Be terugkerende Militai Waalwijkse en Langstraatse Courant &.e.tg£ë. ttaoA de. OJpioMCmgZ GLAS KORTE BERICHTEN W. TIMMERMANS ZONEN BANKIERS TE WAALWIJK Aalmoezenier van Croonenburg over: Jaarvergadering Katholiek Thuisfront te Waalwijk W. van der Heijden Zonen MAANDAG 20 MAART 1950 Uitgever Waalwijkse Stoomdrukkerij ANTOON TIFLEN Hoofdredacteur JAN TIELEN DE ECHO W HEI ZUIDEN 72e JAARGANG No. 24 Abonnement 15 cent per week 1.95 per kwartaal 2.25 franco p.p. Advertentie-prijs 9 cent per m.M. Contract-advertenties speciaal tarief. OPGERICHT 1878. Bureaux GROTESTRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38. SCHOOLSTRAAT 11 KAATSHEUVEL TEL. 66. TEL.-ADRES „ECHO". Donderdagmiddag werd bekend gemaakt dat koning Leopold besloten heeft om het parlement over zijn terugkeer te laten beslissen. Dit besluit was het resultaat van de besprekingen die de koning heeft gevoerd met minister-president Eyskens, de voor zitters van beide Kamers en de partijleiders. Door deze gang van zaken is België nu een goed eind op weg om de onverkwikkelijke koningskwestie op de enig juiste manier, d.w.z. volgens democratische be ginselen, tot een oplossing te brengen. Wij, als België's Noorder buren, kunnen ons niet an ders dan verheugen over deze gunstige ontwikkeling, al is de oplossing er dan ook nog niet. Maar met het Belgische volk zijn wij in allerlei op zichten nauw verbonden en het zou betreurenswaardig geweest zijn als de dreiging van anarchie, die aanvanke lijk in de lucht hing, werke lijkheid was geworden. Het gevaar schijnt nu echter wel voorbij te zijn, want de tegen standers van 's konings terug keer hebben niet volhard in hun fanatieke houding. Dat wil niet zeggen dat ze nu al les goed en best vinden, maai de dreigementen van algeme ne staking e.d. als de koning zou terugkeren hoe dan ook, zijn heel wat verzacht door de restrictie „als de koning tegen de wil van het volk zou terugkeren". Koning Leo pold heeft getoond dat dit geenszins zijn bedoeling is. Eerst heeft hij zich willen on derwerpen aan de uitspraak van het hele volk en daarvan een ruime meerderheid ge vraagd (5%). Deze is hem ruimschoots geschonken. Nu weer laat hij de beslissing over aan de volksvertegen woordiging. Als deze tot zijn terugkeer besluit, kan er door niemand meer veel worden tegen ingebracht. Dat het parlement in meer derheid voor de opheffing van de wet van 1945 zal zijn, is wel heel waarschijnlijk. In de Kamer van Afgevaardigden heeft de C.V.P. nog maar drie zetels nodig voor een abso lute meerderheid en men kan zich afvragen of er onder de liberalen geen te vinden zijn die voor terugkeer van de ko ning zullen stemmen. Want deze partij is er heus niet zo tegen gekant als men uit de uitlatingen der leiders zou op maken. Dit is bij de volks raadpleging gebleken. In de Senaat heeft de C.V.P. zo al de absolute meerderheid en ook in de verenigde zitting van beide Kamers heeft ze een overschot van nog zeven zetels. De uitslag is dus niet erg twijfelachtig. Morgen zou de Kamer en Senaat bijeen komen om te beraadslagen over het bijeenroepen van 'n Nationale Vergadering, die dan de beslissing moet ne men, haar bfi de Wet van 1945 toegekend. De socialisten hebben met algemene staking gedreigd als de koning buiten het parle ment om, in België zou terug keren. Dat doet hij niet, dus is al les in orde, zou men denken. Terwijl wij dit schrijven, komt het bericht dat de mijn werkers e.a. in de Borinage. en 't Luikse reeds tot staking zijn overgegaan; buiten 't Na tionaal Vakverbond om, zo heet het! Enfin, men zal er elders in dit nummer wel meer van lezen. Acheson over het Verre Oosten. De Amerikaanse minister van buitenlandse zaken, Dean Acheson, heeft in San Fran cisco een rede gehouden over de politiek der Verenigde Staten in het Verre Oosten, vooral ten opzichte van com munistisch China. Hij waar schuwde het Chinese volk dat het zichzelf en zijn vrienden in ernstige moeilijkheden zou kunnen brengen als het com munistisch regiem het volk tot agressieve en subversieve avonturen buiten de grenzen zou verleiden. Amerika was er zich echter ook van be wust dat de huidige „onge lukkige status" geen keus was van het Chinese volk zelf, maar dat het daartoe ge dwongen was. De Amerikaanse regering was volledig bereid handel met China te blijven drijven, maar dan dienden de con tracten geëerbiedigd te wor den. De V.S. zouden echter geen goederen verkopen die tegen haar gebruikt zouden kunnen worden en evenmin zouden ze crediet verlenen aan een land dat zich vijan dig tegen haar toonde. Acheson besprak ook het Russisch-Chinese verdrag van vriendschap en wederzijdse bijstand. Dit heeft, zei de mi nister, een helder licht ge worpen op de Sovjet-Russi sche bedoelingen in China. De Chinezen konden het nu toe juichen, ze zouden mettertijd inzien waar het tekort schoot met betrekking tot China's werkelijke behoeften en wen sen. De andere volken van Azië waarschuwde Achson tegen de dreiging van het Sovjet- Russische imperialisme, dat poogt de absolute overheer sing van een zo groot moge lijk gebied te krijgen. Het Amerikaanse volk verzett zich tegen het communisme omdat het volken die 't ver slindt, het recht ontzegt op hun eigen wijze voor een be ter leven te werken. Anderzijds heeft Acheson op de leiders van de Sovjet- Unie nog een beroep gedaan om samen te werken. Dit deed hij op een conferentie over internationale samen werking voor de economische ontwikkeling van de wereld. Hij zette eerst de fundamen tele punten van verschil tus sen Oost en West uiteen en noemde toen 7 punten als grondslag voor mogelijke ba sis voor samenwerking. We zullen ze hier niet allemaal noemen; het zijn de punten waarover de groten dezer aarde nu al vijf jaar onder handelen en waarover ze el kaar nooit naderen: vredes verdragen met verslagen lan den, terugtrekken uit Oost- Europese landen, laten varen van obstructie-politiek, con trole van atoomenergie enz. We geloven daar allemaal niet erg meer in, want we hebben er te veel van ge hoord en gezien en de toe stand wordt eerder ongunsti ger dan dat er opklaringen komen. Zouden daar enkele idealisten die Truman en Sta lin samen aan de telefoon wilden brengen, iets aan kun nen veranderen? De oplos sing van de wereldcrisis door middel van een telefoonge sprek! Verdediging van West-Europa. Bij het debat over de En gelse verdediging heeft Chur chill in het Engelse Lagerhuis gesproken over de verdedi ging van heel West-Europa. Hij achtte 't noodzakelijk dat Duitsland in de gelegenheid werd gesteld deel te nemen aan de verdediging van West- Europa, omdat West-Europa niet zonder Duitsland verde digd kon worden. Churchill wees op de gevaren die uit het Oosten dreigen: Duitsland verslagen en ontwapend, ter wijl aan de Oost-grenzen de geweldige Russische militaire macht staat. Hij meende, dat, als Engeland en Frankrijk sa menwerkten, zij gerust de hand konden rijken aan Duitsland. Churchill's bedoe ling is, Duitse contingenten in te delen bij de legers van de West-Europese landen en niet een Duits leger op te richten. Minister-president Attlee wees de suggestie van de er varen oorlogsleider echter scherp van de hand. Tegen de ontmanteling. De Duitsers roeren zich de laatste weken geducht tegen de ontmanteling van fabrie ken. Zij hebben gedemon streerd in Hannover, Ham burg, Salzgitter en Frank furt. Daarbij ontstond op ver schillende plaatsen handge meen met de politie. Deze acties worden geleid door de communisten, die hierin natuurlijk weer nieu we propaganda-stof vinden. Bij vele Duitsers valt dit in goede aarde, ook al zijn ze geen communist, want de ont manteling is nu eenmaal niet populair. Ook officiële, Duitse personen protesteren er tegen. Nu zitten de bezettingsau toriteiten in een moeilijk parket. Geven ze weer toe, dan wordt dit toegeschreven aan de communistische actie, wat dan succes betekent. Hou den ze voet bij stuk, dan zul len velen de communistische organisatie „Nationaal Front" beschouwen als de verdedig ster van de Duitse belangen. De ontmanteling houdt dus een groot gevaar in en di'ijft ook de West-Duitsers naar de communistische hoek. Band RomePraag geheel verbroken. De Tsjechische regering heeft Mgr. de Liva, secretaris van de Pauselijke nuntiatuur, het land uitgewezen. Als „mo tief" voor deze uitwijzing wordt aangevoerd dat mgr. de Liva „misbruik heeft ge maakt van zijn positie en zich in binnenlandse aangelegen heden heeft gemengd". Door het vertrek van mgr. De Liva, de enige diplomaat die nog op de pauselijke nun tiatuur was achtergebleven, heeft de Tsjechische regering de diplomatieke betrekkingen met het Vaticaan geheel ver broken. De Tsjechische politie heeft een inval gedaan in de Sint Ignatiuskerk in Praag en in de sacristie twee geestelijken gearresteei-d. INTERNUNTIATUUR IN INDONESIë. Mgr. de Jonghe d'Ardoye, Apostolisch Delegaat in In donesië, is door Z.H. de Paus benoemd tot Internuntius, waardoor de Apostolische de legatie te Djakarta verheven is tot Inteimuntiatuur, aldus aldus meldt A.F.P. uit Vati caanstad. MINISTERS v. d. BRINK en GÖTZEN VERTROKKEN. Met de K.L.M.-constellation „Pontianak" vertrokken Don derdagavond de ministers L. Götzen, minister zonder por tefeuille, speciaal belast met de financiële en economische aangelegenheden met betrek king tot Indonesië, en prof. dr. J. R. M. van den Brink, minister van Economische Za ken, naar Indonesië, ter bij woning van de ministers-con ferentie, die op 21 Maart in Djakarta begint. LEDENTAL CHRIST. NAT. VAKVERBOND. Het ledental van het Chris telijk Nationaal Vakvei-bond dat per 1 October j.l. 153.122 beliep, was per 1 Januari ge stegen tot 155.232. Over het gehele jaar 1949 nam 't leden tal toe (van 147.449) met 7.783 leden of 5.3 procent. DE TUNNELBOUW ONDER HET IJ. De wethouder voor Publie ke Werken en Volkshuisves ting van Amsterdam, mr. J. van der Velde, heeft tijdens een persconferentie verklaard dat B. en W. binnen een half jaar de gemeenteraad van Amsterdam een voordracht zullen doen toekomen over de bouw van drie'tunnels on der het IJ. Zaterdagavond hield Katholiek Thuisfront in Hotel De Twee Kolommen zijn jaarvergadering. Wij hadden, gezien de actie waar het hier over ging, wel wat meer belangstelling verwacht, want lang niet alle ouders van jongens die in Indonesië zijn waren vertegen woordigd. De moeite waard was het alleszins. Behal ve dat er verslag uitgebracht werd over het afgelo pen jaar, gaf aalmoezenier van Croonenburg in een boeiende causerie zijn visie op de soldaten die thuis komen. Om goed 8 uur opende de voor zitter de vergadering met een kort woord van welkom, speciaal tot majoor-aalmoezenier Van Croo nenburg en wethouder Van Loon, die het gemeentebestuur vertegen woordigde. Daarna gaf hij onmid dellijk het woord aan de „vol ijverige secretaris", die het vol gende jaarverslag voorlas. Activiteit in 1949. „Het is voor ons een groot ge noegen U een verslag te mogen uitbrengen van de werkzaamhe den van onze afdeling over het jaar 1949. Immers gedurende dit jaar kon dank zij de grote me dewerking die wij allerwege moch ten ondervinden met onze jon gens in Indonesië een hecht con tact, zowel op geestelijk als op materiëel gebied, worden onder houden, terwijl het ons tevens mo gelijk was ook aan het Hoofd bureau van Katholiek Thuisfront de zo nodige steun vooral voor het uitzenden en verzorgen van aalmoezeniers te geven. Dit jaarverslag betreft de activi teit van de afdeling Waalwijk, waarbij zijn aangesloten de pa rochies St. Jan, St. Clemens en O. L. Vr. Onbevlekt Ontvangen. Door een nauwe samenwerking werden alle acties gezamenlijk ge voerd, terwijl de verzorging van de jongens overzee ook centraal werd geregeld. Het contact van de jongens met hun eigen parochie bleef echter bestaan doordat aan het begin van het jaar elk paro chiaal bestuur de beschikking kreeg over een bedrag van 30 per militair in Indonesië waar over zij vrij kon beschikken. Op 1 Januari 1949 waren in Indonesië 75 militairen. Geduren de het jaar vertrokken er nog 18, terwijl 37 jongens repatriëerden, zodat op 1 Januari 1950 nog 56 jongens in Indonesië verblijven. Van deze 56 jongens zijn er 29 uit St. Jan, 17 uit St. Clemens en 10 uit de parochie O.L.V. Onbe vlekt Ontvangen. Wat kon in 149 voor onze jon gens in Indonesië worden gedaan? Op geestelijk gebied: Elke maand werd in de verschillende parochie kerken een speciale H. Mis opge dragen voor de belangen van on ze jongens en mannen in Indië. Speciaal willen wij melding ma ken van het plechtig Lof dat op 16 Maart 1949 werd gehouden en dat per P.C.J. naar Indië werd uitge zonden. Door pastoor Ras werd elke week een brief aan de jon gens gestuurd, een „geestelijke in jectie", welke zeer op prijs werd gesteld. In de parochie van St. Jan werd een lijst geplaatst met de namen van de jongens welke nog in Indonesië verblijven. Op ver zoek van dr. Lenglet kon aan een aalmoezenier in Indonesië worden gezonden een aantal Misbenodigd- heden, rozenkransen enz., dank zij de welwillende medewerking van pastoor Ras en de Missienaai- kring. Op materiëel gebied: Elke jon gen ontving tweemaal per week De Echo van het Zuiden, gedrukt op extra dun papier, om luchtpost verzending mogelijk te maken. Elke maand ontvingen alle jon gens het soldatenmaandblad „Sal vo" en het marinepersoneel „Stel la Maris". Voorts werden in de loop van 1949 naar Indonesië ge stuurd de door het Hoofdbureau uitgegeven boekjes „Open kaart" en „Om nooit te vergeten". Bij gelegenheid van St. Nicolaas werd aan elke militair overzee een pak ket inhoudende 6 pakjes sigaret ten toegezonden. Elke jongen die vroeger een leidende functie in n jeugdstandsorganisatie uitoefende, ontving voorts nog het tijdschrift G 3, uitgegeven door de Katho lieke Actie. Door onze afdeling werden hierop 12 abonnementen verspreid. Door de parochiale af delingen werden nog afzonderlijk gezonden: door parochie St. Jan: een pakket bij gelegenheid van de verjaardag; door parochie St. Cle mens: elk half jaar een pakketje en door parochie O.L.V. Onbe vlekt Ontvangen eveneens 2 pak ketjes. Voorts werden bij gelegen heid van Pasen en Kerstmis door de Zeereerw. H.H. Pastoors nog een Paas- en Kerstwens verzon den. Ook willen wij niet onver meld laten dat burgemeester Lam- booy aan de jongens een persoon lijke Nieuwjaarswens heeft toege zonden. Dit alles kon gedaan worden, dank zij de steun van onze ge hele bevolking. Gedurende 1949 werden vele succesvolle acties gevoerd om de benodigde gelden bijeen te bren gen. Wij noemen hiervan de vol gende: 1. Maandelijks werd op de verschillende kerkpleinen gecollec teerd; 2. In Thalia werd in het voorjaar een driedaags rikcon- cours gehouden; 3. Op Paas-Za- terdag werd een Paaseierenactie gevoerd. Er werden 3500 eieren verkocht; 4. Door de verkenners werd een boekenactie gevoerd, waarvan de opbrengst aan het Hoofdbureau werd toegezonden; 5. In de verschillende café s wer den collectebussen geplaatst, wel ke om de drie maanden werden gelicht; 6. Met St. Nicolaas werd huis aan huis de klomp gezet voor onze jongens in Indonesië, in de vorm van een enveloppe, welke actie een groot succes werd; 7. In December werd door de toneel vereniging „Zorgvliet' uit Til burg tegen vergoeding van de noodzakelijke kosten een uitvoe ring gegeven van het toneelstuk „De Vreemdelingdoor Antoon Coolen. Tenslotte vermelden wij nog met groot genoegen die acties welke door particulieren met me dewerking van ons bestuur wer den gevoerd, zoals een Bridge- Drive door Hotel Verwiel, een duivenvlucht door de duivenver- eniging De Postduif, benevens verschillende collectes gehouden door particulieren bij huiselijke feestjes, repatriëring enz. Gedurende het jaar 1949 kwam in de leiding van Katholiek Thuis front een belangrijke reorganisatie tot stand. In de verschillende bis dommen werden allereerst dioce sane besturen gevormd, bestaande uit afgevaardigden uit de ver schillende gewesten. Zo werd door het gewest „De Langstraat aan gewezen de heer P. Dirks. Daar na is door elk diocesaan bestuur een afgevaardigde aangewezen voor het hoofdbestuur, zodat van toen af de afdelingen a.h.w. in het hoofdbestuur vertegenwoordigd waren. De voornaamste taak van het hoofdbestuur is wel gelegen in de uitzending en de verzorging van de aalmoezeniers, een taak die wel de meest belangrijke is voor de geestelijke verzorging van on ze jongens, hetgeen de practijk overduidelijk heeft aangetoond. Het is dan ook hierom dat ook onze afdeling het zich een plicht achtte hieraan ten volle mede te werken. De gevraagde deelname van 1 per 1000 parochianen per maand werd door onze afdeling regelmatig voldaan. Ook aan de spe|fijesdag, waarvan de op brengst aan het hoofdbureau ten goede komt, werd door onze af deling deelgenomen. Nu geleidelijk onze jongens uit Indië gaan terugkeren, stelt Ka tholiek Thuisfront zich tot een plicht ook het hare bij te dragen tot de nazorg voor onze jongens, alhoewel dit een terrein van de overheid is. Tot nu toe heeft de ze nazorg in Waalwijk nog geen moeilijkheden met zich gebracht. Toch willen wij er de nadruk op leggen, dat als straks grotere groepen zullen gaan repatriëren, Katholiek Thuisfront gaarne alle mogelijke medewerking zal ver lenen. In overleg met de burge meester en het gemeentebestuur zal eventueel een repatriërings comité worden gevormd, waarin naast ter zake kundigen ook ver tegenwoordigers van Katholiek Thuisfront zullen zitting nemen. Katholiek Thuisfront acht het zich een plicht ten volle mede te wer ken dat elke militair die uit In donesië repatriëert een hem pas sende werkkring zal vinden. Alvorens dit jaaroverzicht te besluiten rest ons een woord van dank aan alle parochianen van Waalwijk die zo intens medeleef den met hun jongens overzee en dit telkens weer opnieuw zo spon taan toonden. Wij brengen har telijk dank aan burgemeester en gemeentebestuur voor hun steun, nimmer hebben wij vergeefs een beroep op hen gedaan. Dan ook aan diegenen die ons bij de ge voerde acties metterdaad steun den. Een speciaal woord van dank aan die Thuisfront-werkers die elke week meermalen de verzen ding van kranten, tijdschriften enz. verzorgden. Wij doen nie mand tekort, wanneer wij Mevr. Pulles-Hens en Mej. C. Dumou- lin met name noemen. Katholiek Thuisfront staat ook in 1950 nog een grote taak te wachten. Met Gods zegen en met dezelfde sympathie en medewer king als in de voorbije jaren, zal ook in 1950 het Thuisfrontwerk vruchtbaar kunnen zijn." Aan het jaarverslag dat de pen ningmeester vervolgens gaf, ont lenen wij het volgende: de totale ontvangsten over 1949 van de drie parochies en de centraal ge voerde acties bedroegen 10563.17 uit giften, collecten, rikconcours, bridgedrive, toneelavond, paasei- actie, speldjesdag, St. Nicolaas- actie, duivenvlucht en terugbeta lingen. De uitgaven bedroegen 6066.80, voor H.H. Missen, aan deel Thuisfront St. Antoniuspa- rochie 1948, drukwerk, kranten en periodieken, porti, bijdragen voor het hoofdbestuur, sigaretten, pak jes en andere onkosten. Beide ijverige functionarissen kregen een dankwoord van de voorzitter en een applausje van de aanwezigen. Waalwijk. Tal. 443 De repatriërende militair. Aalmoezenier Van Croonenburg beweerde dat hij niet gemakkelijk sprak, en als dat waar is dan moest hem datgene waarover hij een praatje hield toch wel na aan het hart liggen, want het maakte hem welsprekend. Meer dan een uur hebben allen met grote aan dacht en interesse naar zijn woor den zitten luisteren. De aalmoezenier zou zijn visie geven op de soldaten die thuis kwamen en die thuis zouden ko men. Hij had geconstateerd dat tegen die tijd zowel de soldaten zelf als de mensen thuis een beetje onrustig werden. Er, heerste een zekere onzekerheid, vrees dat ze niet meer in deze samenleving zouden passen. Dit vond hij een grote dwaling, want de jongens waren in Indonesië niet noemens waardig veranderd. Was er een aardige kerel weggegaan dan kwam hij ook zo weer terug en was er een lastpost vertrokken dan kregen ze thuis ook een last post terug. Wel was het zo, zei de aal moezenier, dat men elkaar niet direct begreep. De eerste maanden waren het moeilijkst. Er kwamen allerlei vragen, meestal zulke dat zc de soldaten toch niet interes seerden, en dan sloten ze zich in zichzelf op. Men begon gewoon lijk over de politiek en daar wist een militair niets van. Dat was niet zijn eerste taak. Het werk dat de jongens in In donesië deden was op de eerste plaats sociaal. Toen ze kwamen heerste er overal ellende. En om daarin verandering te brengen hadden ze zich helemaal gegeven en langzamerhand waren ze er zo in geslaagd om een beetje rust te brengen. Daarover moest men spreken. Al staken ze zichzelf niet graag in de hoogte, ze zouden er over weten te vertellen, omdat t over mensen ging en daar wisten ze van. Aalmoezenier Van Croonenburg hoopte hiermee een kernpuntje te hebben geraakt. Hij was bang dat de soldaten anders zouden denken dat hun werk tevergeefs was ge weest. „Het is nooit vergeefs een goed mens te zijn geweest". Ze hadden mooie, rijke jaren achter de rug, ze hadden welgedaan. I De jongens die in Indonesië waren geweest hadden iets van de wereld gezien en daar iets van j geleerd. Ze hadden een bredere kijk gekregen en ergerden zich over futiliteiten waarover men zich hier zo druk kan maken. Maar dat ging wel weer over, als ze er maar eenmaal weer gewend raakten. De aalmoezenier had ook ge merkt dat sommige vaders en moeders zich ongerust maakten over het zwijgen van de jongens, denkend dat ze iets te verbergen zouden hebben. Maar dit was ge woon gebrek aan zekerheid en onbegrip voor hun prestaties. Ze moesten wennen. Zijn de jongens in de loop der jaren vervreemd? De aalmoezenier geloofde van niet. Ze begrepen onze beschaving en huiselijkheid veel beter dan eerst. Ze hadden andere volken gezien en daardoor nog meer respect gekregen voor de eigen christelijke beschaving en hoogheid. Als ze schreven „Moe der, je bent mijn grootste schat' dan meenden ze dat. Ze kwamen wel uit een mannenwereld, waar in het nu eenmaal anders toegaat dan thuis, en ze hadden behoefte aan ruimte. Daarom moesten ze weer wennen aan het kleine. De soldaten hadden in Indone sië ook de kracht ontdekt in de mens zelf. Ze hadden de mooie eigenschappen in iedereen leren waarderen. Ze hadden een kame raadschap aangekweekt en weinig broers waren zo als de soldaten onder elkaar. Daardoor waren ze ruimer over de mensen gaan den ken. Het viel niet mee dat leven daar te vergeten. De aalmoezenier be vestigde de waarheid van het woord „niemand wandelt onge straft onder de tropenzon". Was het een soort van heimwee dat ze overhielden of wat anders? Bo ven alles stond er het besef dat z? als twintigjarige jongeman iets betekend hadden. Het was een heimwee naar verantwoordelijk heid en het was een moeilijkheid dat ze die hier misten. Hier lag ook een taak van ons hier in Hol land: hen uit de gemeenschap der heiligen het besef bij te brengen, dat, welk werk ze ook zouden doen, ze hierdoor dienden in het grote geheel. Niet teveel achter hen aanzitten als ze thuiskwamen, want de soldaat zou zelf willen kijken of de stap die hij ging zet ten het beste voor hem was. De teruggekeerde militairen gaven ons meer dan wij hen. Dit was het enige „probleem". Maar er was nog meer, ging aalmoezenier Van Croonenburg na een korte pauze verder. De jongens lieten in Indonesië ook iets van God. Waren ze er beter of slechter geworden? Hij was tot de overtuiging gekomen dat de grote troep goede katholieke jon gens dichter bij God was gekomen dan als ze hier in Nederland zou den gebleven zijn. Niet alleen of men kwaad deed was een norm van godsdienstig leven, maar ook of God iets in zijn leven beteken de. De zorg in het jonge leven had de jongens dichter bij God gebracht. Godsdienst was voor de tropensoldaat iets dat eigen was over de hele wereld en voor alle mensen en zij ergerden zich over het oppervlakkig godsdienstig le ven hier. De aalmoezenier vond het jam mer als dit zou vervlakken. Wij moesten ons godsdienstig leven opvijzelen, begrip tonen voor de innerlijke godsdienstige waarde van onze mannen. Onder uiterlijke ruwheid ging vaak een diepe godsdienstige beleving schuil. Die moest blijven leven. Daar waren grote offers voor gebracht en de aalmoezeniers hadden er zich he lemaal voor gegeven. Voor God en onze jongens. Aalmoezenier Van Croonenburg was blij dat God het had willen aanvaarden. Hij hoopte alleen dat door de slapheid in Nederland de winst niet zou worden teruggedrongen naar een paar jaar Indonesië. Zo vertelde een aalmoezenier naar aanleiding van en uit zijn ervaring en die van anderen. Het leek ons belangrijk genoeg om 't een en ander van zijn gedachten weer te geven, omdat ze waarde vol zijn. Verschillende feiten en anekdotes illustreerden de cause rie. Aan een dergelijke oproep van een man van ervaring moet men gehoor geven. Een assistent van de aalmoeze nier gaf in een paar voordrachten de gevoelens van de mannen in Indonesië weer. De voorzitter dankte de spreker en sloot de vruchtbare jaarvergadering van Katholiek Thuisfront, gehouden na een vruchtbaar jaar, met de Christelijke groet. Prins Bernhard is Zondag morgen om half 10 van zijn reis door Amerika terugge- keei'd. Hij werd op Schiphol verwelkomd door H.M. de Koningin, zijn vier dochter tjes en tal van officiële per soonlijkheden, o.w. de minis ter-president en verschillende andere ministers, de burge meester van Amsterdam, ver tegenwoordigers van Ameri kaanse staten, Suriname en de Nederlandse Antillen en tal van anderen. De liberale ministers van België hebben Zaterdagavond hun ontslag ingediend, het geen het einde betekende van het kabinet-Eyskens. De socialisten blijven zich hevig verzetten tegen de te rugkeer van de koning. In ^Indonesië is een ge dwongen lening uitgeschre ven van de helft van de bank biljetten boven 2.50 en van de banksaldi. Vannacht is een bus bij Garnerwolde (Gr.) in het Damsterdiep gereden. Alle in zittenden konden zich door de noodluiken redden.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1950 | | pagina 1