discussieert over zwembad van de Efteling
HET MYSTERIE
6
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 1 SEPTEMBER 1952
6
Raad van Loon op Zand
f 600,000 voor uitbreiding Natuurpark.
Vrijdagavond kwam de raad van
de gemeente Loon op Zand bijeen
ter behandeling van een agenda van
een achttal punten. Nadat burge
meester Van der Heijden de verga
dering had geopend met de chris
telijke groet, stelde hij aan de orde
de vaststelling van de notulen der
vorige vergadering. (Voor de agen
da en prae-adviezen verwijzen wij
ngar onze beide vorige nummers).
De heer Elshout bracht naar vo
ren dat volgens de notulen de com
missie voor de straatnamen had
voorgesteld Parklaan, maar hij her
innerde zich dat de commissie juist
Parkstraat beter had gevonden om
dat er geen bomen langs stonden.
Dit zag hij graag veranderd. Boven
dien achtte hij in Loon op Zand de
loop van de Weteringstraat verwar
rend.
Met de opmerking over de Park
straat waren verschillende andere
raadsleden het eens en daar zou
nota van genomen worden. Op de
tweede opmerking kon de voorzit
ter niet antwoorden, omdat hij de
stukken niet bij de hand had. Hij
zou het echter nakijken. Bovendien
had de opmerking niet rechtstreeks
verband met de notulen. Daarop
werden de notulen zonder stemming
vastgesteld.
Bij de behandeling der ingeko
men stukken merkte de heer Mal-
lens op dat hij bij de stukken nog
een goedgekeurd besluit meende te
hebben gezien, dat tot verstrekking
van een renteloos voorschot van
1000 aan de harmonie „St. Jan".
De voorzitter beaamde dit en ze
werden alle voor kennisgeving aan
genomen.
Voorts deelde de voorzitter mee,
dat de gemeente tot nog toe uit de
woningbouwleningen een voor
keursbedrag van ƒ52.600 had ont
vangen.
Met punt 3, het voorstel tot wij
ziging van de regeling inzake ge
neeskundige verzorging van het ge
meente-personeel ging de raad zon
der meer accoord.
PROTEST TEGEN
SALARISREGELING.
Naar aanleiding van het voorstel
tot wijziging van de salarisregeling,
volgens welke de salarissen van en
kele ambtenaren zouden moeten
worden verlaagd, vroeg de heer Els-
hout of de huidige salarissen be
houden zouden blijven voor de nu
in dienst zijnde ambtenaren. Wat
de voorzitter bevestigde. Als er
nieuwe kwamen, zouden ze verlaagd
moeten worden.
De heer Beerens had bezwaar te
gen het salaris van de meteropne-
mer-incasseerder. Als tot uitbrei
ding zou moeten worden overge
gaan, had de huidige een salaris van
2700, de nieuwe zou maximum
47.04 per week krijgen. Dit vond
de heer Beerens schandalig voor 'n
dergelijke verantwoordelijke func
tie. 2700 was niet overdreven. Hij
meende dat men er niet mee ac
coord moest gaan, maar omdat er
weinig aan te doen zou zijn, moest
de raad er zich onder protest bij
neerleggen.
De voorzitter was het hier vol
komen mee eens. De raad stelde de
salarissen vast, maar met het toe
zicht dat Ged. Staten nu hadden op
de begroting, kon er niet meer uit
betaald worden. B. en W. hadden 2
jaar gevochten, en nu mocht er
2700 uitbetaald worden. Wanneer
er een vacature kwam, zouden ze
de zaak opnieuw bezien.
De heer Mallens onderschreef de
bezwaren van de heer Beerens. Hij
meende dat bij hogere instanties
te weinig was doorgedrongen de fi
nanciële verantwoordelijkheid van
de betrokken ambtenaar. Hij was
echter verbaasd dat nu een salaris
verordening in de raad kwam. In de
3y2 jaar dat hij zitting had als
raadslid had hij daar niets van ge
hoord, terwijl ze van tevoren zou
zijn toegezonden. Nu diende de raad
te handelen en bij Ged. Staten zijn
verbazing uit te spreken over deze
regeling.
Hier was de voorzitter het mee
eens, maar tegenover de andere op
merking van de heer Mallens, deel
de hij mee dat de verordening wel
degelijk was toegezonden. Tenslotte
ging de raad accoord met de rege
ling, maar onder protest.
Punt 5 was een verzoek van de
regent van het seminarie om sub
sidie voor leerlingen uit de gemeen
te. De voorzitter deelde mee dat er
een nieuw verzoek was binnenge
komen van het Missiehuis om de
zelfde bijdrage. B. en W. stelden
voor aan alle seminaria waar leer
lingen uit de gemeente studeerden
100 toe te kennen als daartoe een
verzoek binnenkwam.
De heer Beerens had al in het
prae-advies gemist het voorstel om
aan andere soortgelijke inrichtingen
als het seminarie ook subsidie toe
te kennen. Hij hoopte dat het in
voorkomende gevallen mogelijk zou
zijn daartoe over te gaan.
De voorzitter antwoordde dat de
overweging gold, dat voor leerlin
gen die M.O. volgden en later een
maatschappelijke functie te vervul
len zouden krijgen, subsidie werd
gegeven. Een zelfde overweging
kon ook gelden voor de seminaria
en hoewel de zaken voor het Mis
siehuis iets anders lagen, hadden
ook de leerlignen daarvan later een
belangrijke maatschappelijke func
tie te vervullen, zij het niet direct
in Nederland.
De heer Mallens had geen be
zwaar tegen de subsidiëring. Maar
wel was het ongebruikelijk dat de
begroting tussentijds werd gewij
zigd, tenzij belangrijke omstandig
heden dit eisten. Hij stelde daarom
voor deze subsidies uit te trekken
op de begroting 1953.
De voorzitter betoogde dat dit
geen- gewoon geval van subsidie
aanvrage was. B. en W. wisten niet
hoeveel leerlingen een middelbare
school zouden bezoeken, ze maak
ten een schatting en later bij de
aanvragen bleek hoeveel er precies
nodig was. Deze scholen waren niet
in de regeling opgenomen en hij
zag dan ook geen aanleiding om on
middellijk subsidie te verlenen.
De heer Mallens had hiertegen
geen bezwaar als de voorzitter zich
dit maar herinnerde bij andere sub
sidie-aanvragen. Daarop ging de
raad met het voorstel accoord.
GRONDAANKOOP.
Het voorstel tot aankoop van
grond van L. v. Laarhoven deed de
heer Elshout opmerken dat hij niet
uit het voorstel had begrepen of de
grond voor het Natuurpark was be
stemd of voor de gemeente. Ook
wilde hij weten of over deze grond
een weg werd aangelegd en of „De
Efeteling" ook instond voor gedeel
telijke vergoeding van b.v. de in
komstenbelasting.
De voorz. antwoordde dat deze
aankoop paste in het kader van het
uitbreidingsplan en dat er ook een
weg zou komen. Restitutie van de
inkomstenbelasting zou ook gedeel
telijk voor rekening van „De Efte
ling" komen.
De heer v. Kuijk had niet begre
pen waarvandaan de vergoeding
voor v. Laarhoven kwam. De voorz.
zette uiteen dat er een stal stond op
het fundament van het oude ge
bouw, voorts stond er een gierpomp
enz. Als v. Laarhoven de grond niet
verkocht, hadden deze zaken nog
waarde voor hem. Nu hij ze ver
kocht, was dit een schadepost voor
hem. In de meerdere kosten voor
verplaatsing droeg de gemeente bij.
VAN DE BLAUWE TRAM.
11 door T. Lodewijk
33)
Deze avond lag de villa „Wijde
blik" geheel in 't duister; zelfs de
maan liet verstek gaan. Slechts in
één kamer brandde licht, dat door
flauw-doorlichte gordijnen werd
buitengesloten. En Jochem, die een
nauwkeurig onderzoek instelde in
de omgeving van deze gordijnen,
werd teleurgesteld; nergens was 'n
spleetje open, waardoor hij kon
binnengluren.
Het vinden van het boekje met
de handtekening van John van
Lier op het schutblad had bij hem
allerlei vermoedens doen rijzen.
Hoe verder hij over de zaak na
dacht, hoe minder hij zich aan de
indruk kon onttrekken, dat deze
jongeman op de een of andere wij
ze iets te maken had met het
„tram-complot".
Daar was allereerst het feit, dat
hij die bewuste dag op de tram
was gestapt bij de halte, onmiddel
lijk in de buurt van het hoofd
kwartier van de bende gelegen.
Wat had hij daar te zoeken En dat
hij er meermalen was geweest, be
wees wel de vondst van het boekje,
dat hij er waarschijnlijk had ver
geten en door een der „bewoners"
op het bovenkamertje was neerge
legd.
Bij verder nadenken had Jochem
zich herinnerd, hoe John van Lier
in de auto gezeten had toen de
overval op de oude Terweeghen
was gepleegd, en er merkwaardig
goed was afgekomen, doch zich
niets meer herinneren kon. Een
maal verdenking koesterend, begon
Jochem verschillende gedragingen
van deze jonge zakenman-letter
kundige in een nieuw en allesbe
halve gunstig licht te zien. Hij her
innerde zich nu ook Marja's mede
deling omtrent het betalen van de
wissel van Meulemans, kort na de
overval, en vroeg zich af, of er
geen rechtstreeks verband zou kun
nen bestaan tussen het een en het
ander.
Zijn overtuiging, dat er slechts
katvis in 't net spartelde, waar de
snoek nog lustig rond zwom, werd
met het ogenblik sterker. Alleen
wie was de snoek John van
Lier
Het is waar, de jongeman had op
hem niet de indruk gemaakt, dat
hij tot dergelijke stoutmoedige,
knap in elkaar gezette en schurk
achtig uitgevoerde misdaden in
De heer v. Kuijk had gehoord dat
voor het Natuurpark een dubbele
weg zou komen te lopen, maar de
voorzitter zei dat de bestaande weg
gewoon doorgetrokken zou worden
naar Oost en West.
Voorts vroeg de heer v. Kuijk of
de gemeente mee moest betalen, en
toen de voorzitter dit bevestigde,
wenste hij stemming over het voor
stel en verklaarde zich tegen.
De heer Grootswagers vroeg hoe
veel woningen er geplaatst konden
worden op het gedeelte dat de ge
meente kocht.
De voorzitter antwoordde dat het
terrein van v. Laarhoven alleen niet
voldoende was. Er moest nog een
terrein eikenhakhout dat daar lag,
bijgekocht worden en dan nog een
stuk voor de weg. Langs de weg van
het Natuurpark naar de Tramlaan
konden 40 a 50 woningen geplaatst
worden, voorts nog langs de weg
naar de Parkstraat.
Toen tenslotte tot stemming over
het voorstel werd overgegaan, wa
ren alleen de heren v. Kuijk en
Mallens tegen het voorstel van B.
en W.
Bij het voorstel tot wijziging van
de gemeentebegroting had de heer
Mallens geen uitvoerige memorie
van toelichting aangetroffen. Hij
vroeg zich af wanneer de raad had
besloten subsidie te verlenen aan
de Nederlandse Onderwijsfilm en
aan het verzoek van de gas-direc-
teur om in de Berkdijksestraat en
de Sweenstraat het net met 700 en
800 m. te verlengen.
De voorzitter betoogde dat dit
geen uitbreiding was, maar gewoon
vernieuwing.
Voorts maakte de heer Mallens er
aanmerking op dat werd voorge
steld 307 te betalen wegens een
vordering op de Duitse weermacht,
en dat na 8 jaar. De gemeente zou
dan wel zien die vordering van de
regering terug te krijgen.
De voorzitter bracht daartegen in
dat de man in kwestie vroeger ja
renlang voor niets naar het raad
huis was gelopen.
De heer Mallens wilde de stukken
daarover inzien, maar de voorzitter
was niet bereid ze ter tafel te bren
gen. Waarop zich een korte discus
sie ontspon tussen de voorzitter en
de heer Mallens of de laatste al dan
niet het woord had. Tenslotte maak
te de voorzitter er een eind aan en
ging op verzoek van de heer Mal
lens tot stemming over. De heren
v. Kuijk, Mallens, Elshout en Groot
swagers stemden tegen 't voorstel
van B. en W.
GARANTIE VOOR
„DE EFTELING".
Het voorstel tot het garanderen
van rente en aflossing van een door
de stichting Natuurpark „De Efte
ling" te sluiten geldlening, gaf aan
leiding tot nogal wat op- en aan
merkingen.
De heer Mallens vond de stukken
onvolledig en miste o.a. een aan
vraag van de stichting en een fi-
nanciëel overzicht. Zo kon hij niet
de noodzaak van de uitbreiding be
oordelen. Gewoonlijk gingen derge
lijke ondernemingen een paar jaar
goed, terwijl er daarna een sterke
achteruitgang kwam. De raad werd
met grote accuratesse buiten het fi
nanciële toezicht gehouden.
Op 20 Februari was er in totaal
200.000 gevraagd voor het graven
en de completering van het zwem
bad. Daarom veronderstelde hij dat
het nieuwe crediet een vergissing
was. Hij vond twee ton genoeg. Hij
achtte het nuttiger een badhuis te
stichten. Waarom werd het thee
huis niet tot restaurant omge
bouwd? Hoe kwam men aan 160.000
gulden voor de verdere aankleding
van het park? Verder somde hij 'n
groot aantal voorwaarden op die,
naar zijn mening, door de raad ge
steld moesten worden.
De heer Grootswagers had er be
zwaar tegen dat de inwoners nu
weer tevens voor het entrée tot 't
park 25 ct. moesten betalen. Daar
door werd het voor wandelpark te
duur. En vanwaar kwamen die
20.000 voor de aankoop van gron
den?
De heer Elshout had veronder
steld dat de 150.000 voor 't zwem
bad ergens anders voor waren be
stemd. Het was hem niet erg dui
delijk. Hij achtte het van groot be
lang dat het Natuurpark bestond,
maar de gang van zaken beviel hem
niet. Hij had liever dat er open
kaart werd gespeeld. Eerst was er
200.000 gevraagd voor het zwem
bad en nu weer 185.000.
De voorzitter beantwoordde de
sprekers in algemene zin. Hij zette
uiteen dat het doel van het Natuur
park niet was een recreatieoord
voor de inwoners, maar de gemeen
te, die rijk was aan natuurschoon,
tot een toeristenoord te maken. De
gemeente zelf bood niets. De opzet
was geweest een terrein klaar te
maken voor het recreatieoord. Dat
was met ƒ400.000 niet klaar. De
voetbalvelden, vijvers enz. waren
niet maar een begin. Nadat 't park
bruikbaar was gemaakt, moest men
eerst zien dat het aan zijn doel be
antwoordde. De attracties hadden
de verwachtingen overtroffen. Het
bestuur van de stichting meende
dat de hoge investeringen rendabel
zouden blijken. Er bestond overi
gens een nauw contact tussen de
Stichting en het gemeentebestuur.
De heer Mallens had een groot
groot aantal vragen gesteld, die kon
de voorzitter nu niet beantwoorden.
Dan had hij ze schriftelijk moeten
toesturen.
Tegenover de heer Grootswagers
herhaalde de voorzitter dat 't doel
van het Natuurpark was de inwo
ners een nieuw bestaansmiddel te
verschaffen en hun bovendien te
gen voordeliger tarieven het wan
delpark open te stellen. Wat de
grond betreft, deelde de voorzitter
mee, dat al 90% van de benodigde
gronden in het bezit van de Efteling
waren. Er moest echter ook een
kampeerterrein aangelegd worden,
want het was de taak van de Efte
ling het tourisme te verzorgen. Als
begin werd een terrein van 11 ha.
aangelegd, dat uiteindelijk 25 ha.
groot zou worden.
Als bestuurslid van de Efteling
was de heer De Cock voor toeken
ning van de bedragen. Ook de reve
nuen waren groot. De trek van het
publiek had niets te wensen overge
laten, die trek moest behouden blij
ven. Kaatheuvel mocht er trots op
zijn dat het iets als de Efteling had.
De heer Mallens constateerde dat
de voorzitter op een slimme manier
de beantwoording van zijn vragen
had ontlopen, maar hij wilde toch
weten waarom er eerst 200.000
was gevraagd voor het zwembad en
nu weer 185.000.
De voorzitter antwoordde dat die
200.000 waren geweest voor her
stel van het theehuis, douches voor
de voetbalvelden en de grondwer
ken van het zwembad.
De heer Mallens betoogde dat in
de notulen van 20 Februari gespro-
ke werd over aanleg en complete
ring van het zwembad, de voorzitter
van zijn kant bleef er bij dat het
alleen had gegaan over het graven
van het zwembad.
De heer Grootswagers vroeg zich
af of de meevaller van de grote toe
loop niet te groot optimisme had
gewekt bij het stichtingsbestuur om
nu al grond bij te kopen buiten de
oorspronkelijke bedoeling.
De voorzitter antwoordde dat dit
de kern was voor een kampeerter
rein. Men had een ander terrein
moeten nemen omdat volgens des
kundigen een kampeerterrein niet
gunstig lag, tegen een recreatie
oord aan.
De heer Elshout kon zich onder
tussen nog niet voorstellen dat er
nog 150.000 nodig was voor het
zelfde object. De voorzitter betoogde
dat dit was voor de bijkomende
werken na het uitgraven. In het
eerste ontwerp was alleen het gra
ven opgenomen.
Tenslotte werd er over het voor
stel gestemd en toen bleken alleen
de heren van Kuik, Mallens en
Grootswagers ten einde toe tegen
het voorstel gekant.
RONDVRAAG.
Bij de rondvraag vroeg de heer
Sins of de oude gemeentewoningen
in Kaatheuvel en Berkdijk van rio
lering konden worden voorzien en
of de oude gemeentewoningen in
Berkdijk niet nagekeken konden
worden. De voorzitter antwoordde
dat B. en W. de mogelijkheid tot
aansluiting aan de riolering zouden
onderzoeken en dat verbouwing van
de woningen nog steeds wachtte op
goedkeuring uit Den Haag.
Vervolgens stelden verschillende
leden vragen over de verlichting.
De heer van Noyen merkte op dat
een zijtak van de Tuinstraat nog
zonder verlichting zat en vroeg of
er op het Land van Kleef nog en
kele punten bijgeplaatst konden
worden. Ook een gedeelte van de
Gasthuisstraat was nog niet ver
licht. De heer Grootswagers vroeg
aandacht voor de straatverlichting
van de Heikant. En als er straat
verlichting was, moest ze branden.
Op de Hil was een lantaarn al drie
maanden stuk. De heer van Kuijk
vestigde de aandacht op de verlich
ting van de Marktstraat naar de
Bensehoef.
De voorzitter deelde in antwoord
op deze vragen mede, dat de ver
lichting in het uitbreidingsplan was
opgenomen. De verlichting van de
Gasthuisstraat was men bezig te
verbeteren. Er zou zoveel mogelijk
gezorgd worden dat alle lantaarns
brandden. Ook met de verlichting
van de Bensehoef was men bezig
en met de P.N.E.M. was men in
overleg om alsnog op de Hil ver
lichting aan te brengen.
De heer Mallens vroeg of en hoe
veel woningen door de Vincentius-
vereniging gebouwd, door particu
lieren waren overgenomen. De
voorzitter deelde in antwoord hierop
mee, dat ze alle aan particulieren
waren verkocht.
Tenslotte vroeg de heer Elshout
meer woningen te bouwen. Voor
de Efteling was er wel geld, dat
moest er ook voor de woningen ko
men en hij vroeg in deze meer acti
viteit van B. en W.
De voorzitter dacht dat de heer
Elshout een mopje verkocht en hij
wees op het complex van 52 wonin
gen voor de ouden van dagen en
de 44 woningen, die juist waren
aanbesteed. Hij achttë dan ook de
opmerking van de heer Elshout
over de activiteit van het gemeente
bestuur niet op haar plaats. Verder
wilde hij er niet over discussiëren.
De vergadering werd gesloten
met de christelijke groet
50.000 TSJECHOSLOWAAKSE
GEZINNEN GEDEPORTEERD?
Volgens van betrouwbare Praagse zij
de ontvangen berichten zijn de Tsjecho-
slowaakse autoriteiten voornemens bijna
vijftig duizend „onbetrouwbaar geachte
gezinnen" uit de grote steden in Tsje-
cho-Slowakije weg te voeren. Dergelijke
wegvoeringen hebben in Hongarije en
Roemenië reeds plaats gevonden.
Volgens deze berichten geschiedde de
Wegvoering der gezinnen uit Bratislava
met onnodige ruwheid, hetgeen aanzien
lijke verontwaardiging verwekte.
Degenen, die vroeger waren gestraft
Wegens „overtredingen jegens de staat",
kregen 48 uur om zich gereed te maken,
zij mochten per persoon slechts veertig
kilogram bagage meenemen.
De anderen kregen tien dagen om zich
op het vertrek voor te bereiden, zij mo
gen per gezin meubels voor één kamer
medenemen. Op de overblijvende bezit
tingen is door de staat beslag gelegd.
Men verwacht dat het grootste gedeelte
van de getroffenen zal bestaan uit „on
betrouwbare politieke elementen" uit de
vroegere middenklasse.
Met de wegvoeringen wordt beoogd
„latent gevaarlijke elementen" uit de
grote steden, „waar zij moeilijk onder
toezicht zijn te houden", verspreid te
Vestigen in dun bevolkte gebieden. Een
tweede doel is het verkrijgen van wo
ningen voor arbeiders, die van het plat
teland naar de steden zijn overgebracht
en voor leden der Tsjecho-Slowaakse
communistische partij.
staat was, maar Jochem wist, zoal
niet uit ervaring, dan toch uit de
geschiedenis van de misdaden, dat
de onschuldigste gezichten en on
nozelste blikken zeer misleidend
konden zijn. En dus besloot hij,
eens 'n onderzoek te gaan instellen
in de onmiddellijke omgeving van
de verdachte.
Een officieel bezoek, een beschul
diging ronduitdat was te ge
vaarlijk. Daarvoor ontbraken hem
de bewijzen en een kat in nood
doet daarbij rare sprongen. Jochem
was, na zijn ervaringen van de vo
rige nacht, zo voorzichtig en arg
wanend geworden als een vos. Niet
voor de tweede maal zou hij zo
gemakkelijk in een val lopen. De
bende waarmee hij te maken had,
deinsde blijkbaar voor niets terug
en Jochem had nog grote plannen;
z'n leven was hem voorlopig nog te
dierbaar.
Het hek van de villa stond open,
toen hij er langs wandelde. Hij
overtuigde zich, dat de straatweg
vrijwel verlaten was en niemand
hem het tuinpad zag opgaan. Hij
vermeed 't krakende grint en liep
over de grasranden. Het huis
scheen uitgestorven, maar 'n flauw
lichtschijnsel boven aan een der
ramen bewees, dat in deze kamer
licht moest branden. Jochem druk
te het oor tegen de ruiten en be
merkte tot zijn verbazing, dat hij
hetgeen daar binnen gesproken
werd, vrij duidelijk kon verstaan.
Omhoog ziende ontdekte hij de
oorzaak een klein tuimelraam was
open blijven staan. Blijkbaar had
men dit bij 't sluiten der gordijnen
over 't hoofd gezien en Jochem
dankte zijn goed gesternte, dat hem
ook ditmaal niet in de steek liet.
„Dus, om het maar met ronde
woorden te zeggen, je denkt dat ik
't geld gestolen heb klonk op
gewonden 'n mannenstem, die Jo
chem onmiddellijk herkende als
die van het modieuze jongmens,
dat hem indertijd voor „smeris"
gescholden had. Hij grinnikte te
vreden, de conversatie scheen hem
in hoge mate interessant. Hij had
niet veel later moeten komen.
Maar zijn glimlach verdween,
toen hijeen meisjesstem hoorde
antwoorden. Want ook die stem
had hij onmiddellijk herkend en
zou hij, naar hij wist, uit duizen
den anderen herkennen.
„Och", hoorde Jochem 't meisje
zeggen, „ik tracht alleen maar en
kele conclusies te trekken. Jij zit
zo tot over je oren in de schulden
dat iedereen in de streek op je fail
lissement zit te wachten. Je hebt
al zeker tien lui uit onze weder
zijdse kennissen om geld gevraagd
o nee, spreek het niet tegen, ik
ben al weken lang bezig met infor
maties over je in te winnen".
„Je hebt zeker les genomen bij
je vriend de politieman", klonk
honend de stem van de ander. „Ik
had nooit gedacht, dat jij je voor
zulk misselijk spionnagewerk zou
lenen".
„En ik had nooit verwacht te ho
ren, wat ik gehoord heb", gaf het
meisje kalm terug. „Niemand leent
je meer geld, tenzij op onderpand
en je weet zo goed als ik, dat zo
lang als Rob nog in de Staten zit,
je je nergens toen kunt verbinden.
En notaris Rolffs
„Wat weet jij daarvan
„Van de noaris zelf niets natuur
lijk. Maar ik weet wel, dat je met
een derde hypotheek bezig bent en
dat je die niet krijgt zolang Rob
niet terug is. En ik weet
„Als je dan zoveel weet, waj^
doe je dan nog hier", schreeuwde
van Lier met een van woede over
slaande stem. „Wat doe je dan nog
in het huis van zo'n schurk
„O, je veronderstelt toch niet,
dat ik op een beleefdheidsvisite
ben Ik kom alleen maar om je te
waarschuwen, Johnnie, dat je niet
vreemd moet opkijken als
NEDERLANDSE SCHOENEN
IN BELGIË.
De organisaties van de Belgische
lederindustrie hebben, in samen
werking met de vakverenigingen
een studie gepubliceerd, gewijd aan
de concurrentie dier Nederlandse
schoenenfabriken op de Belgische
markt. De uitvoer van Belgische
schoenen naar Nederland (behalve
van dure schoenen en pantoffels)
blijkt sterk te zijn gedaald, maar
de Nederlandse uitvoer naar België
is sterk gestegen. Als steeds wordt
ook hier de versterkte positie van
de Nederlandse industrie op de Bel
gische markt toegeschreven aan de
lage lonen, huishuren, kolenprijzen
e.d. in Nederland.
Gelukkig is er thans ook een Bel
gische critische stem te horen, die
de oorzaak van het euvel niet in de
lage Nederlandse prijzen, maar in
de hoge Belgische prijzen zoekt.
„De Belgische fabfrikan'ten", zo le
zen wij in een artikel in de Nieuwe
Gids, „zouden dien te onderzoeken
hoe zij door de rationale opbouw
van een vernieuwde industrie, op
nieuw een concurrentiële prijs voor
het massa-artikel kunnen maken
Dat België, nu het een land is van
hoge lonen, een netto-invoerder is
geworden van schoenen, schijnt er
op te wijzen dat de vooroorlogse
schoenindustrie in ons land geba
seerd was op de lage lonen. Nu ze
hoge lonen betaalt, ondervindt zij
de druk van de concurrentie. Maar
andere industrieën hebben deze on-
gelenkheid in de lonen verholpen
door een betere productiviteit, wat
de schoeniindustrie niet in voldoen
de mate schijnt gedaan te hebben.
Het komt er dus op aan, wil men
de Nederlandse concurrentie be'.
strijden, hetzelfde goede produdlj
tegen een lagere prijs aan te bie
den".
BELGISCHE SCHOENINDUSTRIE
KLAAGT.
De federatie der Belgische leer
industrie heeft in samenwerking
met de federatie der leerlooierijen
en de socialistische en katholieke
vakbonden een studie gewijd aan
de concurrentie tussen de Belgische
en Nederlandse leerindustrie. Hier
uit blijkt dat Nederland dit jaar
naar België 2.3 millioen paar schoe
nen ter waarde van fr. 219 millioen
(1951fr. 102.3 millioen) uitvoerde,
terwijl de Belgische export naar
Nederland een waarde vertegen
woordigde van slechts fr. 80 mil
lioen (1951: 100.7 millioen).
In het verslag wordt er verder
op gewezen dat als gevolg van de
43 tot 56 pet lagere lonen in de
Nederlandse schoenenindustrie de
concurrentie van deze zijde zo sterk
is dat op het ogenblik nog slechts
dure schoenen en enkele speciali-
tieten, zoals pantoffels, naar Neder
land kunen worden uitgevoerd.Ten-
einde zich tegen deze Nederlandse
concurrentie te kunnen verdedigen
dringen de Belgische fabrikanten
er bij de regering op aan in de toe
komst een compensatiebelasting
van 20 pet te heffen op de waarde
der uit Nederland geïmporteerde
schoenen.
„Wat als Het klonk uitdagend,
maar Jochem hoorde de trilling in
de stem van de jonge Van Lier.
„Als je vandaag of morgen wordt
gearresteerd
Het bleef een ogenblik stil. Jo
chem drukte zijn oor bijna door
de ruit heen, opdat hem geen geluid
zou ontsnappen.
Toen klonk een schor gelach,
„ïlaha John van Lier wendde
een vrolijkheid voor, die hij in wer
kelijkheid niet bezat en die hy zyn
toehoorders, zichtbaar zowel als
onzichtbaar, ook allerminst over
tuigend toonde. „Ik vind het een
onbetaalbare mop, Marja. Je hebt
vast te veel detectives gelezen of"
met een valse lach, „je bent in de
leer bij je politie-agent
„Mag ik je verzoeken, me verde
re beledigingen daarover te bespa
ren klonk nu Marja's stem. „Een
man die met één been in de gevan
genis staat, moest zich over poli-
tie-agenten niet zo vrolijk maken.
Lach maar, John van Lier, je hebt
er nu nog gelegenheid toe
Maar ik wil een paar feiten noe
men. Je hebt de wissel van Meule
mans betaald met vijf duizend gul
den. Je hebt een wissel van de
Twentse Bank betaald met, twaalf
honderd guldenvan 't geld, dat
mijn vader ontstolen is
Jochem's aandacht was nu ten
hoogste gespannen. Het zag er
waarlijk naar uit, dat de snoek de
langste tijd vrij rondgezwommen
had.
„Je bent gek!" klonk de stem
van John van Lier, woedend en
angstig. „Je liegtHoe kun je
wat heb je voor bewijzen De
nummers waren niet eens geno
teerd, zei je vader
(Wordt vervolgd).
