Brieven uit verre landen. HET MYSTERIE WEK DE GAL IN UW LEVER OP BIOSCOOP-PROGRAMMA. 2 DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 1 AUGUSTUS 1952 2 FEUILLETON middelen daartoe waren haar juist ge kozen woorden en... haar blonde schoon heid. Sociaal wferit. Zij stichtte de Eva Peron Stichting met een kapitaal van een milliard gul den, en met die sociale stichting achter zich kon zij geld weggeven en kleren en huizen. In door haar gesubsidieerde le vensmiddelenzaken kon Zij voedsel voor halve prijs verkopen. Zij maakte zichzelf minister van Arbeid en met met gewel dige energie wierp zij zich op dit werk. In het conservatieve Argentinië had den de vrouwen geen stemrecht gehad. Evita Peron wierp zich Op als voor vechtster der vrouwenemancipatie en door haar toedoen kregen zij in 1948 het stemrecht (-plicht). Zij stichtte een peronistische partij voor vrouwen, die de argentijnse vrouwen in het algemeen vooruit hielp en ontwikkelde. Vanzelf sprekend) kreeg Zij hierdoor de warme sympathie van het volk. Haar vijanden echter waren legio en dit dankte Evita wel in het bijzonder aan haar dictatoriale wijze van optre den. Zij handelde in alles impulsief en zonder iemand te raadplegen, waardoor bepaalde hooggeplaatste personen wer den gepasseerd, hetgeen haar de vijand schap van dezen bezorgde. Andere te genstanders vond zij in de oude Argen tijnse adel. Haar naam werd hier nau welijks genoemd, want de vroegere heersers-families van het land Verachtten haar om haar afkomst en... benijdden haar om de uitzonderlijk machtige po sitie, die zij zich had weten te verschaf fen. Ook in militaire kringen was zij niet geliefd. De terugslag. In October ,1951, even na de mislukte revolutie-poging door enkele opposan ten, kwam het bericht, dat Evita Peron ziek was. In de eerste periode van haar ziekte heeft zij, dank zij haar enorme energie, nog kans gezien haar! invloed in het politieke leven van haar man te doen gelden. Allengs verergerde haar toestand, waardoor zij ongetwijfeld ter gen haar wil genoodzaakt werd, zich van het politieke toneel terug te trekken. Haar toestand werd ernstiger en nog voor ënige dagen zijn twee Duitse spe cialisten per vliegtuig naar Argentinië vertrokken, doch niets heeft mogen ba ten. Evita Peron is niet meer. Al heeft zij gebruik gemaakt van me thoden, welke wij niet kunnen iwaarde- ren, toch moeten wij erkennen, dat deze vrouw kans heeft gezien Ide grote massa van het Argentijnse volk omhoog te werken. Haar systeem, waarmede zij in Europa zeker geen succes zou hebben gehad, bleek juist passend te zijn voor het Argentijnse volk. Al had zij veel vij anden, toch geloven wij, dat vele Ar gentijnen diep getroffen zullen zijn door haar verscheiden. (PA - Nadruk verboden) En dat Eva Peron vele vrienden had, en dat de Argentijnen diep getrof fen zijn door haar overlijden is wel ge bleken uit de overweldigende belang stelling van de honderdduizenden die zich rond de kist verdrongen, toen zij stond opgebaard in het Ministerie van Arbeid temidden van witte orchideeën, lelies, rozen en anjers in overstelpende hoeveelheden De menigte die haar de laatste eer wilde bewijzen was zo groot, dat acht personen zijn gedood en verschillende duizenden zijn gewond in het gedrang van de velen die voor het laatst deze bijzondere vrouw wilden zien. j Het gehele land is in een diepe rouw 1 gedompeld en toen Mevrouw Peron, gedompeld en als Mevrouw Peron be graven wordt zal het in heel het land vijf minuten stil zijn en luiden een kwar tier lang in alle steden en dorpen de kerkklokken. 30 dagen duurt de officiële rouw en gedurende een maand zullen de radio stations geen vrolijke programma's uit zenden. Het parlement heeft een wet aangenomen, die bepaalt dat 26 Juli voortaan een nationale rouwdag zal zijn, terwijl de regering eveneens besloten heeft dat het komende jaar slechts post zegels zullen mogen worden verkocht die de beeldenaar dragen van de overle den presidentsvrouwe. Dit lalles doet overdreven aan wan neer we hier Europese maatstaven gaan aanleggen; men verlieze echter de aard van de Argentijnen niet uit het oog en dan lijkt dit niet meer overdreven, maar getuigt het slechts van de bijzondere plaats die deze bijzondere vrouw vooral bij het gewone volk van haar land in nam. Hare Majesteit de Koningin heeft aan de president van Argentinië een tele gram van deelneming gezonden, terwijl Prins Bernhard ten huize van de over ledene een krans liet bezorgen. De Ne derlandse gezant bracht een bezoek van rouwbeklag bij dé Minister van Buiten landse zaken, terwijl hij ons land ook vertegenwoordigt bij de begrafenis plechtigheid. Aan boord Hr.Ms. „Boeroe" NIEUW-GUINEA. In Zee, 20 Juli 1952. II. Zacht schommelen we op en neer. De troep dolfijnen die snuivend en springend voor ons uitging, heeft ons verlaten en is door de einde loze zee verzwolgen. De tropen avond is gevallen. De duisternis heeft zijn intrede gedaan. Peinzend zit ik aan dek. Nog en kele andere jongens staan of zitten bij me. Zoals gewoonlijk gaat het gesprek ook nu weer over thuis, over Holland, familie, vrienden en kennissen. Als de zonnige dag ach ter de verre horizon is verdwenen, verschijnen deze gesprekken in spookachtige gestalten aan dek. Mét de duisternis komen ze aan boord en ze zijn evenals de duisternis niet te vermijden. Vrienden van de een, vijanden van de ander. In alles gaan ze gelijk op met elkaar, de eenzame duisternis en de gedachten aan Hol land. Heel Nieuw-Guinea ademt deze sfeer, de sfeer van de tropen nacht met de verre gedachten aan liefde en plezier. Stilte, eenzaam heid, onbekendheid, woestheid en donkere nachten zijn identiek met dit land. We komen er iedere avond opnieuw weer van onder de indruk. Zo komt het dat er jongens zijn die de avonden haten alsof ze wrede beulen zijn. Ze trachten ze te ver mijden door te drinken, te lallen en te brallen. Een vreemde bezoe ker zou zelfs van ze kunnen zeggen dat ze zich thuis voelden. Andere zitten 's avonds urenlang te dromen en te peinzen over de toekomst. Het zijn de stille fantasten. Ze worden nog uitgelachen ook. Omdat zij mis schien wel de enigsten zijn die een beetje normaal doen. In dit land worden de normalen immers altijd door iedereen uitgelachen. Abnor maal doen is hier het meest norma le. Van een kerel die altijd thuis blijft, nooit eens uiteenspat, nooit eens een bakje omhanden heeft, komt hier niets terecht. In Holland zou zo iemand een goed figuur slaan als „oppassende-jongen". Maar hier is het een zelfmoordenaar. Hij ver moordt zijn eigen hart. Maar ook iedere dag drinken en zuipen, nooit tfTITTl/ Niet krabben. De helder I I- I I H vloeibare D. D. D. kal- vUU JA meert de jeuk in enkele seconden, doodt de ziektekiemen en ge neest tot diep in de huidporiën. GENEESMIDDEL TEGEN Yfe HUIDAANDOENINGEN MWm eens aan thuis denken en nooit eens treuren, is totaal verkeerd. Er zijn zo al velen aan hun ongeluk geko men. Soms vraag ik me wel eens af wat de gulden middenweg is. Niemand weet het. Velen geven raad. Allemaal verschillend. Ieder een moet het met zichzelf uitvech ten. De avonden zijn lang in dit land. Ze komen terug, iedere dag opnieuw eindigt met een lange, bange avond. De strijd is daarom ook zo moeilijk. Wat zal de avond van morgen me brengen? en van overmorgen en dan en dan en dan en dan? Duisternis? Rottigheid? Of is er misschien toch ergens een lichtje waar we ons aan kunnen vastklam pen? Ja, gelukkig zijn er ééns in de week heldere lichtpunten aan deze donkere hemel, 's Woensdagsavonds als de post er is. Dan is het net of hemelse tonen aan boord waaien. Alsof er engelen op bazuinen schal len. Voor die ene avond in de week leven we allen weer op. Haast al len. Ook zijn er die geen post heb ben, of voor wie de post rouw bracht. Ze worden verzwolgen door de wrede duisternis. De nacht neemt bezit van deze jongens. Voor hen is er geen post, dus geen geluk, ZONDAGSDIENST 3 Augustus 1952. Arts: Dr. Lenglet. Apotheek: Nijman. NED. HERV. KERK WAALWIJK. Zondag 3 Augustus 1952. 10 uur: Ds. W. L. Jens. Solozang: Edith van den Berg. GESLAAGD. Onze plaatsgenoot de heer J. Blikkendaal slaagde dezer dagen voor het vakdiploma kruidenier, 't tabaksdiploma en 't middenstands diploma, waarvoor onze gelukwen sen. K.A.V. AFD. BAARDWIJK OP REIS. Zondag 1.1. vertrok de K.A.V. na de H. Mis van 6 uur met een bus van Mulders-Sars naar België. De eerste pleisterplaats was Diest waar een boterham werd gegeten en een heel oude kerk werd be zocht. Via March Les Dames, Na men, Dinant en het Maasdal ging men vervolgens naar Brussel, waar weer werd uitgestapt en waar de grote kerk werd bezocht. Ook vele oude gebouwen werden bekeken, zoals het Paleis van de Koning en meer andere. Van Brussel ging 't naar Meche- len en vandaar naar Antwerpen, waar ook zoveel mogelijk beziens waardigheden werden bekeken. De leiden, waar ze hem hebben wou. Dat zie je méér met die zachte meisjes. En ik, die een manwijf ben volgens de geruchten", nu lachte ze luidop, „ik zou me door de eerste de beste man die me imponeerde rechtstreeks naar 't stadhuis laten leiden!" „Ja, jameesmuilde Meule- mans. „We kennen jou". „Ik begrijp wel hoe moeilijk het is", kwam zachtjes mevrouw Meu- lemans, maar je moet nooit met iemand trouwen, waar je niet abso luut van houdt. Want straks ont moet je de man waar je bij hoort en dan ontstaan er allerlei wantoestanden. En dat zou ik vre selijk vindenvoo!r jouen voor hem". Mar ja keek haar getroffen aan. „Dat voel ik precies zo", zei ze met zulk een nadruk, dat mevrouw Meulemans haar man aankeek, die even met de ogen knipte. Zij beiden begrepen elkaar, en mevrouw Meu lemans vroeg rustig Heb je dat dan al ondervonden?" Mar ja kleurde hevig. Had ze zich versproken? Toen keek ze naar het vriendelijke, moederlijke gezicht van mevrouw Meulemans, naar de goedige trekken van haar „stief vader" en na een korte pauze zei ze eenvoudig „Ja". „Vertel het ons maar, kigd", moe digde mevrouw Meulemans aan. „Vecht die dingen niet alleen uit. Een ander kan je met ervaring soms een heel stuk op weg helpen". ,,'t Is niet, dat ik het U niet wil zeggen", zei Marja aarzelend, maar geen plezier, geen licht in deze duis ternis. Voor velen is er grote vreug de, jammer voor enkele misselijke rottigheid. Er heerst dan verdeeld heid aan boord. Er zijn die avond twee categorieën mensen: gelukkige en ongelukkige. De ongelukkigen zijn dan door niemand te helpen. De gelukkigen leven een volle week lang op hun brief, de ongelukkigen hopen een volle week lang op de post. Zo leven we. Geluk of onge luk, licht of duisternis. Zo is Nieuw- Guinea voor ons. Zo leven we aan boord van Hr.Ms. „Boeroe", weken op zee zwalkend, eenzaam en ver laten. Maar altijd nog met volle moed en het grootste vertrouwen. Na iedere nacht komt er toch weer een dag. En eens wordt ons werk hier bekroond. Eens, als we in Am sterdam uit het vliegtuig stappen. Dan is alles weer voorbij. Leven we zoals jullie nu leven. Met vele klei ne rottige dingen, die samen toch ook een groot maken. En dan be ginnen we maar weer opnieuw. Een mens zonder hoop is een hopeloos geval. Tot kijk in Holland. Groetend. GUUS VAN BLADEL. laatste pleisterplaats op deze inte ressante reis was Breda Oranje stad, waar de verlichting werd be wonderd. Om 12 uur vertrokken de K.A.V.- leden uit Breda en in de beste stem ming arriveerde men om kwart voor één weer in v.m. Baardwijk, na genoten te hebben van een heer lijke dag. En de dames betuigen graag hun dank aan de heer Henk Mulders die hen allen op voortreffelijke wij ze van het vele schoons onderweg heeft laten genieten, en voor wie niets te veel was. DE SOCIALE SCHOOL OP REIS. Zondag 27 Juli zijn leraren en leerlingen dezer school voor de eer ste keer op reis geweest, en we mo gen zeggen: het was een geslaagde dag. Om half zes werd in de kapel der Eerw. Broeders een H. Mis ge lezen door de Weleerw. Heer Ka pelaan Wassenberg, directeur van deze school. Broeder Overste bood allen een heerlijk ontbijt aan. Om 7 uur werd gestart naar Rot terdam, waar de grote Maastunnels werden bezocht en de havens be zichtigd. Hierna werd de reis voort gezet naar Den Haag, waar de re geringsgebouwen werden bezich tigd, terwijl Broeder Theoforus de nodige uitleg gaf. Na een kort be zoek aan Scheveningen werd de maaltijd gebruikt in Den Haag. Om half twee reden ze naar Schiphol, waar de rondleiding de volle inte resse had. Daarna ging 't naar Amsterdam langs het paleis op de Dam, vervol- ik weet zelf niet, wat ik moet doen. Ik zit zo hopeloos in de knoei „Hopeloos is een woord, dat on der jouw omstandigheden 'n beetje ridicuul klinkt", glimlachte mevr. Meulemans. „O, ik word beslist dramatisch", schrok Marja. „Luister, dan zal ik het jullie vertellen.Ik heb on langs kennis gemaakt met een jon geman, bescheiden, intelligente jon gen „Haha!", klonk het uit de lig stoel. „Maar zonder 'n rooie cent „Natuurlijk!" „En daar hou je van?" vroeg mevrouw. „Wist ik dat maar!!' riep Marja uit. „Als ik hem in onze kringen had ontmoet, geloof ik dat we het al gauw eens zouden zijn, al weet ik vooruit, dat we iedere dag ruzie zouden hebben en het iedere avond weer goedmaken", lachte Meulemans, „net als bij ons, wat jij Annie?" „Je praat te veel, vader", berispte hem zijn vrouw glimachend. „Nu moet U niet denken", pleitte Marja, „dat ik standsvooroordelen heb...." ,;Wat doet ie voor de kost??' in formeerde Meulemans. Marja wachtten een ogenblik om haar mededeling meer effect te ge ven. „Politie-agent", zei ze toen, „of zoals John zegtsmeris!" Het was stil in de serre. De beide oude mensen verwerkten de mede- dèling. „Ik moet je eerlijk zeggen", gens naar Soestdijk waarna in Amersfoort werd gesoupeerd. Dat de stemming prima was, bleek wel hieruit dat na het souper allen een partijtje voetbal gingen spelen. Al zingende werd de reis voortgezet naar Waalwijk, waar alle zeer vol daan over de reis spontaan dank brachten aan directeur en leraren. Deze jaarlijkse reis moge een tra ditie worden bij de school. HOE STAAT HET THANS MET DE SOCIALE SCHOOL? Thans begint de grote vacantie ook voor de sociale school. Dit wil zeggen: de lessen worden 'n maand onderbroken. Op het ogenblik telt de tweede cursus 11 leerlingen. Dit getal is steeds constant gebleven en we vertrouwen dat deze allemaal de 3-jarige cursus met succes zul len voleinden. Op de eerste cursus zijn thans 10 leerlingen. De laatste maanden zijn meerdere heenge gaan, maar deze laatste 10 behoren wel tot de volhouders. We kunnen niet genoeg waarderen de weldaad van deze school. En toch, nog steeds doen veel arbeiders met grotere jongens, alsof zij van deze school nooit gehoord hebben. Hoe jammer voor hen zelf en voor de K.A.B. Directeur van deze school is Kape laan Wassenberg. Leraren zijn: Broeder Aluinus, Broeder Theofo rus en Broeder Apollonius, en de Weleerw. Heer P. Veuger, student aan Economische Hogeschool. Jam mer voor de school dat Br. Theo forus Waalwijk gaat verlaten door overplaatsing naar elders. We mo gen hem en tegelijk met hem Broe der Overste met heel het convent bijzonder dank brengen voor de steun, die de school steeds van hen heeft ondervonden. Ook brengt het bestuur dank aan het gemeente bestuur, dat zulke ruime subsidie schonk, en tenslotte dank aan de pers die steeds ons ter wille was. Waalwijk moet offers weten te brengen voor de godsdienstige en sociale ontwikkeling van zijn arbei dende bevolking. Dan toont onze plaats dat zij de tekenen van deze tijd begrijpt. De strijd om het ge loof wordt vooral gestreden op het terrein van de werkplaats. Aldus schrijft ons de Weleerw. Heer Ka pelaan Wassenberg. EXTRA PAKKETPOSTRIT. Met ingang van 1 Aug. a.s. zal, voorlopig bij wijze van proef, des Vrijdags een extra pakketpostrit worden gereden. Belanghebbenden wordt in overweging gegeven hier van een zo groot mogelijk gebruik te maken, omdat, wanneer alle pak- U zult 's morgens „kiplekker" uit bed springen. Elke dag moet uw lever een liter gal in uw ingewanden doen stromen, anders verteert uw voedsel niet, het bederft. U raakt verstopt, wordt humeurig en loom. Neem de plantaardige CARTER'S LEVERPILLETJES om die liter gal op te wekken en uw spijsvertering en stoelgang op natuurlijke wijze te regelen. Een plantaardig zacht middel, onover troffen om de gal te doen stromen. Eist Carter's Leverpilletjes. bekende Meulemans tenslotte aar zelend, „dat ik me jou ook niet kan voorstellen als de vrouw van een politieman. In een huisje van een woningbouwvereniging, met een klein keukentje, een voorkamer en een old finish „salon", zoals dat te genwoordig heet „Ik ook niet", lachte Marja, „maar zo erg is het nu ook weer niet. Jochem heeft hogere aspiraties en ik geloof, dat ie dat wel redt ook. Hij wil internationaal werk doen en studeert hard. Hij is van onderop begonnen, als hulpagent". „Tja...." aarzeldie Meulemahs, en zweeg. „Vader durf ik er niet eens over spreken", biechtte Marja „en het ergste isik zat een keer met hem in de tram. „Met de politieman?" „Ja.en toen stapte John bin nen en had 't over smerissen en ik was óók niet buitengewoon fijnge voelig en noemde John een bollen- boer.... nu, daarmee moet je net bij John zijn, die het zelf altijd zo minachtend over bollenboeren heeft en ik memoreerde dat zijn groot- Vader groenteboer was geweest kortom, ik heb me als een HBS- wicht gedragen Mevrouw Meulemans lachte luid op. „Ja, U lacht. Maar John was de volgende dag bij vader.en va der bij die oude dot van een Val len tgoed „De inspecteur....?" „Ja, Jochems chef.en gisteren stond er een bericht in het krantje, ketten in de vroege avonduren wor den aangeboden, zoals thans ge beurt, er niet voor kan worden in gestaan dat alle aangeboden pak ketten nog dezelfde avond kunnen worden afgevoerd. Het is derhalve in het belang van belanghebbenden dat van de gebo den gelegenheid zoveel mogelijk gebruik wordt gemaakt. De auto waarmee de pakketpost wordt afge voerd, vertrekt om 17.30 uur uit Waalwijk. Aanbieding van de pakketten tus sen 14 en 16 uur verdient dus sterk aanbeveling. K.A.J. ORIËNTATIERIT. Op 10 Augustus zal, zoals wij reeds eerder meldden, de K.A.J.- oriëntatierit voor fietsers verreden worden. De route die is geprojec teerd is ongeveer 65 km. lang en voert door mooie bosrijke streken. Ei wordt in twee etappes gereden, terwijl tijdens de rust tussen beide etappes de Ka jotters voor een ver rassing zullen zorgen. Men kan zich voor deelname, die voor iedereen open staat, aanmel den bij het bestuur van de K.A.J. of bij Van Dommelen in de Sta tionsstraat, waar ook de prijzen zijn geëtaleerd. De K.A.J. hoopt van deze rit een jaarlijks terugkerend sportevene ment te maken. FEEST IN DRONGELEN. De feestvereniging „Drongelen Vooruit" organiseert op 2 Augustus a.s., ter gelegenheid van haar vijf jarig bestaan, een Oranje-feest, waaraan diverse attracties zijn ver bonden. Medewerking aan dit feest ver, leent het Fanfare-korps „Oefening en Uitspanning" uit Wijk en Aal burg en de Mandolineclub „A Tem po" uit Sprang. Gezien de zeer goede reputatie welke beide verenigingen genieten, belooft het een prachtige avond te worden, waarop men van goede muziek kan genieten en waarnaar velen zullen gaan luisteren. Men zie voor verdere bijzonder heden de advertentie in dit blad. JAARVERGADERING R.K.C. Jaarvergadering der voetbalvereniging R.K.C. op Maandag 4 Aug. om 7.30 u. in de clubtent. Agenda 1. Opening, 2. Notulen, 3. Jaarverslag Penningmeester, 4. Verslag kas-commissie 1951-'52, 5. Verslag se cretaris, 6. Verslag Jeugdcommissie, 7. Benoeming kascommissie, 8. Bestuurs verkiezing, aftredend zijn de beren P. Duquesnoy, G. Jansen, A. v. d. Leur; de eerste twee stellen zich niet herkiesbaar; 9. Verkiezing voorzitter, 10. Verkiezing elftal-commissie, 11. Mededelingen, 12. Rondvraag, 13. Sluiting. MUSIS SACRUM. „Pandorra en de Vliegende Hol lander" is een wonderlijk filmver haal, waarin wij zien hoe Pandor ra, een Amerikaans meisje, onheil sticht onder een groepje rijke En gelsen die logeren in een Spaans kustdorp. Mannen raken meteen onder haar bekoring en zij doen de vreemdste dingen om haar te behagen zelf echter kan zij niet verliefd worden, totdat een Hollandse zee-kapitein met zijn schip in de haven komt en Pan dorra zich sterk tot hem aange trokken voelt. Wanneer een jaloers medeminnaar hem doorsteekt, verschijnt hij de volgende dag toch weer in de arena en dan begrijpt Pandorra ineens, dat het de Vlie gende Hollander van de legende dat de heer J. Verkruysen ontsla gen was als hulp-agent van politie. Dat deed natuurlijk helemaal de deur dicht „Heb je die Jochem nadien nog gesproken?" „Neemaar Lenie heeft tegen me gepreekt. Lenie zegt, dat ik met het hart van die jongen speel, en dat het toch nooit wat worden kan. Ze heeft gelijk ook. En nu wil ik hem niet meer zien. Maar ik heb me nog nooit met iemand zo op mijn gemak gevoeld. Het was net of we elkaar al jaren hadden gekend". „Zo was het bij ons ook, hè moe der?", zei Meulemans vergenoegd en mevrouw Meulemans knikte. „Ja....ik geloof, dat dat eigen lijk jé van hèt is" zei ze langzaam. „Niet hals over kop verliefd, maar dat idee, dat je elkaar niet vreemd bent, die kameraadschap meteen Zoiets mag je niet verwerpen, tot je er van overtuigd bent, dat het moet, dat het niet anders kan". Getroffen keek Marja haar oude vrienden aan, dankbaar dat zij pro blemen van stand, geld en duizend andere zaken voor een ogenblik lieten liggen en alleen de kern van de zaak aanroerden. Toen vond Meulemans het verlos sende woord. (Wordt vervolgd) VAN DE BLAUWE TRAM. door T. Lodewijk 21) De beide anderen zwegen en dat moedigde haar aan voort te gaan. „Vader wil dat ik trouw met John van Lier". Nog steeds zwegen haar toe hoorders, Mevrouw Meulemans knikte maar eens, alsof ze wilde zeggen, dat ze de jongeman kende. „John is een aardige jongen, hoewel ik niet geloof dat hij, wat je noemt, een persoonlijkheid is. Het heet dat hij grote zaken doet, maar hij werkt me niet hard ge noeg. Hij verdoet nogal wat tijd met litteratuur en zo en nu vind ik dat je óf litterator óf zakenman bent, maar niet van allebei een beetje. Maar vader is nogal op hem gesteld en John weet zich heel .aardig voor te doen. Het gekke is, dat Lenie werkelijk op hem ver-' iiefd is, tenminste, daar ben ik zo goed als zeker van. Maar vader heeft zich in het hoofd gezet, dat ik moet trouwen, omdat ik zo'n vliegende vogel ben, en Lenie is kalm en huiselijk en gezellig, die wil hij nog wel graag een paar jaartjes bij zich houden. Dus is hij, gemakshalve, ziende blind". „En jij voelt niets voor John", in formeerde mevrouw. „Maar dan ook helemaal niets", antwoordde het meisje beslist „Ik zou 'm als vriend tot op zekere hoogte kunnen waarderen, of des noods als zwager, maar 't idee, dat ik m'n hele leven met zo'n man zou moeten omspringenze maakte een griezelgebaar. „Ik kan me toch niet voorstellen, dat je vader zo iets onredelijks van je zal eisen", kwam bedachtzaam de stem van Meulemans. „Hij eist het ook niet", gaf Marja toe, „maar hij voert een zenuwen oorlog. Hij brengt het telkens weer op het tapijt, 't Is John vóór en John na. Hij nodigt John te eten, hij zingt zijn lof in alle toonaarden. En hij begrijpt niet, dat als je de kat aan 't spek bindt, ze niet wil bijten." „En John?", vroeg mevr. Meule mans. „Achdat wéét ik juist niet. Als John nu in vuur en vlam voor me stond en me niet met rust liet, zou ik misschien nog wel eens over te halen zijn; de aanhouder wint. Maar ik heb zo'n idee, dat het voor John een verstandshuwelijk zou worden. Hij mag me wel, hij vindt me décoratief, hij zou me mooie kleren laten dragen en me met ge noegen zien als een representatieve vrouw in een huis vol gasten maar het gaat niet om mijzelf. En 't gekke isLenie is toch ook niet weg te cijferen. Ze is beslist een blonde schoonheid. En dan Lenie heeft iets in haar karakter, dat een zwakke man nodig heeft. Ze zou hèm de baas laten, maar in werkelijkheid zou ze hem precies

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1952 | | pagina 2