i
HET WAPEN
Ö/ERMOCENf
Nijverheidsschool voor
Waalwijk en Omstreken.
Capelle huldigde Mijnheer v. Nieuwenhuijzen
op ongedwongen wijze.
BREEGK
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 6 MAART 1953
DE EINDHOVENSE
MOORDZAAK.
„MET WELDADEN OVERLADEN
WÊÊÊÈÊÊÊÊÊM
HOEST, GRIEP...
Te weinig ruimte voor
FINLAND SCHONK BIJNA
13 MILLIOEN GULDEN.
De in Finland ingezamelde gel
den voor Nederland belopen op 't
ogenblik een totaal bedrag van 77
millioen Finse marken (ruim 12.7
millioen gld.). De regering droeg
59 millioen mark bij, het Fins-Ne
derlands genootschap zamelde 20
millioen in en het Rode Kruis 7
millioen. Voorts zijn giften in na-
tpra ontvangen.
Dr J. VAN BEURDEN-HUIS
GEOPEND.
Maandag heeft het Hoogwaardig
Heer Dr J. Onderstein, abt van de
Abdjj van Berne, het Dr J. van
Beurden-huis genoemd naar de
tweede geestelijke adviseur van de
R.R. Middenstandsbond in het bis
dom 's-Bosch (geboortig uit Kaats
heuvel) onder zeer grote belang
stelling ingezegend en geopend.
Hiermee heeft de R.K. Midden
standsbond een mooi, comfortabel
■en gunstig bondsgebouw met eigen
kantoren en vergaderzalen gekre
gen.
Dader bekent.
De 27-jarige los-werkman v. d.
B. te Eindhoven, die door de poli
tie was aangehouden als verdacht
van de roofmoord, die op Zondag
22 Februari werd gepleegd op de
74-jarige M. v. Rruysdijk te Eind
hoven, heeft zijn misdaad bekend.
Hij heeft bovendien toegegeven,
dat hij zich eerder aan afpersing
en inbraak op klaarlichte dag heeft
schuldig gemaakt.
Omstandig heeft hij het verhaal
van de vreselijke moord gedaan.
Thuis had hij voorgegeven naar de
kerk te gaan. Reeds eerder was hij
bij de boer geweest om eieren te
kopen. Op de bewuste Zondag deed
hij alsof hij weer eieren moest heb
ben. De oude boer geloofde dit,
•omdat v. d. B. een tas bij zich
droeg. De dader vertelde de poli
tie, dat hij in die tas een bijl ver
voerde, waarmee hij de moord ge
pleegd heeft.
Het gemeentebestuur kijkt belangstellend toe, als Mej. de Visser
en Mej. Wagemakers hun vroegere onderwijzer gelukwensen.
We mogen wel zeggen dat de gehele bevolking van Capelle
Maandagavond de heer W. J. van Nieuwenhuijzen, die 40 ja
ren aan de Openbare Lagere School te Capelle 'verbonden
was, heeft gehuldigdNiet alleen de school was hierbij be
trokken en het gemeentebestuur, niet alleen de verenigingen
waarin de jubilaris een fu nctie vervulde, maar honderden
andere Capellenaren verdrongen zich in de gangen van de
Koningin Julianaschool, om na de officiële huldiging in staat
te zijn, de algemeen geachte en beminde jubilaris en diens
echtgenote de hand te drukken.
,,Men heeft mij met weldad'en overstelpt"zei de heer van
Nieuwenhuijzen, ,,'t is te veel". Veel was het inderdaad,
maar niet tè veel, want wat de heer van Nieuwenhuijzen, in
z(jn goed besteed leven heeft gedaan tot vorming van de
jeugd en op zoveel ander terrein wij kregen er Maandag
avond enigszins een beeld van laat zich niet ten volle
waarderen door stoffelijke geschenken. Die zijn slechts uitin
gen van het grote respect en de diepe genegenheid die in de
harten van de Capellenaren leven voor de sympathieke figuur
van de heer van Nieuwenhuijzen.
Zeer grote belangstelling
in alle mogelijke vorm.
Voordat in de avonduren de offi
ciële huldiging plaats had namens
de Capelse gemeenschap, was in de
middaguren eerst de beurt aan de
schooljeugd, die hun meester ook
op bijzondere wijze hebben gehul
digd. Hoewel het hoofd van de
school, de heer Poldervaart, zelf
deze huldiging wegens zijn ziekte
niet kon leiden, maar dit in de ver
trouwde handen van Mevrouw Pol
dervaart moest overgeven, kon hij
toch gelukkig wel op dit feest aan
wezig zijn en in het bijzijn van de
kinderen de jubilerende onderwij
zer huldigen. De kinderen hadden
een zeer leuk programma ingestu
deerd van liedjes (zoals „Onze
Meester'' en „Daarvoor moet je
meester jzijn") en. samenspraken
van alle klassen, terwijl zij met de
opd-leerlingen samen een prach
tige radio als geschenk aanboden.
Er was natuurlijk volop te snoe
pen en Mijnheer van Nieuwenhuij
zen dankte hen heel hartelijk; tot
slot mochten de kinderen met de
jubilaris en het overige onderwij
zend personeel op de foto.
Om 7 uur zou in het eigen leslo
kaal van de jubilaris in de Konin
gin Julianaschool de huldiging
plaats vinden. Toen de jubilaris
met zijn echtgenote de feestelijke
zaal binnenkwam, hadden daar
reeds plaats genomen: burgemees
ter Smit, die vergezeld was van
zijn wethou|ders Dr Winkelman en
Maijers, de Inspecteur van het L.O.
de heer Ubachs, de familie van de
jubilerende onderwijzer en afge
vaardigden van alle verenigingen
en instanties waarmee dhr. v. Nieu
wenhuijzen bemoeienissen heeft.
De zilveren ere-penfting.
Burg. Smit, die als eerste op deze
huldigingsbijeenkomst het woord
voerde, gebruikte het dichterlijke
beeld van Pierson „de zon, die ge
reed is ter kim te dalen" en dat
niets vraagt, maar z'n plicht deed.
40 Jaren lang had Mijnheer van
Nieuwenhuijzen in dit lokaal zjjn
licht laten stralen over de jeugd
van Sprang-Capelle. „Gij gaaft Uw
gloed van liefde voor het kind en
gij deed Uw plicht. Niet alleen bent
gij steeds 'n man van grote plichts
betrachting geweest, maar gij hebt
ook de liefde van de kinderen we
ten te verwerven."
Het beeld van de dag die bijna
ten einde is, geldt ook voor U, ver
volgde burgemeester Smit, maar
die zwaarmoedige toon moet U er
maar in nemen; U kunt nou een
maal geen 40-jarig jubileum op 25-
jarige leeftijd vieren. Het moge U
echter tot voldoening strekken dat
gij de achting hebt verworven van
de gehele bevolking van Capelle,
van leerlingen, van oud-leerlingen
en van de verenigingen.
Het gemeentebestuur, aldus de
burgemeester, is vol lof over Uw
plichtsbetrachting en is U dank
baar voor alles wat gij in die ja
ren hebt gedaan.
De gemeenteraad heeft daarom
besloten U uit erkentelijkheid
voor al het goede dat U hebt ge
daan, de zilveren ere penning van
de gemeente aan te bieden.
Deze mooie onderscheiding werd
nog aangevuld door een bloemen
hulde en een geschenk onder cou
vert. En de burgemeester besloot
met het uitspreken van de hoop,
dat de hem resterende jaren door
de zegen Gods mochten zijn over
straald.
Hartelijk dankte de jubilaris voor
de mooie geschenken, speciaal na
tuurlijk voor de ere-penning; hij
wilde het niet te lang maken, daar
gingen vandaag veel gedachten door
zijn hoofd, vooral als hij dacht aan
de tijd die achter hem lag en waar
in hij veel had gesukkeld. Gelukkig
echter had God hem het voorrecht
geschonken weer in de school te
rug te mogen keren.
U hebt karakters gevormd.
De inspecteur van het Lager On
derwijs in de inspectie Waalwijk,
de heer Ubachs, was graag naar
Capelle gekomen, want zei hij, zo'n
jubileum komt niet iedere dag
voor, maar het komt zeker niet ie
dere dag voor dat het een onder
wijzer betreft die zo in mijn ach
ting staat. Wegens Uw ziekte heb
ik U niet zo dikwijls in de school
aangetroffen, maar men zei me al
tijd: „Mijnheer v. Nieuwenhuijzen,
dat is het neusje van de zalm". U
hebt hier karakters gevormd, Uw
taak als opvoeder hebt U wonder
baar verricht.''
Inspecteur (Ubachs complimen
teerde ook Mevr. v. Nieuwenhuij
zen hartelijk; zij was haar man
steeds een grote steun geweest.
„Uw woorden doen mij goed",
aldus dankte de jubilaris zijn in
specteur. „Maar wat ik gedaan heb,
heb ik als mijn plicht gedaan".
De heer Poldervaart, het hoofd
De weldadige warmte van Ther-
mogène stilt de pijn in keel en
borst en verjaagt de aanval.
van de school, die nog nauwelijks
hersteld was van zijn ziekte en ook
's middags de jubilaris al toege
sproken had, wilde nu het onder
wijs laten varen en een meer hu
moristische toon treffen; daarom
vertelde hij een aardige anecdote.
Sprekend namens de school, het
Volksonderwijs en het Nut bracht
hij de heer v. Nieuwenhuijzen „ont
zaggelijk veel dank" voor alles wat
hij had gedaan. In de klas was alles
steeds prima in orde; hij had in
derdaad, zoals de inspecteur ook
al zei, karakters gevormd. Uit hun
beider samenwerking was 'n mooie
vriendschap gegroeid. „Ik hoef
ook niet bang te zijn, wanneer ik
door ziekte of anderszins verhin
derd ben", aldus de heer Polder
vaart, ,,'t is bij U allemaal in vei
lige handen Ook mevrouw van
Nieuwenhuijzen betrok hij in zijn
hartelijk woord van gelukwenswe
kunnen trots zijn op onze vrouwen
zei hij to' zijn collega. Hij sprak
tenslotte de hoop uit dat zij beiden
weer in goede gezondheid zouden
mogen samenwerken aan hun
prachtige taak. En het hoofd der
school eindigde niet dan nadat hij
het gemeentebestuur een waarde
volle tip had gegeven.
Een hartelijk dankwoord van de
heer van Nieuwenhuijzen volgde
.hierop, waarin ook hij de hoop
uitsprak op een mooie en prettig]e
samenwerking.
Namens oud-leerlingen
en, ouders.
Mej. de Visser en Mej. Wagema
kers vertolkten in een gedicht de
gevoelens van dankbaarheid en
waardering, die de oud-leerlingen
vandaag bezieldennogmaals bo
den zij de radio aan, het geschenk
van leerlingen en oud-leerlingen.
Namens de ouders werd 't woord
gevoerd door Mevrouw Gerlach, de
presidente van de oudercommis
sie. Zij wenste de heer van Nieu
wenhuijzen ook van harte geluk en
zij verklaarde zeker te weten dat
zij met volle instemming van alle
ouders sprak, wanneer zij hem
dankte voor al de zorgen die hij
ijan hun kroost had besteed.
Mevrouiw Gerlach demonstreerde
de manier van optreden, eigen aan
de jubilaris, door het vertellen van
een klein voorval en tenslotte bood
zij hem namens alle ouders een
bloemstuk aan als herinnering aan
deze dag en als waardering voor
alles wat, hij in die veertig jaren
had gedaan.
Het verenigingsleven
feliciteert.
Nadat de jubilerende onderwij
zer de vorige spreeksters alle drie
had gedankt,, wenste Dr Gerlach
de feesteling geluk namens de ge
mengde zangvereniging ,,'t Roze-
knopje", waarvan hij secretaris
was, een secretaris die men zeer
waardeerde en die men tijdens zijn
ziekte erg gemist had. Hij sprak de
hoop uit, dat de vereniging nog
lang van zijn hoedanigheden als
bestuurslid zou mogen profiteren
en bood hem als blijk van erkente
lijkheid een fraai klokje aan, waar
op ook de dagen stonden af te le
zen, ook de Donderdag, de repeti
tie-avond van 't Rozeknopje, waar
op de heer van Nieuwenhuijzen,
naar men hoopte, thans weer re
gelmatig zou verschijnen.
Onder leiding van de heer L.
Sars zong 't Rozeknopje hierna
Domine Salvam fac en Hymne.
De heer van Nieuwenhuijzen ver
klaarde de jaren, dat hij bij de ver
eniging was geweest, met pleizier
gewerkt te hebben. Hij zou de les
van het klokje ter harte nemen, en
spoorde de werkende leden aan
dit ook te doen.
De heer Kerst vertolkte de dank
van het Groene Kruis, een vereni
ging die ongeveer 1200 leden in
Sprang-Capelle betrof en waarvan
de heer van Nieuwenhuijzen de
omvangrijke portefeuille van finan
ciën beheerde. Zijn kenmerkende
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden"
VAN
2).
Drommels, die moet nog mee
zei de jongen. Hij sprong van de
bank op om de coupédeur te ope
nen voor de late reiziger die nog
op het nippertje probeerde in de
aan snelheid winnende trein te
springen.
Marian keek verschrikt toe. Ze
vond het gevaarlijk en ontverant-
woordelijk wat deze man deed,
maar nu hij eenmaal op de tree
plank van de rijdende trein stond,
schoot er niets anders over dan
hem zo spoedig mogelijk naar bin
nen te hijsen.
Haar medepassagier deed een
greep naar de knop van het por
tier, op dateelfde ogenblik klonk
boven het lawaai van de trein
uit een angstige kreet.
Hij valt schreeuwde op
eens de jongen. Bijna zonder na te
denken sprong Marian op en greep
het hengsel van de noodrem. Ze
voelde hoe die opeens meegaf,
hoorde plotseling de remmen knar
sen op de wielen en het sissen van
de stoom, en met een schok die
haar bijna voorover deed tuimelen,
stond de trein, die nog geringe
snelheid had, stil.
Het portier vloog open. De jon
geman sprong er uit en rende het
perron op. Bijna automatisch ging
Zij hem achterna.
Op de stoffig-grijze perronvloer
lag de man, die getracht had in
de coupé te komen. Zijn linkerbeen
was eigenaardig verwrongen. Hij
kreunde en hield de ogen geslo
ten. De twee jonge mensen haast
ten zich naar hem toe. Marian
zag een eindje verder de rode riem
van de hoofdconducteur die uit de
trein gesprongen was om te zien
wie aan de noodrem getrokken
had. Uit alle raampjes keken ver
schrikte hoofden hier en daar
werd een portier voorzichtig ge
opend. Een bejaard heer in een
grijze overjas kwam snel naar het
groepje toe dat zich op het per
ron vormde. Een politieagent,
twee witkielen, en de perronop
zichter met zijn rode pet voegden
zich bij Marian en haar reisge
zel, die gebukt stonden boven het
lichaam van de nog steeds kreu
nende man.
Dat been is gebroken zei
de jongen met stelligheid.
Marian probeerde zich te herin
neren wat ze nog van haar eerste
hulpcursus wist. Liggen laten
zei ze tiegen de beide witkielen,
die probeerden de man op te tillen
laat hem maar liggen tot er
een dokter komt, en misschien wilt
u een beetje ruimte maken dit
tegen de mensen die nieuwsgierig
en tuk op sensatie begonnen op te
dringen.
Ja, een beetje achteruit men
sen sprak de dienaar van de
heilige Hermandad, zich plots van
het gewicht zijner taak bewust. Op
datzelfde ogenblik drong zich de
heer met de grijze overjas tussen
de mensen door. Ik ben dokter
zei hij tegen de perronopzichter
als u die mensen een beetje weg
houdt, wil ik'eens zien wat er aan
mankeert. Is hij uit de trein ge
vallen
Nee dokter antwoordde Ma
rian hij wilde instappen toen de
trein al reed en voor hij de cou
pédeuren open kon krijgen ver
loor hij schijnbaar zijn evenwicht
en viel van de treeplank.
Dan heeft hij stom geluk ge
had constateerde de hoofdcon
ducteur zakelijk. Hij had net
zo goed tussen het perron en de
trein terecht kunnen komen.
Een ogenblik zag Marian in
haar verbeelding het schouwspel
van een mens, wegglijdend tussen
de steile perronmuren en de rij
dende trein, gegrepen door de on
barmhartig voortglijdende wagons,
neergedrukt tussen de stalen wie
len. Het werd haar koud om het
hart. Als in een flits zag ze hoe in
één moment een gezond en levens
lustig mens het hoofd vol plannen
en slechts vervuld van één gedach
te: zijn trein te halen en die plan
nen uit te voeren, kan worden ver
vormd tot een gekneusd, bloedend
hoopje ellende. Maar het was bij
deze man gelukkig zover niet ge
komen. Ze zag hoe de dokter zijn
hand deskundig liet glijden over 't
bewegingloze lichaam, de oogleden
optilde, en ze vroeg: Is het erg,
dokter? Hij keek eerst wat ge-
irriteerd op, glimlachte toen hij
zag wie de vraag had gesteld.
Beien (gebroken en waarschijnlijk
een hersenschudding zei hij
kort en wendde zich toen tot de
de perron-opzichter. De hoofdcon
ducteur tikte Marian op haar mouw
- U zei dat hij in de trein wilde
spring toen die al reed? vroeg
hij hebt u het gezien?
Ja kwam de jongeman
haar te hulp, want hij zag dat het
meisje een ogenblik verbijsterd
was door de indrukken die zij had
opgedaan hij wilde in onze cou
pé springen, ik had de knop van
de deur al in de hand toen hij op
eens viel; ik kreeg de indruk dat
hij bang werd en er weer afsprong
en daarbij izo lelijk terecht geko
men is.
De hoofdconducteur knikte be
dachtzaam met het hoofd. -Ja,
dat is wel van belang, ziet u
eigenschappen maakten hem tot
een man, waarmee het prettig was
om te gaan en samen te werken.
Een mooi blijk van waardering
bood hij hem aan, in de vorm van
een leeslamp.
Namens het bestuur van de
School met de Bijbel bood de heer
Kerst eveneens zijn gelukwensen
aan, die hij vergezeld deed gaan
van een mooie bloemenmand. In
een persoonlijk woord tot de jubi
laris sprak de heer Kerst er zijn
vreugde over uit, dat de heer van
Nieuwenhuijzen weer zo goed van
zijn ziekte hersteld was, dat hij dit
jubileum kon vieren.
Nadat de jubilaris de heer Kerst
en in hem het bestuur van het
Groene Kruis had bedankt, sprak
de gemeentesecretaris de heer van
Prooijen, voorzitter v. d. Woning-
bouwstichting, van welke stichting
de heer van Nieuwenhuijzen secre
taris was. De heer van Prooijen
herinnerde er aan hoe in 1783 ook
een van Nieuwenhuijzen de Maat
schappij tot Nut van het Algemeen
had opgericht. De jubilaris had
wel geen maatschappij opgericht,
maar hij had toch gewerkt tot nut
van het algemeen. Zijn belangstel
ling ging ook uit naar de sociale
sector van het maatschappelijk le
ven, getuige zijn secretarisschap
van de woningbouwstichting. Hij
overhandigde hem als blijk van
waardering namens het dagelijks
bestuur een mooi vier-kleurenpot-
lood,
Mej. P. J. v. d. Rijken sprak na
mens de afdeling Sprang-Capelle
van de Bond van Plattelandsvrou
wen; namens het bestuur en alle
leden wenste zij Mijnheer v. Nieu
wenhuijzen van harte geluk met
zijn jubileum, terwijl zij hem ook
hartelijk dankte voor „de alleraar
digste verslagen", die hij in „De
Echo van het Zuiden" plaatste en
voor zijn diensten die hij aan het
secretariaat had aangeboden. Deze
dank kreeg een tastbare gestalte in
een fraaie aquarel.
„Graag", zei de heer van Nieu
wenhuijzen in zijn dankwoord,
„heb ik altijd de verslagen in ons
lijfblad „De Echo van het Zuiden
geplaatst, en graag heb ik ook mijn
diensten aan de druk bezette secre
taresse aangeboden.
„Ik sta perplex".
Ondertussen hadden de leden
van de fanfare „Kunst na Arbeid"
de plaats ingenomen van 't Roze
knopje en zij brachten een fikse'
mars ten gehore, voordat de 2e
voorzitter van de vereniging voor
zitter van Nieuwenhuijzen namens
Kunst na Arbeid geluk wenste. Het
moest voor de jubilaris een grote
voldoening zijn 40 jaren met liefde
en bekwaamheid zijn taak te heb
ben vervuld.
(Dhr. Kerst betuigde ook de erken
telijkheid van de vereniging voor
de medeoprichter, die meer dan 30
jaren allerlei bestuursfuncties ver
vulde en deze erkentelijkheid kreeg
gestalte in een prachtige fonkel
nieuwe fiets, die de zaal werd bin
nengereden.
Het duurde even voor de jubila
ris een woord kon uitbrengen, toen
zei hij: „Ik sta perplex van dit ca
deau, ik had mij het nooit durven
en kunnen voorstellen. Ik ben met
weldaden overstelpt en ik vind al
les veel te veel".
Niettemin zou hel hem zeer goed
te stade komen, hij kon nu weer de
verst wonende kinderen en ouders
gaan bezoeken.
Hij verklaarde voorts er geen spijt
van tei hebben dat hij de vereniging
mede had opgericht en hij hoopte
tenslotte dat de leden in deze
avond weer een stimulans zouden
vinden om ijverig te studeren.
Er volgde toen nog een mars
van de fanfare, waarna de heer
Kerst nogmaals een kort woord
sprak namens de IJsclub ,,'t Een
dennest" en de jubilaris een sma
kelijke taart aanbood.
Nadat dhr. Kommers die de diverse
sprekers had aangekondigd, z'n
taak beëindigd had door 'n zeer in
de smaak vallende anecdote te ver
tellen, betuigde de jubilerende on
derwijzer nogmaals zijn hartelijke
dank jegens allen; speciaal richtte
hij nog een woord van dank tot B.
en W. en de besturen der vereni
gingen. Hij sprak de hoop uit Mo
ge God mij de kracht en het voor
recht schenken, dat ik nog enkele
jaren aan de Koningin Juliana
school mijn krachten mag geven
aan de opvoeding van de Capelse
kinderen en aan het Capelse vere
nigingsleven.
De aanwezigen werd 'n glas wijn
aangeboden en zij kregen de gele
genheid de jubilaris en zijn echt
genote geluk te wensen en toen
gingen de deuren open en werd
deze gelegenheid ook gegeven aan
de honderden Capellenaren, die
stonden te wachten om graag van
deze gelegenheid gebruik te maken.
En oud en jong kwam Mijnheer v.
Nieuwenhuijzen van harte geluk
wensen en het deed de jubilaris
kennelijk goed te zien, hoe de be
volking hem waardeerde en hoe
vele oud-leerlingen niet afwezig
wilden zijn bij deze huldiging.
Ook tal van telegrafische en
schriftelijke gelukwensen waren
ingjekomen.
De vlaggen staken uit in Capelle,
de kiosk was veelkleurig verlicht,
er was muziek, er waren welgeko
zen woorden, bloemen en prach
tige cadeaux; „ik vind het allemaal
veel te veel", zei Mijnheer v. Nieu
wenhuijzen; maar deze dingen kun
nen slechts symbolen zijn van de
hartelijke genegenheid die men
hem toedraagt en voor de grote
waardering die er voor hem leeft,
voor hem, als opvoeder van de
jeugd en als grote werkkracht van
het verenigingsleven.
Wij ontvingen van de Stichting
„Nijverheidsschool voor Waalwijk
en Omstreken" het elfde jaarver
slag, waaraan wij de volgende ge
gevens hebben ontleend.
Het aantal leerlingen aan de Dag
school bedroeg op 31 -12-'52 325,
deze waren als volgt over de diver
se afdelingen verdeeld: Electro-
techniek 46, Schilderen 20, Schoen
maken 73, Smeden-Bankwerken
106 en Timmeren 80.
Gedurende het schooljaar werd
aan 123 leerlingen het einddiplo
ma uitgereikt: 9 schilders, 24
schoenmakers, 52 smeden-bank
werkers en 38 timmerlui.
Wegens plaatsgebrek moesten het
afgelopen jaar 57 leerlingen wor
den afgewezen: 2 electriciens, 31
smeden-bankwerkers1, 13) schoen
makers en 11 timmerlieden.
De lessen aan de Avondschool
werden op het einde van het vorig
jaar gevolgd door 251 leerlingen,
die als volgt te verdelen zijn
13 Electriciens, 21 lederwaren-
bewerkers, 11 metselaars, 29 schil
ders, 55 schoenmakers, 62 smeden-
bankwerkers en 60 timmerlieden.
Aan 83 leerlingen kon bij het ein
de van het schooljaar een diploma
worden uitgereikt, namelijk aan 24
leerlingen het diploma A (3-jarigp
cursus) en aan 59 het diploma B
(2-jaAige cursus).
De leerlingen aan deze school
zijn uit de volgende gemeenten af
komstig Waalwijk dagschool 93,
avondschool 99; Loonopzand resp.
zei hij. We moeten natuurlijk
goed weten hoe het geval zich
heeft toegedragen.
-Hij liep met Marian en de
jongeman naar de coupé waar
van de deur nog wagenwijd open
stond. Ik zou zeggen, gaat u
maar weer zitten, want we ver
trekken direct weer. De zieken
auto is al opgebeld en de rest
maken ze op het station wel in
orde, dan kom ik zo dadelijk wel
even bij u zitten en dan wilde ik
graag even uw namen en adressen
hebben
Is dat nodig? - vroeg Ma
rian een beetje verschrikt. Ze hield
niet van al die poespas, was ook
bang dat die arme man die daar
nu als een hoopje ellende op het
perron lag, er last door zou krij
gen.
Kijk u eens zei de hoofd
conducteur gewichtig. Als er
eens wat ernstigs met die man zou
gebeuren, izou zijn familie mis
schien de Maatschappij om schade
vergoeding kunnen aanspreken en
dan is het voor ons toch wel van
belang dat we kunnen bewijzen dat
het ongeluk aan zijn eigen schuld
te wijten is. Het is verboden om op
een rijdende trein te springen. Het
is trouwens ook verboden glim
lachte hij om aan de noodrem
te trekken zonder dringende nood
zaak; al was het alleen maar
daarom, zal ik toch uw naam en
adres moeten hebben. Anders zou
n nog een boete moeten hebben
voor uw kordate optreden.
Ja bevestigde de jongeman
dat was werkelijk kordaat con
ducteur Deze jongedame hing al
aan de noodrem voor ze precies
wist wat er gebeurde. Hij giaf
Marian een goedkeurend klopje op
de schouder.
Nu, ik zie u dan direct wel
zei de hoofdconducteur we heb
ben nu lang genoeg stil gestaan
en we moeten zorgen dat we ver
der op komen. Voor het slacht
offer wordt wel gezorgd, kijk
maar, daar heb je de broeders niet
de brancard al. Tot straks juf
frouw, mijnheer....
Alles zag er in de coupé weer
uit als tevoren. De hoofdepndue-
teur had een procesverbaal opge
maakt en hun beide namen geno
teerd, ze wist nu dat haar over
buurman Harm Verdonck heette
en dat hij in Rotterdam woon
de. Het hele geval had hen nader
tot elkaar gebracht. Door het sa
men doorleefde avontuur was een
zekere saamhorigheid gegroeid en
toen de hoofdconducteur bij een
volgend station was uitgestapt en
zij het compartiment weer voor
zich alleen hadden, vond geen van
de twee het vreemd dat zij het ge
sprek voortzetten als kenden zij
elkaar al lang.
