Puistj KViT 3 DA RQPENT "ooi» R^00! 75"'* De avonturen van BIM en BAM HET WAPEN Brief uit Australië. MEUBELEN GROEIEN ONDER VAARDIGE HANDEN. BREECK WEK DE GAL IN UW LEVER OP DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN VRIJDAG 13 MAART 1953 7.387.20 6.334.70 EDEL AMBACHT IN VLIJMEN. BIJ 4 GRIEP PASTI LLES YALDAMILD tegenover wij allen feitelijk machteloos stonden. Telefonisch kwamen op het po. litiebureau berichten door van dijkdoor braken in andere gemeenten. Mijnerzijds werd toen opdracht gege, ven om alle bewoners van maar enigs zins bedreigde straten huis voor huis te waarschuwen. Met dat al verstreek de nacht en werd de toestand steeds alarmerender. De Bo. terpolder en Westpolder liepen vol met als gevolg, dat feitelijk heel Raasdonks- veer in gevaar kwam. Voor het raadhuis stond 60 cm. water en vanuit Boterpol. der en Kartuizerstraat liepen de San- doelse polder en Kartuizerpolder vol water. Ook de Westpolder stond in de kortste tijd onder water en vormde een bedreiging voor de Keizersdijk. Door de volledige paraatheid van ve. len, de actieve reddingspogingen met modern materiaal van de pontonniers en dank zij het feit, dat in deze gemeente geen verspreide bewoning van landbou wers in afgelegen polders aanwezig is, bleef het aantal slachtoffers tot 1 be perkt. Toen de springvloed over zijn hoogte punt heen was en het water geleidelijk aan weer ging zakken, bleek alras dat de materiële schade aanzienlijk was. De zwaartepunten lagen op Sandoel (tot Staps), op de Oosterhoutseweg, langs de Haven en bij een enkel punt op de Keizersdijk. Volgens de thans bekende gegevens zijn met inbegrip van Raamsdonk.dorp, 20 woningen volledig verwoest of on herstelbaar beschadigd. Voorts liepen 17 woningen zware schade op en zijn onge veer 125 woningen licht beschadigd (d. w. z. hebben minder dan 100.scha de). Van 2 eigenaren verdronken 25 stuks groot en klein vee. Vele honderden huizen stonden onder water, variërend van 2 m tot een enkele decimeter, zodat de waterschade in deze gemeente niet onaanzienlijk zal zijn. Vrij van water zijn alleen de Prins Hendrik straat, een gedeelte van de Keizersdijk, de Hoofdstraat en de Prins Bernhard- straat gebleven. De Wilhelminalaan en de Julianalaan met omgeving kwamen Zondagmorgen onder water. Dit laatste geschiedde ook in Raamsdonkdorp, voor al bij de Engelse wal, terwijl ook in de omgeving van de R.K. Kerk en de Zus ters veel water stond. Door pontonniers, brandweer, ge meente-personeel, en particulieren wer den ongeveer 600 mensen geëvacueerd in de Zusterschool, de Fraterschool en in Hotel „De Witte Leeuw", waarbij ik mij persoonlijk op het standpunt stelde om onze inwoners voorlopig zoveel mo gelijk in eigen gemeente te houden en eventueel na enkele dagen te bezien, wat er gebeuren moest. Door de liefderijke hulp van zusters en fraters en vele particulieren genoten de vluchtelingen een prachtige verzor ging. Het warme eten werd in de Pon tonnierskazerne gereedgemaakt. Ook in Raamsdonkdorp waren pl.m. 50 evacués bij. de Zusters ondergebracht, die volledig voor hen zorgden. Na enkele dagen konden vele mensen weer naar huis to eof zochten ze bij de familie, vrienden of kennissen hun toe vlucht en na 15 Februari konden de beide scholen weer worden leeg gemaakt. In Raamsdonk was dit een weekje later. Sommige gezinnen verblijven nog elders. Overzicht van die evacuatie. gezinnen aantal 1 Februari Intern geëvacueerden 225 1100 6 Maart 29 127 1 Februari Naar elders geëvac. 45 220 6 Maart 10 50 1 Februari Van elders in deze gem. ondergebracht 55 270 6 Maart 10 48 Het was daarnaast ontroerend en vaak ook verbijsterend te constateren, hoe on middellijk van alle kanten hulp werd ge boden. Vooral kleding, dekking, schoei sel en ook voedsel is in ruime mate ont vangen, zodat de getroffenen naar be. horen konden worden geholpen. De milde gevers en alle dames en Zuiver en ontsmet 'uw huid met de hel ider vloeibare D.D.D. 'De jeuk bedaart, de ziektekiemen worden gedood en de huid geneest. GENEESMIDDEL TEGEN HUIDAANDOENINGEN heren, die in deze dagen hun beste krach ten gaven, breng ik van deze plaats har telijk dank. De beide wethouders hebben zich veel inspanning getroost, waarvoor ik hen zeer erkentelijk ben. Voorzover dat nodig was, hebben de overige leden van Uw Raad bijstand verleend, die eveneens door mij zeer geapprecieerd is. Het zou ondoenlijk zijn verder ieders verdienste hier apart aan te halen. Zon der ook maar de minste afbreuk te doen aan de prestaties van anderen, wil ik eveneens gaarne speciale hulde brengen aan de militairen, de rijkspolitie te land en te water, de brandweer en het per soneel van openbare werken, die met gevaar voor eigen leven, velen van de verdrinkingsdood hebben gered. Ook aan de secretaris en het ambtenarencorps be tuig ik gaarne dank voor__alles, wat zij in de moeilijke dagen hebben gepres teerd. Het is ook thans weer gebleken, dat men in de nood zijn vrienden leert ken nen of zoals in dit geval, op welke men sen men in de gemeente kan rekenen. Dit aantal was gelukkig groot, waar bij dan nog in aanmerking moet worden genomen, dat velen met waterschade in eigen huis zaten of voor hun eigen be drijf moesten zorgen. Het onverwachte bezoek per helicop- tère van Z.K.H. Prins Bernhard op 10 Februari j.l. heeft ons opnieuw de over tuiging gegeven, dat de Koninklijke Fa milie volledig meeleeft met allen, die in moeilijkheden verkeren. Dit bewijs van medeleven was een echte steun voor ons allen in deze moeilijke dagen. Van de zijde van het Waterschap „De Beneden Donge" zijn mij enkele gegevens verstrekt, die U wellicht zullen interes seren. 1. De binnenkant van de Dongekade langs de Dombos heeft over een lengte van 500 m ernstige schade gehad. Met het herstel is men bezig. 2. Op het terrein van de Scheeps werf Ruijtenberg ontstond een kade breuk van 60 m. 3. De kade van de Kartuizerpolder is aan de binnenkant over een lengte van 600 m ernstig beschadigd. 4. Over een lengte van 500 m is dit eveneens het geval met de binnenkant der kade van de Eendrachtpolder. 5. Bij het gemaal Kazegat (Willems polder), bntstond een kadebreuk ter lengte van 40 m, terwijl het gemaal zelf zwaar beschadigd werd. 6. De Oostpolder in Raamsdonk kreeg een kadebreuk van 12 m. 7. In de ruilverkaveling Kromgat was eveneens een kadebreuk van 12 m. Het waterschap heeft aanstonds nood voorzieningen getroffen. Thans is men druk bezig de noodvoorzieningen te ver vangen door definitief herstel. Ben op recht woord van dank aan het Bestuur eu het personeel van het Waterschap is hier zeker op zijn plaats. Want aan die spoedige hulp is het mede te danken geweest, dat onze ge meente vrij vlug watervrij was. De gemalen Eendracht en Raamsdonk zijn op 1 Februari gecontroleerd en op 2 Februari in werking gesteld, alsmede at de duikers voor natuurlijke lozing. Gok de Rijksweg nr. 27 van Breda naar Keizersveer heeft aan de buiten kant veel schade opgelopen, met het her stel waarvan men druk bezig is. Zodra kon worden overzien, hoe de schade was, vooral op het gebied van openbare werken, is een plan opge maakt om zo spoedig mogelijk tot her stel te geraken en vooral er voor te zor gen dat de verbindingen op straat weer in orde kwamen. Onder de voortvarende leiding van de gemeente-opzichter Ver- hoofstad waren weldra hele ploegen straatmakers en ander hulppersoneel be zig om in plaats van chaos, orde te krij gen en thans kan reeds worden gezegd, dat de straten weer geheel hersteld zijn, de gaten gevuld en de dijken gedicht. Dank zij de welwillende medewerking van enkele aannemers konden op Dins dag 3 Febr. 's avonds reeds twee grote vijzels en andere pompen in de Boter, polder in bedrijf worden gesteld, waar door deze polder zeer spoedig droog was, en de verbinding met Sandoel her steld werd. In die polder is men thans weer druk. bezig met de woningbouw en zijn de militaire woningen als het ware uit de grond aan 't schieten. De huisvesting van de getroffen gezinnen blijft uiter aard een ernstige zorg, vooral nu de eerste spontane reactie voorbij is en de vrijwillige hulp het karakter van een samenwoning gaat krijgen met alle na righeid, die daaraan verbonden is. In overleg met de woonruimtecommis sie zal getracht worden voor de zwaarste gevallen de vlugste oplossing te vinden. De inzamelingen voor het Nationale Rampenfonds leverden het volgende re sultaat op In de kerken Huiscollecte 13.721.90 Met de rechtstreekse bijdragen aan het Rampenfonds is in totaal zeker meer dan ƒ15.000.bijeengebracht, hetgeen voor een getroffen gemeente niet gering is. Mijne Heren, in 't begin leek 't erop, dat Raamsdonksveer zwaar gewond was, maar gelukkig is dit meegevallen. Wanneer we dieper 't rampgebied in kijken ik heb het met eigen ogen ge zien dan moeten we God dankbaar zijn, dat wij er nog zo goed afgekomen zijn en weer zo spoedig aan herstel toe zijn kunnen komen. Zoals U uit de agenda van de ver gadering van heden kunt zien, houden we er de moed in en is er weer reden tot gematigd optimisme. In het verleden is door eendrachtige samenwerking en onderling vertrouwen veel bereikt kunnen worden. Ik twijfel er niet aan, of Uw Raad zal in dezelfde geest met het gemeentebestuur willen sa menwerken. Het feit dat er reeds geruime tijd een vereniging bestaat die de belangen van het Edel Ambacht behartigt, bewijst al in voldoende mate, hoe het ambacht in de moderne tijd steeds meer in de verdrukking raakt. Op alle gebied heeft de indu strie het handwerk in een zeer klein hoekje teruggedrongen, een hoekje waar dit ambacht nog juist levensruimte genoeg heeft en zal houden ook, want ook de schoonheid wil gediend zijn en niet zozeer door de vernuftige machines als wel door het fijn afgestemde, gevoelige instrument, de mensenhand. En zo vinden wij, zij het zeldzaam, ambachtslui, onder wier handen schoonheid ontstaat en door wier handen schoonheid wordt beschermd. DE WEG NAAR HET STIJLMEUBEL. Ook in Vlijmen woont zo iemand, de jeugdige meubelmaker Jo Im- pens, die daar op die eenzame post strijdt voor de instandhouding van het schone oude schrijnwerkersam bacht. Die strijd blijkt niet licht te zijn, als ge hem hoort vertellen. Op zeer jeugdige leeftijd (te jeugdige leef tijd, zegt hij, ik zou het niemand aanraden, want van de blijde onbe zorgdheid van de jeugd blijft niet veel over) is hij na zijn scholing en zijn practisering bij patroons als zelfstandig meubelmaker begonnen, dat was in 1945. Toen waren het aanvankelijk nog de kleinmeubelen waarop hij zich toelegde, zoals lec tuurbakken, theekastjes, leeslam- pen e. d. Er was zeer veel vraag naar dergelijke voorwerpen en de zaken gingen voor de jonge am bachtsman heel aardig. Na enkele jaren werd het min der en toen is Impens uit gaan zien naar iets anders hij koos wel licht een beetje met de overmoed van het jeugdig enthousiasme Copyright P. I. B Box 6 Copenhagen Kijk die twee stoute jongens nu eens Moet je eens zien hoe ze elk een ooievaar vangen en op hun ruggen klimmien. Ze willen een gratis tochtje door de lucht maken. „Houd je goed vast", schreeuwt Bim tegen Bam, „of we vallen er af". „Ja, houden jullie je maar goed vast", denken de ooievoars bij zichzelf. „Wij zullen er wel voor zorgen dat jullie er toch afvallen". En plotseling draaien ze zich om en vliegen met hun ruggen naar bene den, zodat Bim en Bam er af val len. Dat ziet er werkelijk gevaarlijk uitals ze zich maar geen pijn zullen doen Neen, hoor, ze hebben geluk en komen in een meertje terecht. Door en door nat en erg beschaamd slui pen zij naar huis. Het is de laatste keer geweest, dat zij naar een gra tis vliegtocht je op de ruggen van de ooievaars hebben verlangd. het stijlmeubel. En toen begon de grote periode in zijn leven, de pe riode dat de kunstenaar-ambachts man moest zoeken naar zijn eigen vormhij wilde iets persoonlijks brengen, hij wilde geen genoegen nemen met het clicheren van mo dellen. Het zijn jaren geweest van veel tegenslag, van mislukkingen soms, van een juist niet bereiken wat hij zich als doel had gesteld. Maar juist in deze jaren ook groei de zijn talent, rijpte het; en de problemen waarvoor bij zich vaak zag gesteld en die hij aileen in da gen- en nachtenlange arbeid had op te lossen, werden, eenmaal op gelost, rijke ervaringen, facetten van een groeiend meesterschap. E11 zo gaandeweg heeft Jo Im pens die eigen stijl gevonden, en het werkstuk dat in zijn geest ge boren wordt, dat groeit onder zijn vaardige handen, draagt het on miskenbare stempel van zijn ma ker. In zijn bescheiden atelier, te midden van beitels en lijmtangen, ontstaan nu meubels, stoelen en ta fels, kasten, dressoirs en kisten, die de toets der critiek kunnen doorstaan. Zijn naam heeft inmiddels een grotere bekendheid gekregen en over opdrachten heeft hij niet te klagen. Want ondanks de noodza kelijk hoge prijs, die er voor het handwerkmeubel moet worden be taald, zijn er toch mensen genoeg die de voorkeur geven aan 't sier lijke meubel, dat het karakter van de kunstenaar draagt, dat meer is dan een gewoon gebruiksvoorwerp, omdat kunst en doelmatigheid er zo prachtig in samengaan, boven het fabrieksmeubel, dat noodzake lijkerwijs oppervlakkiger is, scha- blonenwerk. Ik moet echter, zegt Impens, te dikwijls neen zeggen te gen de mensen die bij me komen; het handwerkmeubel is immers al leen maar bereikbaar voor een be paalde categorie gegoede mensen; om nu echter die anderen ook niet weg te hoeven sturen, heb ik con tact gezocht met de beste meubel fabrieken in den lande. Ik ga nu boven het atelier van de kunst schilder-glazenier Anton van Hest, enkele huizen verder, een toonzaal openen voor het goede fabrieks meubel. Zo zal Impens dus ook de ande- FEU1LLETON van „De Echo van het Zuiden VAN 4). Meneer Gerrit had volstrekt niets meer te doen. Het beheer van zijn huizen liet hij over aan de makelaar Geerdes, ook al een vas te bezoeker van Het Wapen. En omdat meneer Gerrit niets te doen had, stond hij op met 't hanenge kraai, wandelde in de tuin als het mooi weer was of plaktte en sor teerde in zijn postzegelverzame ling, ontbeet prompt 0111 acht uur in het zwijgend gezelschap van zijn dove huishoudster, ging naar de kapper om zich te laten sche ren, het ochtendblad lezen, en doodde de tijd tot het half elf had geslagen. Dan maakte hij zijn dage lijkse ommetje, dat onveranderlijk uitliep op Het Wapen, waar hij in het vaste hoekje naast de schouw ging zitten. Mocht al eens een rei ziger onbewust die plaats innemen dan bracht Marinus hem met veel vertoon van geheimzinnigheid aan het verstand dat die plaats bezet was. En de reiziger, niet minder denkende dan dat een lid van het Koninklijk Huis werd verwacht, maakte zijn majesteitsschennis haastig goed door met bekwame spoed tje verhuizen. Meneer Gerrit zou het einde van de wereld nabij achten wanneer hij zijn vaste plaatsje in Het Wapen door een ander vond ingenomen. Prompt hierna kwam de make laar Geerdes binnen, een man van in de vijftig met rode konen en een krulsnor. Hij groette meneer Ger rit met een opmerking over het weer en vertelde hem vervolgens de nieuwtjes van het dorp. Tijdens deze nieuwsberichten had gewoon lijk de entree plaats van meneer Hyzeldoorn, eigenaar van de groot ste ijzerwarenhandel in Breeck, wethouder en ridder in de orde van Oranje Nassau, een bijzonder heid die op al zijn visitekaartjes stond vermeld. Had het pas gegeven, hij zou zulks ook op het bordje naast zijn deur hebben vermeld, maar dit ge mis werd enigszins goed gemaakt door het indrukwekkende hofleve rancierswapen boven z'n deur. al was het dan ook het wapen van Koning Willem III. Hiermee was het kringetje zo on geveer compleet. Want heel dik wijls kwam hier nog bij zitten me neer Hamerlinck, drukker en uit gever van „Het Nieuwsblad voor Breeck en Omstreken" en tevens hoofdredacteur en administrateur .van dit orgaan, die zijn eigen nieuwtjes uitwisselde tegen die van de heer Geerdes. En de laatste tijd kwam daar ook regelmatig de heer Sartorius, een oud-Indischman, die er uitzag als een Chinees, de repu tatie had steenrijk te zijn, grote zwarte Braziliaanse sigaren rookte en nooit een borreltje, maar altijd whisky en soda dronk, met heel veel whisky en een minieme hoe veelheid van het borrelende vocht. Meneer Sartorius was voor de Breeckenaren iemand uit een an dere wereld; de gouverneur-gene raal had bij hem gelogeerd, toen er nog een gouverneur-generaal was. Hij droeg gekleurde overhem den en 's zomers een grijze pana mahoed, en bewoonde een grote witte villa even buiten het dorp. De rest van de kring wilde niet ge-1 imponeerd zijn door de rijkdom, de connecties en de levenservaring van meneer Sartorius en slaagde daarin door te veronderstellen dat hij, als zovele anderen, wel dood arm en onbekend in Indië zou zijn aangekomen en op wie weet welke wijze aan zijn geld zijn gekomen. Zo aanvaardden ze hem als een der hunnen en meneer Sartorius mocht nog zo gul zijn met .rondjes uitde len, hij moesl het als een eer be schouwen dat de Breeckse elite hem goedgunstig opnam. Korstiaan van Vueren stond tij dens deze vaste morgenbezoeken achter zijn tapkast en staarde in de verte, door de ruitjes van de serre, als waren zijn gedachten mijlen verwijderd van wat er in z'n gelagkamer gebeurde. Maar hij hoorde alles. En hij zag wat Mari nus niet zag, hij lette er op dat me neer Sartorius z'n whisky-soda kreeg in een verhouding van één op drie, dat meneer Geerdes koffie verkeerd en meneer Hamerlink drie klontjes kreeg. Als een der heren het woord tot hem richtte kwam hij niet achter zijn tapkast vandaan. Hij scheen daar gewor teld. Maar Kprstiaan achtte deze plaats de beste. Enerzijds was hij er de heer van het huis, anderzijds schiep hij een betamelijke afstand tpssen zichzelf en zijn klanten. Je moest nooit al te familiair worden met de mensen, als het ze niet zin- de, zeiden ze niets maar bleven ze weg. In de keuken was Marian aan het werk. Zij deed het huishouden sinds haar moeder gestorven was, en hielp verder in de zaak De ou de Korstiaan zag dat niet graag. Hij hield niet van meisjes in café's en al was Het Wapen ook een keurige ren kunnen gerieven, de mensen die zich niet de weelde van het handwerkmeubel kupnen veroor loven, maar die toch prijs stellen op iets goeds en iets moois in hun kamer. Want meer en meer open baart zich het streven bij vele men sen, hun huizen zo verzorgd en zo verantwoord mogelijk in te rich ten; men neemt in vele gevallen geen genoegen meer met de vier kante tafel, de vier stoelen, de twee fauteuils en het dressoir; men wil sfeer hebben in zijn woning en het is iedereen duidelijk dat liet meu bel een groot gedeelte van deze sfeer bepaalt. Daarom ook is het begrijpelijk dat Impens op het ogenblik zich bekwaamt voor het textielbrevet, zodat hij ook, de verzorging van de woningtextiel op zich kan nemen. Maar, zegt hij, wat er ook ge beurt en wat ik ook doe, het voor naamste blijft voor mij het hand werkmeubel, dat zal steeds mijn bijzondere aandacht en mijn bij zondere liefde hebben. En dat deze liefde en deze aan dacht goed zijn besteed, hebben we zelf ondervonden, toen we met de ze jonge ambachtsman spraken in de toonkamer die hij voor zijn zelf vervaardigde meubelen in zijn woonhuis heeft ingericht en die, evenals de show-room voor fa- brieksmeubelen, waarschijnlijk op lü April geopend zal worden; we zaten tijdens dit gesprek in een van de gemakkelijke sierlijke stoe len, die onder de handen van Im pens zijn ontstaan, 'n stoel die niet alleen prachtig is van vorm en lijn, maar die bovendien, en dat blijft toch het voornaamste, comfortabel is en heel gemakkelijk zit. We weten dat aan deze stoel ja ren zijn voorafgegaan van hard werken en hard studeren, van ex perimenteren en mislukken, van tegenslag en tegenvallers, maar ja ren ook, waarin men uit de gezel langzaam de meester heeft zien groeien. U znlt 's morgens „kiplekker" uit bed springen. Elke dag moet uw lever een liter gal in uw ingewanden doen stromen, anders verteert uw voedsel niet, het bederft. U raakt verstopt, wordt humeurig en loom. Neem de plantaardige CARTER'S LEVERPILLETJES om die liter gal op te wekken en uw spijsvertering en stoelgang op natuurlijke wijze te regelen. Een plantaardig zacht middel, onover troffen om de gal te doen stromen. Eist Carter's Leverpilletjes. Van de heer G. J. van Mosseveld,Bis- selink „Vita Nova" 27 Albertstr., Rock- hampton (City), Centr. Queensland, Australië, ontvingen wij een brief, waar in hij het een en ander vertelt over het leven daar. Graag ruimen wij enige plaats in voor een brief van deze oud- Kaatsheuvelse, die al 3 jaar in Australië verblijft. Mijnheer, Op enkele maanden na zijn wij here 3 jaren geleden aangekomen met een gezin, bestaande uit vrouw en 8 children onder the 8 years. Langs deze weg wil ik trachten Uw lezers(ressen) enige indrukken Ie geven, daar het voor ons onmo gelijk is om al de mensen die ons regelmatig om inlichtingen vragen, te schrijven. Voor enkele jaren ge leden in the time toen wij here ar rived, was er volop werk, zowel in Melbourne, Sydney as in the country. Dit is thans niet meer so, er lopen zowel Australiërs als Hol landers zonder werk en het is voor velen niet gemakkelijk om er nog tussen te komen; dat is hoofdzaak: werk Wanneer men de taal niet machtig is, betekent dit een groot nadeel, nu de arbeidsmarkt over vol is. Dan het aanpassingsvermo gen met gewoonten enz., dit is ook zeer noodzakelijk, want heb je werk en de taal levert je geen moeilijkheden meer op, dan moet je je nog inleven in de gewoonten, die met de Hollandse heel veel ver schillen. Alleen zij die een. ijzeren wilskracht hebben en totaal met de Hollandse ideeën breken als ze hier arriveren, die kunnen hier (mits ze werk hebben) een goede toe komst opbouwen. Voor de meeste emigranten die hier aankomen, beginnen de moei lijkheden zo gauw ze aan land ko men. Dan gaan ze naar Migration Centre. Het kamp Bonegilla in Vic toria is er een van, daar hebben hier de meeste Nederlanders mee te maken gehad. Het is daar hope loos. Vermoedelijk heb je daar in de Nederlandse pers al genoeg over gelezen. Relletjes waren voor en kele maanden geleden aan de orde van de dag. Volgens mij en vele landgenoten zat het bij Mr Holt; de kampdirector, die ik persoonlijk ken, is voor mensen die wat week zijn, een duivel. zaak, er liep toch wel eens iemand tussen door die er niet tegen kon en wat vervelend of vrijpostig was. Niet dat Marian dan in de penairie zat, in tegendeel. Zij had er bui tengewoon slag van, op een vlotte manier de klant duidelijk te maken dat hij geen gekheid moest uitha len. Ze wis met ieder om te sprin gen. Meneer Gerrit had al meer dan eens gezegd dat hij wou dat hij vijftig jaar was, dan wist hij wel wat hij deed. Maar Marian glim lachte al haar witte tanden bloot en trok zich van al de grappen en complimenten niets aan. Zij zelf was graag in het bedrijf. Ze zag graag mensen om zich heen en 't geroezemoes, de bedrijvigheid, de afwisseling, dat alles was ko ren op haar molen. Elke dag bracht weer nieuwe situaties en stelde je voor nieuwe problemen, voor aangename en onaangename verrassingen. Juist omdat ze van dit bedrijf hield, had ze meermalen menings verschil met haar vader. Korstiaan was een man van de oude stempel. Hij hield niet van veranderingen. Hij wilde Het Wapen houden zoals het was. Het zou zijn tijd nog wel uitduren. Jaar na jaar had hij vrij wel een monopolie gehad; al wie iets betekende, kwam naar Het Wapen. Hij had de mensen nooit afgezet, maar ook nooit bijzonder veel gedaan om z'n bedrijf aantrek kelijk te maken of het te moderni seren. Wil je 't niet hebben dan laat je 't maar liggen, had hij altijd gezegd. Maar Marian dacht er anders over. Ze waarschuwde voor de toe komst. Nu was er nog geen con currentie. Maar die kon komen. Er waren tal van mogelijkheden in Breeck, vooral nu het toeristenver keer zo enorm toenam. In de ge meente zelf kwam ook nieuw le ven. Een grote ijzerconstructi.e- werkplaats werd gebouwd aan het kanaal, er bestonden plannen voor 'n nieuwe Nijverheidsschool, kort om, er waaiden allerlei geruchten door het oude stadje, die wezen op nieuwe bedrijvigheid. En, zo meen de Marian, een mens moest met z'n tijd mee. Maar Korstiaan wilde van dat al les niets horen. Het ging goed. Het ging hem naar de zin. Hij kon het bekijken zonder zich al te druk te maken. Wat had je aan al die poes pas, je verwende de mensen maar en ze werden nog meer ontevreden dan ze al waren, (Wordt vervolgd)1.

Kranten Streekarchief Langstraat Heusden Altena

Echo van het Zuiden | 1953 | | pagina 2