Brieven uit verre landen.
HET MYSTERIE
WEK DE GAL
IN UW LEVER OP
BIOSCOOP-PROGRAMMA.
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 1 AUGUSTUS 1952
2
FEUILLETON
middelen daartoe waren haar juist ge
kozen woorden en... haar blonde schoon
heid.
Sociaal wferit.
Zij stichtte de Eva Peron Stichting
met een kapitaal van een milliard gul
den, en met die sociale stichting achter
zich kon zij geld weggeven en kleren en
huizen. In door haar gesubsidieerde le
vensmiddelenzaken kon Zij voedsel voor
halve prijs verkopen. Zij maakte zichzelf
minister van Arbeid en met met gewel
dige energie wierp zij zich op dit werk.
In het conservatieve Argentinië had
den de vrouwen geen stemrecht gehad.
Evita Peron wierp zich Op als voor
vechtster der vrouwenemancipatie en
door haar toedoen kregen zij in 1948
het stemrecht (-plicht). Zij stichtte een
peronistische partij voor vrouwen, die
de argentijnse vrouwen in het algemeen
vooruit hielp en ontwikkelde. Vanzelf
sprekend) kreeg Zij hierdoor de warme
sympathie van het volk.
Haar vijanden echter waren legio en
dit dankte Evita wel in het bijzonder
aan haar dictatoriale wijze van optre
den. Zij handelde in alles impulsief en
zonder iemand te raadplegen, waardoor
bepaalde hooggeplaatste personen wer
den gepasseerd, hetgeen haar de vijand
schap van dezen bezorgde. Andere te
genstanders vond zij in de oude Argen
tijnse adel. Haar naam werd hier nau
welijks genoemd, want de vroegere
heersers-families van het land Verachtten
haar om haar afkomst en... benijdden
haar om de uitzonderlijk machtige po
sitie, die zij zich had weten te verschaf
fen. Ook in militaire kringen was zij
niet geliefd.
De terugslag.
In October ,1951, even na de mislukte
revolutie-poging door enkele opposan
ten, kwam het bericht, dat Evita Peron
ziek was. In de eerste periode van haar
ziekte heeft zij, dank zij haar enorme
energie, nog kans gezien haar! invloed
in het politieke leven van haar man te
doen gelden. Allengs verergerde haar
toestand, waardoor zij ongetwijfeld ter
gen haar wil genoodzaakt werd, zich
van het politieke toneel terug te trekken.
Haar toestand werd ernstiger en nog
voor ënige dagen zijn twee Duitse spe
cialisten per vliegtuig naar Argentinië
vertrokken, doch niets heeft mogen ba
ten. Evita Peron is niet meer.
Al heeft zij gebruik gemaakt van me
thoden, welke wij niet kunnen iwaarde-
ren, toch moeten wij erkennen, dat deze
vrouw kans heeft gezien Ide grote massa
van het Argentijnse volk omhoog te
werken. Haar systeem, waarmede zij in
Europa zeker geen succes zou hebben
gehad, bleek juist passend te zijn voor
het Argentijnse volk. Al had zij veel vij
anden, toch geloven wij, dat vele Ar
gentijnen diep getroffen zullen zijn door
haar verscheiden.
(PA - Nadruk verboden)
En dat Eva Peron vele vrienden
had, en dat de Argentijnen diep getrof
fen zijn door haar overlijden is wel ge
bleken uit de overweldigende belang
stelling van de honderdduizenden die
zich rond de kist verdrongen, toen zij
stond opgebaard in het Ministerie van
Arbeid temidden van witte orchideeën,
lelies, rozen en anjers in overstelpende
hoeveelheden
De menigte die haar de laatste eer
wilde bewijzen was zo groot, dat acht
personen zijn gedood en verschillende
duizenden zijn gewond in het gedrang
van de velen die voor het laatst deze
bijzondere vrouw wilden zien.
j Het gehele land is in een diepe rouw
1 gedompeld en toen Mevrouw Peron,
gedompeld en als Mevrouw Peron be
graven wordt zal het in heel het land
vijf minuten stil zijn en luiden een kwar
tier lang in alle steden en dorpen de
kerkklokken.
30 dagen duurt de officiële rouw en
gedurende een maand zullen de radio
stations geen vrolijke programma's uit
zenden. Het parlement heeft een wet
aangenomen, die bepaalt dat 26 Juli
voortaan een nationale rouwdag zal zijn,
terwijl de regering eveneens besloten
heeft dat het komende jaar slechts post
zegels zullen mogen worden verkocht
die de beeldenaar dragen van de overle
den presidentsvrouwe.
Dit lalles doet overdreven aan wan
neer we hier Europese maatstaven gaan
aanleggen; men verlieze echter de aard
van de Argentijnen niet uit het oog en
dan lijkt dit niet meer overdreven, maar
getuigt het slechts van de bijzondere
plaats die deze bijzondere vrouw vooral
bij het gewone volk van haar land in
nam.
Hare Majesteit de Koningin heeft aan
de president van Argentinië een tele
gram van deelneming gezonden, terwijl
Prins Bernhard ten huize van de over
ledene een krans liet bezorgen. De Ne
derlandse gezant bracht een bezoek van
rouwbeklag bij dé Minister van Buiten
landse zaken, terwijl hij ons land ook
vertegenwoordigt bij de begrafenis
plechtigheid.
Aan boord Hr.Ms. „Boeroe"
NIEUW-GUINEA.
In Zee, 20 Juli 1952.
II.
Zacht schommelen we op en neer.
De troep dolfijnen die snuivend en
springend voor ons uitging, heeft
ons verlaten en is door de einde
loze zee verzwolgen. De tropen
avond is gevallen. De duisternis
heeft zijn intrede gedaan.
Peinzend zit ik aan dek. Nog en
kele andere jongens staan of zitten
bij me. Zoals gewoonlijk gaat het
gesprek ook nu weer over thuis,
over Holland, familie, vrienden en
kennissen. Als de zonnige dag ach
ter de verre horizon is verdwenen,
verschijnen deze gesprekken in
spookachtige gestalten aan dek. Mét
de duisternis komen ze aan boord
en ze zijn evenals de duisternis niet
te vermijden. Vrienden van de een,
vijanden van de ander. In alles gaan
ze gelijk op met elkaar, de eenzame
duisternis en de gedachten aan Hol
land. Heel Nieuw-Guinea ademt
deze sfeer, de sfeer van de tropen
nacht met de verre gedachten aan
liefde en plezier. Stilte, eenzaam
heid, onbekendheid, woestheid en
donkere nachten zijn identiek met
dit land. We komen er iedere avond
opnieuw weer van onder de indruk.
Zo komt het dat er jongens zijn die
de avonden haten alsof ze wrede
beulen zijn. Ze trachten ze te ver
mijden door te drinken, te lallen
en te brallen. Een vreemde bezoe
ker zou zelfs van ze kunnen zeggen
dat ze zich thuis voelden. Andere
zitten 's avonds urenlang te dromen
en te peinzen over de toekomst. Het
zijn de stille fantasten. Ze worden
nog uitgelachen ook. Omdat zij mis
schien wel de enigsten zijn die een
beetje normaal doen. In dit land
worden de normalen immers altijd
door iedereen uitgelachen. Abnor
maal doen is hier het meest norma
le. Van een kerel die altijd thuis
blijft, nooit eens uiteenspat, nooit
eens een bakje omhanden heeft,
komt hier niets terecht. In Holland
zou zo iemand een goed figuur slaan
als „oppassende-jongen". Maar hier
is het een zelfmoordenaar. Hij ver
moordt zijn eigen hart. Maar ook
iedere dag drinken en zuipen, nooit
tfTITTl/ Niet krabben. De helder
I I- I I H vloeibare D. D. D. kal-
vUU JA meert de jeuk in enkele
seconden, doodt de ziektekiemen en ge
neest tot diep in de huidporiën.
GENEESMIDDEL TEGEN Yfe
HUIDAANDOENINGEN MWm
eens aan thuis denken en nooit eens
treuren, is totaal verkeerd. Er zijn
zo al velen aan hun ongeluk geko
men. Soms vraag ik me wel eens
af wat de gulden middenweg is.
Niemand weet het. Velen geven
raad. Allemaal verschillend. Ieder
een moet het met zichzelf uitvech
ten. De avonden zijn lang in dit
land. Ze komen terug, iedere dag
opnieuw eindigt met een lange,
bange avond. De strijd is daarom
ook zo moeilijk. Wat zal de avond
van morgen me brengen? en van
overmorgen en dan en dan en dan
en dan?
Duisternis? Rottigheid? Of is er
misschien toch ergens een lichtje
waar we ons aan kunnen vastklam
pen? Ja, gelukkig zijn er ééns in de
week heldere lichtpunten aan deze
donkere hemel, 's Woensdagsavonds
als de post er is. Dan is het net of
hemelse tonen aan boord waaien.
Alsof er engelen op bazuinen schal
len. Voor die ene avond in de week
leven we allen weer op. Haast al
len. Ook zijn er die geen post heb
ben, of voor wie de post rouw
bracht. Ze worden verzwolgen door
de wrede duisternis. De nacht
neemt bezit van deze jongens. Voor
hen is er geen post, dus geen geluk,
ZONDAGSDIENST
3 Augustus 1952.
Arts: Dr. Lenglet.
Apotheek: Nijman.
NED. HERV. KERK
WAALWIJK.
Zondag 3 Augustus 1952.
10 uur: Ds. W. L. Jens.
Solozang: Edith van den Berg.
GESLAAGD.
Onze plaatsgenoot de heer J.
Blikkendaal slaagde dezer dagen
voor het vakdiploma kruidenier, 't
tabaksdiploma en 't middenstands
diploma, waarvoor onze gelukwen
sen.
K.A.V. AFD. BAARDWIJK
OP REIS.
Zondag 1.1. vertrok de K.A.V. na
de H. Mis van 6 uur met een bus
van Mulders-Sars naar België.
De eerste pleisterplaats was Diest
waar een boterham werd gegeten
en een heel oude kerk werd be
zocht. Via March Les Dames, Na
men, Dinant en het Maasdal ging
men vervolgens naar Brussel, waar
weer werd uitgestapt en waar de
grote kerk werd bezocht. Ook vele
oude gebouwen werden bekeken,
zoals het Paleis van de Koning en
meer andere.
Van Brussel ging 't naar Meche-
len en vandaar naar Antwerpen,
waar ook zoveel mogelijk beziens
waardigheden werden bekeken. De
leiden, waar ze hem hebben wou.
Dat zie je méér met die zachte
meisjes. En ik, die een manwijf ben
volgens de geruchten", nu lachte ze
luidop, „ik zou me door de eerste
de beste man die me imponeerde
rechtstreeks naar 't stadhuis laten
leiden!"
„Ja, jameesmuilde Meule-
mans. „We kennen jou".
„Ik begrijp wel hoe moeilijk het
is", kwam zachtjes mevrouw Meu-
lemans, maar je moet nooit met
iemand trouwen, waar je niet abso
luut van houdt. Want straks ont
moet je de man waar je bij
hoort en dan ontstaan er allerlei
wantoestanden. En dat zou ik vre
selijk vindenvoo!r jouen
voor hem".
Mar ja keek haar getroffen aan.
„Dat voel ik precies zo", zei ze
met zulk een nadruk, dat mevrouw
Meulemans haar man aankeek, die
even met de ogen knipte. Zij beiden
begrepen elkaar, en mevrouw Meu
lemans vroeg rustig Heb je
dat dan al ondervonden?"
Mar ja kleurde hevig. Had ze zich
versproken? Toen keek ze naar het
vriendelijke, moederlijke gezicht
van mevrouw Meulemans, naar de
goedige trekken van haar „stief
vader" en na een korte pauze zei
ze eenvoudig „Ja".
„Vertel het ons maar, kigd", moe
digde mevrouw Meulemans aan.
„Vecht die dingen niet alleen uit.
Een ander kan je met ervaring soms
een heel stuk op weg helpen".
,,'t Is niet, dat ik het U niet wil
zeggen", zei Marja aarzelend, maar
geen plezier, geen licht in deze duis
ternis. Voor velen is er grote vreug
de, jammer voor enkele misselijke
rottigheid. Er heerst dan verdeeld
heid aan boord. Er zijn die avond
twee categorieën mensen: gelukkige
en ongelukkige. De ongelukkigen
zijn dan door niemand te helpen.
De gelukkigen leven een volle week
lang op hun brief, de ongelukkigen
hopen een volle week lang op de
post. Zo leven we. Geluk of onge
luk, licht of duisternis. Zo is Nieuw-
Guinea voor ons. Zo leven we aan
boord van Hr.Ms. „Boeroe", weken
op zee zwalkend, eenzaam en ver
laten. Maar altijd nog met volle
moed en het grootste vertrouwen.
Na iedere nacht komt er toch weer
een dag. En eens wordt ons werk
hier bekroond. Eens, als we in Am
sterdam uit het vliegtuig stappen.
Dan is alles weer voorbij. Leven we
zoals jullie nu leven. Met vele klei
ne rottige dingen, die samen toch
ook een groot maken. En dan be
ginnen we maar weer opnieuw. Een
mens zonder hoop is een hopeloos
geval. Tot kijk in Holland.
Groetend.
GUUS VAN BLADEL.
laatste pleisterplaats op deze inte
ressante reis was Breda Oranje
stad, waar de verlichting werd be
wonderd.
Om 12 uur vertrokken de K.A.V.-
leden uit Breda en in de beste stem
ming arriveerde men om kwart
voor één weer in v.m. Baardwijk,
na genoten te hebben van een heer
lijke dag.
En de dames betuigen graag hun
dank aan de heer Henk Mulders
die hen allen op voortreffelijke wij
ze van het vele schoons onderweg
heeft laten genieten, en voor wie
niets te veel was.
DE SOCIALE SCHOOL
OP REIS.
Zondag 27 Juli zijn leraren en
leerlingen dezer school voor de eer
ste keer op reis geweest, en we mo
gen zeggen: het was een geslaagde
dag. Om half zes werd in de kapel
der Eerw. Broeders een H. Mis ge
lezen door de Weleerw. Heer Ka
pelaan Wassenberg, directeur van
deze school. Broeder Overste bood
allen een heerlijk ontbijt aan.
Om 7 uur werd gestart naar Rot
terdam, waar de grote Maastunnels
werden bezocht en de havens be
zichtigd. Hierna werd de reis voort
gezet naar Den Haag, waar de re
geringsgebouwen werden bezich
tigd, terwijl Broeder Theoforus de
nodige uitleg gaf. Na een kort be
zoek aan Scheveningen werd de
maaltijd gebruikt in Den Haag. Om
half twee reden ze naar Schiphol,
waar de rondleiding de volle inte
resse had.
Daarna ging 't naar Amsterdam
langs het paleis op de Dam, vervol-
ik weet zelf niet, wat ik moet doen.
Ik zit zo hopeloos in de knoei
„Hopeloos is een woord, dat on
der jouw omstandigheden 'n beetje
ridicuul klinkt", glimlachte mevr.
Meulemans.
„O, ik word beslist dramatisch",
schrok Marja. „Luister, dan zal ik
het jullie vertellen.Ik heb on
langs kennis gemaakt met een jon
geman, bescheiden, intelligente jon
gen
„Haha!", klonk het uit de lig
stoel.
„Maar zonder 'n rooie cent
„Natuurlijk!"
„En daar hou je van?" vroeg
mevrouw.
„Wist ik dat maar!!' riep Marja
uit. „Als ik hem in onze kringen
had ontmoet, geloof ik dat we het
al gauw eens zouden zijn, al weet
ik vooruit, dat we iedere dag ruzie
zouden hebben
en het iedere avond weer
goedmaken", lachte Meulemans,
„net als bij ons, wat jij Annie?"
„Je praat te veel, vader", berispte
hem zijn vrouw glimachend.
„Nu moet U niet denken", pleitte
Marja, „dat ik standsvooroordelen
heb...."
,;Wat doet ie voor de kost??' in
formeerde Meulemans.
Marja wachtten een ogenblik om
haar mededeling meer effect te ge
ven.
„Politie-agent", zei ze toen, „of
zoals John zegtsmeris!"
Het was stil in de serre. De beide
oude mensen verwerkten de mede-
dèling. „Ik moet je eerlijk zeggen",
gens naar Soestdijk waarna in
Amersfoort werd gesoupeerd. Dat
de stemming prima was, bleek wel
hieruit dat na het souper allen een
partijtje voetbal gingen spelen. Al
zingende werd de reis voortgezet
naar Waalwijk, waar alle zeer vol
daan over de reis spontaan dank
brachten aan directeur en leraren.
Deze jaarlijkse reis moge een tra
ditie worden bij de school.
HOE STAAT HET THANS
MET DE SOCIALE SCHOOL?
Thans begint de grote vacantie
ook voor de sociale school. Dit wil
zeggen: de lessen worden 'n maand
onderbroken. Op het ogenblik telt
de tweede cursus 11 leerlingen. Dit
getal is steeds constant gebleven en
we vertrouwen dat deze allemaal
de 3-jarige cursus met succes zul
len voleinden. Op de eerste cursus
zijn thans 10 leerlingen. De laatste
maanden zijn meerdere heenge
gaan, maar deze laatste 10 behoren
wel tot de volhouders. We kunnen
niet genoeg waarderen de weldaad
van deze school. En toch, nog steeds
doen veel arbeiders met grotere
jongens, alsof zij van deze school
nooit gehoord hebben. Hoe jammer
voor hen zelf en voor de K.A.B.
Directeur van deze school is Kape
laan Wassenberg. Leraren zijn:
Broeder Aluinus, Broeder Theofo
rus en Broeder Apollonius, en de
Weleerw. Heer P. Veuger, student
aan Economische Hogeschool. Jam
mer voor de school dat Br. Theo
forus Waalwijk gaat verlaten door
overplaatsing naar elders. We mo
gen hem en tegelijk met hem Broe
der Overste met heel het convent
bijzonder dank brengen voor de
steun, die de school steeds van hen
heeft ondervonden. Ook brengt
het bestuur dank aan het gemeente
bestuur, dat zulke ruime subsidie
schonk, en tenslotte dank aan de
pers die steeds ons ter wille was.
Waalwijk moet offers weten te
brengen voor de godsdienstige en
sociale ontwikkeling van zijn arbei
dende bevolking. Dan toont onze
plaats dat zij de tekenen van deze
tijd begrijpt. De strijd om het ge
loof wordt vooral gestreden op het
terrein van de werkplaats. Aldus
schrijft ons de Weleerw. Heer Ka
pelaan Wassenberg.
EXTRA PAKKETPOSTRIT.
Met ingang van 1 Aug. a.s. zal,
voorlopig bij wijze van proef, des
Vrijdags een extra pakketpostrit
worden gereden. Belanghebbenden
wordt in overweging gegeven hier
van een zo groot mogelijk gebruik
te maken, omdat, wanneer alle pak-
U zult 's morgens „kiplekker"
uit bed springen.
Elke dag moet uw lever een liter gal
in uw ingewanden doen stromen, anders
verteert uw voedsel niet, het bederft.
U raakt verstopt, wordt humeurig en
loom. Neem de plantaardige CARTER'S
LEVERPILLETJES om die liter gal
op te wekken en uw spijsvertering en
stoelgang op natuurlijke wijze te regelen.
Een plantaardig zacht middel, onover
troffen om de gal te doen stromen.
Eist Carter's Leverpilletjes.
bekende Meulemans tenslotte aar
zelend, „dat ik me jou ook niet kan
voorstellen als de vrouw van een
politieman. In een huisje van een
woningbouwvereniging, met een
klein keukentje, een voorkamer en
een old finish „salon", zoals dat te
genwoordig heet
„Ik ook niet", lachte Marja,
„maar zo erg is het nu ook weer
niet. Jochem heeft hogere aspiraties
en ik geloof, dat ie dat wel redt
ook. Hij wil internationaal werk
doen en studeert hard. Hij is van
onderop begonnen, als hulpagent".
„Tja...." aarzeldie Meulemahs,
en zweeg.
„Vader durf ik er niet eens over
spreken", biechtte Marja „en het
ergste isik zat een keer met
hem in de tram.
„Met de politieman?"
„Ja.en toen stapte John bin
nen en had 't over smerissen en ik
was óók niet buitengewoon fijnge
voelig en noemde John een bollen-
boer.... nu, daarmee moet je net
bij John zijn, die het zelf altijd zo
minachtend over bollenboeren heeft
en ik memoreerde dat zijn groot-
Vader groenteboer was geweest
kortom, ik heb me als een HBS-
wicht gedragen
Mevrouw Meulemans lachte luid
op.
„Ja, U lacht. Maar John was de
volgende dag bij vader.en va
der bij die oude dot van een Val
len tgoed
„De inspecteur....?"
„Ja, Jochems chef.en gisteren
stond er een bericht in het krantje,
ketten in de vroege avonduren wor
den aangeboden, zoals thans ge
beurt, er niet voor kan worden in
gestaan dat alle aangeboden pak
ketten nog dezelfde avond kunnen
worden afgevoerd.
Het is derhalve in het belang van
belanghebbenden dat van de gebo
den gelegenheid zoveel mogelijk
gebruik wordt gemaakt. De auto
waarmee de pakketpost wordt afge
voerd, vertrekt om 17.30 uur uit
Waalwijk.
Aanbieding van de pakketten tus
sen 14 en 16 uur verdient dus sterk
aanbeveling.
K.A.J. ORIËNTATIERIT.
Op 10 Augustus zal, zoals wij
reeds eerder meldden, de K.A.J.-
oriëntatierit voor fietsers verreden
worden. De route die is geprojec
teerd is ongeveer 65 km. lang en
voert door mooie bosrijke streken.
Ei wordt in twee etappes gereden,
terwijl tijdens de rust tussen beide
etappes de Ka jotters voor een ver
rassing zullen zorgen.
Men kan zich voor deelname, die
voor iedereen open staat, aanmel
den bij het bestuur van de K.A.J.
of bij Van Dommelen in de Sta
tionsstraat, waar ook de prijzen zijn
geëtaleerd.
De K.A.J. hoopt van deze rit een
jaarlijks terugkerend sportevene
ment te maken.
FEEST IN DRONGELEN.
De feestvereniging „Drongelen
Vooruit" organiseert op 2 Augustus
a.s., ter gelegenheid van haar vijf
jarig bestaan, een Oranje-feest,
waaraan diverse attracties zijn ver
bonden.
Medewerking aan dit feest ver,
leent het Fanfare-korps „Oefening
en Uitspanning" uit Wijk en Aal
burg en de Mandolineclub „A Tem
po" uit Sprang.
Gezien de zeer goede reputatie
welke beide verenigingen genieten,
belooft het een prachtige avond te
worden, waarop men van goede
muziek kan genieten en waarnaar
velen zullen gaan luisteren.
Men zie voor verdere bijzonder
heden de advertentie in dit blad.
JAARVERGADERING R.K.C.
Jaarvergadering der voetbalvereniging
R.K.C. op Maandag 4 Aug. om 7.30 u.
in de clubtent.
Agenda 1. Opening, 2. Notulen, 3.
Jaarverslag Penningmeester, 4. Verslag
kas-commissie 1951-'52, 5. Verslag se
cretaris, 6. Verslag Jeugdcommissie, 7.
Benoeming kascommissie, 8. Bestuurs
verkiezing, aftredend zijn de beren P.
Duquesnoy, G. Jansen, A. v. d. Leur; de
eerste twee stellen zich niet herkiesbaar;
9. Verkiezing voorzitter, 10. Verkiezing
elftal-commissie, 11. Mededelingen, 12.
Rondvraag, 13. Sluiting.
MUSIS SACRUM.
„Pandorra en de Vliegende Hol
lander" is een wonderlijk filmver
haal, waarin wij zien hoe Pandor
ra, een Amerikaans meisje, onheil
sticht onder een groepje rijke En
gelsen die logeren in een Spaans
kustdorp. Mannen raken meteen
onder haar bekoring en zij doen
de vreemdste dingen om haar te
behagen zelf echter kan zij niet
verliefd worden, totdat een
Hollandse zee-kapitein met zijn
schip in de haven komt en Pan
dorra zich sterk tot hem aange
trokken voelt. Wanneer een jaloers
medeminnaar hem doorsteekt,
verschijnt hij de volgende dag toch
weer in de arena en dan begrijpt
Pandorra ineens, dat het de Vlie
gende Hollander van de legende
dat de heer J. Verkruysen ontsla
gen was als hulp-agent van politie.
Dat deed natuurlijk helemaal de
deur dicht
„Heb je die Jochem nadien nog
gesproken?"
„Neemaar Lenie heeft tegen
me gepreekt. Lenie zegt, dat ik
met het hart van die jongen speel,
en dat het toch nooit wat worden
kan. Ze heeft gelijk ook. En nu wil
ik hem niet meer zien. Maar ik heb
me nog nooit met iemand zo op mijn
gemak gevoeld. Het was net of we
elkaar al jaren hadden gekend".
„Zo was het bij ons ook, hè moe
der?", zei Meulemans vergenoegd
en mevrouw Meulemans knikte.
„Ja....ik geloof, dat dat eigen
lijk jé van hèt is" zei ze langzaam.
„Niet hals over kop verliefd, maar
dat idee, dat je elkaar niet vreemd
bent, die kameraadschap meteen
Zoiets mag je niet verwerpen, tot
je er van overtuigd bent, dat het
moet, dat het niet anders kan".
Getroffen keek Marja haar oude
vrienden aan, dankbaar dat zij pro
blemen van stand, geld en duizend
andere zaken voor een ogenblik
lieten liggen en alleen de kern van
de zaak aanroerden.
Toen vond Meulemans het verlos
sende woord.
(Wordt vervolgd)
VAN DE BLAUWE TRAM.
door T. Lodewijk
21)
De beide anderen zwegen en dat
moedigde haar aan voort te gaan.
„Vader wil dat ik trouw met
John van Lier".
Nog steeds zwegen haar toe
hoorders, Mevrouw Meulemans
knikte maar eens, alsof ze wilde
zeggen, dat ze de jongeman kende.
„John is een aardige jongen,
hoewel ik niet geloof dat hij, wat
je noemt, een persoonlijkheid is.
Het heet dat hij grote zaken doet,
maar hij werkt me niet hard ge
noeg. Hij verdoet nogal wat tijd
met litteratuur en zo en nu vind ik
dat je óf litterator óf zakenman
bent, maar niet van allebei een
beetje. Maar vader is nogal op hem
gesteld en John weet zich heel
.aardig voor te doen. Het gekke is,
dat Lenie werkelijk op hem ver-'
iiefd is, tenminste, daar ben ik zo
goed als zeker van. Maar vader
heeft zich in het hoofd gezet, dat
ik moet trouwen, omdat ik zo'n
vliegende vogel ben, en Lenie is
kalm en huiselijk en gezellig, die
wil hij nog wel graag een paar
jaartjes bij zich houden. Dus is hij,
gemakshalve, ziende blind".
„En jij voelt niets voor John", in
formeerde mevrouw.
„Maar dan ook helemaal niets",
antwoordde het meisje beslist „Ik
zou 'm als vriend tot op zekere
hoogte kunnen waarderen, of des
noods als zwager, maar 't idee, dat
ik m'n hele leven met zo'n man zou
moeten omspringenze maakte
een griezelgebaar.
„Ik kan me toch niet voorstellen,
dat je vader zo iets onredelijks van
je zal eisen", kwam bedachtzaam de
stem van Meulemans.
„Hij eist het ook niet", gaf Marja
toe, „maar hij voert een zenuwen
oorlog. Hij brengt het telkens weer
op het tapijt, 't Is John vóór en
John na. Hij nodigt John te eten,
hij zingt zijn lof in alle toonaarden.
En hij begrijpt niet, dat als je de
kat aan 't spek bindt, ze niet wil
bijten."
„En John?", vroeg mevr. Meule
mans.
„Achdat wéét ik juist niet.
Als John nu in vuur en vlam voor
me stond en me niet met rust liet,
zou ik misschien nog wel eens over
te halen zijn; de aanhouder wint.
Maar ik heb zo'n idee, dat het voor
John een verstandshuwelijk zou
worden. Hij mag me wel, hij vindt
me décoratief, hij zou me mooie
kleren laten dragen en me met ge
noegen zien als een representatieve
vrouw in een huis vol gasten
maar het gaat niet om mijzelf. En
't gekke isLenie is toch ook
niet weg te cijferen. Ze is beslist
een blonde schoonheid. En dan
Lenie heeft iets in haar karakter,
dat een zwakke man nodig heeft.
Ze zou hèm de baas laten, maar in
werkelijkheid zou ze hem precies