Puistjesl De Efteling na 3 weken. HET MYSTERIE VlbWjft Gemeenteraad Drunen. gezonde 2 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 27 JUNI 1952 2 Meubilair R. K. De Vakschool, Meisjesschool. de èchte kauwgom De vele bezoekers tonen zich enthousiast „Echo der Duinen" 1. Dankkoor uit Gelegenheids Oratorium G. F. Handel 2. Zum Glanz erfühlten Ster- nenzelt, uit Oratorium „Sam son", G. F. Handel 3. Halleluja, uit Oratorium „Messias", G. F. Handel 5. Finlandia, Sibelius G. Sabre danse, A. Khachaturian 7. Capriccio Espagnol, N. Rimsky Korsakow 8. Mars Kon. Militaire Kapel, A. Bosch Sr. Maandagavond volgt de Drunen- se avond waarop alle gezelschappen uit Drunen en Elshout zullen op treden. Het avondconcert zal wor den verzorgd door de R.K. Harmo nie „Beatrix", o.l.v. dhr. H. 's Gra- vensande, met medewerking van het Gem. Koor „Cantabile" o.l.v. de heer J. Verhoeven. De R.K. Harmo nie „Beatrix" staat thans 1 jaar onder de nieuwe directie. Bij dit eerste grote optreden verwachten wij een zeer grote belangstelling. De medewerking van „Cantabile" waarborgt een avond van hoog mu zikaal genot. Dit is in het kort het programma van het 3-daags muziekfeest, dat zeer zeker vele liefhebbers zal trekken. De raad der gemeente Drunen kwam Dinsdagavond ten gemeente huize in openbare vergadering bij een onder voorzitterschap van de Edelachtb. Heer Burgemeester A. Snels. De raad was voltallig. De notulen werden onveranderd goedgekeurd. Aan de orde was het voorstel van B. en W. tot toekenning van vergoe ding in verband met vrijwillige be schikbaarstelling van woonruimte aan Mej. J. H. v. Loon en L. Knip- pels. Dit voorstel werd door de raad aangenomen, nadat de heer R. van Drunen enige uitleg had gevraagd over het toekennen der premies. Hetzelfde gold voor punt 3 van de agenda: het voorstel tot toekenning van premie uit het Terlingen-fonds aan Th. v. Veldhoven, wegens ver bouwing van zijn woning. Het gold hier een woningverbetering, waar door deze woning een langere le vensduur krijgt. Over de voor- en nadelen van een dergelijke premie in het algemeen, werd door de raad nog al gediscussiëerd. Het voorstel tot toekenning van een vacantie-toeslag aan het ge meente-personeel voor gehuwden tot een maximum van 75.en on- gehuwden van 50.werd goed gekeurd. De heer v. d. Wiel zag gaarne 2% van het salaris uitgekeerd. De voorz. antwoordde dat men aan bepaalde normen, van bovenaf opgelegd, gebonden was. Zonder op- of aanmerking werd ook goedgekeurd het voorstel tot 't verlenen yan medewerking ex. art. 72 der L.O.-wet 1920 voor aanschaf fing van meubilair ten behoeve van de R.K. Bijzondere Meisjesschool. Het prae-advies zegt hierover: Van het bestuur van de R.K. Meisjesschool te Drunen ontving B. en W. een verzoek om medewer king voor de aanschaffing van aan vullend meubilair en leermiddelen, zulks in verband met de splitsing van het le leerjaar der lagere school, wegens het te groot aantal leerlingen op 1 September a.s. Te vens wordt nog medewerking ver zocht voor de aanschaffing van drie nieuwe naaimachines voor 't hand werklokaal. Het aantal leerlingen voor het le leerjaar zal per 1 Sept. a.s. vermoedelijk 64 bedragen. Van het Ministerie van Onderwijs werd toestemming ontvangen om dit leer jaar te splitsen en hiervoor 'n leer kracht aan te stellen. Uiteraard moeten voor dit gesplitste leerjaar meubilair en leermiddelen worden aangeschaft. Banken kunnen aan de verschillende hogere klassen worden onttrokken, doch noodza kelijk is het aanschaffen van boe kenkast, schoolbord en boeken tot een bedrag van 616.50. Ook is er een tekort aan naai machines. De tot op heden in ge bruik zijnde machines waren even eens eigendom van het St. Jacobus- gesticht. De Zusters hebben deze machines thans dringend voor ei gen gebruik nodig. Voor 18 a 20 leerlingen zouden 3 naaimachines noodzakelijk zijn. De kosten hier van bedragen 289.60 per machine, of totaal 868.80. De totale aanvra ge beloopt derhalve een bedrag van ƒ616.50 868.80 1485.30. FEUILLETON VAN DE BLAUWE TRAM. Betreffende bovengenoemd ver zoek hebben B. en W. 't advies ge vraagd van de Inspecteur van het Lager Onderwijs te Den Bosch. Tot op heden werd dit advies nog niet ontvangen. Deze heeft de aan schaffing van 2 machines voldoende geacht. Aan de orde was verder het voor stel tot beschikbaarstelling van een crediet in verband met het geven van een avondcursus aan de ge meentelijke vakschool, alsmede B. en W. te machtigen tot het treffen van de nodige maatregelen. Ook dit voorstel werd door de raad goedgekeurd. De, voorz. bracht in dit verband dank aan de Commissie van Toe zicht, welke in het verlopen jaar meermalen gevraagd werd rapport over de gehouden cursus uit te brengen. Het prae-advies zegt over de ge houden cursus en de nieuwe te vol gen regel het volgende: De Commissie van Toezicht op de Vakschool alhier heeft zich in haar vergadering van 13 Juni j.l. una niem uitgesproken voor voortzet ting van de gemeentelijke (winter) avondcursus, waarvan de eerste on der leiding van de heer Dumoulin te Waalwijk einde Maart j.l. is ge ëindigd. Het resultaat hiervan was, gelet op de omstandigheden, niet geheel onbevredigend. Voornoemde commissie adviseert thans in Octo ber a.s. aan te vangen met twee ge meentelijke avondcursussen, t.w.: 1. een voor machinaal onderwerk maken op Maandag en Woens dag van 7 tot 9.30 uur; en 2. een voor patronen- en boven werk maken op Dinsdag en Donderdag van 7 tot 9.30 uur. Voorts stelt zij voor om voor elke avondcursus een afzonderlijke le raar te benoemen en deze te bezol digen met pl.m. 60.per maand, op basis van 3.per uur, welke vergoeding ook het vorig jaar is be taald. De Commissie geeft er de voor keur aan deze leraren aan te trek ken via een te plaatsen oproep in een plaatselijk nieuwsblad, tenein de eenieder in de gelegenheid te stellen te kunnen solliciteren. Het bedrag van het schoolgeld per leerling per cursus kan onver anderd gehandhaafd blijven op 20 gulden. Voor meerdere leerlingen uit een gezin kan op verzoek reduc tie worden verleend. Het Ministerie van Onderwijs, Kunsten en Wetenschappen is we derom verzocht voor een en ander de Vakschool met aanwezige inven taris gratis ter beschikking te stel len. Gerekend naar een vermoedelijk aantal leerlingen van 15 per cursus, zal, na aftrek der opbrengst van schoolgeld en verkochte werkstuk ken, vermoedelijk een bedrag van 1000.per cursus voor rekening der gemeente blijven. Gezien 't nog Zuiver en ontsmet 1 uw huid met de hel dervloeibareD.D.D. De jeuk bedaart, de ziektekiemen worden gedood en de huid geneest. 4 GENEESMIDDEL TEGEN HUIDAANDOENINGEN onvoldoend aantal leerlingen per cursus, is voorshands van het Rijk geen subsidie te verwachten. Met de Commissie achten B. en W. deze uitgaaf voor een gedegen vakscho ling in het belang van de jeugd ze ker verantwoord. B. en W. hebben terdege ook nog het advies gevraagd van de Inspec teur van het Nijverheidsonderwijs, Ir. Bloem, te Breda. Behoudens een gunstig advies van deze deskundige, stellen B, en W. voor, overeenkomstig het boven staande te besluiten. De raad keurde dit goed. Het uit gebrachte advies van de inspecteur Ir. Bloem was gunstig. Aan de orde was verder het voor stel tot de verkoop van enkele bouwpercelen. Het betrof hier een bouwterrein aan de Eindstraat, eer tijds gekocht van de Erven Mej. Kools, aan de heer Arn. Musters, en een bouwterrein aan de Oostzijde van de Stationsstraat aan de heer C. de Munnik. Daar beide terreinen besteed zullen worden voor parti culiere woningbouw, adviseerde de voorzitter deze verkopen goed te keuren. De raad deed dit, na eerst de prij zenkwestie van bouwterrei nen te hebben besproken, waarbij als principe werd aangenomen dat de terreinen door de gemeente te gen de prijs moet worden verkocht waartegen deze werden aangekocht. Punt 8 van de agenda, wijziging van het raadsbesluit d.d. 9 Mei '52, inzake verkoop bouwterrein aan de stichting „Lips Woningbouw", werd goedgekeurd. Het gold hier een zui ver administratieve aangelegenheid. Het voorstel tot wijziging der ge meentebegroting 1951 werd goedge keurd. Hierover zegt het prae-advies: Op 30 Juni a.s. sluit het dienst jaar 1951. Hoewel in de loop van 't dienstjaar zoveel mogelijk de be groting wordt gewijzigd en aange past aan de werkelijke toestand, kan niet voorkomen worden dat bij het sluiten van het dienstjaar een aan tal posten zijn overschreden. Daar staat echter ook tegenover, dat an dere posten niet werden uitgegeven tot het geraamde bedrag, en inkom sten werden verkregen die tevoren niet werden geraamd. Een aanvul lende uitkering wegens onderne mingsbelasting over 1951 werd ont vangen tot 'n bedrag van 38.832.-, waardoor de dienst 1951 wederom een batig slot zal kunnen afwerpen. Wat de uitgaven betreft zijn de voornaamste posten die overschre den zijn, de post jaarwedden per soneel, in verband met salarisher zieningen binnen het raam van de in deze geldende voorschriften en normen, schrijf- en bureaubehoef ten en kosten drukwerk in verband met prijsstijgingen, onderwijsuit gaven, kosten krankzinnigen, socia le lasten e.a. Het voorstel tot wijziging der ge meentebegroting 1952 werd even eens goedgekeurd. Het gold hier 'n wijziging in verband met een feest avond je aan de leden der vrijwil lige brandweer, naar aanleiding van het feit dat een 8-tal van deze leden hun zilveren jubilé viert. De voorz. had alle lof over de brandweerman nen in het algemeen, en achtte deze post wel verantwoord. De raad was eenstemmig dezelfde mening toe gedaan. Tot slot werd de heer G. W. v. d. Broek, ambtenaar ter secretarie, met 11 stemmen benoemd tot amb tenaar van de Burgerlijke Stand. Hierna sloot men de vergadering op de gebruikelijke wijze. Het is natuurlijk niet wel mogelijk om reeds uit de afge lopen drie weken dat het Natuurpark „De Eftelingte Kaatsheuvel in zijn nieuwe vorm en glorie is geopend, conclusies te trekken aangaande het al of niet renderen, het al of niet slagen van deze nieuwe opzet. Maar toch reeds kan men een aardige indruk krijgen van het succes dat men boekt en dat mén zal boeken,-als men hoort van de reacties van vele enthousiaste bezoekers en als men eens praat met het personeel van het park, waarover de directeur Drs. Peeters, de scepfér voert. AFHANKELIJK VAN HET WEER. Vraagt men naar de bevindingen van dit personeel, dan is de eerste opmerking die men maakt: „Als 't weer maar goed is". Het is begrij pelijk dat men zeer van het weer afhankelijk is. Maar wanneer het een zomerse dag is, zoals b.v. voor bije Woensdag, dan ziet ge de auto bussen de Parklaan oprijden, dan ziet ge fietsers en automobilisten hun voertuigen parkeren op 't rui me terrein bij de hoofdingang. Hele scholen stromen door de poorten naar binnen en even later hoort ge de juichkreten van de jeugd, die in sprookjesland is aangekomen. Hoewel 't meeste bezoek natuur lijk 's Zondags komt, heeft men toch ook door de week niet te klagen; veel scholen en andere reisgezel schappen zijn het dan die ontspan ning in het Kaatsheuvelse park ko men zoeken. - En 't is helemaal geen zeldzaam heid wanneer ge een groep Fransen of Engelsen aantreft en Belgen ko men er heel veel. Het Nederlandse publiek dat daadwerkelijk belang stelling toont voor het Sprookjes bos en het park, is voornamelijk af komstig uit Rotterdam en omgeving en Eindhoven en omliggende plaat sen, terwijl de belangstelling uit een plaats als Den Haag ook met de dag toeneemt. De lokettiers en de heer Hoch- wald, de „maitre de reception"-van het park, houden aan de poort zo'n beetje een opinie-onderzoek; zij in formeren hoe de bezoekers het ge vonden hebben en wat zij vooral mooi vonden, en volgens dezen is het enthousiasme bij nagenoeg alle belangstellenden zeer groot. Dit blijkt ook, wanneer de directie na gaat, hoe de scholen en de gezel schappen er toe gekomen zijn hun schreden naar Kaatsheuvel te rich ten; in zeer vele gevallen blijkt dan dat dit is geschied op advies van een andere school of een ander ge zelschap. De dag dat wij het park nog 'ns bezochten ,was er bijvoor beeld een school uit Rotterdam en de zusters verklaarden enthousiast bij hun vertrek, dat zij het jammer vonden, niet geweten te hebben, dat het zo mooi was, en dat er zo'n prachtige speltuin was. Hadden we dit geweten, zeiden ze, dan hadden we hier heel de dag voor genomen. Of de toegangsprijs een bezwaar is? Talloos zijn de uitlatingen van velen, dat men waar krijgt voor z'n geld; en men moet ook niet verge ten, dat men ook toegang heeft tot de prachtige speeltuin. Dezer dagen is er in Valkenburg een sprookjes- tuin geopend; de heer Reijnders, de technische regisseur van de Efte ling, is er 'ns-> wezen kijken, maar hij toonde zich zeer teleurgesteld deze tuin was van een zeer kleine oppervlakte en de uitvoering zo danig dat het zelfs kon gebeuren, dat Sneeuwwitje in dezelfde hou ding in haar glazen kist lag, als waarin zij in de etalage van een Modewinkel stond. Prijs 0.65, zon der speeltuin, zonder wandelpark, enz. „Kijk", zie drs Peeters, „dan twijfel ik er toch niet aan, of de mensen zullen met de verhoogde entreeprijs hier vrede nemen". GROTERE PLANNEN. Vraagt men de directeur van „De Efteling" of het zenuwslopende werk van de laatste weken, toen men in een koortsachtig tempo moest werken, nu achter de rug is, dan antwoordt hij dat men hier nooit klaar is en hij vertelt van plannen en van werken die nog in uitvoering zijn, van het sprookje van de Rode Schoentjes dat zijn voltooiing nadert, en dan zal de eerste faze van de tuin beëindigd zijn. Maar reeds wachten nieuwe ideeën, nieuwe sprookjes, zoals van Hansje en Grietje en de Zeven Geitjes op uitvoering; men denkt ook aan een kinderboerderij; de siervijver is gereed, aan de kano vijver wordt gewerkt, evenals aan het zwembad dat men het volgend seizoen hoopt te openen, en aan 't restaurant. De mogelijkheden op dit 65 ha. grote terrein zijn legio. GEEN CENTRALISATIE. We hebben, gezeten op het terras van het theehuis, een terras zoals er maar weinige zijn, de directeur Pee ters op de man af gevraagd of het de bedoeling was heel het tourisme en heel het vreemdelingenverkeer van Kaatsheuvel en Loon op Zand op „De Efteling" te concentreren. Het volkomen afwijzend antwoord verwonderde ons geenszins. En wij hebben gesproken over de grote mo gelijkheden van heel onze rijke om geving, van de Drunense en Loonse Duinen; welk gebied ontsloten moet worden, waarheen goed berijdbare wegen moeten voeren en dat door kruist moet worden door goede fietspaden. Er moet goede restau ratiemogelijkheid zijn enz. We hebben ook gesproken over 't nut van een samenwerking met de omliggende gemeenten, die dit ge bied begrenzen. Hier kan zo veel bereikt worden, wanneer men el kaar wil verstaan, wanneer er een vorm van samenwerking gevonden kan worden, die dit schone gebied openlegt. „De Efteling" alleen is o.i. niet in staat een tourisme op grote schaal hier te brengen. Deze gelegenheid leent zich uitstekend voor dagjes mensen, maar een vacantieganger vraagt meer, die vraagt op de eerste plaats een goede hotel-accomodatie, goede verbindingen en goede we gen, die vraagt een natuurschoon, dat bereikbaar is, en waarin hij da gen kan vertoeven. Ons dunkt dat voor een blijvend tourisme, dus voor het doorbrengen van vacan- ties, een grotere regionale samen- door T. Lodewijk 11) Terwijl Brinkman bezig was Jo- chem omstandig uit te leggen wel ke merkwaardige toestanden er vol gens de schrijver van het beduimel de romannetje op dit eiland in de Stille Zuidzee heersen, ging de te lefoonschel over. Jochem, die er 't dichtst bij zat, greep de hoorn van de haak. „Politie Lisse." „Hier opperwachtmeester Manus- sen uit Bennebroek", hoorde hij de zware stem van die politieman bas sen. „Er is hier een overval ge pleegd op een bestelauto. De be stuurder is gewond, de wagen is leeggestolenja, bij de Stich ting Vogelenzang. Wil jullie speci aal opletten of er misschien iets verdachts bij jullie doorkomt? Ik heb Hillegom ook al gebeld". „Dan hoeven wij niet meer uit te kijken", schertste Jochem, „maar waar moeten we naar uitkijken? Is er een spoor van de daders? Zijn ze met een auto of zo?" „Een spoor? Een spóór?" brulde Manussen aan de andere kant van de lijn, zodat de microfoon dreigde te barsten, „geen schijn van een spoor, m'n goeie man! En die vrijer uit die bestelauto weet ook al geen bliksem te vertellen." Manussen koos, als hij kwaad was, zijn woor den niet immer met zorg „hij weet van niks en zit maar wat te kallen over de tram Er ging een schok door 't lichaam van Jochem Verkruysen. „Hé, opper, blijf nog es even aan de telefoonwat zei je van die tram?" „Ach, die kerel zegt geen verstan dig woord, alleen maar: de tram-de tram-tramik denk er hard over om 'm naar de Stichting Voge lenzang te laten brengen, daar van daan lijkt ie wel ontvlucht!" Jochem grinnikte. Hij kon zich Manussen nu volledig voorstellen, het roodopgelopen gezicht met de zware snor, z'n dienstkruis op de uniform; de marechaussée Manus sen had zich altijd éérst militair en dan pas politieman gevoeld. Nee, dit zaakje kon hij vast niet baas. Maar die tramen hij herinnerde zich weer de schrikvertrokken ge laatstrekken van de gewonde in het Leidse ziekenhuis.Hij kon geen verband leggen tussen het een en het ander, en toch „Ik zal 't doorgeven", beloofde hij Manussen, „tot kijk!" en hij legde de hoorn weer neer. Aan Brinkman vertelde hij in korte woorden wat Manussen had gevraagd. „Hoewel ik niet weet wat we nu moeten doen", zei hij. „Naar wie of wat moeten we uitkijken? Enfin, misschien heb je geluk. Zeg, ik gan nog even weg", en voor Brinkman verder kon vragen, had hij zijn leren jas aangetrokken en was op de fiets gesprongen in de richting Bennebroek. Hij fietste door het slapende dorp en langs Sunnyside. Boven brandde nog licht achter de gordijnen. Zou daar Mar jaHij trapte langs de Steenfabriek, een schimmige burcht in de grauwe regennacht, waar felle lichten getuigden van ar beid dag en nacht, door de nauwe hoofdstraat van Hillegom, tot hij eindelijk belandde op het rijwiel tegelpad langs de Rijksweg. In de bocht van de weg zag hij de donkere bomengroep die de ge bouwen van de Stichting Vogelen zang omringde, en nu ontwaarde hij ook opeens de glimmende olie- jas en de hoge kepi van een Benne- broekse marechaussée, die naast 'n donkere gesloten bestelwagen de wacht hield. Jochem stapte af. „Zeg, ik kom uit Lisse, is de opper nog op het bu reau, dat je weet?" vroeg hij de po litieman. „Moest je 'm hebben?" infirmeer- de de ander wantrouwend, en iets toeschietelijker toen hij de politie- pet ontwaarde: „Als je geen al te dringende boodschap hebt, wacht dan tot morgenochtend. De ouwe is in staat een leeuw levend te ver slinden". „Over dat zaakje hier?" vroeg Jo chem, wijzend naar de donkere schim van de bestelwagen. „Natuurlijk", gromde de ander, „geen spoor, geen verklaring, niets. En die vent wauwelt maar over de tram. Ze hebben hem zeker het een of ander gegeven, want er is geen verstandig woord uit hem te krij gen. De opper dacht dat hij dron ken was, maar hij ruikt naar kauw gum „Kauwgum is een best middel", glimlachte Jochem, „de vroegere man van mijn hospitaals die naar kauwgum rook, dan kon je d'r amen op zeggen dat ie een stuk in z'n kraag had „Nou ja", zei de ander vertrouwe lijk en accepteerde met graagte de sigaret die Jochem hem aanbood, werking nodig is, waarin de plaat sen elkaar aanvullen en elkaar hel pen; wat de ene plaats niet heeft, dat heeft de andere. Zo zouden Loon op Zand, Udenhout, Drunen en Waalwijk bijvoorbeeld door een gezamenlijke actie het rijke gebied van de bossen en van de duinen voor de vacantieganger kunnen ont sluiten, voor de eigen streek zou den zij de wegen ontsluiten naar 'n grotere welvaart en een grotere be kendheid. Tot dergelijke overwegingen komt ge, wanneer ge in een park als „De Efteling" de mooie en grootse con cretisering van de mogelijkheden ziet, maar wanneer ge tegelijker tijd ook weet, dat andere mogelijk heden die nog groter zijn, op een even verstandige concretisering wachten. Als ge door het schone gebied van bossen en duinen terug fietst, wordt ge nog in Uw mening ver sterkt, en wanneer ge dan (kan het anders met de V.V.V.-gedachte in Uw hoofd) een zoekende Duitser wegwijs hebt gemaakt en hem in zijn urenlang zoeken naar een kam peerterrein hebt geholpen, is de overtuiging van de noodzaak van een goedgeleid vreemdelingen-ver- keer bij U nog sterker geworden. DE NAAM „EFTELING". Van verschillende zijde is ons reeds gevraagd naar de betekenis en de herkomst van de naam „De Efteling en het is ons bekend dat ook veel bezoekers van het park deze vraag stellen. We hebben deze vraag voorgelegd aan de direc teur van het park, drs. Pee ters, die hier de volgende verklaring voor gaf, zoals ze hem was meegedeeld. Dat het park zo genoemd is vindt zijn oorzaak in 't feit, dat het hele gebied, Westelijk van de weg Til- burg-Waalwijk, van ouds her zo genoemd is. De naam Eftelingzou oorspronkelijk „Eersteling of Ersteling" hebben ge luid, mogelijk dus het eer ste stuk grond in het bezit van zekere persoon. De go- thische S waarmee Erste ling geschreven werd, zon er de oorzaak van kunnen zijn dat in een latere offi ciële acte, deze S voor een F werd aangezien. Via „erfteling", moeilijk te zeggen door een opeen hoping van medeklinkers, zou de naam tot Efteling verbasterd zijn. Dit is een aannemelijke verklaring, maar dit neemt niet weg dat er andere ver klaringen mogelijk zijn. Misschien zijn er mensen die dit onderzocht hebben: het zal de bezoekers van 't park, onze lezers en ons ongetwijfeld aangenaam zijn wanneer men ons op die andere mogelijkheden wees. „onder ons gezegd en gezwegen, de opper heeft ze zelf in z'n militaire' jaren graag gelust en weet héél goed of d'r wat loos is. Die fop je niet met een kauwgummet je. Maar hij zei zelf: „Die vént is zo nuchter als een kalf. Alleen een beetje getikt". „Nou", zei Jochem. „Ik vind het toch een raar geval. Zeg.zou ik es even mogen kijken, zo'n beetje in de buurt?" „Wat gaat jou dat an?" wou de marechaussée weten. „Wat hebben jullie daar in Lisse nou met die overval in Bennebroek te maken?" „Niks", zei Jochem, „maar ik moet m'n examen nog doen en nou vind ik die boekjes wel heel mooi, maar ik hou me aan de praktijk. Het is gewoon.een aardigheidje". „Je ziet toch niks", hield de Ben- nebroeker vol, „met die regen en die Indische duisternis hier. Ben je daarvoor helemaal uit Lisse komen fietsen met dit beestenweer?" „Eerlijk gezegd: ja", gaf Jochem toe, „en daarom heb ik geen zin weer met dat beestenweer terug te fietsen voor niets, zie je?" „Nou, je gaat je gang maar", gaf de ander grommend toe. „Als je maar met je fikken liit de auto blijft, anders bederf je ouwe Manus al z'n vingerafdrukken". Jochem was al weg. Hij snuffelde als een jachthond rond de auto, be keek met behulp van z'n zaklantaarn de carosserie. Er was geen spoor van beschadiging te zien. Hij tracht te nog iets te bespeuren van rem sporen op de gladde asfaltweg, maar bemerkte er niets van. Toen wan delde hij naar de overkant waar de vensters van het tramhuisje flauw schemerden in het duister. De blan ke staven van de rails vingen een beetje maanlicht, dat af en toe dooi de wolken kwam gluren en slinger den zich door het stille, verlaten duinterrein, waar het flauw verlich te raam van een enkele villa de ab solute duisternis brak. Jochem sloop langs de rails, hield ze voortdurend binnen de lichtkegel van zijn zaklantaarn. Vlak bij het tramhuisje zag hij opeens zandspo ren naast de railstaaf. Hier had een motorwagen geremd, de zandstrooi- er gebruikt. Maar hoe lang geleden? Dat was, met die geduchte regenval, niet na te gaan. Hij dwaalde wat rond op de plek waar hij de zandsporen naast de rails had gevonden. Er lagen een paar afgebrande lucifers, een siga retteneindje. Even verderop een an der peukje, al vrijwel geheel ver weekt. Voorzichtig raapte Jochem 't op; een Player. Van het andere kon het merk niet meer worden nage gaan, maar de kleur van de tabak verried de echte Virginia. Kon ook een Player geweest zijn. Diep in gedachten keerde Jochem naar z'n collega terug, die eenzaam onder de bomen stond te kleumen. (Wordt vervolgd).

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1952 | | pagina 8