Waalwijkse en Langstraatse Courant Prof. Duynstee en de K. V. P. De gevleugelde Leraar. DE VLAGGENDAG BOND ZONDER NAAM. H. Berkelmans en Th. v. Leent onderscheiden. Gewichtige beslissingen. iï natuurzuivere PEPERMUNT VAN DE Jubilarissen bi} Fa. GEBR. DE GRAAFF VRIJDAG 18 APRIL 1952. Uitgever Waanvijkse Stoomdrukkerij ANTOON TIELEN Hoofdredacteur JAN TIELEN Dit blad verschijnt 2 x per week DE ECHO HET ZUIDEN 75e JAARGANG No. 32 Abonnement 2.60 franco p. p. 18 cent per week speciaal tarief. 2.35 per kwartaal Advertentie-prijs 10 cent per m.M. Contract-advertenties speciaal tarief. Bureaux GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621 OPGERICHT 1878 SCHOOLSTRAAT 11, KAATSHEUVEL. TEL. 2121 TEL.-ADRES „ECHO" Prof. Duynstee is zoal niet de hevigste dan toch de levendigste tegenstander van het K.V.P.-beleid in de gelederen van de K.V.P. zelf. Hij was het die indertijd de kat de bel aanbond toen hij in een reeks artikelen in „De Maasbode" zich op principiële gronden aan de rechterkant plaatste in afwijking van de linkse koers die volgens hem de K.V.P. voer (en vaart?). Deze akademische beschouwingen kregen een concrete uitloper in de groep-Steenberghe, die met het Partijbestuur een overeenkomst aanging, waarbij een aantal pun ten werden vastgesteld die volgens de groep moesten worden verwe zenlijkt om de K.V.P. weer op het recht(s)e pad te brengen. Deze overeenkomst wekte tweeërlei re actie enerzijds werd de actie van de groep-Steenberghe min of meer gezien als een berg die een muis, de overeenkomst, voortbracht anderzijds werd de vrees uitge sproken dat de verwezenlijking van de punten in de overeenkomst vastgelegd, 't begin zou zijn van een conservatieve reactie, al moes.' ten de spelregels daartoe toch wel in een bepaalde richting worden geïnterpreteerd. Hoe het ook zij, werkelijk enthousiast was nie mand, ofschoon sommige punten wel aan de behoeften of wensen van personen of groepen schenen tegemoet te komen. Het is in ieder geval een feit dat het uitgegeven communiqué niet uitblonk door duidelijkheid. Wie gedacht had dat na het ac- coord tussen het partijbestuur van de K.V.P. en de groep-Steenberghe alles koek en ei zou zijn tussen rechts en links in de K.V.P., ver giste zich dus deerlijk en het kwam juist toen tot bepaald onaangena me discussies. Prof. Duynstee was verontwaardigd over verschillende reacties en uitlatingen, waarbij hij misschien niet altijd dacht aan de waarheid van het gezegde, dat wie kaatst, de bal moet verwachten. De groep-Steenberghe ontbond zich tenslotte omdat haar doel be reikt was en zijdelings omdat het rumoer dat rondom haar en haar activiteit ontstaan, haar toch wel enigszins pijnlijk had getroffen. Hetgeen niet te verwonderen is, aangezien het overleg dat zij met het partijbestuur had gevoerd, wel iswaar officieel tot overeenstem ming had geleid, doch in feite een averechtse uitwerking had gehad. In beginsel waren rechts en links het eens geworden, in feite ston den ze meer dan ooit als kat en hond met alle respect voor de politieke en maatschappelijke kwa liteiten aan beide zijden tegen over elkaar. Wat was dan de vrucht van de werkzaamheid van de heer Steenberghe c.s. De na delen springen ongetwijfeld sterker in het oog, want het was alles bij een geen manifestatie van roeren de eensgezindheid. Bovendien dra gen dergelijke discussies, op hoe hoog niveau ze ook gevoerd wor den, altijd het gevaar in zich dat men bij wijze van spreken dood valt op kleinigheden of, bij andere wijze van spreken, door de bomen het bos niet meer ziet. Zelfs onder principieel gelijkgezinden is men licht geneigd meer de nadruk te leggen op wat de, vooral maat schappelijk, verschillende groepe ringen scheidt dan op wat ze sa menbindt, ofschoon dit laatste in beginsel van beduidend groter be lang is. Merkwaardig is het zowel in demokratische landen als in de- mokratische partijen dat men niet steeds schijnt in te zien dat elk rijk dat in zichzelf verdeeld is, gedoemd is ten onder te gaan. Het rumoer waar wij! over spraken, is langzamerhand geluwd. Maar in de geest van prof. Duynstee schijnt het nog steeds te stormen, te oordelen naar re cente uitlatingen. Men kan zich afvra gen, vooropstellend dat het optreden van een groep-Steenberghe zeer nuttig kan zijn om de atmosfeer te zuiveren en ook eens de keerzijde van de medaille te tonen, wat de professor met Zijn min of meer rancuneus nakaarten wil bereiken. Voor de belangstellende buitenstaander is hiervan het nut niet zo evident. Op de eerste plaats heeft prof. Duynstee er zich opnieuw over beklaagd dat zijn uit spraken en uiteenzettingen stelselmatig op zijn persoonlijke rekening werden geschreven en afgescheiden van de acti viteit der groep-Steenberghe. Dat deze hem nu niet meer bijvalt, is te begrijpen aangezien ze als zodanig niet meer be staat, maar het blijft opmerkelijk dat de groep zich na zo'n klacht eerder even min openlijk achter de discussiërende professor heeft geplaatst. En deze heeft inderdaad ook heel wat persoonlijk naar voren gebracht en verdedigd, welk recht hem niemand heeft betwist of zal be twisten zolang het als zodanig gegeven wordt. Overigens is dit iets wat eerst zijdelings voor wijdere kring van belang is. Iets anders is het met de adviezen van prof. Duynstee voor de aanstaande ver kiezingen. Vooraf zij opgemerkt dat het te hopen is dat het slechts een zeer per soonlijk advies is !en ook als zodanig wordt gegeven, al komt het dan van hooggeleerde zijde. Drie mogelijkheden zouden er dus zijn om op gegronde hoop van zegen op de K.V.P. te stemmen 1. als de K.V.P. ondubbelzinnig uit spreekt dat ze een gewijzigde koers zal varen; 2. voor het geval dat die on dubbelzinnige uitspraak niet komt, als men de kansen ten goede hoger aan slaat dan die ten kwade; 3. als men de politieke ontwikkeling in het perspectief van de lange duur bekijkt. 'Het alterna tief is de K.N.P. van de heer Weiter. Aan 1. wordt nog toegevoegd dat een politiek succes door de K.V.P. niet gezien mag worden als een goedkeuring van het gevoerde beleid. Moet men niet concluderen dat de heer Duynstee het de K.V.P. wel moeilijk zou willen maken door van haar te eisen dat ze uit een politiek succes geen conclusies te haren gunste zal trek ken? Als ze haar ondubbelzinnige uit spraak deed, zou ze bij een politiek suc ces alleen mogen besluiten tot een ver trouwen a la Duynstee van de kant van haar kiezers. Én dat zou nooit groot kunnen zijn, aangezien prof. Duynstee zelf het vertrouwen hetzij in het accoord hetzij in de bereidheid van de K.V.P. om het uit te voeren, verloren schijnt te hebben.Overigens kan men ook in een demokratie, te hoge eisen stellen, zelfs al doet men het in naam van de vrijheid, want dan verwordt de vrijheid tot dwingelandij. Wat het alternatief met de K.N.P. betreft, lijkt het advies van prof. Duyn stee ons wat lichtvaardig. Hij schijnt niet aan het gevaar te zijn ontkomen dat wij hierboven signaleerden: de gelijkge zindheid in principe ten achter te stellen bij gescheidenheid in het ondergeschikte. Men kan dit promoveren tot een princi piële tegenstelling, maar dan toch alleen in een zeker opzicht. Het spreekt na tuurlijk vanzelf dat eenheid geen groter goed is dan zuiverheid Van principes en dat die zuiverheid weer geen waarborg is voor een juiste koers. Maar wel moet men zeer voorzichtig zijn met een een heid waarvan men weet dat ze noodza kelijk is. En afgezien daarvan, biedt de K.N.P. de waarborgen die prof. Duyn stee van de K.V.P. eist? Of Zijn die daar niet nodig? En is het niet mogelijk dat men zich blindstaart opde voordelen, die mogelijk niet meer dan geen nadelen zijn, zodat men de nadelen op een ander terrein voorbij ziet? Het lijkt ons haast niet voor discussie vatbaar dat een een heid in verscheidenheid in de K.V.P. voor katholiek Nederland gesteld moet worden boven verdeeldheid in eenheid van principe. Versnippering Van krach ten levert geen voordeel op en goedbe doelde adviezen die aanleiding geven tot misverstand kunnen even gevaarlijk zijn als een openlijke aanval. En tenslotte is een goede zorg voor het algemeen be lang de beste garantie dat ook de be langen van de onderscheiden groepen niet vergeten worden. Dit te bedenken is misschien de beste leidraad wanneer men zijn keuze doet. Op het onderwijs buiten school verband, dat enorm veelomvattend is, ontbreekt iedere andere controle dan die, welke de cursist op de be voegdheid der docenten kan uitoe fenen. Tenminste bij mondeling privaat-onderricht. Bij de schrifte lijke cursus is men afhankelijk van de gegevens, welke de leiding daar over wil verstrekken. I. Voor- en nadelen vari schriftelijke cursussen. Vooral ten plattelande en in klei nere steden heeft de schriftelijke cursus menigeen in de gelegen heid gesteld een studie te volgen, die hij anders nimmer had kun nen beginnen. Het aantal van hen die „studeren per post" is dan ook zeer groot. Juist daarom is het noodzakelijk na te gaan of zij allen hun doel bereiken en, wat meer zegt, de kans hebben om het op deze wijze te bereiken. De schriftelijke cursus is in vele gevallen een uitkomst en menigeen heeft er dankbaar en met succes ge bruik van gemaakt. Deze uitspraak kan echter uiter mate moeilijk met cijfers en feiten worden gestaafd, om de eenvoudige reden dat die niet ter beschikking staan. Vrije jacht. Bij de schriftelijke cursus is dan ook controle op die bevoegdheid veel moeilijker en practisch ieder een die er zin in heeft kan zulk een cursus opzetten. Het kan een heel florissant bedrijf worden en velen hebben dit werkterrein dan ook als vrij jachtterrein beschouwd en van ganser harte gebeunhaasd. Zij zei ven plukten daarvan de vruchten, de cursist was in vele gevallen het slachtoffer: hij was zijn geld kwijt en werd in zijn verwachtingen te leurgesteld. Vooral in het verleden leidde de kwakzalverij op dit gebied tot ex cessenwat nog niet wil zeg gen dat ze thans geheel zijn uitge roeid. Sommige „instituten" lieten een cursus samenstellen door een leer kracht die zulks voor een schamele beloning graag deed, de correctie geschiedde volgens een vast schema en kon door meisjes met een Mulo opleiding worden verricht. Onder- wijslokaliteiten waren niet nodig, men kon volstaan met een geringe staf. Wanneer men eenmaal zoveel cursisten had dat de aanloopkosten waren gedekt, begon het geld ver dienen. Meermalen werden adspirant- cursisten door zulke mala-fide in stellingen in advertenties en pros pectussen op de schandelijkste wij ze misleid. „Fraai uitgevoerde" (maar overigens waardeloze) diplo ma's werden uitgeloofd voor ieder die de cursus had „afgelopen", dat wil zeggen tot en met de laatste ter mijn had betaald, zelfs al had hij nimmer iets ter correctie ingezon den. De cursisten, verblind door de schone voorspiegelingen, die zelfs betrekkingen beloofden, tekenden contracten waaraan ze vastzaten, ook al dwongen de omstandigheden, welke dan ook, hen er toe met de studie op te houden. Anderen, die vooruit betaald hadden, hoorden of zagen na verloop van tijd niets meer De meeste cursisten groeide het geld niet op de rug en het zou zeker interessant zijn eens te kunnen na rekenen hoeveel geld er via derge lijke schriftelijke cursussen in het water gegooid is. Waren er instituten, die door van stonde aan zaken te doen op een reële en betrouwbare basis, zich 'n uitstekende reputatie vestigden, door de faits et gestes van zovele andere kreeg het schriftelijk onder wijs een minder goede naam. Meer malen betekende het „fraai uitge voerde diploma" voor hen die er ar geloos mee solliciteerden, eer een handicap dan een aanbeveling! Poging tot sanering. Waar zo de goeden onder de kwa den moesten leiden, zochten de bo- na-fide instituten naar mogelijkhe den om het schriftelijk onderwijs onder controle te krijgen. Het ini tiatief tot de oprichting van de I.S.O. ging uit van de bekende Prof. Dr. Ph. Kohnstamm, die in het be gin van 1947 de Mij. tot Nut van 't Algemeen bereid vond de organisa tie ter hand te nemen. Men zag in dat de cursist zekere waarborgen moest hebben: omtrent de bevoegdheid der leerkrachten, de deugdelijkheid van de studieleiding, de waarde van examens en diplo ma's, de betrouwbaarheid van de propaganda, de redelijkheid van de door hem aangegane verplichtingen, b.v. een behoorlijke opzeggingster mijn, wanneer men door omstandig heden de studie ontijdig moest af breken. Dit leidde tot oprichting van de Stichting Inspectie van het Schriftelijk Onderwijs (I.S.O. Voor dit werk vond men instem ming bij de Regering. In deze Stichting zijn thans de Departementen van Onderwijs, Kun sten en Wetenschappen en van Eco nomische Zaken vertegenwoordigd en hebben zowel van regeringswege benoemde onderwijsdeskundigen en vertegenwoordigers van de Mij. tot Nut van 't Algemeen, de Vakcen trales en andere vakorganisaties als de Ned. Jeugdgemeenschap en de Persorganisaties haar afgevaardig den. De Stichting heeft een acade misch gevormd inspecteur in haar dienst. Instituten voor Schriftelijk On derwijs die voldoen aan de normen, door de Inspectie gesteld, en der halve zijn toegelaten tot de stich ting, mogen in haar publicaties het inspectiemerk van de I.S.O. voeren, dan wel vermelden dat zij zijn „Er kend door de Inspectie van het Schriftelijk Onderwijs met mede werking van het Ministerie van On derwijs, Kunsten en Wetenschap pen". Bij deze Stichting zijn thans 50 Instituten voor Schriftelijk Onder wijs aangesloten. Hierdoor heeft de cursist dus ze kere waarborgen omtrent het on derwijs dat hij per brief ontvangt. Betekent dit dat alles in orde is, wanneer een Instelling voor Schrif telijk Onderwijs is erkend? Het antwoord op deze belangrijke vraag hopen wij te geven in 'n vol gend artikel. Lk. Eén van de allerschoonste feesten. Zo wordt de Vlaggendag genoemd in één van onze liederen van de „Bond Zonder Naam". Overal, maar dit jaar in 't bijzonder voor Waalwijk en omliggende plaatsen, moet deze gedachte bij de mensen ingang vinden, want de „Bond Zonder Naam" pro pageert deze dag als de dag van de „Liefde". Nog twee dagen scheiden ons van deze grote dag. Dan zullen de bewoners van Waalwijk en omgeving, na 't aanschouwen van onze „Vlaggende Liefdetocht" in zichzelf keren en zeggen of denken: „Wat was dit schoon, wat was dit mooi. Nooit zag ik de kleuren zo echt en hoorde ik het gewapper en geklapper van de vlaggen zó als nu". Hoe kan het ook anders. Op deze dag verspreiden de wap perende vlaggen de geest van „De Liefde". Het volgende schreef Pater Loop, de leider van de Bond, in 't maand blaadje „Het Voorste Legioen" aan zijn directe medewerkers: VAN DE BAAS Dagorder 28., Promotoren, Promotricen. Op Zondag 20 April vieren wij onze vlaggendag. Het is de dag van de naastenliefde. Zorgt er voor, dat al onze medewer kers meedoen door te vlaggen voor de naastenliefde, die de wereld moet redden. Maar vooral door de naastenliefde te beoefenen! Ieder van ons moet op die dag een extra daad van naastenliefde stel len. Al is het maar een goed woord, een vriendelijkheid, een ruzietje dat bijgelegd of een dienst die bewezen wordt. Als ieder van ons één medemens blij maakt door een daad van onderlin ge liefde, dan zal Nederland weten, wat de dag der naastenliefde bete kent. Ik ga zelf op de vlaggendag een tocht maken, eerst naar Rotterdam, waar ik de Hoogmis zal opdragen en tevens een korte predicatic houd. De plechtige Hoogmis wordt uitge zonden via de K.R.O. Daarna ver trekken wij gezamenlijk met proms. van Rotterdam naar Tilburg, waar wij een bedevaart zullen maken naar het heiligdom van I-'eerke Don ders. De kracht van het gebed moet onze beweging machtig vooruit stu ren. Vandaar uit gaan we samen met Proms. van Rotterdam, Tilburg en Eindhoven naar Waalwijk, waar wij 's avonds een grote propaganda- vergadering zullen beleggen voor de beweging der naastenliefde. Leeft allen mee met ons in die geest op die hele tocht. Zorgt er voor, dat ge heel Uw omgeving meeleeft met de vlaggendag. Steekt de vlaggen uit! Het is een belijdenis van ons geloof in een betere wereld door de naas tenliefde. Maar het voornaamste blijft, dat wij die dag volkomen belangeloos iets doen voor een evenmens. Ik zelf zal naar de zieken van Waal wijk gaanom hen een kleine opbeuring en een kleine verrassing te brengen. Door gedachte en daad zijn wij al len één in de liefde op onze vlag gendag van 20 April. Wat gaat U er voor doen? W. Loop. Laten we nu ongeveer de indeling van de vlaggenstoet bekend maken: 1. Groep diverse vlaggen. 2. Drumband. 3. Harmonie „St. Crispijn", 4. Groep vlaggen. 5. Circa 150 Jeugdbondkinderen met vlaggetjes. 6. Twee auto's met ontvangst-co mité, bestaande uit de Burge meester, Heren Geestelijken en voorzitter Waal wij ks Belang". 7. Circa 150 Jeugdbondkinderen, als boven. 8. Groep buitenlandse vlaggen. 9. Groep verenigingsvlaggen. 10. Harmonie „Beatrix" uit Drunen. 11. Groep Nederlandse vlaggen. 12. Groep verenigingsvlaggen. 13. Rest van de vlaggen. Tussen de groepen vlaggen lo pen de honderden promotricen en promotoren, dus de directe medewerkers van de Bond Zon der Naam. Tijdens de optocht worden door ons 2000 vlaggetjes uitgedeeld aan de toeschouwende kinderen. Ouders, deze feestelijke tocht mogen Uw kinderen niet mis sen. Tenslotte nog een mededeling en een oproep aan onze deelnemende verenigingsvlaggen Centrum: Om vier uur verzamelen achter het gemeentehuis. Besoyen: Om half vier verzamelen op de speelplaats voor de R.K. school aldaar. Baardwijk: Om half vier achter har monie „Beatrix" uit Drunen ver zamelen bij de muzieknis. St. Ant. Par.: Om half vier verza melen op de speelplaats meisjes school St. Crispijnstraat. Om 4 uur moeten alle deelnemende vlaggen aanwezig zijn achter het ge meentehuis (centrum), opdat een ordelijke opstelling kan plaatsvin den. Mochten er nog verenigingen zijn die in het bezit zijn van een, of meer vlaggen en niet uitgenodigd zijn om aan de vlaggenoptocht deel te ne men, dan berust dit op een onwe tendheid of een vergissing. Be schouwt U hierdoor als uitgenodigd en meldt U met uw vlaggen op de aangewezen plaats en tijd. Eenieder die in het bezit is van een of meer buitenlandse vlaggen, wordt verzocht deze disponibel te stellen en hiervan opgaaf te doen op het politiebureau, of de vlaggen persoonlijk mee te dragen, of door gezinsleden in de stoet mee te doen dragen. Samengevat, wordt het een stoet van kleur en fleur, muziek en zang, blijheid en vrolijkheid en dat alles om „De liefde voor elkaar". De gezamenlijke proms. Dinsdagmiddag had de huldiging plaats van de twee personeelsleden van de fa. Gebr. de Graaff die enkele weken geleden eigenlijk al, hun veertigjarig dienstjubi- leum vierden. Eerst nu kon deze huldiging plaats hebben, maar zij was er niet te minder feestelijk om, want de Edelachtb. Heer Burgemeester Teyssen en weth. Smol ders waren hierbij aanwezig en vooral de Koninklijke on derscheiding van de ere-medaille in brons, verbonden aan de Orde van Oranje Nassau, zette deze huldiging grote luister bij. De jubilarissen en hun familie, de directie en het personeel, en zoals we reeds zeiden de burgemeester en de eerste wethouder, waren bijeen gekomen in de zaal van café J. Passier. Namens de firma sprak één van de directeuren, de heer J. de Graaff, aan wie de taak was opgedragen om namens de firma deze trouwe mede werkers te feliciteren. Hij deed dit bijzonder gaarne omdat het H.M. de Koningin behaagd had hen de ere medaille in brons, verbonden aan de Orde van Oranje Nassau, toe te kennen. j g bij Brand-, Snij-,Val- en Schaafwonden. Namens de directie bood hij bei de jubilarissen een geschenk aan onder couvert, terwijl er voor de dames bloemen waren. En hij stelde hen ten voorbeeld aan de andere arbeiders, omdat zij de verpersoon lijking waren van trouwe plichtsbe trachting. Tenslotte verwelkomde hij nog de nieuwe burgemeester, „de burger vader" die blijk gaf belangstelling te hebben zowel voor de werkgevers als voor de werknemers. De burgemeester, die hierna het woord kreeg, zei dat niemand beter dan de directie de verdiensten kon schetsen van deze twee jubilarissen, maar het was hem toch duidelijk geworden dat zij beiden twee be langrijke schakels waren geweest in het bedrijf en dat zij op hun plaats en met hun talenten belangrijk werk hadden verricht. „Als burge meester verheug ik er mij over dat zulk een goede geest van samen werking en vriendschap in dit be drijf wordt aangetroffen", zo ver volgde de burgemeester. „Gij hebt de vriendschap en de hartelijkheid als deugden in ere gehouden en aan de jongeren doorgegeven. Daarom wekt het geen verwondering dat H.M. de Koningin besloten heeft U te sieren met de ere-medaille". Als vertegenwoordiger van haar, spelde hij hierna de jubilarissen de medaille op de borst en sprak ten slotte de hoop uit dat zij nog jaren lang de onderscheiding zouden mo gen dragen, en met ere zouden mo gen dragen, omdat zij hen sierde en ook hun familie. Met de wens dat God hen nog vele gezonde en ge lukkige jaren mocht geven, sloot de burgemeester zijn toespraak. Namens het personeel werd het woord gevoerd door de heer P. v. d. Mee, de jongste vertegenwoordiger. In welgekozen woorden bracht hij hulde aan de jubilarissen en wenste hij dat zij nog lang de onderschei ding zouden mogen blijven dragen en dat zij steeds met genoegen zou den terugdenken aan de patroons en de mede-arbeiders. Hij bood de feestelingen een passend geschenk aan in de vorm van een gemakke lijke stoel voor de heer v. Leent en van vloerbedekking voor de heer Berkelmans. De heer Berkelmans sprak ook namens zijn mede-jubilaris 'n dank woord; en dan bracht hij op de eer ste plaats dank aan God voor het geen Deze hem had geschonken; in de veertig jaren dat hij bij de firma werkte was hij maar 14 dagen ziek geweest. Hij dankte ook de burge meester voor de onderscheiding en hij verklaarde: „Ik ga er trots op!" en tot zijn collega's zei hij: „Vrien den, ik hoop dat de burgemeester jullie de medaille ook eens zal mo gen uitreiken". Dan richtte hij nog het woord tot zijn patroons en haalde herinnerin gen op aan zijn veertigjarige dienst tijd; één jaar had hij aan de werk- stoel gezeten bij Mijnheer Antoon en 39 jaren had hij aan de likma chine gestaan, en hij overdreef niet toen hij zei dat er in die veertig ja ren wel 1% millioen schoenen door zijn handen waren gegaan. Een zoon van jubilaris Berkel mans, die als Broeder in het kloos ter is, dankte in oprechte woorden zijn vader; hij deed dit niet omdat er nu „ridder" voor zijn naam stond, maar omdat er „vader" voor stond, omdat hij, met moeder, hem in staat had gesteld zijn levensgeluk te be reiken. Ook wethouder Smolders sprak nog een woord van gelukwens en hij feliciteerde ook de firma, terwijl hij de hoop uitsprak dat het bedrijf steeds crescendo mocht gaan. Bij al deze woorden mocht ook de heer v. Leent niet achterblijven en ook hij dankte allen in enkele woor den. Tot slot vertrouwden allen zich enige tijd in een gezellig onderonsje toe aan de goede zorgen van de heer Passier. Ook de buurtbewoners van dhr. Berkelmans lieten bij deze gelegen heid geen verstek gaan; van schier alle woningen wapperde het vader landse dundoek en 's avonds werd de jubilaris door de voorzitter van het Vlaggen-comité het ere-metaal op de borst gespeld. Een daad van medeleven van de buurtgenoten, die ter navolging aan andere buurtschappen wordt aan bevolen. In een vorig artikel hebben wij gewezen op de zeer vele mogelijk heden die een einddiploma H.B.S. geeft. Voor vrijwel alle hogere functies in de maatschappij wordt tegenwoordig een H.B.S.-Gymna siumopleiding vereist. Er zijn na tuurlijk vele gevallen, waarin vol ledige H.B.S.-opleiding niet moge lijk of niet noodzakelijk is. Het bewijs dat men met goed ge volg de eerste 3 leerjaren van een H.B.S. met 5-jarige cursus heeft doorlopen, geeft ook reeds belang, rijke voordelen, o.a. recht van toe lating tot 1. De Middelbare Technische School. 2. De Middelbare Vakschool voor de Schoen, en Lederindustrie. 3. De Middelbare Textielscholen. 4. De Kweekschool voor Zee vaart te Amsterdam. 5. De Zeevaartschool te Rotter dam. 6. De ópleidings-cursus der school voor suikerindustrie te Amsterdam 7. De opleidingscursus voor bak kers en molenaars te Wage- ningen. 8. De Middelbare Landbouwscho len. 9. De opleiding tot stuurman bij de Kon. Pakketvaart Maat, schappij, enz. enz. Verder geven de eerste drie leer jaren van de H.B.S. de gewenste voorbereiding voor tal van toela- tings-examens, studies en betrek kingen. Uit een en ander blijkt dan wel dat de studie op de H.B.S., ook wan neer het behalen van het diploma te zwaar zou blijken, zeker geen ver loren tijd is. Deze studie biedt altijd minstens evenveel mogelijkheden als welke andere ook. Hoe zit het nu met de meisjes opleiding?

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1952 | | pagina 5