r/j wil
JEUK:
De avonturen van BIM en BAM.
r
5fERMQCENF
Uit Loonopzand's verleden.
SLOTAGGOORD
D.D.D
Huiselijkheid en sfeer bij V. D.
UIT DE PROVINCIE
BILJARTEN.
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 19 DECEMBER 1952
TENTOONSTELLING „START"
TE DEN BOSCH GEOPEND.
4
HOE LONOPZAND
Z N RAADHUIS VERLOOR.
Neem een doos echte
VERKOUDHEID
Bij de officiële opening van de
tentoonstelling van werken van
jonge Nederlandse schilders, die on
der de naam „Start" in het gebouw
van het Provinciaal Genootschap
voor Kunsten en Wetenschappen te
Den Bosch wordt gehouden, hebben
zowel de heer Hollenberg namens
het Prov. Genootschap als burgem.
Loeff, die de officiële opening ver
richtte, meegedeeld dat het gemeen
tebestuur en het Prov. Genootschap
plannen in voorbereiding hebben
om gezamenlijk tot een betere ex
positieruimte in Den Bosch te ko
men. Dit in verband met plannen
voor verbouw of nieuwbouw van 't
museum en de bibliotheek van het
Provinciaal Genootschap. De ten
toonstelling „Start" wordt gehou
den onder auspiciën van de jury-
voor de Koninklijke subsidie voor
vrije kunsten en het departement
van O., K. en W. in samenwerking
met het Provinciaal Genootschap.
SCHOUWBURGPLANNEN
TE TILBURG.
Blijkens het advies van de Schouw
burg-commissie te Tilburg zal door
de oprichting van een schouwburg
aldaar in een dringende behoefte
worden voorzien. Naar het oordeel
der commissie zal de schouwburg
zaal aan 900 personen plaatsruimte
moeten bieden. Ten behoeve van
voordrachten, lezingen e.d. zullen
bovendien één of twee kleine zalen
moeten worden gebouwd. Met de
voorbereiding en de uitwerking der
schouwburgplannen is een bedrag
gemoeid van 25.000. De totaalkos-
ten voor de nieuwe schouwburg
worden geraamd op 2 millioen gul
den.
B. en W. van Tilburg hebben
voorgesteld een crediet van 25.000
te verlenen voor volledige uitwer
king van het plan.
MGR M. F. DEKKERS t
Op 83-jarige leeftijd is Maandag
j.l. te Den Bosch overleden mgr M.
F. Dekkers, die meer dan 40 jaar
rector van het moederhuis der zus
ters van het Gezelschap J.M.J. „Ma-
riënburg" te 's-Bosch. is geweest.
Na zijn priesterwijding in 1896 was
hij achtereenvolgens kapelaan te
Nuenen en te Grave, conrector van
de Bissch. Kweekschool en gods
dienstleraar aan de Kweekschool
„Mariënburg". In 1911 werd hij be
noemd tot rector van „Mariënburg".
Reet or Dekkers was sinds 1936
ere-kanunnik van het kathedraal
kapittel van St. Jan. In 1946 werd
hij benoemd tot geheim kamerheer
van Z. H. de Paus. De thans over
ledene was voorts officier in de
Orde van Oranje Nassau.
Verscheidene geschriften zijn van
zijn hand verschenen.
BRABANTS HALFUUR.
Hedenavond (Vrijdag) om 20.30 uur
uitzending.
Brabant kent heel wat meer hei
ligen dan de meeste mensen (ook
de Brabanders!) vermoeden. Het
begint al in de grijze oudheid met
St. Lambertus en St. Willibrord,
die wel niet van Brabantse komaf
waren, maar hier toch een goed
deel van hun leven sleten. En dan
hebben we St. Odulphus van Oir-
schot, Sinte Oda uit St. Oedenrode
en Sinte Odrada, die in Alem be
graven ligt. Onder de martelaren
van Gorcum waren vier Brabanders
en in later tijden wordt Kaatje
Dierckx uit Ossendrecht zalig ver
klaard en Peerke Donders kreeg
reeds de ere-titel van Eerbiedwaar
dige Dienaar Gods. Onze eigen hei
ligen mogen best eens een kaarske
hebben. Welnu, de kaarskes zullen
vanavond in het Brabants Halfuur
ontstoken worden. U zult het niet
kunnen zien, alleen maar kunnen
beluisteren en dat zal U vermoe
delijk veel genoegen doen
125 JAAR K.M.A.
TE BREDA.
In 1953 herdenkt de Koninklijke
Militaire Academie te Breda 't feit
dat zij 125 jaar geleden in Breda
werd gevestigd.
De herinnering aan de feesten
„Breda Oranjestad 1952" zullen bij
de meesten nog wel niet vervaagd
zijn. Zij zijn dat evenmin bij het
Bestuur dezer Stichting, welke er
kentelijk blijft ten opzichte van de
K.M.A. voor de medewerking, wel
ke zij van deze zijde in 1952 mocht
ondervinden, door beschikbaarstel
ling van gebouwen en terreinen.
Dit is dan ook de reden waarom 't
bestuur de taak op zich heeft ge
nomen de feesten" in 1953 te ver
zorgen.
Als periode van feestviering is
vastgesteld het tijdstip van 20 Juli
t/m 9 Augustus 1953.
De feestelijkheden zullen weder
om worden gehouden in het, in 1952
zo bekend geworden, park „Het Val
kenberg", de voormalige slottuin
der Oranjes, grenzend aan de JCMA.
De inhoud van dit feest, alsook
de stadsversiering, zullen een ge
heel ander karakter dragen dan de
georganiseerde feesten in 1952; zij
beloven echter van allure het voor
gaande te overtreffen.
Het behoeft geen betoog dat Bre
da ook thans haar beste beentje
voor zal zetten. Ter oriëntering kan
nog worden vermeld, dat Mr Ph. I.
E. van Woensel de taak van voor
zitter op zich heeft genomen, ter
wijl de heer G. L. W. Sliepen als
secretaris aan deze Stichting ver
bonden is en belast is met de alge
mene leiding. De artistieke leiding
is in handen van Mr Jan Derks.
Xopyright P. I B Box 6 Copeohofletv
Bim en Bam hebben een meertje
ontdekt, waar ze iedere morgen
gaan zwemmen. ,,Maar het zou wei
leuker zijn als we een springplank
hadden", zegt Bim. „Die zullen we
gauw even maken", zegt Bam en
zij gaan meteen aan het werk.
De volgende dag is de spring
plank klaar en Jumbo is de eerste
die zal duiken. Trots marcheert hij
over de plank en springt: Ploempü
Het water spat naar alle kanten,
maar het is jammer genoeg niet een
erg groot meer, en na Jumbo's
sprong is er geen water meer over!
Het is werkelijk jammer voor die
arme Rim en Bam ,die nu alle moei
te voor niets hebben gedaan.
Schilderijen en Serviezen.
Wanneer een warenhuis het een
en ander wil exposeren, dan kan dit
geschieden op verschillende manie
ren natuurlijk; maar steeds zal mén,
wanneer men het goed wil doen
tenminste, toch trachten het te ex
poseren voorwerp te plaatsen in de
sfeer waarin het thuishoort, in .de
omgeving die het best dit voorwerp
tot gelding laat komen.
Exposeert men b.v. een servies,
dan kan men stapels borden en pot
ten en schalen in een etalage zetten,
maar men kan ook keurig een tafel
dekken met het porcelein, het zil
ver en het kristal, men kan daar
bloemen opzetten; men kan zelfs
nog verder gaan en een passende
lamp boven die tafel brengen, goe
de schilderijen aan de rond de tafel
opgetrokken wanden hangen, en
dan hebt ge zoveel mogelijk de om
geving waarin het servies wordt
gebruikt.
Zo doet het V. D. in Den Bosch
ook; nu de tijd van het jaar in het
teken staat 'van de huiselijkheid,
van de sfeer in de familiekring, om
de feestdagen die wij deze maand
vieren, heeft de leiding haar ser
viezen willen propageren en zij
heeft hiertoe in haar groot waren
huis een keurige afdeling ingericht
waar we vele „kamers" kunnen be
wonderen die op bovenomschreven
wijze tot stand zijn gekomen.
Men ziet er alle mogelijke servie
zen op een prettige manier geëx
poseerd, men ziet o.m. een grote
kersttafel waarop het kristal te
wachten staat op de parelende wij
nen en het porcelein op de vol-au-
vent, de tarbot en het konijn, men
ziet er een typische Brabantse kof
fietafel met het bont en met de
overdaad van deugdelijke spijzen.
Maar het unieke aan deze ten-
toonsitelling is toch dat zij tevens
een schilderijen-expositie is, en
niet een expositie waar de schilde
rijen zo maar zonder meer naast el
kaar hangen, maar waar men ze
kan bewonderen, evenals 't servies,
in hun juiste omgeving, in de huis
kamer, en daarom is het niet erg
als men af en toe op zij tnoet tre
den omdat een lamp het goede uit
zicht op het schilderstuk een beetje
hindert.
SPIERPIJN. SPIT...
't Loert overal. De weldadige
warmte van de pijnstillende
Thermogene verdrijft de sner
pende pijn.
In samenwerking met het provin
ciaal genootschap voor kunst en we
tenschap is deze expositie tot stand
gekomen.
Maar wat hier vooral frappeert
is het feit zelf dat deze kunstenaars
uit Den Bosch en Vught en de
directe omgeving hier in een
warenhuis willen exposeren, dat zij
het publiek als het ware op gaan
zoeken, het tegemoettreden en al
dus een groter publiek voor hun
werk vinden, een ander publiek
ook, een publiek namelijk dat niet
zo gemakkelijk 'n museum binnen
loopt en dat toch evengoed door de
kunstenaar bereikt moet worden.
In dit licht bezien, valt het ook
niet te verwonderen dat het werk
van de exposerende kunstenaars
niet gericht is op het „epater le
bourgeois", men heeft zich bij de
keuze van de werken gedeeltelijk
ook laten leiden door de smaak van
het grootste deel van het publiek
en zich beperkt tot vrij algemeen
aanvaardbare schilderijen, die in
hun vormgevingen niet zo veel uit
zonderlijks hebben.
Men treft hier werk aan van
Lambert van Geffen, een volbloed
colorist, die zijn eigen beperktheid
weet en daarom vooral de kleuren
het werk laat doen; mogelijk zijn
deze kleuren iets te karakterloos.
Daar is werk van J. v. d. Pol uit
Haarsteeg „Gezicht op Hedikhui-
zen" en „Poort te Bokhoven", iets
te oppervlakkig om geheel overtui
gend te zijn; Reinier Pijnenburg
I uit Helvoirt is wel het best op deze
i tentoonstelling vertegenwoordigd;
hij frappeert met een goed getroffen
„Brabantse Boer" en een evenwich
tig portret van een Bretons Vrouw -
ke; en ook Jan van den Thillart uit
Den Dungeri valt op door zijn land
schappen die een onmiskenbare ei
gen warme toon hebben, hetgeen
we ook kunnen zeggen van Jules
Verschuren uit Vught die met en
kele goede B'os-stukken vertegen
woordigd is. André Verhorst wist
ons met zijh „Rozen" niet erg te
overtuigen. En tenslotte zien we
dan enkele strandgezichten van
Willem Witjens die zijn dagen slijt
op het oude Brouwershuis van Ber
ne op Nederhemert; over zijn schil
derijen ligt een weldoende rust en
de warmte van de Zuidelijke zon;
en een stilleven van Wim van dei-
Plas, een stuk dat met ere genoemd
mag worden.
We zien hier dus op deze expo
sitie, die t/m 24 December duurt,
het gelukkige samengaan van za
kenwereld en kunstwereld, die al
dus elkaSts belangen dienen.
MENS OF ROBOT
Wie dezer dagen Den Bosch be
zoekt en wandelt langs de heren
etalages van V. D., zal daar in
een van die etalages een etalage
pop aan het werk zien, een pop die
zich beweegt, een pop, een robot,
een automatic-man die welhaast 'n
mens lijkt. Of is het een mens? De
genen die hun belangstelling voor
de etalage tonen mogen 't antwoord
geven op deze vraag. Want V. D.
heeft er een prijsvraag van ge
maakt: Is dit een mens of een ma
chine? En onder degenen die goed
raden worden er natuurlijk fraaie
prijzen verloot. Zaterdag a.s. om 6
uur zal de ontknoping volgen.
II.
Kaatsheuvel had alzo een pastoor, en
Loon zat zonder! En nu was het
juist de heer van Loon die belette dat
de parochie een nieuwe pastoor kreeg.
Er gingen brieven naar allerlei instanties.
De heer had aan de Hoogmogende Heren
Staten een adres gezonden met verzoek
onmiddellijk pastoor Huygens te gelas
ten naar zijn oude parochie terug te ke
ren of hem uit z'n functie te ontslaan.
Een direct gevolg van dit alles was dat
men in Kaatsheuvel meende dat Loon
hen burgerlijk verdrukte. Toen de heer
inzag dat langs die weg geen oplossing
te bereiken was, trachtte hij de kwestie
op eigen gelegenheid op te lossen. Loon
moest en zou toch een pastoor hebben.
Gebruik makende van zijn patronaats-
recht, wende hij 2ich tot zijn oom de
Bisschop van Doornik, teneinde langs
die weg een bekwaam herder voor Loon
te krijgen. Wijl deze prelaat zelf op dat
ogenblik niet in zijn residentie vertoef
de, stelde diens secretaris zich in ver
binding met de Bisschop van Antwer
pen. De bisschop van Antwerpen vond
een priester van zijn diocees bereid, t
was zekere priester Oomen. Toen de
kerkvoogd de Ee,rw. heer Oomen over
de stand van zaken te Loon inlichtte,
PA STILLES
TEGEN
bedankte deze voor de eer.
Een priester, de V/ilde genaamd, be
dankte eveneens, nadat de bisschop hem
had medegedeeld: „je zult daar (in
Loon) geen vier jaar leven zonder de
tering te jtrijgen".. Eindelijk verklaarde
zich bereid de Eerw. heer Onnincs.
Deze vertrok naar Loon, nam kerk
(schuurkerk) en pastoreelhuis in ogen
schouw, had nog dezelfde dag een on
derhoud met de kerkmeesters en zou de
volgende dag naar Schijndel vertrekken
om uit handen van de Vicaris van het
Bisdom z<jn jurisdictie te ontvangen.
Hoe stonden de beminde gelovigen de
volgende dag te zien, toen ze hoorden,
dat de niguwe herder inplaats van naar
Schijndel te reizen, was teruggekeerd
naar Antwerpen om z'n benoeming weer
terug te geven in handen van hem van
wien hij ze had ontvangen. Loon was
verweesd en bleef voorlopig zonder pas
toor, zeer tegen de zin van de heer, die
over een en ander zeer gebelgd was.
Wel was in de plaats van pastopr Huy
gens een vervanger benoemd, nml. zeke
re Joannes Branten, een kapelaan uit
Udenhout', doch deze was slechts deser-
vitor. 't Zou nog tot 1805 duren voor
aleer het geschil tussen de Vicaris en
de heer van Loon was bijgelegd en Bran
ten officieel als pastoor werd aangesteld.
Hoe het zij, Kaatsheuvel had een
vaste pastoor en kapelaan, Eén ding
miste deze parochie nog en weleen
kerkhof! En 't is juist door dat gemis
dat er tussen de twee dorpen een vete
ontstond, die hoog oplaaide enkele tien
tallen jaren later bij de bekende Raad
huiskwestie,
i Van 1797 tot 1818 heeft Kaatsheuvel
z'n doden moeten gaan begraven in
Loonopzand. Voor de mensen uit Kaats
heuvel werkelijk een dubbel zware gang.
De bewoners van genoemde plaats
hebben dan ook de heer van Loon deze
fout nooit kunnen vergeven, wat overi
gens wel te begrijpen is. 't Was dan
ook te voorzien dat vroeg of laat op dit
alles eed reactie volgen zou.
De gelegenheid hiertoe bood zich aan
na de Grondwetsherziening vad31814 en
1815 en de invoering van de wet waar
bij de bevoegdheden der gemeenten
werden geregeld. Met deze wetten wer
den tevens ingevoerd.de vrije verkiezin
gen) al bij al een product van dè Fran
se Revolutie.
De eerste stoot in de actie tot over
plaatsing van het Raadhuis werd reeds
gegeven in Juli 1840 toen op de 27e van
die maand in een vergadering van de
gemeenteraad, die gehouden werd in het
raadhuis te Loonopzand of het Straats
kwartier, een adres werd voorgelezen
van enige ingezetenen van het Vaarts
kwartier (Kaatsheuvel) om afscheiding
van het Straatskwartier, welk request
aan de Heer Commissaris in het 2e
district in Noord-Brab. werd doorgezon
den.
Op 7»; October 1840 volgde een twee
de vergadering, waarbij behalve de vol
tallige Raad der Gemeeftte tegenwoordig
waren een deputatie uit het Provinciaal
bestuur van Noord-Brabant en een com
missie uit de adressanten.
De Voorzitter Burgemeester Pieter v.
d. Hummel, noemt de bezwaren die door
adressanten zijn naar voren gebracht,
welke zijn:
1. Zij (Kaatsheuvel) is niet in vol
doende aantal leden in de Raad verte
genwoordigd.
2. dat zij geen veldwachter hadden.
3. dat zij geen schutskooi hadden.
4. dat zij geen brandspuit hadden.
Dan deelde de burgemeester mede dat
hij genegen is al deze bezwaren zoveel
in zijn vermogen is op te lossen, doch
dat het geenszins in het belang der ge
meente is dat hij toestemming zoude ge
ven tot afscheiding, waarop de adres
santen hebben gezegd dat zij de afschei
ding zouden blijven begeren en er op
zouden blijven aandringen. Dan werd
over een en ander proces-verbaal opge
maakt, welk procesverbaal met het
request zou worden opgezonden naar
Zijne Majesteit de Koning. Aan de ad
ressanten werd uitdrukkelijk het verzoek
gericht zich kalm en rustig te gedragen.
In een vergadering gehouden op 1
Maart 1841 wordt een missive van de
Prov. Staten, waarbij het verzoek van
de ingezetenen van Kaatsheuvel wordt
van de hand gewezen, enz.
In een vergadering welke op 20 De
cember 1841 gehouden werd is gelezen
een request van A. Wagemakers, G. v.
Dortmond, J. J. Dargé, J. Dekkers en H.
J. Couwenberg, klachten inhoudende te
gen het gemeentebestuur van Loonop
zand, gericht aan Hun Ed. Groot Achtb.
H.H. Ged. Staten, zijnde gemeld request
met het bericht op hetzelve pnz.
14 Maart 1849 werd behandeld een
request getekend door de Ingezetenen
van het Vaartskwartier houdende ver
zoek aan Zijne Majesteit, om een af
zonderlijke gemeente te willen daarstel-
len, zijnde door de leden van de Raad
goedgevonden om onder terugzending
van gemeld request te dienen va.n be
richt, dat door aanmerking de omgang
en samenleving ondragelijk wordt, zeven
leden hebben voor afscheiding gestemd
en een lid zijnde de heer M. Vermeulen
zwarigheid tegen de afscheiding maakt
om reden er meer nadeel dan voordeel
voor de ingezetenen in gelegen is.
P. A. v. B.
DE BELG v. HASSEL BLIJFT
EUROPEES KAMPIOEN LIBRE.
In het tournooi om het Europese
kampioenschap libre heeft de Belg
v. Hassel de titel behouden. Garcia
boekte met groot vertoon van meer
derheid zes overwinningen in suc
cessie, maar verloor toen met 500
39 van De Ruyter, wat hem zo'n
schok gaf dat hij zijn vorm van het
begin niet meer geheel heeft terug
gevonden Toch leidde hij na de
tiende en voorlaatste ronde nog met
13 matchpunten voor v. Hassel en
Galmiche, die 12 en De Ruyter, Gri-
vaud en Spielmann die 11 punten
hadden verzameld.
In de elfde ronde won v. Hassel
van Spielmann, terwijl Galmiche
met 6 caramboles verschil Garcia
de baas bleef en Nussberger een
eind maakte aan De Ruyters kan
sen op een ereplaats.
Hierdoor kwamen v. Hassel en
Galmiche beiden op 14 matchpun
ten, zodat een barragepartij nood
zakelijk werd die door de Belg in
11 beurten met 194 caramboles
voorsprong werd gewonnen. Van
Hassel scoorde op zijn bekende ma
nier in exprestempo een reeks van
447, en daarmee was het pleit be
slist. Hij is in dit tournooi drie maal
geklopt, door Nussberger, Grivaud
en Galmiche, op welke laatste hij
in de barrage dus revanche heeft
genomen.
De Ruyter won vijf partijen, ver
loor er vier en speelde ër één remi
se. Hij is te Marseille niet fortuin
lijk geweest hem trof o.m. de
pech van het breken van een keu,
terwijl Nussberger, die zeker geen
hoogvlieger is, juist tegen hem los
brak met een serie van 500. De Ruy
ter eindigde als vijfde, maar met 't
beste algemeen gemiddelde, name
lijk 65.96, van alle deelnemers. Dat
van Clement v. Hassel bedroeg
65.37.
EEN VERHAAL VAN
LIEFDE EN MUZIEK
DOOR T. LODEWIJK
26)
Frits zag Ada's gezicht ontspan
nen, rustig. In het halfduister van
de kamer was het bijna onwezenlijk
mooi zo. Ze leek een meisje, zoals
ze daar zat te dromen. Haar mooie
handen lagen ontspannen in haar
schoot. Deze vrouw zat hier bij
hem, als was ze thuis, samen met
hem te genieten van wat hen ge
meenschappelijk boeide. Zijn ge
dachten vlogen terug naar het ver
leden, toen hij zich zoiets nauwe
lijks had durven dromen. Sietske,
ja, dat was heel anders geweest.
Als hij aan Sietske dacht, leek de
wereld vol stralende zonneschijn.
Maar Ada herinnerde hem aan een
romantisch, betoverend maanland
schap, onwezenlijk, romantisch mys
terieus. Hij zruchttewat was 't
leven ingewikkeld. Maar meteen
bedacht hij: dat was juist de char
me van het levenals alles zo
gewoon en normaal ging, was het
eigenlijk maar een dor zaakje.
Tijdens dit luisteren, samen met
Ada, naar de hartstochtelijke Sla
vische muziek, was het hem alsof
alle slagbomen tussen hen wegvie
len. Ze was hem niet langer vreemd,
ze hoorde bij hem en hij bij haar.
Zij samen
Toen alleen het zachte gesuis van
de afgelopen plaat nog gehoord
werd, stond Ada op. Haar bewegin
gen hadden iets onwezenlijks.
Ga je al? vroeg Frits, nog
geheel gevangen in de sfeer die de
muziek had opgeroepen.
Ja zei ze zachtjes. Dit
was genoeg. Méér kan alleen maar
minder zijn.
Ze liep naar de gang, keerde en
kele ogenblikken later terug met
haar mantel. Frits haastte zich haar
te helpen, teleurgesteld- omdat dit
nu al voorbij was, toch wel begrij
pend.
Frits zei ze, toen ze bij de
deur stond dit was nu alléén
maar van ons samen. Niemand an
ders weet er iets van, en niemand
zou het ooit begrijpen.
Haar hand kroop op naar zijn
schouder. Toen sloeg, ze opeens een
arm om zijn hals en trok zijn hoofd
naar omlaag. Vast en innig drukte
ze een kus op zijn mond. Toen trok
ze ziefi haastig terug, en een ogen
blik later was ze verdwenen.
Frits luisterde naar haar voet
stappen op de stenen buitentrap,
hoorde het portier van de auto
dichtslaan, het zoemen van de star
ter. Toen ging hij, langzaam als een
automaat, de kamer binnen en keek
naar de stoel waarin Ada gezeten
had. Ada
Sietske was weer thuis.
Het leven ging weer zijn gewone
gang, maar het was een andere
gang dan voorheen.
De baby beheerste nu alles. De
baby was de klok waarnaar de ou
ders hun horloges gelijk zetten.
Sietske kon zich niet meer be
grijpen dat ze voorheen de uren
van het alleen-zijn zo gemakkelijk
had kunnen doorbrengen. Haar le
ven werd voor een groot deel door
het kind in beslag genomen. En
daarnaast had ze het ook in huis
veel drukker gekregen. Ze was
thuis op de boerderij gewend zelf
de handen uit de mouwen te steken
en had lachend en bijna boos Frits'
suggestie verworpen dat ze 'n dag
meisje of een werkster zou nemen.
Zou zij, met één kind, het werk niet
alléén afkunnen?
Maar ze merkte toch wel dat een
kind (juist één kind, zei mevrouw
Lauers) de taak van de huisvrouw
zeer verzwaart. En dat kwam ook
doordat Sietske nogal eens stond te
dromen bij de wieg of speelde met
de baby en het andere werk liet
wachten. Het kwam er niet zoveel
op aan, maar dan werd 't haasten
om als Frits thuis kwam het eten
klaar te hebben. Of ze ging naar !f
park met de kinderwagen en ook
dan ging de tijd wel eens sneller
voorbij dan ze dacht.
Frits was makkelijk. Die nam 't
niet zo nauw. Hij was even dol op
de kleine Marijke als zij en kon
zich heel best indenken dat ze al
les kon vergeten voor het kind.
Opgaande in haar eigen leven,
viel het Sietske nauwelijks op, dat
Frits wel erg makkelijk werd. Hij
was dikwijls weg, kwam op onge
regelde tijden thuis en verontschuL
digde zich met drukte op school.
Ook het koor eiste veel van hem.
Hij had grote plannen. Hij wilde
'nieuwe werken uitvoeren, jonge
solisten een kans geven. Meerma
len ging hij op reis om een veelbe
lovende sopraan of tenor op een
uitvoering elders te horen zingen,
soms samen met Brederode, soms
alleen.
Op een kooravond stond hij met
Brederode te praten over een jeug
dige zanger, Weener. Brederode
had van een vriend gehoord, dat
deze jongeman een toekomstige ster
op het concertpodium zou kunnen
worden en Frits' eerzucht wer,d
aangestoken bij de gedachte dat
hij het, wellicht zou kunnen zijn,
die Weener de kans kon geven zich
in de hoofdstad te laten horen.
Hij had de laatste tijd verschei
dene relaties gemaakt. Niet alleen
was hij met de criticus Hasselink
vrij goed bevriend, maar ook ver
scheidene andere critici had hij
ontmoet. Het zou geen kwaad kun
nen de lui een seintje te geven en
ze naar de uitvoering te laten ko
men om Weener te „ontdekken
Frits' naam en die van het koor
zouden in één adem daarmee wor
den genoemd.
Ik zou de heer Weener zelf
wel eens willen horen zei hij
peinzend.
Overmorgen zingt hij in Heer-
hugowaard, bij het jubileum van
de zangvereniging daar. Ze voeren
daar Die Jahreszeiten uit.... ja,
ze durven daar heel wat aan.
Klumpers dirigeert daargeen
kwaad ventje vertelde Brede
rode.
Heerhugowaard zuchtte Ada
die er bij was komen staan.
Waar ligt dat in de lieve vrede?
Vraag maar aan Frits. Als die
't nie# weet, geef ik voor- die hele
Mulo van hem geen duit lachte
Brederode.
Boven Alkmaar zei Frits
nadenkend. Heel slechte trein-
Niet krabben. De beider
vloeibare D. D. D. kal*
meert de Jeuk ln enkele
seconden, doodt de ziektekiemen en ge
neest tot diep in de huidporiën.
GENEESMIDDEL TEGEN
HUIDAANDOENINGEN
verbinding en 't station is natuur-
lijk minstens een half uur lopen
van de zaal. ban kom ik 's avonds
vast niet meer thuis.
Dan kun je van 't nachtleven
van Heerhugowaard genieten
meende Ada.
Pas maar op dat je niet van 't
rechte pad afdwaalt.
Mij niet gezien antwoordde
Frits. Nee, dat is me te grijs.
Daar een nacht over te blijven,
daar voel ik niets voor. Toch zou
het een mooie kans zijn.
Weet je wat kwam Ada
opeens, en haar zwarte ogen schit
terden ondeugend ik breng je er
heen. Met de wagen. Dan komen
we wel laat terug, maar dan ben
je toch 's nachts weer in Amster
dam. 't Zal mischien een goed uur
rijden zijn
Ja, dat red je wel peinsde
Frits. En toen levendiger: Nou
zeg, als je er geen bezwaar tegen
hebt, dan er graag. Ik vind 't trou
wens veel gezelliger dan er hele
maal aleen heen te gaan. Nu kun
je nog eens praten, indrukken wis
selen, f^r
(Wordt vervolgd).
