Waalwijkse en Langstraatse Courani
I
Wijde Wereld
0o4te.nKy.ks positie
D.D.D
„Waai hoog nou in die helder lug
Transvaalse Vrijheidsvlag..,"
Het Gebed in hei Katholieke Gezin.
UIT DE
Twee manieren
om op koffie
te besparen....
Hoe wordt hoor organi
satie opgebouwd?
VAN KRUGER TOT MALAN.
SANAPÏR1N jaagt kou JLj
en pijn uit Uw body B
Nederlandse Bisschoppen wijzen op de
Priesterlijke taak der ouders.
Bescherming bevolking vraagf aar.dachl
VRIJDAG 29 FEBRUARI 1952
Uitgever
Waalwijkse Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Dit blad
verschijnt 2 x per week
OPGERICHT 1878
DE ECHOW
"W
T ZUIDEN
75e JAARGANG No. 18
Abonnement
18 cent per week
2.35 per kwartaal
2.60 franco p. p.
Advertentie-prijs
10 cent per m.M.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
Bureaux GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621
SCHOOLSTRAAT 11, KAATSHEUVEL. TEL. 2121
TEL.-ADRES „ECHO"
1
De Westelijke Grote Drie hebben
na afloop van de conferentie van de
N.A.T.O. in Lissabon gesproken over
Duitsland en Oostenrijk. We zijn de
laatste jaren gewend geraakt deze
twee landen in een adem te noemen,
hoewel hun positie geenszins de
zelfde is. Oppervlakkig, of naar het
uiterlijk beschouwd, is er niet zo
heel veel verschil Oostenrijk is,
evenals Duitsland, in verschillende
bezettingszones verdeeld en wel zo
dat het er ook daar practisch maar
twee zijn een door de Westelijke
gezamenlijk bezette en een door de
Russen bezette. Met Wenen is het
al niet beter gesteld dan met Ber
lijn: ook deze stad is in stukken
verdeeld, waar Amerikanen, Engel
sen, Fransen of Russen de scepter
zwaaien en een internationale zo
ne, waar ze het gezamenlijk doen.
Oostenrijk heeft echter op Duits
land voor dat het niet twee rege
ringen kent, maar vanuit 't centrale
punt Wenen wordt bestuurd, een
niet te onderschatten voordeel te
genover de tragische Duitse ver
deeldheid. Al is het in Oostenrijk
natuurlijk evenmin allemaal koek
en ei met de verhoudingen.
Dat wij geneigd zijn Duitsland en
Oostenrijk, als het over hun huidige
positie gaat, in een adem te noemen,
vindt eerder zijn oorzaak in het feit
dat Oostenrijk de lotgevallen van
zijn Noorderbuur gedurende de af
gelopen oorlog heeft moeten delen
en dat 't wel zo vroegtijdig en gron
dig was geannexeerd, dat het deel
leek uit te maken van Nazi-Duits-
land. Ondertussen was ook het Oos
tenrijkse volk niets dan een slacht
offer van dezelfde ziekte als waar
onder wij van 1940 tot 1945 hebben
geleden, de Duitse expansiologitis.
Dienovereenkomstig is het land na
de oorlog dan ook zoveel mogelijk
door de Westelijke mogendheden
'behandeld. Wel zit het met Duits
land in hetzelfde schuitje, in zoverre
dat het nog altijd op een vredesver
drag zit te wachten.
Oostenrijk heeft het buitengewoon
slecht getroffen, want het is zowel
voor, onder als na de oorlog 't kind
van de rekening geworden. Dat is
trouwens niet de eerste keer in de
geschiedenis.
Niettemin zou er al lang een
vredesverdrag geweest kunnen zijn
als de totstandkoming niet met alle
mogelijke middelen was verijdeld.
Misschien heeft deze situatie het
voordeel, dat het alsnog te sluiten
vredesverdrag aanmerkelijk lichter
zal zijn dan wanneer het gauw na
de oorlog zou zijn gesloten. Ten op
zichte van Italië heeft men ten
minste binnen de kortst mogelijke
tijd betreurd, dat de vredesvoor-
voorwaarden niet anders gesteld
waren en dat zou ongetwijfeld ook
ten opzichte van Oostenrijk het ge
val zijn geweest. Dit zou evenwel
niet ?o'n overwegend bezwaar zijn
geweest, want de waarheid dat ge
dane zaken geen keer nemen staat
niet meer zo onwrikbaar. Italië b.v.
heeft zijn vredesverdrag met Rus
land eenvoudigweg opgezegd en 't
is buiten kijf dat het er politiek
gesproken heel wat gunstiger voor
staat dan zijn noorderbuur. Ver
melden we alleen maar dat Italië
een volwaardig lid is van het At
lantisch Pact, terwijl er over Oos
tenrijk niet eens gesproken wordt.
Wat het vredesverdrag betreft, de
Westelijke mogendheden hebben al
jarenlang pogingen genoeg onder
nomen om er Oostenrijk een te ge
ven en ze schijnen nu besloten te
zijn het kost wat kost door te drij
ven, kan het niet met Rusland dan
zonder. Want Rusland is het ten
slotte geweest dat aan een stuk door
obstructie heeft gevoerd door elk
redelijk gesprek onmogelijk te ma
ken. Want de Sovjets willen bezet
tingstroepen in Oostenrijk houden.
Ze voelen er niets voor deze voor
uitgeschoven post prijs te geven en
zolang er geen vredesverdrag is
blijven de bezettingstroepen. Van
de andere kant is Oostenrijk even
goed een vooruitgeschoven post van
de Westerse demokratie en het is
dus niet te verwonderen dat de be
langen daar hevig botsen. De Wes
telijken begrijpen heel goed dat ze
het enige anti-communistische bol
werk in Midden-Europa niet aan
zijn lot mogen overlaten. Zou Oos
tenrijk deze functie nog gehad heb
ben, als in 1948 na de omwenteling
in Tsjecho-Slowakije de Westelijke
bezettingstroepen ook niet in het
land waren geweest Men hoeft
weinig verbeeldingskracht op te
brengen om zich te kunnen voor
stellen dat de communisten een be
gerig oog op deze prooi hebben la
ten vallen. Het zal zeer veel moeite
kosten om een formule te vinden
die Oostenrijk de onafhankelijkheid
waarborgen zal en het land bevrij
den van de bezetting die het nu al
bijna 7 jaar moet dulden.
Inderdaad kent Oostenrijk, on
danks de overeenkomende omstan
digheden, niet de tragiek van het
verdeelde Duitsland. Maar het is
wel duidelijk dat daarvoor een an
dere tragiek in de plaats treedt.
Want Oostenrijk betaalt een zeer
hoge tol aan de oorlog. Afgezien
van de directe oorlogsverliezen en
-verwoestingen, zijn er de hoge be-
zettingskosten, de zorgwekkende
ekonomische toestand, de vijf be-
zettingsmogendheden die elk een
vinger in de pap willen hebben, wat
de regering het bestuur uiterst las
tig maakt en vele andere moeilijk
heden die uit deze toestand voort
vloeien. En dit alles om een poli
tieke handel, waarbij Oostenrijk
zelf eerder koopwaar dan belang
hebbende lijkt. Wanneer het spel
zal eindigen is niet te zeggen, maar
het is wei te hopen dat dat zal zijn,
voordat het land zo verzwakt is dat
het geen innerlijke kracht meer
heeft om de eerste de beste aanval
op zijn positie van binnen of van
buiten, af te slaan. Want dan zou
den de Sovjets hun doel, zij het
langs een grote omweg, toch bereikt
hebben. En dat kan de bedoeling
niet zijn. De sfeer rond Oostenrijk
is wel verre van de beroemde
„Weense sfeer".
CARNAVAL 1952.
Carnaval is op de plaatsen waar
dat inheems is, weer op daverende
wijze gevierd. Vooral Den Bosch,
waar Oeteldonk 70 jaar bestaat en
waar de prins te dezer gelegenheid
officieel ten raadhuize werd ont
vangen, is geweldig feest gevierd.
Vooral is heel veel werk gemaakt
van de optocht van Maandag, waar
voor o.m. de gemeente een prijs van
250 beschikbaar stelde. De stoet
was zeer interessant en werd door
meer dan 100.000 mensen gadege
slagen.
Ook Breda, Bergenopzoom, Venlo,
Sittard en Maastricht bleven niet
achter en de thuisblijvers hebben
de festiviteiten door de radio goed
kunnen volgen.
DEN BOSCH GAAT 339
WONINGEN BOUWEN.
In de Raadsvergadering van a.s.
Vrijdag zal een aantal voorstellen
worden behandeld tot de bouw van
niet minder dan drie honderd negen
en dertig woningen, waaronder
zich bevinden een honderd en veer
tien woningen, welke uit de Bur
gerzinlening kunnen worden gefi
nancierd.
GROEP-STEENBERGHE
ONTBONDEN.
Overeenstemming betekent h. i.
herziening van beleid.
De Groep-Steenberghe heeft het
volgende communiqué gepubliceerd:
1. De Groep-Steenberghe heeft
haar besprekingen met de K.V.P.
besloten met het bekende gezamen
lijke communiqué beëindigd.
2. Kennisneming van verschillen
de reacties op het communiqué
heeft uiteraard niet nagelaten bij de
Groep teleurstelling te wekken.
3. Uitvoering der in het commu
niqué belichaamde ovéreenstem-
ming naar geest en inhoud door
Fractie en Partij zal de beste waar
borg zijn voor de eendrachtige be
vordering van het algemeen welzijn
in katholieke zin.
4. Een herziening van het tot nu
toe gevoerde beleid vloeit naar het
inzicht van de Groep uit die over
eenstemming voort.
5. Bij deze verklaart zij zich ont
bonden.
ZUSTERS UIT CHINA GEZET.
Laaghartige beschuldiging.
R.K, autoriteiten te Hongkong
hebben Dinsdag meegedeeld, dat
vijf katholieke kloosterzusters „voor
altijd" uit het communistische Chi
na zijn verbannen, nadat zij op een
„massa-terechtzitting" te Tsjengtoe,
in de West-Chinese provincie
Tsjechwan, waren beschuldigd van
kannibalisme, in de vorm van het
opeten van zuigelingen".
Toen de communisten Tsjengtoe
bezetten, bevonden zich in het R.K.
Weeshuis aldaar 42 weeskinderen.
Hiervan hebben 39 geweigerd op
welke wijze ook, beschuldigingen
jegens hun verzorgsters en op
voedsters uit te brengen.
De kloosterzusters zijn beschul
digd de dood van 120.000 wezen te
hebben veroorzaakt. De enige
(vrouwelijke) beschuldiger van de
zusters was een zestienjarig meis
je, dat vroeger in het weeshuis was
opgevoed.
De uitgewezen religieuzen zijn
van Belgische, Franse en Russische
nationaliteit.
Eerste manier: Zing een
toontje lager en ga over op
een andere kwaliteit, die
minder kost.
Maar prettig zult U
dat wel niet vinden, want
waar blijf je. als je ook op
dat kleine dagelijkse ge'
noegen van een lekker
kopje koffie moet gaan be
knibbelen
1 weede manier: Houd U
aan de beste koffie die
er te krijgen is. Neem
voortaan De Gruyter s
Roodmerk met 10
korting. Dat scheelt
U ruim 20 cent op een
half pond en U hebt bo
vendien de luxe van de
geurigste koffie die U zich
denken kunt! t Is maar
een weel!
Powell, zonder dat ze over voldoen
de belegeringsgeschut beschikken.
Onderwijl komt het ene transport
na het andere en ontlaadt Engelse
troepen en kanonnen.
Wel mag de jonge Louis Botha,
aan wie Joubert na een hem over
komen ongeval het opperbevel heeft
overgedragen, de schitterende over
winning van Spionkop naar zijn re
gering seinen. Wel rouwt gans En
geland, wanneer in de „zwarte
week" duizenden van zijn zonen
vallen, waaronder de enige zoon
van- Lord Roberts. Maar Botha
maakt zich geen illusies: Hij kent 't
spreekwoord, dat Engeland alle
veldslagen pleegt te verliezen
behalve de laatste.
Krabben en peuteren
J11U.1.U. maakt de kwaal steeds
llitcl^n erger. De helder vloeibare
UllJiUtj d.D.D. dringt diep in de
poriën door, zuivert, ontsmet en geneest
de huid.
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN
520228.
In het jaar 1952 zal men in de Zuid-Afrikaanse Unie niet slechts
de Van Riebeeck-feesten vieren. Het is dan ook precies een halve
eeuw geleden dat de Boerenrepublieken ten onder gingen in de
strijd tegen het toen overmachtige Engeland. In enkele artikelen
willen wij deze periode van ondergang èn wedergeboorte schilde
ren.
Die Vierkleur van ons dierbaar land
die waai weer oer Transvaal
en wee die godvergeten hand
wat dit weer neer wil haal.
Waai hoog nou in die helder lug
Transvaalse vrijheidsvlag.
Ons vijande is weggevlug
Nou blink een blijer dag!
(Afrikaans strijdlied).
Bij de intrede van de 26ste eeuw
heerst onrust en zorg in de Boeren
republieken.
Vijf jaren tevoren heeft Dr. Ja-
meson zijn onberaden aanval op de
Transvaal gedaan. De expeditie ein
digde roemloosde voorschoot
van een kaffermeid gaf het signaal
tot capitulatie.
Maar de oude staatspresident Kru-
ger is gewaarschuwd. Hij heeft het
opdringen van Engeland gadegesla
gen. Hij weet dat er nu in Londen
een geheide imperialist aan 't roer
staat: Joe Chamberlain.
Langdurige onderhandelingen met
het Engelse gouvernement, voorna
melijk over de rechten van de roe
rige uitlanders, slepen zich voort en
er is geen uitzicht op overeenstem
ming. Kruger ziet het conflict on
vermijdelijk nader komen. Wanneer
het tot strijd komt, wil hij zelf de
tijd bepalen. Thans is het zover. Er
zijn slechts weinig Engelse troepen
in het land, er is thans volop voer
voor de paarden. Nu moet men de
Engelsen duidelijk maken dat men
baas in eigen huis wil zijn, ze in één
machtige aanval onder de voet lo
pen en de zee in vegen. De Zuid-
Afrikaanse Republiek zendt het fa
tale ultimatum. Vier en twintig uren
later rijden de commando's uit naar
de grens. De Boerenoorlog is begon
nen!
VERKEERDE TACTIEK.
Maar men weet het voordeel van
de verrassing niet uit te buiten. De
oude gentleman Joubert, de opper
bevelhebber, zegt: Als God een vin
ger uitsteekt, moet men niet de hele
hand grijpen. De Boeren belegeren
Ladysmith, verdedigd door Baden
dere dag. Zo vergaderen de Boeren.
Hun zittingen beginnen met bijbel
lezing en gebed. Ze sturen een dele
gatie naar Pretoria om met Kitche
ner en Lord Milner te onderhande
len. Men vecht voor de onafhanke
lijkheid. Maar Engeland is onver
murwbaar. Zuid-Afrika zal Engels
worden.
De leiders der Boeren, vooral
Botha en Smuts, zien echter achter
deze zwarte wolk nog een licht
schijnsel. Zij weten, dat de publieke
opinie in Engeland omzwaait. Zij
sturen aan op zelfbestuur. En met
die wetenschap adviseren ze dé;
afgevaardigden, de Engelse voor
waarden, hoe hard ook, te accep
teren.
Op 30 Mei 1902 komt het voorstel,
de Engelse voorwaarden te aan
vaarden, in stemming. 54 afgevaar
digden stemmen vóór, 6 tegen.
Onder doodse stilte klinken de
stemmen van de dappere aanvoer
ders der Boerencommando's, wan
neer zij het doodvonnis over hun
land bekrachtigen. Tranen biggelen
over gebaarde gezichten. Niemand
schaamt zich ervoor.
De vierkleur van Transvaal, het
oranje-blanje-bleu van de Vrijstaat,
ze liggen in het stof vertreden.
Maar uit dat stof wordt straks een
nieuwe natie geboren
L. K.
(.Nadruk verboden)
Steeds meer openbaart zich hèt
gebrek aan discipline in de boeren
commando's met hun zelfgekozen
aanvoerders. De burgers nemen naar
goeddunken verlof om te kijken
hoe thuis de zaken staan. Vrouwen
en kinderen slepen trage ossenwa
gens, belemmeren de bewegingen
en het is vooral daardoor, dat de
oude Piet Cronjé zich met zijn hele
strijdmacht bij Paardeberg' moet
overgeveneen materiële, maar
ook moréle klap voor de Boeren.
President Kruger probeert inmid
dels in het buitenland steun te vin
den voor de Boerenzaak. Er zijn en
thousiaste betogingen overal, maar
de regeringen schepen hem af met
sympathiebetuigingen. De Duitse
Duitse Keizer, die een telegram van
gelukwens stuurde na de Jameson -
inval, ontvangt hem niet eens
Lord Roberts neemt het opper
bevel in Zuid-Afrika in handen.
Met zijn sterke troepenmacht rukt
hij op Bloemfontein aan, bezet de
hoofdstad van de Oranje Vrijstaat
en marcheert dan op naar Johan
nesburg en Pretoria in de Transvaal.
Ook daar waait spoedig de Engelse
vlag.
Lord Roberts wast zijn handen
van de hele onderneming en keert
terug om zich in het vaderland als
overwinnaar te laten huldigen. Lord
Kitchener of Khartoum krijgt tot
taak de laatste resten van het verzet
te onderdrukken. En dan begint 't
pas goed.
DE GUERILLA'S.
Officieel is de oorlog geëindigd,
de hoofdsteden, de spoorlijnen, de
verkeerswegen zijn in handen der
Engelsen. Maar juist nu wordt het
epos geschreven van „De Boeren",
de onvermoeide, dappere, stout
moedige guerilla's. Hun commando's
zijn overal en nergens. De Vrijstater
Christiaan de Wet, „de onvindbare",
is zelfs in Engeland populair, waar
de publieke opinie zich steeds meer
tegen de regering keert. De com
mando's breken spoorlijnen op, tap
pen telegraaflijnen af, overvallen
colonnes en kampementen, doen
pantsertreinen ontsporen. En dan
verdwijnen ze weer als op vleugels
van de wind.
Kitchener ziet al spoedig waar de
schoen wringt. De ongeuniformeerde
Boerenkrijger is zonder wapens ge
woon burger, mét z'n geweer op
eens weer een gevaarlijke tegen
stander. Iedere hofstede is een ver-
zetsnest, een centrum van bevoor
rading en spionnage. Dan beginnen
de grootscheepse drijfjachten, het
in brand steken der hoeven, het
opdrijven van vrouwen en kinderen
naar de beruchte concentratiekam
pen, welke de naam van Engeland
schandvlekken door de onvoldoende
medische en sanitaire verzorging,
als gevolg waarvan tienduizenden
vrouwen en kinderen sterven. De
Boeren kunnen niet meer. Ze hebben
zich in stoutmoedige raids gewaagd
tot onder de rook van Kaapstad,
maar die kolonie is niet, naar ze
hoopten, in opstand gekomen. Ze
kampen met tekorten aan alles,
zitten te paard in lompen of buitge
maakte Britse uniformen. Ze leven
van de hand in de tand, gewonden
en zieken moeten worden overgela
ten aan de barmhartigheid van het
Engelse Rode Kruis.
DE CAPITULATIE.
Dan komt de wapenstilstand, die
de capitulatie voorafgaat. In Ver-
eeniging, een klein mijnplaatsje aan
de Vaalrivier, vergaderen de gede
puteerden der commando's. Marti-
nus Steyn, de gebaarde president
van de Vrijstaat, schóón ernstig ziek,
is in hun midden, maar gedurende
de beraadslagingen stort hij geheel
in en moet naar zijn hoeve worden
vervoerd. Velen zijn voor doorvech
ten tot het bittere eind, maar Botha
vraagt of dit bittere eind niet nu
gekomen is? Christiaan de Wet wil
in geloof en godsvertrouwen door
vechten, maar de wijze De la Rey
legt de nadruk op het „Uw wil ge
schiede". En tenslotte is het Smuts
die constateert, dat God dit volk
heeft gevoerd door het dal der scha
duwen des doods, maar het daaruit
kan leiden in het licht van de hel-
De Vastenbrief' van het Hoogwaardig Nederlands Episco
paat, zoals die verleden Zondag in alle kapellen van de
Nederlandse Kerkprovincie is voorgelezen, is een vervolg
op de vastenbrief van het vorige jaar, waarin gesproken
werd over de Heiligheid van het Katholieke gezin. Thans
wijzen de bisschoppen van Nederland hun gelovigen op de
heiligende kracht van het gezamenlijk gebed in het huis
gezin.
Het eerste doel voor ieder rede
lijk schepsel, schrijven de bisschop
pen, is de oneindige God te loven
en te verheerlijken. De hoogste ge
meenschap welke op aarde be
staat, welke door God zelf is ge
sticht de Heilige Kerk, het My
stieke Lichaam van Onze Heer Je
zus Christus brengt dan ook op
heerlijke wijze iedere dag en over
geheel de wereld door hare pu
blieke ere-dienst aan God de hulde
van aanbidding, of, dank en on
derwerping. De H. Kerk is het
voorbeeld ook voor onze gezinnen.
Ook het gezin is een gemeenschap,
door God gesticht reeds bij de
schepping van de eerste mens. Het
christelijk gezin is daarenboven
een klein, maar zeer voornaam on
derdeel van de H. Kerk. En zo is
ook het gezin geroepen om God te
verheerlijken en iedere dag op
nieuw Hem te huldigen als tie Va
der, de Weldoener, de Bestuurder
van dat gezin.
De eer van God is de eerste re
den waarom in het gezin moet
worden gebeden.
Een tweede reden is, dat de ge
huwden Gods bijzondere bijstand
nodig hebben om hun huwelijks
plichten goed te kunnen vervullen
en hun verantwoordelijkheid met
een onbezwaard geweten te kun
nen dragen.
Hoe gelukkig de gezinnen, waai
de ouders hun plicht en hun ver
antwoordelijkheid begrijpen en da
gelijks geheel hun gezin dringend
aan God aanbevelen om Zijn on
misbare hulp en overvloedige ze
gen te verkrijgen Zij ondervinden
dat het vervullen zelfs van de
zwaarste plichten met Gods hulp
veelal een zoete en lichte last is,
die met vreugde kan worden ge
dragen. God is ook onze Vader en
zo is voortdurend een levendige
wisselwerking tussen Gods kinde
ren en hun vader in de hemel de
meest zekere weg om in de liefde
en eens in de vreugde van God vol
maakt te worden.
Dan vragen de bisschoppen
Wat kan het gezin doen en wat
behoort het te doen om aan het
gebed de ereplaats te geven welke
liet toekomt En dan is er op de
eerste plaats het morgengebed, de
eerste hulde van het schepsel aan
zijn Schepper, bij het ontwaken
voor een nieuwe dag. Het is zeker
aanbevelenswaardig dit morgen
gebed gezamenlijk te verrichten,
desnoods door moeder met enkele
kinderen het dient geknield en
aandachtig te geschieden.
Op de tweede plaats „De Engel
des Heren", waarin wij met dank
baarheid de hoge uitverkiezing
herdenken der Allerheiligste maagd
Maria. Wij behoren dit gebed te
bidden bij bet luiden van de klok.
Maar wanneer dit niet goed moge
lijk is, dan kan het gemakkelijk
worden toegevoegd aan het mor
gen, en avondgebed en aan liet ge
bed voor het middagmaal.
Ten derde het gebed voor en na
de maaltijd. Wij vragen God, dat
we de spijzen zo mogen nuttigen,
dat zij ons naar ziel en lichaam
voordelig izijn. En na de maaltijd
zullen we Hem ook gezamenlijk
danken gedachtig dat dankbaar
heid ook bij God een reden is voor
grotere gunsten.
Ten vierde het avondgebed.
Vooral bij deze oefening wordt het
huis van het gezin een kleine tem
pel, een heiligdom van God. En
het hoofd van het gezin vader,
of anders moeder vervult op dat
ogenblik vooral een echt priester
lijke taak. Rechtens treedt hij op
namens en met zijn gezin om het
avondoffer van het gezin' aan God
op te dragen.
Tenslotte wijzen de bisschoppen
op het Rozenhoedje en zij schrij
ven Komt met al uw huisgenoten
het leger versterken van hen die
met de wapenen van het gebed en
bijzonder van de Rozenkrans de
machtige steun verwachten van die
sterke Vrouwe die de kop van de
satan heeft verplet en Die ook nu
de macht van de duived zal bre
ken.
En de Vastenbrief besluit Mo
ge ieder Katholiek gezin een hei
ligdom zijn voor God.
(Van een speciale verslaggever).
Vorige week was de Nederlandse pers te gast op „De Schaf-
felaar" in Barneveld, de stafschool van de Stichting „Bescherming
Bevolking", om zich daar volledig op de hoogte te kunnen stellen
van hetgeen reeds gedaan1 werd en nog gedaan zal worden voor
de opbouw van een organisatie, die het Nederlandse volk van
voorlichting wil dienen omtrent hetgeen het in geval van oorlog
te wachten en te doen staat. Het lijkt ons geruststellend, dat aan
een dergelijke organisatie gewerkt wordt, want al wenst niemand
oorlog; het is nu eenmaal een feit, dat er bepaalde spanningen
bestaan, die de mogelijkheid van een oorlog niet uitsluiten. En 't
is daarom verstandig met die mogelijkheid rekening te houden, om
wanneer onverhoopt voor de derde maal de mensheid door een
dergelijke ramp geteisterd zou worden, in ons land de verliezen
aan mensen en materiaal zo gering mogelijk te kunnen houden.
Op deze stafschool, die onder lei
ding staat van de kolonel der Art.
b. d. G. A. Geel, worden sinds Fe
bruari 1951 cursussen gegeven door
een corps van terzake kundige lera
ren. Deze beschikken daarbij over
het nodige materiaal en het nodige
inzicht en de souplesse om de cur
sussen en schema's aan te passen
aan de wisselende leerlingenschaar.
Dit waarborgt, dat het nut der cur
sussen zo groot mogelijk is. Wij heb
ben ons hiervan tijdens het twee
daags bezoek kunnen overtuigen.
Het zal velen onzinnig lijken om
thans te praten over bescherming
van de bevolking gedurende oorlogs
tijd. Men is oorlogsmoe en dat is te
begrijpen. De ellende is nog niet
vergeten en men acht het onmoge
lijk, dat zo kort na de tweede we
reldoorlog een derde zou uitbreken.
Men wil er liever niets over horen,
niet aan denken, niet over praten.
En wel het alleminst is men ge
neigd om zich met energie te zetten
aan een taak, die immers „overbo
dig" zou kunnen blijken.
Indien de overheid echter meent,
dat er alle reden is om de voorbe
reiding ernstig ter hand te nemen,
dan mag men hopen, dat zij aller
medewerking zal krijgen bij het
uitvoeren van de opgezette plannen.
