KLINKERS
Wijde Wereld j
HET WAPEN
voor de Zuider Parallelweg
Garantie voor de SLEM
UIT DE
BREECK
2
DE ECHO VAN HET ZUIDEN VAN MAANDAG 23 MAART 1953
2
-N
FEUILLETON
van „De Echo van het Zuiden
7).
Crispijn nu door iedereen werd ge
steund. Toentertijd behoorde de
harmonie tot een bepaalde groep
van de bevolking, nu was ze van de
hele bevolking en daarom kreeg ze
steun van allen.
De heer Smolders merkte ten
slotte nog op dat St. Crispijn altijd
zijn eigen boontjes had gedopt en
had willen blijven doppen. Mis
schien nog op een onverhoeds ogen
blik was de harmonie overgegeven,
maar wat gebeurd was, was ge
beurd.
Hiermee eindigden de algemene
beschouwingen over de begroting
en onmiddellijk daarna stelde de
voorzitter de begroting van de ge
meentelijke instelling voor maat
schappelijke zorg aan de orde, die
zonder op- of aanmerkingen werd
goedgekeurd.
GEMEENTEBEDRIJVEN.
De begrotingen voor het Vlees-
keuringsbedrijf en het Waterbe
drijf werden zonder meer goedge
keurd.
Naar aanleiding van de begro
ting voor het Slachthuis kwam de
heer Meijs nog eens terug op het
rapport van de commissie van on
derzoek, De commissie bleef van
oordeel dat het aanschaffen van
een vleesmolen niet nodig was. Als
de slagers er tocli geen gebruik van
maakten, was het onnodig. Was de
contactcommissie van de slagers
op de hoogte van deze aanschaf?
Anders moesten B. en W. voor ze
tot de uitgave van het gevraagde
bedrag overgingen, contact opne
men met deze commissie.
De voorzitter antwoordde dat de
raming niet impliceerde dat de
vleesmolen zou worden aange
schaft. B en W. waren bereid dit
nog nader te bekijken met de com
missie.
Daarna ging de raad ook met
deze begroting accoord.
Naar aanleiding van de begro
ting voor het Badhuis vroeg dhr.
van Seters of het niet beter was
dat de badmeester ook 's zomers
op het Badhuis bleef, waarop de
voorzitter antwoordde dat het de
bedoeling was dat de badmeester
inderdaad het hele jaar werkzaam
zou zijn op het Badhuis.
De aanvullende begroting voor
Badhuis en Zweminrichting gaf de
heer Kemperman aanleiding te be
twijfelen of op 15 Mei het zwem
bad geopend zou kunnen worden,
terwijl de heer Brouwer zich be
zorgd maakte over de positie van
de kassier.
Aan de heer Kemperman ver
klaarde de voorzitter dat er inder
daad nog het een en ander moest
gebeuren, maar hij kon positief
zeggen dat er op 15 Mei gezwom
men zou kunnen worden, mogelijk
nog even afwisselend voor dames
en heren.
De kassier werd gesalarieerd
volgs de C.A.O. en voor dit werk
zou een bekwaam man aangezocht
worden.
Hiermee was de raad ook over
dit onderdeel tevreden en de be
groting werd goedgekeurd.
Over de begroting van de Ge
meentelijke Hypotheekbank had
niemand op- of aanmerkingen,
evenmin als over het Woningbe
drijf, zodat deze zonder meer on
der de hamer doorgingen.
In de begroting voor gemeente
werken miste de heer Kemperman
een post voor het particuliere ge
bruik van de gemeenteauto, maar
de voorzitter antwoordde dat het
op initiatief van Gedeputeerde Sta
ten verboden was voor persoonlij
ke doeleinden van de gemeentewa
gen gebruik te maken.
De heer v. Well wees nog eens
op het lopen van de kinderen over
de plantsoenen, wat de voorzitter
aanleiding gaf te klagen over de
baldadigheid van de Waalwijkse
jeugd in het algemeen. Daarover
was in het college van B. en W.
overleg gaande.
Daarna ging de raad ook met
deze begrotingen accoord. Over de
begrotingen van het Electriciteits-
bedrijf en het Gasbedrijf werd he
lemaal niet gesproken, zodat deze
zonder meer onder de hamer door
gingen.
GEMEENTEBEGROTING.
De behandeling van de gemeentebe
groting werd begonnen met de bespre
king van de subsidis.
De heer Duyvelaar sprak over de ga
rantie aan de Liedertafel „Oefening en
Vermaak" voor de uitvoering van Mo-
zarts Requiem. Het bezwaar van B. en
W. was dat de toegang gratis zou zijn.
De Liedertafel stond echter op 't stand
punt dat die ook door minder draag-
krachtigen moest kunnen worden bijge
woond. Voor de commissie van onder
zoek lag het zwaartepunt in de culturele
waarde van de uitvoering. De laatste
jaren had men teveel gesteund op opera
muziek en daarom sprak de heer Duy
velaar zijn waardering uitjvoor het ini
tiatief van de Kunstkring die de Mat-
thaus-passion hier had doen uitvoeren,
maar ook die was maar door een beperkt
aantal mensen bijgewoond kunnen wor
den en de heer Duivelaar vond het spij
tig dat het niet met eigen krachtenwas
gebeurd. Daarom sprak hij de hoop uit
dat door samenwerking binnen niet al te
langen tijd de Matthauspassion met eigen
krachten uitgevoerd zou kunnen worden
en achtte om dat te bereiken de instelling
van een comité geschikt. Hij wees in dit
verband op de culturele waarde van de
beoefening der zang. Ook de uitvoering
van het Requiem van Mozart achtte hij
een cultureel belang en hij verzocht B.
en W. met het bestuur van Oefening
en Vermaak in contact te treden om een
basis te vinden voor een garantie.
De heer Van Seters pleitte voor sub
sidie aan de Katholieke Militaire Tehui
zen. Hij meende namelijk dat dit te sub
sidiëren ook op het terrein van de ge
meente lag. i
NIMMER NAAR DE
SPEELTUIN
De heer Verdoorn maakte enkele op
merkingen naar aanleiding van de sub
sidie aan de R.K. Speeltuin. Met een
variant op het bekende liedje Zou hij
willen zeggen: Pa en Moe gaan nimmer
naar de speeltuin toe. De schuld hiervan
zag hij in de exploitatie en hij vond het
jammer dat er geen speeltuin was Waal
wijk waardig. Zolang die er niet was,
was hij tegen de subsidie omdat hij het
weggegooid geld vond. Anders zou hij
geen bezwaar hebben tegen zelfs
10.000.—.
De heer Brouwer opperde de moge
lijkheid dat de gemeente de speeltuin
zou afsluiten, want de „verhikels" die
er werden gébruikt hielden gevaren in
voor de kinderen. De ouders konden de
verantwoordelijkheid niet dragen, want
het was te gevaarlijk. Eerst waren er
twee mensen, nu was er blijkbaar nie
mand meer die zich met de exploitatie
bezighield. Daardoor raakte men op een
hellend vlak en zakte al langer hoe ver
der af. B. en W. moesten contact op
nemen met het bestuur als dat tenminste
nog bestond. Hij hoopte dat Pa en Moe
nog eens naar de speeltuin zouden gaan,
mogelijk zelfs met de gelegenheid er een
kopje thee te consumeren.
De heer Van den Hoven wilde het
voorstel voorlopig maar zo aanvaarden,
want het hield in dat de kwestie de aan
dacht had van B. en W. Hij had zijn
hoop gesteld op een recreatieoord op
korte termijn. In Waalwijk met zijn
drukke verkeer was een ouderwetse
speeltuin niet meer op zijn plaats, meen
de de heer Van den Hoven. Het ge
meentebestuur moest aandacht besteden
aan speelweiden in de verschillende wij
ken, dat was zeer belangrijk. Daardoor
zou de baldadigheid verminderen, het
rendement zou goed zijn doordat de uit
gave verantwoord was. Hij beval het
boekje „Geef de jeugd speeltuinen" van
Mevr. E. Rubbens-Franken in de aan
dacht van B. en W. aan, waarin werd
betoogd dat op 5 minuten afstand van
de huizen een speeltuin moest zijn. Er
was een poging gedaan in het park,
maar zo iets moest ook in de andere
wijken gebeuren.
De heer Kemperman sloot zich volko
men aan bij de heren Van den Hoven
en Verdoorn.
De voorzitter begon met de heer Duy
velaar te beantwoorden en hij vond dat
de voorbereiding van een comité voor
de uitvoering van de Matthaus-Passion
door Waalwijkse krachten niet op de
weg van de gemeente lag: dat was een
taak voor personen die met het culturele\
leven te maken hadden. Overigens acht
te hij de gedachte de belangstelling
waard en aanbevelenswaardig.
Hij wist nog niet in hoeverre de ga
rantie voor de uitvoering van onlangs
nodig was, maar het zou weinig of niets
zijn, want er waren zo veel mogelijk be
zoekers geweest. Wat het Requiem Van
Mozart betrof: B. en W. hadden grote
waardering voor de Liedertafel en haar
initiatief in deze. Het kardinale punt
Voor het afwijzend voorstel was echter
geweest dat een garantie zou betekenen
dat het werk op kosten van de gemeen
te zou worden uitgevoerd. Dat zou te
ver gaan, subsidie moest altijd een aan
vullend karakter behouden. De overheid
mocht de kosten niet voor honderd pro
cent dragen. Er was altijd een mogelijk
heid om zoveel mogelijk mensen de uit
voering te laten horen. Ook al waren de
toegangsprijzen niet hoog, dan kon het
nog genoeg zijn om aan de bezwaren van
B. en W. tegemoet te komen. Een basis
was er altijd nog te vinden, ondanks het
afwijzend voorstel en de voorzitter had
er dan ook geen bezwaar tegen om zich
nader in verbinding te stellen met het
bestuur van de Liedertafel.
Naar aanleiding van de opmerking van
de heer van Seters over de subsidie aan
de Katholieke Militaire Tehuizen zei de
voorzitter in het algemeen dat er steeds
meer aanvragen om subsidie kwamen en
dat er dus ergens een grens moest zijn.
B. en W. hadden dus de aanvragen ge
schift en zich afgevraagd welke nog op
het terrein van de gemeente lagen. Er
waren zoveel nationale instellingen waar
mee inwoners van de gemeente op een of
andere manier te maken hadden. De Ka
tholieke Militaire Tehuizen, en ook an
dere, werden al gesubsidieerd door rijk
en provincie. Daarom hadden B. en W.
voorgesteld afwijzend op het verzoek te
beschikken, wat niets afdeed van hun
grote waardering voor het werk van de
ze instellingen.
Daarna kwam de voorzitter aan de
kwestie van de speeltuin. Onomwonden
verklaarde hij dat het niet de bedoeling
was het bedrag van 1000 uit te geven
maar dat B. en W. het wilden benutten
in het kader van de recreatie die in 1953
zou worden geschapen. De voorzitter
vond het een aangenaam geluid dat de
heer Verdoorn 10000 zou over hebben
voor een goed ingerichte speeltuin. Met
het instemmend knikken van de andere
heren zag hij daarin een morele steun dat
B. en W. goede hoop gaf voor het voor
stel waarmee ze zouden komen. Het be
stuur van de speeltuin was van de be
doeling van B. en W. op de hoogte ge
steld en het had er mee ingestemd. De
voorzitter was het eens met de heer van
den Hoven over de speelweiden ter be
teugeling van de baldadigheid van de
jeugd, er zou nader over gesproken
worden in het college van B. en W. Het
afsluiten van de speeltuin lag op de
eerste plaats niet op de weg van de ge
meente, meende de voorzitter naar aan
leiding van de woorden van de heer
Brouwer, en bovendien was dat eerder
gezegd dan gedaan. Hij zag er geen mo
gelijkheid toe en bovendien was er niet
veel meer te bederven.
De enige spreker die daarna nog het
woord voerde, was de heer Duyvelaar,
die instemde met de opvatting van de
voorzitter, dat de gemeente niet de kos
ten van een uitvoering voor honderd
procent moest dragen, terwijl hij er zijn
waardering voor uitsprak dat B. en W.
de kwestie nog eens wilden bestuderen.
De raad ging dan ook accoord met al
le voorstellen van B. en W. over de
subsidies. Toen het eenmaal zover was,
was het in een vloek en een zucht (fi
guurlijk natuurlijk!) gedaan, want geen
van de raadsleden had nog iets op het
hart over de begrotingshoofdstukken,
zodat de voorzitter de vergadering om
11 uur kon sluiten, nadat de begroting
voor 1953 zonder hoofdelijke stemming
en ongewijzigd was vastgesteld.
Hoewel de behandeling van de gemeentelijke begroting voor 1953 na
tuurlijk de hoofdschotel vormde v an het menu dat de gemeenteraad van
Waalwijk j.l. Vrijdagavond in zijn vergadering verwerkte, zijn er toch
ook nog enkele andere punten aan de orde gekomen, die we ten behoeve
van de overzichtelijkheid hier even afzonderlijk vermelden.
De vergadering, waarbij de heer Mom
bers wegens ziekte niet aanwezig kon
zijn, werd op de gebruikelijke wijze ge
opend en bij wijze van aperitiefje begon
de raad met een stemming, een agenda
punt dat in de regel zeer rustig en stil
pleegt te verlopen. Zo ook nu; de uit
slag was dat de door B. en W. voor
gestelde leden met nagenoeg algemene
stemmen door de raad werden benoemd
c.q. herbenoemd.
Hierna stelde de voorzitter de garan
tieverlening van 20.000.aan de ten
toonstelling 'SLEM aan de orde. De, heer
Duyvelaar stelde naar aanleiding hier
van de vraag, hoe, nu zowel de pro
vincie als de gemeente zich garant had
den verklaard, de volgorde van een
eventuele aanspreking van de bedragen
zou zijn.
De heer van Seters sprak de hoop uit
dat de tentoonstelling buitengewoon zou
slagen in het belang van industrie én
handel. Het' was niet om onaangenaam
te zijn, aldus de heer van Seters, maar
hij wilde toch even opmerken dat de or
ganisator van de tentoonstelling over hem
als raadslid enige onaangename opmer
kingen had gemaakt, en ook had bedoel
de persoon zich beledigend uitgelaten
over hem in zijn functie als lid van de
woning commissie.
In zijn antwoord zei de voorzitter dat
het logisch was dat de garantiebedragen
ponds-pondsgewijs zouden worden aan
gesproken.
De kwestie die de heer van Seters ter
sprake bracht was een persoonlijke
kwestie tussen spreker en de bureau
chef van de Slem; het had geen zin deze
kwestie in discussie te brengen.
De garantie werd vervolgens verleend.
Nadat op een vraag van de heer Duy
velaar de voorzitter gezegd had dat het
onderhoud van de Akkersteeg voortaan
volledig zou berusten bij de gemeente,
besloot de raad deze weg over te nemen
van de Binnenpolder van Baardwijk.
WAAROM NU KLINKERS 7
Het voorstel om de verharding van
de Zuiderparallelweg in plaats van met
asphalt te laten geschieden met klinkers
had de heer Pullens enigszins verwon
derd. Tijdens de vorige behandeling werd
er juist door enkele leden op gewezen
dat het verkeer over die weg behoorlijk
zwaar zou zijn, zodat een asphaltver-
harding niet voldoende was; dit stand
punt werd toen door de voorzitter be
streden. En nu kwam men plotseling met
het voorstel om klinkers aan te brengen,
om derwille van het vele en het zware
verkeer. Zijns inziens echter was een
klinkerdek niet nodig. Ook het motief,
dat een asphalt-weg grotere onderhouds
kosten met zich zou brengen, was vol
gens de heer Pullens niet steekhoudend.
Hij achtte de verhoging van deze post
niet nodig.
Ook de heer Verdoorn was enigszins
verwonderd; bij de vorige behandeling
was door hem inderdaad het motief aan
gevoerd dat het verkeer over die weg
een Idinkerwegdek zou vereisen; hij had
zich toen bij de mening van B. en !W.
neergelegd. Maar thans was hij tot het
inzicht gekomen, dat deze weg, die pa
rallel hep aan de Noorder-Parallelweg,
niet gebruikt zou worden door het zwa
re verkeer. Het leek hem het beste toe,
he£ vorige voorstel te handhaven. Bo
vendien achtte hij het vierjaarlijkse on
derhoud van een asfaltweg niet nodig;
dat gebeurde in de Putstraat toch ook
niet.
De heer Brouwer had nagenoeg de
zelfde bezwaren, terwijl hij ook uit het
oogpunt van landelijkheid de voorkeur
gaf aan asphalt. Waarom, vroeg hij, wa
ren de onderhoudskosten van een klin
kerweg niet vermeld.
De heer van Heesbeen had zich ook
al verwonderd, als men toch klinkers
wilde leggen, waarom deed men het dan
niet in de Akkersteeg tot de le Zeine,
waar heel wat zwaarder verkeer over
kwam, en die nu in zeer slechte staat
verkeerde en volkomen sloot de heer
van Veldhoven zich hierbij aan.
De heer 'Kemperman was de enige
tenslotte die zich een onverdeeld voor
stander toonde van een klinkerweg van
wege de zeer minieme onderhoudskosten.
De voorzitter, in zijn antwoord, wees
er op dat er de vorige keer wel sprake
was geweest van de zwaardere fundering
van de weg; maar thans was er iets heel
anders aan de orde, n.l. het wegdek Zelf.
In het praeadvies, 'antwoordde hij de
heer Pullens, werd niet gesproken over
veel en zwaar verkeer, maar over de
aard en de intensiteit van het verkeer.
Maar de kern van de zaak waren de
onderhoudskosten die nu veel geringer
zouden worden.
Het landelijk aspect waar de heer
Brouwer over sprak achtte de voorzitter
een kwestie van waardering.
De heren van Heesbeen en van Veld
hoven antwoordde hij, met op te mer
ken, dat wanneer er wegen waren waar
klinkers dienden te komen, die er
dan inderdaad moesten komen, maar on
afhankelijk van deze weg.
Er werd niets afgedaan aan de kwa
liteit van de weg wanneer er nu een
asphalt- of een klinkerweg zou komen,
zei hij tenslotte, maar alleen was dit
nieuwe voorstel van betekenis met het
oog op de toekomst, wanneer de onder
houdskosten van de asfaltweg veel ho
ger zouden zijn dan die van een klinker
weg.
Bovendien, en deze opmerking legde
natuurlijk ook een groot gewicht in de
schaal, waren B. en W. er in geslaagd
op uitzonderlijk gunstige voorwaarden
klinkers te krijgen; was dit niet zo ge
weest, dan zou immers de verhoging van
het crediet met 9600.zoals nu werd
voorgesteld, veel hoger zijn geweest.
In tweede instantie merkte de heer
Pullens op, dat wanneer er, zoals de
voorzitter dus wilde zeggen, geen zwaar
verkeer over deze weg zou komen, de
onderhoudskosten ook van de asphalt-
weg zeer zeker erg miniem zouden zijn.
Die goedkope klinkers kon de gemeente
op genoeg andere plaatsen gebruiken. Hij
achtte de verhoging van het crediet vol
komen overbodig.
De heer Verdoorn vroeg of de kwa
liteit van de klinkers inderdaad goed
was; goedkoop was wel eens duurkoop.
Ook wanneer het verkeer niet druk
was, aldus antwoordde de voorzitter de
heer Pullens, dan nog zou om de vier
jaar de vorst enz. een onderhoud van
de asphaltweg noodzakelijk maken.
De heer Verdoorn kreeg als antwoord,
dat er inderdaad wel iets mankeerde aan
de klinkers; ze waren enigszins anders
getrokken en de kleur was iets anders;
maar de provinciale waterstaat had ze
volkomen goedgekeurd.
Het slot was dat de heer Pullens
stemming verlangde en dat hij hierbij ge
steund werd door de heren Brouwer en
van Well; zij bleken de enige drie die
tegen het voorstel van B. en W. waren.
De punten 5 en 6 leverden geen ver
meldenswaardige bijzonderheden op en
de voorzitter kon de begrotingsbehande
ling aan de orde stellen. Hierover leest
U fn een afzonderlijke beschouwing.
VAN
Het perceel is ingezet op drie
en twintigduizend gulden. Ik zet er
vijftienduizend boven en pas op je
mijnen. Vijftienduizend gulden....
veertiendertientien
nu bereikte de spanning haar
hoogtepunt negen, acht, zeven,
zes, vijf, vier en half, vier, drie en
half, drie.twee en half.tweedui-
fend.... zeventienhonderd vijf
Ja! klonk het eensklaps dui
delijk door de zaal. Ieder had de
Stem van Geerdes herkend. Berg
man werd door z'n buren gefelici
teerd. Hij had toch maar een fijne
neus.
De notaris wenkte de makelaar
naar het tafeltje. Er werd even ge
fluisterd.
—Het perceel is verkocht voor
vier en twintig duizend zeven hon
derd vijftig gulden. De heren wor
den bedankt! Een klap met de
hamer. De veiling was afgelopen.
Er bleven nog wat bezoekers
plakken in de gelagkamer. De vei
ling was het onderwerp van alle ge-
De Westduitse Bondsdag heeft de vo
rige week een goed Europees voorbeeld
gegeven en bondskanselier Adenauer
heeft een groot succes behaald door het
verdrag voor een Europees Leger en de
Conventie van Bonn er doorheen te
slepen.
Dit is niet zonder horten of stoten ge
gaan, maar uiteindelijk hadden de argu
menten van Adenauer zoveel overtui
gingskracht dat hij de meerderheid mee
kreeg: voor het E.D.G. verdrag stem
den 224 afgevaardigden, er tegen 165,
voor de Conventie van Bonn kreeg hij
een meerderheid van 226 tegen 164.
Daarmee is de Westduitse Bondsdag
het eerste Europese parlement dat zich
heeft uitgesproken voor een Europese
Defensiegemeenschap, al moet het nu
nog goedgekeurd worden door de Bonds
raad, de Westduitse Eerste Kamer.
Men herinnert zich de heftige debatten
die er in de Bondsdag zijn gevoerd toen
het ontwerp in eerste en tweede lezing
werd behandeld en het laatste debat le
verde dan ook geen nieuwe gezichtspun
ten op, of het moest zijn de opvatting
van kanselier Adenauer dat het gevaar
van een nieuwe wereldoorlog sinds de
dood van Stalin is vergroot. Niettemin
bleven de socialisten zich hardnekkig
verzetten, daarmee opnieuw blijk gevend
van hun overdreven nationalistische en
anti-Europese gezindheid, in tegenstel
ling met de socialisten in andere landen.
Aanwijzingen voor een grotere kans op
oorlog zag Adenauer in de uitgebreid
heid van de Russische strijdkrachten: 140
Russische divisies en 70 van de satelliet
staten, terwijl hij bovendien herinnerde
aan de aanvallen van Russische straal
jagers op geallieerde vliegtuigen. Mis
schien heeft hij dat argument zwaarder
laten wegen dan het is, maar van de
conferentie die de Russische bevelhebber
in 'Oost-Berlijn, generaal Tsjoeikof, naar
aanleiding van de incidenten heeft voor
gesteld, is ook niet alles te verwachten.
Bovendien wees hij het geallieerde pro
test van de hand, al betreurde hij dat
er doden bij gevallen waren!
Over de Franse houding tegenover de
Europese Defensiegemeenschap zei
Adenauer: „De Franse protocollen zul-
nen noch in de tekst, noch in de bete
kenis van het pact over de Europese
Defensiegemeenschap wijziging brengen.
Of de Fransen het daar helemaal mee
eens zijn, is een tweede. Adenauer zal
wel gelijk hebben als hij zegt dat dit op
de ministersconferentie in Rome is be
sloten, het bleek ook uit het communiqué
dat daarna werd uitgegeven, doch de
verklaringen die minister Bidault later
uitgaf verwekten weer onrust. Opmerke
lijk in dit verband is het bericht uit Pa
rijs dat Bidault het idee geopperd heeft
om een volksstemming over de Euro
pese Defensiegemeenschap te houden
als de Nationale Vergadering dit ver
drag niet met een behoorlijke meerder
heid zou goedkeuren. Men krijgt de in
druk dat de Franse minister zo'n beetje
op en neer springt en dat hij beter wil
dan kan.
De socialisten in de Bondsdag bere
den weer het oude stokpaardje, dat de
Bondsrepubliek niet het recht zou heb-
sprekken. Wat zou er met het pand
gebeuren? Wie zou er in komen?
Wat zouden ze er mee doen?
Hamerlink, die even gewacht had
en Geerdes had aangeschoten, kwam
nu de gelagkamer binnen.
Heeft ie 't voor zichzelf gekocht?
vroeg Rijkelijkhuizen de aanne
mer.
Nee, qq antwoordde Hamer
link.
Wat betekent kuku? wilde
Gertjan Greep weten, die er in ge
slaagd was van Bergman een bor
reltje los te peuteren.
Dat betekent: in opdracht van
een ander verduidelijkte de aan
nemer.
Dan weten we dus nóg niks
constateerde de oude.
Net zo je zegt bevestigde
Rijkelijkhuizen. We zullen moe
ten afwachten, :man. Je zult het
wel zien als het zover is.
HOOFDSTUK IV.
CONCURRENTIE,
Wat er met het huis van Bonner-
tnan ging gebeuren, bleef niet lang
een geheim. Want reeds een week
later werd.er een schutting voorge
zet. En wat er achter die schutting
gebeurde.
Tijdens de dagelijkse zitting van
„De Oude Garde" in het hoekje bij j trouwens tijd dat er wat leven in de
de schouw, werd het geheim ont
huld. Meneer Hijzelendoorn de wet
houder, trok een vreselijk geheim
zinnig gezicht, alsof hij in 't diepst
vertrouwen staatsgeheimen wereld
kundig maakte, toen hij 't antwoord
gaf op de vraag, die zo ongeveer ge
heel Breeck beroerde.
Maar er was nog iets anders in 't
gezicht van de waardige wethouder,
dan alleen gewichtige geheimzin
nigheid. Hij was niet op zijn gemak.
In het huis van den gehangene
spreekt men niet van de strop, zo
wist hij, en het was niet leuk om in
het huis van Korstiaan van Vueren,
de gérant van „Het Wapen van
Breeck" te gaan vertellen dat hij er
een concurrent bij kreeg
Want zo was het inderdaad.
Het zou trouwens niet lang duren
of heel Breeck zou het weten.
Tja zei meneer Hijzelen
doorn met een schuinse blik naar
de tapkast, waarachter Korstiaan,
als immer, stond te staren, schijn
baar in het oneindige en zonder iets
te horen d'r komt een eheen
restaurant in.
Nou klonk meteen de scher
pe stem van Sartorius heb ik dat
van 't begin af niet gezegd? 't Is er
een prachtig punt voor en 't wordt
brouwerij komt.
De anderen keken schichtig naar
Van Vueren, maar Korstiaan ver
trok geen spier, als had hij niets ge
hoord.
Meneer Geerdes, de makelaar,
hakte de knoop door.
Wat zeg jij er wel van, Kors?
Voor jou niet zo leuk, hè? Een con
current vlak tegenover je! Ja, wat
ons betreft, hoef je je geen zorg te
maken. Al krijgen we daar fluwelen
troonzetels en gouden borden, ze
krijgen ons toch uit het Wapen van
Breeck niet weg. Maar met de toe
risten en de vergaderingen en zo
Korstiaan veegde met een doek
de tapkast schoon, die al lang blonk
als een spiegel.
Ja, kijk es heren zei hij op
zijn gewone bedachtzame manier
ik heb al gezegd, als iemand er een
boterham in ziet, waarom zou hij 't
dan niet proberen? Er zal voor ons
allebei nog wel wat te verdienen
zijn hier. En verdernou ja, we
zullen zien, nietwaar? Concurrentie
is dize evlndneeab,hehanhhefrmb
is de ziel van de negotie, zeggen ze
wel es.
Ze waren allemaal opgelucht toen
Korstiaan gesproken had en het zo
kalm opnam. Nu konden ze tenmin
ste vrijuit verder spreken over hèt
onderwerp van de dag.
Meneer Hijzelendoorn, wist bijzon
derheden. De makelaar Geerdes wist
ze natuurlijk al veel langer, want
was hij het niet, die 't huis gekocht
had voor de nieuwe eigenaar? Maar
Geerdes wist zijn mond te houden
als het over zaken ging en dat had
hem geen windeieren gelegd. Wou
Hijzelendoorn nu zijn wijsheid spui
en, laat hij z'n gang gaan; hij had de
wethouder nog wel eens nodig, en
gunde hem graag het succesje.
Er komt een vergunningszaak
in wist Hijzelendoorn ik heb
de plannen gezien en ze zijn al
goedgekeurd ook, dus ik kan 't jul
lie gerust vertellen. Hamerlink heeft
het trouwens Vrijdag al wel in de
krant denk ik de drukker-uitge-
ver-redacteur knikte dus geheim
is het niet. Er komt een modern
restaurant met een terras, 'n grote
zaal voor toneel en bioscoop
Zo, dus we krijgen hier een bi
oscoop ook constateerde meneer
Gerrit Akerdom, die niets met die
nieuwerwetsigheden ophad. Dan
hoeven de jongelui dus niet meer
naar Vierhouten.
Wie is de nieuwe eigenaar?
informeerde Sartorius na een slok
van z'n whisky-soda.
ben bovennationale verdragen af te slui
ten, bang als ze zijn dat de hereniging
van 'Oost- en West-Duitsland vertraagd
of onmogelijk zal worden. Voor dit ar
gument zou wel wat zijn te zeggen als
het niet onder deze omstandigheden werd
gebruikt, want een onmogelijkheid kan
moeilijk onmogelijker worden en zolang
Oost en West zo lijnrecht tegenover el
kaar staan als nu lijkt de vereniging van
de beiden Duitslanden nu niet minder
onmogelijk dan wanneer West-Duitsland
toetreedt tot de Europese Defensiege
meenschap. Praktische waarde heeft het
socialistische argument dus niet. Kanse
lier Adenauerstelde daartegenover dat
Rusland eerst dan bereid zal zijn over
de hereniging van Duitsland te onder
handelen als het Westen, met Duitsland,
sterk genoeg is. Aan deze stelling hoeft
niet meer overtuigingskracht te worden
toegekend dan aan de andere, maar ook
riet minder en als iemand beweert dat
twee gelijkwaardigen in een gunstigere
onderhandelingspositie verkeren dan een
sterke en een zwakke, kan men hem dat
kwalijk bestrijden, zolang men de zaken
van dezelfde kant bekijkt.
Soortgelijke overwegingen kunnen gel
den voor de Conventie van Bonn, een
soort vredesverdrag met de Westelijke
grote mogendheden, waardoor West-
Duitsland zijn souvereiniteit praktisch
herkrijgt. Ook dit zou een verdere ver
wijdering van het Oosten teweeg kunnen
brengen, als dat mogelijk was. Het is
echter al sinds jaren duidelijk dat een
gezamenlijk werkelijk vredesverdrag van
Oost en Wfest met één Duitsland voor
lopig niet te verwezenlijken is, evenmin
als met Oostenrijk. Omdat echter de ver
houding overwinnaar-overwonnene on
der de huidige omstandigheden onhoud
baar was, hebben de Westelijke gealli
eerden West-Duitsland langzamerhand
het grootste deel van zijn souvereiniteit
teruggegeven en de Conventie van Bonn
is daarvan voorlopig de laatste stap.
In ieder geval heeft Adenauer een
succes van betekenis behaald, misschien
wel het grootste van zijn loopbaan, ter
wijl hij bij de andere Europese landen
een slag voor ligt. Hij heeft de Fransen
voor een goed deel de wind uit de zeilen
genomen en hun b.v. voor wat betreft
de befaamde protocollen voor een fait
accompli gesteld door onomwonden te
verklaren hoe hij die interpreteert. Hoe
ze daarop zullen reageren, zal wel blij
ken als het verdrag in de Nationale Ver
gadering wordt behandeld. Wil de Eu
ropese Defensiegemeenschap echter enige
kans van slagen hebben, dan zullen toch
de bepalingen in de deelnemende landen
op dezelfde wijze geïnterpreteerd moe
ten worden. Dat Adenauer de primeur
heeft, kan hem moeilijk verweten wor
den, en daardoor heeft hij ook een zeker
eerstgeboorterecht. Dat hij er een pas
send gebruik van zal maken mag men
hopen en wat de bondskanselier zelf be
treft ook vertrouwen. Voor de rest zal
opnieuw veel van zijn overwicht afhan
gen, vooral nu de verkiezingen naderen.
En op internationaal niveau is zeker zo
belangrijk dat hij erin slaagt de ver
standhouding met Frankrijk te verbete
ren door enkele vervelende kwesties die
de verhoudingen tussen beide landen
vertroebelen uit de wereld te helpen.
Ook dat zou er veel toe bijdragen om
de Europese Defensiegemeenschap in
haar geheel te doen slagen.
Eene Verdonck deelde Hij
zelendoorn mee. Hij woont in Rot
terdam en schijnt daar ook een eta
blissement te hebben.
Ja vulde Geerdes aan hij
heeft een zieke vrouw, of een ge
brekkige vrouw, daar wil ik van af
zijn, en die moet naar de boskant.
Daarom heeft hij dit hier gekocht.
Nou, we zullen zien besloot
Sartorius het gesprek en stond op.
Zoals ik zei: 't wordt tijd dat er
hier eens wat leven in de brouwerij
komt. 't Is hier zo af en toe net een
openluchtmuseum.
Wat doe je dan hier? had
Geerdes graag willen vragen, die
Breeckenaar was in hart en nieren.
Maar hij zweeg. Want de heer Sar
torius was rijk en Geerdes had nog
al eens wat voor hem te doen. Daar
om dronk hij met een nijdige slok
zijn glas leeg en constateerde dat
die Sartorius, ondanks zijn spieën,
toch niet je dat was. Anders zei je
zoiets niet. En de anderen, hoewel ze
eveneens zwegen, vonden dat ook.
Marian had alles gehoord.
Wordt vervolgd.
