Wijde Wereld J
ARGENTINIË
r,
45?:
LANDBOUW
DOKIE DURF in: Boris Baal duikt op
WlV0t
UIT DE
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 30 MAART 1951
Dokie behoort tot die mensen die het getik van een klok
niet in hun slaapkamer kunnen verdragen. Toen hij dan
ook thuis kwam die avond, kort na het ongevraagde bezoek
van Gorgel, merkte hij iets vreemds in de kamer, iets dat
er anders niet was. Het was een ongewoon geluid. Ergens
tikte een klok. „Maar ik heb toch geen klok" ontdekte
Dokie plotseling, terwijl een onbehagelijk gevoel hem be
kroop. Dokie luisterde scherp om te horen vanwaar het ge
luid kwam. Toen dook hij onder zijn bed.
„Natuurlijk", zei de detective. „Ik had niet eens behoeven
te luisteren. Waar legt men een bom anders dan onder het
bed van het slachtoffer?" En werkelijk, de detective zag
het keurige pakje liggen.
M V.
öVi*
U kunt weer volop
genieten van de
gezonde en
verkwikkende
l f O
Last van jeennwen?
Pluimvee.
„DE ECHO"
PETEll VERGEET
ZIJN MUMMIES.
(Wordt vervolgd).
Wij hebben al meermalen opgemerkt, dat alles la da
wereld op de dag van vandaag zo nauw samenhangt
dat geen gebeurtenis, waar die ook plaats heeft, dat
geen land waar het ook ligt, verwaarloosd mag wor
den. Ben van de landen waarvan de meeste mensen
vroeger nauwelijks wisten dat het een staat is in Zuid-
Amcrika, is Argentinië. Nu weet er In ieder geval ieder
een van dat president Peron daar de lakens uitdeelt en
dat hij een gade heeft die Eva heet en als zodanig in
combinatie met haar schoonheid goodwill-ambassadrice
speelt voor haar land.
Argentinië neemt het grootste
deel van de Zuidpunt van Zuid-
Amerika in beslag. Het is dan
ook 80 keer zo groot als Neder
land, maar heeft niet meer dan
16 millioen inwoners. Wegens de
uitgestrektheid van het land (de
afstand tussen Noord en Zuid
bedraagt niet minder dan 3800
km.) varieert het klimaat nogal.
Men spreekt er Spaans en de be
volking is er overwegend katho
liek.
Argentinië heeft na de oorlog
nog al eens de aandacht getrok
ken. Het schijnt een buitenge
woon gastvrij land te zijn en er
liepen dan ook nog al wat ge
ruchten dat personen die zich in
Europa niet meer veilig voelden,
omdat zij zich onder de oorlog
niet al te menslievend hadden ge
dragen; graag emigreerden naar
Argentinië. Men heeft zelfs ver
schillende keren verhalen kunnen
lezen van mensen die in hoogst
eigen persoon Nazibonzen had
den ontmoet. Van die verhalen
kan men natuurlijk geloven wat
men wil. Feit is dat nogal wat
Duits sprekenden naar Zuid-
Amérika zijn geëmigreerd. En wat
intellect betreft zijn het dikwijls
niet de eersten de besten. Argen
tinië maakt er een dankbaar ge
bruik van en men kan zich voor
stellen dat geleerden liever in dit
land werken dan in de Sovjet-
Unie, als ze kans hebben gezien
aan de greep van de Russen te
ontkomen, misschien ook liever
dan in de Verenigde Staten,
waar ze onder voortdurende druk
staan, zij het dan tegen een sala
ris dat ongetwijfeld de arbeid
verzoet. Over de nadelen die de
ze import voor het land mee
brengt, zullen we het nu maar
niet hebben.
Door twee feiten heeft de we
reld' in de afgelopen maanden
bizonder het oog op Argentinië
en met name op president Peron
laten vallen. Daar is op de eerste
plaats de strijd op leven en dood
die het onafhankelijke dagblad
„La Prensa" heeft gevoerd en
verloren en vervolqens is er de
opzienbarende verklaring gedu
rende de Paasdagen dat in Ar
gentinië een eenvoudiger en doel
treffender methode zou zijn ge
vonden om atomen te splitsen.
Wat het eerste betreft rijst on
middellijk de vraagis generaal
Peron een dictator? Nu kan men
over hfet dictatorschap er verschil
lende opvattingen op na houden
en alleen over een dictator spre
ken als men het over Stalin of
Hitier heeft, met andere woorden
wanneer het er zo dik bovenop
ligt dat de hele wiereld het er
over heeft en er teqen vecht. Dat
is in Argentinië zeker niet het ge
val. Men kan ook discussiëren
over de noodzakelijkheid of het
nut van een dictatorook daar lo
pen de meninqen over uiteen. Om
een voorbeeld te noemen zou men
Spanje kunnen nemen. Zonder
een oordeel uit te spreken over
de huidige vorm van bestuur als
zodanig, zou men van mening
kunnen zijn dat de dictatuur voor
een land als Spanje van twee
kwaden het beste is, want vroe
ger was ook niet alles koek en ei.
Dat wil overigens niet zeggen dat
deze redenering in alle gevallen
opgaat. Feit is in ieder geval dat
Spanje door een krachtig binnen
lands beleid, dat rust en orde ver
zekert, een macht is geworden die
meetelt, ondanks de jarenlange
boycott die het heeft moeten on
dergaan. De Westerse wereld
heeft die echter moeten opheffen
omdat ze zelf wel zag dat ze
Spanje nodig hééft.
Hoe het verder nu ook zij, in
Argentinië verscheen tot voor
kort een onafhankelijk blad, d. w.
z. in een land van 16 millioen
bewoners één krant die er een
eigen mening op na durfde te
houden en zich tegen regering en
president durfde te verzetten. Dit
is al een veeg teken. Maar toen
is president Peron een campagne
begonnen tegen dat ene blad, eerst
spontane volksbewegingen e. d.
en ten slotte kwam het zover dat
er veilig een arrestatiebevel tegen
de hoofdredacteur kon worden
uitgevaardigd wegens een beledi
gende en oneerbiedige schriftelij
ke verklaring tegenover het par
lement. En de eigenaar-hoof-dre-
dacteur, dr. Alberto Gainza Paz,
wachtte die arrestatie niet af en
vluchtte naar Uruguay, waar hij
zich blijkbaar véiliger voelde.
Zie, deze dingen staan ons West
europeanen tegen het herinnert
ons te veel aan de tijd die nu ge
lukkig al weer enkele jaren achter
ons ligt en het zijn practijken die
nog dagelijks in het Oosten van
ons werelddeel voorkomen.
Men kan ons dwingen onze
buikriem strakker aan te trekken
omdat men ons er van overtuigd
heeft dat dit voor onze eigen
bestwil nodig is, maar men kan
ons niet dwingen onze eigen me
ning voor ons te houden, zelfs
niet als die afwijkt van de me
ning der regering. Bewijzen daar
voor hoeft niemand te zoeken, ze
liggen zo voor het grijpen. Deze
gang van zaken is ongetwijfeld
veel gezonder dan die in Argen
tinië, waar het volk slechts blijk
van ontevredenheid kon geven
door één orgaan en nu door geen
enkel meer. Of het moest zijn
door het parlement. Maar ja, wat
moet men van een parlement den
ken dat met zoveel ijver er aan
meewerkt om de oppositie op te
ruimen Voor werkelijk democra
tische begrippen is datgene wat
er in Argentinië gebeurt hoogst
onjuist. Bovendien is het gevaar
lijk, zoals in het verleden elders
al meer dan eens is gebleken en
nu nog dagelijks zonneklaar blijkt.
De geestelijke vrijheid is een van
onze waardevolste bezittingen en
waar men er met grote ijver naar
streeft die te beknotten, daar is
dat geestelijk goed al een heel
eind.teloor gegaan. Hetgeen nooit
dienstig kan zijn voor de goede
en harmonische ontwikkeling van
een land, welk dan ook.
Min of meer opzienbarend was
de mededeling van president Pe
ron dat men er in Argentinië in
geslaagd is atoomkracht vrij te
maken volgens een heel nieuw
procédé. Hij voegde er aan toe
dat die kracht alleen gebruikt zal
worden voor industriële doelein
den en niet voor de fabricage van
atoombommen. Dit klinkt prach
tig. Maar in het licht van het bo
venstaande neemt ze een zekere
skepsis over de bedoelingen der
Argentijnse regering niet geheel
weg. Ongetwijfeld is ook de vrij
heid van meningsuiting gegaran
deerd .inaar men ziet wat er van
terecht komt. Overigens is de he
le mededeling in de wereld met
de nodige reserve ontvangen. Dic
tators zijn nooit afkerig geweest
van reclame en Peron zal daarop
wel geen uitzondering maken. De
Oostenrijker prof. Richter is zijn
grote man. Die heeft vanaf 1937
tot het eind van de oorlog in Ber
lijn gewerkt, maar hij is nooit
Nazi geweest, zoals men zegt.
Het gevonden proces schijnt te
berusten op gelijke reacties als in
de zon plaats hebben.
Dit alles wijst er op dat presi
dent Peron zijn positie in eigen
land onaantastbaar wenst te zien
en zijn invloed in de wereld wil
vergroten. Hierop is natuurlijk de
mededeling over de atoomenergie
vooral gericht, zeker nu in Was
hington de inter-Amerikaanse
conferentie wordt gehouden. Men
zal immers rekening moeten hou
den met een land dat beschikking
heeft over atoomenergie, speciaal
als die gemakkelijker gewonnen
kan worden dan in de Verenigde
Staten. Van de andere kant doen
deze omstandigheden nogal wat af
aan de waarde van de medede
lingen die gedaan worden, of
schoon er niets met zekerheid te
zeggen valt.
Bij dit alles hoeft men zich niet
onmiddellijk ongerust te maken,
doch het geeft een onprettig ge
voel dat er midden in de vrije
wereld een land ligt waar men hét
niet zo heel nauw neemt met de
vrije meningsuiting en waar men
de beschikking heeft over een zo
belangrijke kracht als de atoom
energie. De na-oorlogse import
van Duitsers die zich hier niet
meer véilig voelden, maakt het er
niet beter op. We willen niet
voorbarig zijn, maar het is een
waarschuwing om de ontwikkeling
van Argentinië nauwlettend te
volgen. Hetgeen dan ook zeker
zal gebeuren door de verantwoor
delijke politici.
KOREA.
De diplomatieke activiteit in
verband met de oorlog in Korea
neemt weer toe. De verbonden
troepen staan ongeveér overal
j langs de 38ste breedtegraad en
J daarom komt men weer voor het
i probleem te staan wat er moet
gebeuren. Want zeer zeker heb
ben degenen die zeggen dat deze
denkbeeldige lijn geen militaire
betekenis hééft, gelijk, en even
goed kan men beweren dat de
Ver. Nat. maar één Korea erken
nen en dat dus de 38ste parallel
geen wezenlijke functie heeft, in
de practijk komt het er op neer
dat er wel degelijk rekening mee
moét gehouden worden, omdat de
tegenstander althans voor het
ogenblik aan de parallel wel een
functie toekent. En dat men de
grens in feite wel respecteert, be
wijst de ontstemming die generaal
Mac Arthur al méérmalen heeft
gewekt wanneer hij de indruk
geeft dat hij die zal overtrekken,
ook nu weer.
Ontstemming heeft hier en daar
ook gewekt Mac Arthurs per
soonlijke uitnodiging aan de Chi
nese commandant om te onder
handelen over vredesvoorwaarden
en zijn dreigement de oorlog te
zullen uitbreiden tot Chinees
grondgebied. Anderen zeggen
echter dat dit louter een militaire
kwéstie is. Men heeft maar voor
het uitzoeken. De Amerikaanse
minister van defensie, George
Marshall, is van mening dat het
overschrijden van de 38ste breed-
tegraad politieke konsekwenties
meébrengt. Overigens behoudt
Mac Arthur natuurlijk het recht
om tactische redenen over de
grens op te rukken, wat in som
mige sectoren van het front ook
wel gebeurt.
Blijkbaar om de mensheid op-
geweKt de lente in te doen gaan,
heeft Marshall op een persconfe
rentie verklaard dat hij de, we
reldtoestand als ernstiger be
schouwt dan drie maanden gele
den en hij maakte zich bezorgd
over de onverschilligheid van het
Amerikaanse publiek ten opzich
te van de defensie in tegenstelling
met enkele maanden geleden.
In Washington plegen de lan
den die troepen in Korea hebben
overleg over het vredesdoél van
de Verenigde Naties in Korea.
Dit houdt verband mét het punt
dat de verbonden troepen nu be'
reikt hebben.
Mijnhardt's Zcnuwtabletten
helpen U er overheen.
PRINS BERNHARD
OP REIS.
Z. K. H. Prins Bemhard ver
toeft op het ogenblik, na zijn reis
van het vorig jaar door Noord
en Midden-Amerika, op een
goodwill-reis in Zuid-Amérika,
die in Montevideo, de hoofdstad
van Uruguay aangevangen is.
Daar heeft hij nog eens duidelijk
't doel van zijn reis uiteengezet
het verstevigen van de banden
die tussen Nederland en de Zuid-
Amerikaanse landen bestaan. Ne
derland heeft producten nodig I
die door Zuid-Amerika geleverd i
kunnen worden en Nederland kan
producten leveren die daar nodig j
zijn. I
ONTSMET AL UW
ZAAIZAAD.
Langzamerhand nadert weer de
tijd om aan hét zaaiplan en het
zaaien te denken. Vroeg gezaaid,
betekent in het voorjaar meestal
goed gezaaid en dikwijls geven
de vroege zaaisels de hoogste op
brengst. Vanzelfsprekend moeten
bodem en omstandigheden ge
schikt zijn, doch wanneer dit het
geval is, is het uitzaaien in de
laatste week van Februari of in
de eerste weken van Maart ze
ker aan te bevélen, althans voor
haver en zomergerst. Met de tar-
wes is het eigenlijk evenzo, ter
wijl men de overgangstarwes
wanneer het weer dit toelaat, de
gehele winter door kan blijven
uitzaaien.
Mits uitgezaaid voor begin
Maart, geven deze tarwes meestal
j een hogere opbrengst dan de zo-
mertarwe.
I- Dat aan het zaaizaad en de
keus van het ras de grootste zorg
besteed moet worden, Is wel be-
kend. Dat daarnaast het bfeste
zaad nog niet altijd de zekerheid
biedt van een goed en gezond ge-
j was, wordt wel eens uit het oog
verloren.
Dikwijls nl. kan het zaad wor
den aangetast door ziekten, waar
van de kiemsporen reeds op het
z zaal aanwezig zijn, zonder dat
De prins heeft zich op deze ros men dit met het blotfe kan be,
met zorg voorbereid. In vloeiend
Spaans stak hij verklaringen af,
wat Dinsdagavond ook over de
Nederlandse radio was te horen,
toen de AVRO enkele woorden
die de prins in Uruguay heeft
gesproken, uitzond.
Wij mogen ons gelukkig prijzen
dat wij in Prins Bernhard zo'n
goodwill ambassadeur hebben,
waardoor de missie die hij op ver
zoek van de regering vervult, des
te meer kans van slagen heeft.
BESPREKINGEN OVER
ONZE ECONOMISCHE
POSITIE.
In Den Haag worden besprkin-
gen gevoerd tussen Clarence Hun-
ter, het hoofd van de E.C.A.-
missie in ons land, en de heer
Spierenburg, waarnemend rege
ringscommissaris voor het Euro
pees Herstelprogramma, over de
economische positie van ons land
in verband met de wijziging van
de aard der Marshall-hulp. Die
wordt nu alleen voor defensie en
herbewapening gegeven. Er wordt
nu nagegaan in hoeverre Amerika
ons nog hulp kan verlenen in de
moeilijke economische omstandig
heden, vooral tengevolge van het
herbewapeningsprogramma.
speuren.
De gevolgen blijven dan ook
nite uit en een slechte opkomst
met holle stand is het resultaat,
indien het zaad niet vrij was van
kiemschimmels.
Daarnaast zijn het nog de
brandziekten, die kunnen optre
den, zoals b.v. steenbrand in tar
we en gerst, stuifbrand in haver,
strepenziekte in gerst, schimmel
ziekte in vlas en bieten, enz.
Deze kwalen kunnen de op
brengst en de kwaliteit van een
gewas behoorlijk drukken, soms
zelfs 10—25
Gelukkig dat er een zeer een
voudig en wéinig kostbaar mid
del is om de genoemde ziekten
te voorkomen, n.l. ontsmetting
van het zaaizaad. Deze kost op
zichzelf zeer weinig en geeft reeds
het directe voordeél, dat met min
der zaaizaad kan worden vol
staan.
Als regel is de zaaizaadbespa
ring vele malen groter dan de
kosten van de ontsmetting zijn.
Bovendien heeft men dan ook nog
de zekerheid van een regelmatige
stand en een gezonder gewas.
Nu dit jaar het zaaizaad peper
duur is, mag niemand de ont
smetting van het zaaizaad nala
ten. Hiervoor zijn goede midde
len als Aagrano «c Germisan be
schikbaar.
Dit jaar moet weer alles in het
werk worden gesteld om te ko
men tot een zo groot mogelijke
oogst.
Zoals de Plantenziektekundlge
Dienst reéds vele jaren zegt
„Geen korrel mag onoatsmet
gezaaid worden".
Vanwege d« dure voeders is 't
raadzaam oudbakken brood, voor
zover men daar beschikking over
heeft, aan onze dieren te voeren,
mits het niet beschimmeld is. Zo
moeten ook alle beschimmelde
etensresten buiten het bereik blij
ven, deze zijn schadelijk.
Niettegenstaande de koude da
gen zijn er toch al verschijnselen
van broedsheid. Als 'n kip goed
broeds is, hoort men dat aan het
„klokken" en aan het blijven zit
ten op het nest merkt men hel
eveneens. Wordt het broeden te
vroeg geacht, dan zondere men
het dier af in een kistje met gaas
overdekt, geplaatst in de omge
ving van de kippen, flink voeren,
veel groen en geregeld fris drink
water geven. In een paar dagen
zal de broedsheid over zijn en
door goede behandeling legt ze
weer spoedig. De wreedaardige
behandeling door een broedse hen
in koud water te dompelen en dan
onder een mand of kist te stoppen
za^ toch wel tot het verleden be
horen
Kweek maar liefde voor de dieren
Bij Uw kind'ren groot en klein
En zij zullen wis en zeker
Daarvoor later dankbaar zijn.
KALKPOTEN.
Uit verschillende vragen, die
mij gesteld worden blijkt, dat er
pluimveehouders zijn waarvan de
kippen last hebben van kalkpo-
ten. Hierover heb ik reeds eerder
geschreven. Nogmaals zal ik hier
omtrent van advies denen.
Kalkpoten krijgen de kippen
wel, doordat ze een kloek tot
moeder hebben gehad, die ook
kalkpoten had. Wanneer men
constateert, dat b.v. gele poten er
gaan uitzien alsof er grijze slik
aan zit, dan kan men die poten
insmeren met pure vruchtboom-
carbolineum. Hebben ze het erg,
dan moet dat herhaald worden tot
ze volkomen geel en zuiver zijn.
Hertshoornolie is ook goed, maar
het is zo'n vies zaakje en boven
dien behouden de behandelde po
ten nog lang daarna een lelijke
kleur.
MACHINAAL BROEDEN.
Zij, die nimmer kippeneieren
lieten uitbroeden of van de pluim
veehouderij geen verstand hebben
moeten niet direct met machinaal
broeden beginnen. Men beginne
met een paar broedse hennen. Als
men dan een of twee jaren zo ge
werkt heeft, kan een machine
worden aangeschaft. Intussen kijkt
men bi] anderen eens goed toe en
dicht zich dan langzaam in, daar
vooral de behandeling der dieren
een voornaam punt is. Volg mijn
wenken getrouw op. Het goed en
eenvoudig aanpakken, daarop
komt het tenslotte aan.
KIPPENVRIEND.
Nadruk verboden.
58 geeft U voor Waalw||k
Kaatsheuvel en de Lang
straat DE BESTE
RECLAME.
FEUILLETON
VAN
DE ECHO VAN HET ZUIDEN
Door
J. A. aGES
14)
Er zal over getelefoneerd wor
den, gevloekt en vele verwijten
gedaan, mijmerde Peter. Er zullen
mensen deze avond onrustig zijn
en andere, die een schrijfmachine
nemen, misschien wél een pen,
maar dan met verdraaid hand
schrift een anonyme brief opstel
len voor nummer P-11-2870.
P-l 1-2870! De advertentieafde
ling van de courant zal dit num
mer lang onthouden hebben.
Om tien uur verscheen er een
man in een grijze regenjas voor
het loket, dié met toonloze stem
vroeg.
De brieven op no. 2870
Welk letternummer, meneer,
wilde het meisje, dat hij aansprak,
weten.
Letternummér? O, ja, P-l 1.
Het meisje zocht even in het
hoge rek en haalde uit een vak,
waarbij zij ternauwernood reiken
kon, twee brieven.
Dank II, zei de man en ver
dween uit de rij.
Een kwartier later kwam er
een tweede man voor het loket.
Hij was zo lang, dat hij in zijn
knieën moest doorzakken om zijn
hoofd op spreekhoogte voor het
meisjes te brengen.
Juffrouw, mag ik de ant
woorden fop P-l 1-twee-acht ze
ven-nul? Het meisje liep weer langs
het rek en kwam hoofdschuddend
terug.
Niets op gékomen, mijnheer.
Weet U dat zeker?
Natuurlijk mijnheer, glim
lachte het meisje zelfverzekerd en
zij trachtte reeds met haar ogen
de man opzij te duwen om de vol
gende gegadigde te confrontéren.
Toen kwam er plotseling een
merkwaardige uitdrukking op haar
gezicht, van een lichte aarzeling.
Wacht U eens even, sprak
zij kordaat en ging nog eens de
vakken in het rek na, ging op
haar tenen staan en tastte in een
leeg vak. Verbaasd richtte zij zich
weer tot de in spanning wachten
de.
Ik wéét haast wel zeker, dat
er even voor U een mijnheer ge
weest is om de brieven te halen.
Twee waren het er. Ja, nu her
inner ik het mij. De lange man
keek snel om zich heen, als vrees
de hij bespied of afgeluisterd te
worden en boog zich voorover,
door het loket heen.
Ik moet direct Uw chef spre
ken. Zegt U hem mijn naam. Ik
ben Munnik.
Het meisje aarzelde nog even,
was langzamerhand zekér van
haar geheugen geworden en be
sloot toen, dat dit inderdaad een
kwestie was voor de autoriteiten.
Peter werd in een mat-glazen
spreekkamertje geloodst en na en
kele minuten stond hem een droef
geestig heer te woord. Hij vernam
nu, dat de courant voor haar sta
tistische afdeling de aantallen
der op advertenties binnengeko
men brieven registreerde en dat
men zodanig had kunnen consta
teren, dat er twéé brieven op zijn
advertentie waren geweest. Peter
meende, dat het een fout in het
systeem was dat eenieder wille
keurig brieven in zijn bezit kon
krijgen door sléchts een nummer
aan het loket te noemen.
De chet gaf dit toe, met een
gezicht ais droeg hij het leed van
de wereld, doch hij voegde er aan
toe, dat het voorschrift op de cou
rant luidde, dat de afhalers zich
moeten legitimeren, doch aange
zien in de praktijk zelden vergis
singen waren voorgekomen, had
men deze formaliteit langzamer
hand laten vallen.
Peter was onder de indruk van
het gebeurde. Zijn brieven waren
gestolen, dat was duidelijk en de
gevolgen daarvan konden onaan
genaam zijn. Hij vertelde nu aan
de advertentiechef, dat het een
politiezaak betrof en dat het zeer
ernstig was, nu de brieven in ver
keerde handen waren terecht ge
komen. Hij wist maar één oplos
sing en dat was de advertentie
opnieuw te plaatsen met een bij
voeging in het onderschrift. Deze
stelden zij samen op en dezelfde
avond stond het portret van de
kleine man wederom in de cou
rant en vele duizenden lezers von
den het een interessant geval ge
worden toen zij lazen
„De brieven, op de eerste
pluaatsing der advertentie
binnengekomen, zijn door on
bekenden gestolen. De inzen
ders worden derhalve- drin
gend verzocht hun mededelin
gen te herhalen. Thans zal er
zorgvuldig voor gewaakt wor
den, dat de brieven wèl in
goede handen zullen komen."
De advertentiéchef had de uit
drukkelijke instructie van Peter
gekregen, dat aan niemand zijn
naam, als steller van de adver
tentie, genoemd mocht worden en
dat de volgende brieven alleen
zouden mogen worden afgegeven
aan een ongeveer 50-jarige vrouw
met rood gelaat, een dunne sta
len bril dragend, die zich zou
bekend maken als Johanna Cristi-
na, Maria, Evelina Wilhelmina
Spoor, huishoudster van beroep.
Diezelfde middag nog werd de
directeur van de courant opgebeld
door een dringende stem, die zei
tot de Inlichtingendienst te beho
ren en weten wilde, wie adver
tentie no. 2870 geplaatst had. De
directeur gaf 't enige juiste ant
woord in dit geval, namelijk, dat
de namen der adverteerders alleen
in bijzondere gevallen bekend ge
maakt mochten worden en dat
men zich, met een instructie van
de Officier van Justitie uitgerust,
persoonlijk op de courant behoor
de te melden.
In dezelfde tijd van dit telefoon
gesprek liep Peter nerveus door
allerlei smalle steegjes, waar hij
nog nooit gewéest was, om dan
plotseling een drukke straat snel
over te steken, een slop in te
schieten, er door te hollen, om
dan om de hoek even te blijven
staan en om te kijken.
Peter dacht, dat hij gevolgd
werd. Toen hij het dagbladgebouw
vérliet, was een sjofel mannetje
met een bolhoed hem rakelings
gepasseerd. Hij had Peter aange
keken alsof hij plotseling tegen
zichzelf sprak: „Hé, dat is 'm,
bijna te laat!" en was meteen om
gekeerd in Peters richting. Péter
bleef toen even voor een grote
étalage staan om in het venster
glurend de ander gade te slaan,
maar gaf dit direct alweer op,
toen hij merkte, dat hij voor een
winkel stond, waar langruissante
rosé en witte nachtjaponnen wa
ren uitgestald. Hij draaide zich
resoluut om en zag de bolhoed
boven twee meisjeshoofden uit
naderen. Peter koos de weg van
de minste weerstand en besloot
tot een roemloze aftocht. Hij was
door het gebeurde op de courant
plotseling bewust geworden, dat
zijn onzalige advertentie wel eens
de oorzaak kon worden van meer
verwikkelingen en die had hij
juist door zijn vertrek uit Axen
willen ontlopen. Hij verwenste zijn
nieuwsgierigheid, welke hem ver
leid had de foto van de kleine
man in de courant te plaatsen,
doch nu hij eenmaal A had ge
zegd, wilde hij ook alle letters
van het alfabet afwerken, zij het
ook mét meer overleg en behoed
zamer.
Toen Peter dan eindelijk hij
gend in een nauw straatje beland
de, dat het „Gebed zonder Einde"
heette, was er geen bolhoed meer
te bekennen, en voelde hij zich
voor het ogenblik weer een vrije
burger. Hij stond op een steen
worp afstand van het universi
teitsgebouw en besloot zich daar
éven te vertonen. Dat „even"
bleek een rekbaar begrip, want de
boekenstalletjes werden voor de
nacht al ingepakt, toen hij weer
buiten kwam, met een schoenen
doos onder zijn arm, waarin een
konijn een tijdelijk verblijf was
opgedrongen. Dit konijn een
zeer bijzonder exemplaar was
hem voor één nacht toevertrouwd
door een van zijn zonderlinge
collega's, die nog een late trein
voor een ver oord moest halen en
zólang met Peter over onwaar
schijnlijke zaken gesproken had,
dat hem geen tijd meer overbleef
op weg naar het station het ko
nijn bij zich thuis onder te bren
gen. Peter had een dergelijk geval
nog eens meegemaakt, toen hij
juffrouw Spoor voor een nacht
met een nog heel jonge Koala béér
moest verrassen per taxi aan
gevoerd maar dat kwam, om
dat de vrouw van zijn collega 't
beertje geweigerd had en Peter
in grootspraak verklaarde, dat
„bij hem thuisgemakkelijker over
dergelijke zaken gedacht werd. Nu
was het maar een konijn en daar
mee zou juffrouw Spoor stellig
eerder verzoend zijn.
Opgewekt liep Peter naar huis,
verfrist door het plezierige weer
zien van zijn vriend, de Axense
affaire volkomen vergeten. Tot
dat hij dicht bij huis langs zijn
clichémaker kwam, en er in een
plotseling opkomende achterdocht
aanbelde.
De oude baas deed zelf open,
zijn avondmaal met gedruis her-
kouwend.
Wel, wel, kraakte zijn stém.
Als je over de duvel spreekt
Wat zeiden jullie? viel Pe
ter in de rede.
Wel, ik zei tegen de vrouw,
dat die man, die naar het adres
van meneer Munnik vroeg, vast
en zeker geen Hollander was.
Bliksemzei Petér. Vertel
op, wie vroeg, hoe en wanneer,
waarom en wat precies I
En Peter kreeg te horen, dat
vroeg in de middag een telefoon
stem geinformeerd had naar naam
en adres van de man, die het be
wuste cliché voor de advertentie
had laten maken. En omdat de
courant gezegd had, wie de cli
chémaker geweest was, meende
die ook, dat er geen bezwaar be
stond om het adres van de heer
Munnik te noemen.
Peter verwenste zijn kortzich
tigheid. Nu had hij wél de cou
rant geboden zijn naam te ver
zwijgen, doch er niet aan gedacht
dat een ijverige speurder hem ook
nog via de clichémaker zou kun
nen vinden.
Zuchtend ging Peter weer vér
der en zijn voorgevoel groeide,
dat voor hem het sein op onveilig
stond. Het konijn deed verder nog
een aanslag op zijn zenuwen om
steeds beweeglijker in de doos te
worden, naarmate zijn drager
dichter bij huis kwam. Peter be
dacht, dat juffrouw Spoor haar
wekelijkse avond-uit had naar
haar zuster in Amstelveen en
maakte daarom behoedzaam en
geruisloos de voordeur open.
Tot zijn geruststelling scheen
licht onder de deur van Fridolins
kamer. Nu liet hij goed merken,
dat hij was thuisgekomen en stom
melde overbodig hard, toen hij de
trap op gaan wilde, naar zijn
verdieping. Daar riep Fridolin
hem. Het was, of haar stém on
zeker klonk, maar in twee stap
pen was Peter al terug, deed de
deur open en het eerste wat hfj
zag wasNefretete I Zijn ge
liefd beeldje van de Egyptische
koningin Nefretete hier in een
vreemde kamer van een onbeken
de, die Fridolin heette en aanma
tigende brieven schreef.
Hoe komt zij hier? riep Pe
ter verontwaardigd, zijn ogen nu
afwendend van het bééld van de
schone en fascinerende Nefretete.
Nu eerst zag hij Fridolin in een
starre houding op een bank geze
ten. En die bank stond tegen de
lage boekenkast, waarop Nefre
tete pronkte. Tegelijk sprak een
stem uit een hoek van de kamér
Heinde hoch
T"
—■r