yVaALWYH
KOEN
DE CHINESE PAPEGAAI
Onverwachte Ontmoeting
Bij 't eerste lustrum
der Kajotters
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 7 APRIL 1950
2
in de straten van Waalwijk.
Sproeten? SPRUTOL
J. C. l._
Afd. Waalwijk
FEUILLETON
(Ingezonden).
Ik was hein die morgen al eens
tegengekomen, opvallend slank,
beheerste tred. doordringende oog
opslag.
Op het middaguur kwamen wij
op 'n vluchtheuvel onzacht met
elkaar in aanraking. „Vergeef mij,
mijnheer", zei hij. „Pas de quoi",
zei ik. „Hoort U dat aan mijn
uitspraak?" „Niet in 't minst", zei
ik. „Dan aan mijn woordkeus. Ziet
u, ik tracht in elk land de lands
taal zo zuiver mogelijk te spre
ken. Waarom zou men vijf let
tergrepen gebruiken wanneer men
met drie zijn bedoeling zuiverder
en directer weer kan geven?"
„Wel, mijnheer", zei ik, „hoe
veel talen spreekt u dan wel?"
„Och", zei hij, „als men tien talen
kent dan spreekt men er ook
twintig". „Is u Europeaan?" vroeg
ik. „Om u te dienen", zei hij,
„mijn vader was een Spanjaard,
mijn moeder is een Italiaanse, ik
heb de Portugese nationaliteit".
„Wat voert u naar Nederland?"
„Op de eerste plaats studie! Wij
Portugezen hebben ook grote be
wondering voor Uw koloniserend
talent." „Oei, mijnheer," zei ik,
„waar zijn onze koloniën?" „Drie
geslachten kunnen drie eeuwen
niet uitwissen," zei hij.
„Ach, mijnheer", zei ik, „is 't
niet wat erg haastig in zijn werk
gegaan?" „Als iets moet," zei hij,
„dan maar zo snel mogelijk, dat
is mijn standpunt. Intussen een
bof is 't voor Nederland niet."
„U sprak van studie," zei ik.
„Ja," zei hij, „ik ben van huis uit
staathuishoudkundige en heb op
ander gebied ook akademische
graden behaald. Nu is de psycho
logie mijn lievelingsvak." „En
komt U daarvoor nu naar Neder
land?" „Och", zei hij, „ook de
frisheid van Uw land trekt mij'
aan." „O," zei ik, „het Holland
se landschap!" „Ja, maar ook de
mensen en het vrouwelijk ge
slacht niet het minst", zei hij. „Op
zichzelf boezemt de vrouw mij
echter geen belang in." „Zo?"
zei ik. „Teveel gevoel", zei hij.
„Mijn stelling is dat de wereld
alleen vooruit kan komen door
het verstand in alles de voorrang
te laten." „Maar u kijkt dan toch
wel naar de vrouwelijke Neder
landers. „Ja", zei hij, „dat is
wat mij in Nederland hindert.
Ondanks mijn beginsel word ik
er hier door aangetrokken." „U
is de enige niet," zei ik. „O ja",
zei hij, „Georges Duhamel heeft
daar ook eens over geschreven.
Maar", zei hij, „zouden we niet i
eens uit dit gedrang zien te ko
men". „Ja, even nog, mijnheer,"
zei ik. „Wij hebben het met In-
dië alfjd zo goed bedoeld." „Be
doelingen zijn imponderabel", zei
hij. „Het is nu: „(m)en telt het
doel alleen."
Toen wij op het marktplein
stonden zei hij: „Zielkundig be
schouwd zeg ik toch „Ende wan
hoopt niet." „De Indonesische ziel
is ontvankelijk: die kan leiding
gebruiken." „Maar we hébben dc
leiding niet meer", riep ik uit.
„Dan moet u toch leiden", zei
hij. „Als je de leiding hèbt, is er
geen kunst aan. Maar dan heeft
men er ook geen voldoening van.
U ziet dat ook bij het biljartspel.
Het komt er op aan drie ballen
met één tik te dwingen de loop
te nemen die men wenst. Daar
voor is het nodig dat men zelf
zijn geestelijke en lichamelijke
krachten onder bedwang heeft en
dus zijn aandacht zo sterk op het
spel concentreert, dat aan alle
andere gevoelens de toegang
wordt ontzegd." „Dat is zéér
moeilijk", zei ik, „maar hoe kunt
u biljartballen met Indonesiërs
vergelijken?" „Dat ligt mij verre.
Ik heb het alleen over de vol
doening die de prestatie geeft.
Trouwens, men dwingt wel bil
jartballen maar geen zielen." „Ja",
zei ik, „als ze het daarover 'ns
eens konden worden. De een zegt
dat het leiden van zielen demo-
kratisch is, de ander noemt het
dwingen van zielen demokratisch."
„Inderdaad," zei hij, „als men het
daarover eens kon worden, met
of zonder oorlog, dan zou alles
van een leien dakje gaan." „Maar,
mijnheer," zei ik, „ik stel me dan
ook voor één grote arke Noachs:
één herder en één schaapstal" Hij
bracht zijn hand aan zijn voor
hoofd en staarde strak in de
lucht. Plotseling zei hij: „Mijn
heer, ik weiger. Ik denk aan on
ze wetenschap, aan onze gestu
deerden, aan onze installaties, on
ze organisaties, onze instituten,
aan héél onze moderne cultuur.
„Uw taal is wel arm, U kent het
andere uiterste", zei ik, en dan is
't te laat voor het inrichten van
een arke Noach's." „Ik heb", zei
hij, „vanmorgen gezien dat U zich
ook door gevoelscomplexen laat
beheersen. U is dan ook niet ge
vrijwaard tegen denkfouten.
Maar toen voelde ik mijn hand
omhoog gaan en ik zei: „Mijn
heer, nu gaat mij een licht op. Het
gaat wel niet zonder zielen te
dwingen. Maar het is zo eenvou
dig als 't groot is. Het gaat er
alleen maar over dat ieder zijn
eigen ziel dwingt. En het is toch
veel eenvoudiger om maar één
ziel te dwingen dan millioenen
zielen." „Ja, u kon toch wel eens
gelijk hebben", zei hij. „De ge
dachte is zeker de overweging
waard". „Ja", zei ik, „als het
het gaat, dan weg met overpro
ductie, onderproductie, Atlantisch
Pact, satellieten en met alle on
oplosbare problemen". „Ik zal er
over denken," zei hij, „en wij
komen er op terug."
Opeens wijzende op het raad
huis: „Dat heeft mij zeer getrof
fen. En ook Uw kerk is een mo
nument waaruit men ziet dat
Waalwijk een plaats met traditie
is. Vanzelfsprekend had ik ge
hoord van het moderne indus
triële Waalwijk, maar die monu
menten zijn niet door één ge
slacht geschapen: zij behoren aan
meer dan één geslacht.' „Is u er
in geweest," vroeg ik. „In het
raadhuis niet, zei hij, maar wel
in de kerk." „Is u katholiek?"
vroeg ik. Hij zei alleen: „Als daar
de prachtigste Indische tempel
had gestaan, dan was ik er niet
in gegaan, hoewel ik daar filoso
fisch dichter bij sta. Overigens
ben ik in Waalwijk om te zien
hoe het mogelijk is dat gemoede
lijkheid en gezelligheid gepaard
kunnen gaan met vooruitstrevend
heid en industriële opbloei." „U
heeft zeker het verslag van de in
haling van Kees de Ruyter gele
zen?" „Inderdaad", zei hij „En,
mijnheer, is u tevreden?" „In zo
verre niet," zei hij, „dat nu mijn
stelling, dat deze twee water en
vuur zijn, er hier in Nederland
ook weer aan gaat. Ik heb van
morgen de mensen naar hun werk
zien gaan. Ik heb alle hoeken der
gemeente doorkruist en ik kan
niet anders zeggen dan dat ik, als
ik een hoed op had hem én voor
de arbeiders èn voor de overige
bevolking van Waalwijk èn voor
de heren op het raadhuis, het
laatst maar niet het minst, af zou
nemen."
Wij wandelden wat op en ik
zei: „Ik begrijp echter niet me
neer, hoe U van Uw katholiek ge
loof bent afgedwaald." „Ja, U be
grijpt", zei hij, „ik heb dat met
de moedermelk ingezogen, maar
ik heb mij er aan ontworsteld en
kan nu vrij denken." „En heeft u
nu rust", vroeg ik. „Rust is ver
slapping," zei hij, „is achteruit
gang. Kortom,„Maar men
heer, ik bedoel innerlijke rust, de
snelste sprinter kan nog innerlijk
'rustig zijn." „Ook innerlijke rust
is verslapping en verstarring. Te
rug naar de basis jaDeze
woorden waren zo luid gesproken
dat de voorbijgangers ons om
ringden. Later zei ik tegen hem:
„.Mijnheer, dan hebt U de heer
V. gesproken". „Inderdaad," zei
hij, „dat is zo."
Inmiddels waren wij op het
Vredesplein aangeland; toen zei
hij: „Elke uitleg uwerzijds omtrent
de bestemming dezer gebouwen is
overbodig. Ik heb alles in mij
opgenomen en het is een harmo
nisch, welhaast symphonisch ge
heel." „En te denken", zei ik, „dat
het een haar heeft gescheeld of
alles ware vernietigd geweest."
„Dat zijn de kansen van de oor
log," zei hij. „Maar de heer V.
heeft gezegd", zei ik, „Concen
tratie zou vernietiging hebben
betekend". „Maar de overleerin-
dustrie is toch geconcentreerd,"
zei hij. „Welnu, dan klopt er toch
iets niet", zei ik. Plots verhelder
de zijn gezicht en hij zei: „En
als de heer V. het nu ondanks al
les toch gered heeft? Dit is Uw
eerste denkfout." „Mijnheer",
vroeg ik, om mijn figuur te red
den, „gaat u met mij mee om het
middagmaal te gebruiken?" Dit
werd zonder complimenten geac
cepteerd.
„Houdt u van gebakken bok
king," vroeg mijn vrouw. „Och,
zei hij, „eten is voor mij een bij
komstige zaak. Hoe minder aan
dacht en tijd er aan wordt be
steed, hoe beter." „Maar," zei
mijn vrouw, „wat hebben wij er
dan voor voldoening van?" „Van
die kant heb ik het nog nooit be
keken", zei hij. „U is toch psy
choloog,' zei ik. „Dat bliksemse
Nederland mompelde hij. „Wat
doe ik hier eigenlijk?" „Zei u
iets", vroeg mijn vrouw. „Nee,
ik dacht hardop." Hij zei nog:
„Vreemd dat men hier bij zijn
overbuur op tafel kijkt. Dat heeft
men op het Vredesplein grandioos
ingericht." Daarna richtte hij zich
tot mij: „Wij hebben nog veel te
bespreken". Ik bood hem een ge
makkelijke stoel aan en hij begon.
bestuurder A. A. Op de Beek
uit Eindhoven.
De voorzitter, de heer C.
Roestenberg, opende deze bij
eenkomst met de christelijke
groet en riep de leden, die zo
goed als allemaal aanwezig
waren, een hartelijk woord
van welkom toe, speciaal de
hoofdbestuurder en niet-
leden.
De notulen van de vorige
vergadering werden onver
anderd goedgekeurd en vast
gesteld.
Hoofdbestuurder Op de
Beek gaf hierna een zeer dui
delijke uiteenzetting over de
stand van zaken betreffende
de nieuwe loonregeling die
ondertussen zijn beslag heeft
gekregen e.m.a. punten.
De heer A. Snijders werd
gekozen als lid van G. O.
Van de rondvraag werd
door verschillende leden een
druk gebruik gemaakt, welke
vragen door de heer Op de
Beek naar ieders tevreden
heid werden beantwoord.
Nieuwe sortering ontvangen in
de onkreukbare dassen, zoals Sir
Edwin en Mohair. Zie onze eta
lage. J- Hoendervangers, Grote
straat 155, Waalwijk.
K.A.J., ondanks alle moeilijk
heden, steeds langs alle we
gen getracht heeft het Chris-
tus-icteaal uit te dragen en te
doen herleven in de gemeen
schap van de jonge arbeidei's.
Het oprichtingsjaar 1945 dat
zich speciaal kenmerkt als 'n
jaar van acties voor het wer
ven van leden, bracht als re
sultaat, dat de K.A.J. in haar
eerste levensjaar reeds 200
leden telde. In dat zelfde jaar
trok een groot aantal van on
ze jongens op naar de eerste
Kajotters-meeting in 's-Bosch,
waar de Vlaamse Kajottefs-
leider Marcel v. d. Wiel het
vuur van het Kajotters-ideaal
ZONDAGSDIENST
9 April 1950
Dr. Langemeijer
Apotheek: Geers.
NED. HERV. KERK
WAALWIJK.
Goede Vrijdag"
7.30 uur n.m.: H. Avondmaal.
Zondag 9. April 1950.
Ie Paasdag:
10 uur v.m.: Ds. W. L. Jens.
6.30 uur n.m.: Ds. W. L. Jens,
Catechismus.
EEN KERK GEVRAAGD.
Voor de kerk te Salatiga:
Vorig bedrag 319.25
B. 5.—
Collecte bij 80ste
verjaardag 10.
Totaal ƒ335.25
Kan er niemand bij thuis
komst van een Indië-ganger
's avonds bij het feest met een
bus rondgaan voor de kerk
van Salatiga?
GYMN.-VERENIGING
„KUNST EN KRACHT"
Dames-afdeling opgericht.
Dinsdagavond werd in de
gymnastiekzaal der R.K. Jon
gensschool in de Baard wij k-
sestraat de oprichtingsverga
dering gehouden van een da
mes-afdeling der R.K. Gym-
nastiek-vereniging „Kunst en
Kracht".
Nagenoeg ale aanwezige
meisjes gaven zich als lid op.
De repetities zullen reeds a.s.
Woensdagavond beginnen on
der leiding van Mej. v. Gulik
uit Tilburg.
Begonnen wordt met meis
jes van 14 jaar en ouder, doch
spoedig zullen ook afdelingen
voor jongere meisjes gevormd
worden als een en ander na
der geregeld is en men een
overzicht heeft van het aan
tal deelneemsters. Er blijkt
n.l. voor deze nieuwe afdeling
van „Kunst en Kracht" grote
belangstelling te bestaan.
Op de eerstvolgende alge
mene vergadering van de da-
mes-gymnastiek-afdeling zul
len vertegenwoordigsters van
de actieve turnsters in het be
stuur worden gekozen. Voor
lopig berust het bestuur in
handen van de commissie van
oprichting, bestaande uit de
Weleerw. Heer Kap. Kraanen,
Mevr. Pullens-v. Gaaien, Me
vrouw Veltman-Vissers, Mevr.
Groenewegen-v. d. Lee, Me
vrouw v. Mierlo-Boom, Mevr.
Dupont-v. d. Heijden, Mevr.
Vissers-v. Helvoirt en het be
stuur van „Kunst en Kracht".
VERGADERING VAN DE
R.K.B. VAN OVERHEIDS
PERSONEEL
K.A.B.O. Afd. Gemeente
bedrijven.
Op 3 April j.l. werd door
bovengenoemde afdeling een
vergadering gehouden, waar
bij tegenwoordig was hoofd-
De voorzitter dankte tot
slot de hoofdbestuurder voor
zijn duidelijke uiteenzetting
en hoopt dat in het vervolg
de opkomst van de vergade
ringen zo zal mogen blijven.
De niet-leden die op deze
vergadering aanwezig waren,
gaven zich spontaan als lid
van de K.A.B.O. op.
Hierna werd deze buiten
gewoon drukbezochte verga
dering op de gebruikelijke
wijze gesloten,
flfr i
ADVIESBUREAU VOOR
OORLOGSGETROFFENEN.
Het Adviesbureau voor Oor
logsgetroffenen zal op Don
derdag 13 April zitting hou
den in de volgende plaatsen:
om 16.00 uur bij Wed. Tim
mermans te Heusden;
om 17.00 uur bij Hotel Vis
sers in Drunen;
om 19.00 uur bij Hotel Van
Iersel te Waspik.
GUNNINGEN.
Aan de firma W. van der
Heijden en Zn., glas in lood-
atelier alhier, is opgedragen
de x-estaux-atie en het brand-
schildex-werk der St. Marti-
nuskerk te Eindhoven, als
mede het brandschilderwerk
der kerk te St. Antonis.
Toen in Januari 1945 onze
gemeente nog in de frontlinie
lag, vliegende bommen, gi*a-
naten enz. nog door de lucht
suisden, werden de grondsla
gen gelegd voor de oprichting
van de Katholieke Arbeiders
Jeugd, beter gezegd de her
oprichting (zij het in andere
vox-m) van de in de oorlog
door de bezetter verboden
„Jonge Werkman".
Thans, in 1950 dus, geden
ken wij het feit dat de K.A.J.
de eerste 5 jaren achter de
rug heeft en het is dan ook
daax-om dat 2e Paasdag een
feestdag zal worden voor de
Kajotters van Waalwijk, om
dat zij dan samen het le lus
trum feestelijk zullen gaan
vieren.
Als wij een terugblik gaan
werpen op de afgelopen vijf
jaren, dan zien we hoe de
in een enthousiaste rede aan
de jongens uitdeelde. Om de
Kajotters-beweging echter
dienstbaar te kunnen maken
voor de gehele ai'beidersjeugd,
was de vorming van leiders
een punt van het allergroot
ste belaxxg.
In de winter van 1945/'46
werd dan ook wekelijks een
leidex-s-cursus gegeven, waar
de toekomstige leiders de vor
ming kregen die zij voor hun
taak nodig hadden.
Wat betreft de activiteit
naar buiten, was 't jaar 1946
zeker van belang.
Op 10 Juni organiseerde,, de
K.A.J. een Kajottersdag in
Waalwijk op het Raadhuis
plein, terwijl op 21 Juli onze
Kajotters meetrokken naar 't
jubel-congres in Tilburg. Deze
Kajottersdagen waren als het
ware de voorlopei's van het
grote Nationale Kajotters
Congres in 't Stadion te Am
sterdam, waar ook onze jon
gens heen trokken om daar
samen het spel der 30.000 te
gaan spelen.
Was er reeds aandacht be
steed aan de vorming van lei
ders, ook voor de Pioniers-
groepen van de K.A.J. v/erd
een inleidings-cursus gehou
den die in drie week-ends op
de Pessert werd georganiseerd
en waarop door een 40-tal
jongens als een aangename
en geslaagde cursus kon wor
den teruggezien.
Op 15, 16, 17 en 18 October
toonde de K.A.J. wat de Jon
ge Arbeiders op het gebied
van toneel kunnen bereiken in
de grote en zeer geslaagde
Revue „Klets, Pats, Boem",
die zij vier avonden voor een
uitverkochte zaal opvoerden.
De eerste paar maanden na
deze zo geslaagde revue was
het voor de buitenstaander
misschien alsof de K.A.J. een
winterslaap ging houden, om
nooit meer daaruit te ontwa
ken. Toch is er in die dagepv
van ogenschijnlijk onactiviteit-
hard gewerkt. Door ervaring
gesterkt kwam men tot de
conclusie dat een meer vaste
vorm en een omlijnd program
voor de K.A.J. noodzakelijk
geworden was.
Sportriemen, plastic en de
nieuwste lederen Sportriemen in
een grote keus. J. Hoendervan
gers, Grotestraat 155, Waalwijk.
In het jaar 1947 werd dan
ook vooral aandacht besteed
aan het algemene vormings-
wei'k in de beweging, en door
het oprichten van parochiële
Pioniersgroepen werd de
grondslag gelegd voor meer
dix-ecte vorming van de Jonge
Arbeidei's.
Tevens werd dit jaar begon
nen met de maandelijkse
Recollectie en Studiekring,
waarin de meest uiteenlopen
de sociale pi-oblemen werden
behandeld.
Ook 1948 stond in het kader
van vorming en ontwikkeling
op godsdienstig, sociaal en
cultureel terrein. Regelmatig
werd deelgenomen aan de
2-maandelijkse verdiepings-
week-ends op de Witte Ber
gen in Oix'schot, voor districts-
en kringleiders.
De districtsbijeenkomsten,
die later werden omgezet in
weekends, werden trouw door
de bestuui'ders en leden uit
de afdeling bezocht. Het fun-
dament van de pai'ochiële Pio
niersgroepen wex-d daardoor
steeds steviger en het aantal
Pioniers breidde zich lang
zaam maar zeker uit.
Aan het einde van dit jaar
werd ook op de K.A.J. een
beroep gedaan om de vaak
nog zo vijandelijke gezindheid
jegens Duitsland te doen
plaats maken voor een al
les overwinnende christelijke
naastenliefde en onder het
motto: „Een schip voor Keu
len" brachten de Kajotters
samen met andere Jeugd- en
Jeugdstandsorganisaties 96
balen voedsel en kleding bij
een voor het toen hulp be
hoevende Duitsland.
Was kort na de bevrijding
het plan om meer samenwer
king tussen de diverse Jeugd-
en Jeugdstandsorganisaties ge
deeltelijk mislukt, thans werd
opnieuw contact opgenomen
en nu, zij het dan ook lang
zaam, met meer succes.
Op 24 Maart 1949 organi
seerde de K.A.J. voor de ge
zamenlijke Jeugd- en Jeugd
standsorganisaties een con
tact-avond, waar dhr. Lamb,
v. d. Zanden kwam spreken
over „Onze Levenshouding".
In samenwerking met de
V.K.A.J. werd in de Goede
Week 't Passie Paasspel op
gevoerd, waarin het lijden
van Christus, die stierf voor
alle mensen, duidelijk naar
voren kwam.
Het hoogtepunt in de zo-
mer-activiteiten was wel het
Vacantie-kamp op de Witte
Bergen te Oirschot. Twee en
dertig jonge arbeiders, Kajot
ters en niet-Kajotters trokken
er in de kermisweek op uit
om hun vacantie te gaan door
brengen op de Witte Bergen,
waar zij niet alleen genoten
van het mooie weer, maar
waar ze tevens zelf leerden
ontdekken welk een rijkdom
het is van een goed vacantie-
kamp te kunnen genieten.
Toen Katholiek Nederland
zich aansloot bij het algemeen
protest tegen de kerkvei'vol-
ging in Oost-Europa, stonden
de gezamenlijke Jeugdorgani
saties paraat om hun mede
werking te verlenen.
Ontelbaar zijn de moeilijk
heden geweest die vooraf
gingen aan de opening van 'n
eigen K.A.J.-gebouw in de
parochie St. Clemens, maar
gedragen door een vast ge
loof en een sterke wil en
overtuigd van de noodzaak in
het belang van de Katholieke
Arbeiders Jeugd, is ook dit
bouwwerk tot stand gekomen.
Om tenslotte het probleem
van een tekort aan leiders,
dat door oproeping in Mili-
taire Dienst zich telkens op
nieuw weer voordeed, te kun
nen ondervangen, werd in Oc
tober begonnen met het hou
den van een wekelijkse lei
derskring, waarin de leiders
vorming stevig ter hand werd
genomen.
Dit alles is een overzicht
van activiteit die de K.A.J.
heeft aangewend om haar
doel, de opbouw van de ar
beidersjeugd, te kunnen be
reiken.
Het zal niet onze taak zijn
om uit te maken in hoeverre
zij dit doel verwezenlijkt
heeft, omdat het nu eenmaal
niemand van ons gegeven is
een blik te werpen in 't hart
van iedere individuele jonge
arbeider. Wij hopen slechts
dat de K.A.J. een steen heeft
mogen bijdragen bij de mo
rele wederopbouw van ons
Vaderland;
Dat zij in de afgelopen vijf
jaren ook in onze gemeente
iets van betekenis heeft mo
gen zijn voor de Katholieke
Arbeidersjeugd.
Tenslotte hopen wij dat
Gods zegen op dit werk mo
ge blijven rusten, opdat de
K.A.J. als werktuig in Zijn
hand mag blijven voortwer-
ken ter ere Gods en tot heil
van de gemeenschap.
Aan Christus Koning
trouw.
NIEUWE FORD GARAGE
TE WAALWIJK
aan de Grotestraat 349.
De Official Ford Dealer,
Automobielbedrijf „De Lang
straat" N.V. heeft zich in het
belang van haar cliëntèle ver
plicht gevoeld de nieuwe ga
rage thans reeds in gebruik
te nemen, ofschoon de offi
ciële opening door enige om
standigheden eerst op nadere
datum kan plaats vinden.
De nieuwe modern ingerich
te garage beschikt over diver
se nieuwe technische hulp
middelen, waai'door het mo
gelijk is de automobielbezit-
ters nog meer service te ge
ven, terwijl bekwame vaklie
den steeds ten dienste staan.
Ook voor stalling is ruim
schoots gelegenheid.
Wij twijfelen er niet aan of
deze nieuwe garage is weder
een goede aanwinst voor
Waalwijk en haar cliëntèle zal
de opening hiervan dan ook
op hoge prijs stellen.
Wij wensen haar veel suc
ces toe.
VAN
DE ECHO VAN HET ZUIDEN
door
EARL DERR BIGGERS.
28)
„Nu Charlie, als jij het uit
houdt, kan ik het zeker".
„U bent bovenste beste", ant
woordde Chan. „Problemen, die
wij het hoofd bieden, zijn niet
zonder belang, wat dat betreft.
Zeer bijzondere toestand. Thuis
word ik geroepen om te kijken
naar misdaad, duidelijk als ge
zicht van heidensen afgod. Ie
mand vermoord, misschien. Aan
wijzingen zijn overvloedig, ik
duw wagentje langs één pad, ik
zwenk, ik zoek een ander. Niet
alzo hier. Uittrekkend om groot
mysterie op te lossen, moet ik
eerst mijzelf vragen, wat zijn dit
grote mysterie, waarvoor ik uit
trekken
„Je zegt het", zei Bob.
„Toch één gi'oot feit blinkt
klaar als sneeuw op verre
berg. In nacht kort geleden,
onbekende vermoord zijn op
Madden's ranch. Wie onbe
kende was, waarom hij ver
moord worden, en wie dienst
deden bij de manslag dat
zijn eenvoudige kleine zaken,
die ter opheldering overblij
ven".
„En wat hebben we, om van
uit te gaan?" vroeg Eden hul
peloos.
„De gil van een papegaai
in de nacht. De ruwe verwij
dering van de ongelukkige vo
gel. Een kogelgaatje, verbor
gen achter schilderij, pas van
plaats veranderd. Een oude
revolver weg van stoffige
muur. Te meer eer voor ons,
wanneer wij met zulke nietige
aanwijzingen zaak ontwar
ren."
„Eén ding snap ik niet
jnder andere", zei Bob. „Hoe
zit het met Madden? Weet hij
er van? Of is die sluwe Thorn
op eigen houtje aan de gang?"
„Belangrijke vragen", er
kende Chan. „De tijd zal ons
mogelijk het antwoord bren
gen. Ondertussen het beste
Madden niet tot vi'iend te ma
ken. U hebt hem niets gezegd
over San Francisco, hoop ik.
Over Slappe Phil Maydorf en
zijn vi-eemd gedrag."
„Neen, toevallig niet. Ik
vroeg me juist af, of ik het
niet doen moest, nu Maydorf
zich in Eldorado vertoont."
„Waarom? Paarlen zijn niet
in gevaar. Hoorde ik u zeggen
op dagbladbureau, dat u mij
grotelijks wilde vereren door
mij te volgen?"
„Ja, zeker."
„Dan nog wat hoo malimali
voor Madden. Niets te winnen
door andere loop, misschien
veel verliezen. U hem ver
tellen van Maydorf hij mis
schien antwoorden: breng
paarlen naar New York. Wat
dan? U weggaan, ik weggaan.
Mysterie van pas geleden ge
beurtenis op ranch nooit op
gelost."
„Je zult wel gelijk hebben",
zei Bob. Zij reden voort door
de toenemende duisternis,
voorbij het kantoortje van de
Dadel City optimist, dat nu
verlaten was.
„Zeg eens", voegde de jon
gen er bij, „zou datgene, wat
je denkt, dat op de ranch is
voorgevallen Woensdag
avond gebeurd kunnen zijn?"
„U diep gevoel hebben voor
Woensdagavond?' vroeg Chan.
Waarom?"
In het kort herhaalde Bob
wat Paula Wendell hem over
die avond verteld had
Thox-n's klaax-blijkelijke op
winding, toen hij haar aan de
deur te woord stond, zijn vol
houden, dat Madden haar niet
kon ontvangen, en het aller
belangrijkste, van die kleine
gi'ond-onderzoeker met de
zwarte baard, die het meisje
op het erf zag. Chan luisterde
aandachtig.
„Dat is praten", prees hij.
„Hier is mooie, nieuwe aan
wijzing voor ons. Hij kan heel
gewichtig zijn, die zwartbaard.
Een woestijnrat, denk ik. De
jonge dame veel rondgaan in
dit land. Ben ik juist?"
„Ja, zeker."
„Zij kan misschien gehei
men bewaren?"
„Daar kun je van overtuigd
zijn."
„Vertrouw haar niet. Als
wij overal heen pi-aten, wij
misschien spijt hebben later.
Ik echter zoveel wagen als te
verzoeken, haar te vragen
haar mooie ogen open te hou
den voor zwartgebaarde rat.
Wie weet? Misschien zijn dit
levenskrachtige schakel in
onze keten." Zij naderden de
kleine oase, die Madden in 't
stof van de woestijn had ge
maakt. „Ga naar binnen",
ging Chan voort, „en handel
onschuldig als zeer nieuwe
zuigeling. Als u met vader
over telefoon praat, zult u
hem voorbereid vinden. Ik
heb hem een telegraaf gezon
den."
„Zo?" zei Bob. „Ik ook.
Twee" H n.
„Dan is hij geheel voorbe
reid. Onder andere verstoutte
ik mij hem er aan te herinne
ren, dat stem komende over
draad dikwijls wordt gegre
pen door anderen in kamer,
zowel als door hem die zich
neervlijt bij telefoon."
„Dat was een prachtig
denkbeeld. Ik geloof, dat je
overal aan denkt, Charlie."
Het hek was open en Chan
draaide de auto het erf op.
„Geloof ik ook", zuchtte hij.
„Nu, met drukkende tegenzin,
moet ik aan diner denken.
Herinner u, wij zijn waak
zaam wachtend. En als wij el
kaar ontmoeten, de grootste
zorg. Niemand moet tot mijn
identiteit doordringen. Van
middag nog had ik mijzelf
klinkende schop kunnen toe
dienen. Dat woord „onvermij
delijk" te weelderig voor ou
den Ah Kim. In toekomst
moet ik woorden uitzoeken,
gelijk mooie bladen voor sa
lade. Vaarwel en prachtig
succes."
In de woonkamer vlamde 't
vuur reeds op in de grote
haard. Madden zat aan een
groot bureau-ministre brieven
te tekenen. Hij keek op toen
Bob binnen kwam.
„Zo", zei hij. „Prettige mid
dag gehad?"
„Ja", zei Bob. „U ook, hoop
ik?"
„Neen, ik niet", zei Mad
den. „Zelfs hier kom ik niet
uit de zakendrukte. Ik heb
net een post van drie dagen
afgewerkt. Hier, Martin",
voegde, hij er bij tegen de se
cretaris, die juist binnen
kwam, „je kunt ze nog wel
even naar de post brengen
vóór het eten. En hier zijn de
telegrammen zend die ook
af. Neem de kleine wagen, die
gaat sneller over deze wegen."
Thox-n pakte de brieven bij
elkaar en begon ze met ge
oefende handen te vouwen en
in omslagen te doen. Madden
stond op, rekte zich uit en
ging bij 't vuur staan. „Heeft
Ah Kim je teruggebracht?"
vroeg hij.
„Ja", antwoordde Bob.
„Hij kan goed chauffex-en,
nietwaar?" ging Madden ver
der.
„Uitstekend."
„Een buitengewone jongen,
die Ah Kim."
„Och, waarom?" zei Bob
zoi-geloos. „Hij vertelde, dat
hn een vrachtauto met groen--
te heeft gereden in Los Ange
los. Zoveel heb ik uit hem ge-
krpf*pn| maar dat is dan ook
alles."
„Zwijgzaam, nietwaar?"
Eden knikte. „Zwijgzaam
als een advocaat", zei hij.
Madden lachte. Toen Thorn
heenging, zei hij: „Je vader
heeft niet opgebeld."
„Niet? Hij komt waai'schijn-
lijk niet thuis voor vanavond.
Als u het wilt, bel ik hem
vanavond nog eens thuis op."
„Ja, dat is goed", zei Mad
den. „Ik wil niet ongastvrij
lijken, mijn jongen, maar ik
verlang er naar hier weg te
komen. Er zijn berichten bij
de post van vandaag je be
grijpt.
(Wordt vervolgd).
Aan de Nuts avond-teken-
school werden wegens beëindi
ging van de 4-jarige cursus, in de
v.m. L. O. School de diploma's
uitgereikt. Onder de aanwezigen
merkten we naast de directeur en
leraren o.a, op de heren J. A.
Duyne, voorzitter, G. v. Andel,
secr.-penn., A. de Haan, indu
strieel, D. J. Hus en G. Schip
per. De voorzitter opende de
avond met een woord van wel
kom tot de aanwezigen en gaf
hierna het woord aan de direc
teur der tekenschool, de heer W.
Knoop. Deze deelde direct me
de, om de spanning te breken, dat
aan alle leerlingen der 4e klas
het diploma uitgereikt zou wor
den. Maar, aldus spreker, zij
moesten nu niet op hun lauweren
gaan rusten en denken dat, nu
zij het diploma behaald hadden,
zij er al waren, doch zich reali
seren dat zij pas aan het begin
punt van hun loopbaan stonden
en dat zij nog veel zouden moe
ten leren eer zij waren waar zij
wezen wilden. In dit verband
wéés hij op de plannen van het
bestuur, een nieuwe vervolgcur
sus aan de school te verbinden,
welke twee jaar zou duren en
drukte de geslaagden op het hart
deze cursus te volgen.
Hierna reikte de directeur de
diploma's uit aan de heren H.
Kerkwijk, Wijk, z.g. G. Mout-
haan, Wijk, z.g. G. v. Zeist,
Meeuwen, G. v Kuyk, Aalburg,
A. Schilders, Meeuwen,C. H. v.
Wijk, Wijk, H. Redeker, Meeu
wen. C. Viveen, Heesbeen, C.
de Waal Wijk en J. Brander
horst, Genderen.
Vervolgens vond de prijsuitrei
king plaats.
In de afdeling scheeps- en ma
chinetekenen verkreeg G. Str.uijk
uit Genderen een le prijs en J.
Duijster Heusden en W. Brink-
Meeuwen een 2e prijs.
Afd. vak- en reclametekenen
E. v. d. Oever uit Heusden en
C. de Bruin uit Wijk elk een le
Drijs en J. Verstege Wijk een
2e prijs.
Afd. schilders 2e klas K. Ver
beek uit Wijk een 2e en J. de
Raad Haarsteeg een 3e prijs.
Afd. bouwkunde J. Lankhaar
Eethen le, H. C. v. d. Wiel
Haarsteeg en v. d. Kolk, Gende
ren elk een 2e prijs.
Aan het slot dankte de direc
teur bestuur en leraren voor de
prettige samenwerking.
De voorzitter, dhr. Duijne,
deelde nog mede, dat volgend
jaar dhr. A. de Ha.ui weer als
voorzitter zal fungeren en sprak
de hoop uit dat door diens toe
doen de animo voor de afdeling
scheepsbouw weer zal toenemen.
De leerling H. C. v. Wijk
sprak een dankwoord namens de
leerlingen tot de directeur en le
raren voor de ontvangen lessen
en hoopte dat zij deze in de
practijk in toepassing zouden mo
gen brengen.
Geslaagd aan de R.K. Huis
houd- en Industrieschool Mariën-
burg te 's-Bosch Mej. C. Buijs,
alhier.
Onder voorzitterschap van
haar hopman A. v. Bladel, ver
gaderde in het clublokaal „Cen
tral" het schuttersgilde „St. Bla-
sius". Besloten werd om naast de
vastgestelde bonds-concoursen
deel te nemen aan het Nat. Con
cours op 7 Mei te Enschot en 11
Juni te Udenhout terwijl men op
4 Juni a.s. deelneemt aan het
grote landjuweel te Boxmeer.
Besproken werd het onderling
concours der schuttersgilde „St.
Catharina" te Herpt en „St. Bln-
sius" te Heusden.
De nieuwe insignes werden
aan de leden uitgereikt. Na de
rondvraag sloot de hoofdman de
ze geanimeerde vergadering.
