Wijde Wereld J ARGENTINIË r, 45?: LANDBOUW DOKIE DURF in: Boris Baal duikt op WlV0t UIT DE DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 30 MAART 1951 Dokie behoort tot die mensen die het getik van een klok niet in hun slaapkamer kunnen verdragen. Toen hij dan ook thuis kwam die avond, kort na het ongevraagde bezoek van Gorgel, merkte hij iets vreemds in de kamer, iets dat er anders niet was. Het was een ongewoon geluid. Ergens tikte een klok. „Maar ik heb toch geen klok" ontdekte Dokie plotseling, terwijl een onbehagelijk gevoel hem be kroop. Dokie luisterde scherp om te horen vanwaar het ge luid kwam. Toen dook hij onder zijn bed. „Natuurlijk", zei de detective. „Ik had niet eens behoeven te luisteren. Waar legt men een bom anders dan onder het bed van het slachtoffer?" En werkelijk, de detective zag het keurige pakje liggen. M V. öVi* U kunt weer volop genieten van de gezonde en verkwikkende l f O Last van jeennwen? Pluimvee. „DE ECHO" PETEll VERGEET ZIJN MUMMIES. (Wordt vervolgd). Wij hebben al meermalen opgemerkt, dat alles la da wereld op de dag van vandaag zo nauw samenhangt dat geen gebeurtenis, waar die ook plaats heeft, dat geen land waar het ook ligt, verwaarloosd mag wor den. Ben van de landen waarvan de meeste mensen vroeger nauwelijks wisten dat het een staat is in Zuid- Amcrika, is Argentinië. Nu weet er In ieder geval ieder een van dat president Peron daar de lakens uitdeelt en dat hij een gade heeft die Eva heet en als zodanig in combinatie met haar schoonheid goodwill-ambassadrice speelt voor haar land. Argentinië neemt het grootste deel van de Zuidpunt van Zuid- Amerika in beslag. Het is dan ook 80 keer zo groot als Neder land, maar heeft niet meer dan 16 millioen inwoners. Wegens de uitgestrektheid van het land (de afstand tussen Noord en Zuid bedraagt niet minder dan 3800 km.) varieert het klimaat nogal. Men spreekt er Spaans en de be volking is er overwegend katho liek. Argentinië heeft na de oorlog nog al eens de aandacht getrok ken. Het schijnt een buitenge woon gastvrij land te zijn en er liepen dan ook nog al wat ge ruchten dat personen die zich in Europa niet meer veilig voelden, omdat zij zich onder de oorlog niet al te menslievend hadden ge dragen; graag emigreerden naar Argentinië. Men heeft zelfs ver schillende keren verhalen kunnen lezen van mensen die in hoogst eigen persoon Nazibonzen had den ontmoet. Van die verhalen kan men natuurlijk geloven wat men wil. Feit is dat nogal wat Duits sprekenden naar Zuid- Amérika zijn geëmigreerd. En wat intellect betreft zijn het dikwijls niet de eersten de besten. Argen tinië maakt er een dankbaar ge bruik van en men kan zich voor stellen dat geleerden liever in dit land werken dan in de Sovjet- Unie, als ze kans hebben gezien aan de greep van de Russen te ontkomen, misschien ook liever dan in de Verenigde Staten, waar ze onder voortdurende druk staan, zij het dan tegen een sala ris dat ongetwijfeld de arbeid verzoet. Over de nadelen die de ze import voor het land mee brengt, zullen we het nu maar niet hebben. Door twee feiten heeft de we reld' in de afgelopen maanden bizonder het oog op Argentinië en met name op president Peron laten vallen. Daar is op de eerste plaats de strijd op leven en dood die het onafhankelijke dagblad „La Prensa" heeft gevoerd en verloren en vervolqens is er de opzienbarende verklaring gedu rende de Paasdagen dat in Ar gentinië een eenvoudiger en doel treffender methode zou zijn ge vonden om atomen te splitsen. Wat het eerste betreft rijst on middellijk de vraagis generaal Peron een dictator? Nu kan men over hfet dictatorschap er verschil lende opvattingen op na houden en alleen over een dictator spre ken als men het over Stalin of Hitier heeft, met andere woorden wanneer het er zo dik bovenop ligt dat de hele wiereld het er over heeft en er teqen vecht. Dat is in Argentinië zeker niet het ge val. Men kan ook discussiëren over de noodzakelijkheid of het nut van een dictatorook daar lo pen de meninqen over uiteen. Om een voorbeeld te noemen zou men Spanje kunnen nemen. Zonder een oordeel uit te spreken over de huidige vorm van bestuur als zodanig, zou men van mening kunnen zijn dat de dictatuur voor een land als Spanje van twee kwaden het beste is, want vroe ger was ook niet alles koek en ei. Dat wil overigens niet zeggen dat deze redenering in alle gevallen opgaat. Feit is in ieder geval dat Spanje door een krachtig binnen lands beleid, dat rust en orde ver zekert, een macht is geworden die meetelt, ondanks de jarenlange boycott die het heeft moeten on dergaan. De Westerse wereld heeft die echter moeten opheffen omdat ze zelf wel zag dat ze Spanje nodig hééft. Hoe het verder nu ook zij, in Argentinië verscheen tot voor kort een onafhankelijk blad, d. w. z. in een land van 16 millioen bewoners één krant die er een eigen mening op na durfde te houden en zich tegen regering en president durfde te verzetten. Dit is al een veeg teken. Maar toen is president Peron een campagne begonnen tegen dat ene blad, eerst spontane volksbewegingen e. d. en ten slotte kwam het zover dat er veilig een arrestatiebevel tegen de hoofdredacteur kon worden uitgevaardigd wegens een beledi gende en oneerbiedige schriftelij ke verklaring tegenover het par lement. En de eigenaar-hoof-dre- dacteur, dr. Alberto Gainza Paz, wachtte die arrestatie niet af en vluchtte naar Uruguay, waar hij zich blijkbaar véiliger voelde. Zie, deze dingen staan ons West europeanen tegen het herinnert ons te veel aan de tijd die nu ge lukkig al weer enkele jaren achter ons ligt en het zijn practijken die nog dagelijks in het Oosten van ons werelddeel voorkomen. Men kan ons dwingen onze buikriem strakker aan te trekken omdat men ons er van overtuigd heeft dat dit voor onze eigen bestwil nodig is, maar men kan ons niet dwingen onze eigen me ning voor ons te houden, zelfs niet als die afwijkt van de me ning der regering. Bewijzen daar voor hoeft niemand te zoeken, ze liggen zo voor het grijpen. Deze gang van zaken is ongetwijfeld veel gezonder dan die in Argen tinië, waar het volk slechts blijk van ontevredenheid kon geven door één orgaan en nu door geen enkel meer. Of het moest zijn door het parlement. Maar ja, wat moet men van een parlement den ken dat met zoveel ijver er aan meewerkt om de oppositie op te ruimen Voor werkelijk democra tische begrippen is datgene wat er in Argentinië gebeurt hoogst onjuist. Bovendien is het gevaar lijk, zoals in het verleden elders al meer dan eens is gebleken en nu nog dagelijks zonneklaar blijkt. De geestelijke vrijheid is een van onze waardevolste bezittingen en waar men er met grote ijver naar streeft die te beknotten, daar is dat geestelijk goed al een heel eind.teloor gegaan. Hetgeen nooit dienstig kan zijn voor de goede en harmonische ontwikkeling van een land, welk dan ook. Min of meer opzienbarend was de mededeling van president Pe ron dat men er in Argentinië in geslaagd is atoomkracht vrij te maken volgens een heel nieuw procédé. Hij voegde er aan toe dat die kracht alleen gebruikt zal worden voor industriële doelein den en niet voor de fabricage van atoombommen. Dit klinkt prach tig. Maar in het licht van het bo venstaande neemt ze een zekere skepsis over de bedoelingen der Argentijnse regering niet geheel weg. Ongetwijfeld is ook de vrij heid van meningsuiting gegaran deerd .inaar men ziet wat er van terecht komt. Overigens is de he le mededeling in de wereld met de nodige reserve ontvangen. Dic tators zijn nooit afkerig geweest van reclame en Peron zal daarop wel geen uitzondering maken. De Oostenrijker prof. Richter is zijn grote man. Die heeft vanaf 1937 tot het eind van de oorlog in Ber lijn gewerkt, maar hij is nooit Nazi geweest, zoals men zegt. Het gevonden proces schijnt te berusten op gelijke reacties als in de zon plaats hebben. Dit alles wijst er op dat presi dent Peron zijn positie in eigen land onaantastbaar wenst te zien en zijn invloed in de wereld wil vergroten. Hierop is natuurlijk de mededeling over de atoomenergie vooral gericht, zeker nu in Was hington de inter-Amerikaanse conferentie wordt gehouden. Men zal immers rekening moeten hou den met een land dat beschikking heeft over atoomenergie, speciaal als die gemakkelijker gewonnen kan worden dan in de Verenigde Staten. Van de andere kant doen deze omstandigheden nogal wat af aan de waarde van de medede lingen die gedaan worden, of schoon er niets met zekerheid te zeggen valt. Bij dit alles hoeft men zich niet onmiddellijk ongerust te maken, doch het geeft een onprettig ge voel dat er midden in de vrije wereld een land ligt waar men hét niet zo heel nauw neemt met de vrije meningsuiting en waar men de beschikking heeft over een zo belangrijke kracht als de atoom energie. De na-oorlogse import van Duitsers die zich hier niet meer véilig voelden, maakt het er niet beter op. We willen niet voorbarig zijn, maar het is een waarschuwing om de ontwikkeling van Argentinië nauwlettend te volgen. Hetgeen dan ook zeker zal gebeuren door de verantwoor delijke politici. KOREA. De diplomatieke activiteit in verband met de oorlog in Korea neemt weer toe. De verbonden troepen staan ongeveér overal j langs de 38ste breedtegraad en J daarom komt men weer voor het i probleem te staan wat er moet gebeuren. Want zeer zeker heb ben degenen die zeggen dat deze denkbeeldige lijn geen militaire betekenis hééft, gelijk, en even goed kan men beweren dat de Ver. Nat. maar één Korea erken nen en dat dus de 38ste parallel geen wezenlijke functie heeft, in de practijk komt het er op neer dat er wel degelijk rekening mee moét gehouden worden, omdat de tegenstander althans voor het ogenblik aan de parallel wel een functie toekent. En dat men de grens in feite wel respecteert, be wijst de ontstemming die generaal Mac Arthur al méérmalen heeft gewekt wanneer hij de indruk geeft dat hij die zal overtrekken, ook nu weer. Ontstemming heeft hier en daar ook gewekt Mac Arthurs per soonlijke uitnodiging aan de Chi nese commandant om te onder handelen over vredesvoorwaarden en zijn dreigement de oorlog te zullen uitbreiden tot Chinees grondgebied. Anderen zeggen echter dat dit louter een militaire kwéstie is. Men heeft maar voor het uitzoeken. De Amerikaanse minister van defensie, George Marshall, is van mening dat het overschrijden van de 38ste breed- tegraad politieke konsekwenties meébrengt. Overigens behoudt Mac Arthur natuurlijk het recht om tactische redenen over de grens op te rukken, wat in som mige sectoren van het front ook wel gebeurt. Blijkbaar om de mensheid op- geweKt de lente in te doen gaan, heeft Marshall op een persconfe rentie verklaard dat hij de, we reldtoestand als ernstiger be schouwt dan drie maanden gele den en hij maakte zich bezorgd over de onverschilligheid van het Amerikaanse publiek ten opzich te van de defensie in tegenstelling met enkele maanden geleden. In Washington plegen de lan den die troepen in Korea hebben overleg over het vredesdoél van de Verenigde Naties in Korea. Dit houdt verband mét het punt dat de verbonden troepen nu be' reikt hebben. Mijnhardt's Zcnuwtabletten helpen U er overheen. PRINS BERNHARD OP REIS. Z. K. H. Prins Bemhard ver toeft op het ogenblik, na zijn reis van het vorig jaar door Noord en Midden-Amerika, op een goodwill-reis in Zuid-Amérika, die in Montevideo, de hoofdstad van Uruguay aangevangen is. Daar heeft hij nog eens duidelijk 't doel van zijn reis uiteengezet het verstevigen van de banden die tussen Nederland en de Zuid- Amerikaanse landen bestaan. Ne derland heeft producten nodig I die door Zuid-Amerika geleverd i kunnen worden en Nederland kan producten leveren die daar nodig j zijn. I ONTSMET AL UW ZAAIZAAD. Langzamerhand nadert weer de tijd om aan hét zaaiplan en het zaaien te denken. Vroeg gezaaid, betekent in het voorjaar meestal goed gezaaid en dikwijls geven de vroege zaaisels de hoogste op brengst. Vanzelfsprekend moeten bodem en omstandigheden ge schikt zijn, doch wanneer dit het geval is, is het uitzaaien in de laatste week van Februari of in de eerste weken van Maart ze ker aan te bevélen, althans voor haver en zomergerst. Met de tar- wes is het eigenlijk evenzo, ter wijl men de overgangstarwes wanneer het weer dit toelaat, de gehele winter door kan blijven uitzaaien. Mits uitgezaaid voor begin Maart, geven deze tarwes meestal j een hogere opbrengst dan de zo- mertarwe. I- Dat aan het zaaizaad en de keus van het ras de grootste zorg besteed moet worden, Is wel be- kend. Dat daarnaast het bfeste zaad nog niet altijd de zekerheid biedt van een goed en gezond ge- j was, wordt wel eens uit het oog verloren. Dikwijls nl. kan het zaad wor den aangetast door ziekten, waar van de kiemsporen reeds op het z zaal aanwezig zijn, zonder dat De prins heeft zich op deze ros men dit met het blotfe kan be, met zorg voorbereid. In vloeiend Spaans stak hij verklaringen af, wat Dinsdagavond ook over de Nederlandse radio was te horen, toen de AVRO enkele woorden die de prins in Uruguay heeft gesproken, uitzond. Wij mogen ons gelukkig prijzen dat wij in Prins Bernhard zo'n goodwill ambassadeur hebben, waardoor de missie die hij op ver zoek van de regering vervult, des te meer kans van slagen heeft. BESPREKINGEN OVER ONZE ECONOMISCHE POSITIE. In Den Haag worden besprkin- gen gevoerd tussen Clarence Hun- ter, het hoofd van de E.C.A.- missie in ons land, en de heer Spierenburg, waarnemend rege ringscommissaris voor het Euro pees Herstelprogramma, over de economische positie van ons land in verband met de wijziging van de aard der Marshall-hulp. Die wordt nu alleen voor defensie en herbewapening gegeven. Er wordt nu nagegaan in hoeverre Amerika ons nog hulp kan verlenen in de moeilijke economische omstandig heden, vooral tengevolge van het herbewapeningsprogramma. speuren. De gevolgen blijven dan ook nite uit en een slechte opkomst met holle stand is het resultaat, indien het zaad niet vrij was van kiemschimmels. Daarnaast zijn het nog de brandziekten, die kunnen optre den, zoals b.v. steenbrand in tar we en gerst, stuifbrand in haver, strepenziekte in gerst, schimmel ziekte in vlas en bieten, enz. Deze kwalen kunnen de op brengst en de kwaliteit van een gewas behoorlijk drukken, soms zelfs 10—25 Gelukkig dat er een zeer een voudig en wéinig kostbaar mid del is om de genoemde ziekten te voorkomen, n.l. ontsmetting van het zaaizaad. Deze kost op zichzelf zeer weinig en geeft reeds het directe voordeél, dat met min der zaaizaad kan worden vol staan. Als regel is de zaaizaadbespa ring vele malen groter dan de kosten van de ontsmetting zijn. Bovendien heeft men dan ook nog de zekerheid van een regelmatige stand en een gezonder gewas. Nu dit jaar het zaaizaad peper duur is, mag niemand de ont smetting van het zaaizaad nala ten. Hiervoor zijn goede midde len als Aagrano «c Germisan be schikbaar. Dit jaar moet weer alles in het werk worden gesteld om te ko men tot een zo groot mogelijke oogst. Zoals de Plantenziektekundlge Dienst reéds vele jaren zegt „Geen korrel mag onoatsmet gezaaid worden". Vanwege d« dure voeders is 't raadzaam oudbakken brood, voor zover men daar beschikking over heeft, aan onze dieren te voeren, mits het niet beschimmeld is. Zo moeten ook alle beschimmelde etensresten buiten het bereik blij ven, deze zijn schadelijk. Niettegenstaande de koude da gen zijn er toch al verschijnselen van broedsheid. Als 'n kip goed broeds is, hoort men dat aan het „klokken" en aan het blijven zit ten op het nest merkt men hel eveneens. Wordt het broeden te vroeg geacht, dan zondere men het dier af in een kistje met gaas overdekt, geplaatst in de omge ving van de kippen, flink voeren, veel groen en geregeld fris drink water geven. In een paar dagen zal de broedsheid over zijn en door goede behandeling legt ze weer spoedig. De wreedaardige behandeling door een broedse hen in koud water te dompelen en dan onder een mand of kist te stoppen za^ toch wel tot het verleden be horen Kweek maar liefde voor de dieren Bij Uw kind'ren groot en klein En zij zullen wis en zeker Daarvoor later dankbaar zijn. KALKPOTEN. Uit verschillende vragen, die mij gesteld worden blijkt, dat er pluimveehouders zijn waarvan de kippen last hebben van kalkpo- ten. Hierover heb ik reeds eerder geschreven. Nogmaals zal ik hier omtrent van advies denen. Kalkpoten krijgen de kippen wel, doordat ze een kloek tot moeder hebben gehad, die ook kalkpoten had. Wanneer men constateert, dat b.v. gele poten er gaan uitzien alsof er grijze slik aan zit, dan kan men die poten insmeren met pure vruchtboom- carbolineum. Hebben ze het erg, dan moet dat herhaald worden tot ze volkomen geel en zuiver zijn. Hertshoornolie is ook goed, maar het is zo'n vies zaakje en boven dien behouden de behandelde po ten nog lang daarna een lelijke kleur. MACHINAAL BROEDEN. Zij, die nimmer kippeneieren lieten uitbroeden of van de pluim veehouderij geen verstand hebben moeten niet direct met machinaal broeden beginnen. Men beginne met een paar broedse hennen. Als men dan een of twee jaren zo ge werkt heeft, kan een machine worden aangeschaft. Intussen kijkt men bi] anderen eens goed toe en dicht zich dan langzaam in, daar vooral de behandeling der dieren een voornaam punt is. Volg mijn wenken getrouw op. Het goed en eenvoudig aanpakken, daarop komt het tenslotte aan. KIPPENVRIEND. Nadruk verboden. 58 geeft U voor Waalw||k Kaatsheuvel en de Lang straat DE BESTE RECLAME. FEUILLETON VAN DE ECHO VAN HET ZUIDEN Door J. A. aGES 14) Er zal over getelefoneerd wor den, gevloekt en vele verwijten gedaan, mijmerde Peter. Er zullen mensen deze avond onrustig zijn en andere, die een schrijfmachine nemen, misschien wél een pen, maar dan met verdraaid hand schrift een anonyme brief opstel len voor nummer P-11-2870. P-l 1-2870! De advertentieafde ling van de courant zal dit num mer lang onthouden hebben. Om tien uur verscheen er een man in een grijze regenjas voor het loket, dié met toonloze stem vroeg. De brieven op no. 2870 Welk letternummer, meneer, wilde het meisje, dat hij aansprak, weten. Letternummér? O, ja, P-l 1. Het meisje zocht even in het hoge rek en haalde uit een vak, waarbij zij ternauwernood reiken kon, twee brieven. Dank II, zei de man en ver dween uit de rij. Een kwartier later kwam er een tweede man voor het loket. Hij was zo lang, dat hij in zijn knieën moest doorzakken om zijn hoofd op spreekhoogte voor het meisjes te brengen. Juffrouw, mag ik de ant woorden fop P-l 1-twee-acht ze ven-nul? Het meisje liep weer langs het rek en kwam hoofdschuddend terug. Niets op gékomen, mijnheer. Weet U dat zeker? Natuurlijk mijnheer, glim lachte het meisje zelfverzekerd en zij trachtte reeds met haar ogen de man opzij te duwen om de vol gende gegadigde te confrontéren. Toen kwam er plotseling een merkwaardige uitdrukking op haar gezicht, van een lichte aarzeling. Wacht U eens even, sprak zij kordaat en ging nog eens de vakken in het rek na, ging op haar tenen staan en tastte in een leeg vak. Verbaasd richtte zij zich weer tot de in spanning wachten de. Ik wéét haast wel zeker, dat er even voor U een mijnheer ge weest is om de brieven te halen. Twee waren het er. Ja, nu her inner ik het mij. De lange man keek snel om zich heen, als vrees de hij bespied of afgeluisterd te worden en boog zich voorover, door het loket heen. Ik moet direct Uw chef spre ken. Zegt U hem mijn naam. Ik ben Munnik. Het meisje aarzelde nog even, was langzamerhand zekér van haar geheugen geworden en be sloot toen, dat dit inderdaad een kwestie was voor de autoriteiten. Peter werd in een mat-glazen spreekkamertje geloodst en na en kele minuten stond hem een droef geestig heer te woord. Hij vernam nu, dat de courant voor haar sta tistische afdeling de aantallen der op advertenties binnengeko men brieven registreerde en dat men zodanig had kunnen consta teren, dat er twéé brieven op zijn advertentie waren geweest. Peter meende, dat het een fout in het systeem was dat eenieder wille keurig brieven in zijn bezit kon krijgen door sléchts een nummer aan het loket te noemen. De chet gaf dit toe, met een gezicht ais droeg hij het leed van de wereld, doch hij voegde er aan toe, dat het voorschrift op de cou rant luidde, dat de afhalers zich moeten legitimeren, doch aange zien in de praktijk zelden vergis singen waren voorgekomen, had men deze formaliteit langzamer hand laten vallen. Peter was onder de indruk van het gebeurde. Zijn brieven waren gestolen, dat was duidelijk en de gevolgen daarvan konden onaan genaam zijn. Hij vertelde nu aan de advertentiechef, dat het een politiezaak betrof en dat het zeer ernstig was, nu de brieven in ver keerde handen waren terecht ge komen. Hij wist maar één oplos sing en dat was de advertentie opnieuw te plaatsen met een bij voeging in het onderschrift. Deze stelden zij samen op en dezelfde avond stond het portret van de kleine man wederom in de cou rant en vele duizenden lezers von den het een interessant geval ge worden toen zij lazen „De brieven, op de eerste pluaatsing der advertentie binnengekomen, zijn door on bekenden gestolen. De inzen ders worden derhalve- drin gend verzocht hun mededelin gen te herhalen. Thans zal er zorgvuldig voor gewaakt wor den, dat de brieven wèl in goede handen zullen komen." De advertentiéchef had de uit drukkelijke instructie van Peter gekregen, dat aan niemand zijn naam, als steller van de adver tentie, genoemd mocht worden en dat de volgende brieven alleen zouden mogen worden afgegeven aan een ongeveer 50-jarige vrouw met rood gelaat, een dunne sta len bril dragend, die zich zou bekend maken als Johanna Cristi- na, Maria, Evelina Wilhelmina Spoor, huishoudster van beroep. Diezelfde middag nog werd de directeur van de courant opgebeld door een dringende stem, die zei tot de Inlichtingendienst te beho ren en weten wilde, wie adver tentie no. 2870 geplaatst had. De directeur gaf 't enige juiste ant woord in dit geval, namelijk, dat de namen der adverteerders alleen in bijzondere gevallen bekend ge maakt mochten worden en dat men zich, met een instructie van de Officier van Justitie uitgerust, persoonlijk op de courant behoor de te melden. In dezelfde tijd van dit telefoon gesprek liep Peter nerveus door allerlei smalle steegjes, waar hij nog nooit gewéest was, om dan plotseling een drukke straat snel over te steken, een slop in te schieten, er door te hollen, om dan om de hoek even te blijven staan en om te kijken. Peter dacht, dat hij gevolgd werd. Toen hij het dagbladgebouw vérliet, was een sjofel mannetje met een bolhoed hem rakelings gepasseerd. Hij had Peter aange keken alsof hij plotseling tegen zichzelf sprak: „Hé, dat is 'm, bijna te laat!" en was meteen om gekeerd in Peters richting. Péter bleef toen even voor een grote étalage staan om in het venster glurend de ander gade te slaan, maar gaf dit direct alweer op, toen hij merkte, dat hij voor een winkel stond, waar langruissante rosé en witte nachtjaponnen wa ren uitgestald. Hij draaide zich resoluut om en zag de bolhoed boven twee meisjeshoofden uit naderen. Peter koos de weg van de minste weerstand en besloot tot een roemloze aftocht. Hij was door het gebeurde op de courant plotseling bewust geworden, dat zijn onzalige advertentie wel eens de oorzaak kon worden van meer verwikkelingen en die had hij juist door zijn vertrek uit Axen willen ontlopen. Hij verwenste zijn nieuwsgierigheid, welke hem ver leid had de foto van de kleine man in de courant te plaatsen, doch nu hij eenmaal A had ge zegd, wilde hij ook alle letters van het alfabet afwerken, zij het ook mét meer overleg en behoed zamer. Toen Peter dan eindelijk hij gend in een nauw straatje beland de, dat het „Gebed zonder Einde" heette, was er geen bolhoed meer te bekennen, en voelde hij zich voor het ogenblik weer een vrije burger. Hij stond op een steen worp afstand van het universi teitsgebouw en besloot zich daar éven te vertonen. Dat „even" bleek een rekbaar begrip, want de boekenstalletjes werden voor de nacht al ingepakt, toen hij weer buiten kwam, met een schoenen doos onder zijn arm, waarin een konijn een tijdelijk verblijf was opgedrongen. Dit konijn een zeer bijzonder exemplaar was hem voor één nacht toevertrouwd door een van zijn zonderlinge collega's, die nog een late trein voor een ver oord moest halen en zólang met Peter over onwaar schijnlijke zaken gesproken had, dat hem geen tijd meer overbleef op weg naar het station het ko nijn bij zich thuis onder te bren gen. Peter had een dergelijk geval nog eens meegemaakt, toen hij juffrouw Spoor voor een nacht met een nog heel jonge Koala béér moest verrassen per taxi aan gevoerd maar dat kwam, om dat de vrouw van zijn collega 't beertje geweigerd had en Peter in grootspraak verklaarde, dat „bij hem thuisgemakkelijker over dergelijke zaken gedacht werd. Nu was het maar een konijn en daar mee zou juffrouw Spoor stellig eerder verzoend zijn. Opgewekt liep Peter naar huis, verfrist door het plezierige weer zien van zijn vriend, de Axense affaire volkomen vergeten. Tot dat hij dicht bij huis langs zijn clichémaker kwam, en er in een plotseling opkomende achterdocht aanbelde. De oude baas deed zelf open, zijn avondmaal met gedruis her- kouwend. Wel, wel, kraakte zijn stém. Als je over de duvel spreekt Wat zeiden jullie? viel Pe ter in de rede. Wel, ik zei tegen de vrouw, dat die man, die naar het adres van meneer Munnik vroeg, vast en zeker geen Hollander was. Bliksemzei Petér. Vertel op, wie vroeg, hoe en wanneer, waarom en wat precies I En Peter kreeg te horen, dat vroeg in de middag een telefoon stem geinformeerd had naar naam en adres van de man, die het be wuste cliché voor de advertentie had laten maken. En omdat de courant gezegd had, wie de cli chémaker geweest was, meende die ook, dat er geen bezwaar be stond om het adres van de heer Munnik te noemen. Peter verwenste zijn kortzich tigheid. Nu had hij wél de cou rant geboden zijn naam te ver zwijgen, doch er niet aan gedacht dat een ijverige speurder hem ook nog via de clichémaker zou kun nen vinden. Zuchtend ging Peter weer vér der en zijn voorgevoel groeide, dat voor hem het sein op onveilig stond. Het konijn deed verder nog een aanslag op zijn zenuwen om steeds beweeglijker in de doos te worden, naarmate zijn drager dichter bij huis kwam. Peter be dacht, dat juffrouw Spoor haar wekelijkse avond-uit had naar haar zuster in Amstelveen en maakte daarom behoedzaam en geruisloos de voordeur open. Tot zijn geruststelling scheen licht onder de deur van Fridolins kamer. Nu liet hij goed merken, dat hij was thuisgekomen en stom melde overbodig hard, toen hij de trap op gaan wilde, naar zijn verdieping. Daar riep Fridolin hem. Het was, of haar stém on zeker klonk, maar in twee stap pen was Peter al terug, deed de deur open en het eerste wat hfj zag wasNefretete I Zijn ge liefd beeldje van de Egyptische koningin Nefretete hier in een vreemde kamer van een onbeken de, die Fridolin heette en aanma tigende brieven schreef. Hoe komt zij hier? riep Pe ter verontwaardigd, zijn ogen nu afwendend van het bééld van de schone en fascinerende Nefretete. Nu eerst zag hij Fridolin in een starre houding op een bank geze ten. En die bank stond tegen de lage boekenkast, waarop Nefre tete pronkte. Tegelijk sprak een stem uit een hoek van de kamér Heinde hoch T" —■r

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1951 | | pagina 6