VKALWÜK
HET HUIS ZONDER
SLEUTELS.
6
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 18 FEBRUARI 1952.
6
Door
EARL DERR BIGGF.RS.
VERTALING VAN P.
i
n
P
g
v
S
v
Riebeeck hoopte dit door ruil in handen
te krijgen. Maar deze ruilhandel leverde
het gewenste resultaat niet op. Het werd
van Kiebeeck al spoedig duidelijk dat hij
zeli vee moest gaan houden en land
bouwgewassen moest verbouwen. Het is
deze omstandigheid geweest, die heeft
gemaakt, dat het doel van de „Heren
XVli ver voorbij is gestreefd. In stede
van een eenvoudige verversingspost, leg
de van Riebeeck de grondslag voor een
volksplanting, want nu kwamen er boe
ren, vrije burgers, die voor eigen reke
ning vee hielden en het land bebouwden.
Er ontstond een vrije gemeenschap van
kolonisten uit Nederland, die zich reeds
gedurende van Riebeecks tijd, hij ver
toefde van 7 April 1652 tot 7 Mei 1662
aan de Kaap, belangrijk ontwikkelde.
Na enige jaren kon de kolonie vol
doende groenten, vruchten en vers vlees
beschikbaar stellen aan de passerende
schepen, was er gelegenheid om de zie
ken te verplegen en verversingen uit te
reiken.
Van Riebeeck was een ijverig man.
Aan zijn devies: „Die advancement
soeckt sal geen naerstigheijd sparen",
heeft hij zich geheel gehouden. Hij deed
alles om weer geheel in de gunst van
zijn heren en meesters, zoals hij ze be
titelde te komen, deed tal van voorstel
len die het heil van de kolonie beoogden,
maar verzocht ook bijna in elke brief
om spoedige overplaatsing naar Batavia,
want eigenlijk tegen wil en dank was
van Riebeeck aan de Kaap verzeild ge
raakt. Hij wilde weer tonen wat hij
waard was en in Oost-Indië promotie
maken.
Pas na 10 lange jaren aan de Kaap
is hem dat gelukt. Tien jaren van veel
zwoegen, van vele verdrietelijkheden én
met zijn eigen volk, dat vaak uit rauwe
gasten bestond, èn met „de diefachtige,
luie, stinkende schepselen, zoals van
Riebeeck de Hottentotten betitelde. Met
engelachtig geduld verdroeg van Rie
beeck deze teleurstellingen, verbood Ztjn
manschappen geweld te gebruiken tegen
de Hottentotten en wist daardoor een
toestand van gewapende vrede te hand
haven, die de nederzetting slechts voor
deel heeft gebracht. Op zijn voorstel
konden de compagnie-dienaren al spoe
dig vrije burgers* worden, konden ze
eigen land bebouwen en een eigen huis
bezitten. Ook andere nederzetters uit
patria konden zich aan de Kaap vesti
gen. Van Riebeecks betekenis voor de
vestiging van de blanke volksplanting
in het Zuiden van Afrika kan niet licht
worden overschat. Zijn geschiedschrij
ver Dr. E. C. Godée Molsbergen ge
tuigt van hem aan het slot van zijn ge
degen biografie pag. 179 laatste alinea:
„Zijn opgewekt humeur, optimisme en
Godsvertrouwen bewaarden hem er voor
om bij de pakken neer te zitten"... „had
hij het vertrouwen dat na welvolbrachte
arbeid beloning niet zou uitblijven. Zo
kon hij wezen de Stichter tegen wil en
dank. De dank brengt het nageslacht!",
en zolang Zuid-Afrika zal bestaan, zal
jan van Riebeeck, de stichter, niet wor
den vergeten.
Eindelijk kwam de verlossing. In Juli
1662 kwam van Riebeeck met zijn gezin
in Indië aan. Enige maanden later werd
hem het gouvernement van Malakka op
gedragen met de titel van gouverneur
president. Malakka was toen reeds een
afgeschreven post, zodat van Riebeeck
daar niet vond wat hij zocht. Toch
slaagde hij er in de handel te doen op
leven, doch hij had er het ongeluk zijn
vrouw te verliezen. 2 November 1664
stierf zij, van wie haar grafsteen ge
tuigt:
Wien Rotterdam het Licht
Leijden goe seden Gaff
Wiens troudagh hielt Schiedam
Leijt hier nu in dit Graff.
Van Riebeeck bleef met de zorg voor
vier kleine dochtertjes achter. Zijn twee
zoons waren reeds vroeger aan de Kaap
onder geleide van de zeeheld Douwe
Aukes naar Leiden gezonden.
Hij verlangde overplaatsing, hetzij
naar Holland, hetzij naar Batavia In
1665 werd hij van zijn post ontheven,
kwam in Batavia aan en kreeg daar de
functie van secretaris van de Hoge Re
gering.
Tot Raad van Indië heeft hij het niet
gebracht. Zijn hoogste wens werd niet
vervuld, maar wat de vader vergeefs
had begeerd is later de zoon Abraham
te beurt gevallen. Hij werd zelfs gou
verneur-generaal.
Twee jaar na het overlijden van zijn
vrouw hertrouwde Jan van Riebeeck met
een ander: Maria Isaacks Scipio gehe
ten, een weduwe uit Alkmaar, die be
reid was van Riebeeck hulp en steun te
verlenen bij de opvoeding van de klei
nen. In de nu volgende 11 jaar begon
van Riebeeck's gezondheid slechter te
worden. Een uitterende ziekte sloopte 't
eens zo sterke gestel en na een ziekbed
van vijf maanden stierf hij in de morgen
van 18 Januari 1677.
Anderhalve eeuw, tot in het begin van
de negentiende, toen de Grote Kerk te
Batavia werd afgebroken, dekte een
grafsteen het overschot van hem, die
zoveel belangrijks tot stand bracht. Het
opschrift luidde:
Hier onder ligt begraven den E.Hr.
Iohan van Riebeeck, eerste stichter der
colonie aan Coba de Boa Esperance en
oud president van Malacca, jongst se
cretaris van de Hooge Regering van In
dia Obiit 18en January Ao 1677 oud 58
jaaren.
H. Bloem.
DE H.K.W. VERGADERDE
FEESTELIJK.
Om het bezoek aan de jaarverga
dering te stimuleren en mogelijk
ook om een propagandistisch tintje
aan die vergadering te geven, had
het bestuur van de afdeling Waal
wijk van de R.K. Bond van Han
dels-, Kantoor- en Winkelbedienden
besloten een enigszins feestelijk ka
rakter aan die vergadering te geven.
Men had succes, want heel wat
meer leden dan anders waren Don
derdagavond in Thalia aanwezig.
De voorzitter van de afdeling, de
heer van Broekhoven, die de ver
gadering opende, sprak in zijn ope
ningswoord over de noodzaak van
propaganda voor de bond, vooral
met het oog op de sociale positie
van de kantoor- en winkelbediende.
Nadat de notulen waren goedge
keurd, las ae secretaris, de heer van
Zon zijn jaarverslag voor en hier
uit bleek dat het afgelopen jaar
niet onverdeeld gunstig was ge
weest. Het ledental was met 5 ach
teruitgegaan en bedroeg nu nog 133.
De propagandaclub had haar werk
zaamheden niet ten volle kunnen
ontplooien, wegens ziekte e. d.
Het verslag sprak over de en
quête onder het winkelpersoneel,
betreffende de winkelsluiting. Al
gemeen had men de voorkeur gege
ven aan de vrije Dinsdagmiddag en
het bestuur hoopte, dat, wanneer
deze kwestie in de gemeenteraad
behandeld zou worden, men hier
mee rekening zou houden en dat
het bestuur zou worden gehoord.
Ook de penningmeester gaf een
zeer overzichtelijk en uitgebreid fi
nancieel verslag, waaruit bleek, dat
de ontvangsten hadden bedragen
4135.80 en de uitgaven 4047.20.
De bestuursleden Fait en van
Zon werden herkozen geen andere
candidaten waren er gesteld.
In de kascommissie werden be
noemd de heren G. Leijten en
Vermeer.
Bij het punt Mededelingen zei de
voorz. dat men heel misschien aan
staande zomer weer een uitstapje
zou gaan maken.
De eerw. adviseur, Kapelaan Was-
senberg, sprak een kort propagan
distisch woord voor de sociale
school, die nu gewestelijk was ge
worden, want er was een leerling
uit Drunen.
Vervolgens spoorde hij de aanwe
zigen aan trouwe en actieve leden
van de organisatie te zijn. Gedach
tig het woord van de Paus moest
men meeleven met zijn organisatie,
met de belangen van de H. Kérk en
de belangen van het vaderland.
Het hoofdbestuurslid, de heer
Loomans, zette het doel van de or
ganisatie in het kort uiteen meer
bestaans- en rechtszekerheid, zoals
dit reeds ten dele was verwezenlijkt
in de vele C.A.O.'s. Men moest ech
ter niet alleen behouden wat er be
reikt was, maar verder gaan en in
dit verband wees hij op de komende
werkloosheidsverzekering.
Tenslotte wees hij er op dat men
moest zorgen op het terrein van de
vakbeweging een krachtige stem te
laten horen, vooral tegenover de so
cialisten.
En hiermee was het officiële ge
deelte van de avond voorbij wel
kreeg de heer Loomans later op de
avond nog gelegenheid even te spre
ken over de bedrijfsbonden en over
het gevaar dat hierin schuil ging
We hopen, zei hij, de maatschappe
lijke groepering te kunnen blijven
die we nu zijn; maar voort de ver
dere rest werd er gedanst en gezon
gen en geluisterd naar grappen van
Harry van Berkel en naar de mu
ziek van de Melody Band. En het
natuurlijk te vroege einde kwam
met een lang zal-t-ie leven voor de
jarige penningmeester, die op de
schouders ging.
HERMAN EN JULES SLAATS
RUSTEN IN VADERLANDSE
BODEM.
Vrijdagmorgen zijn met sobere
maar zeer indrukwekkende plech
tigheid de stoffelijke resten van
Herman en Jules Slaats, die tijdens
de bezetting in het concentratie
kamp Neuengamme om het leven
kwamen, herbegraven.
Zeer groot was het aantal van
hen, die hun deelneming betuigden
door hun aanwezigheid in de kerk,
waar voor het priesterkoor de beide
kisten stonden bedekt met de Ne
derlandse vlag en bloemstukken
van familieleden en Oud-strijders.
Het kerkkoor zong de Psalm „De
Profundis", waarna de weleerw.
Heer Kapelaan Ras de absoute ver
richtte. En troostend klonk het „In
Paradisum" Mogen de engelen u
naar het paradijs voeren
En terwijl de organist het „Wil
helmus" speelde, droeg men de bei
de kisten de kerk uitde kist van
Jules werd gedragen door zijn
vroegere klasgenoten.
De plechtigheden op het kerkhof
werden verricht door de Weleerw.
Pater Dr. de Graaff S.J., 'n familie
lid van de familie Slaats. Deze droeg
hierna een H. Mis op, terwijl de
Weleerw. Heer Kapelaan A. v. Loon
celebreerde op het zijaltaar.
Tijdens de H. Mis hield Pater de
Graaff een predicatie, waarin hij
troostend sprak over de dood van
deze mannen, die Christus tot het
uiterste hebben gevolgd en ook met
Hem zullen verrijzen.
Mogen Herman en Jules Slaats,
wier lichamen nu in vaderlandse
bodem rusten, reeds met hun ande
re gestorven broeders de vrede ge
vonden hebben in Gods Heerlijk
heid.
OUDERAVOND PROT. CHR. H B.S.
TE WAALWIJK.
Woensdagavond werd in de Prot.
Chr. H.B.S. een ouderavond gehou
den, die zeer druk bezocht werd. In
het eerste deel was er gelegenheid
om de leraars te spreken. Tiental
len ouders maakten van deze gele
genheid gebruik om over de vorde
ringen hunner kinderen te spreken.
Vervolgens opende de directeur het
samenzijn op de gebruikelijke wijze
en heette alle aanwezigen hartelijk
welkom. Hij wees op het belang van
de instelling „Een uur Muziek", die
ook in Waalwijk haar werk zal be
ginnen.
Als eerste spreker besprak de
heer B. Fopma het onderwijs in het
handtekenen. Hij toonde aan de
hand van voorbeelden aan hoe de
■leerlingen eerst copiëren, vervol
gens hoe hun fantasie geleid wordt
■en daarna hoe er uit het geheugen
getekend wordt. Tenslotte werd
aandacht geschonken aan het teke
nen naar de natuur en aan het lijn
tekenen.
Mej. Dra. Huiskamp gaf een over
zicht van de werkzaamheden bij het
onderwijs in het Duits. Doel en me
thode werden in het kort bespro
ken, terwijl op enige onderdelen,
PRINSES MARIJKE
WORDT 5 JAAR.
De Benjamin van het mooie Ne
derlandse Koninklijke, gezin wordt
vandaag vijf jaar.
We denken terug aan de vreugde,
de warme blijdschap die in ons hart
was op die door-en-door koude 18e
Februari in 1947, toen een lange co
lonne auto- en motorrijders de ge
lukwensen van het gehele Neder
landse volk naar Paleis Soestdijk
bracht. Ja, er heerste vreugde in
Nederland om dit nieuwe prinsesje.
En zoals altijd de jongste in een ge
zin met extra liefde en extra zorg
wordt omringd, zq heeft ook het
kleinste Nederlandse prinsesje, Ma
rijke, wel een iets groter plaatsje
in het hart van elke Nederlander,
temeer nog omdat haar jeugd niet
onbekommerd blijkt.
En vandaag gaan meer nog dan
anders de gedachten van het Ne
derlandse volk uit naar het kleine
Marijke op Soestdijk en wenst men
haar een blije zonnige toekomst.
zoals spraakkunst, lezen en verta
len, nader werd ingegaan.
Drs. H. G. Schulte Nordholt sprak
over het onderwijs in de geschiede
nis. Spr. begon met er op te wijzen,
dat het goed was, dat de ouders, die
toch immers de school hebben ge
sticht op de hoogte blijven van de
gang van zaken in hun school.
Na de stof en de methode van het
geschiedenisonderwijs te hebben be
sproken, gaat spr. nog in op de be
tekenis van het Christelijk karak
ter van de school voor het geschie
denisonderwijs. Hij wijst op drie
aspecten de luister van de mens,
zoals die uitkomt in de schatten der
cultuur, de ellende, die o.a. blijkt
uit het mateloos machtsbegeren der
volken, en op het Godsbestuur, dat
we in het geloof mogen aanvaarden
en waardoor we ons veilig weten.
Dat mogen en moeten we onze leer
lingen meegeven als vaste koers in
de onzekerheid van het heden.
De voorzitter ,de heer H. Kerst,
sloot de bijeenkomst met gebed.
EERSTE WAALWIJKSE
MOTORCLUB.
Blijkens achterstaande adverten
tie zal er a.s. Woensdag in café Pas
sier een vergadering van de Eerste
Waalwijkse Motorclub worden ge
houden, waarop o.m. het voltallig
bestuur gekozen zal worden. Tevens
zal op die vergadering de ingezon
den mededeling in ons blad wor
den besproken.
GESLAAGD.
Onze plaatsgenoot, de heer Jan
van Beurden, deed dezer dagen met
goed gevolg examen voor onderwij
zer. Hij was leerling van de demo-
bilisanten-cursus in Breda.
Proficiat
HIMA KESARCODI
IN WAALWIJK.
Ongetwijfeld biedt a.s. Dinsdag 't
bestuur van de Kunstkring de leden
een van de mooiste avonden aan
van dit seizoen. Zoals we reeds be
richtte, is men er in geslaagd het
tournee van de vermaarde Hindoe-
Danseres Hima Kesarcodi over
Waalwijk te leiden en ook de Waal
wij kers te laten genieten van deze
schitterende kunstvorm, waarmee de
danseres reeds ontelbaren in ver
rukking heeft gebracht.-
Deze daad van het Kunstkringbe-
stuur dient gewaardeerd te worden
door een grote belangstelling.
BEGRAFENIS A. DANEN f
De uitvaart en begrafenis van de zo
ongelukkig om 't leven gekomen leraar
der Nijverheidsschool, de heer Danen,
heeft hedenmorgen plaats gehad in de
parochie van Cuyk a.d. Maas.
Het bestuur, moderator, directeur en
leraren en de leerlingen van zijn klas
(electrotechniek) hebben zijn stoffelijk
overschot aldaar de laatste eer bewezen.
Met het plotseling verscheiden van de
heer Danen verliest de school een prima
leraar, de familie Danen te Cuyk een
goed en veelbelovend enige zoon en
1 broer. I
FEUILLETON
„DE ECHO VAN HET ZUIDEN",
van
51)
OREILLE.
O, ik maak het best.
Geen heftige schoten weer uit
struiken?
Geen trekker overgehaald. Ik stel
me voor, dat het een verregaande on
beschaamdheid geweest is, meer niet.
Wat zegt u onbeschaamdheid?
Ik bedoel, dat die kerel toch eigen
lijk een lafaard is.
Chan schudde plechtig het hoofd.
-Vergeef mij nederige waarschuwing
verlies de voorzichtigheid niet. Hete
hoofden zijn overvloedig in heet klimaat.
Ik zal bezinnen eer ik begin, be
loofde John Quincy. Maar ik vrees dat
ik gestoord heb.
Bespottelijke gedachte, protesteerde
Chan.
Ik ga nu maar. Laat het me weten,
als het licht doorbreekt.
Zeer zeker. Tot op heden breekt
nog niets.
John Quincy bleef staan bij de deur
van de zaal. Chan had dadelijk het grote
boek weer opengeslagen en boog er zich
met alle tekenen van belangstelling over.
John Quincy ging naar Waikiki en
zag een saaie avond voor zich. Barbara
was uit logeren bij oude vrienden van
de familie. Het had hem niet gespeten,
dat zij ging, want hij voelde zich niet
op zijn gemak in haar tegenwoordig
heid. De vervreemding tussen het meis
je en Jennison duurde voort; de advo
caat was niet aan de boot geweest om
afscheid van haar te nemen. Ja, John
Quincy was met blijdschap van haar
gescheiden, maar haar afwezigheid maak
te het huis somber en leeg.
Na het eten zat hij met zijn pijp op
de lanai. Op het strand in het Rif en
Palmhotel was wel prettig gezelschap
maar hij aarzelde. Hij had Carlota Egan
verscheidene keren bij dag gezien op
het strand of in het water. Zij was nu
heel gelukkig, ofschoon zij met schrik
dacht aan haar naderende reis naar En
geland. Daar hadden zij veel over ge
praat bij daglicht. John Quincy durf
de zichzelf niet goed vertrouwen bij
avond zoals Chan ook gezegd had
van zijn stenen afgod. Agatha was er
toch nog, in Boston. En Barbara was
er ook. Drie meisjes tegelijk was een
afmattende ondervinding. Hij stond op
en ging naar de stad, naar de bioscoop.
Op Zaterdagmorgen werd hij vroeg
gewekt door het snorren van vliegtuigen
boven het huis. De Amerikaanse vloot
was in het gezicht en de luchtvaart
broeders haastten zich, om haar vrien
delijk welkom te heten door hen tege
moet te zweven. Het was, of het car
naval was in Honolulu; van alle mas
ten woeien vlaggen, en zoals Barbara
had voorspeld, de straten waren vol met
knappe jongens in smetteloze uniformen.
Zij waren overal, in de winkels om
souvenirs te kopen, in de trams aan het
pret maken.
's Avonds was er groot bal in het
Strandhotel, en John Quincy, op de
wandeling, zag al die keurige uniformen
zich in de richting van Waikiki bege-
ven, vergezeld van mooie jonge meisjes,
die maar al te blij waren om hier hun
uitverkorene te zijn.
John Quincy voelde zich plotseling er
uit. Ieder mooi meisje, dat hij zag, deed
hem aan Carlota Egan denken.
Hij wendde zijn dwalende schreden
naar het Rif en Palmhotel, en vreemd,
hij liep op eens flinker. De eigenaar zelf
zat achter de lessenaar, nu met kalme,
onbezorgde blik.
Goedenavond, meneer Egan of
moet ik zeggen meneer Cope, merkte
John Quincy op.
- laten we het maar bij Egan
houden, antwoordde de man. Ik ben aan
het andere ontwend. Winterslip, ik ben
blij je te zien. Cary komt dadelijk be
neden.
John Quincy keek om zich heen in
de grote zaal. Het was een toneel van
verwarring, bespatte ladders, verfpotten,
rollen behangselpapier.
Wat gebeurt hier? vroeg hij.
Alles wordt wat opgefrist, ant
woordde Egan. Je weet, we zijn nu in
tel. Hij lachte. Ja, het oude Rif en Palm
hotel Leeft hier lange tijd gestaan zon
der dat het betere element van Hono
lulu er ooit naar keek. Maar nu weet
iedereen dat ik familie ben van de Brit
se Admiraliteit, en nu is alles hier plot
seling eigenaardig en belangwekkend.
Men komt hier thee drinken. 'Stel je
voor! Maar dat is Honolulu.
Dat is overal zo, verzekerde John
Quincy hem.
Ja en juist om dat te ontkomen
ben ik uit Engeland weggelopen, heel
wat jaren geleden. Ik zou hun allen
Mevrouw Louise Groot-de Vries die a.s. Donderdag met de
Liedertafel „Oefening en Vermaak" zal optreden.
ARBEIDSBUREAU WAALWIJK.
WORDEN GEVRAAGD
Schoen<- en Leder
All-round Stikmeester
Modeleur
Kantenschrooier
Bijtuigers
Aflapper
le klas Zoolleerstanzer
le kl. Overleersnijders
Mach. Zwikker
Handschoenenstikkers (sters)
(met machine)
Mach. Overhaler
Jeugdige schoenfabr.arbeiders
Schoenstiksters (fabriek)
Plaksters
BIEDEN ZICH AAN
Bouwnijverheid
Timmerlieden
Metselaars
Stucadoors
Schilders
Grondwerkers
Opperlieden
Bouwvak-sjouwers
L.l Timmerlieden
(met Ambachtsschool-opl.)
HoutKurk, Stro
Meubelmakers
Meubelstoffeerders
L.l. meubelmakers
KledingReiniging
Kleermakers
Schoen- en Leder
Snij/Stikmeester
Werkmeester Onderwerkafdeling
Hulpstikmeester
Handzwikkers
Hand-overhalers
Doorzetters
Aankloppers
Opzolers
Glatter
<1 §Sg
Hakkenbouwers
Hakbekleder
Zolenschuurders
Zolenbimser
Hakkenschuurders
Leestensorteerder
Uitpoetser
Inpakker
Hakkenzetters (houten en leren)
Huidenspanners
Strijkers
Sjouwers looierij (nathuis en
droogzolder)
Metaalnijverheid
Machine-bankwerkers
Metaaldraaiers
Constructie-bankwerkers
Stokers
Rijwiel-reparateur
Auto-monteurs
L.l. Auto-monteur
Electro-monteur
L.l. Machine-bankwerker
Vrije Beroepen
Vrouwel. Kantoorbedienden
Mannel. Kantoorbedienden
Voeding en Genot
Slagersknechten
Verkeer
Div. Chauffeurs
Bezorgers
Handel
Verkoopster
Huish. diensten:
Dagmeisje
Dienstbode
Deze bekendmaking is geldig t.m.
23 Februari 1952.
Aanmelden dagelijks tussen 9 en
12 uur v.m. op het Arbeidsbureau
te Waalwijk, Grotestraat 339, tele
foon 2131.
Het Arbeidsbureau te Waalwijk
verleent ook inlichtingen aan as
pirant-emigranten.
graag vertellen, dat ze naar de duivel
kunnen lopen maar ik moet aan
Cary denken. Vrouwen voelen die din
gen nu eenmaal anders. Het zal haar
goed doen, als al die douairières haar
toelachen. En dat doen ze allemaal,
weet je, ze hebben 'zelfs uitgevist, dat
mijn neef George geridderd is, omdat hij
een buitengewoon werkdadig soort zeep
maakt. Hij grinnikte. Ik zou er nooit
J over gesproken hebben ik vind het
J niets eervols voor de familie. Maar de
grote wereld heeft een vreemde maat-
staf. En ik mag die arme George niet
j hard vallen. Zoals Arthur zegt, zeep
maken is een aardig schoon werkje.
Is uw broer nog bij u?
Neen, hij is teruggegaan om zijn
werk op de Fanning Eilanden af te ma
ken. Als hij weer hier komt, gaat Cary
voor een poos naar Engeland. Ja, het
is in orde, ik laat haar gaan, voegde hij
erbij. Ik betaal ook deze werkzaamhe
den. Het is mij gelukt om een tweede
hypotheek er bij te krijgen op dit arme,
wankelende Rif en Palmhotel. Dat is
het gevolg van mijn nieuw ontdekte
band met de Britse Admiraliteit en die
malle zeepfabricage. Daar is Cary.
John Quincy draaide zich om. En hij
was blij, dat hij het gedaan had, want
hij zou niet graag het schouwspel, Car
lota op de trap, hebben gemist. Carlota
in een avondjapon van glazende stof,
het haar gekapt op een nieuwe, buiten
gewoon aantrekkelijke manier; haar wit
te schouders leken albast, haar ogen
keken eindelijk blij.
Toen zij vlug naar hem toe kwam,
stokte zijn adem, zo mooi had hij haar
nog nooit gezien. Zij had zeker zijn
stem gehoord, meende hij, en zich met
verrassende spoed aldus gekleed en ge
kapt om hem te begroeten. Hij was heel
dankbaar toen hij haar hand nam.
Vreemdeling, verweet ze hem, we
meenden, dat je ons had verlaten.
Dat zal ik nooit doen, ant
woordde hij, maar ik heb het nog
al druk gehad.
Achter hem klonk een stap. Toen
hij zich omwendde, stond daar één
van die alomtegenwoordige Marine
jongens, een slanke, blonde Adonis,
die met zijn pet in de hand verove
rend stond te glimlachen.
Hallo, Johnny, zei Carlota. Me
neer Winterslip uit Boston, dit is
Luitenant Booth, uit Richmond, Vir
ginia.
Aangenaam, knikte de jongen,
zonder zijn ogen af te wenden van
het gezicht van het meisje. Eén van
de gasten, die Winterslip, daar hoef
de geen rekening mee gehouden te
worden dat was blijkbaar het ge
voelen van de luitenant.
Klaar, Cary? De auto staat
buiten.
Het spijt me vreselijk, meneer
Winterslip, zei het meisje, maar we
moeten naar het bal. Dit weekend
behoort geheel aan de Marine. U
komt nog wel eens terug, nietwaar?
Natuurlijk, zei John Quincy.
Laat ik u niet ophouden.
Zij glimlachte hem toe en snelde
weg met Johnnie aan haar zijde.
Toen hij hen nakeek, voelde John
Quincy zijn hart in de schoenen zin-
kén, een onverklaarbaar gevoel van
ouderdom en hulpeloosheid kwam
over hem. Jeugd, jeugd ging daar
heen door die deur en liet hem ach
ter.
Jammer dat zij zich zo haasten
moet, zei Egan met vriendelijke
stem.
O, dat komt wel in orde, ver
zekerde John Quincy hem. Zeker
een oude huisvriend die luitenant
Booth?
Wel neen. 't Is maar een jon
gen, die Cary op feestjes in San
Francisco ontmoet heeft. Wilt u niet
gaan zitten en eens opsteken?
Een andere keer, dank u, zei
John Quincy moe. Ik moet gauw
naar huis terug.
Hij verlangde weg te komen, naar
buiten in de kalme, liefelijke nacht,
de nacht, die nu voor hem verwoest
was. Hij liep over het strand, woest
met zijn tenen in het witte zand
schoppend. „Johnnie!" Ze had hem
Johnnie genoemd. En zoals ze hem
aangekeken had! Weer voelde John
Quincy die scherpe pijn in zijn hart.
Dwaas, dwaas; veel beter naar huis
gaan en vergeten. In het vredige,
oude Boston, daar hoorde hij. Hier
was hij een oud man, dertig bijna.
Beter heengaan en deze kinderen
achterlaten, met de liefde en het
strand in de maneschijn.
Juffrouw Minerva was uitgegaan
in de grote auto om bezoeken af te
leggen; het huis was zo stil als een
graf. John Quincy dwaalde doelloos
door de sombere, lege kamers. Ver
derop was dansmuziek en luitenant
Booth uit Richmond hield Carlota
in zijn armen op de intieme manier,
zoals dat jonge goed het tegenwoor
dig deed. Bah! Als hem maar niet
bevolen was om Hawaii te verlaten,
waarachtig, dan ging hij morgen
weg.
(Wordt vervolgd)
