p£uünvee,
Gunstige ontwikkeling
werkloosheidcijfer.
Het Ivoren beeldje
6
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 22 SEPTEMBER 1950
DE WONDERLIJKE AVONTUREN VAN
KOPPIE KOPIJ.
E.T.1 -Verslag 2de kwartaal 1950:
viel, scheelde dat nog eens
11.000.—, er bleef dan bijna
nog geld over.
Er bleef dan nog over, zei
de heer Ros, een vergoeding
voor de ophaler en een auto
kon desnoods ook nog.
De heer Genuït zou over
het bedrag kunnen heenstap
pen als de gemeente zo spoe
dig mogelijk alles voor haar
rekening nam.
De heer De Bas zag nog een
mogelijkheid om de dienst
tot stand te brengen door stap
voor stap verder te gaan.
De voorz. wilde het hele
voorstel in stemming brengen
en als het verworpen werd
de volgende keer met een pri
mitiever voorstel qomen.
Ook wethouder Winkelman
wilde alles of niets. Anders
moest men maar wachten tot
een volgend jaar.
Daar de voorz. zag dat het
voorstel toch geen kans
maakte, stelde hij voor het
van de agenda af te voeren
en te wachten tot een volgend
jaar. Daar ging de raad mee
accoord.
De heer Kraak vroeg nog
of degenen die nu aangeslo
ten waren bij de ophaaldienst
nieuwe emmers kregen. De
voorz. zei dat ze die in het
begin hadden gekregen. On
dertussen was hij sterk uitge
breid en dat er nieuwe em
mers beloofd waren. Daar
over zou dus nog een voorstel
in de raad komen.
Daarmee waren we einde-
lyk aan punt 8 toegekomen.
De vooi*z. meende dat daar
over niet gediscussieerd hoef
de te worden, maar hij ver
giste zich.
De heer Kraak had met de
gemeente-architect v. Willi-
genburg ondervonden dat die
een assistent nodig had en hij
was bang dat het met de ha
venmeester ook zo zou gaan.
De voorz." echter meende dat
de heer van der Schans het
wel af kon. De heer Kraak
zei dat er een vrouwspersoon
aan de Labbegatse haven
woonde en vroeg of die het
niet kon doen. Hiermee zag
de voorzitter een nieuwe fi
guur opdoemen na een vrou
welijke burgemeester een
vrouwelijke havenmeester.
De heer Oerlemans wilde
ook iemand die aan de haven
woonde aanstellen, want er
waren schepen die 's nachts
binnen kwamen en voor de
ochtend weer wegvoeren. De
voorz. meende dat dit bezwaar
opgeheven zou worden door
dat de havenmeester telkens
als het hoog water was, zou
gaan kijken. Dit had al goed
gewerkt, want vroeger wa
ren er zes schepen in twee
maanden tijd geconstateerd
en nu al tien schepen binnen
14 dagen.
Toen werden met algemene
stemmen P. v. d. Schans ge
kozen voor de Labbegatse ha
ven en J. Dolstra voor de Ca-
pelse haven.
Geen uitbreidingsplan
voor Vrijhoeve.
Vervolgens stelde de voorz.
aan de orde punt 9 het uit
breidingsplan.
De heer Oerlemans had on
dertussen tijd gehad om de
situatie te onderzoeken en
hij had geconstateerd dat
landbouwer Stam van 4 h.a.
grond er 3 verloor. Zijn boer
derij was een van de grootste
en zou er veel minder waard
door worden. Geldelijke scha
devergoeding zou een tege
moetkoming zijn, meende der
heer Oerlemans. De geprojec
teerde weg langs de boerderij
was in ieder geval zeer be-
z waai'lijk.
Daarom moesten B. en W.
de Planologische Dienst ver
zoeken een nieuw ontwerp te
maken. De heer Oerlemans
suggereerde de weg langs het
gemeentehuis door te trekken
tot de spoorlijn, temeer daar
die misschien een hoofdver
keersweg zou worden.
De heer Dekkers sloot zich
aan bij de heer Oerlemans.
Ook hij was wezen kiiken en
de boerderij van landbouwer
Stam werd als een burgerhuis
in een dorp. als een schip dat
was afgetuigd. Wat hem nekt,
zei de heer Dekkers, is de
weg dwars door zijn lande
rijen. Men moest de Midden
weg laten vervallen, die was
niet noodzakelijk. Hij meen
de dat, als het Westerplan en
een hoekie van het Ooster
plan waren uitgevoerd, men
al een heel eind was.
De heer De Rooij merkte
op dat er 60 woningen ge
plaatst konden worden, 60 hu
welijken werden er jaarlijks
voltrokken, waarvan er onge
veer 40 in de gemeente ble
ven en 15 in Vrijhoeve. Alles
zou zo bezet zijn.
De heer Vos bleef op zijn
standpunt, d.w.z. hii was voor
het volledige uitbreidings
plan. Er was gesuggereerd
dat hij de voorzitter naar de
ogen zou kiiken, dit was ech
ter nooit zijn bedoeling ge
weest.
De voorz. deelde mee dat de
Planologisch Dienst op het
bezwaarschrift van landbou
wer Stam* had geantwoord dat
er nog 2 h.a. overbleven. Hij
wilde er echter nu niet over
discussiëren of er een of twee
h.a. overbleef, maar als er een
nieuw plan kwam moest een
andere boer de dupe worden.
Land was er nu eenmaal no-
Commissaris Grijpgraag
stapte, omringd door tien
agenten, op de voordeur af,
gaf een paar tikken met zijn
sabel tegen het hout en riep:
„Open doen! Politie!"
Maar de deur bleef dicht.
„Neen, commissaris, dat
lukt niet!" riep Kees Knip,
„ze houden er geen dienst
meisje op na! Komt U maar
mee!"
Kees Knip liep naar de zij
kant van het huis, waar hij
bij zijn vorig bezoek al een
ruit had ingedrukt en klom
door het raam naar binnen.
De commissaris wilde hem
volgen, maar dat ging niet zo
gemakkelijk, want hij was
nog al dik en stijf.
„Wacht u maar!" riep Kees
Knip, „ik maak de voordeur
wel even open".
Toen Kees de voordeur had
opengemaakt en de commis
saris met zijn agenten had
binnengelaten, hielden zij
even krijgsraad.
„Ik snap er niets van!" zei
Kees Knip, „alles is stil! En
Koppie zou hier in de vesti
bule wachten!"
Opeens kreeg Kees een
idee.
„Kom mee, commissaris!"
riep hij en rende naar de kel
dertrap, holde naar beneden
en deed het licht aan. Ver
schrikt sprong hij achteruit en
viel haast in de armen van de
commissaris, die omringd door
de agenten in de deuropening
stond. De kelder was leeg.
Alle kistjes en ook de koffer
waren weg. En van Koppie
Kopij was evenmin een spoor
te ontdekken!
dig en geen boer miste het
graag. Zo hefte men de moei
lijkheden niet op.
Met een weg naar het sta
tion was het plan al in eerste
opzet voorgesteld aan de Pla
nologische Dienst. Die had er
bezwaar tegen gemaakt dat
dit voor een gemeente met
drie dorpskernen veel te uit
gebreid was. Er zou 700 a 800
m. straat moeten bijkomen
en de voorz. was bang dat ook
Ged. Staten dit te uitgebreid
zouden vinden en niet goed
keuren. Bovendien zouden
met zijstraten landerijen en
landen doorgeknipt worden.
De voorz. bleef dan ook bij
zijn voorstel, dat ook goedge
keurd was door de Planolo
gische Dienst.
De heer De Bas stelde ver
volgens voor vast over de 2
delen Sprang en Capelle te
stemmen. Eer het zover
kwam yroeg echter de heer
Maijers het woord met zo'n
onstuimigheid dat de voorzit
ter er van schrok. De heer
Maijers vond dat de boerderij
van de heer Stam de dupe van
het plan werd. Als landbou
wer kon hii daar niet voor
stemmen. Hij hield 't er meer
bij eerst de open liggende
stukken vol te bouwen.
De voorz. stelde daarna vast
dat over het uitbreidingsplan
in drieën gestemd zou wor
den 1. het plan Sprang van
B. en W.; 2. het plan Capelle
van de meerderheid van het
college van B. en W.; 3. het
plan Vrijhoeve van de voor
zitter van het college van B.
en W.
De heer De Bas had ge
merkt dat wethouder Maijers
het ook eens was met het wes
telijk deel van Capelle, daar
over kon dan wel ineens ge
stemd worden.
Wethouder Winkelman wil
de over Sprang en Capelle
tegelijk stemmen en dan de
weg waartegen de heer Dek
kers bezwaar maakte (die
wilde het Bergse Pad door
trekken naar de Korte Nieuw-
straat) nog even bekijken.
De heer De Bas vond dit
goed als de begraafplaats niet
in het gedrang kwam, maar
de voorzitter vond het toch
beter over elk der delen apart
te stemmen.
Bij de nu volgende hoofde
lijke stemming werd het uit
breidingsplan voor Sprang
met algemene stemmen aan
genomen, dat voor Capelle
met zes tegen 5 stemmen, n.l.
van de heren Timmermans,
De Rooij, Oerlemans, Maijers
en Dekkers en dat van Vrij
hoeve werd met 5 tegen 6
stemmen verworpen. Hier
stemden tegen de heren Tim
mermans, De Rooij, Oerle
mans, Maijers, Dekkers en
Winkelman. Bij het plan Ca
pelle had wethouder Winkel
man de hierboven vermelde
conditie gesteld.
De punten 10 en 11, die
nauw verbonden waren met
het uitbreidingsplan, werden
zonder discussie of stemming
aangenomen. Volgens punt 12
werden in de commissie van
onderzoek voor de gemeente
begroting benoemd de heren
De Rooij, Kraak en Vos.
Bij punt 13 merkte de heer
Kraak op dat de electrificatie
van de Hoge Akkerweg ver
schoven werd naar 1951, ter
wijl er maar een bedrag van
2670 mee gemoeid was. Hij
vond het klein dit, waar de
mensen op zaten te wachten,
te verschuiven, terwijl men
een bedrag van 31.000 zo
maar zou willen voteren.
De heer Dekkers was het
opns. Nu dat andere
toch niet doorging, was deze
uiteave voor dit jaar nog v?l
geoorloofd.
De heer Ros klaagde dat het
zo lang duurde eer een werk
door de P.N.E.M. uitgevoerd
werd en daarom had hij geen
bezwaar tegen verschuiving.
Voor de Winterdijk was ver
leden jaar al opdracht gege
ven, maar de mensen zouden
deze winter nog wel in het
donker zitten. Hij vroeg B. en
W. een onderzoek in te stel
len, waarom het werk aan de
Winterdijk zo lang duurde.
Wethouder Maijers, het
woord vragend en verkrij
gend, zei het met de heer
Dekkers eens te zijn en dat
hij de uitgave nu wel verant
woord achtte. Nu begreep de
voorzitter er niets meer van.
In de vergadering van B. en
W. was de heer Maijers voor
het voorstel, nu was hij er
tegen. Wethouder Maijers zei
dat dit aan de woorden van
de heer Dekkers lag. Overi
gens vond hij dat hij toch
wel van mening mocht veran
deren. De voorzitter zei dat
hij zoveel mocht veranderen
als hij wilde, maar dat het
geen stijl was'voor een wet
houder.
Wethouder Winkelman was
van mening dat de kwestie
van de vuilnisophaaldienst en
dit gescheiden moesten wor
den gehouden. Dit was het
belang van een kleine groep,
de ophaaldienst was tot nut
van de hele gemeente. Het
was beter de electrificatie
volgend jaar te laten uitvoe
ren.
De voorz. antwoordde de
heer Ros dat de Winterdijk
op de lijst stond bij de P.N.
E.M. en op zijn beurt moest
wachten. Toch zou hij er wel
eens naar vragen.
De heer Vos was er voor om
de electrificatie, als die zo
lang moest duren, toch maar
direct op te dragen, anders
duurde het nog langer. De
voorz. merkte op dat er nog
een kwestie van de waterlei
ding tussen zat en dat het be
ter was beide werken tegelijk
uit te voeren volgend jaar.
Hiermee waren blijkbaar de
bezwaren weggevallen, zodat
de raad met het voorstel van
B. en W. accoord ging.
Bij voorstel 14 vroeg de
heer Kraak of het de bedoe
ling was de wegen aan twee
kanten te beplanten. Alleen
de Juffrouwsteeg, antwoord
de de voorzitter. De heer
Kraak was teeen beplanting,
aan Zuid- of Westkant. Dan
werd de weg nooit droog en
dat was een groot nadeel. De
heer Dekkers drong er nog
op aan de bomen goed bij te
houden. Waarop de raad met
het voorstel van B. en W. ac
coord ging.
Aan de orde was vervol
gens -het benoemen van een
woningcommissie en de voorz.
dankte de aftredende com
missie voor haar moeilijk en
ondankbaar werk. Hii had
zich gevleid met de stille hoon
dat de dames en heren wel
aan zouden willen bliiven.
De heer Genuït dankte de
voorz. namens de commissie
voor do vriendelijke woorden
en zei dat ze wel bereid zou
ziin haar taak ook het vol
gend jaar op zich te nemen.
Zo werden met bijna alge
mene stemmen herbenoemd
de aftredende leden J. W.
Genuït, J. W. Nieuwenhuizen,
Mei. D. voor de Poorte, Mevr.
Poldervaart-Collee en P. Spui-
broek. De heer W. Braspen
ning kreeg een stem. De
voorz. wenste de commissie
sterkte.
Verhoging subsidie
fanfarecorpsen.
Naar aanleiding van punt
16 merkte de heer Timmer
mans op dat een bedrag van
150 niet te hoog was. De
muziekcorpsen werden altijd
gevraagd en dan mocht de
gemeente ze wel met zo'n be
drag steunen.
De voorz. had gedacht een
pluimpje te krijgen voor deze
verhoging met 15 maar
dat viel hem tegen.
De heer De Bas was het met
de heer Timmermans eens,
maar hij was bang dat Ged.
Staten het er niet mee eens
zouden zijn. Inderdaad, zei de
voorz., vroeger was het 50,
dat bedrag was later op ver
zoek van Ged. Staten ver
laagd tot 40.
Dat kon best zijn, vond de
heer Dekkers, maar dan kon
de raad zich nog wel van zijn
beste kant laten zien.
De heer Kraak sprak als
penningmeester. Hij had al
een lening moeten sluiten en
nu had hij nog geen geld.
Vele instrumenten waren nu
al 30 a 35 jaar oud en er
moesten nieuwe komen.
De hr. Timmermans maak
te van zijn wens een voorstel,
dat gesteund werd door de
heren Oerlemans en Dekkers
en de raad nam het zonder
stemming aan.
De twee laatste voox-stellen
werden zonder meer aangeno
men, al wilde de heer Oerle
mans telkens iets zeggen,
maar 't was ook telkens voor
het volgende punt bedoeld.
Zo kon hij bij de medede
lingen zeggen wat hij op zijn
hart had. Hij vond onder b
het verschil tussen aanne
mingssom en begroting zo
groot. Ging de architect daar
mee accoord Dat moest hij
wel, antwoordde de voorz.,
want er werd niet lager inge
schreven.
Teruggrijpend op a. vond de
heer De Bas het eigenaardig
dat de school die in de vuur
linie had gestaan, het minste
oorlogsschade had geleden.
Erkentelijk was hij voor ver
betering aan de school, maar
betreurde het dat er niet een
stuk bestraat was. Onder b.
merkte de heer De Bas op dat
het bedrag dat uitgegeven
werd aanmerkelijk hoger lag
dan het gevoteerde. Hij zou
daar in het vervolg zijn goed
keuring aan onthouden.
Weth. Winkelman echter
antwoordde dat het schoolbe
stuur nog niet eens een ver
zoek had ingediend om mede
werking van de gemeente.
Waarom werd dan die me
dedeling gedaan, vroeg dhr.
De Bas.
Beleefdheidshalve, antwoord
de weth. Winkelman.
Naar aanleiding van de an
dere opmerking van de heer
De Bas zei de voorz., dat het
toch wel een beetje eigenaar
dig was als de gemeente an
dermans grond ging bestra
ten. Maar hij zou zien wat er
kon gebeuren.
Ook de heer Dekkers was
niet helemaal tevreden over
de school, hij had nog ruitjes
ontdekt waar gaatjes in zaten
en zo.
De voorz. had zich eveneens
aan sommige dingen geërgei'd
en hij zou er over spreken.
Tenslotte merkte de heer
Ros nog op, dat er in de lan
taarn op het Wolfsnest al
sinds de bevrijding geen lamp
meer zat.
Daar zou naar gekeken wor
den, beloofde -de voorzitter.
En dit was het eind van
deze vergadering.
De voorz. sloot met gebed.
ABONNEERT U
OP DIT BLAD.
FEUILLETON
VAN
DE ECHO VAN HET ZUIDEN
3)
Helena stond op en verliet de
kamer. Maar Mies bleef nog een
tijd zitten,terwijl er vaag 'n plan
netje rijpte in haar geest. Ze wil
de weg van „Huize Merkesteijn",
ze wilde er zelfs geen nacht meer
zijn, want Eric zou Helena ko
men opzoeken en Mies voelde dat
ze hem niet weer ontmoeten kon.
Haar liefde voor hem was dood.
Hij had ze vernietigd door zijn
verraad. Ze zou geen enkele man
meer vertrouwen, ze zou niet haar
leven bederven door droeve en
spijtige gedachten aan zo'n zwak
keling. Wel verlangde ze weg te
komen van die plaats, waar ze zo
dikwijls samen gewandeld en ge
droomd hadden, want dan zou ze
die episode gemakkelijker kunnen
vergeten......
EergisterenZe keek
het bericht in, dat Helena
haar gegeven had, en onder 't
lezen dacht zij: Nu, twee da
gen geleden was Eric ook op
„Het Huis" geweest en had
haar nichtje alleen gesproken.
Waarschijnlijk had Helena
hem toen meegedeeld dat door
de dood van Jan Segers Mies
helemaal geen vooruitzichten
meer had. En gisteravond was
hij bij Helena met zijn aan
zoek te voorschijn gekomen.
Want zij was alleen door het
bezit van Huize Merkesteijn
al rijk! Nu, uit een bepaald
oogpunt bezien, zouden ver
reweg de meesten hem gelijk
geven en zij zouden ook wel
zorgen dat hij niet de indruk
kx*eeg dat hij haar hart ge
broken had.
Ik heb toch altijd nog
tante Julie, dacht zij. Ik heb
haar wel wat verwaarloosd,
maar ik geloof dat zij mij
toch nog wel bij zich zou wil
len hebben. Ze is altijd heel
goed en lief voor mij geweest
en ik zou graag bij haar in de
zaak gaan. In ieder geval zal
ik haèr eens polsen hoe zij
daarover denkt. Wil ze het
niet, dan zal ze zich niet ge
neren om „neen" te zeggen.
En dan zou ik nog wel een
ander baantje vinden.
De stem van Helena aan
de open balkondeur wekte
haar ineens uit haar gedroom.
Zeg Mies, dat is toch bij
geval niet van jou? De tuin
man heeft 'm gevonden in 't
bloemperk onder je venster.
Helena hield de ring om
hoog met de gele steen, die
Mies de vorige avond 'gedra
gen had
Ja, die heb ik verloren!
riep zij enigszins verlegen te
rug. Eric had haar die cadeau
gedaan in de eerste geluks-
roes, toen ze tot de ontdek
king waren gekomen dat ze
elkaar lief hadden. Hij had er
bijgevoegd: Draag die, liefste,
als je alleen bent, en op de
dag dat onze verloving er offi
cieel doorgaat zal je een an
dere hebben. Deze ring is van
mijn vader, dus past er goed
op.
Ze had 'm dan ook gedra
gen 's nachts en wanneer ze
er zeker van was dat ze een
paar uur alleen zou zijn. Ze
had 'm ook de vorige avond
aan gehad en daar ze zijn uit
spraak immers niet als beslis
send had opgevat, had ze ver
geten hem de ring terug te
geven toen ze scheidden.
Maar zodra ze, na het horen
van die aankondiging van zijn
verloving met Helena, boven
op haar eigen kamer gevlucht
was, had ze de zware ring van
de vinger gerukt en 'm uit 't
raam gegooidv om 'm maar
kwijt te zijn. Ze had er zich
helemaal geen rekenschap van
gegeven waar het ding te
recht zou zijn gekomen.
Maar, wilde je iets verlie
zen, dan lukte het immers
nooit. Vuurrood van schaam
te en vernedering nam ze 'm
uit de hand van Helena, maar
besloot hem aan Eric terug te
sturen.
Ik wist niet dat je er zo
een had, zei Helena argeloos.
Het is een herenring. Een
px-achtige topaas, zeg. In het
vervolg mag je er wel wat
beter op letten, kindje. Hij zal
je veel te wijd zijn.
Die dag verscheen Eric niet
meer op „Huize Merkesteijn",
ofschoon Helena hem toch wel
verwacht had.
Ik denk dat hij het te
druk heeft, zei ze aan tafel
Maar dan had hij toch wel
eens kunnen opbellen. Je ziet
er moe uit, Mies. Zou je niet
liever naar bed gaan?
Hoor eens, Helena, ik zou
morgen graag een dag vrij-af
hebben. Dan ging ik naar Am
sterdam om tante Julie op te
zoeken. Ik heb haar in geen
tijden gezien.
Ja, maar dan moet je niet
„Gedurende de verslagperiode (het tweede kwartaal
1950) zette de gunstige ontwikkeling in liet werk
loosheids-cijfer, welke zich in het cijfer van ultimo
Maart, hoewel zwak, reeds aftekende door, en koxi,
na een lichte stijging van de werkloosheid in April
geleidelijk een verbetering van de situatie op de ar
beidsmarkt worden waargenomen."
der werkloosheid waar te ne
men en in de districten der
Gewestelijke Arbexdsbureaux
in Eindhoven en Tilburg
(waaronder Waalwijk ressor
teert) een stijging. In ons dis
trict is die overigens heel ge
ring: van 686 tot 760 of van
1,1% tot 1,2%. Tegenover een
afname in de bouwvakken, de
landbouw en het verkeers
wezen, stond hier een belang
rijker toename in de leder
nijverheid, de metaalnijver
heid, de textiel-industrie en
de vrije beroepen, waarvan
de afnemende werkgelegen
heid in de lederindustrie ver
re weg de belangrijkste was.
op één dag heeri en weer rei-
zen. Dat is veel te vermoei
end! Tante Julie? Die herin
ner ik mij nog wel. Ze heeft
een antiquiteiten-zaak, is het
niet?
Ja, ze heeft na de dood
van haar man de zaak voort
gezet. Het was index-tijd een
goudwinning, heb ik wel eens
horen zeggen. Tante is altijd
heel aardig voor mij geweest,
maar ik heb haar nu in geen
jaren meer geschreven. Dat
zal ze wel ondankbaar van
mij vinden.
Zei je daarom, dat je in
een winkel wilde gaan? vroeg
Helena glimlachend. Maar een
antiquiteiten-zaak is geen ge
wone winkel. En toch zou 't
je niet meevallen, na 't leven
dat je hier hebt gehad. Begin
in ieder geval met een paar
dagen naar Amsterdam te
gaan. Ik kan mij best redden;
dus dit hoeft geen bezwaar te
zijn.
Toen Mies een uur later
naar bed ging, dacht zij:
Vreemd, dat ik niet méér houd
van Helena Ze is toch zo gul
en edelmoedig. Maar och, wat
komt het er ook eigenlijk op
aan? Het kan me niets meer
schelen.
HOOFDSTUK III.
Hoe krijgt Brunt het nu
in z'n hoofd om juist vandaag
ziek te worden? meende me
vrouw Schoevers, terwijl ze
de ontbijttafel opruimde. Ik
moet vandaag naar Hilver
sum; daar is een heel belang
rijke veiling en dan moet ik
het opzicht van de zaak dus
aan jou overlaten, Mies. Denk
je dat je er genoeg van weet
VERSLECHTERING TEN-
OPZICHTE VAN VORIGE
JAREN.
Met deze hoopvolle consta
tering begint het Economisch
Technologisch Instituut te Til
burg zijn sociaal-economisch
overzicht van de werkloosheid
in Noord-Brabant over het 2e
kwai'taai 1950. Er moet echter
aanstonds aan toegevoegd
worden dat er niettemin een
aanzienlijk niveau-verschil
bleef bestaan met de werk
loosheid in de correspon
derende maanden van het vo
rige jaar, zodat wederom
moet worden vastgesteld dat
een verdere verslechtering
van de werkgelegenheidsmo
gelijkheden in Brabant is op
getreden. In cijfers en pro
centen uitgedrukt wil dit zeg
gen dat er op 30 Juni 1948
4025 werklozen waren of 1,1
procent van de mannelijke
beroepsbevolking, op 30 Juni
1949 8705 of 2,4% en op 30
Juni 1950 10007 of 2.7%. In
het hele land waren op 30
Juni j.l. 60643 mannen of 1,9
procent werkloos.
TOENAME IN DE
LEDERNIJVERHEID.
De vermindering van de
werkloosheid met 3213 perso
nen is voor 90% te danken
aan de verbeterde werkge
legenheid in de bouwnijver
heid, de landbouw en in ver
band daarmee bij de groep
pex-sonen in algemene dienst,
en kan, voornamelijk worden
toegeschreven aan de verbe
tering van het seizoen. Ander
zijds echter was er in be
paalde bedrijfstakken een
minder gunstige ontwikkeling
gaande, voor 70% te wijten
aan een afname van de werk
gelegenheid in de voedings-
en genotmiddelen-industrie.
In de metaalnijverheid is die
ongunstige ontwikkeling al
gaande sinds 31 Juli 1947. In
de lédernijverheid nam de
werkloosheid tussen 28 Febr.
en 31 Mei toe met 123 pex-so
nen, van 151 tot 274.
Od 23 Februari kwam het
district van het arbeidsbureau
Waalwijk op de 20ste plaats
(van de 22) wat het aantal
werklozen betreft, n.l. 120 of
1% van de mannelijke be-
x-oepsbevolking, op 31 Mei
was het een plaatsje geklom
men tot de 19de plaats met
176 werklozen, dit is 1,5%.
De verdeling over de ver
schillende bedrijf skiassen was
in de ledernijverheid 64, de
bouwnijverheid 35, personen
in algemene dienst 26, metaal
nijverheid 19, vrije beroepen,
onderwijs en godsdienst 12 en
dan nog enkele categorieën
met minder dan 10 werklo
zen.
VERSCHUIVINGEN IN
DE WERKLOOSHEID.
In de gebieden die in het
verslag de „traditionele werk-
loosheidsgebieden in Noord-
Brabant van na de oorlog"
wox-den genoemd, n.l. de dis
tricten der Gewestelijke Ar-
beidsbureaux in Breda en
Den Bosch viel in het tweede
kwartaal een vex-mindering
om dat klaar te spelen, kind?
O, ik kan mij toch niet
al te zeer vergissen, Tante. De
meeste dingen zijn geprijsd,
is het niet? En als ik soms
twijfel, dan kan ik altijd vra
gen of zo'n koper nog eens
terugkomt.
O, dat vooral niet doen,
want als ze eenmaal weg zijn
zonder iets gekocht te hebben,
dan zie je ze nooit weer. Je
moet juist profiteren van het
ogenblik als de kooplust in
hen zit. Maar zoals je zegt,
alles is geprijsd, dus eigenlijk
zijn vergissingen niet goed
mogelijk. Toch wilde ik wel
dat dit nu niet zo gelopen
was: Je bent nog wel wat heel
jong om alleen te staan voor
een zaak als deze.
Ik houd mij veel te veel
voor een onbedreven buiten
meisje, Tante. Ik ben toch se
cretaresse geweest?
Ja, maar omdat je nu
goed datums onthouden en
brieven schrijven kunt, daar
om moet je nog niet denken
dat je veel presteren zoudt in
een zaak als deze. Alle bedrij
ven eisen een zekere routine.
Maakt u maar niet onge
rust, Tantetje. Ik heb zo'n
idee dat ik in deze éne dag
wel tweemaal zo veel verkoop
als u. En ik voel mij volko
men veilig, hoor Dus, ook wat
dit betreft, kunt u best gaan.
Toch strookte het niet met
de enigszins ouderwetse op
vattingen van mevr. Schoe
vers, om het mooie, jonge
nichtje alleen in de zaak ach
ter te laten. Ze hield waarlijk
van het kind en zou haar ééns
een aardig sommetje nalaten.
(Wordt vervolgd).
MET DE NODIGE
BEZORGDHEID.
De eindconclusie van het
vex-slag is, ondanks de gesig-
naleex'de gunstige ontwikke
ling van het werkloosheids
cijfer niet optimistisch. Resu
merend concludeert 't E.T.I.
n.l. „dat gedurende de perio
de 28 Februari 1950 tot 31 Mei
1950 een, zij het nog beperk
te, afbrokkeling van de indus
triële werkgelegenheid valt te
constateren. Weliswaar werd
deze afname van de indus
triële werkgelegenheid nog
verdoezeld door de, als gevolg
van het seizoen, verbeterde
omstandigheden in de Bouw
vakken en de Landbouw; zij
uitte ziph toch ondubbelzinnig
in die gebieden waar de eco
nomische structuur minder
door laatstgenoemde bedrijfs
takken werd beheei'St (Til
burg en Eindhoven). Alhoe
wel deze ontwikkeling voor 'n
belangrijk gedeelte het gevolg
was van de in de onderzochte
periode op hun ergst zijnde
moeilijkheden in de sigaren-
industrie, gaat ook in enkele
andere economische sectoren
de ontwikkeling in een rich
ting, welke met de nodige be
zorgdheid moet worden gade
geslagen".
De industriële werkgelegen
heid in Noord-Brabant en
haar ontwikkeling wordt in
een ander deel van het so
ciaal-economisch overzicht on
der de loupe genomen.
VERKEERD KIPPEN
HOUDEN.
Een massa kippenhouders be
ginnen. met een mengelmoesje die
ren v«n allerlei slag, die niet in
een ren, een hok thuis behoren.
Komen ze op een tentoonstel
ling, dan worden ze bekoord en
de rommel moet weg. De verlei
ding was te groot. Het opruimer
betekent steeds tegen lage prijs
weg doen. Men zoekt dan in een
pluimveeblad waar mooie dieren
te koop zijn en bestelt daar. Zo
doende valt men van het ene ui
terste in het andere, wat steeds
op schade zal uitlopen. De lief
hebberij verflauwt gaandeweg en
komt al spoedig beneden 't vries
punt. Ik ken verscheidene kippen
houders, die aldus te werk zijn
gegaan. Neen, dan is het verstan
diger eerst eens om raad te gaan
vragen bij iemand, die reeds jaren
met succes kippen houdt en vra
gen wat hij er van denkt of an
ders de hulp inriepen van de me
dewerkers aan 't pluimveeblad,
waarop men geabonneerd is.
NEDERLANDSE WORDT IN
AMERIKA GEOPEREERD.
Speld in rechtcrlong.
De 25-jarige mejuffrouw Jo
hanna Tyterman uit Amstelveen
heeft een speld in haar rechter-
long en is op weg naar dr. Che
valier in Philadelphia, die heeft
medegedeeld de speld te kunnen
verwijderen.
Voor zij naar Amrika ging ver
bleef zij drie weken in het Wil-
helminagasthuis te Amsterdam,
waar zij werd behandeld door dr.
Lubbers.
Daarna vertoefde zij enige da
gen thuis en werd vervolgens S
weken door prof. Huizinga in
Groningen befiandeld, alles zon
der resultaat.
De moeder van Johanna is
weduwe, verder heeft zij nog twee
broers. Vier weken geleden stuur
de een van de broers een rönt
genfoto van het geval naar Dr.
Jackson in Philadelphia. Deze
werd in Nederland bekend toen
hij enige jaren geleden een splin
ter verwijderde uit een long van
een Nederlands jongetje, dat ook
speciaal naar Amerika vloog om
zich door hem te laten behande
len.
Dr. Jackson schreef na ont
vangst van de foto naar Neder
land „Ik geloof de speld door
de luchtpijp te kunnen verwijde
ren."
