l Wijde WereldJ Waalwijkse en Langstraatse Courani Oorlogsmonument UIT DE De onthulling van het te Waalwijk DONDERDAG 3 NOV. 1949. Uitgever iVvtaiwQkxe Stoomdrukkerij ANTOON TILLEN U.'oidrvdacii.'ur JAN TIELEN ECHO mHET ZUIDEN 72e JAARGANG No. 89 Abonnement 15 cent per we-k 1.95 per kwartaal 2.25 franco pp Advertentie-prijs 9 cent per m.M Contract-advertenties speciaal tarief OPGERICHT 1878. Bureaux GROTESTRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38. SCHOOLSTRAAT 11 KAATSHEUVEL TEL. 66. TEL.-ADRES „ECHO' In ons vorig; nummer plaatsten wij reeds een ver slag van de onthulling van 't oorlogsmonument In onze gemeente, dat onder enorme belangstelling Zon dag 30 October plaats had op de schitterend gelegen plek aan de Burgemeester Moonenlaan. Ongeveer 300 genodigden en duizenden belangstel lenden gaven blijk van medeleven in dit voor onze gemeente zo grote gebeuren. Groot om 't doel, groot om de opzet, groot om het treffend welslagen van deze eenvoudige, doch aangrijpende plechtigheid. Met dit oorlogsmonument, waarvoor onze redactie in November 1944 het initiatief nam en waaraan door Waalwijks Belang, in overleg met het gemeente bestuur, jaren is gearbeid en waarbij natuurlijk heel veel moeilijkheden waren te overwinnen, is in Waal wijk weer iets groots gewrocht, waarop het huidig- en het nageslacht met reden trots mogen zijn. Wij zegden toe de redevoeringen van de voorzitter van Waalwijks Belang de heer J. Timmermans en van de burgemeester van Waalwijk Mr. R. Lambooy, in cxlenso te zullen geven, omdat zij o.i. voor onze gemeente van historische waarde en betekenis zijn. Zij mogen hier dan volgen: De voorzitter van W. B., de heer J. Timmermans, sprak ais volgt Het is mij een eer en een groot genoegen als Voorzitter van „Waalwijks Belang" op deze bijzondere dag, zijnde de 5e verjaardag van onze be vrijding, namens de ingeze tenen van Waalwijk 't woord te mogen voeren. Hoewel wij heden 39 Octo ber, ons de intense vreugde zullen herinneren toen 5 jaar geleden de bevrijding werke lijkheid werd en de lange duistere nacht verging en wij wederom ons zelf mochten zijn door een begin te maken met te herbouwen op geestelijk en materiëel gebied van zo veel dat war, verstoord en vernield, mag zulks niet do mineren bij de plechtigheid, waarvoor wij hier tesamen gekomen zijn. Met de herdenking toch van déze dag gaan onze gedach ten op de allereerste plaats terug naar de moeilijke oor logsjaren, naar het onder gane onrecht, hetwelk de be zetter en verdrukker tekende in zijn ware gedaante, naar het onzegbare leed dat hij bracht ook in vele Waalwijk- se gezinnen, culminerend in de droeve en tragische ge beurtenis, in de wandaad van 6 September 1944. Gaan onze gedachten terug naar onze doden, 83 in getal. Zij gaven hun leven in het verzet en uit hoofde van hun plicht in functie tot 't laatst, zij werden uit ons midden weggesleept, zij stierven door moorddadig granaatvuur en duivelse projectielen. Het is onze plicht en het is onze eer hen niet te vergeten. De Waalwijkse bevolking heeft dit gevoeld door op overtuigende wijze de ont wikkelde initiatieven moreel en financiëel te steunen. Op 6 September 1945 werd op plechtige wijze een gedenk steen onthuld, gemetseld in 't Gemeentehuis op de plaats van het drama, hetwelk ik reeds memoreerde, ter nage dachtenis aan hen, die als helden de dood zijn ingegaan. Op 4 Mei van elk jaar heeft in alle eenvoud, doch treffend in ceremoniëel, een dodenherdenking plaatsge vonden. De velen die telken- jare hierbij aanwezig waren en de schat van bloemen die achter bleef bij het op het Raadhuisplein geplante crusi- fix, getuigen dat onze doden niet vergeten worden. Hier mede was echter niet genoeg gedaan; er moest een groots en blijvend monument komen hen ter ere, Waalwijk waar dig. Het was onmiddellijk na de bevrijding onzer gemeente dat de Redactie van „De Echo van het Zuiden" het initiatief nam om door vrijwillige bij dragen een fonds te vormen, hetwelk zou worden aange wend voor een monument ter nagedachtenis van de slacht offers, die vielen voor het vuurpeleton op 6 September 1944. Met grote instemming werd dit plan algemeen ont vangen en de omvang der spontane giften is daarvan 't beste bewijs. Door de Redac tie van ons plaatselijk blad werd 't reeds gevormde fonds overgedragen aan het bestuur der vereniging „Waalwijks Belang" die, mede in aanmer king nemende het belangrij ke bedrag dat was ingekomen en nog steeds vermeerderde, de bestemming hiervan uit breidde door het te zijner tijd op te richten monument te wijden aan de nagedachtenis van alle ingezetenen van Waalwijk, die tengevolge van oorlogshandelingen den dood vonden. In het verleden heeft Waal wijk steeds getoond dat op verschillend gebied door ener gie en samenwerking meer kon worden bereikt dan rede lij kerv/ij ze te verwachten is van een gemeente van deze omvang. Hiervan getuigen onze belangrijke bedrijven in verschillende branches, onze onderwijs-instellingen, 't peil van het culturele leven, onze laatste tentoonstelling „Waal wijk 1948" en de uitbreiding van onze gemeente na de be vrijding. Hiervan getuigt Waalwijk h ?den opnieuw. Op deze laatste dag in Oc tober 1949 zijn zeer vélen op deze plaats, de zo juist ge opende Burgem. Moonenlaan, tesamen gekomen om tegen woordig te'zijn bij de plech tige onthulling van 'n groots, kostbaar en zeer kunstvol monument, hetwelk ook voor de geslachten die na ons ko men een onvergankelijke her innering blijven zal aan de kommervolle oorlogsjaren, doch meer nog een symbool van de grote piëteit waarmede de Waalwijkse bevolking zijn doden heeft willen eren en hun nagedachtenis wil doen voortleven, onverwoestbaar als het brons, waarvan het beeld is vervaardigd. Het moet voor U, ouders, familie en vrienden een vol doening en een grote troost zijn dat deze plechtige bijeen komst hen geldt, om wie gij treurt en dat ook zijn of haar naam gebeiteld is in de harde steen. Aan de vergetelheid ontrukt, zullen zij blijven voortleven, ook* bij de ontel- baren die jaar in, jaar uit hier een korte poze zullen verwijlen. Het zullen er velen te samen zijn als een demon stratie van ernst en wijding op een herdenkingsdag. Het zal ook de enkeling zijn die op deze plaats een bloem komt leggen met ontbloot hoofd en een korte bede. Mo ge gij straks deze plaats ver laten, wetende dat Waalwijk Uw doden, die ook haar do den zijn, op waardige wijze heeft geëerd en niet zal ver geten. Het is mij een groot genoe gen hier te mogen aanwezig zien: het College van Burgemees ter en Wethouders, de heren Raadsleden en Secretaris; de geestelijkheid en in het bijzonder onze oud-pastoor de Hoogeerw. Heer H. Heeze- mans, die in de oorlogsjaren lief en leed met zijn parochia nen heeft gedeeld en in het droeve drama van 6 Septem ber 1944 zijn plicht als pries ter stelde boven gevaar voor eigen leven; de heer Mr. v. .d Heijden die 't burgemeesterschap van deze gemeente waarnam in die moeilijke maanden van angst en ellende, toen bom men en granaten Waalwijk teisterden; U vertegenwoordigers van het Verzet en van het Rode Kruis, die menigmaal Uw le ven in de waagschaal stelde en meer deed dan Uw plicht wel zeer bijzonder waarde ren wij het, Mevrouw Moo- nen, dat U en Uwe kinderen heden naar Waalwijk zijn ge komen, niettegenstaande de zin van deze bijeenkomst en dc woorden die bij deze her denking gesproken worden ook bij U de diep geslagen wonde wederom zal doen bloeden. Ik wil derhalve niet in nadere bijzonderheden tre den, aangaande de tragedie van 6 September 1944, doch vergun mij slechts uiting te geven aan ons diep gevoeld besef van 't verlies dat Waal wijk destijds leed toen haar eerste burger, zijn roeping, getrouw, zijn leven gaf voor deze gemeente. Met recht staat zijn naam als eerste in de gedenksteen gegrifd. Ik moge thans, na deze in leiding, komen tot 't grootse ogenblik, tot de symbolische onthulling van dit monument en U Mevrouw, als echtgenote van wijlen burgemeester Moo- nen, verzoeken deze hande ling te willen verrichten. Daarna heeft de onthulling van 't monument plaats door Mevr. Moonen. Dan herneemt de heer Tim mermans 't woord en zegt Zij vielen ter aard vóór het gloren der goudene zonne, de vrijheid, den langen nacht van den oorlog verdreef, voor ons gespaarden. Een schoonere ochtend om ving hen, gevallen ter hemelsche gaarde, Met het den broeders gegeve- ne leven, geweven uit eeuwige blijheid. Deze toepasselijke woorden van Mevrouw H. de Kat- v. Zijl staan gebeiteld onder de figuur van deze man, die met een laatste inspanning van zijn enorme kracht, zich nog staande houdt, waarna hij geveld ter aarde stort. Een monument waardig ter herinnering aan hen, die het offer van hun leven brachten voor onze vrijheid. Onvergan kelijk blijven ook hun namen in deze steen bewaard. Laat ons enkele ogenblik ken niet onze gedacinen bij nen zyn. uat zij rusten in vrede, iiet massale monument, het- weik U mans voor U ziet, kon ioi ctantl Komen, dank zy ue medewerking en Unancieie steun die wy uit zo brede kring mocmen ondervinden, ik zou in mijn pnent ernstig tekort schieten ais ik naiiec bij aeze gelegenheid oprecht dank te brengen aan allen die op enige wijze hiertoe heoben bijgedragen, ik moge herha len: een monument, onze doden en Waalwijk waardig. In samenwerking met een door ons bestuur benoemde commissie, bestaande uit de heren J. Bergmans, Th. van Delit, Drs. G. van Imbeeck, G. Steemers en Mr. F. Tim mermans, die wij zeer erken telijk zijn voor de toewijding waarmede zij zich van hun taak hebben gekweten en de adviezen die door hen wer den uitgebracht, werd con tact verkregen met de heer J. Raedecker, beeldhouwer te Amsterdam, wie de opdracht voor een verkleind proefmo del werd gegeven. Ik meen de tolk te mogen zijn van allen, als ik unr. Raedecker geluk wens met zijn grootse conceptie en hem dank zeg dat hij, niettegen staande de vele opdrachten die hij had, met naarstigheid aan dit monument voor Waal wijk heeft gewerkt. Wij heb ben ons niet vergist toen wij hem als één van Nederlands grootste beeldhouwers de de finitieve opdracht gaven. Het beeld, zoals het hier is opge steld, zal ook U grote vol doening geven en Uw naam .bevestigen tot in lengte van dagen. Nadat het in klei gemodel leerde beeld in gips was af gegoten, werd het vervoerd naar de firma Binder te Over- veen, alwaar het in onver gankelijk brons gegoten werd. Ook dit werkstuk, verricht met de bekwaamheid en ze kerheid van de vakman, ver dient onze hoogste lof. De firma Verappe alhier vervaardigde het basement en voldeed tevens aan onze opdracht vorm te geven aan de rustbank, die vóór het mo nument is aangebracht. Het was in 1947, bij ge legenheid van de viering van het 40-jarig bestaan onzer Vereniging, dat ons bestuur werd verrast, toen de heer G. Steemers, voorzitter van een door de leden gevormd hul- digings-comité, een bedrag aanbood met bestemming te zijner tijd in Waalwijk een bank te plaatsen met inscrip tie, herinnerend aan dit jubi leum. Ik ben overtuigd dat het Uwe volle instemming heeft, leden van Waalwijks Belang, die hieraan Uwe bij- eren; de gevallenen voor de drage gaaft, dat, na overleg met het gemeentebestuur, geen betere opstelling kon worden gevonden dan deze plaats, architectonisch in vorm en afmeting, volkomen aan sluitende bij het oorlogs-mo- nument aan de Burgemeester Moonenlaan. Wanneer ik spreek van ar chitectonische vormgeving, dan past mij een woord van erkentelijke dank aan U, prof. Holt. Op ons verzoek hebt gij het plan ontworpen van ba sement in inscriptie-stenen en het geheel zodanig in vorm gebracht dat het in de juiste verhouding komt op dit uit zonderlijk mooie en rustige hoekje, omzoomd door hees ters en geóoomte. Uwe voort varendheid en Uw gedeci deerd inzicht waren ons een grote steun bij de moeilijk heden en soms ook tegensla gen, die moesten overwonnen worden. Ik mag niet eindigen zon der met de grootste waarde ring en dankbaax-heid te ver melden de samenwerking, die bij de totstandkoming van dit monument vanaf het eerste begin heeft bestaan tussen ons bestuur, het reeds ge noemde comité en U burge meester Lambooy. Zonder Uw daadwerkelijke hulp en steun zou niet zijn verkregen het monument dat thans vóór ons staat, omdat ook gij bij de gehele opzet het doel voor ogen hield in Waalwijk en ter nagedachtenis van hen die hun leven lieten, een gedenk steen te doen verrijzen van uitzonderlijke schoonheid. Gij waart het die op ons verzoek deze plaats hiervoor hebt aan gewezen, maar bovenal zeg gen wij U, het college en de heren raadsleden oprecht dank, dat de gemeente Waal wijk, ingevolge Uw voorstel, als belangrijke bijdrage schonk het gehele basement en de werkzaamheden, die volgens het ontwerp van prof. Holt op deze plaats moesten worden verricht. Deze samen werking heeft geleid tot een eindresultaat dat niet te ver wachten was toen de eerste oproep tot vorming van een fonds werd gedaan. Ik moge dan namens de vereniging „Waalwijks Be lang" en namens degenen die door hun bijdrage hierin deel hebben, dit monument ter na gedachtenis aan onze doden, dit sieraad voor Waalwijk aan U burgemeester Lambooy, als hoofd der gemeente, over dragen. De burgemeester van Waal wijk Mr. R. Lambooy, sprak daarna als volgt: Het verheugt mij. Mijnheer de Voorzitter van Waalwijks Belang, dat ik namens 't ge meentebestuur van Waalwijk dit om vele redenen kostbare monument mag aanvaarden. Vervaardigd uit steen en brons, machtig en fors, schoon door zijn uitbeelding en tref fend door zijn oproeping tot herinnering, staat het hier als een brok historie, historie van Nederland, historie van Waal wijk. Aan dit alles is zorg be steed door allen, die hieraan medewerkten. Terecht hebt U geroemd de schepping van de beeldhou wer John Raedecker, die hier misschien het mooiste heeft gebracht, ooit door zijn kunst zinnige handen vervaardigd. Ook het gemeentebestuur ver heugt zich er over dat Waal wijk zo iets moois is rijk ge worden. Het draagt in hoge mate bij in ons streven, de gemeente ook als woonge- meente aantrekkelijk te ma ken. Met U ben ik erkentelijk Prof. Holt, de begaafde ont werper van het basement en de onmiddellijke entourage, zijn medewerker de heer Be- lion, de bekwame beeldhou wer van de opschriften en 't gedicht, dit laatste gevloeid uit de welbesneden pen van Mevrouw de Kat-van Zijl, terwijl ik voorts verheugd ben dat het werk van de gie ter de heer Binder en van de firma Verappe, en van de diensten van gemeentewerken en bedrijven er toe hebben bijgedragen dat dit alles op tijd is gereed gekomen. Op tijd d.w.z. op de dag van de 5e jaarlijkse herdenking van Waalwijks bevrijding. Doch hoe goed en veelal voortreffelijk al hun arbeid is geweest, dit alles was niet mogelijk indien niet destijds na de bevrijding, spontaan by hen die gespaard waren ge bleven, de gedachte was op gekomen om de gevallenen te wrede executiepeletons, ge vallen in krijgsdienst, geval len bij de O.D., gevallen in de afschuwelijke concentra tiekampen en bij de vele oor logshandelingen. Het is goed de doden te herdenken, voor hun zielerust te bidden en hen te eren. Zo heeft men gelukkig ook hier gedacht. Alle zorgen voor de vele materiële ver liezen van huis en goederen, machines en bedrijfsvoorra den, van de meest-elementaire huishoudelijke gebruiksgoe deren ten spijt, heeft men de moed gehad ook te zorgen voor hen, die de oorlogsjaren niet hebben mogen overleven. Ik denk hierbij eerbiedig aan hen die op grond van hun houding in die jaren als on middellijk betrokkenen of als gegijzelden voor het executie- peleton het leven moesten la ten; met respect aan hen, die in hun militaire taak in het begin of op het einde der af schuwelijke jaren hun leven op het slagveld lieten; met trots aan hen, die als verdacht van verzet of de mentaliteit daartoe werden gedeporteerd en in de beruchte concentra tiekampen stierven, ver van huis, in droefheid en ellende. Met weemoed aan hen, wier leven bij bombardementen of granaatinslag of door een ver dwaalde kogel werd afgesne den. Voor deze allen wordt, dank zij de giften der burgerij die met de gevallenen één ge meenschap vormden, heden dit monument eerbiedig ont huld door-haar, wier echtge noot in hoogste plichtsbe trachting op zyn post bleef in de moeilijkste jaren en die, zijn hoge leeftijd ten spijt, door de barbaren werd uitge kozen om als symbool van de gemeenschap zijn leven te of feren. Ik ben dankbaar hen, die de actie tot het oprichten van 't monument in de pers hebben ingezet; Waalwijks Belang die het overnam en zo goed ten einde bracht, en het comité dat met zoveel zorg hen uit koos, die voor een groot werk bekwaam waren en haar aan dacht besteedde aan ontwerp en uitvoering. Hun arbeid lijkt mij heden beloond. Familie-leden van hen, voor wie wij hier zijn, moge God de zielen van Uw grote dier baren genadig zijn. In de hoop van de vervulling van deze wens en dankbaar voor het prachtig gedenk teken, aanvaard ik hiermede met eerbied namens de ge meente het oorlogsmonument voor de 83 gevallenen. Berichten van verhindering om de plechtige onthulling bij te wonen waren ingekomen van Wed. J. v. Ewijk, A. P. v. Leest-van Lam, Mevr. Leng let, de edelachtb. heer G. Steemers, die in z'n telegram z'n oprechte deelneming aan bood aan de famidies Moonen, Hoffmans en overige achter gebleven families der oorlogs slachtoffers, de heer S. Grup- pelaar en de familie J. Spit- ters. VOLLEDIGE OVEREENSTEMMING. De Centrale Commissie der R.T.C. kon Dinsdag avond uiteen gaan, nadat volledige overeenstem ming was bereikt inzake alle punten waarover nog verschil van mening heerste. Gistermiddag kwam de R.T.C. in plenaire slotzitting bijeen om de uit eindelijke beslissing te nemen over de ontwerp overeenkomsten die de diverse commissies in de afgelopen weken hebben genomen: de slotfaze van de R.T.C. Er is hard gewerkt door de Nederlanders en Indonesiërs in Den Haag, vooral de laat ste week. En wat men, kost wat kost, bereiken wilde, is bereikt: het einde van de con ferentie begin November. Maar wat het belangrijkste is, de beoogde resultaten zijn behaald: op alle punten vol ledige overeenstemming. De laatste moeilijke kwestie, de status van Nieuw-Guinea, heeft men tenslotte weten te omzeilen, zodat de reeds ver gevorderde conferentie niet over dit punt hoefde te strui kelen. De opvattingen van beide partijen bleken onver enigbaar. De Indonesiërs, vooral de Oost-Indonesiërs, wilden Nieuw-Guinea persé in de R.I.S. opnemen; de Ne derlanders wilden het beslist onder Nederlands gezag hou den. Daar niemand iets toe gaf, zag de situatie er in deze niet rooskleurig uit. Gelukkig deed de UNCI een compro mis-voorstel in die zin, dat Nieuw-Guinea in ieder geval nog rechtstreeks onder Neder land zou blijven. In het ko mende jaar kan men dan als nog trachten overeenstem ming voor de toekomst te be reiken. Dit voorstel werd door beide delegaties met enkele wijzigingen aanvaard. Ook dit punt is voorlopig opgelost. De kwestie van het zelfbe schikkingsrecht is zo geregeld dat de gebieden die hiervan gebruik willen maken dat zijn vooral Ambon en de Mi- nahassa zich tot de com missie van de V.N. moeten wenden om van haar toe stemming te verkrijgen zich te mogen uitspreken over de vraag of zij wensen te worden opgenomen in de R.S.I. of on der Nederlands gezag willen blijven. Verder is in Batavia nog overeenstemming bereikt tus sen de Nederlandse en de re publikeinse delegaties over een algemeneamnestie voor politieke gevangenen en over de bevoorrading van het re publikeinse leger. Verwacht wordt dat de algemene am nestie in de eerste week van November in een gemeen schappelijke proclamatie zal worden afgekondigd. Het be drag voor de bevoorrading van het republikeinse leger is verhoogd van 669.000 tot 750.000 per dag, omdat nu als basis is genomen een aan tal van 250.000 soldaten. De republiek zal beginnen met de demobilisatie van de gue- rilla-organisaties. Dr. Koets heeft op 'n pers conferentie gewezen op het communistisch gevaar voor Indonesië. De „Liga ter ver dediging van de proclamatie van onafhankelijkheid" noemt de R.S.I. volgens het oude re cent „een marionettenstaat, gevormd door imperialisten en kapitalisten". Zij spoort de Indonesiërs aan om zich voor te bereiden op een massale actie op een psychologisch ogenblik. Dr. Koets beschouw de deze Liga als een werke lijk gevaar voor Indonesië. De toestand in Oost-Java ont wikkelt zich niet ongunstig, behalve in gebieden waar communistisch georiënteerde guerilla-troepen gelegerd zijn. VANDAAG EINDE DER DISTRIBUTIE. Vanaf vandaag zijn textiel, vlees, kaas en rijst vrij. Er komt dus geen bonnenlijst meer, alleen de afzonderlijke bon-aanwijzing voor koffie en daarnaast de lopende kolen- bon, die voorlopig nog geldig blijft. 3 November 1949 is er dus practisch een einde gekomen aan een tienjarige distributie periode van levensmiddelen, die op 14 October 1939 begon met de suiker op de bon. Hogere subsidies voor belangrijke artikelen. De subsidies op levensmid delen zullen voorlopig niet verminderd worden. Integen deel, ze worden tijdelijk ver hoogd, om de na de devalua tie verhoogde prijzen van een aantal essentiële artikelen on gewijzigd te kunnen laten. Met name geldt dit voor brood, melk, margarine, var kensvlees, kolen en veevoe der. Over het komende half jaar is hiermee een bedrag gemoeid van 150 millioen. En nü weer WORSTENBROOD van NIC. v. d. WATER Telefoon 418 - Min. Loeffstraat 57 Dagelijks vers WEER EEN GROTE VLIEGRAMP. Eind vorige week was het de Franse luchtvaart die door een grote ramp werd getrof fen, dezer dagen was het de Amerikaanse burgerlucht vaart Vijf en vijftig mensen verloren het leven toen bo ven het vliegveld van Was hington een Skymaster werd geramd door een jachtvlieg tuig. De piloot van het jacht vliegtuig is de enige overle vende. De DC 4 kwam van New- York en was juist bezig te landen, toen de P 38, bestuurd door een Boliviaanse kapitein, tegen hem aanbotste. Dit vliegtuig wilde ook op het vliegveld dalen, maar van de verkeerstoren was herhaalde lijk gewaarschuwd dat de pi loot moest wachten tot de Skymaster aan de grond was. De bestuurder van de P 38 volgde de aanwijzingen niet op en toen men de DC wilde waarschuwen, was het te laat. Van de inzittenden van de Skymaster kon niemand ge red worden. In het vliegtuig bevonden zich o.a. een repu blikeins senator en twee ba- bies. De piloot van 't jacht vliegtuig werd uit 't water gered door een sergeant. Deze vliegramp is de groot ste die de Amerikaanse bur gerluchtvaart ooit heeft ge troffen. SPANNING IN OOST-EUROPA. Het is deze week weer gaan spannen in het Oosten. Vorige week Donderdag zijn Hon gaarse grenswachten overge gaan tot openlijke provocatie. Zes uur lang hebben zij Joe- go-Slavisch gebied beschoten, maar Tito's soldaten lieten zich niet uit hun tent lokken. Heel begrijpelijk als men be denkt wat daaraan zou kun nen vastzitten. Tito voelt er blijkbaar niets voor om op 'n dergelijke manier een derde wereldoorlog te laten ont ketenen. Niettemin houdt hij zich op alles voorbereid. Er zijn reservisten onder de wa penen geroepen en^ reserve- troepen die deze'maand heb ben deelgenomen aan de ma noeuvres, 2ijn niet afgezwaaid Nu lopen er ook geruchten dat Albanië op het punt staat zich bij Tito aan te sluiten. Generaal Hodja, Stalin's knecht in Albanië, zou in het geheim besprekingen voeren met de Joego-Slavische lei der. Deze zou bereid zijn voor de steun van Albanië levens middelen en andere materia len, waaraan hij zelf grote be hoefte heeft, te betalen. TSJECHO-SLOWAAKSE BISSCHOPPEN PROTESTEREN. Op 1 November is de Praag se kerkwet van kracht ge worden. De priesters zijn staatsambtenaren geworden en de kerk is onderworpen aan het staatsgezag. Voor de heren gezaghebbers zelf ten minste. De bisschoppen hebben een nieuw protest tot de regering gericht, waarin deze wet een schending van de grondwet wordt genoemd. Het protest droeg de handtekening van al- lev bisschoppen, behalve die van Mgr. Beran, die al maan denlang in zijn paleis wordt gevangen gehouden, en van Mgr. Vojtassak, bisschop van Spis, die ziek is. Zij wijzen er op dat door deze wetten de rechten van de Kerk geen en kele wettelijke garantie meer hebben. Zij protesteren tegen het feit dat de regering zich het recht aanmatigt zich te mengen in de interne aange legenheden van de Kerk en eisen dat zij iedere aanspraak op dit recht zal laten varen. VOORBEREIDENDE KLAS AAN AMBACHTSSCHOLEN. Minister Rutten heeft zich uitgesproken voor de invoe ring van een voorbereidende klasse aan de ambachtsschool, om de aansluiting van die school aan de lagere school te verbeteren. De minister acht deze oplossing het meest in 't belang van de leerlingen en van de industrialisatie. In die voorbereidende klas zullen de leerlingen algemeen vor mend onderwijs ontvangen dat bij hun leeftijd past en waarin o.a. bijzondere aan dacht aan doelmatige handen arbeid wordt geschonken. Een bakkersvrouw uit de Jordaan te Amsterdam ver giste zich Zaterdagmorgen en gaf een klant in plaats van 'n briefje van twintig gulden een briefje van 1000 gulden terug. Klant en briefje zijn spoorloos. De „Volendam" is met 2200 repatriërende militairen van de 7 December-divisie Zondag uit Batavia vertrok ken.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1949 | | pagina 1