s
^eior^ê
De avonturen van BIM en BAM.
SLOTACCOORD
POPENT
eet\ust
WRIGLBy.
sheltering
WEK DE GAL
IN UW LEVER OP
Waal wijkers!
Steunt de Harmonie „Sint Crispijn"
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 17 OCTOBER 1952
kauwgom
Dat men het als een plicht beschouwe 't nieuwe
bestuur bij zijn actie te steunen
mrmaeag1 niSSBT 'WiRporif?» -
(Wordt vervolgd).
is de realiteit een droom en de arbeid
secundair.
Worden nu de westerse techniek en
productiemethoden in deze samenlevin
gen geïntroduceerd, dan brengen deze 'n
ontbinding van de economische, sociale
en culturele bindingen. Dit proces is be
gonnen in de jaren dat Europa deze
landen is gaan exploiteren in haar eigen
belang; thans echter leven we in een
periode, waarin het voor eenieder dui
delijk is geworden, dat een exploitatie
zonder meer misdadig is en leiden moet
tot wereldrevolutie en wereldoorlog.
De wijze waarop de landen uit het
Westen hulp zullen gaan verlenen ter
opheffing van de armoede, is beslissend.
Deze hulp namelijk moet er op zijn ge
richt eigen krachten in de bevolkingen
tot leven te wekken en deze te laten
wortelen in het volksleven met zijn eigen
cultuur. De economen en technici moeten
zich bewust zijn van de geestelijke en
sociale omwenteling, die zij door hun
hulp te weeg brengen, want in enige
tientallen jaren voltrekt zich hier een
proces, waarover Europa eeuwen heeft
gedaan en dat zowel in Europa als in
de V.S. een ernstige breuk tussen tech
niek en cultuur heeft teweeggebracht.
Dr van Loon noemde dan vele facet
ten van deze doorbraak op verschillend
gebied, die duidelijk lieten zien hoe ri
goureus en hoe totaal deze doorbraak
was.
In het klimaat van omvergeworpen
tradities en van totaal gewijzigde ver
houdingen en toestanden op religieus
maatschappelijk, economisch en cultureel
terrein, moeten de nieuwe industrie-
arbeiders hun arbeidskracht leveren. Zij
zijn echter nog niet industrieminded, en
techniek is 'hun nog vreemd. Arbeids
discipline is een ongekend begrip, en
zelfs het idee, dat het verrichten van
arbeid noodzakelijk is, is voor hen nog
nieuw.
En hij vervolgde: Uit het bovenstaan
de meen ik te mogen concluderen, dat
de hulpverlening van het Westen met
techniek en kapitaal slechts dan tot het
beoogde resultaat zal kunnen leiden wan
neer de techniek bij haar toepassing re
kening houdt met de totaal andere cul
turele en sociale verhoudingen, wanneer
de economische ontwikkeling zich zoveel
mogelijk geleidelijk voltrekt, en tenslotte,
als sociale maatregelen worden genomen,
ter ondersteuning van de economische.
GEEST VAN SOCIALE BE
WOGENHEID EN LIEFDE.
Dan vroeg hij de aandacht voor twee
belangrijke Zaken: n.l. Op de eerste
plaats dwingt de factor mens tot de
noodzaak aan de hulpverlening bij de
economische ontwikkeling tegelijkertijd
een bijstand in de sociale ontwikkeling
van de betreffende landen te verbin
den. En vervolgens betoogde hij De
hulpverlening bij de economische en so
ciale ontwikkeling zal moeten plaats
vinden in een geest van sociale bewo
genheid en liefde.
En hij lichtte dit laatste nader toe:
Het klinkt ongetwijfeld vreemd in de
oren, als ik ook in verband met de eco
nomische ontwikkeling spreek van liefde
en sociale bewogenheid. Economen en
zakenmensen zijn er op ingesteld, dat
een economische investering ook winst
zal moeten opleveren, winst uitgedrukt
in geld. Toch meen ik met klem te moe
ten waarschuwen tegen de opvatting,
dat de economische hulpverlening direct
U zult 's morgens „kiplekker"
uit bed springen.
Elke dag moet uw lever een liter gal
in uw ingewanden doen stromen, anders
verteert uw voedsel niet, het bederft.
U raakt verstopt, wordt humeurig en
loom. Neem de plantaardige CARTER'S
LEVERPILLETJES om die liter gal
op te wekken en uw spijsvertering en
stoelgang op natuurlijke wijze te regelen.
Een plantaardig zacht middel, onover
troffen om de gal te doen stromen.
Eist Carter's Leverpilletjes.
moet leiden tot een in geld uitdrukbaar
resultaat. In het huidige stadium mag de
economische hulpverlening echter niet
gebaseerd zijn op het eigenbelang van de
meer ontwikkelde landen, doch slechts
op het belang van de volkeren in de
achtergebleven gebieden.
Het tot stand brengen van een geest
van sociale bewogenheid en liefde bij de
hulpverlening is een loodzware taak. Zal
deze geest bereikt worden? Wellicht zult
U mij van idealisme betichten, doch de
grote tegenstelling, die momenteel be
staat tussen Oost en West, spreekt een
duidelijke taal en m.i. bestaat er geen
twijfel aan, dat het niet overwinnen van
dit wantrouwen door een andere geest
te brengen in de hulpverlening leiden zal
tot hernieuwde onrust en spanningen,
die uftmonden in wereldrevolutie en we
reldoorlog. Het overal baanbrekende na
tionalisme in de achtergebleven gebie
den zal deze ontwikkeling zonder beden
ken stimuleren, als daardoor de afhan
kelijkheid van het Westen en diens
suprematie op economisch terrein kan
worden gebroken,
Dr van Loon kwam hierna te spre
ken over de noodzakelijkheid naast de
hulpverlening met het oog op de eco
nomische ontwikkeling tegelijkertijd hulp
te verlenen bij de sociale ontwikkeling,
die drie hoofdelementen zal moeten vat
ten: Op de eerste plaats sociale bijstand
ter vergemakkelijking van het sociale en
geestelijke aanpassingsproces van de be
volking aan de economische ontwikke
ling; op de tweede plaats sociale bij
stand ter bevordering van een even
wichtige maatschappijstructuur, waarin
de rechten van de mens worden erkend
en gewaarborgd.
En hij verklaarde n.a. hiervan o.m.:
Het is een ernstige tekortkoming, dat
hieraan nog veel, zo niet alles ontbreekt.
Indien in de komende jaren de econo
mische en sociale plannen worden ge-
integreerd en daardoor rekening wordt
gehouden met de zo gewichtige factor
mens, bij de economische ontwikkeling
der achtergebleven gebieden, dan zal
naar mijn mening een synthese zijn be
reikt, die, naar ik vurig hoop, zal lei
den tot opheffing van de materiele ar
moede en tot verhoging van het levens
geluk van de njensen in die gèfoieden.
in
KERK EN BEVOLKING
DIENEN TE WORDEN
INGESCHAKELD.
De hulp die momenteel gegeven wordt
en die samenkomt in de Verenigde lNa-
ties, mankeert het, aldus dr van Loon,
nog aan twee elementen.
Up de eerste plaats dacht hij aan bij
zondere bijdragen van de Kerken in het
Westen aan het hulpverleningsprogram
ma in het kader van de Verenigde Na
ties.
Het tot stand brengen immers van de
samenwerking tussen de volkeren en de
vrede tussen de mensen is tocb vooral
ook de roeping van het Christendom.
Pogingen van het Christendom ter ver
betering van het onderwijs, de opvoeding
en gezondheid in de achtergebleven ge
bieden zouden naar de mening van vele
inwoners dier gebieden, mede worden
geïnspireerd door commerciële en poli
tieke overwegingen. Dit -is een ernstig
misverstand.
Moet het daarom niet van belang
worden geacht, dat de Kerken in het
Westen op de hun eigen wijze rechts-
streeks bijdragen aan de wereldinspan
ning om de achterstand van die gebie
den te verkleinen en op te heffen, In
Protestants-Christelijke kringen heeft de
ze aangelegenheid de aandacht, o.m. van
de Oecomenische Raad en de Wereld
raad der kerken. En ook in Rooms-Ka-
tholieke kring ware de mogelijkheid en
wenselijkheid van rechtstreekse hijdra-
gen aan het internationale hulpverle
ningsprogramma nader te bezien.
Tenslotte wees hij op de inschakeling
van de bevolkingen der Westerse lan
den. De hulpverlening van het ogenblik
gaat buiten de bevolkingen als zodanig
om. En toch is het van zo grote waar
de, dat de mens uit het westen door per
soonlijke inspanning bijdraagt voor de
opheffing van de armoede van de mens
in het Oosten. Ook de bevolking van
Nederland in zijn geheel zou moeten
worden opgeroepen" om aan deze inter
nationale hulpverlening deel te nemen.
Ons volk leverde reeds een bijdrage door
de rijstactie voor India; er moet echter
nog meer gebeuren. De pers zou de be
volking zich hiervan bewust kunnen ma
ken en hierbij kunnen teruggrijpen op
het prachtige voorbeeld van Noorwegen,
246)
Bim en Bam zijn de grond aan 't
omspitten; ze willen een mooi tuin
tje gaan maken. „Kijk eens", roept
Bim, „ik heb een gulden gevonden".
Dan gaan ze eerst een middagdutje
doen. De andere dieren echter ge
loven beslist wel dat er nog meer
guldens gevonden kunnen worden
dat in samenwerking met de V.N. een
actie op touw gaat zetten waarbij de ge
hele bevolking zijn steentje bijdraagt.
Dr van Loon eindigde met de woor
den
Deze oproep tot hulpverlening moge
ik in Uw midden leggen als plaatselijke
afdeling van de Nederlandse Katholieke
Vrouwenbeweging. Daarbij spreek ik de
hoop uit, dat U naar aanleiding van de
ze voordracht overwegen zult Uwerzijds
een initiatief te nemen en overleg te ple
gen met Uw Diocesaan of landelijk be
stuur. Reeds het plegen van overleg en
denken over deze materie acht ik een
grote Winst."
Het boeiend en gedegen betoog van
Dr P. van Loon werd ingeleid door de
presidente van de afdeling Mevr. van
Loon-de Jong, die de inleider ook harte
lijk dank zegde.
Tevoren sprak de Eerw. Heer Advi
seur Pastoor A. v. d. Brekel enkele
woorden over de heilige van de dag: de
heilige Eduardus.
•D
Van de vereniging „Waalwij ks Belang", wie de Waalwjjkse
bevolking veel verplicht is, speciaal in dit verband, omdat
zy de Harmonie Sk Crispyn voor de ondergang behoedde,
richt zich hieronder met een dringende oproep tot het Waal
wij ks publiek, om het nieuwe bestuur van de harmonie te
steunen by de grote plannen die het heeft tot vernieuwing
en verjonging van de oude harmonie St. Crispijn.
Wij kunnen niet anders dan ons volkomen achter deze op
roep en deze plannen scharen, omdat het onze vaste over
tuiging is, dat de Harmonie van niet hoog genoeg te schatten
waarde is voor onze Waalwijkse gemeenschap. (Red.)
AAN DE
WAALWIJKSE BEVOLKING.
Wij behoeven ,u er niet van te
overtuigen, dat onze Waalwijkse
harmonie St. Crispijn de laatste
jaren een zeer kwijnend bestaan
heeft geleid en dat zij maar nau
welijks in staat was openbare
plechtigheden op te luisteren en
concerten te verzorgen. Zo hache
lijk werd de positie van de harmo
nie zelfs, dat het bestuur van de
Katholieke Arbeidersbeweging, af
deling Waalwijk, waarvan St. Cris
pijn een onderafdeling was, zich
niet langer in staat verklaarde, de
zorg over de harmonie te dragen.
Het heette, dat men de harmonie
overdroeg aan de Waalwijkse bur
gerij. Dit was heel mooi gezegd en
heel goed bedoeld, maar met dit al
stond de harmonie „op straat".
Het bestuur van onze vereniging
heeft toen niet geschroomd de har
monie als het ware, althans voor
lopig, in zoverre onder haar hoede
te nemen, dat wij, ook in overleg
met onze burgemeester, maatrege
len hebben overwogen, die er toe
moesten leiden dat het kostbare
bezit van de harmonie voor de
Waalwijkse gemeenschap niet ver
loren zou gaan.
En we mogen ons en die Waal
wijkse gemeenschap gelukkig prij
zen dat we toen een aantal Waal
wijkse ingezetenen bereid hebben
gevonden zitting te nemen in een
bestuur, dat onder voorzitterschap
van de heer Fr. Smolders, oud
voorzitter van de K.A.B. en tevens
ook voorzitter van de harmonie,
de belangen van St. Crispijn zou
behartigen.
Waalwijk was dus gevrijwaard
tegen het verlies van dit muziek
gezelschap Waalwijk bleef dus
in de mogelijkheid verkeren, dat
het zijn plechtigheden en grote
gebeurtenissen ook in de toekomst
opgeluisterd zou weten door een
harmonie.
We behoeven 11 niet uiteen te
zetten van hoe groot belang het is,
dat een gemeenschap, een gemeen
te, een goede harmonie binnen
haar muren heeft.
Stel u eens een ogenblik voor,
dat er hier, in Waalwijk, geen
enkel muziekgezelschap zou
zijn, dat er bij 'n gouden brui
loft geen serenade gebracht
kon worden, dat onze Sacra
mentsprocessie niet door haar
stemmige tonen kon worden
opgeluisterd, dat er bij natio
nale feestdagen geen blijde va
derlandse klanken zouden zijn,
dat bij een jubileum, een kam
pioenschap. een intocht of wel
ke grote gebeurtenis dan ook,
geen harmonie zou zijn, die
met haar tonen een sfeer weet
EEN VERHAAL VAN
LIEFDE EN MUZIEK
DOOR T. LODEWIJK
7)
Dat is een prima orgeltje
meende hij critisch onderzocht
hij de registerknoppen de regis
tratie is ook lang niet gek. Daar
kun je heel wat uithalen. Mag ik
eens proberen?
Hardink gromde toestemmend.
Hij hield niet van muziek, had hij
altijd verklaard. Maar nou ja, laat
die meester zijn gang gaan. Moeder
legde haar naaiwerk terzijde. Zij
luisterde graag wanneer Siets of
Hanne eens een enkele keer wat op
hun oude harmonium speelden.
Kijk zei Frits ik heb hier
een leutig liedje. De scharensliep.
Moet je horen hoe dat klinkt.
Hij zette de muziek op het orgel,
preludeerde even en weldra klonk
vol en krachtig de orgeltoon door
de kamer.
Vrolijk en met krachtige stem
zong hij de woorden van 't vers
van de scharensliep, die zijn stiel
bemint en op het grote wiel de
kost verdient voor vrouw en kind.
Da's een leuk ding vond
Hanne. Nou 't tweede. Ze
was opgestaan en naast het orgel
gekomen. Ook Siets kwam er nu
bij staan en samen keken ze naar
de woorden tussen de notenbalken.
We moesten het eens samen
zingen - vond Frits. Kun jul
lie 't lezen zo
Best verklaarde Hanne
en weldra schalden de drie jonge
stemmen door de kamer. Vader
Hardink keek knorrig, zijn huis
leek wel een concertzaal, maar hij
legde zijn Boerderij neer en luis
terde naar de stemmen die zo vro
lijk zongen en dacht aan de tijd
dat hij op vrijersvoeten naar de
boerderij stapte waar een blonde
Anne zat te wachten. Zijn blik
gleed naar zijn vrouw die zo toe
gewijd zat te luisteren en vandaar
naar zijn beide dochters. Een best
wijf was ze, zijn Anne, en beste
kinders had hij, en laat ze maar
zingen, de tijd komt gauw genoeg
dat ze het zingen verleren.
Het ene lied volgde naar het an
dere.
Ik geloof dat we dat best op
zang kunnen doen vond Hanne.
Dat zingt vanzelf.
Dan zullen we het maar eens
proberen meende Frits.
Wacht, voor ik er mee ophoud,
wil ik toch nog even iets anders
spelen.
Frits kende zijn mensen en wist
dat vader en moeder Hardink dat
j gezing wel aardig vonden, maar
i toch méér hielden van iets dege
lijks.
Hij greep in zyn tas naar een
Bachkoraal.
Moet je horen zei hij
dit is een gezang, in het Duits,
waar Bach een prachtige melodie
omheen gemaakt heeft. Eerst krijg
je de melodie en dan komen er
telkens een paar regels van het
koraal.
Toen klonk de lieflijke, zange
rige melodie door de kamer. Va
der Hardink hief het hoofd op en
luisterde, moeder vouwde de han
den instinctief, de beide meisjes,
zagen stil toe hoe de lenige vin
gers van de speler over de ver
geelde toetsen gleden. Toen de
forse, machtige tonen van het ko
raal zich baanbraken door de ver
sierde melodie, zong Frits met zijn
klankrijke stem de woorden.
Troostend en gelovend klonk de
eeuwenoude wijs, omspeeld door
lieflijke accoorden, door het bóe-
renvertrek, om in een verstild na
spel te eindigen.
Het bleef enkele ogenblikken stil.
Sietske verbrak de stilte.
Ik dacht dat vader niet van
muziek hield plaagde ze zacht
jes. Want Hardink zat daar, de
gegroefde, karakteristieke kop op
de borst, geheel in gedachten ver
zonken. Hij keek als beschaamd op.
Zulke muziek. zei hij.
Is niet alleen muziek vul
de Frits aan. En dat heeft je
vader gehoord.
Hij begreep dat Hardink, als zo
vele van de boeren van deze
streek, ofschoon stug en gesloten
over wat in zijn innerlijk omging,
een kinderlijk geloof behouden
had. De grote Duitse meester had
met zijn muziek het hart bereikt,
waar dat geloof als een schat be
sloten lag. Het was het religieuze
element in deze muziek, dat de
oude boer gegrepen had.
Je zegt het, meester zei
Hardink. En nou moest moe
der nog maar es een bakje in
schenken, want een mens zou er
dorst van krijgen.
Toen Frits weg was zei Hanne
Hoe wist Terlaer toch dat ik
dat gezegd had van die sopranen
-Dat heb ik hem verteld.
Wanneer dan
We spraken elkaar toevallig
in de boekwinkel van Ter Horst.
Zodoende kwam hij ook die boe
ken brengen.
-Ben jullie dan zo groot met
elkaar Ik kreeg anders niet die
en zij spitten gretig verder, terwijl
Bim en Bam slapen. Maar ze vin
den geen geld meer, want Bim en
Bam hadden de eerste gulden zelf
in het zand gelegd. Als de dieren
naar huis gaan om te eten, is het
hele veld al omgespit en alles wat
Bim en Bam nog maar hoeven te
doen, is paden maken en rozen
planten.
De volgende morgen liggen ze
heerlijk in hun nieuwe, mooie tuin
tje, als de dieren langs komen. „Wel
bedankt voor jullie hulp met het
omspitten" zeggen Bim en Bam,
het was werkelijk jammer dat jul
lie geen guldens meer hebben ge
vonden".
te scheppen van blijheid en
vreugde.
Het openbare leven in Waalwijk
zou veel inboeten aan kleur en
glans Waalwijk zou iets wezen
lijks missen, want behoort de Bra
bantse harmonie niet even goed
tot de plaats of de slad als de kerk
en het raadhuis Wy kunnen on
ze Brabantse dorpen en steden niet
anders voorstellen dan met een
harmonie, die op een stralende
Meimorgen de pelgrims naar de
bedevaart-oorden begeleidt, die ,op
verjaardagen van het Koninklijk
Huis door de dorpsstraat trekt of
concerteert op de pleinen van de
stad, of die een bruisend vrolijke
taptoe mogelijk maakt.
En Waalwijk mag geen afbreuk
doen aan het verhaal dat vertelt
van het ontslaan van de Brahanse
■dorpen ge weet toch hoe men
.vertelt dat vroeger in Brabant de
■mensen bij elkaar kwamen om mu
ziek te maken en rond die groep
•van musicerende mensen dan een
dorp groeide Waarmee men maar
wil zeggen, dal de harmonie tot de
wezenlijkheden van een Brabantse
gemeente behoort.
ST. CRISPIJN IS DUS
ONMISBAAR.
Met dit alles willen wij er
slechts de nadruk op vestigen, hoe
onmisbaar een harmonie is in een
plaats die zichzelf respecteert en
van hoe groot belang dus ook St.
Crispijn is voor het Waalwijkse
gemeenschapsleven.
Meer dan ooit is de harmonie St.
Crispijn nu volksbezit geworden
kon men ze vroeger nog zien als
onderdeel van de K.A.B., thans im
mers is de harmonie overgedragen
aan de Waalwijkse bevolking en nu
dat zo is, kunnen we eigenlijk niet
anders zeggen, dan dat we nu de
juiste toestand hebben bereikt
een muziekgezelschap, dat van en
voor de hele gemeenschap is.
Het bestuur van Waalwijks Be
lang is dus verheugd, dat een aan
tal ingezetenen van Waalwijk, v.m.
Besoijen en de St. Antoniusparo-
chie incluis, zich zo spontaan be
reid verklaarde om de zaken van
de harmonie te gaan behartigen.
Wij zijn ook verheugd dat zij hun
taak met zo'n groot enihousiasme
zijn begonnen en dat hun enthou
siasme is overgeslagen op de mu
zikanten, die, nu zij zien dat er
weer grote aandacht aan hun ver
eniging word! besteed, met ijver
gaan repeteren en alle mogelijke
moeite doen om weer op een peil
te komen dat van een Waalwijkse
harmonie verwacht mag worden.
Maar, hoewel dit enthousiasme
van leden en bestuur de eerste
vereiste is om het gestelde doel te
bereiken van niet veel minder be
lang is het, dat dit enthousiasme
een uitweg kan vinden, dat dit
enthousiasme de vrije teugel kan
worden gelaten en dat het niet ge
hinderd wordt door gebrekkig ma
teriaal.
NIEUWE INSTRUMENTEN
EEN DRINGENDE EIS.
Maar aan deze tweede voor
waarde kan helaas nog niet
worden voldaan. De instru
menten waarover de vereniging
beschikt, zijn van een dermate
onvoldoende kwaliteit en zijn
zo versleten, dat het nagenjoeg
onmogelijk is, hier goede mu
ziek uit te kriigen. Daarom, en
volkomen terecht, ziet het
nieuwe bestuur het als zijn
eerste taak, te zorgen dat hier
in op zo kort mogelijke termijn
verbetering komt en een af
doende verbetering een ge
heel nieuw instrumentarium
zal moeten worden aange
schaft. Wat heeft een harmo
nie aan veel goede wil en en
thousiasme en aan een grote
muzikaliteit Hiermede pro
duceert men nog geen zuivere
toon en hiermee komt men niet
tot een harmonieus samenspel.
Daarom DE NIEUWE IN
STRUMENTEN ZIJN EEN
DRINGENDE EIS.
Dit wordt dus een nogal kost
bare geschiedenis 10.000.zou
hiermee gemoeid zyn en de helft
zeker op zeer korte termijn, daar
anders de mogelijkheid niet denk
beeldig is, dat we de harmonie
niet meer zullen horen bij feeste
lijkheden.
U begrijpt, dat het bestuur hier
voor een onmogelijke taak staat,
wanneer de Waalwijkse gemeen
schap hun niet te hulp komt, hen
niet steunt met royale giften, al
dus tonend het belang van de har
monie in te zien en iets over te
hebben voor dit belang.
doos a 75 ct
indruk. Zoals hij onlangs tegen je
te keer ging.
Daar heeft hij later zijn ex
cuus voor aangeboden.
Zo. da's netjes van 'ent.
Moeder Anne keek onderzoekend
naar haar dochter. Dat meisje
ging zo stilletjes haar weg. Ze had
het gesloten karakter van haar va
der. Ze had met geen woord ge
rept van het incident op de zang
vereniging, noch van Frits' veront
schuldiging, noch van de ontmoe
ting in de boekwinkel. Ze had al
leen maar gezegd We krijgen van
avond visite.
Wat leefde er in het hart van
haar dochter Welke gedachten
en gevoelens koesterde ze ten op
zichte van die jonge onderwijzer
Bezorgd boog ze zich weer over
haar naaiwerk. Als je kinderen
groot worden, gaan ze hun eigen
leven leven. Vroeger kwamen ze
met alles bij moeder, nu hoor je
de belangrijkste dingen bij toeval.
Ais Siets zich maar geen gekke
dingen in 't hoofd haalde. Hoewel,
die Terlaer.
En moeder Anne spon voort aan
gewaagde toekomstdromen.
HOOFDSTUK IV.
HET VERBOND.
Sedert die Zaterdagavond kwam
Frits Terlaer vaker op de hoeve
van de Hardinks.
In het begin zocht hij daartoe
voorwendsels, kwam hij Sietske
boeken brengen of had hij een of
ander met haar te bespreken over
de zangvereniging. Maar tenslotte
kwam hij „louter voor de gezellig
heid".
Hanne vond het wel leuk. Harm
kende de meester wel en vond hem
een verstandige vent met heldere
ideeën, moeder Hardink was het
voldoende dat de jongen daar maar
in een kaal kosthuis zat en een
beetje gezelligheid zocht, al be
greep ook zij wel waarom hy die
gezelligheid juist op „De Wijde
Blik", de boerderij van Hardink
vond.
Vader Hardink zei niet veel. Hij
begreep ook wel hoe de vork in
de steel zat, al was er in de onder
linge verhouding van de beide jon
ge mensen nog niet meer te be
speuren dan vriendschap. Maar
Hardink had een ingeroest voor
oordeel tegen verbintenissen tus
sen land en stad. Daar kon nooit
iets goeds van komen. Een stads
mens werd altijd maar een halve
boer, maar de boeren bedierven in
de stad helemaal.