MEÜXSS SCHOENEN-LEDER-MODE Waalwijkse en Langsiraatse Courani I Wijde Wereld UIT DE Ondermijning van vertrouwen. Sanapirin 3 goede De gemeenschap der Heiligen. GROTE SMOKKEL ONTDEKT. mode. Eerste Vormingsavond der K.A.B. Een eeuw onder de Kromstaf. Tweede faze der emancipatie begonnen *7-.' VRIJDAG 31 OCTOBER 1952 Uitgever Waalwijkse Stoomdrukkerij ANTOON TIELEN Hoofdredacteur JAN TIELEN Dit blad verschijnt 2 x per week DE ECHO 75e JAARGANG No. 88 Abonnement 18 cent per week 2.35 per kwartaal 2.60 franco p. p. Advertentieprijs 10 cent per m.m. Contract-advertenties speciaal tarief Bureaux: GROTESTRAAT 205, WAALWIJK TEL. 2621 OPGERICHT 1878.SCHOOLSTRAAT 11, KAATSHEUVEL TEL. 2121 TELEGR.-ADRES„ECHO" Het is geen kwestie van rancune wan neer men zich geschokt voelt over wat onlangs in Duitsland heeft plaats gehad. Het gaat er in wezen niet over dat een groep van een paar duizend oud-S.S.ers Zich geroepen voelt om nog eens bijeen te komen om de broederschapsbanden te hernieuwen, al hebben zij daar wel de minste aanleiding toe, want broederschap of iets van die aard is nooit de meest in het oog lopende deugd van de S.S. geweest. Erger echter is dat zij hun oude mentaliteit blijkens uitlatingen op het congres te Verden nog niet hebben afgelegd. Het Horst Wessellied is bui ten Duitsland nooit favoriet geweest en daarom is het des te meer te betreuren dat het bij deze heren juist wel geliefd is. Het zou naïef zijn te menen dit te kunnen afdoen met hun op de schouder te kloppen en te zeggen: Jongens, zo iets komt in deze tijd toch niet meer te pas. Door een dergelijke opmerking zou men ongetwijfeld meer riskeren dan winnen. Waarmee we maar willen zeggen dat het geval van de oud-S.S.ers niet „oud" naar de mentaliteit -niet op zichzelf staat. Dan nog zou het onaan genaam genoeg zijn. Maar men heeft in de loop der jaren geregeld symptomen kunnen waarnemen dat de Nazi-menta liteit in Duitsland niet dood is. Een Adenauer spant zich voortdurend in om het vertrouwen van het Westen te herwinnen, wat hem langzamerhand lukt, maar zijn activiteiten worden meer dan eens doorkruist door activiteiten van ian- deren die het vertrouwen ondermijnen. Men moet dit niet onderschatten. De relaties van Duitsland met het Westen zijn nog zo delicaat, het wantrouwen is zo diep doorgedrongen, dat slechts met de uiterste omzichtigheid de goede ver houdingen hersteld kunnen worden. Ook nu nog. Zolang niet ondubbelzinnig is gebleken dat de mentaliteit van Depöi-agent Langsiraaie.o. 7 Jos. v. d. Lee en Zn. Grootestraat 200A, Waalwijk, Tel. 2971 „Deutschland, Deutschland iiber alles" in de slechte zin, is overwonnen, kun nen kwade elementen heel gemakkelijk in de kortste keren afbreken wat een goedwillende regering met veel moeite heeft opgebouwd. Er is in West-Europa of waar ook ter wereld geen weldenkend mens die zou eisen dat de Duitsers heel de dag op hun borst kloppend „mea culpa's" prevelen. Het vraagstuk van de collectieve schuld kan hierbij gerust ter zijde worden gela ten. Dan nog is het onduldbaar dat de rollen door een of meer van de mensen die allerminst brandschoon uit de oorlog zijn gekomen, worden omgekeerd door te verkondigen dat de oorlogsmisdadigers juist in het andere kamp zitten en dat generaal Eisenhower een „Schwein- hund" is. Men kan zelfs oud SS-man- nen in een vrij Duitsland de Vrijheid van het woord gunnen en toch van mening zijn dat het te ver gaat als die vrijheid hun de gelegenheid biedt om dergelijke enormiteiten te spuien en het oude liedje te zingen, vooral als dit het Horst iWes- sellied is. En als enkele weken tevoren heel Nederland is geschokt door de gra tieverlening aan een Lages, klinkt het meer dan brutaal dergelijke oorlogsmis dadigers door een SS-generaal te boren betitelen als krijgsgevangenen, die vrij gelaten moeten worden. Als de S.S. ook maar de minste lering had getrokken uit de oorlog, zouden haar leden de laat- sten zijn die congresseerden, laat staan dat ze zich zouden laten verleiden tot aanmatigende uitspraken. Dat S.S. ge neraal Gille de woorden van collega Ramcke betreurt, is geen bewijs dat zijn geest beter is ingesteld. De S.S. heeft smaad genoeg uit te wissen om haar vaandel niet met een nieuwe te besmeu ren. Zowel naam als vaandel zouden trouwens beter in de vergetelheid begra ven kunnen worden. Wat er in de her innering van overblijft, strekt haar toch al niet tot eer. Het valt overigens moeilijk te ont kennen dat deze gang van zaken door de geallieerde politiek ten opzichte van de oorlogsmisdadigers wel enigszins in de hand is gewerkt. Het kan zijn dat de scherpe kanten die de rechters in Neu renberg zware straffen deden uitspreken, langzamerhand een beetje beginnen af te slijten. Maar is het niet een verkeerde humaniteit volgens welke oorlogsmisda digers die aanvankelijk tot levenslange gevangenisstraf waren veroordeeld, nu al weer op vrije voeten rondlopen? Barmhartigheid is een schone deugd, maar de gerechtigheid stelt ook haar eisen. En van de kant van de vrijgela tenen zelf is er blijkbaar nog genoeg scherpte over om zich te weren met een vuur dat de Britse autoriteiten nu met bezorgdheid vervult. Als die bezorgdheid zich had geuit in het voorkomen van de gebeurtenissen te Verden, zou dat veel nuttiger zijn geweest. Nu is er opnieuw wantrouwen gezaaid en dat kan in die Westeuropese kringen waar Duitsland wordt beschouwd als een onbetrouw baar bondgenoot, deze overtuiging alleen maar versterkt hebben. Want men maakt niemand wijs dat de verkondigde opvat tingen alleen leven bij generaal Ramcke en zelfs niet alleen bij de 5000 iS.S.-ers die het congres bijwoonden. Alleen krachtige maatregelen van de kant Van de Westduitse regering en de geallieer den zullen het vertrouwen nog kunnen herstellen. K. A.B.-CON GRES „DE WEG NAAR GELUK". Op het verbondscongres van de Ne derlandse Katholieke Arbeidersbeweging, dat Maandag en Dinsdag in Bellevue te Amsterdam werd gehouden, werd het onderwerp behandeld: „De weg naar ge luk" (de elementen van en de voor waarden en middelen tot menselijk ge luk). Hierover werden een viertal inlei dingen gehouden. In de eerste inleiding werd ter algemene oriëntatie gesproken over het wezen en de elementen van het geluk, waarna in een drietal volgende inleidingen de voorwaarden en middelen hiertoe werden nagegaan. De eerste inleiding werd gehouden door dr. A. A. Olierook, directeur van het A. C. de Bruijn-instituut (het vor mingsinstituut van de K.A.B.) te Doorn. Hij gaf een schetsmatig tableau van het wezen en de elementen van het geluk. In de namiddag heeft drs. A. L. M. Arnolds gesproken over de „erkenning der persoonswaarde van de mens" en dit als voorwaarde voor het menselijk ge luk gesteld. Hij zette uiteen dat ook de christenen in deze tijd niet onberoerd zijn gebleven door de ontwikkeling der feitelijke le vensvormen. Het verschijnsel van het teloor gaan van de persoonlijkheid, noemde hij een van de meest angstwekkende decadentie verschijnselen van deze tijd. Als midde len om ons tegen deze nivellering en het daaruit voortvloeiend verlies aan cultuur te weer te stellen, noemde hij een ver nieuwing en verlevendiging van het christelijk levensbesef, een voortdurend inscherpen van de juiste 'hiëarchie der waarden en de ware zedelijke normen, het geven van veel aandacht aan de ac tivering der geestelijke vermogens. Als conclusie gaf hij ook aan, dat juist de K.A.B. op al deze gebieden een ar beidsveld vindt, waarvan de bewerking de uiterste krachtsinspanning vergt, maar ook rijke vruchten kan voortbrengen. Aan het einde van haar congres heeft de Verbondsvergadering van de K.A.B. bjj eenstemmig aanvaarde resolutie bevestigd als haar mening dat „de ontwikkeling der cultuur en van het maatschap pelijk leven moet worden geleid in zodanige richting, dat de vereiste voorwaarden geschapen worden voor de echte zelfvervolmaking van de menselijke persoon". Inleiders op deze laatste congres dag waren dr. A. M. Kuylaars S.J. en drs. P. Bogaers, economisch ad viseur van de K.A.B. Zij werden mede beluisterd door minister A. C. de Bruijn, oud-Verbondsvoorzit- ter, prof. Romme, de katholieke fractieleider in de Tweede Kamer, de heer P. J. S. Serrarens, lid der Tweede Kamer en de heer De Jong van de Kath. Middenstandsbond. Dringend spoort de Verbondsver gadering tenslotte alle verantwoor delijke functionarissen van vak- en diocesane bonden, diensten en instellingen aan geheel hun da gelijks werk in dienst te stellen van het einddoel: Gods verheerlijking en het volkomen geluk van de mens in God. Hiervan moeten allen in woord, daad en geschrift openlijk en vrijmoedig, waardig en met vol harding getuigen. SUBSIDIEREGELING Voor de a.s. winter zal de Rijksdienst voor de Uitvoering van 'Werken (D. U. W.) subsidie beschikbaar stellen voor schilderswerk dat wordt uitgevoerd tus sen 17 November 1952 en 28 Februari 1953. 'Het doel van deze subsidieverle ning is het bevorderen van de werk- spreiding in het schildersbedrijf. De subsidie, die nu gegeven wordt, zal 20 der totale kosten bedragen. Voor het komende seizoen zal vooral de nadruk gelegd worden op het binnen- schilderwerk. Voor buitenschilderwerk zal slechts subsidie worden verleend voor het afbranden, afschrappen en af bijten, het eenmaal gronden en het stop pen der ruiten. De kosten van een binnenwerk moe ten minstens 600 per object bedragen, die van een buitenwerk minstens 250. PRINS BERNHARD IN MEXICO GELAND. Precies op de vastgestelde tijd (18.50 uur Nederlandse tijd) is het K.L.M.-vliegtuig „Prinses Wilhel- mina" met aan boord Prins Bern- hard en zijn gezelschap Dinsdag in Monterey (Mexico) aangekomen. Na een verblijf van 24 uur in Mon terey is het vliegtuig doorgevlogen naar de stad Mexico, einddoel van de reis. OUD-MINISTER PETERS BURGEMEESTER VAN BERGEN OP ZOOM. Bij K.B. is ir. L. A. H. Peters, oud minister van Uniezaken en Overzeese Rijksdelen, met ingang van 16 Novem ber a.s. benoemd tot burgemeester van de gemeente Bergen op Zoom. ERE-DOCTORAAT VOOR ROBERT SCHUMAN. De Senaat der Katholieke Economi sche Hogeschool te Tilburg heeft het doctoraat honoris causa in de economi sche wetenschappen verleend aan Robert Schuman, huidige minister van buiten landse zaken van Frankrijk. De promo tie zal geschieden in een daartoe te be leggen openbare zitting van de Senaat, bij gelegenheid van de viering van het 5e lustrum der Hogeschool. In ver band met deze erepromotie is de lus trum-viering vastgesteld op 12 en 13 December a.s. Als promotor is door de Senaat aangewezen prof. H. A. Kaag. geneesmiddelen in elk tablet. Niet méér, want overdaad schaadt. Geest en lichaam worden er door verkwikt en pijnen verdwijnen NIEUWE LEDEN IN VEILIGHEIDSRAAD. De Algemene Vergadering der V.N. heeft Denemarken, Columbia en Libanon tot leden van de Veiligheidsraad geko zen. Deze landen zullen voor twee jaar de zetels bezetten, die de afgelopen twee jaar door Brazilië, Turkije en Nederland zijn ingenomen. De zittingstermijn van laatstgenoemde landen loopt aan het eind van dit jaar af. Over de bezetting van de zesde zetel in de Veiligheidsraad, waar bij het ging tussen Joego-Slavië, dat de steun van Amerika, en Tsjechoslowakije, dat de steun van de 'Sovjet-Unie heeft, werd na tien stemmingen geen beslissing bereikt. DRIE DODEN BIJ AUTO-ONGELUK Drie doden zijn te betreuren bij een ongeval dat op de Rijksweg door het Westland nabij Maasland heeft plaats gevonden. De verongelukten waren de gebroeders Rodenburg uit Honselersdijk, resp. 50 en 55 jaar oud en een inwoner van Maasland j. Eigeraan, die van schrik aan een hartverlamming overleed. Om half 7 reed op de rijksweg een personenauto komende uit de richting Vlaardingen. Van tegenoverliggende zij de naderde een truc met oplegger. Ver moedelijk door het springen van een band raakte de bestuurder van de per sonenauto de macht over zijn stuur kwijt. De wagen slingerde met grote snelheid naar de linkerkant en schoot onder de truck. Van de auto bleef wei nig over. Beiden inzittenden, de gebr. R., waren op slag dood. Hun stoffelijke res ten werden naar het ziekenhuis te Vlaar dingen overgebracht. Een inwoner van Maasland zag het ongeluk gebeuren. H. schrok zodanig, dat hij aan de kant van de weg in el kaar zakte en overleed. De dokter con stateerde een hartverlamming. O.a. half millioen Marken en 30.000 kg. koffie. Niet in een pantserauto, maar onder de motorkap van een gewone personen auto heeft de 50-jarige Enschedeër G. H. in de eerste zes maanden van dit jaar kans gezien liefst 30.000 kg. ongebrande koffie, 40 tot 50.000 shawls, 300 man tels en een bedrag van een half millioen Marken over de grens te brengen. De koffie en de mantels gingen van ons land naar Duitsland en de shawls en de Mar ken van Duitsland naar Nederland. De Marken wisselde hij tegen een koers van gemiddeld 86 cent in bij de officiële wisselkantoren. De Enschedeër, die zich in smokke laarskringen een zekere naam als vak man verworven heeft, ging op buiten gewoon brutale wijze te werk. Vast is komen te staan, dat hij de koffie betrok van een koffiebranderij en theehandel te Hengelo. Hij vervoerde steeds zelf de koffie Van Hengelo naar Enschede, waar deze in de bijkeuken van een landhuisje van de Enschedese textielhandelaar (H. L. op een afstand van enkele kilometers van de doorlaatpost Glanerbrug werd opgeslagen. Van hieruit bracht hij de koffie steeds zelf over de grens Ofschoon hij de grens regelmatig passeerde, soms meer keren per dag, is hij nooit op he terdaad betrapt. Aanvankelijk bestond het vermoeden dat hij nauwe relaties on derhield met een van de douanemensen. Uit het onderzoek, dat in dit opzicht door de douane-recherche te Enschede is ingesteld, is echter niets in deze zin gebleken. G. H. passeerde niet op be paalde tijden de grens, zodat het uitge sloten moet worden geacht, dat hij me dewerking genoot van bepaalde ambte naren. LEVEND BEGRAVEN. De 11-jarige Gerrit Jan Lodeweges groef in een hoge wal nabij het woon wagenkamp te Markelo een hol. Op een gegeven ogenblik storte de wal in; de jongen werd levend begraven. Ijlings toegeschoten hulp kwam te laat. HUB. VAN DOORNE, VOORZITTER DER KATH. WERKGEVERSVER. In de Maandag j.l. gehouden ledenver gadering van de Algemene Katholieke Werkgeversvereniging in het Bisdom Den Bosch werd de heer Hub. van Door- ne, directeur van de N.V. van Doorne's Aanhangwagenfabriek en de N.V. van Doorne's Automobielfabriek te Eindho ven, tot voorzitter gekozen. Qfm) „Vooral de mode zal op de Inter nationale Tentoonstelling voor Schoenen, Leder en Mode op de voorgrond treden; we zullen laten zien dat het schoeisel een intrinsiek onderdeel is van de kleding", dit verklaarde de heer G. G. Jungerius. organisator van de Internationale Tentoonstelling voor Schoenen, Le der en Mode, die in 1953 in Waal wijk georganiseerd zal worden. We waren met een aantal perso nen uit de krantenwereld bijeen ten huize van de heer Jungerius, waar hij de provinciale en landelijke pers inlichtte over de plannen die er be staan ten aanzien van de Interna tionale Tentoonstelling, die volgend jaar in het kader van de stadsfees ten in Waalwijk gehouden zal wor den. Hoewel de heer Jungerius uiter aard nog niet heel veel mededelin gen kon doen, bestond er bij de aanwezigen een grote belangstel ling voor deze tentoonstelling; en het scheppen van deze belangstel ling was een van de voornaamste doelstellingen van deze bijeen komst. Zoals onze lezers wellicht reeds bekend is, zal de tentoonstelling worden gebouwd ten Westen van de Kerkstraat, in het verlengde van de Burgem. Moonenlaan. Een ter rein van 8 ha. is daar disponibel; 4 ha. hiervan zullen door de expo sitieruimte in beslag worden ge nomen. Deze tentoonstelling zal een scha kel worden in de reeks internatio nale tentoonstellingen die gehouden zijn in 1903 en 1925; een kleine reeks weliswaar, maar zeer belang rijk door het grote succes van deze vroegere exposities, welk succes voor de organisatoren een stimu lans is natuurlijk, en een aanwij zing dat zij weer op de goede weg zijn. Het dagelijks bestuur van de ex positie wordt gevormd door de he ren burgemeester J. L. P. M. Teijs- sen die voorzitter is, J. Klijberg, die in 1925 voorzitter was, J. W. van Heesbeen die voorzitter was van de Tentoonstelling „Waalwijk 1948'', Jan Tielen, die zowel in 1903 als in 1910 en 1948 het secretarisschap op zich nam, en in 1925 hoofdbestuurs lid was, J. Timmermans, die pen ningmeester was in 1948 en 't ook nu is en H. Bergmans, mensen dus met een ervaring op dit gebied. Hoewel in het buitenland aan deze tentoonstelling nog niet de no dige bekendheid is gegeven, zijn er toch reeds toezeggingen door bui tenlandse firma's gedaan, maar men verwacht nog meer deelname uit Maar vooral het laatste, aldus de heer Jungerius landen als Zwitserland, Frankrijk, België, Italië, Engeland en Duits land. Er zullen op het tentoonstellings terrein verschillende grote hallen verrijzen; in twee hiervan wordt de expositie van Schoenen, Leder en Lederwaren ondergebracht, ter wijl er één ingericht zal worden als machine-hal. Hierin zullen de nieuwste machines uit Duitsland en Amerika voor de schoenindus trie worden gedemonstreerd. Men zal deze machines dus in werking zien, zien bedienen door een aan tal Waalwijkse vakmensen. Het is de bedoeling dat de bezoeker hier de maakwijze van de schoen in haar geheel ziet. Daarnaast komt er ook een apar te show-hall waarin twee maal per dag een mode-show gegeven zal worden; juist omdat men de be langrijkheid van het schoeisel in de gehele kleding wil demonstreren, zal dus ook aan de kleding van de mannequins alle aandacht worden besteed; deze show zal representa tief zijn voor de komende najaars mode. De heer Jungerius drukte ons op het hart, vooral niet te menen dat het hier een zekere concurrentie be trof van de dit jaar in Utrecht met zo veel succes georganiseerde beurs. Hoewel men aanvankelijk het plan had deze beurs voor één jaar in Waalwijk te organiseren, heeft het bedrijfsleven zich hiertegen uitge sproken. In geen enkel opzicht wil deze tentoonstelling nu afbreuk doen aan de gedachte die bij Inter - leder voorzat, toen men deze beurs organiseerde. Het zal een tentoon stelling worden zonder meer, een show. De organisator sprak nog over an dere plannen die er bestaan, zoals de inrichting van een ouderwetse schoenmakerij, zoals wij die op be perkte schaal dit jaar in het Raad huis hebben kunnen bewonderen, over het uiterlijk aanzien van de expositie, vöor de supervisie waar over men 'n gezaghebbende figuur op het oog heeft, terwijl men ook in contact zal treden met een of meerdere firma's of bureaux die de supervisie zullen hebben over de aesthetische verzorging van het in terieur der hallen. In elk geval, de plannen zijn groots en de organisatoren zijn be zield met de beste wil om deze ex positie tot een succes te maken dat het succes van 1903 en 1925 even aart, zo niet overtreft. En met deze wil zijn ongetwijfeld ook bezield al degenen die dezer dagen zijn aangezocht om zitting te nemen in een van de commissies, en die hun bereidheid hiertoe reeds te kennen hebben gegeven. Voor goed dertig leden van de 'K.A.B. gaf pater Dirks 'S.J. Maandag de eerste ontwikkelingsavond van dit seizoen. Hij verving de aanvankelijk aangekondigde pater De Graaf, die verhinderd was. Ongetwijfeld was de avond voor meer, d.w.z. alle leden bedoeld, maar het was nu eenmaal zo dat er niet meer dan het genoemde aantal belangstelling toonden, onder wie enkele dames. En ook nu weer waren de ouderen het best vertegen woordigd. Toch was de causerie van pater 'Dirks alleszins de moeite waard. Hij behandel de zijn onderwerp eenvoudig en boeiend en ging zijn hoorders niet te lijf met een stroom van overbodige historische gege vens. Meer dan om losse feiten ging het hem om een globaal beeld van de ont wikkeling, waardoor de kans des te gro ter werd dat er iets meer van zou blij ven hangen. Pater Dirks wees vooral op twee as pecten van het eeuwfeest dat katholiek Nederland volgend jaar gaat vieren: het herstel der kerkelijke hiërarchie, d.w.z. der kerkelijke organisatie, en de eman cipatie, de bevrijding of ontvoogding der katholieken. In enkele trekken schetste hij de toestand voor 1853: hoe Neder land feitelijk een missieland was, hoe het katholieke leven binnen de muren van de kerk werd gehouden, hoe er geen ka tholieke scholen waren, noch pers of or ganisaties. En dat gold niet alleen voor Nederland, maar ook voor andere lan den. Met de strijd van de katholieken voor hun recht verbond de spreker voor al de naam van Paus Pius IX, de Ge weldige, die hun een grote steun was. Bijzonder legde pater Dirks er de nadruk op dat emancipatie iets is in twee trappen. De eerste trap is de strijd voor zijn recht; de twee de dat men, als men eenmaal zijn recht heeft verkregen, daarvan 'n passend gebruik maakt. De eerste faze is nu voorbij; de katholieken hebben een positie veroverd, maar de tweede is nog niet voorbij, die begint eigenlijk pas, aldus pater Dirks. Nu is het geen kwestie meer van vechten, maar van el kaar waarderen. Dat is misschien heel wat moeilijker, vooral voor Nederlanders, die elkaar teveel afbreken. Als we ons echter posi tief willen voorbereiden op het eeuwfeest, moeten we redeneren: laten we verstandig zijn en elkaar waarderen. Vervolgens gaf de spreker een terug blik vanaf de middeleeuwen, toen heel het leven van het katholicisme was door drongen, via de Hervorming, toen het katholicisme uit het openbare leven werd teruggedrongen, tot omstreeks 1800 de opgang begon met als hoogtepunt in 1853 het herstel der Kerkelijke Hiërar chie. Nu hebben de katholieken een eigen pers, eigen organisaties, eigen scholen en een eigen universiteit. Dat alles is te danken aan het verlangen naar eenheid dat in het begin van de vorige eeuw begon te leven en aan het werk van mannen als Broere en Le Sage ten Broek. Pater Dirks constateerde dat er dus redenen zijn tot dankbaarheid voor wat bereikt is, maar hij liet er onmiddellijk de vraag op volgen: waarheen gaan we nu? Er heersen spanningen en het ge vaar bestaat dat, wat het voorgeslacht in eenheid heeft opgebouwd, wij in ver deeldheid gaan afbreken. Daarom gaf hij als positieve les van zijn causerie mee de aansporing om waardering te hebben voor elkander, om door eenheid en onderlinge waardering zich op te wer ken tot de tweede faze van de emanci patie: de vernieuwing van het katho liek leven in Nederland. De uiterlijke emancipatie is voltooid, nu moet de innerlijke eenheid tot stand gebracht worden en als een van de middelen om die innerlijke vernieuwing te bereiken, wees hij de retraite aan. De voorzitter sprak een dankwoord en maakte van de gelegenheid gebruik om nog eens een extra gelukwens te rich ten aan de oud-voorzitter en ere-voor- zitter, de heer Frans Smolders, voor de hoge kerkelijke onderscheiding die hem te beurt is gevallen. Daarna werd de bijeenkomst gesloten met de christelijke groet. Niet toevallig is het, dat de Katho lieke Kerk de feestdag van Allerheiligen zo nauw verbonden heeft, en niet alleen in de tijdsorde, met de droeve dag van Allerzielen, dat zij deze twee dagen als het ware in elkaar 'doet vloeien, tot één herdenking maakt, want in de praktijk is het toch zó, dat reeds in de middag van Allerheiligen de gedachtenis der ge lovige afgestorven zielen begint, de por- tiuncula-aflaat kan reeds vanaf 12 uur worden verdiend, de Allerzielenpredica- tie wordt reeds in de middaguren ge houden, en de graven waarin de licha men rusten van die ons dierbaar waren worden dan reeds door ons bezocht en de witte asters zijn reeds „de stille bloe men van ons verdriet". En hoewel het dit jaar anders zal zijn - de dag aller zielen zal Maandag 3 November zijn dit zal geen afbreuk doen aan de grote gedachte Van de ge meenschap der heiligen, zoals wij die aan het begin Van de Novembermaand sterker bewust worden. Wij weten ons dan verbonden met de Zegepralende Kerk, met alle heiligen; dat zijn allen, die hier op aarde goede en betrouwbare dienstknechten waren en thans gegaan zijn in de vreugde des Heren. Dat zijn de heel heiligen, de mar telaren en martelaressen, de belijders en de maagden, allen die hun bloed en hun leven gaven voor 'God en Zijn Rijk, die hun maagdelijkheid aanboden en hun ta lenten, die verteerd zijn, als het brand hout op het offeraltaar, van Goddelijke minnen, „die op hun kruishout tot vruchten van eeuwige vreugde zijn ge rijpt". Dat zijn ook de geringen, die door het leven gingen, onopvallend en klein in het oog der mensen, die in hun pove re leven hun grote plicht deden, omdat zij Gods gebod hadden verstaan; moe ders, die om de zorg voor hun gezin niet de tijd vonden en de gelegenheid om veel te bidden; vaders, die gezwoegd hebben voor degenen die God aan hen had toevertrouwd, die niet veel baden met woorden, maar wier leven één on uitgesproken gebed was, en één groot en gelaten gebracht offer. i Heiligen, dat zijn de kleinen, die God, voor zij Hem verdriet konden doen, bij Zich riep; dat zijn ook zij, die door Hem werden gegrepen, toen zij zich steeds verder van Hem verwijderden, en zich dan onvoorwaardelijk aan 'Hem overga ven. En met al dezen weten wij ons op de feestdag van morgen verbonden in de gemeenschap der Heiligen; en vuriger dan ooit Zullen wij tot hen bidden en hun vragen onze voorsprekers te zijn bij God, Hem onze moeilijkheden en zor gen voor te leggen. Wij zullen bij God een beroep doen op hun verdiensten en op de genade die zij hebben verworven; wij zullen ons sterken aan het voorbeeld dat zij ons gaven, opdat wij, de leden der strijdende kerk, eens deel uit zullen maken van de zegepralende, waartoe zij behoren. Wij weten ons in deze dagen ook ver bonden met de lijdende kerk, met de ge lovige zielen, met hen die tijdens hun le ven God dienden, maar die te zwak- menselijk waren om dit volmaakt te doen, die niet in alle opzichten Gods geboden hebben gehoorzaamd en die nu de feilen van 'hun menselijkheid hebben uit te boeten in het vagevuur, voor zij toege laten zullen worden tot de aanschou wing Gods. Wij weten ons met dezen wellicht inniger verbonden, omdat de pijn, het verdriet en het gemis, ons vaak dichter bij elkander brengt dan de vreug de, omdat wij de liefde voor onze dier baren sterker voelen wanneer zij lijden, dan wanneer zij gelukkig zijn. En voor al voelen wij ons zeer innig met hen ver bonden nog, omdat zij ons nodig heb ben, omdat wij weten, dat ons gebed en ons offer, hun lijden kan verzachten en verkorten. Niet alleen de band van het bloed, maar ook ons lidmaatschap van de 'Ge meenschap der heiligen, legt ons de plicht op voor deze zielen in het vage vuur te bidden, aan 'God te vragen, of Hij omwille van het 'Bloed van Zijn Zoon en omwille van de verdiensten der Heiligen, hun genadig wil zijn en 'hen uit hun pijnen wil verlossen. Zo zullen wij op deze dagen weten niet alleen te staan in onze strijd om het eeuwige geluk, maar beschermers te be zitten, die ons voor zullen spreken bij God en die voor ons de kracht zullen verkrijgen om in deze strijd te volharden; van de 'andere kant zullen wij het onze plicht weten de gelovige zielen te hulp te komen met ons vurig gebed. KLOOSTERZUSTER GEPROMOVEERD TOT DOCTOR IN GENEESKUNDE. Aan de Rijksuniversiteit te Utrecht is Dinsdag tot doctor in de geneeskunde gepromoveerd de medische missiezuster A. L J. Speetjens, geboren te Tilburg. Zij is de eerste kloosterzuster in Neder land, die promoveert tot doctor in de medicijnen. In haar orde der medische missiezusters heet zij Zr. Paraclita. Paranimfen van de dertigjarige pro movenda waren haar vader, mr. dr. Speetjens uit Venlo, en een studiegenote van dezelfde orde, Zr. Salome van Gin- neken. 'Haar vader, Mr. Dr. Speetjens, fun geerde meermalen bij de eindexamens der H.B.S. alhier als gecommitteerde.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1952 | | pagina 1