MEÜXSS
SCHOENEN-LEDER-MODE
Waalwijkse en Langsiraatse Courani
I
Wijde Wereld
UIT DE
Ondermijning van vertrouwen.
Sanapirin 3 goede
De gemeenschap
der Heiligen.
GROTE SMOKKEL ONTDEKT.
mode.
Eerste Vormingsavond der K.A.B.
Een eeuw onder de Kromstaf.
Tweede faze der emancipatie begonnen
*7-.'
VRIJDAG 31 OCTOBER 1952
Uitgever
Waalwijkse Stoomdrukkerij
ANTOON TIELEN
Hoofdredacteur
JAN TIELEN
Dit blad
verschijnt 2 x per week
DE ECHO
75e JAARGANG No. 88
Abonnement
18 cent per week
2.35 per kwartaal
2.60 franco p. p.
Advertentieprijs
10 cent per m.m.
Contract-advertenties
speciaal tarief
Bureaux: GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621 OPGERICHT 1878.SCHOOLSTRAAT 11, KAATSHEUVEL TEL. 2121
TELEGR.-ADRES„ECHO"
Het is geen kwestie van rancune wan
neer men zich geschokt voelt over wat
onlangs in Duitsland heeft plaats gehad.
Het gaat er in wezen niet over dat een
groep van een paar duizend oud-S.S.ers
Zich geroepen voelt om nog eens bijeen
te komen om de broederschapsbanden te
hernieuwen, al hebben zij daar wel de
minste aanleiding toe, want broederschap
of iets van die aard is nooit de meest
in het oog lopende deugd van de S.S.
geweest. Erger echter is dat zij hun oude
mentaliteit blijkens uitlatingen op het
congres te Verden nog niet hebben
afgelegd. Het Horst Wessellied is bui
ten Duitsland nooit favoriet geweest en
daarom is het des te meer te betreuren
dat het bij deze heren juist wel geliefd
is. Het zou naïef zijn te menen dit te
kunnen afdoen met hun op de schouder
te kloppen en te zeggen: Jongens, zo iets
komt in deze tijd toch niet meer te pas.
Door een dergelijke opmerking zou men
ongetwijfeld meer riskeren dan winnen.
Waarmee we maar willen zeggen dat
het geval van de oud-S.S.ers niet
„oud" naar de mentaliteit -niet op
zichzelf staat. Dan nog zou het onaan
genaam genoeg zijn. Maar men heeft in
de loop der jaren geregeld symptomen
kunnen waarnemen dat de Nazi-menta
liteit in Duitsland niet dood is. Een
Adenauer spant zich voortdurend in
om het vertrouwen van het Westen te
herwinnen, wat hem langzamerhand lukt,
maar zijn activiteiten worden meer dan
eens doorkruist door activiteiten van ian-
deren die het vertrouwen ondermijnen.
Men moet dit niet onderschatten. De
relaties van Duitsland met het Westen
zijn nog zo delicaat, het wantrouwen is
zo diep doorgedrongen, dat slechts met
de uiterste omzichtigheid de goede ver
houdingen hersteld kunnen worden. Ook
nu nog. Zolang niet ondubbelzinnig is
gebleken dat de mentaliteit van
Depöi-agent Langsiraaie.o. 7
Jos. v. d. Lee en Zn.
Grootestraat 200A, Waalwijk, Tel. 2971
„Deutschland, Deutschland iiber alles"
in de slechte zin, is overwonnen, kun
nen kwade elementen heel gemakkelijk
in de kortste keren afbreken wat een
goedwillende regering met veel moeite
heeft opgebouwd.
Er is in West-Europa of waar ook ter
wereld geen weldenkend mens die zou
eisen dat de Duitsers heel de dag op hun
borst kloppend „mea culpa's" prevelen.
Het vraagstuk van de collectieve schuld
kan hierbij gerust ter zijde worden gela
ten. Dan nog is het onduldbaar dat de
rollen door een of meer van de mensen
die allerminst brandschoon uit de oorlog
zijn gekomen, worden omgekeerd door te
verkondigen dat de oorlogsmisdadigers
juist in het andere kamp zitten en dat
generaal Eisenhower een „Schwein-
hund" is. Men kan zelfs oud SS-man-
nen in een vrij Duitsland de Vrijheid van
het woord gunnen en toch van mening
zijn dat het te ver gaat als die vrijheid
hun de gelegenheid biedt om dergelijke
enormiteiten te spuien en het oude liedje
te zingen, vooral als dit het Horst iWes-
sellied is. En als enkele weken tevoren
heel Nederland is geschokt door de gra
tieverlening aan een Lages, klinkt het
meer dan brutaal dergelijke oorlogsmis
dadigers door een SS-generaal te boren
betitelen als krijgsgevangenen, die vrij
gelaten moeten worden. Als de S.S. ook
maar de minste lering had getrokken uit
de oorlog, zouden haar leden de laat-
sten zijn die congresseerden, laat staan
dat ze zich zouden laten verleiden tot
aanmatigende uitspraken. Dat S.S. ge
neraal Gille de woorden van collega
Ramcke betreurt, is geen bewijs dat zijn
geest beter is ingesteld. De S.S. heeft
smaad genoeg uit te wissen om haar
vaandel niet met een nieuwe te besmeu
ren. Zowel naam als vaandel zouden
trouwens beter in de vergetelheid begra
ven kunnen worden. Wat er in de her
innering van overblijft, strekt haar toch
al niet tot eer.
Het valt overigens moeilijk te ont
kennen dat deze gang van zaken door
de geallieerde politiek ten opzichte van
de oorlogsmisdadigers wel enigszins in
de hand is gewerkt. Het kan zijn dat de
scherpe kanten die de rechters in Neu
renberg zware straffen deden uitspreken,
langzamerhand een beetje beginnen af te
slijten. Maar is het niet een verkeerde
humaniteit volgens welke oorlogsmisda
digers die aanvankelijk tot levenslange
gevangenisstraf waren veroordeeld, nu
al weer op vrije voeten rondlopen?
Barmhartigheid is een schone deugd,
maar de gerechtigheid stelt ook haar
eisen. En van de kant van de vrijgela
tenen zelf is er blijkbaar nog genoeg
scherpte over om zich te weren met een
vuur dat de Britse autoriteiten nu met
bezorgdheid vervult. Als die bezorgdheid
zich had geuit in het voorkomen van de
gebeurtenissen te Verden, zou dat veel
nuttiger zijn geweest. Nu is er opnieuw
wantrouwen gezaaid en dat kan in die
Westeuropese kringen waar Duitsland
wordt beschouwd als een onbetrouw
baar bondgenoot, deze overtuiging alleen
maar versterkt hebben. Want men maakt
niemand wijs dat de verkondigde opvat
tingen alleen leven bij generaal Ramcke
en zelfs niet alleen bij de 5000 iS.S.-ers
die het congres bijwoonden. Alleen
krachtige maatregelen van de kant Van
de Westduitse regering en de geallieer
den zullen het vertrouwen nog kunnen
herstellen.
K. A.B.-CON GRES
„DE WEG NAAR GELUK".
Op het verbondscongres van de Ne
derlandse Katholieke Arbeidersbeweging,
dat Maandag en Dinsdag in Bellevue te
Amsterdam werd gehouden, werd het
onderwerp behandeld: „De weg naar ge
luk" (de elementen van en de voor
waarden en middelen tot menselijk ge
luk). Hierover werden een viertal inlei
dingen gehouden. In de eerste inleiding
werd ter algemene oriëntatie gesproken
over het wezen en de elementen van het
geluk, waarna in een drietal volgende
inleidingen de voorwaarden en middelen
hiertoe werden nagegaan.
De eerste inleiding werd gehouden
door dr. A. A. Olierook, directeur van
het A. C. de Bruijn-instituut (het vor
mingsinstituut van de K.A.B.) te Doorn.
Hij gaf een schetsmatig tableau van het
wezen en de elementen van het geluk.
In de namiddag heeft drs. A. L. M.
Arnolds gesproken over de „erkenning
der persoonswaarde van de mens" en dit
als voorwaarde voor het menselijk ge
luk gesteld.
Hij zette uiteen dat ook de christenen
in deze tijd niet onberoerd zijn gebleven
door de ontwikkeling der feitelijke le
vensvormen.
Het verschijnsel van het teloor gaan
van de persoonlijkheid, noemde hij een
van de meest angstwekkende decadentie
verschijnselen van deze tijd. Als midde
len om ons tegen deze nivellering en het
daaruit voortvloeiend verlies aan cultuur
te weer te stellen, noemde hij een ver
nieuwing en verlevendiging van het
christelijk levensbesef, een voortdurend
inscherpen van de juiste 'hiëarchie der
waarden en de ware zedelijke normen,
het geven van veel aandacht aan de ac
tivering der geestelijke vermogens.
Als conclusie gaf hij ook aan, dat juist
de K.A.B. op al deze gebieden een ar
beidsveld vindt, waarvan de bewerking
de uiterste krachtsinspanning vergt, maar
ook rijke vruchten kan voortbrengen.
Aan het einde van haar congres
heeft de Verbondsvergadering
van de K.A.B. bjj eenstemmig
aanvaarde resolutie bevestigd als
haar mening dat „de ontwikkeling
der cultuur en van het maatschap
pelijk leven moet worden geleid in
zodanige richting, dat de vereiste
voorwaarden geschapen worden
voor de echte zelfvervolmaking van
de menselijke persoon".
Inleiders op deze laatste congres
dag waren dr. A. M. Kuylaars S.J.
en drs. P. Bogaers, economisch ad
viseur van de K.A.B. Zij werden
mede beluisterd door minister A.
C. de Bruijn, oud-Verbondsvoorzit-
ter, prof. Romme, de katholieke
fractieleider in de Tweede Kamer,
de heer P. J. S. Serrarens, lid der
Tweede Kamer en de heer De Jong
van de Kath. Middenstandsbond.
Dringend spoort de Verbondsver
gadering tenslotte alle verantwoor
delijke functionarissen van vak-
en diocesane bonden, diensten en
instellingen aan geheel hun da
gelijks werk in dienst te stellen van
het einddoel: Gods verheerlijking
en het volkomen geluk van de mens
in God. Hiervan moeten allen in
woord, daad en geschrift openlijk
en vrijmoedig, waardig en met vol
harding getuigen.
SUBSIDIEREGELING
Voor de a.s. winter zal de Rijksdienst
voor de Uitvoering van 'Werken (D. U.
W.) subsidie beschikbaar stellen voor
schilderswerk dat wordt uitgevoerd tus
sen 17 November 1952 en 28 Februari
1953. 'Het doel van deze subsidieverle
ning is het bevorderen van de werk-
spreiding in het schildersbedrijf.
De subsidie, die nu gegeven wordt,
zal 20 der totale kosten bedragen.
Voor het komende seizoen zal vooral
de nadruk gelegd worden op het binnen-
schilderwerk. Voor buitenschilderwerk
zal slechts subsidie worden verleend
voor het afbranden, afschrappen en af
bijten, het eenmaal gronden en het stop
pen der ruiten.
De kosten van een binnenwerk moe
ten minstens 600 per object bedragen,
die van een buitenwerk minstens 250.
PRINS BERNHARD IN
MEXICO GELAND.
Precies op de vastgestelde tijd
(18.50 uur Nederlandse tijd) is het
K.L.M.-vliegtuig „Prinses Wilhel-
mina" met aan boord Prins Bern-
hard en zijn gezelschap Dinsdag in
Monterey (Mexico) aangekomen.
Na een verblijf van 24 uur in Mon
terey is het vliegtuig doorgevlogen
naar de stad Mexico, einddoel van
de reis.
OUD-MINISTER PETERS
BURGEMEESTER
VAN BERGEN OP ZOOM.
Bij K.B. is ir. L. A. H. Peters, oud
minister van Uniezaken en Overzeese
Rijksdelen, met ingang van 16 Novem
ber a.s. benoemd tot burgemeester van
de gemeente Bergen op Zoom.
ERE-DOCTORAAT VOOR
ROBERT SCHUMAN.
De Senaat der Katholieke Economi
sche Hogeschool te Tilburg heeft het
doctoraat honoris causa in de economi
sche wetenschappen verleend aan Robert
Schuman, huidige minister van buiten
landse zaken van Frankrijk. De promo
tie zal geschieden in een daartoe te be
leggen openbare zitting van de Senaat,
bij gelegenheid van de viering van het
5e lustrum der Hogeschool. In ver
band met deze erepromotie is de lus
trum-viering vastgesteld op 12 en 13
December a.s. Als promotor is door de
Senaat aangewezen prof. H. A. Kaag.
geneesmiddelen in elk tablet.
Niet méér, want overdaad schaadt.
Geest en lichaam worden er door
verkwikt en pijnen verdwijnen
NIEUWE LEDEN IN
VEILIGHEIDSRAAD.
De Algemene Vergadering der V.N.
heeft Denemarken, Columbia en Libanon
tot leden van de Veiligheidsraad geko
zen. Deze landen zullen voor twee jaar
de zetels bezetten, die de afgelopen twee
jaar door Brazilië, Turkije en Nederland
zijn ingenomen. De zittingstermijn van
laatstgenoemde landen loopt aan het eind
van dit jaar af. Over de bezetting van de
zesde zetel in de Veiligheidsraad, waar
bij het ging tussen Joego-Slavië, dat de
steun van Amerika, en Tsjechoslowakije,
dat de steun van de 'Sovjet-Unie heeft,
werd na tien stemmingen geen beslissing
bereikt.
DRIE DODEN BIJ AUTO-ONGELUK
Drie doden zijn te betreuren bij een
ongeval dat op de Rijksweg door het
Westland nabij Maasland heeft plaats
gevonden. De verongelukten waren de
gebroeders Rodenburg uit Honselersdijk,
resp. 50 en 55 jaar oud en een inwoner
van Maasland j. Eigeraan, die van
schrik aan een hartverlamming overleed.
Om half 7 reed op de rijksweg een
personenauto komende uit de richting
Vlaardingen. Van tegenoverliggende zij
de naderde een truc met oplegger. Ver
moedelijk door het springen van een
band raakte de bestuurder van de per
sonenauto de macht over zijn stuur
kwijt. De wagen slingerde met grote
snelheid naar de linkerkant en schoot
onder de truck. Van de auto bleef wei
nig over. Beiden inzittenden, de gebr. R.,
waren op slag dood. Hun stoffelijke res
ten werden naar het ziekenhuis te Vlaar
dingen overgebracht.
Een inwoner van Maasland zag het
ongeluk gebeuren. H. schrok zodanig,
dat hij aan de kant van de weg in el
kaar zakte en overleed. De dokter con
stateerde een hartverlamming.
O.a. half millioen Marken en
30.000 kg. koffie.
Niet in een pantserauto, maar onder
de motorkap van een gewone personen
auto heeft de 50-jarige Enschedeër G. H.
in de eerste zes maanden van dit jaar
kans gezien liefst 30.000 kg. ongebrande
koffie, 40 tot 50.000 shawls, 300 man
tels en een bedrag van een half millioen
Marken over de grens te brengen. De
koffie en de mantels gingen van ons land
naar Duitsland en de shawls en de Mar
ken van Duitsland naar Nederland. De
Marken wisselde hij tegen een koers van
gemiddeld 86 cent in bij de officiële
wisselkantoren.
De Enschedeër, die zich in smokke
laarskringen een zekere naam als vak
man verworven heeft, ging op buiten
gewoon brutale wijze te werk. Vast is
komen te staan, dat hij de koffie betrok
van een koffiebranderij en theehandel te
Hengelo. Hij vervoerde steeds zelf de
koffie Van Hengelo naar Enschede, waar
deze in de bijkeuken van een landhuisje
van de Enschedese textielhandelaar (H.
L. op een afstand van enkele kilometers
van de doorlaatpost Glanerbrug werd
opgeslagen. Van hieruit bracht hij de
koffie steeds zelf over de grens Ofschoon
hij de grens regelmatig passeerde, soms
meer keren per dag, is hij nooit op he
terdaad betrapt. Aanvankelijk bestond
het vermoeden dat hij nauwe relaties on
derhield met een van de douanemensen.
Uit het onderzoek, dat in dit opzicht
door de douane-recherche te Enschede
is ingesteld, is echter niets in deze zin
gebleken. G. H. passeerde niet op be
paalde tijden de grens, zodat het uitge
sloten moet worden geacht, dat hij me
dewerking genoot van bepaalde ambte
naren.
LEVEND BEGRAVEN.
De 11-jarige Gerrit Jan Lodeweges
groef in een hoge wal nabij het woon
wagenkamp te Markelo een hol. Op een
gegeven ogenblik storte de wal in; de
jongen werd levend begraven. Ijlings
toegeschoten hulp kwam te laat.
HUB. VAN DOORNE, VOORZITTER
DER KATH. WERKGEVERSVER.
In de Maandag j.l. gehouden ledenver
gadering van de Algemene Katholieke
Werkgeversvereniging in het Bisdom
Den Bosch werd de heer Hub. van Door-
ne, directeur van de N.V. van Doorne's
Aanhangwagenfabriek en de N.V. van
Doorne's Automobielfabriek te Eindho
ven, tot voorzitter gekozen.
Qfm)
„Vooral de mode zal op de Inter
nationale Tentoonstelling voor
Schoenen, Leder en Mode op de
voorgrond treden; we zullen laten
zien dat het schoeisel een intrinsiek
onderdeel is van de kleding", dit
verklaarde de heer G. G. Jungerius.
organisator van de Internationale
Tentoonstelling voor Schoenen, Le
der en Mode, die in 1953 in Waal
wijk georganiseerd zal worden.
We waren met een aantal perso
nen uit de krantenwereld bijeen ten
huize van de heer Jungerius, waar
hij de provinciale en landelijke pers
inlichtte over de plannen die er be
staan ten aanzien van de Interna
tionale Tentoonstelling, die volgend
jaar in het kader van de stadsfees
ten in Waalwijk gehouden zal wor
den.
Hoewel de heer Jungerius uiter
aard nog niet heel veel mededelin
gen kon doen, bestond er bij de
aanwezigen een grote belangstel
ling voor deze tentoonstelling; en
het scheppen van deze belangstel
ling was een van de voornaamste
doelstellingen van deze bijeen
komst.
Zoals onze lezers wellicht reeds
bekend is, zal de tentoonstelling
worden gebouwd ten Westen van
de Kerkstraat, in het verlengde van
de Burgem. Moonenlaan. Een ter
rein van 8 ha. is daar disponibel;
4 ha. hiervan zullen door de expo
sitieruimte in beslag worden ge
nomen.
Deze tentoonstelling zal een scha
kel worden in de reeks internatio
nale tentoonstellingen die gehouden
zijn in 1903 en 1925; een kleine
reeks weliswaar, maar zeer belang
rijk door het grote succes van deze
vroegere exposities, welk succes
voor de organisatoren een stimu
lans is natuurlijk, en een aanwij
zing dat zij weer op de goede weg
zijn.
Het dagelijks bestuur van de ex
positie wordt gevormd door de he
ren burgemeester J. L. P. M. Teijs-
sen die voorzitter is, J. Klijberg, die
in 1925 voorzitter was, J. W. van
Heesbeen die voorzitter was van de
Tentoonstelling „Waalwijk 1948'',
Jan Tielen, die zowel in 1903 als in
1910 en 1948 het secretarisschap op
zich nam, en in 1925 hoofdbestuurs
lid was, J. Timmermans, die pen
ningmeester was in 1948 en 't ook
nu is en H. Bergmans, mensen dus
met een ervaring op dit gebied.
Hoewel in het buitenland aan
deze tentoonstelling nog niet de no
dige bekendheid is gegeven, zijn er
toch reeds toezeggingen door bui
tenlandse firma's gedaan, maar men
verwacht nog meer deelname uit
Maar vooral het laatste,
aldus de heer Jungerius
landen als Zwitserland, Frankrijk,
België, Italië, Engeland en Duits
land.
Er zullen op het tentoonstellings
terrein verschillende grote hallen
verrijzen; in twee hiervan wordt
de expositie van Schoenen, Leder
en Lederwaren ondergebracht, ter
wijl er één ingericht zal worden als
machine-hal. Hierin zullen de
nieuwste machines uit Duitsland
en Amerika voor de schoenindus
trie worden gedemonstreerd. Men
zal deze machines dus in werking
zien, zien bedienen door een aan
tal Waalwijkse vakmensen. Het is
de bedoeling dat de bezoeker hier
de maakwijze van de schoen in haar
geheel ziet.
Daarnaast komt er ook een apar
te show-hall waarin twee maal per
dag een mode-show gegeven zal
worden; juist omdat men de be
langrijkheid van het schoeisel in de
gehele kleding wil demonstreren,
zal dus ook aan de kleding van de
mannequins alle aandacht worden
besteed; deze show zal representa
tief zijn voor de komende najaars
mode.
De heer Jungerius drukte ons op
het hart, vooral niet te menen dat
het hier een zekere concurrentie be
trof van de dit jaar in Utrecht met
zo veel succes georganiseerde beurs.
Hoewel men aanvankelijk het plan
had deze beurs voor één jaar in
Waalwijk te organiseren, heeft het
bedrijfsleven zich hiertegen uitge
sproken. In geen enkel opzicht wil
deze tentoonstelling nu afbreuk
doen aan de gedachte die bij Inter -
leder voorzat, toen men deze beurs
organiseerde. Het zal een tentoon
stelling worden zonder meer, een
show.
De organisator sprak nog over an
dere plannen die er bestaan, zoals
de inrichting van een ouderwetse
schoenmakerij, zoals wij die op be
perkte schaal dit jaar in het Raad
huis hebben kunnen bewonderen,
over het uiterlijk aanzien van de
expositie, vöor de supervisie waar
over men 'n gezaghebbende figuur
op het oog heeft, terwijl men ook
in contact zal treden met een of
meerdere firma's of bureaux die de
supervisie zullen hebben over de
aesthetische verzorging van het in
terieur der hallen.
In elk geval, de plannen zijn
groots en de organisatoren zijn be
zield met de beste wil om deze ex
positie tot een succes te maken dat
het succes van 1903 en 1925 even
aart, zo niet overtreft.
En met deze wil zijn ongetwijfeld
ook bezield al degenen die dezer
dagen zijn aangezocht om zitting te
nemen in een van de commissies,
en die hun bereidheid hiertoe reeds
te kennen hebben gegeven.
Voor goed dertig leden van de 'K.A.B.
gaf pater Dirks 'S.J. Maandag de eerste
ontwikkelingsavond van dit seizoen. Hij
verving de aanvankelijk aangekondigde
pater De Graaf, die verhinderd was.
Ongetwijfeld was de avond voor meer,
d.w.z. alle leden bedoeld, maar het was
nu eenmaal zo dat er niet meer dan het
genoemde aantal belangstelling toonden,
onder wie enkele dames. En ook nu weer
waren de ouderen het best vertegen
woordigd.
Toch was de causerie van pater 'Dirks
alleszins de moeite waard. Hij behandel
de zijn onderwerp eenvoudig en boeiend
en ging zijn hoorders niet te lijf met een
stroom van overbodige historische gege
vens. Meer dan om losse feiten ging het
hem om een globaal beeld van de ont
wikkeling, waardoor de kans des te gro
ter werd dat er iets meer van zou blij
ven hangen.
Pater Dirks wees vooral op twee as
pecten van het eeuwfeest dat katholiek
Nederland volgend jaar gaat vieren: het
herstel der kerkelijke hiërarchie, d.w.z.
der kerkelijke organisatie, en de eman
cipatie, de bevrijding of ontvoogding der
katholieken. In enkele trekken schetste
hij de toestand voor 1853: hoe Neder
land feitelijk een missieland was, hoe het
katholieke leven binnen de muren van
de kerk werd gehouden, hoe er geen ka
tholieke scholen waren, noch pers of or
ganisaties. En dat gold niet alleen voor
Nederland, maar ook voor andere lan
den. Met de strijd van de katholieken
voor hun recht verbond de spreker voor
al de naam van Paus Pius IX, de Ge
weldige, die hun een grote steun was.
Bijzonder legde pater Dirks er de
nadruk op dat emancipatie iets is
in twee trappen. De eerste trap is
de strijd voor zijn recht; de twee
de dat men, als men eenmaal zijn
recht heeft verkregen, daarvan 'n
passend gebruik maakt. De eerste
faze is nu voorbij; de katholieken
hebben een positie veroverd, maar
de tweede is nog niet voorbij, die
begint eigenlijk pas, aldus pater
Dirks. Nu is het geen kwestie
meer van vechten, maar van el
kaar waarderen. Dat is misschien
heel wat moeilijker, vooral voor
Nederlanders, die elkaar teveel
afbreken. Als we ons echter posi
tief willen voorbereiden op het
eeuwfeest, moeten we redeneren:
laten we verstandig zijn en elkaar
waarderen.
Vervolgens gaf de spreker een terug
blik vanaf de middeleeuwen, toen heel
het leven van het katholicisme was door
drongen, via de Hervorming, toen het
katholicisme uit het openbare leven
werd teruggedrongen, tot omstreeks 1800
de opgang begon met als hoogtepunt in
1853 het herstel der Kerkelijke Hiërar
chie. Nu hebben de katholieken een eigen
pers, eigen organisaties, eigen scholen
en een eigen universiteit. Dat alles is te
danken aan het verlangen naar eenheid
dat in het begin van de vorige eeuw
begon te leven en aan het werk van
mannen als Broere en Le Sage ten Broek.
Pater Dirks constateerde dat er dus
redenen zijn tot dankbaarheid voor wat
bereikt is, maar hij liet er onmiddellijk
de vraag op volgen: waarheen gaan we
nu? Er heersen spanningen en het ge
vaar bestaat dat, wat het voorgeslacht
in eenheid heeft opgebouwd, wij in ver
deeldheid gaan afbreken. Daarom gaf
hij als positieve les van zijn causerie
mee de aansporing om waardering te
hebben voor elkander, om door eenheid
en onderlinge waardering zich op te wer
ken tot de tweede faze van de emanci
patie: de vernieuwing van het katho
liek leven in Nederland. De uiterlijke
emancipatie is voltooid, nu moet de
innerlijke eenheid tot stand gebracht
worden en als een van de middelen om
die innerlijke vernieuwing te bereiken,
wees hij de retraite aan.
De voorzitter sprak een dankwoord en
maakte van de gelegenheid gebruik om
nog eens een extra gelukwens te rich
ten aan de oud-voorzitter en ere-voor-
zitter, de heer Frans Smolders, voor de
hoge kerkelijke onderscheiding die hem
te beurt is gevallen. Daarna werd de
bijeenkomst gesloten met de christelijke
groet.
Niet toevallig is het, dat de Katho
lieke Kerk de feestdag van Allerheiligen
zo nauw verbonden heeft, en niet alleen
in de tijdsorde, met de droeve dag van
Allerzielen, dat zij deze twee dagen als
het ware in elkaar 'doet vloeien, tot één
herdenking maakt, want in de praktijk
is het toch zó, dat reeds in de middag
van Allerheiligen de gedachtenis der ge
lovige afgestorven zielen begint, de por-
tiuncula-aflaat kan reeds vanaf 12 uur
worden verdiend, de Allerzielenpredica-
tie wordt reeds in de middaguren ge
houden, en de graven waarin de licha
men rusten van die ons dierbaar waren
worden dan reeds door ons bezocht en
de witte asters zijn reeds „de stille bloe
men van ons verdriet".
En hoewel het dit jaar anders zal zijn
- de dag aller zielen zal Maandag 3
November zijn dit zal geen afbreuk
doen aan de grote gedachte Van de ge
meenschap der heiligen, zoals wij die
aan het begin Van de Novembermaand
sterker bewust worden.
Wij weten ons dan verbonden met de
Zegepralende Kerk, met alle heiligen;
dat zijn allen, die hier op aarde goede en
betrouwbare dienstknechten waren en
thans gegaan zijn in de vreugde des
Heren. Dat zijn de heel heiligen, de mar
telaren en martelaressen, de belijders en
de maagden, allen die hun bloed en hun
leven gaven voor 'God en Zijn Rijk, die
hun maagdelijkheid aanboden en hun ta
lenten, die verteerd zijn, als het brand
hout op het offeraltaar, van Goddelijke
minnen, „die op hun kruishout tot
vruchten van eeuwige vreugde zijn ge
rijpt".
Dat zijn ook de geringen, die door
het leven gingen, onopvallend en klein
in het oog der mensen, die in hun pove
re leven hun grote plicht deden, omdat
zij Gods gebod hadden verstaan; moe
ders, die om de zorg voor hun gezin
niet de tijd vonden en de gelegenheid om
veel te bidden; vaders, die gezwoegd
hebben voor degenen die God aan hen
had toevertrouwd, die niet veel baden
met woorden, maar wier leven één on
uitgesproken gebed was, en één groot
en gelaten gebracht offer. i
Heiligen, dat zijn de kleinen, die God,
voor zij Hem verdriet konden doen, bij
Zich riep; dat zijn ook zij, die door Hem
werden gegrepen, toen zij zich steeds
verder van Hem verwijderden, en zich
dan onvoorwaardelijk aan 'Hem overga
ven.
En met al dezen weten wij ons op de
feestdag van morgen verbonden in de
gemeenschap der Heiligen; en vuriger
dan ooit Zullen wij tot hen bidden en
hun vragen onze voorsprekers te zijn
bij God, Hem onze moeilijkheden en zor
gen voor te leggen. Wij zullen bij God
een beroep doen op hun verdiensten en
op de genade die zij hebben verworven;
wij zullen ons sterken aan het voorbeeld
dat zij ons gaven, opdat wij, de leden
der strijdende kerk, eens deel uit zullen
maken van de zegepralende, waartoe zij
behoren.
Wij weten ons in deze dagen ook ver
bonden met de lijdende kerk, met de ge
lovige zielen, met hen die tijdens hun le
ven God dienden, maar die te zwak-
menselijk waren om dit volmaakt te doen,
die niet in alle opzichten Gods geboden
hebben gehoorzaamd en die nu de feilen
van 'hun menselijkheid hebben uit te
boeten in het vagevuur, voor zij toege
laten zullen worden tot de aanschou
wing Gods. Wij weten ons met dezen
wellicht inniger verbonden, omdat de
pijn, het verdriet en het gemis, ons vaak
dichter bij elkander brengt dan de vreug
de, omdat wij de liefde voor onze dier
baren sterker voelen wanneer zij lijden,
dan wanneer zij gelukkig zijn. En voor
al voelen wij ons zeer innig met hen ver
bonden nog, omdat zij ons nodig heb
ben, omdat wij weten, dat ons gebed en
ons offer, hun lijden kan verzachten en
verkorten.
Niet alleen de band van het bloed,
maar ook ons lidmaatschap van de 'Ge
meenschap der heiligen, legt ons de
plicht op voor deze zielen in het vage
vuur te bidden, aan 'God te vragen, of
Hij omwille van het 'Bloed van Zijn
Zoon en omwille van de verdiensten der
Heiligen, hun genadig wil zijn en 'hen
uit hun pijnen wil verlossen.
Zo zullen wij op deze dagen weten
niet alleen te staan in onze strijd om het
eeuwige geluk, maar beschermers te be
zitten, die ons voor zullen spreken bij
God en die voor ons de kracht zullen
verkrijgen om in deze strijd te volharden;
van de 'andere kant zullen wij het onze
plicht weten de gelovige zielen te hulp
te komen met ons vurig gebed.
KLOOSTERZUSTER
GEPROMOVEERD TOT DOCTOR
IN GENEESKUNDE.
Aan de Rijksuniversiteit te Utrecht is
Dinsdag tot doctor in de geneeskunde
gepromoveerd de medische missiezuster
A. L J. Speetjens, geboren te Tilburg.
Zij is de eerste kloosterzuster in Neder
land, die promoveert tot doctor in de
medicijnen. In haar orde der medische
missiezusters heet zij Zr. Paraclita.
Paranimfen van de dertigjarige pro
movenda waren haar vader, mr. dr.
Speetjens uit Venlo, en een studiegenote
van dezelfde orde, Zr. Salome van Gin-
neken.
'Haar vader, Mr. Dr. Speetjens, fun
geerde meermalen bij de eindexamens
der H.B.S. alhier als gecommitteerde.