I
Wijde Wereld^)
me! de bus de langstreat io
Waalwijkse en Langstraatse Courant
ALS VANOUDS.
UIT DE
V
HOEST
Monseigneur P. W. A. Hopmans
Mihi Vivere Christus Est
TUUT, DAAR HÉDDE DE BUS
VRIJDAG 23 FEBRUARI '51
Uitgever
Waalwykse Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Dit blad
verschijnt 2 x per week.
OPGERICHT 1878.
ECHO VM HET ZUIDEN
74e JAARGANG No. 16
Bureaux: GROTE STRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38. - SCHOOLSTRAAT 11
KAATSHEUVEL TEL. 66.
"^faars.cha'k Stalin heeft zich vorige week door het
officiële Sovjet-Russische orgaan de Pravda laten in
terviewen. Men hoeft zich natuurlijk niet voor de gek
c laten houden door het woord „interview", want
a heeft vanzelfsprekend gewoon een aantal vra
gen beantwoord die hij zelf wilde dat hem gesteld
zouden worden en daarmee was de kous af. En dan
was het allemaal ook nog gelijk een repeterende
breuk een herhaling van de beschuldigingen en pro
paganda die we nu al tot meer dan vervelens toe
hebben gehoord.
Het verhaal is waarschijnlijk 't
interessantste omdat er weer dui
delijk de houding van de Sovjet-
Unie in wordt uitgesproken en
om het tijdstip waarop het inter
view is gegéven.
De halstarrige houding van de
Sovjets die uit Stalins woorden
spreekt is ontegenzeggelijk meer
een bevestiging van de feiten dan
een verrassende verklaring. Wan
neer de maarschalk zegt dat vol
gens hem (wat hij er natuurlijk
niet bij zegt) de V. N„ die oor
spronkelijk waren opgericht als
een instrument voor het bewaren
van de vrede, thans veranderen
in een middel tot het ontketenen
van 'n nieuwe wereldoorlog, ver
telt hij niets nieuws. Evenmin als
hij zegt dat hij vindt dat de
agressieve groep in de Verenigde
Naties vertegenwoordigd is door
tien leden van het Atlantisch
Pact, waartoe wij de eer hebben
eveneens te behoren, en twintig
Zuid- en Midden-Amerikaanse
Staten. Men ziet dat de partijen
in de U.N.O. dus erg ongelijk
verdeeld zijnzo'n geweldig blok
van agressieve staten, die och-
arm niet eens weten hoe ze zich
bewapend moeten krijgen eer het
te laat is, tegenover zo'n klein
aantal vredelievende (onafhanke
lijke) landen als de Sovjet-Unie
met haar satellieten, waarover
Attlee nog onlangs een boekje
heeft opengedaan.
Die had in het Lagerhuis ge
zegd dat de Sovjet-Unie niet heeft
ontwapend en in haar vazalsta
ten veel grotere legers op de been
houdt dan krachtens de vredes
verdragen is toegestaan. Nu, daar
wist Stalin wel op te antwoorden.
De Sovjet-Unie heeft gedemobi
liseerd in diverse stadia en alle
oudere groepen naar huis ge
stuurd. Het is alleen maar de
vraag hoe ver dat is gegaan. De
Westerse landen hebben in ieder
geval zoveel troepen naar huis
gestuurd dat ze na zes jaar nog
hulpeloos zijn, al hebben ze dan
agressieve bedoelingen. Volgens
Stalin kan het ook niet gerijmd
u worden dat er in Rusland zoveel
geweldige werken uitgevoerd wor
den en zulke prijsverlagingen
worden doorgevoerd als er tege
lijkertijd herbewapend moest wor
den. Dus komen er weer van die
onverwoestbare propagandazin-
nen aan te pas die het in de Sov
jet-Unie blijkbaar beter doen dan
bij ons: „Premier Attlee moet ge
bruik maken van een leugen ten
aanzien van de Sovjet-Unie. Hij
moet de vredelievende politiek
van de U.S.S.R. afschilderen als
een agressieve politiek en de
agressieve politiek van de Britse
regering als een vredelievende
politiek, teneinde het Britse volk
te misleiden en het door middel
van een leugen in een nieuwe
wereldoorlog te slepen." Voor
Amerika en Frankrijk geldt ten
naasten bij hetzelfde, maar „wat
de Sovjet-Unie betreft, zij zal ook
in de toekomst standvastig de po
litiek blijven volgen van het ver
mijden van oorlog en de handha
ving van de vrede." Men ziet, er
is nog steeds niets nieuws onder
de zon, hetgeen ook niet te ver
wachten was.
Ook oVer Korea heeft Stalin
zich uitgelaten en daarbij te ken
nen gegeven dat, als de Verenig
de Naties China's vredesaanbie-
dingen definitief verwerpen, „de
oorlog dan slechts zou kunnen
eindigen in de volledige neder
laag van de interventionisten."
Stalin zal het ons wél niet
kwalijk nemen als we zeggen dat
we dit nog moeten zien. De ne
derlaag zou niet te wijten zijn aan
de kwaliteit van de Britse en
Amerikaanse generaals en officie
ren, maar de gedachte aan oor-
log tegen Koreanen dié hun land
verdedigen is de soldaten zeer
antipathiek. De beslissing der
V. N. om China tot agressor te
verklaren vond Stalin schande
lijk.
En wat vindt het Westen van
al dit moois? De Britse regering
heeft er géén twijfel aan gelaten
en onmiddellijk een felle nota
naar Moskou gestuurd, waarin
met naam en toenaam de indruk
wekkende rij van schendingen van
verdragen door de Sovjet-Unie
wordt opgesomdhet aan de
macht helpen van communistische
minderheden in Oost-Europa en
het steunen van communistische
opstandelingen in andere landen,
het schenden van de overeenkom
sten van Potsdam, de blokkade
van Berlijn, de talrijke veto's in
de Veiligheidsraad waardoor de
activiteit van dit orgaan werd
verlamd en herhaaldelijk leden
uit de U.N.O. werden geweerd,
het saboteren van plannen tot
controle op de atoomenergie en
tot ontwapening enz. enz. Men
kent de schier eindeloze rij van
feiten die de wereld op het punt
heeft gebracht waar zé nu is.
Maar deze feiten zal men in Rus
land niet horen. Daar klinkt maar
één stem en daar vloeit maar één
stroomdie uit de hoorn des
propagandistischen overvloeds van
Stalin. Alle andere stemmen wor
den gesmoord en alle andere stro
men worden afgedamd bij het
IJzeren Gordijn.
De Britse regering verklaart
slechts uit zelfverdediging te zijn
overgegaan tot versterking van
haar defensie en uit dien hoofde
alleen ook de hulp van Duitse mi
litaire eenheden te overwegen.
Desondanks herhaalt zij haar
bereidwilligheid om in ovérleg
met de Sovjet-regering te zoeken
naar een accoord met betrekking
tot de voornaamste problemen,
waarvan de oplossing een werke
lijke en blijvende verbetering mo
gelijk zal maken in de onderlinge
verhouding tussen beide landen.
De Britse regering, hoewel besef
fend dat de kans op een vergelijk
aan het irreële grenst, houdt de
deur dus tenslotte nog open, het
geen tenminste een gebaar van
goede wil is.
Men begrijpt dat de andere
Westerse reacties in wezen niet
veel verschilden van de Britse.
Hét Amerikaanse ministerie van
buitenlandse zaken noemde Sta
lins interview een nieuwe ver
keerde voorstelling van zaken en
over het algemeen zag men liever
bewijzen van Stalins vredelieven-
de gezindheid.
Zo zijn de standpunten wéér
eens scherp tegenover elkaar ge
steld, zonder dat er een merkbare
verbetering valt waar te nemen
in vergelijking met vroeger. En
dus zal de sfeer waarin de aan
staande ministersconferentie wordt
gehouden, als ze doorgaat, ook
wel ongeveer dezelfde zijn als
voorafgaande conferenties. Of
schoon de Westelijke mogendhe
den duidelijk hebben laten blijken
dat z'e op een dergelijke confe
rentie geen prijs stellen. Daarom
bedingen ze dat tevoren de on
derministers van buitenlandse za
ken bijeen komen om de agenda
vast te stellen, opdat de minis
ters zelf tenminste eindelijk eens
aan de bespréking van de eigen
lijke onderwerpen toekomen. Sta
lin zelf heeft merkwaardig ge
noeg helemaal niet over het pro
bleem Duitsland gesproken, een
van de voornaamste kwesties di'e
te berde gebracht zullen worden.
Hoewel Stalin aan de ene kant
duidelijk heeft willen maken dat
men in het Westen niet op toe
geeflijkheid hoeft te rekenen
wat wel niemand zal gedaan héb
ben heeft hij blijkbaar aan de
andere kant toch ook weer niet
al van te voren de weg naar over
leg willen afsnijden, om een of
andere taktische reden natuurlijk.
De Sovjet-Unie hoéft echter van
de drie Westelijke mogendheden
evenmin toegeeflijkheid te ver
wachten. Ze zullen gaan zover
als mogelijk is, maar op een ge
geven moment zullen ze zeggen
en moeten zeggen: tot hiertoe en
niet verder, en dan de ijdele hoop
koesteren dat de Sovjet-Unie toch
zal bijdraaien en anders doorgaan
met zich militair sterk te maken,
waarop het wel zal neerkomen.
Dat is zo het beeld dat ons voor
ogen staat als we overwegen wat
wé hebben gehad en wat ons
wacht. Is het niet opgewekt, dan
heeft het toch het voordeel reke
ning te houden met de realiteit
waarin we momenteel verkeren.
ding die zich in de Italiaanse com
munistische partij aan het vol
trekken is, al is er geen aanleiding
tot een ovérdreven optimisme.
De uitgetreden afgevaardigden
Magnani en Cucchi hebben school
gemaakt. In een Zuid-Italiaans
stadje zijn 220 communisten uit de
partij getreden en ook voor het
Nationaal Verbond van Italiaan
se Partisanen, waarin de commu
nisten een eerste viool spelen,
heeft een aantal léden bedankt.
Voor de politie brengt dit alles
mee dat ze steeds meer geheime
wapenopslagplaatsen ontdekt.
Men dient er zich echter reken
schap van te geven dat deze par
tij-deserteurs communisten blij
ven, al willen ze zich niet meer
als een instrument door Moskou
laten bespelen. Ook Tito wil dit
niet, maar hij blijft op en top een
communist, dat heeft hij duidelijk
genoeg laten blijken. De afbrok
keling is dus politiek ongetwijfeld
een groot niet te onderschatten
voordeel, en ideologisch zijn de
Italiaanse afvalligen zeker min
der gevaarlijk dan de machti
ge Tito, hetgeen ondertussen niet
wegneemt dat ze ver van ons ver
wijderd blijven.
Schipbreuk.
Woensdagavond is een Noors
schip, dat met een lading ijzer
erts op weg was van Spanjë naar
Vlaardingen, tijdens een storm in
de Golf van Biskaye lek geslagen,
waarna het snel begon te zinken.
Een ander Noors schip, dat op
de noodseinen onmiddellijk ter as
sistentie voer kon een van de op
varenden redden. Ook het Ne
derlandse stoomschip „Winters
wijk kwam te hulp en kon 8 le
den van de bemanning in veilig
heid brengen. Daarna moesten de
reddingspogingen gestaakt worden
vanwege het zware weer. De oor
zaak van het lek slaan van het
Noorse schip is niet bekend.
Een Grieks schip kreeg ook in
de Golf van Biskaye een defect
aan de stuurinrichting. De be
manning slaagde ér niet in dit te
herstellen. Er werden noodseinen
uitgezonden en een Engels schip
kwam ter assistentie.
Korea.
Generaal MacArthur heeft zijn
elfde bezoek aan het front in
Korea gebracht. Bij deze gelegen
heid verklaarde hij dat hij geen
gebruik zou maken van dc mach
tiging om zonder meer de 38ste
breedtegraad te overschrijden,
als daar overwegende politieke
bezwaren tegen bestaan. Presi
dent Truman had de vorige wéék
verklaard dat de beslissing of de
38ste breedtegraad door de U. N.
O. troepen eventueel opnieuw zou
moeten overschreden worden,
krachtens de vroegere resolutie
van de Veiligheidsraad bij gene
raal MacArthur berustte.
De opperbevelhebber zei ook
dat de Chinezen in hun afgelopen
offensief de bloedigste verliezen
hebben gelëden van de moderne
oorlog en dat hij zijn troepen had
bevolen een vertraagd offensief
in te zetten.
Abonnement
17 cent per week
2.15 per kwartaal
2.40 franco p.p.
Advertentie-prijs
9 cent per m.M.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
TEL.-ADRES
PREMIEVERLENING
voor kleine boerenbedrijven.
Evenals in 1950 zal het mini
sterie van Landbouw ook dit jaar
een premie verlenen aan de klei
ne boerenbedrijven, teneinde de
rationalisatie te bevorderen. Het
ter beschikking te stellen bedrag
zal moeten dienen voor de be
drijfsvoering. Het hoofdberoep
van de betrokken boer moet
landbouwer zijn, zijn vermogen
moet kleiner zijn dan 25.000 en
zijn bedrijf moet kléiner zijn dan
10 H.A. cultuurgrond. Er is thans
2 millioen beschikbaar voor deze
premieverlening. Daarnaast kan
men rekenen op een bedrag van
3 millioen uit de Marshall-hulp.
Rode Hoestpoeders van Mijnhard!
COMMUNISTEN VERLOREN
600.000 MAN.
Verbondenen slechts 50.000 man.
Brigade-generaal Robert Gins-
burgh, speciaal medewerker van
de Amérikaanse minister van
landsverdediging Marshall, ver
klaarde Zaterdag in een toe
spraak voor het „Barnard Colle
ge o.m.De communistische
strijdkrachten hebben, sinds 't be
gin der vijandelijkheden in Korea,
omstreeks zeshondérdduizend man
verloren, tegen de verbondenen
50.000."
Hij voegde hieraan toe: „Trekt
geen verkeerde conclusies, wan
neer wij terugtrekken. Waar het
op aan komt is, hoevéel vijanden
wij doden."
KINDERPOSTZEGELS
BRACHTEN IN 1949
ACHT TON OP.
De in het najaar gevoerde actie
voor de verkoop van „kinder
postzegels" en „prentbriefkaarten
voor het kind" heeft ongeveer
800.000 opgebracht. In 1949
bedroeg de opbrengst ca. 700.000
gulden. Namen in 1949 ongeveer
140.000 kinderen uit 5600 school
klassen aan de actie deel, in 1950
waren het er 240.000 uit 9500
schoolklassen. Een tegenvaller
was dat dc „frankering met kin
derpostzegels bij abonnement",
waarvan grote instellingen en fir
ma's vroeger veel gebruik maak
ten, dit jaar niet mogelijk was.
Het comité schat de hierdoor ge
derfde inkomsten op ca. 50.000.
MASSAGRAF GEVONDEN
van 215 weerloze burgers
in Frankrijk.
De Franse politie heeft te Au-
benar in het departement-Ardèche
een massagraf gevonden, waarin
zich de lijken bevonden van 215
Franse burgers. Zij zijn zonder
enige vorm van procés na de be
vrijding vermoord door een com
munistische verzetsgroep, die
hoofdzakelijk was samengesteld
uit Rode Spanjaarden, die na de
Spaanse burgeroorlog een onder
dak hadden gevonden in Fran
krijk. Dé politie heeft kunnen
vaststellen, dat zich onder de
slachtoffers slechts weinige Duits-
gezinden of collaborateurs bevon
den. De meeste vermoorden wa
ren eenvoudig van kant gemaakt,
nadat men ze had uitgeplunderd
en de sporen had willen verber
gen. Anderen waren gedood uit
haat tegen het katholicisme.
TWEEJARIG KIND OVERLE
DEN NA MISHANDELING.
Zaterdagmiddag j.l. is het 2-ja-
rig dochtertje van de familie D.
te Bergenopzoom plotseling over
leden. Bij het vaststellen van de
doodsoorzaak werden verwondin
gen en kneuzingen op het onder
lichaam van het kindje ontdekt.
Het door de recherche ingesteld
onderzoek heeft uitgewezen dat
het 16-jarig dienstmeisje van M.
het kind bij afwezigheid van de
moeder, doordat het wat lastig
was, ernstig heeft mishandeld,
door het te krabben en met een
handveger tegen het onderlichaam
te slaan.
Onder deze gezellige titel geeft een redacteur van
de Provinciale Noord-Brabantse Courant „Het Huis
gezin" een reportage over het personenvervoer in
de Langstraat, waarin hij zich meteen tegen de actie
kant die momenteel in de Langstraat wordt gevoerd
vóór het herkrijgen van het personenvervoer op de
spoorlijn 's-Hcrtogenbo sch—Lage Zwaluwe.
De tegenstand der communisti
sche strijdkrachten is in de loop
van de week sterk afgenomen.
Van de fronten werd weinig acti
viteit geméld. Alleen bij Seoel
werd nog tegenstand geboden.
Het front is nu ongeveer weer
recht getrokken.
De vloot beschiet geregeld doe
len ten Noorden van de 38ste
breedtegraad. Vooral de haven
stad Wonsan moet het ontgelden.
De geallieerden hebben hier ook
het grootste Amerikaanse slag
schip de „Missouri" ingezet.
ZALIGVERKLARING
PAUS PIUS X.
Dinsdagmorgen is de IT. Con
gregatie der Riten onder voorzit
terschap van Paus Pius XII in het
Apostolisch Paleis in plenaire
zitting bijeengekomen. Tijdens de
ze zitting werd het decreet „de
tuto" voor de zaligverklaring van
Paus Pius X plechtig afgekon
digd. Nu deze plechtige afkondi
ging is geschied, staat niets de za
ligverklaring van Pius X meer in
de weg. Het is echter nog niet
bekend wanneer deze zaligverkla
ring zal geschieden,
NA-INLEVERING VAN
KWARTJES EN STUIVERS.
Ontbinding.
Bij dit alles doet het aange
naam aan te horen dat in Italië
een toenemend aantal communis
ten hun verbinding met Moskou
verbreken. Wij geloven dat het
niet altijd onchristelijk Is zich
over een andermans ongeluk te
verheugen. In ieder geval kunnen
wij niet treuren over de ontbin-
Naar is gebleken circuleren on
der het publiek nog betrekkelijk
grote hoeveelheden zilveren en
zinken kwartjes en nikkelen en
zinken stuivers, die op 15 Augus
tus 1950 buiten omloop werden
gesteld. In verband hiermede zal
van 5 tot en met 30 Maart a.s.
een laatste gegegenheid worden
gegeven tot inwisseling van deze
oude munten tegen gangbare be
taalmiddelen.
De inwisseling zal kunnen ge
schieden bij alle postkantoren, bij
en hulpkantoren der posterijen en
poststations.
De schrijver van dit artikel
heeft zich „terdege" overtuigd
dat er van isolement geen
sprake is, want de Langstraat
heeft haar goed geregeld en
uiterst frequent .reizigersver-
voer, dank zij het apparaat
dat Brabant in de B.B.A. be
zit. Nu weten we het en
„Waalwij ks Belang" kan dus
zijn actie gerust staken; de
redacteur van „Het Huisge
zin" heeft zich persoonlijk
„terdege" overtuigd, al zal hij
wel een mooi-weer reiziger
geweest zijn en al heeft hij
ons isolement en ons ver-
voersapparaat o.i. wel een
beetje bekeken door een een
zijdige bril.
Op de eerste plaats is het
traject Den BoschWaalwijk
—Tilburg, lijn 36, met zijn
halfuurdiensten, waarvan ,,'t
Huisgezin" zegt dat het een
frequentie is waartegen de
spoorlijn het volslagen moet
afleggen, helemaal niet in het
geding. Het gedeelte Waal
wijk—Tilburg heeft met de
kwestie niets te maken en het
meest beruchte stuk, Waal
wijk—Lage Zwaluwe, blijft
bij deze lijn buiten beschou
wing. Over dit traject wordt
slechts tussen haakjes en in
verband met de Pullman-Ex
pres geschreven. De moeilijk
heden worden volkomen ge
negeerd. Wij kunnen ons dan
ook niet voorstellen dat de be-
tx-effende ï-edacteur de weg
van Den Bosch naar Lage
Zwaluwe met zijn 53 bochten
heeft gereden en nog minder
dat hij zo'n tocht door de
Langstraat in de maand De
cember in de periode van
vorst en ijs heeft gemaakt,
want we geloven niet dat hij
dan zo enthousiast zou heb
ben geschreven. En afgezien
sneeuw en ijs heeft gemaakt,
van onaangenaamheden en
ongemakken aan het busver-
keer verbonden, o.a.:
De pendelbeweging is in
deze streek van aanzienlijke
omvang; dagelijks moeten
b.v. alleen naar en van Waal
wijk 1500 arbeiders vervoerd
worden.
De verhoging van de bus
tarieven (ca. 30% boven de
vroegere spoorwegtarieven)
betekent een dusdanige kos-
tenvermeerdering voor deze
mensen, dat zij bij goed
weer meer dan vroeger van
de fiets gebruik maken. Velen
hebben dan reeds een uur of
langer gefietst vóór zij op 't
werk aankomen. Dan volgt
een gehele dag staande werk
verrichten, waarna nog een
uur naar huis gefietst wordt.
De nadelige gevolgen van
dergelijke overmatige inspan
ning doen zich op de lange
duur gelden, niet in het minst
door een daling der arbeids
prestatie.
Wanneer de weersomstan
digheden het fietsen onmoge
lijk maken, zijn de busdien
sten niet in staat de plotse
linge stijging van het aantal
passagiers snel genoeg te ver
werken.
De toestand van de enige
verkeersweg door de Lang
straat is daarenboven van
dien aard, dat bij mist, sneeuw
en gladheid grote vertragin
gen in de busdiensten onver
mijdelijk zijn. Zo kwam het
in de laatste vorstperiode
voor, dat de inkomende pen
del l1/^ a 2 uur na aanvang
van de werktijd arriveerde,
terwijl talrijke werknemers
dagelijks 12 uren en langer
van huis waren, oververmoeid
door 't wachten in sneeuw en
koude en het vervoer in over
volle autobussen. Op het ge
hele traject van Den Bosch
tot Lage Zwaluwe (±55 km.)
zijn slechts twee wachthuis
jes. De reizigers moeten op
de meeste halte-plaatsen
wachten in kou, sneeuw of
regen, ook in Waalwijk.
Voor de handelsreizigers
gelden analoge bezwaren.
Hun spoorweg-abonnemen
ten zijn op de buslijnen niet
geldig, wat een enorme kos
tenverhoging betekent, ook
door het vervallen van het
voordeel der gestaffelde N.S.-
tarieven. De minste vertra
ging in de busdiensten kan 't
missen van een doorverbin
ding veroorzaken en hun
werkprogram voor een gehele
dag in de war sturen; soms
hebben zij op lange trajecten
nog geen zitplaats; bevrach
ting van bagage en vervoer
van monstercollecties is on
mogelijk. Schoenen worden
over 't algemeen op monsters
verkocht en in de Langstraat
worden ca. 50% van Neder-
land's schoenen geprodu
ceerd.
VADERLIJK VRIEND
EN VOOR
BEELDIG PRIESTER.
De Nederlandse Katholieke
Kerkprovincie heeft door het
overlijden van dc Bisschop
van Breda een groot verlies
geleden. Een groot mens, een
vaderlijke vriend en een voor
beeldig priester heeft afscheid
genomen van 't aardse leven.
Al enige jaren was door een
jongere kracht veel werk uit de
handen van de hoogbejaarde bis
schop genomen. De last van het
klimmen der jaren was te groot
geworden om nog alle lasten van
het bestuur van een diocees te
dragen.
Niet zonder droefheid in het
hart moeten Wij U een medede
ling doen, die U wellicht niet zal
verrassen. Wegens Onze hoge
leftijd en een vermindering van
krachten durven Wij de verant
woordelijkheid van het bestuur
van Ons zeer geliefd bisdom niet
lanqer alleen te dragen."
Dat schreef Mgr. Hopmans in
de brief aan Zijn diocesanen toen
hij op 11 November 1945 de be
noeming van Mgr. Bacten tot Co
adjutor aankondigde.
Tot op hoge leeftijd had hij de
zorgen van het bestuur alleen ge
dragen. Maar toen werd de taak
te zwaar voor één man. Geen
wonder, twee oorlogen maakte hij
tijdens Zijn pontificaat mee. De
tweede wereldoorlog trof het bis
dom Breda verschrikkelijk.
De verwoesting of beschadiging
van een derde van alle kerken,
de vernieling van het klein semi
narie en vele andere kerkelijke
gebouwen wierpen een zware
schaduw op de levensavond van
de grijze herder. Maar met grote
moed ging de sterke bisschop aan
het werk om zijn diocees uit de
ontreddering omhoog te hevelen.
In zijn bezorgdheid voor het
welzijn van al Zijn parochianen
vroeg hij een jongere helper naast
zich om met hem met grotere
kracht te kunnen arbeiden aan de
grotere opbloei van het godsdien
stig leven.
Mgr. Hopmans werd op 24 Aug.
1865 te Standaardbuiten ge
boren. Na de lagere school ging
hij naar het Klein Seminarie Ste
Marie en vandaar naar IJpelaar.
Op het groot seminarie was hij
een hard werker en op 12 Octo
ber 1890 werd Petrus Adrianus
Wilhelmus Hopmans tot priester
van Gods Kerk gewijd. Zijn supe
rieuren hadden hoge verwachtin
gen van dc.jonge priester en zon
den hem naar de oudste Neder
landse Universiteit, die te Leu
ven, waar hij in drie jaren het
Baccalaureaat in de theologie be
haalde.
Op 22 Januari 1894 werd zijn
hartewens vervuld en werd de
jonge priester benoemd tot kape
laan te Kruisland. Amper twee
maanden later evenwel riep zijn
overheid hem voor een andere
functie en werd kapelaan Hop
mans werd door Z. H..Paus Pius
klein seminarie van het bisdom.
In 1897 werd hij secretaris van de
toenmalige bisschop van Breda,
Mgr. Leijtens. In deze functie ont
plooide de secretaris een onge
looflijke activiteit. De energieke
priester zocht nieuwe richtingen,
zowel op godsdienstig als sociaal
gebied.
Zijn benoeming tot Vicaris Ge
neraal en pastoor van het Begijn
hof verruimde zijn reeds grote
werkkring.
Op 8 Mei 1914 stierf de bis
schop van Breda en Mgr. Hop
mans ewrd door Z. H. Paus Pius
X tot zijn opvolger benoemd.
De nieuwe bisschop koos tot
Wapendevies„Mihi vivere
Christus est" „Mij is het leven
Christus". In deze spreuk ligt het
hele ideaal en programma van de
bisschop. Zijn leven lang heeft
hij er naar geleefd en gewerkt.
Zijn herderlijke werk steunde op
de basis van een rijk godsdienstig
leven en grote sociale activiteit.
Mgr. Hopmans was een onver
moeide werker en zijn lang leven
heeft hij ontzaglijk veel gedaan.
Voor zijn bisdom als geheel, maar
ook voor een onnoemlijk aantal
priesters en gelovigen, die bij hem
om raad en bijstand kwamen.
Thans is deze grote bisschop
ontslapen. Een moedig strijder
voor Kerk en Vaderland, dat
heeft hij getoond door zijn onver
zettelijkheid tijdens de bezetting.
Een krachtige persoonlijkheid is
Nederland en de Kerk ontvallen.
Moge God hem de hemelse vrede
reeds geschonken hebben.
Ook handel en middenstand
ondervinden hiervan de ge
volgen, daar duidelijk blijkt
dat deze streek om de boven
genoemde redenen gemeden
wordt en bemonsterde offer
ten uitblijven.
Welke handel en industrie
voelt zich aangetrokken tot
een plaats of streek zonder
spoorverbinding?
En nu hebben we nog niet
gesproken over het psycholo
gisch effect voor een indus
triële sti'eek waar men geen
spoorkaartje kan kopen naar
welke plaats in Nederland
ook, terwijl men elders voor
geen enkele plaats in de
Langstraat een kaartje kan
krijgen, omdat deze van de
spoorwegen en uit het spoor
boekje is weggevaagd. Men
sla ook dit niet te laag aan
voor een industrie- en han
delsrayon als de Langstraat.
Als men er alleen mee ge
red was als een bus door het
hart van elke plaats, van elk
dorjj reed, och, dan kon men
gauw tevreden zijn. Maar er
gaat om een goede verbinding
en niet om „het weinig veel
vuldig rijdende treintje", dit
wil zeggen een verbinding
die door gebi-ekkige outillage
en ongunstige vertrektijden
moedwillig kapot gemaakt
werd.
Vervolgens, als er 's mor
gens en 's avonds in enkele
uren tijd alleen al op het tra
ject Den BoschWaalwijk en
omgekeerd 600 a 700 personen
moeten vervoerd worden, zou
het dan niet de moeite waard
zijn, op geschikte tijden per-
sonenti-einen te laten lopen?
Wij menen dat al diegenen
die de ongemakken van het
busvervoer aan den lijve heb
ben ondervonden en dagelijks
ondervinden, beter tot oor
delen bevoegd zijn dan deze
redacteur uit Den Bosch, die
vermoedelijk bij mooi weer
eens een eindje heeft mee
gereden en zijn inlichtingen
van de B.B.A. ontving, om die
in Den Bosch te verwerken in
de sfeer van de hoofdstad der
provincie met de beste ver
wordt meer verlangd door ÏÏw"??"/" verhoudingen op
handel en industrie die zich gebied, waardoor ze alles
uu*"ie, aie zlcn e*n allen kan aantrekken.
niet tot deze dorpen beper
ken. Zij mogen ook verlan
gen dat zij fatsoenlijke ver
bindingen hebben, ook in de
winter en bij slecht weer.
Het is nog al apodictisch te
concluderen, dat het open
deuren openbreken zou zijn
wanneer men zich moeite gaf
om te bewijzen „dat het bus-
verkeer voor de Langstraat
verre te prefereren is boven
het treinverkeer". Zo denken
er toch niet over de vele dui
zenden die door hun organi
saties van werkgevers en
werknemers, boeren en tuin
ders, handelsi'eizigers, school
besturen naast belangrijke be
drijven op initiatief van
„Waalwijks Belang" bij de
minister requestreren om
herstel van het personenver
voer op de lijn 's-Hertogen-
boschLage Zwaluwe, maar
dan met een fatsoenlijke ver
binding door diessels, zoals
ons is beloofd door de direc
tie der Nederlandse Spoor
wegen.
„Het weinig veelvul
dig rijdende treintje", be
weert Het Huisgezin, „werd
als een onmisbaar vervoers
middel beschouwd". Uit het
bovenstaande blijkt wel vol
doende duidelijk dat het ons
en
Daar begrijpt men blijkbaar
niet gemakkelijk hoe een
streek als de Langstraat is
achtergesteld!
Waarom ageerden de bur
gemeesters van het Land van
Cuyk zo tegen het busvervoer
en vóór hun spoorverbinding?
Ook daar liepen de bussen
door het hart van de dorpen!
Dat de B.B.A. zich er met
Bossche Carnaval, de St. Jans
en St. Nicolaasmarkt en an
dere evenementen in Den
Bosch prachtig doorheen slaat
om de mensen naar 's-Bosch
te fc^engen, kan van belang
zijn voor Den Bosch, maar in
teresseert de Langstraat al
heel weinig, hoe zeer wij goe
de verbindingen ook met Den
Bosch op prijs stellen.
De Langstraat had van ons
provinciaal orgaan meer en
betere hulp verwacht dan dit
artikel, o.i. getuigend van
eenzijdige oriëntatie waar
door onze actie wordt ver
lamd; temeer waar wij over
tuigd zijn dat men daar beter
op de hoogte is, kan zijn en
moet zijn. Maar we schijnen
tegenwooi-dig in Den Bosch
geen goede beurt te maken.
Reden te meer om zelf attent
en actief te zijn en te blijven!