Waalwijkse en Lang Courant
HEMES
Groot Kempische
Vai lis in 20 cent
Nationaal
Katholiek Thuisfront
EVITA PERON
Buiten en binnen onze grenzen
Binnenland.
Buitenland
.>iniiida ZB""ebrui"
Brabants plaats in de nieuwe Nederlanden
4-11 Augustus
SPELDJESACTIE
VOOR DE 6e MAAL
DE BLONDE POMPADOUR
VRIJDAG 1 AUGUSTUS 1952
Uitgever
Waalwijkse Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Dit blad
verschijnt 2 x per week
DE ECHO \MJ HEI ZDIDEH
Ï5e JAARGANG No. 62
Abonnement
18 cent per week
2.35 per kwartaal'
2.80 franco p. p.
Advertentie-prijs
10 cent per m.M.
Contract-advertenties
speciaal tarief.
Bureaux GROTESTRAAT 285, WAALWIJK TEL. 2621 OPGERICHT 1878
SCHOOLSTRAAT 11, KAATSHEUVEL. TEL. 2121
TEL.-ADRES „ECHO"
ADVIES VAN SOC. EC. RAAD.
Blijvende uitkering vanaf eerste kind.
De Sociaal Economische Raad heeft
aan de minister van Sociale Zaken en
Volksgezondheid advies uitgebracht om
trent de vraag, of ten behoeve van grote
gezinnen nadere wettelijke voorzieningen
dienen te worden getroffen. De Raad is
van oordeel, dat, mede uit het oogpunt
van de persoonlijke verantwoordelijkheid
der ouders ten aanzien van de gezins
vorming, niet de Volle „additionele kos
ten" der voor kinderbijslag in aanmer
king komende kinderen dienen te wor
den vergoed. Zolang in de huidige loon
politiek geen wijziging wordt aange
bracht, is de Raad van mening, dat uit
kering van kinderbijslag aan de loon-
trekkenden van het eerste kind af dient
te geschieden.
De Raad meent, dat over het algemeen
de uitkeringen dienen te worden ver
strekt tot het bereiken van de 16-jarige
leeftijd. Ten behoeve van kinderen tus
sen de 16 en 21 jaar, die hetzij omdat
zij onderwijs volgen, hetzij omdat zij
tijdelijk niet in staat zijn beroepsarbeid
te verrichten, dienen de aanspraken op
kinderbijslag te worden voortgezet zo
lang deze situatie voortduurt, zulks
uiterlijk tot aan het tijdstip, waarop de
21-jarige leeftijd wordt bereikt. De Raad
is van oordeel, dat het ongewenst moet
worden geacht bij de berekening der uit
te keren bedragen rekening te houden
met verdienende kinderen, hetzij onder,
hetzij boven de 16-jarige leeftijd. Hij acht
een loongrens, boven welke geen kin
derbijslag wordt toegekend, ongewenst.
PROF. VERAART i
.„KATHOLIEKEN
DIEP GEZONKEN"
Op de studiedagen van de Katholieke
Middenstandsbond heeft professor Ver
aart hartige en niet mis te verstane
woorden gesproken over de positie en
de houding van de katholieken in Ne-
edrland.
„Ik voel de littekens van de schade en
schande, die het katholieke Nederland
ondergaan 'heeft bij de jongste Kamer
verkiezingen. Maar meer nog dan taan
die littekens erger ik mij aan de licht
vaardigheid, waarmee tot dusverre over
een zo geweldige gebeurtenis in Neder
land wordt gesproken". „Ik erger me
ook aan mannen, die in het openbaar
zeggen, dat het zo kwaad niet bedoeld
is geweest en dat het wel weer in orde
komt, terwijl niets minder aan de orde
is dan de vraag, of wij nog waarde
hechten aan de katholieke stempel op
het openbare leven".
En hij zei voorts: „Beseft moet wor
den dat de Katholieken in een diepe put
zitten. De Katholieken zijn in werkelijk
heid diep gezonken en zullen erg hun
best moeten doen om er nog iets van te
maken".
Prof. Veraart verklaarde dat men te
genover feiten van de hoogste beteke
nis maar stuntelig stond toe te kijken;
en er waren deuken en slagen toege
bracht aan het begrip Katholieke staat
kunde. En hij wees er op dat een man
als Geert Ruijgers, die niets van staats
recht weet, de kans kreeg in een van
de Katholieke dagbladen onzin te be
weren.
Onder de katholieken van Nederland
blijkt volgens prof. Veraart na honderd
jaar emancipatie nog geen begrip te be
staan voor de betekenis van het katho
lieke gedachtenleven op het openbare
erf. Een katholiek hééft geen keuze, maar
hij moet noodzakelijk de katholieke een
heid steunen, hoe hoog ook de belastin
gen zijn of hoeveel zekerheden men van
de overheid verwacht.
Dat geldt voor de staatkunde, zei
professor Veraart, maar het geldt ook
op het terrein van de standsorganisaties.
Ook hier sleur. Ook hier is het werk
van dr Poels niet afgemaakt. De arbei
ders en boeren zijn vrij behoorlijk geor
ganiseerd, de middenstand nog maar
zeer onvolledig. Op twee grote punten:
de staatkunde en de standsorganisaties
heerst verwarring onder de grote massa
de.r katholieken. Het gevaar van afbrok
keling1 naar alle kanten is aanwezig.
KOMENDE WINTER GEEN
PIEK-BEPERKINGEN.
In de komende winter zullen geen
dwingende maatregelen worden genomen
tot beperking van het elektriciteitsver
bruik tijdens de piekuren.
De bouw en uitbreiding van de open
bare centrales is gunstig verlopen en
bovendien neemt de vraag naar electri-
sche energie iets minder toe dan in de
afgelopen jaren. Zuinig gebruik van
electriciteit blijft niettemin in het bijzon
der tijdens de piekuren geboden. De mi-
nister van Economische Zaken heeft
daartoe een schriftelijk beroep gedaan
op de groot-verbruikers.
AVRO HIELD „KLEIN APPÈL.
Het algemeen bestuur van de AVRO
heeft aldus een door de voorzitter der
AVRO verstrekt communiqué Zater
dagmiddag in de studio te Hilversum op
een zogenaamd „klein appèl" de gebeur
tenissen van de laatste maanden uitvoe
rig besproken met de leden van alle ge
westelijke besturen dezer omroepvereni
ging. Zowel door de voorzitter als door
verscheidene leden van het algemeen be
stuur zijn mede aan de hand van vragen
die door de leden van de gewestelijke
besturen werden gesteld, alle vraagstuk
ken tot In details behandeld. Aan het
eind van dit „klein appèl" is door de
leden van alle gewestelijke besturen na
drukkelijk verklaard, dat zij een zeer
duidelijk inzicht hebben gekregen in het
geheel en dat zij het door het algemeen
bestuur gevoerde beleid en de genomen
maatregelen zonder enige uitzondering
volledig goedkeurden.
-CONFLICT TOEGESPITST.
De besprekingen tussen het bestuur
van de AVRO en het comité van actie
van AVRO-leden zijn Woensdag plot
seling afgebroken; de leden van het co
mité werden in de studio door vier le
den van het dagelijks bestuur in de be
stuurskamer ontvangen. Vijf minuten la
ter stonden zij weer buiten, nadat de
voorzitter van de A.V.R.O., G. de
Cle.rcq, een verklaring had voorgelezen,
dat de AVRO van elk verder contact
met het comité afzag.
Het bestuur geeft als reden op, het
publiceren van een dagbladbericht door
het comité, waarin eisen worden gesteld
en zulks nadat een afspraak voor een
onderhoud was gemaakt.
Het comité zal nu een „beroep doen
op het Nederlandse volk", opdat een
„met moeite en strijd verworven cul
tuurgoed niet verloren zal gaan".
MOORDAANSLAG OP MEISJE.
Een 20-jarige Amsterdamse opkoper
heeft een moordaanslag gepleegd op zijn
19-jarige ex-verloofde, eveneens te Am
sterdam. Hij bracht haar met een dolk
mes steken toe in haar voorhoofd, beide
bovenarmen en rechterdijbeen.
De jongeman had haar Zaterdagavond
ook al getracht te vermoorden, door haar
bij de keel te grijpen, toen ze de verlo
ving afmaakte. Hij is in de nacht van
Maandag op Dinsdag in de achtertuin
van de woning van het meisje gekomen.
Hier heeft hij zijn schoenen en een jasje
uitgedaan en is op 'zijn sokken naar de
slaapkamer gegaan, waar het meisje
sliep. De slaapkamer grenst aan de tuip
en de deuren stonden Open. Hij heeft 't
meisje met een dolkmes vele diepe ste
ken toegebracht en is langs een balcon
en de achtergevel van het huis naar het
dak gevlucht. Via de aangrenzende hui
zen is hij weer op straat gekomen en
spoorloos verdwenen.
DE DIRECTEUR VAN BATA
ARNOLD NOSSEK, ERE BURGER
VAN BEST.
In zijn vergadering van 25 Juli 1952
besloot de raad der gemeente Best, op
voorstel van B. en W. met algemene
stemmen het ere-burgerschap van de ge
meente Best aan te bieden aan de heer
Arnold Pavel Nossek, directeur van de
N.V. schoen- en lederfabrieken „Bata"
te Best, zulks ter gelegenheid van diens
zilveren huwelijksfeest op j.l. Zondag
27 Juli.
In hun desbetreffend voorstel wijzen
B. en W. op de omstandigheid dat de
sociale en economische ontwikkeling der
gemeente en daarmede haar groei, voor
het overgrote deel is te danken aan de
vestiging van de Bata-industrie.
Het voorstel van B. en W. het ere
burgerschap van Best aan de heer Nos
sek te verlenen, werd door de raad met
algemene stemmen aangenomen.
INDONESIË t
ENORME BRAND TE DJAKARTA.
In Djakarta heeft 'een brand gewoed,
waarbij zeshonderd huizen zijn afge
brand, één kind om het leven is geko
men en duizenden personen dakloos zijn
geworden. De brand, de grootste die na
de oorlog in Djakarta is voorgekomen is
uitgebroken bij de kampong Bunder, die
achter de winkelstraat Pasar Baroe is
gelegen. Tachtig brandweerlieden heb
ben met zeven spuiten het vuur bestre
den en waren eerst na drie uur de brand
meester. Vermoedelijk is de brand in een
Chinese rotanmeubelmakerij begonnen.
TWAALF NEDERLANDERS IN
HONGERSTAKING.
In Djakarta wordt bevestigd, dat een
groep van twaalf in Indonesië gevangen
gehouden Nederlanders in hongerstaking
is gegaan. Zij hebben enige tijd geleden
gedurende zes dagen geen voedsel ge
bruikt, in de hoop daardoor bespoedi
ging van hun berechting te bevorderen.
Zij zitten reeds meer dan twee en een
half jaar gevangen. Het hoofd van het
parket te Djakarta heeft aan Aneta te
kennen gegeven, dat het onderzoek nog
steeds gaande is. De omstandigheid, dat
bepaalde getuigen onvindbaar zijn, is de
oorzaak van een verdere vertraging in
de afhandeling van deze zaak. Hieraan
werd toegevoegd, dat een verhoor van
Westerling ongetwijfeld de behandeling
van de zaak van deze gevangenen aan
merkelijk zou bespoedigen.
ENGELAND
INVOER BEPERKT.
De Britse minister van Economische
Zaken heeft in het Lagerhuis meege
deeld, dat het Engelse volk nog meer
zal moeten versoberen. De invoer uit de
niet-sterling-gebieden zal met een kwart
worden verminderd. Daarentegen hoopt
men de uitvoer van steenkolen te kun
nen vermeerderen. Er zal nog harder
gewerkt moeten worden en dit wel zon
der loonsverhoging.
PERZIË
MOSSADEQ KRIJGT
VERTROUWEN.
Het Perzische parlement heeft met 68
stemmen voor en één onthouding zijn
vertrouwen uitgesproken in Mossadeq en
het programma dat hij heeft ingediend.
Verschillende parlementsleden eisten,
dat de Amerikaanse militaire missie uit
het land wordt gezet.
Het bezit van de afgetreden en ge
vluchte premier Ghavam es Soeltaneh
werd met algemene stemmen verbeurd
verklaard. Mossadeq's minister voor hof-
aangelegenheden, Ala, heeft volgens on
bevestigde berichten meegedeeld, dat de
„huidige toestand aan het hof wordt ge
reorganiseerd".
Gesproken wordt van een „verschui
ving onder het personeel." Koningin
moeder, prinses Ashraf en prins Ali Re-
za zullen „op korte termijn" uit het land
worden gezet.
EGYPTE»
EX-KONING FAROEK OP CAPRI.
Ex-koning Faroek van Egypte logeert
met zijn vrouw en kinderen in het hotel
Eden Paradiso op het eiland Capri in
de Golf van Napels. Het jacht „Mah-
roussa", waarop de koning heeft ge
reisd, is als eigendom van de Egyptische
marine naar Alexandria teruggegaan.
De Italiaanse reisagent en v.riend van
Faroek, Bussetti, die met Faroek heeft
gesproken, heeft medegedeeld, dat de
ex-koning enkele dagen op Capri zal
Crème en olie
blijven en dan wellicht naar Amerika zal
gaan. In Washington is bekend gemaakt,
zowel van de zijde der Amerikaanse re
gering als van de Egyptische ambassade,
dat niets er nog op wijst, dat Faroek
naar Amerika zal gaan.
Tegen het hoge groen der zomerse lindebomen op het Hilvaren-
beekse marktveld wapperden Zaterdag en Zondag aan rijzige
masten drie vlaggen; de middelste was de leeuwenvlag („en fier
springt de leeuw door 't geel" zou de Siemer dichten) en terzijde
daarvan het Belgische zwart-geel-roód en het Nederlandse rood-
wit-blauw'. En wederom was dit het symbool van de Groot-Kem-
pische Cultuurdagen, die voor de 6e maal in Hilvarenbeek wer
den gehouden en waarop de Belgen en Nederlanders elkander
weer vonden als zonen van de éne dietse stam, als dragers van de
éne dietse Dietse cultuur, die zich bewust waren van een groot
verleden en zich bezonnen op de vraag hoe dit glansrijke ver
leden weer terug te brengen in het heden, hoe Brabant zijn glo
rieuze plaats te geven in de Nieuwe Nederlanden.
En moet ge van zulke dagen iets
schrijven, dan staat ge voor een
moeilijke taak, omdat Uw veelheid
van indrukken zo groot is, omdat
ge niet weet wat de hoogtepunten
te noemen van dit zwierige feest;
alles wat er gebeurd en gedaan
wordt is even belangrijk, omdat het
onmisbaar is, omdat het 't schone
harmonieuze geheel vormt, dat de
cultuurdagen tot de cultuurdagen
maakt.
Wellicht is het de sfeer die ge 'f
eerst moet noemen; de sfeer die de
bijeenkomsten en de gebeurtenis
sen de onmiskenbare charme geeft
die de cultuurdagen eigen is, de
sfeer van gelijkgestemdheid en ge-
lij kgerichtigheid, de sfeer van de
studentikoze broederlijkheid, de
sfeer van de hartelijke eenvoud
waarmee dorpsbewoners en deelne
mers elkander tegemoet treden, en
dan ziet ge de professor met twee
Beekse boerinnekes in de taptoe
achter de harmonie St. Leonardus,
dan ziet ge de doctor de tovercirkel
dansen met een landelijke schone
en de dichter zegt zijn poëzie in het
kleine oor van een blonde koffie-
schenkster. En het is dit onbezorgd
hartelijke, dit eenvoudig goede dat
U het langst bij blijft en dat U weer
terug doet keren, ieder jaar.
„HET HART DER NEDER
LANDEN".
Deze 6e Kempische Cultuurdagen
werden, zoals de jonge traditie dat
wil, geopend met een bijeenkomst
van de deelnemers, waaronder veel
Belgische en Nederlandse, promi
nente personen, in het Beekse pa
tronaat, waar de Vlaming Drs. J.
Scheerder sprak over „Brabant het
hart der Oude Nederlanden" en de
rol belichtte die Brabant in 't ver
leden speelde op staatkundig, eco
nomisch en cultureel terrein. De
Oosterhoutse Pastoor Dr. Aug. Com
missaris stelde de vraag „Brabant
het hart der Nieuwe Nederlanden?"
Het Dietse Zuiden, aldus pastoor
Commissaris, is het slachtoffer ge
worden van het treurspel dat de
staatkundige geschiedenis der Ne
derlanden is en hij citeerde hiermee
Prof. Gerretson.
Hoewel sinds 1830 het Hollandis
me, de protestantse sub-nationali
teit van Nederland, was verzwakt,
sprak hij toch nog over achterstel
ling en achterstand. In België was
sinds 1830 de verfransing versterkt
en zijn conclusie was, dat alleen een
bestuurlijke scheiding tussen Vlaan
deren en Walonië, het Dietse wezen
en de Dietse taal van het Dietse
deel van België kon redden.
Met de tact van de diplomaat en
de voorzichtigheid van de overheids
persoon gaf de Commissaris van de
Koningin Prof. Dr. de Quay een
synthese van beide inleidingen, die,
begrijpelijkerwijze, vooral aan
knoopte bij de laatste inleiding.
„Wij moeten ons zuiver instellen
ten opzichte van de zgn. achterstel
ling door en de zgn. achterstand bij
Holland."
De achterstelling wordt vaak
overdreven; waarop wij vroeger
vlam vatten, daar lachen wij nu om
en dat is winst, dat betekent dat
onze superioriteit en ons zelfver
trouwen terug zijn.
Op bepaalde punten hebben wij
nog een achterstand en de commis
saris noemde bijv. de ontwikkeling
van de bevolking; wij moeten wer
ken om vooruit te komen.
Sprekend over België, twijfelde
de commissaris aan de juistheid van
Pastoor Commissaris' oplossing.
Blijft het niet de weg in Nederland
en in Bielgië de Zuidelijke en Noor
delijke gedeelten te versterken in
de binding met het Koninkrijk? Wij
horen mentaal bij Vlaanderen, maar
ondanks de tegenstelling in Neder
land zijn wij er trots op Nederlan
der te zijn.
En ook sprak de commissaris over
de plaats der Dietse volksgroepen
als het hart van de Benelux.
BOURGONDISCH FEEST.
En na deze ernstige bezinning, die
een welkome onderbreking had toen
het Hilvarenbeekse jongenskoortje
zong van Hertog Jan en van den
Boer die mee peerden op de mert
stond, gaf men zich over aan de ge-
neuchten van een goed glas bier en
onderwijl werd het diepe groen van
het marktveld ingelijst met het ha
gelwit van de lange tafels, waarop
de overvloed gestapeld werd van de
Brabantse koffiemaaltijd. Het werd
een Bourgondisch feest, die open
lucht-koffietafel; daar was de wel
daad van de rijke spijzen, daar wa
ren de volle tonen van de Beekse
harmonie, daar was het rythmische
bewegen van jonge boeren en boe
rinnen, de gracie van de volksdans,
daar was het sterk en vaardig
zwaaien der vendels en de boertige
vrolijkheid van het wagenspel; de
lindebomen ruisten en geurden be
dwelmend en de oude Hilvaren
beekse toren stond in de majestei
telijke rust van zijn schoonheid
zwijgend neer te zien op het goede
leven aan zijn voet en de uren die
zijn stem telde waren slechts zon
nig.
En met de meiskes van Hilvaren
beek hebben we gedanst: de zeven
sprong, de tovercirkel en al die
schone volksdansen die ge zo blij en
zo spontaan dansen kunt.
De avond was volkomen, toen 'n
taptoe van de honderden rond de
markt dit feest besloot.
GODFRIED BOMANS
ERE-DOCTOR.
Maar al was de dag al tot zijn
laatste uur gevorderd, de Pick-
Wick-club en haar ere-doctoren en
genodigden dachten er eenvoudig
weg nog niet aan de rust der leger
steden op te zoeken. Want eerst nog
moest er een grootse plechtigheid
verricht worden en dan moest deze
grote gebeurtenis nog worden ge
vierd. Deze club heeft namelijk de
gewoonte om telkenjare bij gele
genheid van de Kempische Cultuur
dagen een bijzonder persoon 't ere
doctoraat aan te bieden en dit jaar
viel deze uitzonderlijke eer te beurt
aan Godfried Bomans, die zich ter
elfder ure naar Hilvarenbeek had
gespoed om zich maar al te graag
aan deze ceremonie te onderwer
pen. Jan Naaijkens sprak de pro-
motie-rede uit, en hieruit werd ons
duidelijk dat Godfried Bomans als
gereïncarneerde Dickens deze eer
te beurt viel en ook omdat hij de
geestelijke vader was van Pa Pin
kelman. Anton van Duinkerken, die
geen enkel jaar in Hilvarenbeek
zal ontbreken, zonder wie, zou Ber-
tus Aafjes zeggen, een feest nog
niet voor driekwart geslaagd mag
heten, gaf zich met zijn wonder
baarlijk oratorisch talent aan een
klinkende feestrede en zijn Bra
bantse rondborstigheid werd door
Bomans op Bomaniaanse wijze be
antwoord. En zij droegen de linten
met het kruikske jenever er aan en
zij en wij dronken het bier uit gro
te glazen.
Dit feest der rethorica duurde tot
de klein uurkens, en toen was het
nog lang niet afgelopen, maar hier
doen wij het zwijgen toe, omdat dit
niet officiëel was.
POËZIE - MUZIEK - TONEEL.
De Zondag werd om 10 uur be
gonnen met een plechtige H. Mis
in de barokke parochiekerk, onder
welke H. Mis de Zeer Eerw. Heer
Wijers sprak over de geloofsbele
ving in Brabant.
Hierna leidde, wederom in de pa
tronaatszaal, Anton van Duinker
ken 2 dichteressen in; de Vlaam
se Renee Louwers, die onder de
naam Reninca, haar zuivere verzen
schrijft, waarin zij de moderne mys-
tica is, voor wie „bidden is lied
zijn", en de Brabantse Harriet Lau-
rey die in haar vorm-schone verzen
zich vooral ziet in de dieren en
hieraan op spontane en persoonlij
ke wijze uiting geeft. Twee proza
schrijvers werden eveneens door
Anton v. Duinkerken, die Emile van
Hemeldonck, de voorz. van de ver-
verving, ingeleid; Valeire Depauw
die voordroeg uit zijn reeds ver
schenen boek „Hebben alle vo
gelsen Walter Breedveld,
de Bossche personeelschef, die ons
deed kennis maken met zijn nieuwe
roman die binnenkort verschijnt en
die tot titel draagt „De Lafaard" en
handelt over een man uit een Lang-
straats dorp die kassier is op een
bank in Den Bosch. Het was een
schone bijeenkomst.
In de middaguren concerteerde
Het Brabants Orkest voor 'n bom
volle zaal, en we hebben genoten;
van de Ouverture „Vivat Braban-
tia" van de Brabander Oscar van
Hemel en van het „Concertstuk"
van de Vlaming Jef Maes en vooral
natuurlijk ook van de Haydn-varia-
ties van Brahms en de vijfde Sym-
phonie van Beethoven.
De deelnemers en de andere be
zoekers uit Hilvarenbeek en omge
ving waren zeer enthousiast.
En 's avonds speelden de Beekse
mensen aan de voet van hun toren
het spel „Zon in de nacht", geschre
ven door de schoolmeester Jan
Naaijkens. Wij voor ons vinden Jan
Naaijkens beter wanneer hij het
leven van de humoristische kant
blijft bezien, zoals in „Tijl Uilen
spiegel" of „Reinaart keert weer"
en dit wordt o.i. ook wel gemoti
veerd door het feit, dat de komische
figuren in dit spel, zoals bijvoor
beeld de kastelein, verreweg 't bes
te uit de verf waren gekomen. Maar
och, het is er zo prachtig spelen
daar bij de Beekse kerk en ge kunt
Mijn vriend heeft schattige kinderen.
Hij is een tip-top huisvader.Iedere Zon
dag komt hij met zijn kroost langs mijn
raam en ik staar hem na. U moet we
ten: ik ben vrijgezel. Hij verwent zijn
kinderen niet. Maar met de warme da
gen zag ik toch dat hij een ijssie kocht
voor Theo, Marietje en Ben. „Zestig
cènt", hoor ik door het open raam de
ijscoman zeggen. Bernard betaalt onbe
wogen. Zestig cent is beslist geen ka
pitaal voor hem. Twintig cent per mar>,
reken ik uit. Die „twintig cent per man"
laat me niet meer los. Waar heb ik dat
getal eerder gehoord? Ja, ik weet het.
Ik krijg een beschamend gevoel, want als
secretaris van het Thuisfront weet ik
dat dit het bedrag was, dat vorig jaar,
per militair omgerekend, de nationale
thuisfrontcollecte opbracht: twintig cent
per man per jaar! Van deze 20 cent per
jaar moest de geestelijke verzorging van
onze militairen dus geen ijs wor
den betaald.
Die goeie beste vriend Bernard be
taalt onbewogen 20 cent per kind voor
één keer op één middag. Uitgerekend het
bedrag dat de Speldjesdag van Natio
naal Katholiek Thuisfront voor de -ver
zorging van een heel jaar per man op
bracht.
Ik wordt nijdig. Ja, op wie? Ik weet
het niet. Voor alles leggen we geld op
tafel. Voor ons plezier, voor goeie doel-
eindem voor een brocaten driestel bij
het jubileum van de pastoor, voor het
bivak van de parochiebengels, maar voor
die kerels van ons, die voo,r ons: in
dienst zijn 20 cent per man. Ik zeg
deze woorden in de stilte van mijn ka
mer. Waarom moet het uitgerekend nu
juist voor onze jongens zo karig? We
ten ze iets, van wat het zeggen wil: sol
daat te zijn? Dan bedenk ik dat dit
kwaad worden van mij helemaal geen
zin heeft. Als ik iets wil doen, dan moet
ik de mensen laten weten dat van 4
17 Augustus wéér de jaarlijkse Speldjes
dag van Nationaal Katholiek Thuisfront
is en vragen of ze dan goed willen ge
ven: voor de jongens op de Veluwe,
voor de jongens in de duikboot, voor de
jongens in binnen- en buitenland. Twin
tig cent voor één ijssie. Best! maar méér
voor de soldatenjongens van Nederland.
Daarom schreef ik dit stukje.
er zo mooi gebruik maken van de
omgeving, dat het volk en de paar
den en karren zo maar het speel
plan op komen, recht uit de straat,
en ge ervaart dat het hier geen uit
verkoren groep is die speelt, maar
dat heel het volk hierbij betrokken
is; en bovendien, ze kunnen toneel
spelen daar in Hilvarenbeek, zodat
het een allerschoonst slot was van
deze zesde Kempische Cultuurda
gen, die, dit zij de organisatoren
vooral de grote promotor burge
meester Meuwese verzekerd, nu
voor de 6e maal volkomen zijn ge
slaagd.
DE SOCIALE VERZORGSTER
DER ARGENTIJNEN.
(Van onze corresp.)
BUENOS AIRES (tel. P.A.) Op
Zaterdagavond, 26 Juli 1952, overleed
na een langdurige ziekte Maria Eva
Duarte, echtgenote van de argentijnse
dictator Juan D. Peron.
Eva Peron was wel een der meest
besproken vrouwen van deze tijd. Wan
neer wij haar geschiedenis en de rol,
welke zij in de argentijnse politiek heeft
gespeeld bezien, dienen wij bij de be
oordeling daarvan rekening te houden
met de toestanden en de mentaliteit der
Zuidamerikanen. Over de periode, wel
ke vooraf ging aan die van de laatste
zes jaar is niet veel bekend. Zij kwam
uit een arm gezin. Haar moeder dreef
een pension, waarbij Eva en haa.r zus
ters haar assisteerden. Dit leven Scheen
Evita niet te bevallen en zoals zij reeds
in haar jonge jaren te kennen gaf, wil
de zij meer bereiken. Zij werd dans
meisje in een nachtclub. Daarna model
voor reclamedoeleinden. Via het beroep
van radio-omroepster belandde zij bij de
film.
In deze periode was het, dat zij de
kolonel Juan D. Peron leerde kennen,
waarmede zij in 1946 in het huwelijk
trad. De loopbaan van Juan Peron is
voor het grootste deel beïnvloed door de
schone Evita. Zij is het geweest, die
hem „gemaakt" heeft.
Handig gebruik makende van de ach
terlijke conservatieve toestand, waarin 't
argentijnse volk leefde ten tijde van de
machtsovername door haar man, heeft
zij kans gezien door het buitengewoon
bevoordelen van de descamisados
(hemdlozen), het lagere volk, deze zeer
grote groep van de argentijnse bevol
king zo op haar hand te krijgen, dat
deze, met echt zuidamerikaanse warm
bloedigheid, desnoods voor haar door
het vuur zou gaan. Door de verovering
van deze groep en de trouw Van het le
ger aan Juan Peron, was de .positie van
dit dictators-echtpaar geconsolideerd.
De oppositie in Argentinië bestond
slechts uit een kleine middenklasse. 'Ge
durende hun regiem is het Eva's taak
geweest, de arbeiders in de peronnisti-
sche greep te behouden. Van deze taak
heeft zij zich op buitengewone wijze ge
kweten. Zij heeft blijk gegeven een zeer
goede kijk te hebben gehad op de psy
chologie van het argentijnse volk. Bo
vendien bleek zij een voortreffelijk de-
magoge te zijn. 'Op arbeiderssamenkom-
slen sprak zij, „de blonde Evita", de
honderdduizenden toe en zij wist de
massa in haar ban te vangen en haar