Om de verdediging
van Europa.
tiEMKES
Waalwijkse en Langstraaise Courant
Uit Loon op Zand's verleden
Hulpverlening aan Nederlanders
in hdt Buitenland.
Buiten en binnen onze grenzen
/~- - -
Zesde verslag Parlementaire Enquêtecommissie.
gevangenen.
Schrammenkloven
Ook voor ons van belang.
Jos. v. d. Lee en Zn.
Blijf niet doorlopen
mei die BLeumausche Pijnen.
Roei ze uit met wortel en Uk.
Keem Knuschen Salts.
KIND DOOR AUTOBUS
GEGREPEN.
VRIJDAG 10 OCTOBER 1952
Uitgever
Waalwijkse Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Dit blad
verschijnt 2 x per week
DEEOra HEI ZUIDEN
75e JAARGANG No. 82
Abonnement
18 cent per week
2.35 per kwartaal
2.60 franco p. p.
Advertentieprijs
10 cem per m.m.
Contract-advertenties
speciaal tarief
Bureaux
GROTESTRAAT 205, WAALWIJK - TEL. 2621 OPGERICHT 1878.
SCHOOLSTRAAT 11, KAATSHEUVEL TEL. 2121
TELEGR.-ADRES„ECHO"
(Vervolg).
De Nederlandse belangen in
Duitsland.
Kort nadat Nederland in oorlog
was geraakt met Duitsland, heeft
de Nederlandse regering te Londen
de Zweedse regering verzocht de
Nederlandse belangen in Duitsland
en in de door dit land bezette ge
bieden waar te nemen. De commis
sie acht dit een gelukkige keuze
en is van oordeel dat wij Zweden
dankbaar moeten zijn voor ai wa
het gedurende de oorlogsjaren voor
tallozen onzer in nood verkerende
landgenoten heeft gedaan.
Krijgsgevangenen en politieke
De Nederlandse regering te Lon
den heeft voor hulpverlening aan
Nederlandse krijgsgevangenen m
Duitsland steeds grotere bedragen
uitgegeven naarmate de noodzaak
eiste. Er werd naar gestreefd hen
op dezelfde voet te voorzien als de
Britse krijgsgevangenen in Duits
land. Dat dit niet is gelukt, is aan
verschillende omstandigheden toe
te schrijven. Op de eerste plaats
nam het aantal krijgsgevangenen
in 1942 toe tot ongeveer 2000 en t
jaar daarop zelfs tot 10.000, iets
waarop men niet had kunnen reke
nen. Ook duurde het door de oor
logsomstandigheden vrij lang eer
een voedselzending, waartoe was
besloten en waarvoor de maatrege
len waren genomen, de krijgsge
vangenen bereikten. Eerst eind '43
begin 1944 werd het mogelijk te
zorgen dat alle krijgsgevangenen
eens per 14 dagen een pakket ont
vingen. Voorts was het door de
bombardementen sinds eind 1943
niet mogelijk de pakkettenvoorra-
den in Genève en in de kampen tij
dig en voldoende aan te vullen.
De commissie is van oordeel dat
't ongunstige verloop van de hulp
verlening niet mag worden geweten
aan tekortkomingen van het Lon
don Committee van het Nederland-
sche Roode Kruis, dat met de hulp
verlening was belast.
Wat de hulp aan politieke gevan
genen en Joodse gedeporteerden
betreft, heeft de commissie kunnen
vaststellen dat er in 1943 en begin
1944 twee moeilijkheden waren die
het zenden van pakketten aan ci
viele gevangenen in de weg ston
den. Op de eerste plaats waren
maar van een beperkt aantal^ ge
vangenen naam en verblijfplaats
bekend en op de tweede plaats was
het tengevolge van de gealliëjrde
blokkade niet mogelijk ten behoeve
van de civiele gevangenen in de
concentratiekampen levensmidde
len naar het vasteland van Europa
te zenden, omdat de Duitsers de
door de gealliëerden geëiste con
trole op de aflevering der pakket
ten niet toestonden.
De commissie kan zich niet ver
enigen met het oordeel van de Pak
kettencommissie van 't Nederland-
sche Roode Kruis, dat elke actie
ten gunste van de gevangenen door
formele bezwaren werd tegenge
werkt en afstuitte op een muur van
bureaucratie en formalisme, zodat
lange tijd zelfs geen poging tot
hulpverlening werd ondernomen.
De Pakkettencommissie oordeelde
dat deze mentaliteit er de hoofd
schuld van is dat duizenden Neder
landers het leven hebben verloren,
die naar menselijke berekening bij
tijdige hulpverlening zouden zijn
gered.
De enquêtecommissie meent dat
de vraag of de Nederlandse rege
ring zich voldoende moeite heeft
gegeven voor de gevangenen in de
concentratiekampen, niet zonder
meer bevestigend kan worden be
antwoord. Men kan zich afvragen,
zegt zij, of langs deze weg alle mo
gelijkheden, voldoende zijn benut
nadat de regering deze zorg had
overgedragen aan het London Com
mittee. Zij helt over naar de me
ning dat de leiding van dit comité
meer had kunnen presteren, maar
onderschrijft het oordeel van de
Pakkettencommissie niet, zij acht
de conclusies eenzijdig en geba
seerd op getuigenverklaringen die
niet altijd juist of betrouwbaar wa
ren.
Het voornaamste bezwaar van de
enquêtecommissie is wel, dat zij
uit de verhoren de indruk heeft
moeten krijgen dat noch de rege
ring, noch het London Committee
van het Nederlansche Roode Kruis
steeds voldoende doordrongen is ge
weest van de nameloze ellende
waarin zovele in Duitse handen
zijnde landgenoten verkeerden.
De Zweedse regering heeft bin
nen zekere grenzen voldaan aan
een Nederlands verzoek in het mid
den van 1944 gedaan, om Zweedse
voedselpakketten naar Nederland
se civiele gevangenen in Duitse
concentratiekampen te zenden. Een
verzoek daartoe had de Nederland
se vertegenwoordiging in Zweden
eerder niet gedaan, ook niet toen
van Mei '43 af maandelijks 4000 pak
ketten uit Zweden naar Noorse ge
vangenen werden verzonden. Ook
ontstonden er later bij de verzen
ding moeilijkheden doordat het
Zweedse Rode Kruis niet over de
nodige gegevens omtrent de gevan
genen beschikte, mede omdat 't In
ternationale Kruis herhaaldelijk
weigerde alle noodzakelijke aan
wijzingen op de namenlijsten te
vermelden.
Wat de hulp uit Nederland be
treft kan de commissie zich niet
aan de indruk onttrekken dat het
Nederlandsche Roode Kruis wel
wat moeizaam tot het besluit is ge
komen om medewerking te verle
nen aan de hulpverlening.
De commissie geeft ook een be
schrijving van de werkzaamheid
van dr. Felix Kersten, de masseur
van Himmler, ook voor de Neder
landers. Zij gaat niet in op de vraag
of alles waar is wat deze heeft ge
schreven in zijn boek „Klerk en
Beul", maar merkt op dat de Ne
derlandse regering heeft getoond
zijn werkzaamheid hogelijk te
waarderen door hem te benoemen
tot groot-officier in de Orde van
Qranje-Nassau. Wel oefent zij cri-
tièk uit op het feit dat de toenma
lige gezant in Stockholm niet vol
doende contact heeft gezocht met
dr. Kersten.
Over i,de hulpverlening van het
bezette Nederlandse gebied door
voedselpakketten uit Portugal, zegt
de commissie dat deze in verhou
ding tot de behoefte maar zeer be
perkt is gebleven. Naar België wer
den er veel eerder en veel meer
gezonden, en hoewel zij toegeeft
dat de Belgen in gunstiger omstan
digheden verkeerden, heeft de com
missie toch de indruk dat van Ne
derlandse zijde niet die activiteit
is getoond die men had mogen ver
wachten, terwijl er achteraf in Lis
sabon nog gelden aanwezig waren
voor de aankoop van voedselpak
ketten voor Nederland.
Dankbaarheid van het Neder-
dandse volk acht de commissie op
haar plaats voor de hulp van het
Zweedse Rode Kruis, vooral in Ja
nuari 1945, toen verschilende voed-
selschepen naar Nederland werden
gezonden, waarvan de levensmid
delen voor een groot deel door de
Zweedse regering waren geschon
ken.
De commissie zwaait lof toe aan
de Nederlandse regering wegens de
omstandigheid dat zij in 1944 het
verst gevorderd was met haar
plannen voor de repatriëring der
Nederlandse civiele gevangenen en
gedeporteerden. Reeds op 20 Sept.
van dat jaar kwam tussen Neder
land en Frankrijk het eerste repa
triëringsverdrag tot stand. Niet
juist acht de commissie het dat zo
lange tijd twee repatriëringsdien
sten naast elkaar hebben gewerkt.
De repatriëring uit België en
Frankrijk is bevredigend verlopen.
De repatriëring uit Rusland en de
door Rusland bezette gebieden
bracht bijzondere moeilijkheden
met zich mee, die mede veroor
zaakt werden door de ongeregelde
toestanden in Midden- en Oost-
Europa en de politieke verhoudin
gen. De commissie heeft de indruk
dat degenen die zich met dat ge
deelte der repatriëringswerkzaam
heden hebben bezig gehouden,
geen tekortkomingen kunnen wor
den verweten en dat zij bevredigen
de resultaten hebben bereikt.
Buitenlandse Zaken.
In zijn memorie van Maart 1948,
die als bijlage bij het ranport van
de Parlementaire Enquêtecommis
sie is gevoegd, zet de toenmalige
minister van buitenlandse zaken,
mr. E. N. van Kleffens, enige op
vattingen recht die over het buiten
landse beleid van de Nederlandse
regering te Londen zijn verkon
digd. Het departement van buiten
landse zaken zou op enkele belang
rijke punten ernstig tekort zijn ge
schoten. Doch mr. Van Kleffens
acht het een voorrecht en een be
hoefte te getuigen dat de Neder
landse vertegenwoordigers in het
buitenland hun taak in het alge
meen naar behoren, veelszins zeer
goed en in menig geval uitnemend
hebben volbracht.
CONGRES IN MOSKOU.
Het Westen krijgt alle schuld.
In Moskou is 't negentiende con
gres van de Russische communisti
sche partij begonnen. De openings
zitting werd bijgewoond door maar
schalk Stalin, die, naar Tass meldt,
bij zijn verschijnen minutenlang
werd toegejuicht.
Daarna werd het presidium ge
kozen, dat in de plaats komt van 't
politburo. In dit presidium, dat 16
man telt, hebben thans op vier na
alle' leden van het vroegere polit
buro zitting, o.m. Stalin, Molo-
tof, Malenkof, Beria, maarschalk
Worosjulof, maarschalk Boelganin,
Kroesjef en Kaganowitsj. In de
practijk is er dus niets veranderd.
Molotof sprak een openingsrede
uit, waarin hij enkele malen ver
klaarde dat de „imperialistische"
landen zich op een derde wereld
oorlog voorbereiden. Hij uitte een
aantal beschuldigingen aan 't adres
van „het agressieve anti-democra
tische kamp onder leiding van de
echtse heersende kringen van de
V.S.", welke volgens hem verant
woordelijk zijn voor alle spannin
gen in de wereld.
De laatste weken zijn op verschillen
de niveaux besprekingen gevoerd over
de te volgen .strategie bij de verdedi
ging van het vasteland van Europa.
Dit onder meer naar aanleiding van
een artikel in een belangrijk Amerikaans
blad, waarin werd gezegd dat bij een
eventuele Russische aanval de Rijn tot
verdedigingsbasis zal dienen, met t ge
volg dus dat West-Duitsland en het
grootste gedeelte van Nederland vrijwel
onmiddellijk aan de vijand zullen wor
den overgelaten. Het spreekt vanzelf dat
daartegen van Nederlandse zijde is ge
protesteerd.
Het is zeer merkwaardig gesteld met
Europa's verdediging. Wij zijn er zeker
van dat de enig mogelijke agressor in
Europa Rusland is, Rusland met een aan
valsfront vanaf de Witte zee tot We
nen en in het Zuiden tot de grens van
Perzië. Het is voor iedere leek duide
lijk dat in dit geval aan een Russische
agressor alleen met succes weerstand
kan worden geboden als alle landen die
direct of indirect aan deze lijn
grenzen in een defensiepact zijn ver
enigd. Wat is nu het geval? Het blijkt
dat alleen de landen tegenover het cen
trum van de aanvalsbasis gelegen, in een
pact verenigd zijn, dat de landen Yugo-
Slavië en Griekenland militair worden
gesteund en de Amerikanen in Turkije
bases hebben. De andere landen van Eu
ropa staan daar min of meer buiten. De
eerst daarvoor in aanmerking komende
landen Duitsland en Oostenrijk
hebben nog geen leger, de strategisch
uitermate belangrijke Scandinavische
landen nemen nog niet direct deel, ter
wijl de natuurlijke reserve-basis Spanje
tot nog toe buiten het NATO-verband
is gehouden.
De in onze eerste alinea uiteengezette
plannen (want al zijn er geruststellende
verklaringen, wij zijn bang dat ze inder
daad bestaan) zijn, gezien de omstan
digheden, uitermate gevaarlijk. Immers
wanneer de Rijn als verdedigingsbasis
wordt aangenomen wordt Denemarken
en daarmee heel Scandinavië van het
vaste land van Europa afgesneden, het
geen wil zeggen dat ook die landen ge
offerd zullen worden' aan de agressor.
Daar komt nog bij dat verdediging van
België, Luxemburg en Frankrijk onge
lofelijk moeilijk wordt, wanneer de hele
Russische aanvalskracht komt te liggen
op de paar honderd kilometer Oostgrens
van deze landen en Rusland dan nog
reserves genoeg zal hebben om via
Oostenrijk Italië aan te grijpen, dat in
de Po-vlakte nu niet zo'n aantrekkelijke
verdedigingsmogelijkheden heeft. Het on
voorbereide Iberische schiereiland is dan
voor de enorme Russische legers wel 'n
zeer gemakkelijke prooi.
Wij kunnen natuurlijk nu niet zeggen
welke strategische en tactische maatre
gelen genomen moeten worden wanneer
Rusland inderdaad aanvalt, het kan zijn
dat dan belangrijke delen van Europa
aan de aanvallers moeten worden gela
ten, maar deze voortijdige strategische
opzet is er volkomen naast. Wij hebben
hierboven geschetst wat er gebeurt wan
neer de Europese legers onmiddellijk op
de 'Rijn terugvallen, iedereen kan op de
kaart van Europa nagaan dat deze mo-
gelijkheden aanwezig zijn. Volgens ons
is er maar één verdediging van Europa
mogelijk: de tegenaanval, en die op zo
veel mogelijk fronten tegelijk. Als b.v.
Rusland in het centrum van Europa
aanvalt, dan moeten vanuit Zweden,
vanuit Yugo-Slavië en vanuit Turkije
direct tegenaanvallen worden onderno
men: het is toch zo, dat alleen de aan
val de tegenstander verzwakt en niet de
verdediging.
Enige jaren geleden hebben wij een
vooraanstaand Nederlands hoofdofficier
de stelling horen ontwikkelen dat de ba
sis van de verdediging van Europa in
Afrika ligt en onze reserve in geheel
Amerika. Hij zei dit voor er sprake was
van een NATO-verband enz., maar het
lijkt er op dat hij gelijk gaat krijgen. In
derdaad heeft de verdediging van Eu
ropa geen zin wanneer er niet enorme
bases achterstaan en wanneer de zee
niet wordt beheerst. De bases liggen in
Afrika en de verdediging van de zee op
het Amerikaanse vasteland. In dit ver
band is het zeer merkwaardig dat de
militaire macht in de Nederlandse An
tillen en Suriname beperkt blijft tot een
detachement Mariniers.
Wanneer wij de moeilijkheden en mo
gelijkheden van de Europese defensie,
hierboven summier aangetipt, nagaan
dan wordt het ons angstig te moede met
welk een kleinzieligheid de mogelijkheid
wordt geopperd om een zeer klein stuk
je (maar met zeven millioen mensen)
daarvan op te geven en daarmee de hele
Europese defensie in gevaar te brengen,
met welk een lichtzinnigheid, vaak in de
hoogste kringen, wordt gesproken over
de Europese legers, (die nog maar een
schim zijn van de Russische), terwijl
Rusland nu, op dit moment, heel Europa
j kan overstromen. Daar kan zelfs een
a atoombom niets aan doen.
s Waarom gaat men debatteren over
een stukje Nederland (en Duitsland)
terwijl de hele defensie nog pas op zeer
losse schroeven staat. Vooraleer men
over strategische mogelijkheden binnen
Europa gaat spreken moet de eerste
voorwaarde zijn vervuld: de mogelijk-
j heid tot strategie, d.w.z. een Europees
leger.
j De gedachtengang van loslaten van de
landen ten Noorden en Oosten van de
Rijn is ook voor ons, Langstraters, van
belang. Immers als Noord-Nederland
wordt prijsgegeven dan komen wij hier
onmiddellijk in het frontgebied en dit,
het is ons een beetje bekend, is verre
j van prettig.
Depót-agent Langstraat e>o. 7
Grootastraat 200A, Waalwl|k, Tal. 2971
,Het belangrijkste historische feit
waartoe de tweede wereldoorlog
heeft geleid, was het einde van de
internationale isolatie van de Sov
jet-Unie", aldus Molotof. „Aan haar
zijde staan thans de Chinese volks-
repbliek, de Duitse democratische
republiek, de Duitse democratische
Vervolgens gewaagde Molotof van
„de machtige beweging van vredes
strijders, die honderd millioenen,
waaronder vele millioenen in kapi
talistische landen" verenigt
Hij herinnerde aan de verklaring
van Stalin, dat „de vrede zal wor
den bewaard en verstevigd, indien
de volken van de wereld de zaak
van de vrede in eigen hand nemen
en tot het einde verdedigen". Een
oorlog zou echter onvermijdelijk
worden, „indien de oorlogsstokers
er in zouden slagen de volksmassa's
in verwarring te brengen en met
zich mee te sleuren".
Georgi Molenkof, Ruslands eerste
man na Stalin en mogelijk diens
opvolger, heeft in een grootscheep
se redevoering tot het communisti
sche partijcongres der Sovjet-Unie
verklaard, dat het oorlogsgevaar
door een reeks agressieve maatre
gelen van de Verenigde Staten is
toegenomen. Hij verzekerde, dat de
leiders der Amerikaanse politiek
niet zullen rusten voordat zij de
hele wereld met geweld aan hun
voeten hebben gebracht. Deze lei
ders beseffen, aldus Malenkof, dat
zij de Sovjet-Unie en de met haar
bevriende volksdemocratieën als 'n
onwrikbaar struikelblok op hun
weg zullen vinden. Daarom hebben
zij tot een oorlog besloten en uit
dit besluit is het Atlantisch Pact ge
boren. Om hun misdadig doel te
bereiken stichten de Amerikanen
bases aan de grenzen van Rusland;
om dezelfde reden herbewapenen
zii Jaoan en West-Duitsland. Ma
lenkof vervolgde: ,.De kapitalisti
sche landen, die in het verieden vrij
waren Engeland. Frankrijk, Ne
derland, België en Noorwegen
hebben nu feitelijk hun nationale
politiek opgegeven en voeren de
schema's uit, die Washington heeft
uitgestippeld en stellen zich bloot
bij eventuele oorlog. Zij stellen hun
land beschikbaar voor Amerikaan
se bases en militaire bruggenhoof
den. Om Amerika te behagen slui
ten zii verdragen en militaire pac
ten. die tegen hun eigen nationale
belangen gericht zijn". Malenkof
verzekerde echter dat in de kapi
talistische landen van Eurooa het
verzet tegen ..het opgedrongen fas
cistische regime" der Amerikanen
toeneemt en dat met name Frank
rijk ziin juk zou afwerpen. „De mil
lioenen partisanen van het commu
nisme" zonden daarbij hulp bieden.
De Sovjet-Unie zelf. aldus de Rus
sische partijleider, blijft onwrikbaar
in het spoor der vredelievendheid.
MEER DEVIEZEN VOOR
TOERISTEN.
Volgens de tot nu toe bestaande
regeling bedroeg het jaarmaximum
aan deviezen voor toerisme naar de
Europese landen, die in O.E.E.S.-
verband samenwerken, 400, voor
personen van 14 jaar en ouder. Ge
zien de sterk verbeterde betalings
balans van Nederland in de E.B.U.
enerzijds en de sterk gestegen kos
ten anderzijds, bestaan er in het
kader van de inter-Europese sa
menwerking, aldus wordt van of
ficiële zijde meegedeeld, geen be
zwaren meer om dit jaarmaximum
te verhogen tot ƒ600, voor perso
nen van 12 jaar en ouder.
RAPPORT
KATHOLIEKE WERKGEVERS
OVER BEZITSVORMING
IN NEDERLAND.
Onder de titel „Samen Bouwen"
is een dezer dagen het rapport van
een door het bestuur van de Alge
mene Katholieke Werkgevers Ver
eniging ingestelde commissie gepu
bliceerd, over de bezitsvorming in
Nederland, waarin een concreet
plan is uitgewerkt.
Het rapport begint met de stel
ling, dat de Algemene Katholieke
Werkgeversvereniging grote bete
kenis hecht aan het streven naar
bezitsvorming voor brede lagen van
de bevolking.
Hoewel ook verschillende andere
objecten in aanmerking zouden
kunnen komen, meent de commis
sie dat aan het bezit van een eigen
huis de voorkeur moet worden ge
geven en zij voert hiervoor ver
schillende argumenten aan. De aan
trekkelijkheid van het bezit van 'n
eigen huis wordt echter vermin
derd door verschillende obstakels,
voornamelijk van fiscale aard.
In concreto zijn er, aldus de com
missie, voor de verwerving van een
nieuw te bouwen woning o.a. de
volgende twee mogelijkheden:
a) het verwerven van een wo
ning op langere termijn na een
vóórspaarperiode
b) het verwerven van een wo
ning op korte termijn met behulp
van de bestaande premieregeling
Woningbouw.
Ten aanzi envan het verwerven
van een woning op langere termijn,
na een vóórspaarperiode, beveelt de
commissie een werkwijze aan, die
als volgt kan worden samengevat:
De werknemer spaart in de vóór-
spaarperiode regelmatig kleine be
dragen, om binnen 7 tot 10 jaar een
som eigen geld bijeen te bregnen,
die, aangevuld door hypotheekcre-
diet, voldoende is om na die perio
de een eigen huis te laten bouwen.
In deze periode verleent de werk
gever aan het streven van de werk
nemer steun door spaartoeslagen
voor dit doel. Daarmee kan de vóór
spaarperiode binnen redelijke gren
zen worden gehouden.
Na afloöp van de vóór-spaarperio
de laat de werknemer een eigen
huis bouwen met behulp van hy-
potheekcrediet.
In de daarop volgende na-spaar
periode lost de werknemer het fiy-
potheekcrediet af en verwerft daar
mee een onbezwaarde eigen wo
ning. De uitvoering van dit plan
kan op de eenvoudigste wijze ge
schieden door inschakeling van
daartoe speciaal geëigende instel
lingen: de bouwspaarkassen.
Ten aanzien van het verwerven
van een woning op korte termijn,
met behulp van de bestaande pre
mieregeling Woningbouw, beveelt
de commissie een werkwijze aan,
welke als volgt kan worden samen
gevat:
Door de fonds perdu van 't Rijk
ontvangen premie voor nieuw te
bouwen woningen, wordt het zelf te
financieren bedrag belangrijk ver
minderd.
De werkgever geeft hier een voor
schot ineens aan de werknemer
voor het bedrag aan eigen geld, dat
nodig is om met behulp van hypo-
theek-crediet terstond een eigen
huis te bouwen.
De werknemer zet hiervoor zo
mogelijk een eigen spaarsommetje
in. De werkgever komt de werkne
mer bij het aflossen van het door
hem verleende voorschot tegemoet,
door 'n bepaalde spaartoeslag voor
dit doel in mindering te brengen
van het verschuldigde aflossingsbe
drag. Nadat het voorschot van de
werkgever door de werknemer door
regelmatig sparen is afgelost, zet de
werknemer zijn spaaractiviteit
voort voor de aflossing van het hy-
potheekcrediet, waarna hij zijn ei
gen huis onbezwaard kan bezitten.
De zes minerale zouten, die Kruschen be
vat, -wekken lever, nieren en ingewanden
weer tot nieuwe energie. Het bloed
wordt weer gezuiverd èn zuiver gehou
den en zo is er dan geen oorzaak meer
voor stramheid, scheuten, steken en pijn
Koop vandaag Kruschen bij Uw apothe
ker of drogist en begin morgenochtend
die heilzame kuur.
TWEE OUDE DAMES
KWAMEN OM HET LEVEN.
Waarschijnlijk is door de druk
van het gas een verteerde rubber
slang van een theecomfoor van de
gaskraan gevlogen in een kamer
van een huis aan de Juliana van
Stolberglaan in Den Haag. Een 65
jaar oude dame, die in het vertrek
sliep, is door het uitstromende gas
verstikt.
In een greppel van het landgoed
Ockenburg te Den Haag vond men
het stoffelijk overschot van een 77-
jarige dame, die aan de Celebesstr.
woonde en reeds enige tijd vermist
was. Zij leed aan geheugenverlies
en heeft waarschijnlijk daardoor
haar woning niet kunnen terugvin
den.
In Hoogezand is de 13-jarige L.
M. bij een verkeersongeval om het
leven gekomen. Het kind, dat met
een zak achter op haar fiets op de
Foxhamsterhoofdweg reed, verloor
de macht over haar stuur en werd
gegrepen door het linkerwiel van
een uit de tegenovergestelde rich
ting komende bus. Het meisje over
leed ter plaatse.
MOTOR BOTSTE OP
VRACHTAUTO.
Op de hoek van de Rijksweg-
Korte Dorpstraat te Eist is de uit
Arnhem komende motorrijder W. L.
uit Arnhem-Zuid tegen een uit te
genovergestelde richting komende
vrachtauto uit Neerbosch gebotst.
De motorrijder werd van de motor
geslingerd. Hij overleed ter plaatse.
VENLOON BIJ DE KOMST
DER FRANSEN.
Op 16 Februari 1793 zijn verschillen
de ingezetenen „binnengestaan op de
vergadering van Schout en Schepenen
en hebben gevraagd of het geen aanbe
veling zoude verdienen om in het raad
huis 's nachts de wacht te houden (in
deze toebele tijden) zo voor de veilig
heid der ingezetenen als voor de zeker
heid van het gebouw zelve, en hiervoor
de gegoede burgers te requireren, omdat
die er het meeste belang bij hebben.
Tevens wordt gevraagd dat de gemeente
zorge voor vuur en licht, 't Raadhuis
wordt toegezegd, echter zonder vuur en
licht.
In de vergadering van 21 Febr. d.a.v.
wordt door de Secretaris voorgedragen
de dorpscharters, papieren en registers
der secretarije naar de hoofdstad
's Bosch over te brengen, dit in verband
met de „tegenwoordige oorlog en de na
dering der Fransche troupen naar deze
plaats." Na veel „delebratie" wordt
goedgevonden de drossaart C. de Roon,
schepen Jan Dargee en Secr. van Gels
dorp naar den Bosch te vaceren om de
dorpsadvocaat F. L. Verster te consul
teren en hem, alsook de rentmeester van
de Prins van Salm-Salm, heer van Ven-
loon, J. B. Verheijen, die toen in den
Bosch verkeerde z'n advies te vragen.
De heer Verster adviseerde de Secre
tarije niet over te brengen, doch nieuwe
lijsten te maken voor de verpondingen
(belastingen) waaruit blijken zal dat er
geen batig saldo is. Hij adviseert tevens
de „corporaals" op te roepen om mede
de nieuwe lijst te formeren.
Op 25 Febr. wordt opnieuw verga
dert. Men vreesde inkwartiering van
Fransche troepen. Schout en schepenen
willen het college uitbreiden met een
aantal ingezetenen, om aldus „beter de
ingezetenen tegen onheilen te kunnen
vrijwaren". De besluiten die het nieuwe
college zal nemen, zullen dezelfde kracht
hebben dan die van schout en schepe
nen.
De houding die deze „vroede vade
ren aannamen bleek niet die van de held-
haftigen. We mogen hierbij aanmerken
dat het allen ook vreemdelingen waren,
die zelfs buiten de heerlijkheid, ja zelfs
buiten de gemeente woonachtig waren.
Onomwonden gaven enkele Loonse in-
gezetenen hen dat dan ook te kennen.
In de vergadering van Schout en Sche
penen van 27 Febr. kwamen Judocus
Couwenberg, Jacob Colsteren, Peter de
Nijs, Willibrord Swaans, Peter en Filip
Basters, Filip Burmanje, Barthol. Dec
kers, Jan Soethout, Jan v. Bruggen,
Corn. Klijn en Peter Brands, binnen en
gaven te kennen, „tegen de corporeele
vergadering te zijn, omdat krachtens
hun ambt Schout en Schepenen volle
bevoegdheid hebben om alles te doen
wat in 't belang der ingezetenen is."
Van uitbreiding van 't college kwam
niets!
Op dezelfde dag kwamen de Fransen
nog in Venloon, dit volgens mededeling
van de predikant Joh. v. Roijen, die in
de vergadering van 13 Maart 1793 ver
klaarde, juist op die dag van de H. M.
Staten een extract uit hun Resolutie te
hebben ontvangen, waarin wordt aange
maand tot het houden van „algemene
bedestonden". Omdat, zo zegt de pre
dikant, op 27 Febr. „de Franse troupe's
de plaats hadden bezet, en nadien nog
steeds troupe's passerende waren, zelfs
nog op 10 Maart 1.1. een Frans escort,
had hij het niet raadzaam geoordeeld
hieraan gevolg te geven, omdat hij het
niet raadzaam oordeelde, nog voor zijn
persoon, nog voor de gemeijnte". Hij
geeft in overweging „oft nu niet te doen
zoude zijn." Na enig „gedelibreer" wordt
besloten dat: „om de 14 dagen bede
stonden zullen moeten gehouden worden,
teneijnde Godt Almachtig oitmoedig en
vurig te smeken, dat het Hem behagen
moge, de aanvallen van den vijand en al
le deszelfs oogmerken te verijdelen, de
Regtvaardige wapenen van de Staat tot
verdediging van 's Lands bezittingen en
die van hare ingezetenen, mitsgaders de
Bescherming van Godsdienstige en bur
gerlijke voorrechten opgevat met Zijn
genadigen bijstand en krachtdadige hulp
te bekronen en tot dien einde de wape
nen van de Geallieerden van den Staat
te zegenen, gelukkig en voorspoedig te
maken, alsmede de pogingen en beslui-
