Waalwijkse en Langst Courant
I
Wijde Wereld
I
TUSSEN TWEE VUREN
De Waalwijkse Drieling in veilige armen
Het burgerlijk armbestuur van Loonopzand
werd gereorganiseerd
UIT DE
Da raad onthield zijn goedkeuring aan een
voorstel tot grondaankoop
MAANDAG 23 JUNI 1952.
Uitgever
Waalwijkse Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Dit blad
verschijnt 2 x per week
75e JAARGANG No. 51
Abonnement
2.60 franco p. p.
18 cent per week
speciaal tarief.
2.35 per kwartaal
Advertentie-prijs
10 cent per m.M.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
Bureaux GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621 OPGERICHT 187$
SCHOOLSTRAAT 11, KAATSHEUVEL. TEL. 2121
TEL.-ADRES „ECHO"
Met vallen en opstaan leren klei
ne kinderen lopen. Als de vergelij
king niet manker gaat dan een wil
lekeurige andere, kan men ze ook
toepassen op de democratie en zou
men kunnen zeggen dat ook zij door
mislukkingen haar vorm krijgt.
Toch aarzelt men het zo scherp te
stellen, zich afvragend of de demo
cratie zich kan veroorloven de wijs
heid te verwerven door mislukkin
gen. Er is natuurlijk een tijd ge
weest, toen ze nog in de kinder
schoenen stond, dat ze haar vorm
moest vinden. Dit is echter meer
een ontwikkelingsproces van eeu
wen geweest dan een plotselinge
sprong in het duister. Dat daarbij
nu en dan ook schokken voorkwa
men, valt licht te begrijpen. Nu
evenwel de democratie gevestigd
is, zelfs soms op haar retour lijkt,
verdraagt zij veel minder geëxperi-
menteer. Daarom is het de moeilijk
heid voor nieuw gestichte staten 'n
koers te vinden die past in het be
stel dat in deze tijd opgang maakt.
Het is vrij wat gemakkelijker een
naam te kiezen dan die gestand te
doen, want niet iedere regerings
vorm die zich democratie noemt is
dat ook. En dan hoeft men nog niet
per se te denken aan een stelsel
dat de naam verkracht en die toe
gepast op een systeem dat in wezen
volkomen totalitair is. Men ver
klaart de mensheid tegenwoordig
echter erg gemakkelijk mondig, of
schoon zij daar lang niet altijd de
bewijzen van aflegt, en als enkele
voormannen weten wat ze willen,
houdt dat niet in dat het gehele
volk zich bewust is waarvoor het
strijdt of wat het krijgt toegewor
pen. Dit geldt vooral in het laatste
geval, wanneer een staat die eigen
lijk steeds onder vreemde heersers
heeft gestaan en waar binnenslands
nog zo goed als middeleeuwse toe
standen heersen, plotseling de vrij
heid en de democratie niet zozeer
als geschenk krijgt, dan wel als op
dracht. Het moet in zo'n geval wel
erg goed gaan om geen mislukkin
gen te krijgen en in dit licht is de
vraag begrijpelijk of een ware de
mocratie hiervan de logische uit
komst zal zijn.
Dit zijn enkele overwegingen die
opkomen wanneer men de gebeur
tenissen, vooral van de laatste
maanden, in Korea nagaat. Essen
tieel zijn die voor onze streken van
vrij weinig belang, want hoezeer
Korea ook in het brandpunt van de
belangstelling staat, de binnenland
se aangelegenheden oefenen als zo
danig te weinig invloed in de we
reld, dan dat ze ons zouden kunnen
interesseren. Zelfs als symptoom
van de mislukking van een goedbe
doelde Amerikaanse poging, zijn ze
meer te betreuren dan belangwek
kend. Hun internationale aspect
krijgen ze slechts door hun verband
met de Koreaanse oorlog. Immers,
de Verenigde Naties strijden in Ko
rea voor het behoud van de demo
cratie en wat baat hun dat als een
eventuele overwinning op het com
munisme zou worden beloond met
de vestiging van anarchie. Want dit
zijn uiteindelijk de twee vuren
waartussen Zuid-Korea zit en het is
moeilijk te bepalen welke van de
twee kwaden het minste is.
De heer Syngman Rhee is een ta
melijk eigengereid man en het is
niet de eerste keer dat de Verenig
de Naties het met hem aan de stok
hebben. Indertijd ging het over het
al dan niet overschrijden van de
38ste breedtegraad. Nu tracht Rhee
door mooie bedoelingen voor te
spiegelen zijn despotische neigingen
te camoufleren. Politieke tegenstan
ders onder beschuldiging van sa
menzwering tegen de staat te arres
teren bewijst niets, en het is tegen
woordig misschien even compro
mitterend tegenover degenen die
laat arresteren als tegenover de ge
arresteerde. Dat Rhee de grondwet
wil passeren door de presidentsver
kiezingen door het volk te doen
houden in plaats van door het par
lement, is in ieder geval geen goed
teken en over verschillende van
zijn handelingen hebben de Ver
enigde Naties onomwonden van hun
afkeuring blijk gegeven.
Dat is per slot van rekening hun
goed recht, want, zoals gezegd, zij
hebben zich in Korea een positief
doel gesteld: de handhaving van de
democratie. Een mislukking van dit
streven, dat met immense offers ge
paard gaat, zou niet alleen weer on
middellijk de pijnlijke overweging
van vergeefse offers oproepen, maar
uiteraard ook koren zijn op de mo
len van de Roden. Het zou dan ook
al een erg ongelukkige indruk ma
ken als de werkzaamheid van de
Verenigde Naties een averechtse
uitwerking had. Daar komt bij dat
de positie van de Westelijke wereld
in het Verre Oosten al uiterst deli
caat is, zodat een bevredigende op
lossing in Korea voor heel de poli
tiek van de Verenigde Naties ui
terst belangrijk is. Een nederlaag
tegenover de anarchie zou daarom
een even grote ramp zijn als een
nederlaag tegenover het commu
nisme.
Pan Moen Jon, Koje, Syngman
Rhee: de struikelblokken liggen in
de uithoek van de wereld die Ko
rea is, opgestapeld. En wanneer
zullen die opgeruimd zijn? Het ziet
er niet opgewekt uit. De communis
ten rekken de wapenstilstandsbe
sprekingen, versterken ondertussen
hun militair potentiëel en men
vraagt zich af waar dat heen moet.
Vooralsnog is het in alle opzichten
afwachten wie bij deze eindeloze
touwtrekkerij uiteindelijk toch nog
aan het langste eindje trekt. Dat er
op een dergelijke manier over het
lot van millioenen wordt beslist, is
een van de vele verschijnselen; niet
dat er iets fout is in de wereld,
maar dat het plan waarop de poli
tiek nu verkeert, gevaarlijk helt.
Wanneer zal ze weer eens een iets
verheffender aanblik bieden?
OOK VOOR HET
HOGER ONDERWIJS
EEN WETSONTWERP.
Nadat Minister Rutten Woensdag
een tweetal wetsontwerpen bij de
Tweede Kamer indiende, respectie
velijk betreffende het Voorberei
dend Hoger en het Middelbaar On
derwijs waarover wij in ons vorige
nummer al schreven, heeft hij Don
derdag een wetsontwerp in gediend
voor het Hoger Onderwijs.
In dit ontwerp is wel het belang
rijkste dat zich naar de voorgrond
dringt, het voorstel, om aan de
Rijksuniversiteiten en aan de Tech
nische Hogeschool rechtspersoon
lijkheid te verlenen. Het gevolg
hiervan is, dat de universiteiten in
de toekomst zullen ressorteren on
der de Rijksdienst. Hierdoor zal de
universiteiten een grotere mate van
zelfstandigheid gegeven worden;
en vele bepalingen die een remmen
de invloed uitoefenden op een dy
namische instelling, zoals een uni
versiteit is, zullen nu wegvallen.
Bepaalde bevoegdheden blijven
vooralsnog aan de overheid voorbe
houden, zoals het benoemen van
hoogleraren en lectoren en een re
pressieve controle op het vermogen
van de universiteit.
Het wetsontwerp beoogt ook een
nauwere samenwerking tussen alle
Universiteiten en Hogescholen en
als middel hiertoe suggereert het
een Hoge Academische Raad waar
in zitting hebben de rectoren van
de universiteiten en vertegenwoor
digers uit het wetenschappelijk le
ven.
Het curatorium, waarin de Rector
magnificus en een ander lid van de
senaat, een adviserende stem heb
ben, ziet zijn verantwoordelijkheid
natuurlijk ook toegenomen.
In de doelstelling van het Hoger
Onderwijs komt ook duidelijk tot
uiting dat de opleiding gericht is op
het bevorderen van maatschappelijk
verantwoordelijkheidsbesef en op
de persoonlijke vorming der studen
ten.
Op de begroting van de universi
teiten zal ook een bedrag moeten
worden uitgetrokken, dat bestemd
dient te worden voor collectieve
voorzieningen ten behoeve van de
studenten; hierbij heeft men 't oog
op bureaux voor studentenbelan
gen, gezondheidszorg etc.
Hoewel het probleem der werk
studenten in dit ontwerp nog geen
oplossing heeft gevonden, lichtte de
Minister toch toe, dat men, wat dit
probleem betreft, naar een spoedi
ge oplossing streeft.
Voorts is nog vermeldenswaardig
dat in bepaalde studierichtingen de
studie met een baccalaureaatsexa-
men, af te leggen pl.m. een jaar na
het candidaats-examen, kan wor
den afgesloten, terwijl ook in de
wet zal worden opgenomen dat de
academicus, die niet gepromoveerd
is, niet beschouwd zal worden als
afgestudeerd.
Ook in Loon op Zand is nu, na de raadsvergadering van Don
derdag j.l., het Burgerlijk Armbestuur gereorganiseerd tot een
Gemeentelijke Instelling voor Maatschappelijke Zorg. Er waren
leden die aanvankelijk een beetje bang waren dat nu de ar
menzorg' te ambtelijk geregeld zou worden, maar burgemeester
van der Heijden wist hen van het tegendeel te overtuigen.
Ook is er in deze vergadering wijd en breed gesproken over
een voorstel tot aankoop van grond, welke grond bedoeld was
als eventuele compensatiegrond; burgemeester van der Heijden
kon niet verhinderen dat de raad, met uitzondering van de bei
de wethouders, gehoor gaf aan de waarschuwende stem van
twee vertegenwoordigers der boeren in de raad.
41.600.—; TE WEINIG VOOR
WONINGBOUW.
De notulen vormden, zoals steeds,
het begin van de vergadering; en
dhr. Mallens had hier tegen „heel
wat" opmerkingen, waarvan hij er
echter maar twee ter sprake bracht;
het betrof hier bepaalde uitlatingen
van de heer Mallens, die niet in het
verslag waren vermeld. De voorz.
had er geen bezwaar tegen deze
alsnog aan te brengen.
Bij de ingekomen stukken kon de
voorzitter de raad mededeling doen
van de termijnen van de nationale
leningen voor de woningbouw, die
voor de gemeente beschikbaar wa
ren gesteld. In totaal beliepen deze
termijnen een bedrag van 41.600.-.
De heer Beerens adviseerde B.
W. om met de meeste spoed voor
dit geld woningen te bouwen.
Men kan hier, antwoordde de
voorz., maximaal vier woningen
voor bouwen; deze worden dan per
stuk veel te duur en we krijgen
hiervoor geen goedkeuring. En de
voorz. wees er voorts op dat de
raad indertijd besloten had 44 wo
ningen te bouwen; ook voor deze
woningen was men nog steeds aan
het proberen geld te krijgen.
Bij het vaststellen van de opcen
ten op de personele belasting, drong
de heer Mallens er bij het college
op aan, zeer ernstig te trachten de
gemeente hoger geklasseerd te krij
gen; veel mensen, wier draagkracht
deze belasting te boven ging, zou
den er dan buiten vallen.
Toen B. en W. voorstelden gelden
beschikbaar te stellen voor nieuwe
leermiddelen ten behoeve van de
meisjesschool te Loon op Zand,
maakte de heer Mallens hier in zo
verre bezwaar tegen, dat hij 't niet
nodig achtte voor 7 a 8 leerlingen
die -men nu meer had, een nieuwe
Singer-naaimachine aan te schaf
fen. Mogelijk kon men de lessen
toch zodanig verschuiven, dat deze
uitgave niet nodig was.
De voorz. wees deze opmerking
echter van de hand, door er op te
wijzen dat het lesrooster er op was
gericht zo voordelig mogelijk les te
geven. Bovendien had deze aan
vrage de goedkeuring van de in
specteur.
Tot men aan de herziening van
de straatnamen kwam, gingen alle
punten vlot onder de voorzitters
hamer door, en over de straatnamen
kunt U elders in dit blad lezen.
REORGANISATIE EEN BE
LEMMERING VOOR STILLE
ARMEN
Toen de reorganisatie van het
Burgerlijk Armbestuur aan de orde
werd gesteld, betreurde de heer de
Cock het, dat er vooraf geen over
leg was gepleegd met het volledige
Armbestuur. Leden die vele tien
tallen jaren in het bestuur hadden
gezeten, moesten nu van de reorga
nisatie in de krant vernemen. Hij
zou voorts graag zien dat de leef
tijdsgrens van de bestuursleden tot
70 jaar werd verhoogd; bejaarde
mensen wekken meer vertrouwen,
zei hij, en in deze leeftijdsgroep
treft men meer personen aan die
over de nodige tijd beschikken.
Buiten het normale presentiegeld
vond hij bezoldiging van één van
de bestuursleden, die een vrij druk
ke taak had, niet overbodig.
Hij nam aan dat de reorganisatie
noodzakelijk was, maar voor de
stille armen zou de nieuwe regeling
een beletsel zijn, meende hij, om
dat het gemeentelijk apparaat geen
vertrouwen meer zou wekken;
daarom zag hij graag een vertrou
wensman in 't bestuur, zoals eerst.
Ook de heer Beerens was er
enigszins voor bevreesd dat alles
een beetje te ambtelijk zou worden.
Men moest echter maar eens af
zien hoe het geheel zou werken; 't
was niettemin een algemeen aan
vaardbare vorm.
Betreffende 't hoofdstuk genees
kundige behandeling armlastigen,
zou hij graag zien dat de armlas
tigen verzekerd werden.
De heer Mallens, die over het al
gemeen geen bezwaren had tegen
het ontwerp, wilde echter wel graag
Natuurlijk moest de Waalwijkse van de gelukkige moeder Mevr v. We vernemen dat ook het g^mwn
drieliii" de drie gebroeders van Loon-Slaats, onder de toeziende tebestuur van zijn belangstelling
Loon Fransje, Keesje en Reneetje, blikken van de Hoofdzuster en een bij deze blijde gebeurtenis heeft
op de foto. We zien ze hier volko- verpleegster van de Kraam-afdeling laten blijken, tesamen met v
men tevreden in de veilige armen van het St. Nicolaas-Ziekenhuis. anderen.
de herkiesbaarheid van de bestuurs
leden tot tweemaal toe beperken,
om aldus jong bloed en nieuwe
ideeën in de instelling te brengen.
Hij vroeg ook: Acht U het per se
noodzakelijk dat er een vreemde
kracht wordt benoemd als hoofd
van de nieuwe afdeling. Kan er niet
één van onze ambtenaren- benoemd
worden?
De voorz. antwoordde op de ge
maakte opmerkingen, als volgt: Er
was inderdaad overleg gepleegd
met het Burgerlijk Armbestuur, al
was dit misschien niet op de juiste
tijd geschied. Het uitgangspunt van
de besprekingen was steeds geweest
het Armbestuur te behouden, en
daarnaast een sociale dienst in het
leven te roepen. „U moet dit niet
zien, aldus de voorz., als een aan
val op het B. A., want in de eigen
lijke kern van de zaak is het B. A.
niet aangetast".
De kwestie van de leeftijd noem
de hij zeer betrekkelijk, en het was
erg moeilijk hiervoor de juiste
maatstaf te bepalen. In 't algemeen
droeg men met z'n vijfenzestig jaar
het werk aan de jongeren over.
Maar van de zijde van het college
was er geen bezwaar de termijn
voor de zittende leden te verlengen
tot 70 jaar. „Ik geloof niet dat U
bang behoeft te zijn, aldus vervolg
de de voorz., dat de armenzorg te
veel ambtelijk zal worden. We gaan
uit van de gedachte dat de mensen
niet het gevoel krijgen: we worden
van de armen bedeeld. Op de eer
ste plaats moeten de gezinnen met
raad terzijde gestaan worden; het
gaat niet in de eerste plaats om
ondersteuning, maar de a-sociale
en armlastige gezinnen moeten
daarboven uitgeheven worden. Dit
is een te grote taak voor het Arm
bestuur, daarom is een gediplo
meerde kracht die zich hieraan vol
ledig kan geven, noodzakelijk".
De voorz. merkte vervolgens nog
op, dat alle uitgaven, behoudens
spoedgevallen, goedgekeurd dienen
te worden door het Armenbestuur.
Op de opmerking van de heer
Beerens betreffende de geneeskun
dige verzorging, antwoordde hij dat
men moeilijk iedere armlastige kon
gaan verzekeren. De geneesheren
hebben als gemeente-arts en als ar-
men-arts een vaste aanstelling en
vergoeding. De nieuwe aan te stel
len geneesheren krijgen reeds een
geringere vergoeding; wanneer dit
hier ook eenmaal zou gebeuren, dan
kon men overgaan tot verzekering
van de armlastigen, maar dan bleef
de moeilijkheid dat men moeilijk
iemand die armlastig werd, van te
voren kon gaan verzekeren.
De suggestie van de heer Mallens
om de herbenoeming maar tot twee
maal te beperken, achtte de voorz.
niet juist. De raad kon iemand die
niet voldeed als bestuurslid, te al
len tijde ontslaan. Bovendien zou
de bevolking vertrouwen krijgen in
een man, die geruime tijd reeds be
stuurslid was. Men kon ook geen
ambtenaar van de secretarie be
noemen als hoofd van de afdeling;
als eerste eis moest men stellen dat
deze een behoorlijke opleiding op
dit gebied had gehad; geen van de
ambtenaren was in het bezit van 't
diploma Maatschappelijk werker.
De heer de Cock betoogde, toen
het zijn beurt weer was, dat het
practisch werk toch zou moeten
geschieden door de ambtenaar, en
de mensen van goeden huize die
steun nodig hadden, zouden niet zo
gemakkelijk naar een ambtenaar
gaan.
De heer Mallens wilde dat art. 6,
waarin werd bepaald dat de be
stuursleden door de raad werden
benoemd uit een voordracht van B.
en W., gewijzigd zou worden in die
zin, dat de raad de bestuursleden
zouden benoemen, na ontvangst
van een voordracht van B. en W.,
zonder dat men echter hieraan ge
bonden was. Wanneer iemand een
maal in het bestuur zit, dan blijft
hij er gemakkelijk in zitten, dan
kiest men hem de volgende keer
uit sleur weer.
De voorz. antwoordde op de op
merking in tweede instantie van de
heer de Cock, dat de schroom voor
het hoofd van de afdeling, zijns in
ziens, de mensen niet zou weer
houden. Dit instituut moest groeien
en bovendien was men niet ver
plicht naar het hoofd van de afde
ling te gaan, men kon ook naar een
van de bestuursleden.
De tweede suggestie van de heer
Mallens zou betekenen dat B. en W.
alleen maar een aanbeveling ga
ven. B. en W. echter waren meer
dan wie ook in staat over het werk
van het bestuur te oordelen, omdat
zij er dichter 'bij stonden. De leden
van dit instituut hadden een vaak
ondankbare taak en deden gemak
kelijk in de ogen van de bevolking
iets niet goed. Hij zou de bepaling
willen handhaven.
SLECHTS 2 x HERBENOEMEN?
„Maar dan hoogstens tweemaal
herbenoemen", zei de heer Mallens.
„Iemand die vijftig jaar is, kan
nog 15 jaar prachtig werk doen",
repliceerde de voorzitter.
„Wanneer we dit nu bepalen",
zei de heer Mallens, dan is dat voor
niemand nadelig; na drie jaar kan
de betreffende eventueel weer her
benoemd worden; en zo hebben we
tenminste kans dat we eens jong
bloed en andere ideeën krijgen".
„Die krijgen we nu toch", meen
de de voorz., „want wanneer ze 65
jaar zijn gaan ze er uit".
De heer Beerens verklaart zich
volkomen eens met het college en
ook de heer Mallens moet er zich
bij neerleggen, wanneer het ont
worpen reglement wordt goedge
keurd, met als enige wijziging, dat
de leeftijdsgrens van de thans zit
tende leden op 70 jaar wordt ge
steld.
DE GRONDKWESTIE.
Zoals uit de door ons reeds ge
publiceerde agenda en prae-advie-
zen blijkt, stelden B. W. hierna voor
te besluiten tot aankoop van. een
tweetal perceeltjes grond. Het eer
ste, dat van Verhagen, leverde niet
veel moeilijkheden op, de heer v.
Kuik merkte alleen op dat de heer
Verhagen in zijn onderhandelingen
met het college helemaal geen prijs
had genoemd; maar, geen moment
aarzelend, duwde de voorzitter een
document onder de neus van de
heer v. Kuik, waaruit wel heel dui
delijk bleek, dat Verhagen zeer wel
op de hoogte was. Het stuk zou
gekocht worden voor 1.500.
Meer moeite leverden de twee
perceeltjes van de erven A. v. d.
Poorte op, die B. W. voor teza
men 11.478.75 wilden kopen.
De heer Broeders noemde de grond
prijs veel te hoog, te meer omdat
het hier een vrijwillige verkoop be
trof, en men dus geen volledige
bedrijfs ver gunning hoefde te beta
len! Dit bedrag was het dubble van
de toelaatbare prijs.
De heer Grootswagers hoopte
niet dat het gevolg van de aankoop
van deze grond onder Berkdijk zou
zijn, dat men nu weer in Berkdijk
ging bouwen ten koste van de an
dere kerkdorpen.
De heer v. Kuik vond de prijs
zeker 2/3 boven de gangbare waar
de van het land. Hij was volkomen
tegen dit voorstel. „Zo kunt ge zo
veel land kopen als ge wilt", zei hij,
„en nog voor veel minder geld".
In zijn antwoord tot de heer
Grootswagers verklaarde de voor
zitter dat men nergens aan had ge
dacht toen men deze grond wilde
kopen, alleen dat het goede com
pensatiegrond zou zijn.
Tot de heren Broeders en van
Kuik zeide de voorzitter dat ze niet
mochten vragen: wat is deze grond
waard als landbouwgrond; wij moe
ten. aldus de voorzitter, betalen de
waarde van de grond plus de be
drijfsschade, die door veel factoren
wordt hepaald en niet te voren
genoemd kan worden, betalen.
„Geef de boeren aan wie in de
toekomst grond ter compensatie
moet worden aangeboden, dat hele
bedrag maar, dan kunnen ze overal
veel goedkoper terecht", meende de
heer Broeders.
De voorzitter was de mening toe
gedaan, dat men dit alles pas kon
beoordelen, wanneer B. W. met
een voorstel komen tot compensatie
en er ontspon zich een zeer tech
nisch debat, waarvan de voorzitter
zei, dat men langs elkaar heen
praatte.
De heer Broeders merkte nog op,
dat met deze koop geen boeren- en
ook geen algemeen belang werd
gediend. Deze week waren er al
boeren die moeilijkheden onder
vonden met de verkoop van grond,
toen men van deze koop las in de
krant.
De heer v. Kuik vertelde dat de
grond toebedeeld zou worden aan
een van de erven, maar dat die hem
echter niet wilde, omdat ie zo slecht
was. Later, aldus de heer v. Kuik,
sprak ik een andere erfgenaam, die
zei: „Nou zal ie er wel spijt van
hebben, dat ie 'm niet genomen
heeft".
Bij ons in de buurt, vervolgde de
heer v. Kuik, is er grond verkocht
die voor 2/3 beter was tegen 1/3
van de prijs. En de boeren zeggen:
„Ik wil heel mijn boerderij wel ver
kopen voor die prijs".
Het voorstel werd tenslotte in
stemming gebracht en verworpen,
met 13 stemmen tegen en 2 stem
men (die van de wethouders) voor.
EEN JEUGDHUIS JE.
Het voorstel tot beschikbaarstel
ling van de gemeentelijke opslag
ruimte aan de Mgr. Völkerstraat
aan de Jeugdbeweging in de St.
Jozefparochie, deed de heer Groot
swagers opmerken, dat het z.i. on
economisch was alles rond het ge
meentehuis op te slaan en deed hem
vragen wie de onkosten betaalde die
gemaakt zouden moeten worden om
er iets fatsoenlijks van te maken.
De heer Mallens vroeg of men er
al enig denkbeeld van had, voor hoe
lang het in gebruik werd gegeven
en waarom men een retributie vroeg
van 10.en geen normale huur.
En kon men op deze plaats niet beter
woningen bouwen.
De voorzitter noemden deze geste
een tegemoetkoming aan de jeugd
organisaties van de parochie St. Jo
zef, die geen onderkomen hadden;
men wilde alles zo goedkoop moge
lijk voor hen houen en de 10.
retributie had men gevraagd om te
constateren dat het gementeeigen-
dom was.
„Komen er geen kosten voor de
gemeente bij"?, vroeg de heer Mal
lens.
„Wij richten heus geen nieuw
jeugdhuis in", antwoordde de voor
zitter, „hoogstens zullen een paar
arbeiders enkele dagen moeten be
steden aan de afrastering".
