Puistjesl
De Efteling na 3 weken.
HET MYSTERIE
VlbWjft
Gemeenteraad Drunen.
gezonde
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 27 JUNI 1952
2
Meubilair R. K.
De Vakschool,
Meisjesschool.
de èchte kauwgom
De vele bezoekers tonen zich enthousiast
„Echo der Duinen"
1. Dankkoor uit
Gelegenheids Oratorium
G. F. Handel
2. Zum Glanz erfühlten Ster-
nenzelt, uit Oratorium „Sam
son", G. F. Handel
3. Halleluja, uit Oratorium
„Messias", G. F. Handel
5. Finlandia, Sibelius
G. Sabre danse, A. Khachaturian
7. Capriccio Espagnol,
N. Rimsky Korsakow
8. Mars Kon. Militaire Kapel,
A. Bosch Sr.
Maandagavond volgt de Drunen-
se avond waarop alle gezelschappen
uit Drunen en Elshout zullen op
treden. Het avondconcert zal wor
den verzorgd door de R.K. Harmo
nie „Beatrix", o.l.v. dhr. H. 's Gra-
vensande, met medewerking van
het Gem. Koor „Cantabile" o.l.v. de
heer J. Verhoeven. De R.K. Harmo
nie „Beatrix" staat thans 1 jaar
onder de nieuwe directie. Bij dit
eerste grote optreden verwachten
wij een zeer grote belangstelling.
De medewerking van „Cantabile"
waarborgt een avond van hoog mu
zikaal genot.
Dit is in het kort het programma
van het 3-daags muziekfeest, dat
zeer zeker vele liefhebbers zal
trekken.
De raad der gemeente Drunen
kwam Dinsdagavond ten gemeente
huize in openbare vergadering bij
een onder voorzitterschap van de
Edelachtb. Heer Burgemeester A.
Snels. De raad was voltallig.
De notulen werden onveranderd
goedgekeurd.
Aan de orde was het voorstel van
B. en W. tot toekenning van vergoe
ding in verband met vrijwillige be
schikbaarstelling van woonruimte
aan Mej. J. H. v. Loon en L. Knip-
pels.
Dit voorstel werd door de raad
aangenomen, nadat de heer R. van
Drunen enige uitleg had gevraagd
over het toekennen der premies.
Hetzelfde gold voor punt 3 van de
agenda: het voorstel tot toekenning
van premie uit het Terlingen-fonds
aan Th. v. Veldhoven, wegens ver
bouwing van zijn woning. Het gold
hier een woningverbetering, waar
door deze woning een langere le
vensduur krijgt. Over de voor- en
nadelen van een dergelijke premie
in het algemeen, werd door de raad
nog al gediscussiëerd.
Het voorstel tot toekenning van
een vacantie-toeslag aan het ge
meente-personeel voor gehuwden
tot een maximum van 75.en on-
gehuwden van 50.werd goed
gekeurd.
De heer v. d. Wiel zag gaarne 2%
van het salaris uitgekeerd.
De voorz. antwoordde dat men
aan bepaalde normen, van bovenaf
opgelegd, gebonden was.
Zonder op- of aanmerking werd
ook goedgekeurd het voorstel tot 't
verlenen yan medewerking ex. art.
72 der L.O.-wet 1920 voor aanschaf
fing van meubilair ten behoeve van
de R.K. Bijzondere Meisjesschool.
Het prae-advies zegt hierover:
Van het bestuur van de R.K.
Meisjesschool te Drunen ontving
B. en W. een verzoek om medewer
king voor de aanschaffing van aan
vullend meubilair en leermiddelen,
zulks in verband met de splitsing
van het le leerjaar der lagere
school, wegens het te groot aantal
leerlingen op 1 September a.s. Te
vens wordt nog medewerking ver
zocht voor de aanschaffing van drie
nieuwe naaimachines voor 't hand
werklokaal. Het aantal leerlingen
voor het le leerjaar zal per 1 Sept.
a.s. vermoedelijk 64 bedragen. Van
het Ministerie van Onderwijs werd
toestemming ontvangen om dit leer
jaar te splitsen en hiervoor 'n leer
kracht aan te stellen. Uiteraard
moeten voor dit gesplitste leerjaar
meubilair en leermiddelen worden
aangeschaft. Banken kunnen aan
de verschillende hogere klassen
worden onttrokken, doch noodza
kelijk is het aanschaffen van boe
kenkast, schoolbord en boeken tot
een bedrag van 616.50.
Ook is er een tekort aan naai
machines. De tot op heden in ge
bruik zijnde machines waren even
eens eigendom van het St. Jacobus-
gesticht. De Zusters hebben deze
machines thans dringend voor ei
gen gebruik nodig. Voor 18 a 20
leerlingen zouden 3 naaimachines
noodzakelijk zijn. De kosten hier
van bedragen 289.60 per machine,
of totaal 868.80. De totale aanvra
ge beloopt derhalve een bedrag van
ƒ616.50 868.80 1485.30.
FEUILLETON
VAN DE BLAUWE TRAM.
Betreffende bovengenoemd ver
zoek hebben B. en W. 't advies ge
vraagd van de Inspecteur van het
Lager Onderwijs te Den Bosch.
Tot op heden werd dit advies nog
niet ontvangen. Deze heeft de aan
schaffing van 2 machines voldoende
geacht.
Aan de orde was verder het voor
stel tot beschikbaarstelling van een
crediet in verband met het geven
van een avondcursus aan de ge
meentelijke vakschool, alsmede B.
en W. te machtigen tot het treffen
van de nodige maatregelen.
Ook dit voorstel werd door de
raad goedgekeurd.
De, voorz. bracht in dit verband
dank aan de Commissie van Toe
zicht, welke in het verlopen jaar
meermalen gevraagd werd rapport
over de gehouden cursus uit te
brengen.
Het prae-advies zegt over de ge
houden cursus en de nieuwe te vol
gen regel het volgende:
De Commissie van Toezicht op de
Vakschool alhier heeft zich in haar
vergadering van 13 Juni j.l. una
niem uitgesproken voor voortzet
ting van de gemeentelijke (winter)
avondcursus, waarvan de eerste on
der leiding van de heer Dumoulin
te Waalwijk einde Maart j.l. is ge
ëindigd. Het resultaat hiervan was,
gelet op de omstandigheden, niet
geheel onbevredigend. Voornoemde
commissie adviseert thans in Octo
ber a.s. aan te vangen met twee ge
meentelijke avondcursussen, t.w.:
1. een voor machinaal onderwerk
maken op Maandag en Woens
dag van 7 tot 9.30 uur; en
2. een voor patronen- en boven
werk maken op Dinsdag en
Donderdag van 7 tot 9.30 uur.
Voorts stelt zij voor om voor elke
avondcursus een afzonderlijke le
raar te benoemen en deze te bezol
digen met pl.m. 60.per maand,
op basis van 3.per uur, welke
vergoeding ook het vorig jaar is be
taald.
De Commissie geeft er de voor
keur aan deze leraren aan te trek
ken via een te plaatsen oproep in
een plaatselijk nieuwsblad, tenein
de eenieder in de gelegenheid te
stellen te kunnen solliciteren.
Het bedrag van het schoolgeld
per leerling per cursus kan onver
anderd gehandhaafd blijven op 20
gulden. Voor meerdere leerlingen
uit een gezin kan op verzoek reduc
tie worden verleend.
Het Ministerie van Onderwijs,
Kunsten en Wetenschappen is we
derom verzocht voor een en ander
de Vakschool met aanwezige inven
taris gratis ter beschikking te stel
len.
Gerekend naar een vermoedelijk
aantal leerlingen van 15 per cursus,
zal, na aftrek der opbrengst van
schoolgeld en verkochte werkstuk
ken, vermoedelijk een bedrag van
1000.per cursus voor rekening
der gemeente blijven. Gezien 't nog
Zuiver en ontsmet
1 uw huid met de hel
dervloeibareD.D.D.
De jeuk bedaart, de
ziektekiemen worden gedood en de huid
geneest. 4
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN
onvoldoend aantal leerlingen per
cursus, is voorshands van het Rijk
geen subsidie te verwachten. Met
de Commissie achten B. en W. deze
uitgaaf voor een gedegen vakscho
ling in het belang van de jeugd ze
ker verantwoord.
B. en W. hebben terdege ook nog
het advies gevraagd van de Inspec
teur van het Nijverheidsonderwijs,
Ir. Bloem, te Breda.
Behoudens een gunstig advies van
deze deskundige, stellen B, en W.
voor, overeenkomstig het boven
staande te besluiten.
De raad keurde dit goed. Het uit
gebrachte advies van de inspecteur
Ir. Bloem was gunstig.
Aan de orde was verder het voor
stel tot de verkoop van enkele
bouwpercelen. Het betrof hier een
bouwterrein aan de Eindstraat, eer
tijds gekocht van de Erven Mej.
Kools, aan de heer Arn. Musters, en
een bouwterrein aan de Oostzijde
van de Stationsstraat aan de heer
C. de Munnik. Daar beide terreinen
besteed zullen worden voor parti
culiere woningbouw, adviseerde de
voorzitter deze verkopen goed te
keuren. De raad deed dit, na eerst
de prij zenkwestie van bouwterrei
nen te hebben besproken, waarbij
als principe werd aangenomen dat
de terreinen door de gemeente te
gen de prijs moet worden verkocht
waartegen deze werden aangekocht.
Punt 8 van de agenda, wijziging
van het raadsbesluit d.d. 9 Mei '52,
inzake verkoop bouwterrein aan de
stichting „Lips Woningbouw", werd
goedgekeurd. Het gold hier een zui
ver administratieve aangelegenheid.
Het voorstel tot wijziging der ge
meentebegroting 1951 werd goedge
keurd.
Hierover zegt het prae-advies:
Op 30 Juni a.s. sluit het dienst
jaar 1951. Hoewel in de loop van 't
dienstjaar zoveel mogelijk de be
groting wordt gewijzigd en aange
past aan de werkelijke toestand, kan
niet voorkomen worden dat bij het
sluiten van het dienstjaar een aan
tal posten zijn overschreden. Daar
staat echter ook tegenover, dat an
dere posten niet werden uitgegeven
tot het geraamde bedrag, en inkom
sten werden verkregen die tevoren
niet werden geraamd. Een aanvul
lende uitkering wegens onderne
mingsbelasting over 1951 werd ont
vangen tot 'n bedrag van 38.832.-,
waardoor de dienst 1951 wederom
een batig slot zal kunnen afwerpen.
Wat de uitgaven betreft zijn de
voornaamste posten die overschre
den zijn, de post jaarwedden per
soneel, in verband met salarisher
zieningen binnen het raam van de
in deze geldende voorschriften en
normen, schrijf- en bureaubehoef
ten en kosten drukwerk in verband
met prijsstijgingen, onderwijsuit
gaven, kosten krankzinnigen, socia
le lasten e.a.
Het voorstel tot wijziging der ge
meentebegroting 1952 werd even
eens goedgekeurd. Het gold hier 'n
wijziging in verband met een feest
avond je aan de leden der vrijwil
lige brandweer, naar aanleiding van
het feit dat een 8-tal van deze leden
hun zilveren jubilé viert. De voorz.
had alle lof over de brandweerman
nen in het algemeen, en achtte deze
post wel verantwoord. De raad was
eenstemmig dezelfde mening toe
gedaan.
Tot slot werd de heer G. W. v. d.
Broek, ambtenaar ter secretarie,
met 11 stemmen benoemd tot amb
tenaar van de Burgerlijke Stand.
Hierna sloot men de vergadering
op de gebruikelijke wijze.
Het is natuurlijk niet wel mogelijk om reeds uit de afge
lopen drie weken dat het Natuurpark „De Eftelingte
Kaatsheuvel in zijn nieuwe vorm en glorie is geopend,
conclusies te trekken aangaande het al of niet renderen,
het al of niet slagen van deze nieuwe opzet. Maar toch
reeds kan men een aardige indruk krijgen van het succes
dat men boekt en dat mén zal boeken,-als men hoort van
de reacties van vele enthousiaste bezoekers en als men
eens praat met het personeel van het park, waarover de
directeur Drs. Peeters, de scepfér voert.
AFHANKELIJK VAN HET
WEER.
Vraagt men naar de bevindingen
van dit personeel, dan is de eerste
opmerking die men maakt: „Als 't
weer maar goed is". Het is begrij
pelijk dat men zeer van het weer
afhankelijk is. Maar wanneer het
een zomerse dag is, zoals b.v. voor
bije Woensdag, dan ziet ge de auto
bussen de Parklaan oprijden, dan
ziet ge fietsers en automobilisten
hun voertuigen parkeren op 't rui
me terrein bij de hoofdingang. Hele
scholen stromen door de poorten
naar binnen en even later hoort ge
de juichkreten van de jeugd, die in
sprookjesland is aangekomen.
Hoewel 't meeste bezoek natuur
lijk 's Zondags komt, heeft men toch
ook door de week niet te klagen;
veel scholen en andere reisgezel
schappen zijn het dan die ontspan
ning in het Kaatsheuvelse park ko
men zoeken. -
En 't is helemaal geen zeldzaam
heid wanneer ge een groep Fransen
of Engelsen aantreft en Belgen ko
men er heel veel. Het Nederlandse
publiek dat daadwerkelijk belang
stelling toont voor het Sprookjes
bos en het park, is voornamelijk af
komstig uit Rotterdam en omgeving
en Eindhoven en omliggende plaat
sen, terwijl de belangstelling uit een
plaats als Den Haag ook met de dag
toeneemt.
De lokettiers en de heer Hoch-
wald, de „maitre de reception"-van
het park, houden aan de poort zo'n
beetje een opinie-onderzoek; zij in
formeren hoe de bezoekers het ge
vonden hebben en wat zij vooral
mooi vonden, en volgens dezen is
het enthousiasme bij nagenoeg alle
belangstellenden zeer groot. Dit
blijkt ook, wanneer de directie na
gaat, hoe de scholen en de gezel
schappen er toe gekomen zijn hun
schreden naar Kaatsheuvel te rich
ten; in zeer vele gevallen blijkt dan
dat dit is geschied op advies van
een andere school of een ander ge
zelschap. De dag dat wij het park
nog 'ns bezochten ,was er bijvoor
beeld een school uit Rotterdam en
de zusters verklaarden enthousiast
bij hun vertrek, dat zij het jammer
vonden, niet geweten te hebben,
dat het zo mooi was, en dat er zo'n
prachtige speltuin was. Hadden we
dit geweten, zeiden ze, dan hadden
we hier heel de dag voor genomen.
Of de toegangsprijs een bezwaar
is? Talloos zijn de uitlatingen van
velen, dat men waar krijgt voor z'n
geld; en men moet ook niet verge
ten, dat men ook toegang heeft tot
de prachtige speeltuin. Dezer dagen
is er in Valkenburg een sprookjes-
tuin geopend; de heer Reijnders, de
technische regisseur van de Efte
ling, is er 'ns-> wezen kijken, maar
hij toonde zich zeer teleurgesteld
deze tuin was van een zeer kleine
oppervlakte en de uitvoering zo
danig dat het zelfs kon gebeuren,
dat Sneeuwwitje in dezelfde hou
ding in haar glazen kist lag, als
waarin zij in de etalage van een
Modewinkel stond. Prijs 0.65, zon
der speeltuin, zonder wandelpark,
enz. „Kijk", zie drs Peeters, „dan
twijfel ik er toch niet aan, of de
mensen zullen met de verhoogde
entreeprijs hier vrede nemen".
GROTERE PLANNEN.
Vraagt men de directeur van „De
Efteling" of het zenuwslopende
werk van de laatste weken, toen
men in een koortsachtig tempo
moest werken, nu achter de rug
is, dan antwoordt hij dat men hier
nooit klaar is en hij vertelt van
plannen en van werken die nog in
uitvoering zijn, van het sprookje
van de Rode Schoentjes dat zijn
voltooiing nadert, en dan zal de
eerste faze van de tuin beëindigd
zijn. Maar reeds wachten nieuwe
ideeën, nieuwe sprookjes, zoals van
Hansje en Grietje en de Zeven
Geitjes op uitvoering; men denkt
ook aan een kinderboerderij; de
siervijver is gereed, aan de kano
vijver wordt gewerkt, evenals aan
het zwembad dat men het volgend
seizoen hoopt te openen, en aan 't
restaurant. De mogelijkheden op dit
65 ha. grote terrein zijn legio.
GEEN CENTRALISATIE.
We hebben, gezeten op het terras
van het theehuis, een terras zoals er
maar weinige zijn, de directeur Pee
ters op de man af gevraagd of het
de bedoeling was heel het tourisme
en heel het vreemdelingenverkeer
van Kaatsheuvel en Loon op Zand
op „De Efteling" te concentreren.
Het volkomen afwijzend antwoord
verwonderde ons geenszins. En wij
hebben gesproken over de grote mo
gelijkheden van heel onze rijke om
geving, van de Drunense en Loonse
Duinen; welk gebied ontsloten moet
worden, waarheen goed berijdbare
wegen moeten voeren en dat door
kruist moet worden door goede
fietspaden. Er moet goede restau
ratiemogelijkheid zijn enz.
We hebben ook gesproken over 't
nut van een samenwerking met de
omliggende gemeenten, die dit ge
bied begrenzen. Hier kan zo veel
bereikt worden, wanneer men el
kaar wil verstaan, wanneer er een
vorm van samenwerking gevonden
kan worden, die dit schone gebied
openlegt.
„De Efteling" alleen is o.i. niet in
staat een tourisme op grote schaal
hier te brengen. Deze gelegenheid
leent zich uitstekend voor dagjes
mensen, maar een vacantieganger
vraagt meer, die vraagt op de eerste
plaats een goede hotel-accomodatie,
goede verbindingen en goede we
gen, die vraagt een natuurschoon,
dat bereikbaar is, en waarin hij da
gen kan vertoeven. Ons dunkt dat
voor een blijvend tourisme, dus
voor het doorbrengen van vacan-
ties, een grotere regionale samen-
door T. Lodewijk
11)
Terwijl Brinkman bezig was Jo-
chem omstandig uit te leggen wel
ke merkwaardige toestanden er vol
gens de schrijver van het beduimel
de romannetje op dit eiland in de
Stille Zuidzee heersen, ging de te
lefoonschel over. Jochem, die er 't
dichtst bij zat, greep de hoorn van
de haak.
„Politie Lisse."
„Hier opperwachtmeester Manus-
sen uit Bennebroek", hoorde hij de
zware stem van die politieman bas
sen. „Er is hier een overval ge
pleegd op een bestelauto. De be
stuurder is gewond, de wagen is
leeggestolenja, bij de Stich
ting Vogelenzang. Wil jullie speci
aal opletten of er misschien iets
verdachts bij jullie doorkomt? Ik
heb Hillegom ook al gebeld".
„Dan hoeven wij niet meer uit te
kijken", schertste Jochem, „maar
waar moeten we naar uitkijken? Is
er een spoor van de daders? Zijn ze
met een auto of zo?"
„Een spoor? Een spóór?" brulde
Manussen aan de andere kant van
de lijn, zodat de microfoon dreigde
te barsten, „geen schijn van een
spoor, m'n goeie man! En die vrijer
uit die bestelauto weet ook al geen
bliksem te vertellen." Manussen
koos, als hij kwaad was, zijn woor
den niet immer met zorg „hij
weet van niks en zit maar wat te
kallen over de tram
Er ging een schok door 't lichaam
van Jochem Verkruysen.
„Hé, opper, blijf nog es even aan
de telefoonwat zei je van die
tram?"
„Ach, die kerel zegt geen verstan
dig woord, alleen maar: de tram-de
tram-tramik denk er hard
over om 'm naar de Stichting Voge
lenzang te laten brengen, daar van
daan lijkt ie wel ontvlucht!"
Jochem grinnikte. Hij kon zich
Manussen nu volledig voorstellen,
het roodopgelopen gezicht met de
zware snor, z'n dienstkruis op de
uniform; de marechaussée Manus
sen had zich altijd éérst militair en
dan pas politieman gevoeld. Nee, dit
zaakje kon hij vast niet baas. Maar
die tramen hij herinnerde
zich weer de schrikvertrokken ge
laatstrekken van de gewonde in het
Leidse ziekenhuis.Hij kon geen
verband leggen tussen het een en
het ander, en toch
„Ik zal 't doorgeven", beloofde hij
Manussen, „tot kijk!" en hij legde
de hoorn weer neer.
Aan Brinkman vertelde hij in
korte woorden wat Manussen had
gevraagd. „Hoewel ik niet weet wat
we nu moeten doen", zei hij. „Naar
wie of wat moeten we uitkijken?
Enfin, misschien heb je geluk. Zeg,
ik gan nog even weg", en voor
Brinkman verder kon vragen, had
hij zijn leren jas aangetrokken en
was op de fiets gesprongen in de
richting Bennebroek.
Hij fietste door het slapende dorp
en langs Sunnyside. Boven brandde
nog licht achter de gordijnen. Zou
daar Mar jaHij trapte langs
de Steenfabriek, een schimmige
burcht in de grauwe regennacht,
waar felle lichten getuigden van ar
beid dag en nacht, door de nauwe
hoofdstraat van Hillegom, tot hij
eindelijk belandde op het rijwiel
tegelpad langs de Rijksweg.
In de bocht van de weg zag hij
de donkere bomengroep die de ge
bouwen van de Stichting Vogelen
zang omringde, en nu ontwaarde
hij ook opeens de glimmende olie-
jas en de hoge kepi van een Benne-
broekse marechaussée, die naast 'n
donkere gesloten bestelwagen de
wacht hield.
Jochem stapte af. „Zeg, ik kom
uit Lisse, is de opper nog op het bu
reau, dat je weet?" vroeg hij de po
litieman.
„Moest je 'm hebben?" infirmeer-
de de ander wantrouwend, en iets
toeschietelijker toen hij de politie-
pet ontwaarde: „Als je geen al te
dringende boodschap hebt, wacht
dan tot morgenochtend. De ouwe is
in staat een leeuw levend te ver
slinden".
„Over dat zaakje hier?" vroeg Jo
chem, wijzend naar de donkere
schim van de bestelwagen.
„Natuurlijk", gromde de ander,
„geen spoor, geen verklaring, niets.
En die vent wauwelt maar over de
tram. Ze hebben hem zeker het een
of ander gegeven, want er is geen
verstandig woord uit hem te krij
gen. De opper dacht dat hij dron
ken was, maar hij ruikt naar kauw
gum
„Kauwgum is een best middel",
glimlachte Jochem, „de vroegere
man van mijn hospitaals die
naar kauwgum rook, dan kon je d'r
amen op zeggen dat ie een stuk in
z'n kraag had
„Nou ja", zei de ander vertrouwe
lijk en accepteerde met graagte de
sigaret die Jochem hem aanbood,
werking nodig is, waarin de plaat
sen elkaar aanvullen en elkaar hel
pen; wat de ene plaats niet heeft,
dat heeft de andere. Zo zouden
Loon op Zand, Udenhout, Drunen
en Waalwijk bijvoorbeeld door een
gezamenlijke actie het rijke gebied
van de bossen en van de duinen
voor de vacantieganger kunnen ont
sluiten, voor de eigen streek zou
den zij de wegen ontsluiten naar 'n
grotere welvaart en een grotere be
kendheid.
Tot dergelijke overwegingen komt
ge, wanneer ge in een park als „De
Efteling" de mooie en grootse con
cretisering van de mogelijkheden
ziet, maar wanneer ge tegelijker
tijd ook weet, dat andere mogelijk
heden die nog groter zijn, op een
even verstandige concretisering
wachten.
Als ge door het schone gebied
van bossen en duinen terug fietst,
wordt ge nog in Uw mening ver
sterkt, en wanneer ge dan (kan het
anders met de V.V.V.-gedachte in
Uw hoofd) een zoekende Duitser
wegwijs hebt gemaakt en hem in
zijn urenlang zoeken naar een kam
peerterrein hebt geholpen, is de
overtuiging van de noodzaak van
een goedgeleid vreemdelingen-ver-
keer bij U nog sterker geworden.
DE NAAM „EFTELING".
Van verschillende zijde is
ons reeds gevraagd naar de
betekenis en de herkomst
van de naam „De Efteling
en het is ons bekend dat
ook veel bezoekers van het
park deze vraag stellen.
We hebben deze vraag
voorgelegd aan de direc
teur van het park, drs. Pee
ters, die hier de volgende
verklaring voor gaf, zoals
ze hem was meegedeeld.
Dat het park zo genoemd
is vindt zijn oorzaak in 't
feit, dat het hele gebied,
Westelijk van de weg Til-
burg-Waalwijk, van ouds
her zo genoemd is.
De naam Eftelingzou
oorspronkelijk „Eersteling
of Ersteling" hebben ge
luid, mogelijk dus het eer
ste stuk grond in het bezit
van zekere persoon. De go-
thische S waarmee Erste
ling geschreven werd, zon
er de oorzaak van kunnen
zijn dat in een latere offi
ciële acte, deze S voor een
F werd aangezien.
Via „erfteling", moeilijk
te zeggen door een opeen
hoping van medeklinkers,
zou de naam tot Efteling
verbasterd zijn.
Dit is een aannemelijke
verklaring, maar dit neemt
niet weg dat er andere ver
klaringen mogelijk zijn.
Misschien zijn er mensen
die dit onderzocht hebben:
het zal de bezoekers van 't
park, onze lezers en ons
ongetwijfeld aangenaam
zijn wanneer men ons op
die andere mogelijkheden
wees.
„onder ons gezegd en gezwegen, de
opper heeft ze zelf in z'n militaire'
jaren graag gelust en weet héél goed
of d'r wat loos is. Die fop je niet
met een kauwgummet je. Maar hij
zei zelf: „Die vént is zo nuchter als
een kalf. Alleen een beetje getikt".
„Nou", zei Jochem. „Ik vind het
toch een raar geval. Zeg.zou ik
es even mogen kijken, zo'n beetje
in de buurt?"
„Wat gaat jou dat an?" wou de
marechaussée weten. „Wat hebben
jullie daar in Lisse nou met die
overval in Bennebroek te maken?"
„Niks", zei Jochem, „maar ik moet
m'n examen nog doen en nou vind
ik die boekjes wel heel mooi, maar
ik hou me aan de praktijk. Het is
gewoon.een aardigheidje".
„Je ziet toch niks", hield de Ben-
nebroeker vol, „met die regen en
die Indische duisternis hier. Ben je
daarvoor helemaal uit Lisse komen
fietsen met dit beestenweer?"
„Eerlijk gezegd: ja", gaf Jochem
toe, „en daarom heb ik geen zin
weer met dat beestenweer terug te
fietsen voor niets, zie je?"
„Nou, je gaat je gang maar", gaf
de ander grommend toe. „Als je
maar met je fikken liit de auto
blijft, anders bederf je ouwe Manus
al z'n vingerafdrukken".
Jochem was al weg. Hij snuffelde
als een jachthond rond de auto, be
keek met behulp van z'n zaklantaarn
de carosserie. Er was geen spoor
van beschadiging te zien. Hij tracht
te nog iets te bespeuren van rem
sporen op de gladde asfaltweg, maar
bemerkte er niets van. Toen wan
delde hij naar de overkant waar de
vensters van het tramhuisje flauw
schemerden in het duister. De blan
ke staven van de rails vingen een
beetje maanlicht, dat af en toe dooi
de wolken kwam gluren en slinger
den zich door het stille, verlaten
duinterrein, waar het flauw verlich
te raam van een enkele villa de ab
solute duisternis brak.
Jochem sloop langs de rails, hield
ze voortdurend binnen de lichtkegel
van zijn zaklantaarn. Vlak bij het
tramhuisje zag hij opeens zandspo
ren naast de railstaaf. Hier had een
motorwagen geremd, de zandstrooi-
er gebruikt. Maar hoe lang geleden?
Dat was, met die geduchte regenval,
niet na te gaan.
Hij dwaalde wat rond op de plek
waar hij de zandsporen naast de
rails had gevonden. Er lagen een
paar afgebrande lucifers, een siga
retteneindje. Even verderop een an
der peukje, al vrijwel geheel ver
weekt. Voorzichtig raapte Jochem 't
op; een Player. Van het andere kon
het merk niet meer worden nage
gaan, maar de kleur van de tabak
verried de echte Virginia. Kon ook
een Player geweest zijn.
Diep in gedachten keerde Jochem
naar z'n collega terug, die eenzaam
onder de bomen stond te kleumen.
(Wordt vervolgd).