V.Cjfi jooK oeêede* VRIJHEID Wijde WereldJ Waalwijkse en Langsiraaise Courant Belasting - vraagstukken. UIT DE V Een kou, een griep DONDERDAG 27 OCT. 1949 Uitgever Waalwijkse Stoomdrukkerij ANTOON TIELEN Hoofdredacteur JAN TIELEN DE ECHO VM HET ZUIDEN 72e JAARGANG No. 87 Abonnement 15 cent per week 1.95 per kwartaal 2.25 franco p.p Advertentie-prijs 9 cent per m.M Contract-advertenties speciaal tarief. OPGERICHT 1878. Bureaux GROTESTRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38. SCHOOLSTRAAT 11 KAATSHEUVEL TEL. 66. TEL.-ADRES „ECHO". Als zich de gelegenheid voordoet, laat de mens eens graag zijn gedachten teruggaan over een belang rijke gebeurtenis. Deze gelegenheid hebben wij, nu we op 30 October de vijfde verjaardag vieren van Waal wij ks bevrijding. Hoe hadden we ons die dag voorgesteld als een feest, waarop we allen intens blij en onbekommerd zouden zijn omdat we een juk van ons hadden afgeschud, de tyrannie, en een groot goed weer hadden teruggekregen: de vrijheid! Nu, intens blij waren we, maar er lag een schaduw over omdat die bevrijding werd voorafgegaan door, en gepaard ging met zo grote smart voor velen onder ons. Daarom is 30 October niet alleen een feestdag, maar ook een dag van herdenken. Een monument voor hen die vielen. Het is daarom een goede ge dachte geweest om de vijfde verjaardag van onze bevrij ding eigenlijk in het teken te plaatsen van hen die vielen. De voornaamste plechtigheid a.s. Zondag zal immers zijn de onthulling van 't oorlogs monument en de overdracht aan de gemeente, en dat is juist. Het is al zo vaak gezegd en geschreven dat zij het bes te gaven wat zij konden ge ven, dat het een gemeen plaats lijkt het nog eens te herhalen. En toch is het ér niet minder waar om. Of men nu een gesneuvelde neemt, 'n gefusilleerde of een slachtof fer van concentratiekamp of oorlogsgeweld, zij allen heb ben de hoogst mogelijke tol betaald voor de vrijheid. Wij moeten hen met dankbaarheid gedenken. Er verrijst een monument voor de gevallenen, de verwe zenlijking van een idee dat wij al in ons eerste nummer na de bevrijding, 4 November 1944, in 'n artikel „De Droeve Dag" onder woorden brach ten. Er staat daar namelijk: „En er moge een monument verrijzen, dat het verre nage slacht zal herinneren aan 6 Sept. '44 en aan hen die ver der voor de vrijheid vielen, en dat voortdurende getuige nis zal afleggen van onze gro te liefde, waardering en dank baarheid voor deze helden". Dit initiatief viel blijkbaar in goede aarde, want reeds in 't nummer van 17 November konden wij de eerste gift ver antwoorden: 50.gestort door A. S(chaap). Velen volg den dit goede voorbeeld. In de bestuursvergadering van Waalwijks Belang op 4 Mei 1945, verzocht de secre taris van de vereniging als hoofdredacteur van „De Echo van het Zuiden" dat Waal wijks Belang de zorg voor 't fonds verder op zich zou ne men; het bestuur nam dit on der dankzegging graag aan en zo kon er ruim ƒ4000 worden overgedragen. Nu is het zover dat het mo nument a.s. Zondag onthuld zal worden. Het is geworden tot een aandenken aan alle Waalwijkse slachtoffers van het oorlogsgeweld. Men kan er een symbool in zien van ons aller verplichting tegen over de gevallenen, dat het tevens overgedragen wordt aan de gemeente. Laat dan dat monument ons altijd blij ven herinneren aan die plicht tegenover hen, niet alleen bij de enkele herdenkingsdagen, maar iedere dag opnieuw. Wij moeten niet alleen tonen dat wij hen niet vergeten hebben en niet zullen vergeten, maar vooral bewijzen dat wij het erfdeel willen bewaren waar voor zij gevallen zijn, voor God, Koningin en Vaderland. Dit is onze grote verantwoor delijkheid die wij hebben overgehouden uit de oorlog en de bevrijding en daar mag niemand van ons zich aan onttrekken. We moeten er voor waken niet van de ene tyrannie in de andere te val len, ook niet geestelijk; en dat dit gevaar niet denkbeeldig is, blijkt iedere dag opnieuw. Zij die vielen, zorgden dat wij redelijke levenskansen zou den hebben; wij moeten hun werk voortzetten en het erf deel dat wij van hen ontvin gen, handhaven voor ons na geslacht. De grote dag. Dat 30 October echter ook een dag mag zijn van blijd schap, zal ieder toegeven die zich maar even de diepe vol doening in herinnering brengt die hij voelde, toen het een maal zover was. Weken van spanning waren er aan voor afgegaan, een tijd van onge duldig wachten, later vooral van angst en hoop, omdat het ondanks de ellende van het ogenblik nu toch eindelijk moest komen. En toen de Tommies er waren, was het of alle benauwdheid ineens van ons afviel, of het nu allemaal goed zou zijn. O, we vergisten ons lelijk, we hadden nader hand nog veel te doorstaan, maar we hadden het er voor over, want we waren vrij en het einde kon niet lang meer op zich laten wachten. We konden het blijmoediger dra gen, omdat we wisten dat ze ons verder toch niets meer konden maken, en werd ons last aangedaan door de be vrijders, dan hadden we het er vanzelf graag voor over. Maar die tijd van Dolle Dinsdag tot Bevrijding. In 't begin leek het allemaal heel leuk en we zuchtten al: Ein delijk. Maar de aardigheid was er gauyr af en de afloop was tragisch. We hoeven daar nu niet verder op in te gaan. Ieder kent de geschiedenis van één der droevigste dagen die Waalwijk meemaakte. Toen begon de ellende pas goed. Ieder was ongeduldig, ieder wilde met de dag eer der onder het steeds knellen- dgf juk uit en ondertussen zaten we daar, geen ogenblik gerust, vaak in het donker, leeggeroofd, verraden en overgeleverd aan eën stelletje schurken. De gealliëerden hebben zich beslist niet kun nen voorstellen hoe blij we waren bij hun komst. De laatste loodjes wegen 't zwaarst. Dat klopte precies. Wie zich eind October op straat durfde te vertonen, kon gaan graven. Elke dag kwam het gedonder van het geschut nader en naclër, half met spanning verbeid, half ge vreesd. Tot er niets meer dan vrees en afschuw overblijft, als de granaten voor Waal wijk bedoeld blijken te zijn. Wie kon het zich voorstellen hoe het zou zijn als in de mo derne oorlog een plaats moet bevrijd worden? Nu voelden we het aan den lijve en we hadden nooit kunnen denken dat onze bevrijding zo in haar werk moest gaan. Het idee van „Bijltjesdag" leefde mis schien sterker dan het pro bleem hoe we zover zouden moeten komen. De werkelijk heid leerde anders. Die leerde ons denken: Hoe komen we er levend door? We kropen in schuilkelders en op andere plaatsen waar we dachten veilig te zijn en hoopten en baden om gespaard te blijven. En zo wachtten we de bevrij ding af Tot in de nacht van Zondag op Maandag het springen van de bruggen bij v.m. Baardwijk te kennen geeft dat het grote ogenblik niet ver af meer kan zijn. 's Morgens schijnt Waal wijk door de Moffen ont ruimd te zijn. Het moet dus nu wel gauw komen. Geruch ten gaan dat de Engelsen in het Loons Hoekje en in de duinen zitten en dat ze van daar uit Waalwijk naderen. Later nemen twee Engelse soldaten op de Kloosterweg een Duitser gevangen. Waal wijk gaat zijn bevrijders te gemoet; ieder wil de intocht van de gealliëerden zien en hen begroeten. Om 5 minuten voor half twaalf is het dan eindelijk zo ver, het moment waar we eigenlijk al meer dan 4 jaar op gewacht hebben, maar ook dat beseffen we dan weer niet. We maken er ons ook niet druk om en zijn alleen nog maar geluk kig, wanneer de eerste En gelse patrouille van onge veer 25 man door de St. Antoniusstraat Waalwijk binnentrekt. Het was mis schien anders dan we ge dacht hadden, zo 25 man te voet, zonder tanks en ander groot materiëel. Het doet aan de vreugde niets af en in triomf worden de bevrij ders naar het Raadhuisplein gevoerd, waar wnd. burge meester Smolders ze toe spreekt. Waalwijk is einde lijk weer vrtj! We kunnen onmogelijk de gevoelens hier beschrijven die ieder toen bezielden. Allemaal waren we dankbaar omdat we het aloude Nederlandse goed, waarvoor onze voorouders hebben gestreden, dat we zelf hebben verdedigd en waar- voor de besten van ons zijn heengegaan, hadden verkre gen. Er leefde hoop op een betere toekomst, beter dan voor de oorlog, beter dan on der de oorlog. We wilden een nieuw leven beginnen. Balans. Wat is er van terecht ge komen? Dat vraagt men zich bij de herdenking van het be langrijke feit van 5 jaar ge leden af. Zijn de resultaten de offers waard geweest? Hebben we ons uit de oor logsdepressie, uit de bevrij- dingsroes die velen gevangen hield, kunnen opheffen naar het nieuwe leven dat we wil den beginnen? Of zijn we te zeer teleurgesteld in het ver dere verloop van de dingen, dan dat we nog de moed zou den hebben te bouwen aan de toekomst, omdat het vandaag of morgen toch wel weer mis zou gaan? Waren materiële verwoestingen en armoede niet te groot om te herstellen? We zouden zo door kunnen gaan met een aantal vragen te stellen die opkomen bij 'n gelegenheid als deze. Maar, lezer, wat wij U aanraden mo gen om tot een oplossing te komen van deze kwestie: Sluit enkele ogenblikken Uw ogen en haal U de dag van 30 October 1944 of van 5 Mei '45 nog eens voor de geest en kijk dan eens rond in Uw woonplaats, hoe het er toen uitzag. Open ze dan weer en kijk nog eens rond Tanden blank en rein; adém fris als morgendauw. Waalwijk heeft onmiddel lijk de hand aan de ploeg ge slagen en is gaan herbouwen, eerst onder leiding van wet houder Smolders en later on der waarnemend burgemees ter Mr. R. van der Heijden. Het ging aanvankelijk natuur lijk nog allemaal erg lang zaam, alleen het allernoodza kelijkste kon worden gedaan, alleen de ergste nood verlicht. Maar langzamerhand is de wederopbouwmachine op gang gekomen, woningen en fa brieken werden herbouwd en opnieuw ingericht, later wer den er nieuwe huizen bijge bouwd, enz. enz. We hoeven nu niet meer in details te treden, want herhaaldelijk is er in ons blad gewezen op de vooruitgang die Waalwijk ge maakt heeft en blijft maken. Ons actief gemeentebestuur, met aan het hoofd burgemees ter Mr. Lambooy, is voor ie der een stimulans om zijn bes te krachten te wijden aan de groei en bloei van Waalwijk. Als uiting van de vooruitgang mogen we hier nog eens her inneren aan de tentoonstel ling „Waalwijk 1948", die op zo buitengewoon geslaagde wijze demonstreert wat Waal wijk in die enkele jaren al tot stand had gebracht, dat 't leefde en werkte. Daarvan zien we trouwens nog elke dag de bewijzen. Kunnen wij ook zo enthou siast zijn over de geestelijke wederopbouw? Er is sinds de oorlog ontzettend veel ge klaagd over verval op gods dienstig en zedelijk gebied, zo goed hier als ergens anders. En toch kunnen we het moei lijk donker zien. Dat met de ontspanning der bevrijding de overspannen geesten wel eens te ver gingen, wie zal 't ont kennen? Maar daartegenover staan zoveel gelukkige teke nen van geestelijk herstel, dat we ook in deze goede hoop op de toekomst mogen hebben. Laten we bij het openbare le ven blijven. Alle organisaties waren door de Nazi's zo goed mogelijk kapot gemaakt, al mag er als een bewijs van in nerlijke kracht aan toegevoegd worden dat het hun nooit he lemaal gelukt is. Direct na de bevrijding zijn ze dan ook weer her-opgericht, ook hier in Waalwijk: de jeugdorgani saties, de stands- en vakorga nisaties, culturele verenigin gen, Waalwijks Belang e.a. Ze zijn niet aleen herrezen, ze zijn uitgebouwd, er heeft een frisse geest van vernieuwing doorgewaaid. Niet alle wen sen die onder de bezetting ge koesterd werden zijn verwe zenlijkt, er zijn ook teleur stellingen gekomen, maar er was een goede kern die kon uitgroeien. Alleen bestaat het gevaar, dat, hoe verder de ontdrukking in het verleden komt te liggen, hoe minder we de waarde van onze geeste lijke bezittingen beseffen. Dat mag niet, want er zijn andere bedreigingen gekomen, mis schien nog ernstiger dan de voorbije, waar we ons dus te gen moeten wapenen met de ondervinding opgedaan in 't verleden en de kracht geput uit de vrijheid, vooral de gees telijke. We zouden hier daar om nogmaals willen aanspo ren: Leef mee met de organi saties en verenigingen waarin ge Uw godsdienstig en geeste lijk goed kunt bewaren, want dit is het hoogste wat de mens heeft. Er zouden nog meer symptomen van herstel zijn te signaleren, we denken aan de actie „DIT is leven", maar daar hebben we in breder verband al meermalen over geschreven, zodat we 't hier bij zullen laten. Onze bedoe ling was slechts aan de hand van enkele verschijnselen, aan te tonen dat Waalwijk ook geestelijk leeft en moet leven. Tot slot zouden we nog en kele woorden willen wijden aan het culturele leven hier ter plaatse. Er hebben verheugende gebeurtenissen plaats gehad in de afgelopen jaren. Er zit leven in en we weten heus niet wat we het eerste moeten noemen om dit te bewijzen. De Waalwijkse toneel-gezelschappen waren actief; als evenementen den ken we b.v. aan het toneel concours bij het 30-jarig be staan van D.V.S.V., het 25- jarig bestaan van O.O.G., ter wijl ook in andere takken van amateurkunst jubilea plaats vonden en gestreefd werd naar een steeds hoger peil. Hierbij willen we nog eens in herinnering brengen verschil lende mooie uitvoeringen van Waalwijks Gemengd Koor, dat echter te weinig levens vatbaarheid bleek te hebben; i verder de opera's Martha en onlangs De Wapensmid, die grote beloften inhouden voor de toekomst, enz. enz. We wil len enkele hoogtepunten uit de veelheid aanstippen om aan te tonen dat men ook op dit gebied hier niet stil zit. Als laatste zij met ere ge noemd de Waalwijkse Kring voor Kunst en Wetenschap, die in de enkele jaren van haar bestaan al het beste wat we konden wensen hierheen heeft gebracht, maar wier werk ook nog te weinig ge waardeerd wordt, zoals zo vele verenigingen beschoren is! Ook op godsdienstig terrein is herbouwd en voortgebouwd want het na-oorlogse leven had ook hier veel wonden ge slagen. We hebben heel in het kort en verre van volledig een ba lans gemaakt van hetgeen de vijf jaren vrijheid voor Waal wijk betekenden. Moge de ve le goede zijden die wij naar voren brachten voor allen een aansporing zijn om voort te werken aan de toekomst voor de welvaart van onze plaats, tot onze eigen voldoening en ten voordele van ons nage slacht. t J I Wij wijzen er op dat 30 Oc tober dit jaar in het teken zal staan van herdenken. Daarom heeft Waalwijks Belang er van afgezien om buiten de aangekondigde plechtigheid enige feestelijkheid te orga niseren, als vallend buiten 't kader van de dag. 's Morgens zullen in de kerken herden kingsdiensten worden gehou den, terwijl dan 's middags onthulling en overdracht van het monument zullen plaats hebben, zoals eerder is aan gekondigd. Van kwart voor drie tot drie uur zullen de klokken luiden. Waalwijk zal zijn doden waardig herdenken. SCHENKINGEN IN DE VERMOGENSAANWAS- BELASTING. Een Vader had de inkom sten uit vermogen van zijn minderjarige kinderen aan hen gelaten, en deze zaten dus in het eindvermogen van de kinderen. De vraag deed zich voor of deze inkomsten voor de Ver- mogensaanwasbelasting als schenkingen van de Vader zijn te beschouwen. Zonder meer is deze vraag niet te beantwoorden. Aller eerst is van belang of de Va der het wettelijk vruchtgenot heeft. Van belang is of de over levende ouder bij het overlij den van de andere heeft ver zuimd een inventaris op te maken. In dat geval toch is het wettelijk vruchtgenot vervallen. Is er wel wettelijk vrucht genot, dan heeft de Vader, naar mijn mening, niet het recht op de inkomsten zonder meer, doch alleen op 't saldo, dus de inkomsten, verminderd met de daaraan verbonden lasten. Hoogstens kan er dus spra ke zijn van schenking van 't saldo. Voor het begrip schenking stelt de Wet Vermogensaan- wasbelasting de volgende grenzen: er moet zijn, a. een bevoordeling b. uit vrijgevigheid c. die de strekking moet heb ben het vermogen van de bevoordeelde enigszins duurzaam te vergroten. Of de vergroting duurzaam is, zal van geval tot geval be oordeeld moeten worden. De Vader geeft zijn recht op het saldo prijs, terwijl 't kind wordt ontslagen van zijn ver plichting tot uitkering van 't saldo. In het algemeen zal er van de zijde van de Vader sprake zijn van vrijgevigheid, zich uitende in een bevoor deling van het kind, wiens vermogen wordt vergroot. Heelt de Vader echter af stand gedaan van zijn recht öp het saldo, vóórdat er voor het kind sprake is van een verplichting tot uitkering van dit saldo, dus ten aanzien van in de toekomst te vormen sal di, dan is er naar mijn me ning geen sprake van een vergroting van het vermogen van het kind. Slechts een ver kleining van dit vermogen in de toekomst wordt voorko men. Conclusie: geen schenking in de zin van de Ver- mogensaanwasbelasting. van Loon. DE R.T.C. SCHIET OP. In het begin dezer week verschenen periodiek ver slag over de R.T.C., worden verschillende mede delingen gedaan die hoop geven op een oplossing. De betreffende subcommissie heeft al op veel pun ten van het Unie-statuut overeenstemming bereikt. Over de status van Nieuw-Guinea was men het nog niet eens, maar wel over het ontwerp-cultureel ac toord. Al met al dus berichten die het beter doen dan die van kort geleden uit Indonesië. Wat betreft het Unie-sta tuut werd medegedeeld, dat op alle punten overeenstem ming werd bereikt, behalve over het vraagstuk van de wederzijdse burgerschaps rechten, waarover nog over leg wordt gepleegd. Ook werd men het eens over het charter der souvereiniteitsoverdracht, behalve over de vraag of Nieuw-Guinea deel zal uit maken van het grondgebied der V.S.I. Over nog andere punten hadden de besprekin gen een gunstig resultaat, zo als bepaalde aspecten van 't buitenlands beleid. Het ontwerp cultureel ac- coord heeft tot basis de bij de deelgenoten„levende wens om hun wederzijdse betrekkingen op het gebied van onderwijs, wetenschap en cultuur te be vestigen en te ontwikkelen. Dat zal b.v. kunnen gebeuren door de uitwisseling van hoogleraren, leraren en des kundigen, doordat de deelge noten op eikaars grondgebied inrichtingen van onderwijs, kunst en andere culturele aard zullen kunnen stichten, door te bevorderen dat beur zen beschikbaar worden ge steld, zodat studenten en on derzoekers uit het ene land in het andere land hun stu dies of onderzoekingen kun nen voortzetten en door het wederzijds vrijelijk toegang geven van couranten, tijd schriften e.d. Wat militaire zaken betreft, werd o.a. al in grote lijnen overeenstemming bereikt in zake het terugtrekken en re organiseren van de onder Ne derlands bevel staande land strijdkrachten. In principe ook omtrent de regelingen voor de samenwerking op het gebied der defensie. Verschil van mening bestaat nog over de positie van de Marinebasis Soerabaja. Ook zijn er besprekingen gevoerd over de positie der ambtenaren van Nederlandse nationaliteit die in Indonesi sche dienst overgaan. De be staande personeelsbepalingen zullen voor dezen gedurende de overgangsperiode niet ge wijzigd worden. Het ligt in de bedoeling der Indonesische delegaties om onmiddellijk na de souvereiniteitsoverdracht bekend te maken welke wij zigingen in de pei"soneelsbe- palingen onmiddellijk na de overgangsperiode zullen in gaan. Er bestaat slechts nog verschil van mening omtrent de duur van de overgangs periode met betrekking tot de ambtenaren van Nederlandse nationaliteit. Ook in Indonesië wordt overleg gepleegd. Zo is de Ne derlandse regering begonnen met het betalen van 669000 per dag voor de kosten van voedsel en kleding voor de T.N.I. Als sterkte van dit le ger is opgegeven 223.000 man en ieder soldaat krijgt 3. per dag. Met de betaling is 1 October begonnen. Voorts worden deze maand de eerste 3000 uniformen aan de T.N.I. geleverd. Het republikeinse leger zal in de komende drie maanden tot gedeeltelijke de mobilisatie overgaan: 120.000 man wordt naar huis gestuurd met soldij voor 1 maand en kleren voor 5 jaar. De Neder landers leveren de stof, waar van in Singapore al 550.000 m. besteld is. Verder zijn de Nederlanders begonnen met het vrijlaten van 1500 republikeinse solda ten; 700 zijn er al vrij en ze krijgen ook hun wapens te rug. De arrestatie van deze soldaten was de oorzaak dat de sultan van Djokja vorige week plotseling vreesde voor explosieve spanningen. Hij heeft nu zijn zin, maar de Nederlanders verwachten nu ook dat Indonesische ambte naren, die werden ontvoerd wegens samenwerking met de Nederlanders, zullen worden vrijgelaten. Voor wat hoort wat. ENGELAND MOET BEZUINIGEN. Premier Attlee heeft in het Britse Lagerhuis weer nieuwe maatregelen aangekondigd die de regering wil nemen om te bezuinigen. Dat zal neerko men op liefst 280 millioen pond per jaar. In een radio rede tot het Britse volk gaf Attlee werkgevers én werk nemers in overweging om lan ger te werken in deze tijd van nationale crisis. Van de 250 millioen (buiten de 30 millioen op de defensie) zullen er 140 millioen bezui nigd worden op de kapitaals uitgaven en 35 millioen op de woningbouw. Een hele ijijst somde de minister-president op. Zo zal de gezondheidszorg niet meer helemaal gratis blij ven, maar ieder die een re cept krijgt van de dokter, zal een shilling moeten betalen. Door deze maatregel zouden tien millioen pond bespaard worden. l-oort» an pl|nan. drijft U uil door da oacht dar ganaxlrg van SAN AP IR IN Bulija 25 tabl. 40 ct; 50 tabl. 75 ct. Churchill, die opstond na dat Attlee uitgesproken was, zei dat het nog te vroeg was om over deze maatregelen te oordelen. Zijn partij zou ech ter alle maatregelen steunen die in het belang van 't land zijn. Alleen betreurde Chur chill het dat Attlee niet te gelijkertijd had aangekondigd dat de staal-industrie niet ge nationaliseerd zou worden. WIE VOLGT? K 'HSi "1W.F11L*HÜftB WMUKÜ Het begint in Frankrijk op een dokters wachtkamer te lij ken. Op de uitnodiging: Wie volgt? komen de kabinets-^ formateurs om de beurt aan bod. Men zou de vergelijking nog verder door kunnen trek ken en candidaat-minister- president een patiënt noemen, maar daarmee houdt het dan ook op, want zij die bij pre sident Auriol zijn binnenge gaan, kwamen er zwaarder belast uit en ze bezweken: Zo verging het Moch, zo ver ging het René Mayer. Deze werd opgevolgd door Bidault, voorzitter van de M.R.P., die de opdracht van de president onmiddellijk aanvaardde om dat hij zelf vond dat de tijd drong. Mayer is met de socialisten niet tot overeenstemming kunnen komen; hij kon aan hun eisen niet toegeven, zodat zij hun medewerking verder weigerden. Toen zat er voor Mayer niets anders op dan zijn opdracht terug te geven. U.N.O.-DAG. Tet gelegenheid van de dag der Verenigde Naties heeft president Truman de eerste steen gelegd voor het hoofd kwartier van de Verenigde Naties. In zijn rede noemde de president als vereisten voor een betere wereld controle op de atoomwapens, eerbiediging van de rechten van de mens en bevordering van de eco nomische ontwikkeling. Hij zei echter dat wij die vraag stukken niet in een dag kun nen oplossen, maar dat wij er aan moeten blijven werken. Minister Stikker heeft ter gelegenheid van de U.N.O.- dag een radio-rede gehouden. Hij betreurde het dat er nog geen vredesverdragen waren afgesloten en dat de V.N. op verschillende andere belang rijke punten ook geen over eenstemming hebben kunnen bereiken. Wel zijn volgens de minister de V.N. in staat ge weest spanningen te vermin deren. Hij vroeg dan ook de organisatie niet oppervlakkig te beoordelen, maar begrip te hebben voor de moeilijkheden die haar ontwikkeling in de weg staan. De Sowjet-Unie zal, volgens de „Prawda", zo vriendelijk zijn om, ondanks het feit dat Joego-Slavië in de Veilig heidsraad zit, niet uit de UNO te treden. Maar zij zal Joego- Slavië ook niet als vertegen woordiger beschouwen. GEBLAF TEGEN FINLAND. Verder heeft de „Prawda" weer eens een grote mond op gezet tegen Finland. Het be schuldigt dit land er namelijk van dat het op grove wijze het verdra gvan wederzijdse vriendschap met de Sowjet- Unie heeft geschonden. De schrijver beweert dat Finland wordt overstroomd door Ame rikaanse toeristen, correspon denten, industriëlen enz. Voorts wordt Finland be schuldigd van wederoprich ting van fascistische organi saties tegen de arbeiders (de communisten leden een ge voelige nederlaag bij de laat ste stakingen), aanslagen op gebouwen van decommunis tische partij en van een open lijke campagne van de Minis ter van Justitie tegen de voor standers van vriendschap met Rusland. RAMPEN. Zaterdagmiddag is een Ne derlands motorschip „Casana" in de Deense wateren op een mijn gelopen en gezonken. De negenkoppige bemanning kon zich in een reddingsboot in veiligheid brengen. Maandagavond is eon Deen se boot voor de Nederlandse kustkust op een mijn gelopen. Het is de vrachtboot „Ivar". Van de bemanning zijn er 19 gered, terwijl er vier in de golven moeten zijn omgeko men toen één-van de reddings boten uit de davits viel. De andere heeft Ameland weten te bereiken. Twee zeilers zijn in het Marsdiep omgekomen, nadat ze met hun jol bij stormweer uit Den Helder naar Texel waren vertrokken. Lang ver keerde men in onzekerheid, maar Maandag werd 't wrak gevonden. In Polen moesten bij een treinramp nabij Mowy Dwor, ten Noordwesten van War schau, meer dan 200 personen zijn omgekomen. Dit is de ernstigste treinramp in Polen sinds 30 jaar. HUIS DER V.N. KOST 65 MILLIOEN DOLLAR Bij een plechtigheid van de eerst-steen-legging voor het hoofdkwartier der V.N. te New-York heeft president Truman een belangrijke rede gehouden. Het nieuwe hoofdkwartier der V.N. wordt gebouwd mid den in Manhattan, dicht bij de East River. Het grootste gedeelte van het terrein is door Rockefeller geschonken. In het begin van dit jaar is men met de bouw begonnen. Men denkt eind 1950 gereed te zijn. De kosten zullen 65 millioen dollar bedragen. Het gebouw wordt 39 verdiepin gen hoog en zal aan de bui tenkant geheel uit aluminium, glas en marmer bestaan. I i i nkfl

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1949 | | pagina 1