenskansen zou
den hebben; wij moeten hun
werk voortzetten en het erf
deel dat wij van hen ontvin
gen, handhaven voor ons na
geslacht.
De grote dag.
Dat 30 October echter ook
een dag mag zijn van blijd
schap, zal ieder toegeven die
zich maar even de diepe vol
doening in herinnering brengt
die hij voelde, toen het een
maal zover was. Weken van
spanning waren er aan voor
afgegaan, een tijd van onge
duldig wachten, later vooral
van angst en hoop, omdat het
ondanks de ellende van het
ogenblik nu toch eindelijk
moest komen. En toen de
Tommies er waren, was het of
alle benauwdheid ineens van
ons afviel, of het nu allemaal
goed zou zijn. O, we vergisten
ons lelijk, we hadden nader
hand nog veel te doorstaan,
maar we hadden het er voor
over, want we waren vrij en
het einde kon niet lang meer
op zich laten wachten. We
konden het blijmoediger dra
gen, omdat we wisten dat ze
ons verder toch niets meer
konden maken, en werd ons
last aangedaan door de be
vrijders, dan hadden we het
er vanzelf graag voor over.
Maar die tijd van Dolle
Dinsdag tot Bevrijding. In 't
begin leek het allemaal heel
leuk en we zuchtten al: Ein
delijk. Maar de aardigheid
was er gauyr af en de afloop
was tragisch. We hoeven daar
nu niet verder op in te gaan.
Ieder kent de geschiedenis
van één der droevigste dagen
die Waalwijk meemaakte.
Toen begon de ellende pas
goed. Ieder was ongeduldig,
ieder wilde met de dag eer
der onder het steeds knellen-
dgf juk uit en ondertussen
zaten we daar, geen ogenblik
gerust, vaak in het donker,
leeggeroofd, verraden en
overgeleverd aan eën stelletje
schurken. De gealliëerden
hebben zich beslist niet kun
nen voorstellen hoe blij we
waren bij hun komst.
De laatste loodjes wegen 't
zwaarst. Dat klopte precies.
Wie zich eind October op
straat durfde te vertonen, kon
gaan graven. Elke dag kwam
het gedonder van het geschut
nader en naclër, half met
spanning verbeid, half ge
vreesd. Tot er niets meer dan
vrees en afschuw overblijft,
als de granaten voor Waal
wijk bedoeld blijken te zijn.
Wie kon het zich voorstellen
hoe het zou zijn als in de mo
derne oorlog een plaats moet
bevrijd worden? Nu voelden
we het aan den lijve en we
hadden nooit kunnen denken
dat onze bevrijding zo in haar
werk moest gaan. Het idee
van „Bijltjesdag" leefde mis
schien sterker dan het pro
bleem hoe we zover zouden
moeten komen. De werkelijk
heid leerde anders. Die leerde
ons denken: Hoe komen we
er levend door? We kropen in
schuilkelders en op andere
plaatsen waar we dachten
veilig te zijn en hoopten en
baden om gespaard te blijven.
En zo wachtten we de bevrij
ding af
Tot in de nacht van Zondag
op Maandag het springen van
de bruggen bij v.m. Baardwijk
te kennen geeft dat het grote
ogenblik niet ver af meer kan
zijn. 's Morgens schijnt Waal
wijk door de Moffen ont
ruimd te zijn. Het moet dus
nu wel gauw komen. Geruch
ten gaan dat de Engelsen in
het Loons Hoekje en in de
duinen zitten en dat ze van
daar uit Waalwijk naderen.
Later nemen twee Engelse
soldaten op de Kloosterweg
een Duitser gevangen. Waal
wijk gaat zijn bevrijders te
gemoet; ieder wil de intocht
van de gealliëerden zien en
hen begroeten.
Om 5 minuten voor half
twaalf is het dan eindelijk
zo ver, het moment waar
we eigenlijk al meer dan 4
jaar op gewacht hebben,
maar ook dat beseffen we
dan weer niet. We maken er
ons ook niet druk om en
zijn alleen nog maar geluk
kig, wanneer de eerste En
gelse patrouille van onge
veer 25 man door de St.
Antoniusstraat Waalwijk
binnentrekt. Het was mis
schien anders dan we ge
dacht hadden, zo 25 man te
voet, zonder tanks en ander
groot materiëel. Het doet
aan de vreugde niets af en
in triomf worden de bevrij
ders naar het Raadhuisplein
gevoerd, waar wnd. burge
meester Smolders ze toe
spreekt. Waalwijk is einde
lijk weer vrtj!
We kunnen onmogelijk de
gevoelens hier beschrijven die
ieder toen bezielden. Allemaal
waren we dankbaar omdat we
het aloude Nederlandse goed,
waarvoor onze voorouders
hebben gestreden, dat we zelf
hebben verdedigd en waar-
voor de besten van ons zijn
heengegaan, hadden verkre
gen. Er leefde hoop op een
betere toekomst, beter dan
voor de oorlog, beter dan on
der de oorlog. We wilden een
nieuw leven beginnen.
Balans.
Wat is er van terecht ge
komen? Dat vraagt men zich
bij de herdenking van het be
langrijke feit van 5 jaar ge
leden af. Zijn de resultaten
de offers waard geweest?
Hebben we ons uit de oor
logsdepressie, uit de bevrij-
dingsroes die velen gevangen
hield, kunnen opheffen naar
het nieuwe leven dat we wil
den beginnen? Of zijn we te
zeer teleurgesteld in het ver
dere verloop van de dingen,
dan dat we nog de moed zou
den hebben te bouwen aan de
toekomst, omdat het vandaag
of morgen toch wel weer mis
zou gaan? Waren materiële
verwoestingen en armoede
niet te groot om te herstellen?
We zouden zo door kunnen
gaan met een aantal vragen
te stellen die opkomen bij 'n
gelegenheid als deze. Maar,
lezer, wat wij U aanraden mo
gen om tot een oplossing te
komen van deze kwestie:
Sluit enkele ogenblikken Uw
ogen en haal U de dag van 30
October 1944 of van 5 Mei '45
nog eens voor de geest en
kijk dan eens rond in Uw
woonplaats, hoe het er toen
uitzag. Open ze dan weer en
kijk nog eens rond
Tanden blank en rein; adém
fris als morgendauw.
Waalwijk heeft onmiddel
lijk de hand aan de ploeg ge
slagen en is gaan herbouwen,
eerst onder leiding van wet
houder Smolders en later on
der waarnemend burgemees
ter Mr. R. van der Heijden.
Het ging aanvankelijk natuur
lijk nog allemaal erg lang
zaam, alleen het allernoodza
kelijkste kon worden gedaan,
alleen de ergste nood verlicht.
Maar langzamerhand is de
wederopbouwmachine op gang
gekomen, woningen en fa
brieken werden herbouwd en
opnieuw ingericht, later wer
den er nieuwe huizen bijge
bouwd, enz. enz. We hoeven
nu niet meer in details te
treden, want herhaaldelijk is
er in ons blad gewezen op de
vooruitgang die Waalwijk ge
maakt heeft en blijft maken.
Ons actief gemeentebestuur,
met aan het hoofd burgemees
ter Mr. Lambooy, is voor ie
der een stimulans om zijn bes
te krachten te wijden aan de
groei en bloei van Waalwijk.
Als uiting van de vooruitgang
mogen we hier nog eens her
inneren aan de tentoonstel
ling „Waalwijk 1948", die op
zo buitengewoon geslaagde
wijze demonstreert wat Waal
wijk in die enkele jaren al
tot stand had gebracht, dat 't
leefde en werkte. Daarvan
zien we trouwens nog elke
dag de bewijzen.
Kunnen wij ook zo enthou
siast zijn over de geestelijke
wederopbouw? Er is sinds de
oorlog ontzettend veel ge
klaagd over verval op gods
dienstig en zedelijk gebied, zo
goed hier als ergens anders.
En toch kunnen we het moei
lijk donker zien. Dat met de
ontspanning der bevrijding de
overspannen geesten wel eens
te ver gingen, wie zal 't ont
kennen? Maar daartegenover
staan zoveel gelukkige teke
nen van geestelijk herstel, dat
we ook in deze goede hoop op
de toekomst mogen hebben.
Laten we bij het openbare le
ven blijven. Alle organisaties
waren door de Nazi's zo goed
mogelijk kapot gemaakt, al
mag er als een bewijs van in
nerlijke kracht aan toegevoegd
worden dat het hun nooit he
lemaal gelukt is. Direct na de
bevrijding zijn ze dan ook
weer her-opgericht, ook hier
in Waalwijk: de jeugdorgani
saties, de stands- en vakorga
nisaties, culturele verenigin
gen, Waalwijks Belang e.a. Ze
zijn niet aleen herrezen, ze
zijn uitgebouwd, er heeft een
frisse geest van vernieuwing
doorgewaaid. Niet alle wen
sen die onder de bezetting ge
koesterd werden zijn verwe
zenlijkt, er zijn ook teleur
stellingen gekomen, maar er
was een goede kern die kon
uitgroeien. Alleen bestaat het
gevaar, dat, hoe verder de
ontdrukking in het verleden
komt te liggen, hoe minder we
de waarde van onze geeste
lijke bezittingen beseffen. Dat
mag niet, want er zijn andere
bedreigingen gekomen, mis
schien nog ernstiger dan de
voorbije, waar we ons dus te
gen moeten wapenen met de
ondervinding opgedaan in 't
verleden en de kracht geput
uit de vrijheid, vooral de gees
telijke. We zouden hier daar
om nogmaals willen aanspo
ren: Leef mee met de organi
saties en verenigingen waarin
ge Uw godsdienstig en geeste
lijk goed kunt bewaren, want
dit is het hoogste wat de mens
heeft. Er zouden nog meer
symptomen van herstel zijn
te signaleren, we denken aan
de actie „DIT is leven", maar
daar hebben we in breder
verband al meermalen over
geschreven, zodat we 't hier
bij zullen laten. Onze bedoe
ling was slechts aan de hand
van enkele verschijnselen, aan
te tonen dat Waalwijk ook
geestelijk leeft en moet leven.
Tot slot zouden we nog en
kele woorden willen wijden
aan het culturele leven hier
ter plaatse. Er hebben
verheugende gebeurtenissen
plaats gehad in de afgelopen
jaren. Er zit leven in en we
weten heus niet wat we het
eerste moeten noemen om dit
te bewijzen. De Waalwijkse
toneel-gezelschappen waren
actief; als evenementen den
ken we b.v. aan het toneel
concours bij het 30-jarig be
staan van D.V.S.V., het 25-
jarig bestaan van O.O.G., ter
wijl ook in andere takken van
amateurkunst jubilea plaats
vonden en gestreefd werd
naar een steeds hoger peil.
Hierbij willen we nog eens in
herinnering brengen verschil
lende mooie uitvoeringen van
Waalwijks Gemengd Koor,
dat echter te weinig levens
vatbaarheid bleek te hebben; i
verder de opera's Martha en
onlangs De Wapensmid, die
grote beloften inhouden voor
de toekomst, enz. enz. We wil
len enkele hoogtepunten uit
de veelheid aanstippen om
aan te tonen dat men ook op
dit gebied hier niet stil zit.
Als laatste zij met ere ge
noemd de Waalwijkse Kring
voor Kunst en Wetenschap,
die in de enkele jaren van
haar bestaan al het beste wat
we konden wensen hierheen
heeft gebracht, maar wier
werk ook nog te weinig ge
waardeerd wordt, zoals zo
vele verenigingen beschoren
is!
Ook op godsdienstig terrein
is herbouwd en voortgebouwd
want het na-oorlogse leven
had ook hier veel wonden ge
slagen.
We hebben heel in het kort
en verre van volledig een ba
lans gemaakt van hetgeen de
vijf jaren vrijheid voor Waal
wijk betekenden. Moge de ve
le goede zijden die wij naar
voren brachten voor allen een
aansporing zijn om voort te
werken aan de toekomst voor
de welvaart van onze plaats,
tot onze eigen voldoening en
ten voordele van ons nage
slacht.
t J I
Wij wijzen er op dat 30 Oc
tober dit jaar in het teken zal
staan van herdenken. Daarom
heeft Waalwijks Belang er
van afgezien om buiten de
aangekondigde plechtigheid
enige feestelijkheid te orga
niseren, als vallend buiten 't
kader van de dag. 's Morgens
zullen in de kerken herden
kingsdiensten worden gehou
den, terwijl dan 's middags
onthulling en overdracht van
het monument zullen plaats
hebben, zoals eerder is aan
gekondigd. Van kwart voor
drie tot drie uur zullen de
klokken luiden.
Waalwijk zal zijn doden
waardig herdenken.
SCHENKINGEN IN DE
VERMOGENSAANWAS-
BELASTING.
Een Vader had de inkom
sten uit vermogen van zijn
minderjarige kinderen aan
hen gelaten, en deze zaten
dus in het eindvermogen van
de kinderen.
De vraag deed zich voor of
deze inkomsten voor de Ver-
mogensaanwasbelasting als
schenkingen van de Vader
zijn te beschouwen.
Zonder meer is deze vraag
niet te beantwoorden. Aller
eerst is van belang of de Va
der het wettelijk vruchtgenot
heeft.
Van belang is of de over
levende ouder bij het overlij
den van de andere heeft ver
zuimd een inventaris op te
maken. In dat geval toch is
het wettelijk vruchtgenot
vervallen.
Is er wel wettelijk vrucht
genot, dan heeft de Vader,
naar mijn mening, niet het
recht op de inkomsten zonder
meer, doch alleen op 't saldo,
dus de inkomsten, verminderd
met de daaraan verbonden
lasten.
Hoogstens kan er dus spra
ke zijn van schenking van 't
saldo.
Voor het begrip schenking
stelt de Wet Vermogensaan-
wasbelasting de volgende
grenzen: er moet zijn,
a. een bevoordeling
b. uit vrijgevigheid
c. die de strekking moet heb
ben het vermogen van de
bevoordeelde enigszins
duurzaam te vergroten.
Of de vergroting duurzaam
is, zal van geval tot geval be
oordeeld moeten worden.
De Vader geeft zijn recht op
het saldo prijs, terwijl 't kind
wordt ontslagen van zijn ver
plichting tot uitkering van 't
saldo. In het algemeen zal er
van de zijde van de Vader
sprake zijn van vrijgevigheid,
zich uitende in een bevoor
deling van het kind, wiens
vermogen wordt vergroot.
Heelt de Vader echter af
stand gedaan van zijn recht
öp het saldo, vóórdat er voor
het kind sprake is van een
verplichting tot uitkering van
dit saldo, dus ten aanzien van
in de toekomst te vormen sal
di, dan is er naar mijn me
ning geen sprake van een
vergroting van het vermogen
van het kind. Slechts een ver
kleining van dit vermogen in
de toekomst wordt voorko
men.
Conclusie: geen schenking
in de zin van de Ver-
mogensaanwasbelasting.
van Loon.
DE R.T.C. SCHIET OP.
In het begin dezer week verschenen periodiek ver
slag over de R.T.C., worden verschillende mede
delingen gedaan die hoop geven op een oplossing.
De betreffende subcommissie heeft al op veel pun
ten van het Unie-statuut overeenstemming bereikt.
Over de status van Nieuw-Guinea was men het nog
niet eens, maar wel over het ontwerp-cultureel ac
toord. Al met al dus berichten die het beter doen
dan die van kort geleden uit Indonesië.
Wat betreft het Unie-sta
tuut werd medegedeeld, dat
op alle punten overeenstem
ming werd bereikt, behalve
over het vraagstuk van de
wederzijdse burgerschaps
rechten, waarover nog over
leg wordt gepleegd. Ook werd
men het eens over het charter
der souvereiniteitsoverdracht,
behalve over de vraag of
Nieuw-Guinea deel zal uit
maken van het grondgebied
der V.S.I. Over nog andere
punten hadden de besprekin
gen een gunstig resultaat, zo
als bepaalde aspecten van 't
buitenlands beleid.
Het ontwerp cultureel ac-
coord heeft tot basis de bij de
deelgenoten„levende wens om
hun wederzijdse betrekkingen
op het gebied van onderwijs,
wetenschap en cultuur te be
vestigen en te ontwikkelen.
Dat zal b.v. kunnen gebeuren
door de uitwisseling van
hoogleraren, leraren en des
kundigen, doordat de deelge
noten op eikaars grondgebied
inrichtingen van onderwijs,
kunst en andere culturele
aard zullen kunnen stichten,
door te bevorderen dat beur
zen beschikbaar worden ge
steld, zodat studenten en on
derzoekers uit het ene land
in het andere land hun stu
dies of onderzoekingen kun
nen voortzetten en door het
wederzijds vrijelijk toegang
geven van couranten, tijd
schriften e.d.
Wat militaire zaken betreft,
werd o.a. al in grote lijnen
overeenstemming bereikt in
zake het terugtrekken en re
organiseren van de onder Ne
derlands bevel staande land
strijdkrachten. In principe
ook omtrent de regelingen
voor de samenwerking op het
gebied der defensie. Verschil
van mening bestaat nog over
de positie van de Marinebasis
Soerabaja.
Ook zijn er besprekingen
gevoerd over de positie der
ambtenaren van Nederlandse
nationaliteit die in Indonesi
sche dienst overgaan. De be
staande personeelsbepalingen
zullen voor dezen gedurende
de overgangsperiode niet ge
wijzigd worden. Het ligt in de
bedoeling der Indonesische
delegaties om onmiddellijk na
de souvereiniteitsoverdracht
bekend te maken welke wij
zigingen in de pei"soneelsbe-
palingen onmiddellijk na de
overgangsperiode zullen in
gaan. Er bestaat slechts nog
verschil van mening omtrent
de duur van de overgangs
periode met betrekking tot de
ambtenaren van Nederlandse
nationaliteit.
Ook in Indonesië wordt
overleg gepleegd. Zo is de Ne
derlandse regering begonnen
met het betalen van 669000
per dag voor de kosten van
voedsel en kleding voor de
T.N.I. Als sterkte van dit le
ger is opgegeven 223.000 man
en ieder soldaat krijgt 3.
per dag. Met de betaling is
1 October begonnen. Voorts
worden deze maand de eerste
3000 uniformen aan de T.N.I.
geleverd. Het republikeinse
leger zal in de komende drie
maanden tot gedeeltelijke de
mobilisatie overgaan: 120.000
man wordt naar huis gestuurd
met soldij voor 1 maand en
kleren voor 5 jaar. De Neder
landers leveren de stof, waar
van in Singapore al 550.000 m.
besteld is.
Verder zijn de Nederlanders
begonnen met het vrijlaten
van 1500 republikeinse solda
ten; 700 zijn er al vrij en ze
krijgen ook hun wapens te
rug. De arrestatie van deze
soldaten was de oorzaak dat
de sultan van Djokja vorige
week plotseling vreesde voor
explosieve spanningen. Hij
heeft nu zijn zin, maar de
Nederlanders verwachten nu
ook dat Indonesische ambte
naren, die werden ontvoerd
wegens samenwerking met de
Nederlanders, zullen worden
vrijgelaten. Voor wat hoort
wat.
ENGELAND MOET
BEZUINIGEN.
Premier Attlee heeft in het
Britse Lagerhuis weer nieuwe
maatregelen aangekondigd die
de regering wil nemen om te
bezuinigen. Dat zal neerko
men op liefst 280 millioen
pond per jaar. In een radio
rede tot het Britse volk gaf
Attlee werkgevers én werk
nemers in overweging om lan
ger te werken in deze tijd van
nationale crisis.
Van de 250 millioen (buiten
de 30 millioen op de defensie)
zullen er 140 millioen bezui
nigd worden op de kapitaals
uitgaven en 35 millioen op de
woningbouw. Een hele ijijst
somde de minister-president
op. Zo zal de gezondheidszorg
niet meer helemaal gratis blij
ven, maar ieder die een re
cept krijgt van de dokter, zal
een shilling moeten betalen.
Door deze maatregel zouden
tien millioen pond bespaard
worden.
l-oort» an pl|nan. drijft U uil door da
oacht dar ganaxlrg van SAN AP IR IN
Bulija 25 tabl. 40 ct; 50 tabl. 75 ct.
Churchill, die opstond na
dat Attlee uitgesproken was,
zei dat het nog te vroeg was
om over deze maatregelen te
oordelen. Zijn partij zou ech
ter alle maatregelen steunen
die in het belang van 't land
zijn. Alleen betreurde Chur
chill het dat Attlee niet te
gelijkertijd had aangekondigd
dat de staal-industrie niet ge
nationaliseerd zou worden.
WIE VOLGT?
K 'HSi "1W.F11L*HÜftB WMUKÜ
Het begint in Frankrijk op
een dokters wachtkamer te lij
ken. Op de uitnodiging: Wie
volgt? komen de kabinets-^
formateurs om de beurt aan
bod. Men zou de vergelijking
nog verder door kunnen trek
ken en candidaat-minister-
president een patiënt noemen,
maar daarmee houdt het dan
ook op, want zij die bij pre
sident Auriol zijn binnenge
gaan, kwamen er zwaarder
belast uit en ze bezweken:
Zo verging het Moch, zo ver
ging het René Mayer. Deze
werd opgevolgd door Bidault,
voorzitter van de M.R.P., die
de opdracht van de president
onmiddellijk aanvaardde om
dat hij zelf vond dat de tijd
drong.
Mayer is met de socialisten
niet tot overeenstemming
kunnen komen; hij kon aan
hun eisen niet toegeven, zodat
zij hun medewerking verder
weigerden. Toen zat er voor
Mayer niets anders op dan
zijn opdracht terug te geven.
U.N.O.-DAG.
Tet gelegenheid van de dag
der Verenigde Naties heeft
president Truman de eerste
steen gelegd voor het hoofd
kwartier van de Verenigde
Naties. In zijn rede noemde
de president als vereisten voor
een betere wereld controle op
de atoomwapens, eerbiediging
van de rechten van de mens
en bevordering van de eco
nomische ontwikkeling. Hij
zei echter dat wij die vraag
stukken niet in een dag kun
nen oplossen, maar dat wij er
aan moeten blijven werken.
Minister Stikker heeft ter
gelegenheid van de U.N.O.-
dag een radio-rede gehouden.
Hij betreurde het dat er nog
geen vredesverdragen waren
afgesloten en dat de V.N. op
verschillende andere belang
rijke punten ook geen over
eenstemming hebben kunnen
bereiken. Wel zijn volgens de
minister de V.N. in staat ge
weest spanningen te vermin
deren. Hij vroeg dan ook de
organisatie niet oppervlakkig
te beoordelen, maar begrip te
hebben voor de moeilijkheden
die haar ontwikkeling in de
weg staan.
De Sowjet-Unie zal, volgens
de „Prawda", zo vriendelijk
zijn om, ondanks het feit dat
Joego-Slavië in de Veilig
heidsraad zit, niet uit de UNO
te treden. Maar zij zal Joego-
Slavië ook niet als vertegen
woordiger beschouwen.
GEBLAF TEGEN
FINLAND.
Verder heeft de „Prawda"
weer eens een grote mond op
gezet tegen Finland. Het be
schuldigt dit land er namelijk
van dat het op grove wijze
het verdra gvan wederzijdse
vriendschap met de Sowjet-
Unie heeft geschonden. De
schrijver beweert dat Finland
wordt overstroomd door Ame
rikaanse toeristen, correspon
denten, industriëlen enz.
Voorts wordt Finland be
schuldigd van wederoprich
ting van fascistische organi
saties tegen de arbeiders (de
communisten leden een ge
voelige nederlaag bij de laat
ste stakingen), aanslagen op
gebouwen van decommunis
tische partij en van een open
lijke campagne van de Minis
ter van Justitie tegen de voor
standers van vriendschap met
Rusland.
RAMPEN.
Zaterdagmiddag is een Ne
derlands motorschip „Casana"
in de Deense wateren op een
mijn gelopen en gezonken. De
negenkoppige bemanning kon
zich in een reddingsboot in
veiligheid brengen.
Maandagavond is eon Deen
se boot voor de Nederlandse
kustkust op een mijn gelopen.
Het is de vrachtboot „Ivar".
Van de bemanning zijn er 19
gered, terwijl er vier in de
golven moeten zijn omgeko
men toen één-van de reddings
boten uit de davits viel. De
andere heeft Ameland weten
te bereiken.
Twee zeilers zijn in het
Marsdiep omgekomen, nadat
ze met hun jol bij stormweer
uit Den Helder naar Texel
waren vertrokken. Lang ver
keerde men in onzekerheid,
maar Maandag werd 't wrak
gevonden.
In Polen moesten bij een
treinramp nabij Mowy Dwor,
ten Noordwesten van War
schau, meer dan 200 personen
zijn omgekomen. Dit is de
ernstigste treinramp in Polen
sinds 30 jaar.
HUIS DER V.N. KOST
65 MILLIOEN DOLLAR
Bij een plechtigheid van de
eerst-steen-legging voor het
hoofdkwartier der V.N. te
New-York heeft president
Truman een belangrijke rede
gehouden.
Het nieuwe hoofdkwartier
der V.N. wordt gebouwd mid
den in Manhattan, dicht bij
de East River. Het grootste
gedeelte van het terrein is
door Rockefeller geschonken.
In het begin van dit jaar is
men met de bouw begonnen.
Men denkt eind 1950 gereed
te zijn. De kosten zullen 65
millioen dollar bedragen. Het
gebouw wordt 39 verdiepin
gen hoog en zal aan de bui
tenkant geheel uit aluminium,
glas en marmer bestaan.
I i
i nkfl