DE L5WGSTHMT
DOKIE DURF in: Boris Baal duikt op
ELSHOUT
B.D.
NIEUWKUIJK
WASPIK
RAAMSDONK
GEERTRUIDENBERG
m
6
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 23 MAART 1951
6
PETER VERGEET
ZIJN MUMMIES.
BEKENDMAKING
NET PENSION
waverijn.hollestelle
DAGMEISJE
Dolores heeft een goed ge
heugen voor gezichten. Aan
wie hier geregeld weldaden
genieten, vraagt zij nu en dan
een kleine wederdienst cn dat
met zoveel strelend beroep op
ieders eergevoel en ij delheid,
dat elk haar graag ter wille
is. Kinderen vegen geregeld
de vloer, boenen en wrijven
de meubels dat het een lieve
lust is, houden de tuin in or
de, voeren de kippen, de een
den en de ganzen, putten em
mers water, spoelen het was
goed en verrichten graag voor
de Goede Dame, zelfs zonder
beloning, boodschappen in de
stad.
Landlopers timmeren, za
gen, verven en witten. Enke
le bedelaressen blijken voor
treffelijke kooksters; er zijn
er ook die rap met de naald
kunnen omgaan en één weet
zowaar wonderfraai te bor
duren
Zo redt Dolores zich uit
sommige moeilijkheden, maar
buiten haarzelf is dat alleen
aan de pastoor bekend: hem
heeft zij ingewijd in het spel
van de schone schijn, dat hier
wordt opgevoerd. Op zijn
avondbezoeken waar Dona El
vira, die steeds vroeg ter rus
te gaat, niets van weet, be
spreekt Zijn Eerwaarde gere
geld met de trouwe Indiaanse
de stand van zaken. En die
wordt met de jaren zorgelij
ker.
Door een opening tussen de
latten der jalouzieën oogt de
bijna volle, maan in 't slaap
vertrek van de meesteres. Het
licht wekt haar en zij zucht:
het kan nog geen midder
nacht zijn. Morgen is 't Palm
zondag. Het zal heet zijn,
zel£s al gaan Dolores en ik
vroeg naar de kerk
Ergens in het huis hoort zij
stemmen. Dolores?? Met wie
kan die nog zo laat praten??
Zij gaat op het geluid af en
blijft dan luisterend staan
voor de deur. De pastoor? Wat
bij alle heiligen hebben die
twee met elkaar te verhande
len?
begrijp mij goed, Do
lores", hoort zij de geestelijke
zeggen: „Barmhartigheid is
een deugd die de kerk ten
hoogste eert. Maar iedere
deugd moet met verstand wor
den betracht. Het totaal van
alles waarmede de kerk tot op
heden'je meesteres gesteund
heeft zonder dat zij daar zelf
het minste vermoeden van
heeft, beloopt meer, véél meer
dan de waarde van al haar
bezit, zelfs bij de ruimste
schatting daarvan. Ik heb bij
de bisschop gepleit wat ik
kon.„En. eerwaarde?"
,.Ik kreeg ten antwoord dat
die roekeloze liefdadigheid
het waren monseigneur's ei
gen woorden sterk, zeer
sterk moet worden ingeperkt.
En dat ik hierop zal hebben
toe te zien en persoonlijk ver
antwoordelijk zal zijn. Wordt
aan dit uitdrukkelijk bevel
geen gevolg gegeven, dan
trekt de kerk noodgedwongen
haar helpende handen van je
meesteres af, met alle te ver
wachten gevolgen"
Een zucht van Dolores. „Ik
erken", vervolgt de priester,
„dat dit een hard woord is,
maar het was te verwachten;
laat ons 't daarover eens zijn,
mijn kind".
„Ach ja. eerwaarde. Maar u
weet dat ik al sinds jaren uit
die liefdadigheid getracht heb
iets nuttigs te doen voortko
men". „Dat kan zo blijven,
maar onnutte bedelaars zul je
voortaan de deur moeten wij
zen. Als Manuelito nog leefde
zo hij zeker zo verstandig zijn
ons daarin gelijk te geven".
„Misschien wel, eerwaarde.
Maar hij zou wel zoveel in
vloed op ze hebben dat er
niet één onnuttig zijn zou,
zelfs geen kreupele of blinde.
Voor Jezus was er ook onder
alle bedelaars niet één, die
Hij als onnut afwees."
De pastoor begint te lachen:
„Daar heb je mij, Dolores!
liet is jammer dat Monseig
neur niet bij dit gesprek te
genwoordig is!" „En dat Ma
nuelito er niet bij is!", vult
Dolores aan. „Jahoe lang
is het nu al geleden sinds hij
gestorven is?" „Bijna dertien
jaar, eerwaarde„En ge
looft je meesteres nog altijd
dat hij in leven is?" „Ik denk
het, eerwaarde, maar ik ben
er niet zeker van. Zijn naam
wordt hier nooit meer in huis
genoemd. Misschien is dat ook
wel mijn schuld. Maar ik ben
hem niet vergeten en ik zal
hem nooit vergeten! Om de
gezegende nagedachtenis van
dat kind, en daarom alleen
ben ik hier gebleven en heb
ik mijn meesteres niet in de
steek willen laten. Ik heb nog
enkele familiesieraden en wat
geld, eerwaarde, maar weet u
wat mijn allerkostbaarst be
zit is? Een klein blond lokje
van Manuelito, een speeldoos
je en zijn lievelingsboek,
waar hij nog in gelezen heeft
op de dag dat hij stierf. Als ik
dood ben mag jij dat hebben,
DoloresIk hoor het hem
nog zeggen
Op dat ogenblik gaat de
deur langzaam open en een
witte gestalte treedt binnen:
Dona Elvira! Zij zet zich, on
der verschrikt stilzwijgen van
Dolores en de priester, aan de
tafel en ziet bij het kaarslicht
beurtelings de een en de an
der aan Eensklaps kan zij
zich niet langer bedwingen:
„Manuel, mijn Manuelito!"
„God zij geprezen", fluis
tert de pastoor, „haar ver
stand is teruggekeerd
Dolores ziet het als een be
schikking vol diepe betekenis,
dat juist op de drempel van
de laatste lijdensweek Dona
Elvira's ogen zijn opengegaan.
„Wat is alle leed van sterve
lingen vergeleken bij het lij
den van de Christus en van
de Moeder der Smarten?" zo
zoekt zij haar meesteres te
troosten. Doch Dona Elvira
antwoordt: „Ik mag je niet te
genspreken Dolores, maar be
denk dat het lijden waarvan
jij spreekt, op de Paasmorgen
een heerlijk einde nam en in
de opperste blijdschap ver
keerde toen de Heer uit het
graf verrees en aan al de Zij
nen verscheen. Hier ligt het
grote verschil, maar daarover
verder te praten heeft immers
geen zin". Dolores zwijgt ge
hoorzaam.
Op de Paasmorgen verklaart
Dona Elvira thuis te zullen
blijven. „Ga maar alleen naar
de kerk, Dolores. Ik zelf kan
niet gaan. Alles viert vandaag
het feest van de Opstanding.
Maar voor mij is er geen
feest. Ik ben de gast zonder
bruiloftskleed, die door de
Heer werd uitgebannen, zoals
in het Evangelie te lezen staat.
Maar ga nu, Dolores, en bid
voor mij als je gelooft dat dat
helpt..
Dolores is vertrokken. Haar
meesteres, alleen gebleven in
de villa, sluit de luiken. Bui
ten in de tuin rondom 't huis,
groeten wuivende palmen de
hete zon en wolkloos blauwt
omhoog het azuur. Deze feest
dag geeft Dona Elvira's hart
slechts het heimwee naar de
koelte van de goede dood, die
haar herenigen zal met Ma
nuelito.
Dan, voor de open veranda,
ziet zij een hurkende inlandse
vrouw; naast haar staat een
kleine mestiezenjongen, het
gebruind gelaat beschaduwd
door een breedgerande, uit
stro gevlochten sombrero. Uit
dat gezicht zien twee donkere,
wijd open kinderogen haar vol
verachting aan.
Zeker weer bedelaars, is
Dona Elvira's eerste gedachte,
doch opeens herkent zij de
vrouw: Asuncion! De begroe
ting geschiedt hartelijk en
met veel omhelzingen. Asun
cion vertelt van haar vijf kin
deren, en de vroegere padro-
na kan niet nalaten de vrouw
van een arme dagloner om
haar rijkdom te benijden. Zij
spreekt het uit met een droe
ve glimlach: „Jij bent geluk
kig, kind.
Asuncion knikt instemmend
en verklaart dan de reden van
haar bezoek. Jaren geleden
heeft Dolores al eens de bood
schap aan iemand meegegeven
dat zij Asuncion wel graag,
eens zou terugzien en haar"
zoontje zou willen bewonde
ren. Nu heb ik er vijf, lachte
Asuncion, en hij hier, mijn
oudste, is al elf en zeker wel
even groot als Manuelito in
dertijd".
Zij houdt plotseling ver
schrikt op, doch Dona Elvira
stelt haar gerust: „Ik ben blij,
Asuncion, dat je Manuelito
nog niet vergeten bent!" „Hoe
zou ik dat ooit kunnen, Uwe
Genade? De kogel die hem ge
dood heeft had mij moeten
raken. Maar God heeft ge
wild dat uw zoon zich voor
mij opofferde. Vandaag wil ik
Uw Genade daarvoor mijn
dankbaarheid tonen. Ik weet
wat Uw Genade in Manuelito
verloren heeft, dat zal nooit
te vergoeden zijn, maar, pa-
drona, neem hier Pablo, mijn
lieveling! Hij is flink en han
dig en eerlijk. Hulpvaardig
ook, en altijd vriendelijk. Ach
padrona, het valt mij en zijn
vader zwaar hem te missen,
maar aan Uwe Genade geven
wij hem graag. Hij wil 't zelf
ook. Aanvaard hem, niet als
zoon dat zou teveel eer zijn
maar als slaaf, als uw ei
gendom
„Als slaaf?? Maar.maar
Asuncion", stamelt de wedu
we: „ik heb hier al sinds lang
de lijfeigenschap afgeschaft".
„Vergeef mij, Dona Elvira,
ik wist het niet! Bij ons in de
bergen horen wij zo weinig
van wat er in de wereld daar
beneden gebeurt. Maar ach,
padrona, aanvaard toch mijn
kleine peón; weiger hem niet".
Dona Elvira, verbaasd en
ontroerd, weet niet aanstonds
wat hierop te antwoorden.
Peinzend streelt zij de wangen
van het kind. Een woord komt
haar voor de geest, een woord,
bijna tweeduizend jaar vroe
ger tot een moeder gesproken:
„Vrouw, zie uw zoon".
Op dat ogenblik voert de
wind het geluid van honder
den zingende paasklokken uit
de stad naar deze afgelegen
villa. Een vrede, vol vertroos
ting, daalt in Dona Elvira's
hart. Is Dolores' gebed ver-
hooi'd. nog eer het werd uitge
sproken?
Asuncion ziet tranen in de
ogen der padrona. Maar dit
zijn geen ti-anen van rouw of
zelfbeklag: in hun glans weer
spiegelt zich de reine luister
der allerrijkste vreugde. Deze
moi-gen, zij weet het, loont 'n
leven en lijden van vele jaren.
Later zal zij Dolores beken-
Het was ongeveer half tien in de avond toen Gorgel langs
het huis van Dokie Durf sloop. „Hij zal wel geen ouwe juf
frouw zijn die 's avonds onder zijn bed kijkt" mompelde de
boosdoener, terwijl hij zich. na een paar deskundige hand
grepen aan het venster van de detective te hebben ver
richt, de kamer binnensprong.
„Ik weet niet of meneer Dui'f een hoogvlieger is, maar
assie vannacht niet hoog de lucht in gaat, is mijn naam
geen Gorgel zei de gangstei*, blijkbaar rotsvast er van
overtuigd dat hij wel degelijk Gorgel was. Het pakje, of
liever gezegd de bom, werd voorzichtig onder Dokie's bed
geschoven. Alsof het zijn dagelijks werk was, verliet Gor
gel, via de regenpijp, de kamer van de detective.
nen: „Niemand heeft mij ooit
een groter geschenk aangebo
den dan Asuncion deze Paas
zondag, toen zij mij haar zoon
Pablo wilde geven. Die te
kostbare gave mocht ik niet
aannemen. Maar haar reis is
niet vergeefs geweest. Het
aanbod was genoeg, Dolores;
méér blijdschan zou mijn hart
niet kunnen bevatten...."
F. A. B.
VERGADERING
FESTIVAL-COMITÉ
Onder voorzitterschap van de
heer D, v_ d. Brink werd deze
vergadering in café Gez. Klerks
gehouden. De heer v. Delft had
een schrijven aan het bestuur ge
richt. behelzende dat er een mis
verstand is ontstaan. Het is niet
zijn bedoeling om zitting te ne
men in het comité, hij wil echter
gaarne zijn medewerking verle
nen als het festival daar is. Hij
zal dus geen uitnodigingen voor
de vergaderingen meer ontvan
gen. Na voorlezing dankt de
voorzitter de heer P. Jansen voor
de keurige notulen en maakt te
vens zijn compliment voor de ve
le werkzaamheden door hem al
verricht. Alvorens de agenda in
behandeling komt, worden eerst
de werkzaamheden van de ver
schillende commissies door de
voorzitter aangegeven en ver
zoekt alle punten te noteren, dan
kan men altijd de stand van za
ken nagaan.
De terreinkwestie kwam aan
de orde. De heer van Venrooij
deelde mede, dat alles met H. v.
Hoorn was geregeld. Condities
waren gratis de beschikking
over het terrein en tevens de helft
van de winst van het verteer
over de dagen dat het Festival
gehouden zal worden. Een prach
tig voorstel van de familie van
Hoorn, aldus de vergadering.
De heer Lustermans deelde mede
dat van B. en W. nog geen ant
woord was ontvangen omtrent
de kwestie der vergunning. De
voorzitter meende dat het ver
standig was de heer Paashuis al-
Geneesmiddel tegen
huidaandoeningen.
Doet de jeuk bedaren en
doodt de ziektekiemen, zodat
de huid zich kan herstellen.
vast aan te schrijven voor het
plaatsen van een danstent, doch
beter bleek dat de inschrijving
verband kan houden met de vast
stelling van de toegangsprijs en
de heffing van de vermakelijk
heidsbelasting. Hiermede zou ge
wacht worden tot bericht van B.
en W. was ontvangen. Mej.
Kleiks stelde het terrein beschik
baar voor danstent en kermesse
d'été. Over een eventuele ver
goeding zou nog nader worden
gesproken. Wat de vermakelijk
heden betreft was men het er
over eens om niet veel te doen
plaatsen, daar dit toch een strop
betekent voor de kermis-exploi-
tanten. Een kinderfietsmolen, en
kele kramen en misschien nog een
vliegbomsport vond men wel vol
doende.
Binnen de 14 dagen zullen de
ere-leden worden aangeschreven.
Verder kwam ter sprake de
advertentie-kwestie voor de pro
grammaboekjes. De voorzitter
vond dit punt zeer belangrijk,
daar dit een mooie bron van in
komsten kon betekenen,wanneer
dit goed werd aangepakt. De
prijzen werden vastgesteld en de
gemeente in wijken verdeeld. Ook
buiten de plaats zal men hier
voor actief zijnj Ook werden
programmaboekjes en affiches
besproken.
Betreffende het terrein voor
rijwielstalling werd door de heer
van Venrooij medegedeeld, dat
hij zich in verbinding had gesteld
met de heer Smetsers om het ter
rein, gelegen voor diens woning.
De heer Smetsers toonde zich niet
erg ingenomen over de wijze
waarop bij een vorige gelegen
heid het terrein was behandeld
en kon nog geen beslissing geven.
Men was het er allen over eens
dat dit een zeer geschikt terrein
was en men zou het nog eens
proberen. Ook andere mogelijk
heden werden nog bekeken.
Besloten werd dat de Verken-*
ners de rijwielstalling bij het ker
misterrein op zich zouden nemen
en de leden van de Zangvereni
ging bij het feestterrein. Als con-
Iditie werd gesteld dat de helft
van de opbrengst aan het comité
moest worden afgedragen.
De voorzitter had nog enige
punten, o.a. de opening van het
festival. De officiële opening op
Zaterdag door de Edelachtbare
heer Burgemeester Snels en Zon
dags door de Zeereerwaarde heer
Pastoor. De meeste leden vonden
dat dit door het bestuur van de
Zangvereniging het beste gere
geld kon worden.
Voor de verzorging der in
signes zouden de Eerw. Zusters
worden gevraagd. Opgemerkt
wordt dat tijdig de BUMA moest
worden aangeschreven voor af
koop van de auteursrechten,
evenals de provincie voor het
aanbrengen der spandoeken. De
volgende vergadering werd vast
gesteld op 10 April in café H. v.
Hoorn.
GOED AFGELOPEN.
Vrijdag sloeg 't paard van de
landbouwer De Vaan uit Haar
steeg op hol. Eerst was het in
botsing geweest met een kar van
M. van Beurden, waarbij hij een
gapende wonde had opgelopen
en de .kar, waarop 3 kinderen
zaten, had omgelopen. De kin
deren hebben het er goed afge
bracht. Daarna holde het dier
door naar de Grotestraat, waar
hij moest steigeren anders had hij
boven op de B.B.A.-bus gezeten,
om vervolgens over een grote
poort te springen en eindelijk tot
stilstand te komen.
GOUDEN BRUILOFT.
Op Maandag 7 Mei a.s. hoopt
het echtpaar G'. de Bont-v. Dom
melen de dag te herdenken dat
het voor 50 jaar in het huwe
lijksbootje stapte.
GESLAAGD.
Voor 't examen landbouw-huis-
houdonderwijs slaagde te Deven
ter o.m. onze plaatsgenote Mej.'
M. Th. Zijlmans.
WIELERSPORT.
Zondag werd door de Kaats-
heuvelse wielerclub de clubkam
pioenschappen verreden. Onze
beide plaatsgenoten L. Fitters en
J. van Horen wisten beiden be
slag te leggen op de titel respec
tievelijk in de klasse A Amateurs
en klasse B Nieuwelingen. Zeer
zeker een mooie prestatie die een
hartelijke felicitatie waard is.
RONDE VAN WASPIK.
Ook met de ronde van Was
pik voor 29 April a.s. gaat het
buitengewoon goed. De vereiste
goedkeuringen kwamen binnen,
het aantal renners van naam dat
deel wil nemen, wordt zeer groot.
Het parcours komt piekfijn in
orde. We mogen dan ook veron
derstellen dat bij gunstig weer de
ze eerste Ronde van Waspik een
succes wordt. De organisatoren
verzekerden ons tevens dat, al is
de tijd kort, de voorbereidingen
en regelingen af zullen zijn.
BEEN GEBROKEN.
Het zoontje van de heer Th.
Boom-Wagemakers had het on
geluk zo ongelukkig op school
bij het spelen te vallen dat hij zijn
been brak. Het tragsche van het
ongeval is dat zijn moeder zes
weken geleden van de trap viel
en ook haar been brak, dus wel
zeer onfortuinlijk, 2 ongevallen
achter elkaar.
LAAGSTE INSCHRIJFSTER.
De fa. Elshout en de Bont is
laagste inschrijfster voor de on
derhoudswerken aan de Bergse
Maas tot 'n bedrag van 47.500.
MET PENSIOEN.
De ploegbaas der Ned. Spoor
wegen, de heer J. Fens alhier,
gaat met pensioen.
EEN NIEUWE SPOORLIJN?
De paradox van 't leven heeft
gewild, dat, hoewel het perso
nenvervoer op de spoorlijn Den
Bosch-Lage Zwaluwe is opgehe
ven, de lijn niet wordt opgebro
ken, integendeel is uitgebreid
Zaterdag heeft n.l. de steenko
lenhandel Snijders Zonen in
Raamsdonk een eigen aftakking
gekregen van de „grote" lijn.
Nu kunnen de kolentreinen voor
taan helemaal tot hun plaats van
bestemming rijden, d. w. z. tot
voor de kolenloods. Burgemees
ter Prinsen kwam zelf kijken naar
dit teken van leven op de spoor
lijn Den Bosch-Lage Zwaluwe.
Hebben de reizigers er geen voor
deel van, dan toch de bekende
Langstraatse kolenfirma Snijders.
LICH. OEFENINGEN.
In het parochiehuis alhier werd
door de consulent v. d. Lichame
lijke oefeningen uit dit rayon,
voor het onderwijzend personeel
en de mannelijke en vrouwelijke
leerkrachten uit de omliggende
plaatsen een gymnastiek-demon-
stratie gegeven. De -bedoeling
hiervan was om een inzicht te
geven in het modern gymnastiek
onderwijs, welk streven geslaagd
mag heten.
VOETBAL.
Zondag waren de Madense
Boys II te gast bij Right-Oh I,
om te kampen voor de Toon
Schreuder beker. Voornamelijk in
het begin van de wedstrijd weer
den de Madense Boys zich pri
ma en zag het er naar uit dat zij
spoedig de leiding zouden nemen.
Right-Oh had moeite het spel op
de helft van Made te krijgen en
onze achterhoede moest alle zei
len bijzetten om de zware druk
te weerstaan. Ongeveer na 25
min. spelen zag Right-Oh kans
door te breken en een welgericht
schot van v. Strien gaf Right-Oh
de leiding. Voor de rust kon
Right-Oh de voorsprong tot 2
verhogen, doordat de keeper 'n
corner zelf de goal inwerkte. Na
de rust hadden de Madense Boys
niet veel meer in te brengen, te
meer daar zij toen tegen de wind
speelden. De Madense achterhoede
bezweek in de tweede helft nog
tweemaal voor de aanhoudende
druk van Right-Oh, zodat zij
met een nederlaag van 4—0 ge
noegen moesten nemen.
Hiermede betuigen wij on*e
hartelijke dank aan de H.H.
Doktoren. H.H. Geestelijken, de
retw. Zusters van het Wlt-Gele
Kruis, alsmede Directeur en
Personeel van de P.T.T., familie
leden. buren, vrienden en ken
nissen voor het medeleven tijdens
de ziekte en het overlijden van
onze dierbare Man en Vader.
Wed. N. M. DE TONGH-
BROEDERS
en Kinderen.
Waalwijk, Maart 1951.
Kloosterweg 4.
Hiermede betuig ik mede na
mens mijn vrouw en kinderen mijn
oprechte dank, voor de vele blijken
van belangstelling in welke vorm
ook, ondervonden bij geiegenhtid
van mijn 40-jarig dier.stjubileum bij
de Lederfabriek Gragtmans Wies
man te Waalwijk. Speciaal dank
ik de Directie en personeel van
genoemde firma alsmede de Edelb
Heer Burgemeester Lambooy en
allen die deze dag voor mij tot een
onvergetelijke hebben gemaakt.
P. VOOGD
Stationsstr. 101 WAALWIJK
Hiermede betuig ik, mede namens
mijn Vader, Opa, Oom en Tante
mijn hartelijke dank voor de vele
blijken van belangstelling die ik
mocht ontvangen bij mijn be
houden thuiskomst uit Indenesie
van familie, vrienden en ken
nissen, H.H. Geestelijken, Kath.
Thuisfront. Patroon, K.A.J. Voet
balvereniging D.E.S.K., Buurt-
comité en Buurtbewoners.
J. BEUNES.
Kaatsheuvel. Maait 1951.
Horst 15
FEUILLETON
VAN
DE ECHO VAN HET ZUIDEN
Door
J. A. AGES.
Nou, meende Peter, heeft
U dan ons bloemkoolincident
vergeten
Waarempel niet, meneer,
dat was de dag voor Kerst,
drie jaar geleden. Maar nu is
het anders. Ik voel, dat er wat
ergs gaat gebeuren. Maar eet
U nu maar lekker Uw eitje
op, 't is precies vier en een
halve minuut gekookt, U weet
wel en ja, er is ook een brief
van juffrouw Fridolin voor U.
Peter rukte zich omhoog te
gen het kussen en liet zich
het groene blad met alle heer
lijkheden van juffr. Spoors
vermaard ontbijt gemakkelijk
op de deken schikken. De thee
was een weldaad en Peter
strekte de hand uit naar het
ei.
En die brief dan? vroeg
juffrouw Spoor.
Rustig toch, Spoortje,
Bedenk dat u langzamerhand
een boemeltrein geworden
en dan moet u de ketel niet
zo hard meer opstoken. Maar
ze is natuurlijk nieuwsgierig,
die Spoor, oud en jong, mooi
en lelijk, ze zijn het allemaal.
Eerst het ei, dan de brief.
Maar ik zal hem u voorlezen,
beloof ik.
En Peter peuzelde zijn eitje
op en bij zijn derde kop thee
keek hij zijn hospita indruk
wekkend aan.
Ga maar zitten, Spoor, op
de rand van het bed, dan zie
ik niet hoe je handen beven.
Daar gaat ie dan. Een ultima
tum of nu al een oorlogsver
klaring?
Peter scheurde de envelop
pe open en trok er een brief
en een foto uit. De laatste be
keek hij vluchtig en legde
haar met een steelse blik naar
juffrouw Spoor omgekeerd op
het ontbijtblad. Toen begon
hij hardop te lezen:
Mijnheer!
De Nederlandse taal is zeer
rijk. Er bestaat om een
voorbeeld te noemen, een
woord dat voor drie begrip
pen te gebruiken is.
De nimmer volprezen Van
Dale zegt het er volgende
van:
1. gedeelte van een dag.
2. schouder, schenkel, inz.
van dieren.
3. schoelje, schurk, vlegel.
Het woord dat deze drie be
tekenissen heeft is:'„schoft".
Nu breng ik alleen de derde
uitlegging op u van toepas
sing, want de dag moet voor
u nog aanbreken, u 't licht
der beschaving brengen;
evenmin kan er van u ge
zegd worden dat u sterk ge-
schoft bent, zoals je van de
oudex-s van een stier spreekt.
Maar de derde verklaring
lijkt mij speciaal voor u ge
schreven en wel in het bij
zonder voor de betekenis
van vlegel; schoelje en
schurk, daarover kan ik nog
niet oordelen. En dan wel te
verstaan, niet een vlegel in
de letterlijke betekenis, zo
als Van Dale zegt: een lan
ge stok met een andere kor
te stok aan het einde beves
tigd al lijkt u daarop wal
wat doch in de figuurlij
ke, welke Van Dale weer
nader verklaart met: lom
perd en boerenkinkel.
U ziet hoe rijk onze taal is
en ik heb u dan ook ter
stond na onze kennismaking
gerangschikt onder de cate
gorie der vlegels, boeren
kinkels en lomperds, kort
om onder de „schoften".
Maar ik houd van mensen,
ook van de slechte exem
plaren en daarom wil ik
niet nalaten datgene bij te
dragen wat in mijn vermo
gen ligt om te trachten van
u nog een enigszins redelijk
mens te maken. Dit is ook
in mijn belang, omdat het
nu eenmaal plezieriger is
onder één dak te wonen
met behoorlijke mensen,
dan met harken en vleugels.
Mijn bijdrage is dan een fo
to. Zet u die daar neer,
waar u haar altijd zien kunt.
Het is een portret van een
beschaafd meisje. Van veel
kijken naar iets dgt bescha
ving geeft, gaat een opvoe
dende en op de duur een
beschavende kracht uit. Ik
heb daarom een portret ge
nomen dat toevallig voor de
hand lag en dat ook al eer
der voor een dergelijk geval
met succes gebruikt is. Het
is een foto van mij, zoals u
zult zien.
Fridolin Nelsen.
Peter keek juffrouw Spoor
aan. Zij zeiden niets, zij lach
ten niet. Zij keken ernstig.
Onbeschaamd! verbrak
Peter eindelijk de stilte.
Dat zo iets in mijn huis
moest gebeuren,zuchtte juf
frouw Spoor.
U weet mijn woorden
boeken te staen. Haalt u Van
Dale eens voor me als u wilt.
Juffrouw Spoor slofte weg,
maar zij bleek merkwaardig
goed thuis in Peters boeken-
massa's. Zij kwam met Van
Dale terug.
Zoekt u eens „bakvis" op
en leest u wat daarachter
staat.
Met een natte vinger wor
stelde juffrouw Spoor zich
mompelend door Van Dale
heen en riep toen triomfante
lijk:
Bakvis! Aanstellerig aan
komend meisje van 14 tot 17
jaar.
Precies, zei Peter. En nu
ga ik me aankleden. Spooi",
maak dat je wegkomt!
Maar tot kleden kwam het
vooralsnog niet. De morgen
was zo voortreffelijk, dat Pe
ter in zijn kamerjas voor het
open raam een brief ging
schrijven:
Beste Frank,
Een verzoek uit deze stad
zonder schoten. Noteer pre
cies elke onregelmatigheid,
hoe onbelangrijk zij ook op
het eerste gehoor of gezicht
ook moge lijken, door ie
mand, wie dan ook, in de
laatste tijd bij de kerk
waargenomen.
Daag,
Peter.
Het waren zes regels, maar
Peter deed er zo lang over, als
stelde hij een tractaat op over
grafschilderingen van Pharao
Menes uit de derde dynastie.
Peter werd geplaagd door
moeilijke gedachten. De foto
van Fridolin hinderde hem.
Telkens speelde een idee door
zijn hoofd dat dit portret op
iets zeer bekends leek, maar
wèt, kon Peter zich niet her-
innei'en.
Zo hield hij zich een tijd
lang met nutteloze zaken be
zig, zoals het terugduwen en
naar voren h?len van boeken
die uit hun gelid gekomen wa
ren en ging tenslotte achter
de piano zitten om 't accoord
van Ossiefski te reconstrueren
A-bes-f-. Toen juffrouw Spoor
binnen kwam met een kopje
koffie, riep hij opgewonden:
Ik heb het Spoor, A-bes en
B-f.
Zo, meneer, zei juffrouw
Spoor ongeïnteresseerd, Mar
cus, de boekenman, is geweest.
Hij had....
Peter sprong op.
Wacht eens Spoor, houd
het vast .Marcus! Ja ik ben er.
Octavia daar lijkt ze op.
Wie, meneer?
Spoor, let eens op. Zet
die foto van dat nieuwe wicht
op mijn bureau!
Juffrouw Spoor verbaas
de zich over niets meer sinds
zij Peter kende en gehoorzaam
volgde zij zijn bevel op, ter
wijl Peter haastig zijn boeken-
rijen aftastte.
Daar is het, riep hij zege
vierend en ging met een dik
blauw boek achter zijn schrijf
tafel zitten, sloeg twintig, der
tig bladzijden tegelijk om en
bekeek snel de foto's.
Is dat niet het boek van
mijnheer Mommsen? prevelde
juffrouw Spoor over zijn
schouder, ijverig meezoekend.
Met al die lelijke Romeinse
keizers er in.
Goed zo, Spoortje. Een
tien en een griffel en daar
hebben wij haar. Octavia.
Kijk nu eens, Spoor. Lijkt ze
er op?
Gunst ja meneer, dezelf
de bolle wangen.
Wordt vervolgd.
Hiermede betuig ik mijn hartelijke
dank aan de leden en donateurs
van de V.V. Wlt-Zwart en In 't bij
zonder aan de heren J. v. Raamsdonk
en D. Lesage voor de spontane
blijk van medeleven tijdens mijn
ziekte en voor de prachtige Paas-
mand die Ik van hun heb mogen
ontvangen.
L. J. Schoenmakers en Ouders
Capelle, Maart 1951.
De Burgemeester van Waalwijk
maakt bekend, dat hij verhinderd
is op
Dinsdag 27 Maart
zijn gewone spreekuur te houden
In plaats daarvan zal hij spreekuur
houden op
VRIJDAG 30 MAART 1951
De Burgemeester van Waalwijk,
Mr. R. J. J. Lambooy
R.K. JONGEMAN,
22 jaar, ZOEKT per 1 Aprll'51
met huiselijk verkeer, in
Waalwijk of omgeving.
Brieven onder no- 3588 bureau
van dit blad.
Mevrouw
te Capelle, Binnenhaven C 194
VRAAGT 'n nat beschaafd
voor de huishouding.
Inditnfs'fedlrg zodra mogelijk.
Aanmelden des avonds na 7 uur.
