L
Wijde Wereld]
Waalwijkse en Langstraatse Courant
Crisis in Frankrijk.
De slag op de heide
bij Oldebroek.
UIT DE
Uw wagen gemerkt
Lichting 1949-11 oefent.
i
PAUS PIUS XII
75 JAAR
MAANDAG 5 MAART 1951.
Uitgever
Waalwijkse Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Dit blad
verschijnt 2 x per week.
DE ECHO VAN HEI ZUIDEN
74e JAARGANG No. 19
Abonnement
17 cent per week
2.25 per kwartaal
2.40 franco p.p.
Advertentie-prijs
9 cent per m.M.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
OPGERICHT 1878.
BureauxGROTESTRAAT 205 WAALWIJK TEL. 38. SCHOOLSTRAAT 11 KAATSHEUVEL TEL. 66.
TEL.-ADRES „ECHO".
West-Europa verkeert op het ogenblik in een per
manente regeringencrisis. Nederland heeft nu al ruim
vijf weken geen kabinet meer gehad. Frankrijks re
gering is vorige week gevallen en België noch En
geland kunnen bogen op een sterk kabinet, want in
beide landen steunt de regering op een meerderheid
die nauwelijks voldoende is, laat staan dat ze een
krachtig bewind zou kunnen voeren. Nu is het
vooral weer de Franse crisis die ons bezig houdt,
zoals dat sinds de oorlog al zo dikwijls is gebeurd.
Het thans afgetreden kabi
net dateerde van 12 Juli 1950,
zodat Pléven het zeven en een
halve maand heeft uitgehou
den, voorwaar een respecta
bele leeftijd voor een Franse
regering. Als alle kabinetten
het zo lang hadden uitgehou
den, zouden we nu niet aan
het veertiende of vijftiende
(men raakt de tel haast kwijt)
sinds de oorlog toe zijn.
De kwestie waarover het
kabinet-Pléven, na verschil
lende successen in de buiten
landse politiek, is gestruikeld,
is verre van eenvoudig. Het
gaat over de herziening van
het kiesstelsel, welke herzie
ning op de eerste plaats is
aangevat om Gaullisten en
communisten, twee gevaren
voor de huidige Franse demo
cratie, een hak te zetten. Door
het stelsel der evenredige ver
tegenwoordiging, zoals dat in
zwang is, krijgen deze par
tijen meer zetels in de volks
vertegenwoordiging dan voor
het landsbelang gewenst is.
Daarom had minister-presi
dent Pléven een aparte minis
ter in zijn kabinet opgenomen
om ds kieswethervorming te
ontwerpen. Het was de heer
Giacobbi van de radicalen. Er
werden heel wat voorstellen
gedaan en verworpen. Ten
slotte kwam de regering voor
de Nationale Vergadering met
het voorstel van twee stem
ronden. Hiertegenover namen
de katholieke M. R. P. cn de
communisten eenzelfde stand
punt in: ze voelden er geen
van beide veel voor, omdat ze
beducht zijn een aantal zetels
er bij in te schieten en omdat
de M. R. P. 't met name niet
heeft op een lijst verbinding
van linkse elementen. Daar
om diende de rechtse afge
vaardigde Delachenal een
amendement in dat voorzag
in verkiezingen door één
stemronde.
Het feest begon Dinsdag,
toen de regering de kwestie
van vertrouwen stelde op de
vraag of de Nationale Verga
dering de hervorming van 't
kiesstelsel in twee ronden in
behandeling zou nemen. Zij
behaalde toen een meerder
heid van 27 stemmen, waar
bij de M.R.P. niet tegenstem
de, maar zich onthield. Dat
was voor Pléven echter blijk
baar nog niet genoeg en hij
ging naar president Auriol
om het ontslag van zijn ka
binet aan te bieden, dat ge
weigerd werd.
Dus stond de heer Pléven
Woensdag weer voor de Na
tionale Vergadering, die eerst
stemde over het amendement-
Delachenal. De minister-pre
sident had van tevoren gezegd
dat, als de Nationale Verga
dering dit amendement zou
aanvaarden, hij er zich bij
zou neerleggen. Het was ech
ter zo, dat de radicalen en
een deel der socialisten zou
den tegenstemmen en van de
communisten had men rede
lijkerwijs kunnen verwachten
dat ze zouden voorstemmen.
Dit gebeurde echter niet; de
communisten verklaarden dat
ze, hoewel ze voor verkiezin
gen in één ronde waren, toch
zouden tegenstemmen. Met 't
gevolg dat het amendement
werd verworpen met 295 te
gen 311 stemmen. Dit zou
niets gegeven hebben als de
regering nu kans had gemaakt
haar eigen voorstel er door
te krijgen, maar Pléven be
greep daarop ook geen kans
te hebben. Immers, de com
munisten zouden daar even
goed tegen stemmen, want ze
waren er werkelijk tegen,
evengoed als de M.R.P., waar
mee het voor de regering al
verkeken was. Pléven trok
dus zijn conclusies en liet 't
niet op de tweede stemming,
die de tegenstellingen maar
nodeloos zouden verscherpen,
aankomen en ging weer naar
president Auriol. Voor deze
zat er toen niets meer op dan
het ontslag te aanvaarden en
op zoek te gaan naar een
nieuwe formateur.
En dan verder? Men zit er
nu mee te kijken, want de
nieuwe regering staat voor
dezelfde kwestie als haar
voorgangster en zal dus een
modus moeten zoeken om bei
de partijen tevreden te stel
len. Valt dat hier al niet mee,
in Frankrijk zeker nog min
der, waarbij nog komt dat 't
kiesstelsel een uitermate de
licate kwestie is. Het gaat er
bij alle partijen om zoveel
mogelijk zieltjes en zetels te
winnen. En hoe moet men ze
dan tot concessies bewegen?
Daarbij hebben we nog niet
gesproken over de talrijke
andere problemen waar
Frankrijk binnenslands mee
worstelt en die even zoveel
voetangels en klemmen be
tekenen waarover een kabi
netsformateur of een regering
kan struikelen. De crisis is
er nu wel. maar de oplossing?
Nadat president Auriol met
René Pléven had gesproken,
heeft hij als eerste Georges
Bidault, de voorzitter van de
M.R.P., uitgenodigd een nieu
we regering te vormen. Bi
dault had het echter zo be
keken en heeft zijn opdracht
Vrijdag al teruggegeven.
De Russen stemmen toe.
De Russen hebben er in toe
gestemd om een voorberei
dende conferentie te houden
van de plaatsvervangers der
ministers van buitenlandse
zaken van Amerika, Engeland,
Frankrijk en Rusland. Deze
conferentie is vandaag in Pa
rijs begonnen. De Russen zijn
17 man sterk opgekomen on
der leiding van de onder-mi
nister van buitenlandse zaken
Gromyko.
Op de agenda staan zo van
die punten als de spanningen
in Europa, de bewapening, 't
probleem Duitsland, het vre
desverdrag met Oostenrijk en
dan nog een aantal punten
waarover de Russen niet wil
len praten. En dit is dan nog
maar een conferentie om een
agenda op te stellen voor een
conferentie van de echte gro
te vier, die dan in Washing
ton zou moeten worden ge
houden. Er zijn al heel wat
van die voorbereidende be
sprekingen gehouden, zonder
dat ze ooit iets uitgehaald
hebben. Als dat dan bleek,
gingen de plaatsvervangers
maar weer in arren moede
uiteen.
Moskou heeft vrij lang ge
wacht eer het antwoordde op
de Westerse uitnodiging van
19 Februari om voor de Vier-
mogendhedenconferentie eerst
de plaatsvervangers in Parijs
bijeen te doen komen. Don
derdag kwam het bericht
plotseling uit de lucht vallen
dat de Russen de uitnodiging
accepteerden. Het is misschien
niet beleefd, maar het is in
ieder geval iets.
Of de plaatsvervangers er
in zullen slagen een agenda
op te stellen die beide par
tijen bevredigt? We zullen
niet wanhopen eer het tegen
deel is gebleken, al hoeft men
inderdaad niet veel hoop te
hebben. Doch wie weet heb
ben de Russen niet zo'n plan
netje in petto dat ze hierop
de conferentie van de vier
ministers zelf niet willen la
ten afstuiten. Hoe het ook zij,
aan hun ligt het of deze voor
bereidende besprekingen iets
uithalen.
Tito zelfverzekerd.
In een interview heeft de
dictator van Joego-Slavië,
maarschalk Tito, verklaard
dat zijn land geen bepaalde
moeilijkheden zou hebben om
een aanval van Ruslands sa
tellieten eventueel te keren.
Hij verwachtte dat de Hon
garen, Roemenen en Bulga
ren zich niet hard zouden in
spannen als hun door Mos
kou bevolen werd tot de aan
val over te gaan. Donkerder
zag Tito de toestand in als de
Russen hun eigen troepen in
de strijd zouden brengen. In
dat geval zou hij de hulp in
roepen van de Westerse mo
gendheden. Volgens hem is
het verzet tegen het Russische
gezag ook in de communisti
sche landen zeer sterk.
Tito zal aan de Westerse
mogendheden geen garanties
vragen voor hulp in geval hij
aangevallen zou worden, en
van deelneming aan de ver-
dediging van Europa in de
Atlantische Unie wil hij niet
weten.
Over de binnenlandse toe
stand zei Tito dat de politie
ke sfeer in zijn land de laat
ste twee jaar is veranderd en
dat de staat een veel soepeler
houding aanneemt tegenover
het volk. „Er is trouwens geen
reden om streng op te tre
den", zei hij.
Hieraan hoort men dat Tito
zich nog veilig te paard voelt
zitten en dat hij de bedrei
ging van Russische zijde nuch
ter bekijkt.
Levenslang.
De Officier van Justitie bij
de Bijzondere Strafkamer te
Utrecht, die tegen de plaats
vervangend leider van de
N.S.B., Van Geelkerken, de
doodstraf had geëist, was in
beroep gegaan bij de Bijzon
dere Raad van Cassatie tegen
de uitspraak van de rechter,
die Van Geelkerken tot le
venslang had veroordeeld. Vo
rige week Woensdag diende
deze zaak voor de Raad en de
advocaat-generaal, prof. mr.
G. E. Langemeyer, eiste ook
hier levenslang en conclu
deerde tot verwerping van 't
beroep van de officier. De
Raad zou na vier weken uit
spraak doen.
De twee voormalige Haagse
politiemannen Poos en Slag
ter, die de dood van 'n groot
aantal illegale werkers op
hun geweten hebben, heeft
de Bijzondere Raad van Cas
satie veroordeeld tot levens
lang. Het Haagse Bijzondere
Hof had hen in eerste instan
tie ter dood veroordeeld en
bij de behandeling van het
beroep van de Officier van
Justitie concludeerde de pro
cureur-fiscaal tot een gevan
genisstraf van 20 jaar.
NATIONAAL MONUMENT.
Het ontwerp voor het na
tionaal gedenkteken Oorlog
en Verzet 19401945 naar
ontwerpen van de beeldhou
wer John Raedecker, die ook
het oorlogsmonument voor
Waalwijk vervaardigde, en de
architect J. J. P. Oud is of-
ficiëel goedgekeurd. Het zal
komen op de plaats, waar
thans het Damplantsoen te
Amsterdam is.
HAAK-IN ACTIE.
Haak-in, de actie tot aan
koop van radium voor kan
kerbestrijding, georganiseerd
door de N.C.R.V., had vorige
week Donderdagavond bijeen
ƒ202.925.12. Er wordt in deze
actie van alle zijden enorm
gegeven.
AMBON.
De Stichting „Helpt Ambon in
Nood" heeft met grote voldoe
ning kennis genomen van het
communiqué van Dr. P. Nikiju
luw waarin deze Verklaart, dat hij,
ondanks de tussen hem en andere
Ambonnese vertegenwoordigers
hier te lande gerezen zogenaamde
politieke controversen, zich voor
de Ambonnese zaak zal blijven
inzetten en de leniging van de
nood van Ambon met al zijn
krachten zal blijven bevorderen.
De Stichting „Helpt Ambon in
Nood", schaart zich geheel achter
Dr. Nikijuluw c.s., in de vaste
overtuiging, dat de belangen van
de Ambonnese bevolking, even
als voorheen, ook thans bij Dr.
Nikijuluw prevaleren en mede
door zijn grote kundigheid, op
voortreffelijke wijze door hem
worden behartigd.
De Stichting „Helpt Ambon in
Nood" ondersteunt tenslotte wel
zeer het verzoek, dat Dr. Nikiju
luw deed op alle Nederlanders,
om de steun, welke zij tot dusver
gaven aan de Ambonnese be
volking te blijven verlenen.
Nog altijd is er op Ambon een
groot gebrek aan voedsél, kleding
en medicamenten.
Om die te kunnen blijven zen
den, heeft de Stichting „Helpt
Ambon in Nood" Uw bijdrage
dringend nodig.
Het bekende gironummer van
de Stichting is160.000.
De kentekens voor personen
auto's, vrachtauto's enz. zijn
als volgt samengesteld:
ND: Personenauto's, ambu
lances, jeeps enz.;
N A: Vrachtauto's, autobus
sen, niet breder dan 2.20 m.;
NB: ld. breder dan 2.20 m.;
AA: Auto's van-leden van
het Koninklijk Huis;
C D: als tot dusverre: Corps
Diplomatique;
CD J: Als tot dusverre:
Corps Diplomatique Justice
(internationaal gerechtshof);
F H: Fabrikanten, handela
ren, importeurs van en in mo
torrijtuigen;
GN: (Geen Nederlandse)
motorrijtuigen niet behorende
tot het Nederlandse wagen
park;
KL. K N t/m K T: Konink
lijke Landmacht;
K M: Koninklijke ;Marine
N E: Motorrijwielen met of
zonder zij span wagen, motor
carriers, invalidewagens met
geen groter gewicht dan 400
kilogram;
Z Z: (zeer zware) motorrij
tuigen die niet voldoen aan
wettelijke eisen, waarvan het
rijden afhankelijk is gesteld
van een ontheffing van de
wegbeheerder.
Generaal Opsomer„Dit Bataljon kan zich met elk
buitenlands Bataljon meten".
We hebben een veldslag mee
gemaakt op de heide bij de Le
gerplaats Oldebroek. Die Veldslag
bestond niet uit een beetje heen
en weer gesjok van een troep sol
daten, maar hier oefende een ba
taljon van de lichting 1949-11, dat
met élan tegen een denkbeeldige
vijand optrok, vurend met echte
kogels en ondersteund bij de aan
val door kanonnen, die echte bri-
santgranaten gebruikten.
Dat bataljon riep, toen het er
ging spannen, de hulp in van
straaljagers, die prompt versche
nen. Dat was een deel van de
lichting 1949-11 waarover nogal
eens is gésproken en geschreven.
Een van de bataljons, uit deze
laatste oefeningen, welke de naam
„Unito" droeg en waarbij de Ne
derlandse pers was uitgenodigd.
De gevechtswaarde van dit ba
taljon was van dien aard, dat de
Commandant Strijdkrachten te
Velde, de pérs kon toevoegen:
„Met dat hele bataljon durf ik te
velde gaan en dit bataljon kan
zich met elk buitenlands bataljon
meten.
Het is Woensdagmiddag 12
uur en we staan op 't stationsplein
te Zwolle, waar de Legervoor-
lichtingsdienst verzamélen gebla
zen heeft voor de vertegenwoor
digers van de Ned. Pérs en de
persfotografen.
De Voorlichtingsdienst zal ge
dacht hebben, dat een soldaat niet
kan vechten met een lege maag
en een journalist niet kan schrij
ven onder dezélfde omstandighe
den, zodat allereerst 'n bezoek
wordt gebracht aan Hotel Wien-
tjes voor een koffiemaaltijd.
Bij het nuttigen van het cadetje
horen we, dat Lichting 1949-11
met pech te kampen heeft gehad.
Aanvankelijk was deze lichting
bestemd voor Indonesië. De jon
gelui werden geoefend, maar na
de veranderde omstandigheden in
Indonesië naar huis gestuurd, later
weer opgeroepen en opnieuw ge
oefend. Men had gehoopt deze
lichting Amferikaanse wapens te
kunnen geven, maar zover is men
nog niet. Geoefend is met dezelf
de wapens, die het Engelse leger
gebruikt.
Binnen enkele weken zal de op
leiding van lichting 1949-11 vol
tooid zijn. Nu is men gékomen aan
de laatste oefening in bataljons-
verband. Daarna worden de ba
taljons verenigd in de 44e. regi
ments gevechtsgroep, welke om
streeks half Maart de grote slot
oefening zal houden.
Op weg naar de heide.
Onder leiding van Kapitein J.
Polman van de Legervoorlich-
tingsdienst, tevens een uitstekend
"gastheer, rijden we in een V.A.D.-
bus naar het gevechtsterrein.
Als we de straatweg verlaten
hebben en ovér een smalle weg
hobbelen, zien we het landschap
veranderen. Dichte dennebossen
passeren we, tot de grote heide bij
de Legerplaats Oldebroek voor
ons ligt.
Wé passeren de kanonnen die
al voor het gevecht gereed staan
en als dan de bus beslist niet ver
der kan, wandelen we naar een
heuvel, beplant met een zeildoeken
gevaarte ter béschutting voor re
gen en wind.
Daar worden we voorgesteld
aan Generaal A. E. C. Opsomer,
de Commandant van de strijd
krachten te velde, die de laatste
oefeningen van lichting 1949-11
leidt. Daar is ook de luidspreker-
installatie, die ons de nodige toe
lichting geeft.
De opzet.
De opzet is, dat een bataljon
een aanval zal doen op een vij
andelijke stelling. Deze aanval zal
geschieden op uur U, oftewel 3
uur. Hét aardige van deze oefe
ning is, dat er met scherp gescho
ten zal worden, evenwel onder
terdege voorbereide veiligheids
maatregelen. Hét doel is de op
rukkende infanterie vertrouwen te
geven in de steun van de artille
rie cn de vliegtuigen.
Na een inleidende beschieting
van de vijandelijke stellingen door
de artillerié zal op uur U 1
min. door middel van rookprojec-
tielen het sein gegeven worden
dat de infanterie tot de aanval
kan overgaan. Het zware artille
rievuur noodzaakt dus de vijand
in dekking te blijven en daarvan
zal de infanterie gebruik maken
om naar de vijandelijke stellingen
op te rukken. Was het werkelijk
heid, dan zou het vuur van de ar
tillerie maar 100 meter voor de
infanterie liggen, maar uit oog
punt van veiligheid is deze af
stand bij de oefening vergroot tot
500 meter. Wanneer de vijande
lijke stelling veroverd is, moeten
onzé troepen zich inrichten. De
vijand zal echter ook niet stil zit
ten en met mortieren béginnen te
paffen, die echter door onze ar
tillerie tot zwijgen worden ge
bracht. Dan komen de vijandelij
ke tanks opzetten en als de ba
taljonscommandant deze met zijn
PAG niet kan verdrijven, wordt
de hulp van de luchtmacht inge
roepen.
Dit is in het kort de opzet van
de oéfening die door 700 man in
fanterie zal worden gehouden.
De oorlogstoestand is als volgt:
De blauwe partij (onze troepen)
is in opmars van Oost naar West.
De rode partij heeft reserves aan
laten rukken en de lijn Heerde
Broekhuizen ingenomen. Onze
troepen hebben als uitgangspunt
het kamp Margriet. De soldaten
hebben een extra maaltijd gehad
en een pakje sigaretten, op zich
zelf plezierige dingen, die echter
ook betekenen, dat er een aanval
op komst is. Het aardige is, dat
de troepen, die we links van onze
tent reeds in de heide zien liggen,
volkomen op de hoogte zijn ge
bracht met wat er gaat gebeuren.
Dat is het grote verschil met der
gelijke oefeningen voor 1940. Toen
wisten de soldaten niets. Uw ver
slaggever heeft in zijn diensttijd
verschillende grote oefeningen in
de Achterhoek mede gemaakt,
waarbij 't kader inlichtingen kreeg,
maar Jan Soldaat volkomen on
kundig met de komende gebeurte
nissen werd gehouden. En dan
was er na afloop altijd de klacht:
„Waarvoor was nu al dié flau
we kul, die ons alleen maar moe
maakt". Dat is veranderd. Ook
de soldaat weet waar het om gaat
en daardoor is er animo voor de
oefening gekomen. De soldaat
moet weten waarvoor hij vecht.
De waarde hiervan is in de laat
ste oorlog duidelijk gebleken. Ge
neraal Opsomer vertelt ons nog,
dat de waarde van het schieten
met 'scherp tijdens oefeningen hier
in ligt, dat de infanterist vertrou
wen krijgt in de artillerie. Hij
moet horen, zien en voélen wat
de artillerie is.
Het spel begint.
Dan begint zo langzamerhand
het uur U te naderen. De zenu
wen zijn gespannen en vooral die
van de jonge soldaten die in de
héide liggen te wachten op het
sein tot oprukken.
In de verte zien we de kanon
nen staan.
„Niet om het een of ander Ge
neraal", zegt een van de colle
ga's, „maar die artillerie kan ons
hier toch wel zien staan".
De generaal stelt hém gerust.
Dan ineens is er het eerste
schot, de artillerie is begonnen
zich in te schieten.
■Even later is het tijdstip, waar
op de oefening begint, gekomen
en dan dreunt het over de stille,
dorre heide. Alle kanonnen geven
een snelvuur af op de vijandelijke
stelling. De granaten verlaten
snel achter elkaar de vuurmonden
en zijn dan 8 seconden onderwég
voor ze in de vijandelijke stelling
met een daverende knal en veel
rookontwikkeling uit elkaar bar
sten. Gierend vinden de projec
tielen hun weg.
Even is er voor ons een herin
nering aan de dagen van Mei
1940, toen de granaten ook over
ons heen gierden op de Grebbe-
berg, maar toen zaten vfe dichter
bij de springende projectielen dan
hier in de tent op de heuvel.
Voor de artillerie nemen wé in
tussen ons petje af. De vuursnel-
heid is groot en de schoten zijn
uitstekend gericht. Het is een
machtig gezicht die granaten te
zien inslaan en de zwarte rook
te zien verwaaien in de wind.
Dan zwijgt het geschut ineens,
na nog een laatste rookgranaat
hoog boven de stélling te hebben
geschoten. Dat is het teken voor
de infanterie.
Die infanterie doet het uitste
kend. Er is geen moment van
aarzeling. Precies op het juiste
tijdstip begint het te leven in de
hei en mét een snelheid van 100
meter in 3 minuten trekt de in
fanterie de vijandelijke murw ge
bombardeerde stelling tegemoet.
Dat is ook een verschil bij
vroeger, toen het vaak zo moei
lijk was de jongens in beweging
te krijgen, omdat alle interesse
ontbrak. Hier is wel interesse en
onder het oog van de „baas"
willen ze het goed doen. En ze
doen het goed. Voorwaarts gaat
het, vurend met de lichte infante-
riewapens vanaf de heup. Dé wa
pens zijn ook met scherp geladen
en de kogelbundels klieven als
een zweepslag van het geweld de
lucht. Het ratelt en knettert over
al en het is of de spanning van
het gevecht op de pérsmensen
overslaat.
„Generaal", zegt een van ons,
„hebt U nog geen stelletje parti-
sanen nodig, dan wordt het nog
echter, wij doen allemaal mee".
De Géneraal lacht, maar kijkt
met welgevallen naar zijn jongens,
die het zo uitstekend doen. Par-
tisanen van de pen kan hij niet
gebruiken.
De stelling genomen.
De aanval van onze troepen is
gelukt en de vijandelijke stelling
is genomen. De vijand wil het
vérloren terrein terugwinnen. Er
komt vijandelijk mortiervuur, maar
dan spreekt de artillerie weer haar
harde taal. De mortieren zwijgen.
Vijandelijke tanks naderen en van
onze kant slepen de carriers 't
PAG-geschut naar de gedreigde
troepen. Hét PAG vuurt tot de
lopen rood staan, zoals de com
mandant per telefoon bericht,
maar de gehavende tanks zetten
door. Er moet hulp van vliegtui
gen komen.
Boven Wijhe cirkelen de straal
jagers en per radio worden ze ge
roepen. Het duurt slechts enkële
minuten, dan naderen de ranke
vogels. Even hoog in de lucht
verkennen hoe de situatie is en
dan komen ze al in glijvlucht naar
beneden en storten zich op de
tanks. Het is een mooi gezicht die
snélle straaljagers te zien duiken
op de doelen. In deze oefening
vuren ze niet, maar in werkelijk
heid zouden alle kanonnen los
branden op de tanks. Als je aan
die werkelijkheid denkt huiver je
even.
Tijdens het optrékken van de
infanterie is het goed te zien hoe
weinig de soldaten opvallen in het
terrein. Onze fotografen die er
tussen zitten vallen direct op.
Dan is het bijna 4 uur gewor
den en oefening „Unito" is ge
ëindigd. Door de luidsprekér ho
ren we het aantal verschoten gra
naten. Het zijn er 392 met inbe
grip van 54 rookgranaten. Een
brisantgranaat zal zo ongeveer
50 60 per stuk kosten. Ja,
oorlog is geen goedkoop spel. En
nu is bij deze oeféning het aan
tal kanonnen nog wel tot een mi
nimum beperkt en werd er maar
enkele minuten gevuurd. Welke
kapitalen worden er bij werkelijk
heid dan niet de lucht ingeslin-
gerd, terwijl bij deze oéfeningen
nog maar projectielen van 25 En
gelse ponden in gewicht zijn ge
bruikt.
Bij de thee.
Als de oefening is geëindigd,
de carriers en jeeps huiswaarts
jagen, de vlaggen worden inge
nomen en de jongens in groépjes
nog wat napraten, gaan wij met
onze bus naar de Cantine in de
Legerplaats, waar Generaal Op
somer op een kopje thee tracteert.
We hebben nog heel veel te
vragen en de Generaal wil graag
alle vragen béantwoorden.
„En Generaal bent U tevre
den?"
Een trek aan een Old Mac en
dan komt het antwoord: „Ik ben
zeer tevreden over de oefening".
De Generaal vertelt intéressan
te dingen over de Amerikaanse
methode van het lopend vuren
en het doel van de oefeningen om
de troep te leren aanvallen. Na
de capitulatie hééft een Duits ge
neraal gezegd, dat de Hollanders
uitstekende verdedigers waren,
maar van de aanval geen kaas
gegeten hadden. Wij leren de
troep de aanval en vooral de ver
rassende aanval.
Ik heb, aldus de Géneraal, ver
trouwen in de Nederlandse sol
daten. Ook Korea bewijst het
weer.
We hopen deze troepen bin
nenkort het Amerikaanse materi
aal te kunnen geven, waarmee zé
na enige oefening zeker spoedig
vertrouwd zullen zijn. Wellicht
Op 2 Maart j.l. vierde Z.H.
Paus Pius XII zijn 75ste ver
jaardag en volgende week
Maandag, op 12 Maart, is het
de 12e verjaardag van zijn
kroning. Wie zal de werk
zaamheid meten die deze
Paus in een mensenleeftijd en
in de twaalf jaar van Zijn
Pontificaat heeft ontplooid?
Op welk terrein is Hij niet
actief geweest voor de uit
breiding van het Godsrijk op
aarde en het herstel en be
houd van de vrede. Wij hoe
ven maar te herinneren aan
Zijn talrijke encyclieken, de
vele toespraken op alle ge
bied, echter steeds gericht op
het ene grote doel.
Ons past daarom diepe
dankbaarheid dat God ons in
deze uiterst moeilijke tijd een
Paus XII heeft geschonken
om de wereld door de chaos
die zij zelf heeft aangericht,
de weg te wijzen naar onze
eindbestemming. Luisteren we
naar Zijn stem die ons voor
licht en bidden we tot God
dat Hij Hem de kracht geve
Zijn Kerk te leiden overeen
komstig Gods plan. Moge het
Hem eens gegeven zijn de
vrede over de wereld te zien
opgaan, waarvoor Hij zo on-
vermoeidbaar strijdt.
gaan we in de toekomst oefenen
mét onze bondgenoten in de En
gelse zone van Duitsland vanwe
ge het gebrek aan grote oefenter
reinen in Nederland.
En zo eindigt oefening „Unito",
die over enkele weken in groter
verband gevolgd zal worden door
oefening „Crescendo".
We zijn blij, dat we deze oefe
ning hebben kunnen méemaken,
niet alleen om de aardige afwis
seling die er in zat, maar vooral
omdat we gezien hebben dat 't
moreel van onze Nederlandse sol
daten goed is en ze zich uitsté
kend hebben gehouden in een
oefening, die iets van de werke
lijkheid had.
Laten we eindigen met de in
nige wens, dat 't nooit weer wer
kelijkheid zal worden en dat
het kan blijven bij een soldaten
spel, ook al is dat een beetje prij
zig.
Deze oefening „Unito" heeft
ons echter nieuw vértrouwen ge
geven in het Nederlandse leger
dat moeizaam en met grote offers
wordt opgebouwd.
TWEE DODELIJKE
ONGELUKKEN.
Donderdagmorgen is de 22-ja-
rige motorordonnans van de
luchtmachtstaf H. C. C. Deckers
uit Hilvarenbeek nabij het via
duct over de Rijksstraatweg te
Wassenaar dodelijk vérongelukt.
Hij botste in volle vaart tegen
eentankauto, die onder het viaduct
uit kwam.
Donderdagmiddag is bij werk
zaamheden te Hurwenen bij Zalt-
bornmel de 54-jarige arbeider W.
J. C. U. om het lev engekomen.
To eneen op een stellage gemon-
teérd vliegwiel op een auto werd
gebracht, sloeg de stellage om,
waardoor U. werd getroffen. Hij
was op slag dood,
LEVENSLANG GEEIST
VOOR MOORD.
H' 1
Tegen de 28-jarige tuinders
knecht J. W. v. d. A. uit Loos
duinen, die in de nacht van 20
op 21 Februari van het vorig
jaar in de slaapkamer van zijn
woning zijn vrouw met bijlslagen
en dolksteken van het leven be
roofde, is door het Haagsé ge
rechtshof levenslange gevange
nisstraf geeist. De Haagse recht
bank had een straf van 18 jaar
opgelegd, van welk vonnis de of
ficier van Justitie in hoger beroep
ging.
